เรื่องนี้ คงต้องลองสอบดูครับ
เห็นบอกว่า เจ้าหญิงนำพาพระพุทธศาสนา มาเผยแผ่ที่คาบบสมุทรเกาหลีด้วย
แคว้นอโยธยาในอินเดียสมัยพุทธศตวรรษที่ 5 ก็เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนา
เพียงแต่ประเด็นที่น่าสงสัยคือตอนนั้น นครนี้ถูกเรียกว่านครสาเกตุ ไม่ใช่อโยธยาตามคติฮินดูพราห์ม
แล้วทำไม เจ้าหญิงจึงอ้างตนว่ามาจากอโยธยาหละครับ
ถ้าจะว่าไป ในยุคสามก๊กของเกาหลี ก็ตรงกับยุคสมัยราชวงศ์ถังของจีน ซึ่งความเจริญของพระพุทธศาสนาในจีนพุ่งขึ้นสูงสุด เพราะฉะนั้น เป็นไปได้น้อยมากครับ ที่แคว้นชิลลา หรือ แพคเจ จะได้รับพระพุทธศาสนาจากอินเดีย
อีกประการ การที่ชิลลาสามารถรวบรวมตีแคว้นเพื่อนบ้านอย่าง แพคเจ ลงได้ และตีแคว้นใหญ่กว่าอย่างโกรกุรยอแตกได้ ก็เพราะกำลังทหารจากราชวงศ์ถังยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ก่อนที่ชิลลาจะหักหลังทหารราชวงศ์ถังอีกที
เพราะฉะนั้นก็จะเห็นได้ชัดว่า การติดต่อสื่อสารระหว่างแคว้นในแดนเหลียวตง (เกาหลี) ใกล้ชิดกับทางราชวงศ์ถังมากกว่าอินเดียเป็นอย่างยิ่ง
อีกตัวอย่างหนึ่งในการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในญี่ปุ่น โดยพระคูไค ท่านก็เดินทางจากนาราข้ามทะเลไปเรียนพุทธศาสนาสายวัชรยานถึงนครซีอานอยู่หลายปี ก่อนที่จะเดินทางกลับไปเผยแพร่พระพุทธศาสนาในญี่ปุ่น นี่ก็อีกตัวอย่างหนึ่ง ที่แสดงให้เห็นถึง ความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาในยุคราชวงศ์ถัง
เพราะฉะนั้น ผมยังมองไม่ออก และจินตนาการไม่ออกเลยว่า เจ้าหญิงเล็ก ๆ จากอินเดียจะมาถึงเหลียวตงได้อย่างไร ยิ่งนำพระพุทธศาสนามาเผยแผ่ ยิ่งคิดไม่ออกเลยจริง ๆ ครับ