นางกฤษณา....

[นิลกังขา]

 แถมครับ
คำว่ากฤษณา ตามศัพท์แปลว่าดำ คล้ำ นางเทราปทีเธอเป็นสาวผิวคล้ำที่ขำคม จึงเป็นเหตุให้ได้อีกชื่อหนึ่งว่านางกฤษณาหรือไม่ เดาว่าคงเป็นเพราะความที่เธอผิวดำนี่แหละครับ

อวตารปางหนึ่งของพระวิษณุเป็นเจ้าคือ ปางมาเป็นพระกฤษณะ ก็ศัพท์คำเดียวกัน เห็นจะเป็นเพราะพระกายสีคล้ำเช่นเดียวกัน พระกฤษณะนี้ รูปเขียนแขกเขาชอบวาดให้พระกายสีหนักยิ่งกว่าสีคล้ำอีก คือสีม่วงอื๋อเลยทีเดียว ครับ ผิวสีม่วงครับ ไม่ประหลาดอะไรหรอกครับ ก็ท่านใช่คนธรรมดาเราๆ เสียที่ไหนเล่า ท่านเป็นเทวดาลงมาก็ต้องมีอะไรประหลาดๆ อย่างนี้แหละเป็นธรรมดา (ของเทวดา)

คำว่า กฤษณ เป็นภาษาสันสกฤต ตกมาถึงบาลีกลายเป็น กัณห ครับ ใช่ครับ นางกัณหาน้องพระชาลี ธิดาพระเวสสันดรในมหาเวสสันดรชาดกนั่นแหละครับ ชื่อเดียวกันกับนางกฤษณาครับ

[นิลกังขา]

 ลืมไปครับ พระกฤษณ์ก็อยู่ในเรื่องเดียวกับนางกฤษณานั่นเอง คุณเทาชมพูทำลิ้งก์ไว้ให้ไปดูภาพพระกฤษณ์ข้างบนแล้วครับ

[ฝอยฝน]

   คารวะด้วยน้ำชาค่ะ   ขอขอบคุณทุกท่านที่แนะนำแม่นางกฤษณาให้รู้จัก...
บ่นไปหน่อยเดียวเอง ได้อ่านตั้งหลายเวบแน่ะค่ะ

[ถาวภักดิ์]

เอ ดูเหมือนว่าพระกฤษณะนี่เป็นยอดชายในอุดมคติเลยเชียว  จำได้ว่ามีภรรยาเป็นหมื่น  และยังสามารถให้ความสุขแก่ภรรยาทุกคนได้อย่างไม่บกพร่อง  เรื่องเป็นมาอย่างไรก็ชักเลือนๆ  ท่านใดพอมีข้อมูล ช่วยสงเคราะห์ทีเถอะ  อยากศึกษาเคล็ดลับนี้ใจจะขาด

[เทาชมพู]

 นางกัณหา  ลูกสาวของพระเวสสันดร มีชื่อเต็มว่า กัณหาชินานาฏ   แปลว่า นางผู้รองรับด้วยหนังหมีดำ
คือตอนเกิด  คลอดออกมา ถูกรองรับด้วยหนังหมีดำค่ะ
เรื่องกฤษณาสอนน้องเป็นการสอนภรรยาให้เคารพนับถือสามีอย่างสุดโต่ง
แม้แต่สามีขี้ริ้วหาหล่อไม่ได้ทั้งเนื้อทั้งตัว   สติก็ไม่ค่อยจะดี  ขี้เกียจไม่มีความขยัน     นิสัยเลวร้ายและโง่อีกต่างหาก  ก็สอนให้ต้องเคารพรัก และภักดีหนักขึ้นไปอีก

สวามีเป็นศรีสวัสดิ์แสดง………… ศักดิ์สง่าแก่นารี
ชายใดแม้ได้เป็นภรรดา……………บ่ โศภาทั้งอินทรีย์
สูญเสื่อมสติวิริย์ฤมี……………………ปัญญาโหดและโฉดเฉา
ไป่ควรจักคิดจิตประมาท………บริภาษดูเบา
ควรคิดสนิทเสน่หเคา…………รพเพิ่มภักดีสนอง

ไม่เอาละค่ะ  ยอมสอบตก รีไทร์จากตำแหน่งภรรยาโดยไม่เอ็นฯเข้าไปใหม่

คุณถาวภักดิ์  พระเอกในวรรณคดีไทย  พวกพระรามพระลักษณ์ มีสนม" แปดหมื่นสี่พันกัลยา" มากกว่าพระกฤษณ์อีกนะคะ

