เรือนไทย

 คำว่า ราบพนาสูญ เขียนอย่างไรคะ เพราะเห็นมีทั้ง ราบพนาสูญ และราบพนาสูร

รบกวนผู้รู้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

1)  รูปแบบทางการ  ราพณาสูร (อ่านว่า ราบ-พะ-นา-สูน)
จากเรื่องรามเกียรติ์ เราเรียกยักษ์ คือ ทศกัณฐ์ ว่า ราพณ
ดังนั้นความหมายแรก น่าจะหมายถึง ยักษ์ มาจาก  ราพณ+อสูร
อีกความหมายหนึ่ง ใช้กันในความหมาย สูญเสียหมดสิ้น
เช่น วาตภัยกวาดทุกสิ่งจนราพณาสูร

ดูเพิ่มเติมจาก ค.ห. ที่ 8 ค่ะ
 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Pid=5168
**********
พนาสูรรูปแบบอื่นๆที่เห็น
2) ในพระราชวังพญาไท มีรูปปั้น ท้าวหิรันยพนาสูร (พน+อสูร=ผีป่า) ซึ่งแปลว่าอสูรผู้มีสัมมาทิษฐิ
หรือผีป่าที่คอยเฝ้าระวังภัยตอนกษัตริย์เสด็จออกป่า

3) ความหมายพื้นบ้านที่เคยได้ยินมาค่ะ
วิ่งหนีผีป่าจนป่าราบ กลายมาเป็น ราบ[เพราะฤทธิ์]พนาสูร
ข้อนี้เคยได้ยินมา แต่อย่าเสี่ยงใช้นะคะ

ต้องรอให้ท่านผู้รู้อื่นมาช่วยตอบค่ะ

 ราพณาสูร ค่ะ
หมายถึง
1) ยักษ์
2) สูญหมดเกลี้ยง

 ขอบคุณทุกท่านค่ะ

 ไปดูมาจากเว็บของราชบัณฑิตครับ

คำ :  ราพณาสูร ๑
เสียง :  ราบ-พะ-นา-สูน
คำตั้ง :  ราพณ์
ชนิด :  น.
ที่ใช้ :  กลอน
ที่มา :  (ส. ราวณ + อสุร)
นิยาม :  ยักษ์.

--------------------------------------------------------------------------------

คำ :  ราพณาสูร ๒
เสียง :  ราบ-พะ-นา-สูน
คำตั้ง :  ราพณาสูร ๒
ชนิด :  ว.
ที่ใช้ :  ปาก
ที่มา :  
นิยาม :  สูญราบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.

---------------------

ตรงนี้ไม่เกี่ยวกับราชบัณฑิตนะครับ อิอิ

ราพณะ หรือ ราวณะ เป็นชื่อของ ทศกัณฐ์ ครับ ผมเข้าใจว่า ไทยเรามาแปลงชื่อ ราวณะ ในรามายณะ มาเป็นทศกัณฐ์ในรามเกียรติ์ โดย ทศกัณฐ์ นี้ เป็นฉายาของราวณะครับ แปลว่า "สิบคอ"

กัณฐ์ มาจากคำเขมรว่า "กรฺฐ" ซึ่งแปลว่า "คอ"

ดังนั้น ทศกัณฐ์ ไม่ได้แปลว่า มีสิบหน้านะครับ แต่แปลว่ามีสิบคอ สิบหน้าต้อง ทศพักตร์ ครับ

อสูร ก็คือ ยักษ์ หรือ พวกชั่วร้าย เป็นฝ่ายอธรรม และอยู่ตรงข้ามกับพวกเทวดา

ดังนั้น ราพณาอสูร จึงเป็นคำสนธิ แปลว่า ยักษ์ผู้มีนามว่า "ราวณะ" ก็หมายถึง ทศกัณฐ์ นั่นเอง

แต่ทำไม จึงมีความหมายว่า ราบคราบ หรือ สูญราบ ด้วย ??? ตรงนี้ผมเข้าใจว่า "เป็นการเล่นคำ" ของคนโบราณมั้งครับ คือ ตั้งใจเล่นคำว่า "ราบ" กับคำว่า "สูญ"

ในคำว่า "ราพณาสูร" จะสังเกตได้ว่ามีคำซ้ำเสียง ๒ คำ คือ "ราพ = ราบ" กับ "สูร = สูญ"

ตรงนี้ก็เป็นการสะท้อนให้เห็นว่า สังคมไทยสมัยก่อนมีความผูกพันกับวรรณกรรมเรื่องรามเกียรติ์มาก ขนาดชื่อของยักษ์ ยังหยิบเอามาใช้พูดกันในชีวิตประจำวันได้

 อืม ... เรื่องเล่นคำที่มุ่งเน้้นเอาความหมายตามเสียงนี้ ทำให้ผมคิดถึงคำว่า "เด็ดสะมอเร่" ซึ่งเราทุกคนเข้าใจความหมายว่าหมายถึง "ตาย"

รู้สึกว่า เคยมีกระทู้เกี่ยวกับที่มาของ "เด็ดสะมอเร่" แล้วในเรือนไทย โดยมีผู้อธิบายว่ามาจากชื่อเพลงฮิต (ในยุคนั้น)คือ That's amore (จำได้ไม่แม่น ถ้าผิดท่านที่ทราบช่วยแก้ไขด้วยนะครับ)

การที่ "แด็ทส์ สะมอเร่" (นั่นแหละคือความรัก)มาเป็น "เด็ดสะมอเร่" ก็เป็นเพราะภาษาไทยเราออกเสียงแบบไทยๆ พ้องกันระหว่าง "Dead" กับ "That"

ถ้าจำไม่ผิดในกระทู้นั้นมีผู้บอกว่า "คุณเทิ่ง สติเฟื่อง" เป็นคนแรกที่เอาคำนี้มาพูดติดตลก

นี่แหละครับ "ราพนาสูร" (คำแขก) กับ "That's amore" (คำฝรั่ง)ก็คงมีชะตากรรมคล้ายๆ กันคือ ถูกพี่ไทยจำยำแบบไทยๆ ให้สนุกปาก ฟังแล้วแปลก เก๋ดี อิอิ

มีใครนึกคำไหนที่มีชะตากรรมแบบนี้ออกอีกหรือเปล่าครับ ?