ใจหวานจักหวานใจ
โดย สงกรานต์ สมบูรณ์ศฤงค์
9 กรกฎาคม 2532
หวานใดเท่าหวานใจไม่มีแน่ หวานที่แท้ ไม่มี มีที่ไหน
โลกนี้มีแต่เวรมีแต่ภัย มีที่ไหนหวานใจอยู่ไหนกัน
นิพพานนั้นตระการใจไม่สิ้นสุด ละสมมุติไปสู่ที่สุขสันต์
ละโลกนี้ไปสู่ที่บรมพลัน ละเสียได้ทุกสิ่งอันจึงหวานใจ
ดับไฟในใจไปสู่เย็น ดับทุกข์เป็นจึงเป็นหวานใจได้
ดับทุกข์ไปสู่ที่ไม่มีอะไร ที่นั่นแหละหวานใจที่แท้จริง
หวานใจไม่สิ้นสุดคือหลุดพ้น พากมลวางว่างจากทุกสิ่ง
ว่างจากความยึดถือว่างจริงจริง ละและทิ้งทุกแท้เหลือแต่ธรรม
ธรรมาพาชื่นระรื่นจิต พาชีวิตคายข้องไม่หมองช้ำ
พาจิตตนพ้นห้วงจากบ่วงกรรม ตรงนั้นแหละควรย้ำธรรมมาตรอง
ตรองใดเปลืองใจไม่สิ้นสุด เป็นมลทินชั่วร้ายและหม่นหมอง
ดับทุกข์ซีให้มีแต่ธรรมครอง แล้วความหมองจะมีมาท่าใดกัน
(สงวนลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้เขียน)
.........................................................................................................
วันนี้มีกลอนเย็น ๆมาฝากขอรับ เนื่องจากชายได้รับอนุญาตจากผู้แต่งแล้ว จึงเอามาลงให้อ่านกันขอรับ