[ถาวภักดิ์]

 โถ  มิน่าเล่า  ผิวแต่ละท่านถึงได้ออกเขียวออกเหลือง ผิดมนุษย์ไปตามๆกัน  น่าสงสารแท้ๆ

คตินิยมความเป็นกษัตริย์ผู้มากด้วยบุญญาธิการ เฉกเช่นเหล่ากษัตริย์ตามท้องเรื่องมหาภารตยุทธและรามเกียรติ์ ดูจะมีอิทธิพลมาโดยตลอดในประวัติศาตร์ของลุ่มน้ำเจ้าพระยา นับตั้งแต่นครพระกฤษณ์ อโยธยา ลพบุรี อยุธยา มาจนถึงกรุงรัตนโกสินทร์อันมีพระมหากษัตริย์เฉลิมพระนาม สมเด็จพระรามาธิบดี มาโดยตลอด  เป็นที่น่าสังเกตว่าชื่อกรุงปัจจุบันได้เปลี่ยนไปจากความนิยมแต่โบราณ ยักเยื้องมาเป็นเมืองเทวดาคล้ายดาวดึงส์ของท้าวโกสีย์แทน  ซึ่งคงเป็นเพราะศรัทธาความเชื่อในเทพเจ้าของฮินดูที่ลดน้อยถอยลง และแทนที่ด้วยความมั่นคงในพระพุทธศาสนา  โดยดูจะรุ่งเรืองเป็นที่สุดจากการเอ่ยขานพระนามพระเจ้าอยู่หัวอย่างเคารพรักและเทิดทูนว่า พระพุทธเจ้าหลวง ในรัชสมัยรัชกาลที่ ๕ แห่งกรุง

[นิลกังขา]

 คุณถาวภักดิ์ครับ พระกฤษณ์นั่นท่านเป็นเทวดานี่ครับ คุณกะผมใช่เทวดาซะที่ไหนล่ะ อย่าไปเอาอย่างท่านเล้ย ถึงพระราม พระลักษมณ์ ก็เหมือนกัน เทวดาทั้งนั้น ไอ้ผมน่ะอย่าว่าแต่หมื่นแปดพันนางหรือแปดหมื่นสี่พันนางเลย นางเดียวก็ยังหาไม่ได้ ไม่มีโอกาสทำให้นางซักหนึ่งนางมีความสุขได้เลย ป่วยการเลียนแบบพระกฤษณ์

ตามนิทานแขกเขาว่า พระกฤษณ์ท่านแบ่งภาคได้ครับ แบ่งภาคไปร่วมภิรมย์สมสู่กับนางทั้งหมื่นแปดพันหรือหมื่นแปดร้อยอะไรนั่นได้พร้อมๆ กันในคราวเดียว ทำให้แต่ละนางนึกว่าพระกฤษณ์รักนางคนเดียวเป็นพิเศษจึงมาอยู่ร่วมแต่กับนาง โดยไม่รู้ว่าท่านแบ่งภาคได้ ตรงนี้จะว่านิทานโม้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ปรัชญาฮินดูเขาตีความได้ในเชิงปรัชญาว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างพระผู้เป็นเจ้ากับมนุษย์ตัวเล็กๆ ทำนองว่า ถ้ามอบใจภักดีแก่พระเจ้า (คือพระวิษณุ) เต็มที่แล้วก็จะได้รับความสุข ได้รับพระกรุณาดูแลเอาใจใส่เราคล้ายๆ กับว่าเราเป็นคนพิเศษ แต่แท้จริงแล้วพระเจ้าท่านมีฤทธิ์ ท่านเอาใจใส่คนทุกคนตั้งแต่คนใหญ่คนโตจนคนเล็กคนน้อยยังงี้แหละทั่วหน้าเป็นสากล ไม่มีขีดขั้นจำกัด แต่คนเราแต่ละคน ซึ่งมีความรับรู้จำกัด ก็จะรู้สึกเหมือนกับว่าท่านเอาใจใส่เฉพาะเราเท่านั้น .... อะไรเทือกนี้ทำนองนี้แหละครับ ผมไม่ใช่สวามี (สามีก็ยังไม่ใช่ -แฮ่ม...) อย่าซักปรัชญาฮินดูผมมาก เดี๋ยวผมจน

แต่ถ้าจะว่ากันเรื่องปรัชญาฮินดูกันแล้ว คัมภีร์สำคัญที่สุดเล่มหนึ่งของฮินดู คือภควัทคีตา ก็มาจากการสนทนาระหว่างพระกฤษณ์กับอรชุนในเรื่องมหาภารตยุทธนี่แหละ แขกเขาว่า "คือบทสนทนาทางวิญญาณระหว่างมนุษย์กับพระผู้เป็นเจ้า"

ในเรื่อง กามนิต ที่ท่านเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีปแปล ท่านผู้แต่งที่เป็นฝรั่งเขียนเป็นพระพุทธดำรัส (ไม่ใช่พระพุทธดำรัสจริงๆ เป็นพุทธดำรัสในนิยายเท่านั้น) ให้พระพุทธเจ้าตรัสเปรียบเทียบพระกฤษณะกับพระพุทธองค์ เขียนได้เข้าท่าดีครับ เช่นว่า พระกฤษณะในตำนานเก่าเคยสู้กับช้างร้ายจนฆ่าช้างได้ พระพุทธเจ้าก็เคยทรงผจญช้างร้าย (อยู่ในคาถาพาหุงหรือพุทธชัยมงคลคาถา) และทรงเอาชนะได้ด้วยพระเมตตาจิต ไม่ต้องทำร้ายเข่นฆ่ากัน พระกฤษณ์เวลาอยู่ร่วมกับนางทั้งหลายสามารถนิมิตแบ่งภาคตัวเองจนนางทั้งหลายนึกว่าพระกฤษณ์รักแต่นางคนเดียว ฉันใด พระพุทธองค์เวลาทรงแสดงพระธรรมเทศนาต่อประชุมชน ก็ทรงสามารถแสดงธรรมที่ปรากฏแก่ใจผู้ฟังแต่ละคนๆ ตรงใจ หรือแทงใจดำคนฟัง เหมือนหนึ่งว่าท่านโปรดเขาคนนั้นเป็นการเฉพาะ ทั้งที่ท่านเทศน์โปรดคนฟังกลุ่มนั้นทั้งหมด ฉันนั้น

[ฝอยฝน]

 สาธุ๊ ..เมตตาธรรมค้ำจุนโลก จริงๆค่ะ

ในเบื้องต้น...ถ้าเจอคำสอนของคุณพี่กฤษณาแบนี้ ขอยอมเป็นน้องดื้อ ไม่เชื่อฟังใดใดทั้งสิ้นค่ะ

อันความรักที่เหมาะสมด้วยกาละเทศะ น่าสรรเสริญทั้งนั้นแหละค่ะ
ความรักในเพื่อนมนุษย์ เมตตาธรรมที่พระพุทธองค์ทรงมีต่อสัตว์โลกเป็นสิ่งที่สมควรศึกษาเข้าใจและปฏิบัติตาม

ส่วนความรักที่พระเจ้าในนิทานแขก ท่านโปรดแบ่งภาคมาประกอบภารกิจ อย่างไม่ทำให้มนุษย์ตัวเล็กๆเป็นทุกข์ ด้วยการเอาใจใส่เหมือนกับตัวเองเป็นคนพิเศษ น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับมนุษย์เดินดินได้ในประเด็นที่ว่า  ปฏิบัติอย่างไรให้คนตัวเล็กๆ รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ได้รับการเอาใจใส่ดีพอต่างหากล่ะคะ ที่สมควรปฏิบัติตาม

ถ้าเจอมนุษย์ที่ปฎิบัติได้แบบนี้ ที่นี้ละค่ะ ที่นี้ละกฤษณาสอนน้องยังไงก็เชื่อฟังทุกประโยค ทุกคำพูดเลย

[เทาชมพู]

"ปฏิบัติอย่างไรให้คนตัวเล็กๆ รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ได้รับการเอาใจใส่ดีพอต่างหากล่ะคะ ที่สมควรปฏิบัติตาม" ชอบมากค่ะคุณฝอยฝน

[หนูหมุด]

 มานั่งอ่านอยู่นานมากเลยค่ะ แต่ขอสารภาพว่าไม่เคยทราบเรื่องมหาภารตะยุทธมาก่อนเลยค่ะ เคยแต่ได้ยินชื่อพระกฤษณะ อรชุน ข้าน้อยด้อยปัญญานัก ได้แต่ติดตามไม่อาจเสนออันใดได้...
ชอบที่คุณฝอยฝนกล่าวจังเลยค่ะ ทำให้นึกถึงเทวดากรีก จอมเทพซีอุสค่ะ รู้สึกคล้ายๆกันดีค่ะ