เรืองเล่าคนเก่าแก่

[เทาชมพู]

ปัจจุบันเรามีอาคารพาณิชย์ หรือเรียกง่ายๆว่าตึกแถว สร้างด้วยปูน    แต่ภาพที่นำมาลงคืออาคารพาณิชย์ยุคถอยไปก่อนสงครามโลก    สร้างด้วยไม้ทั้งหลัง  
ประตูชั้นล่างด้านซ้ายที่ดูเหมือนเป็นเหล็ก เป็นของต่อเติมทีหลัง  ของเดิมโดยทั่วไปเป็นประตูไม้  อาจจะแบบประตูเฟี้ยม บานพับไปพับมาได้

[เทาชมพู]

ไปเจอบ้านครึ่งตึกเรื่องไม้ รุ่นเก่าอีกชุดหนึ่งค่ะ

[เทาชมพู]

ส่วนบ้านนี้เป็นบ้านไม้โอ่อ่า  สร้างสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒    ถ้ารักษาสภาพไว้ดี  ก็มักจะเป็นเพราะนำมาทำร้านอาหาร  หรือบูติคโฮเต็ล
ถ้าเจ้าของบูรณะเพื่ออยู่เอง จะต้องเปลืองเงินมาก  เพราะซ่อมบ้านไม้แบบนี้  ปลูกตึกใหม่ง่ายกว่า

[ภศุสรร]

ต้องขอขอบพระคุณท่านอาจารย์สำหรับรูปภาพด้วยนะครับ

[ภศุสรร]

บ้านทรงมลายู พบได้มากในเขตสามจังหวัดครับผม

[ดาวกระจ่าง]

ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้มีค่ะคุณเทาชมพู

[เทาชมพู]

ตึกแบบนี้เป็นตึกใหม่ในยุคหลังสงครามโลก  ประมาณทศวรรษ 2490s   เป็นตึกสองชั้นไม่มีไม้ปน ยกเว้นหน้าต่างซึ่งเป็นบานไม้ทึบ   
ไม่ใช้หน้าต่างกระจกเพราะยุคนั้นยังไม่มีห้องแอร์ (หรือมีก็น้อยมาก) มีแต่หน้าต่างมุ้งลวดติดซ้อนด้านในหน้าต่างไม้ทึบ   ให้เจ้าของห้องนอนได้สบายไม่ต้องกางมุ้งให้ร้อนอึดอัด   พัดลมก็ไม่จำเป็นนัก เพราะลมพัดผ่านเข้ามาได้สะดวก 
บ้านในรูปมาติดหน้าต่างกระจกทีหลัง เมื่อติดเครื่องปรับอากาศ
เจ้าของบ้านที่ปลูกบ้านระดับนี้ได้  ต้องเป็นเศรษฐี

[เทาชมพู]

นึกไม่ออกว่าจะเล่าเรื่องบ้านอะไรได้อีก  ขอเปลี่ยนไปเรื่องแฟชั่นเสื้อผ้าในยุคหลายสิบปีก่อนคุณภศุสรรเกิด  คนรุ่นนั้นถ้าอยู่มาจนถึงปัจจุบันก็เป็นทวดไปแล้ว

ตอนดิฉันเด็กๆ จำได้ว่าเสื้อผ้าลำลองของคุณพ่อ เวลาไปข้างนอก ที่ไม่ใช่ไปทำงาน คือเสื้อมีปก เป็นปกแบบแบะออก ไม่ใช่ปกตั้ง   แขนสั้นเหนือศอก ตัวปล่อยยาวทับกางเกง เรียกว่า "เสื้อฮาวาย"
ผู้ชายยุคนั้นไม่สวมเสื้อสีสด หรือลวดลายฉูดฉาด   เสื้อฮาวายของคุณพ่อสีอ่อนๆ   ถ้ามีลายก็ลายสก๊อตเล็กๆ    หรือเป็นริ้วยาวๆ เล็กๆ เช่นกัน 
กางเกงก็เป็นแบบเดียวกับที่เขาตัดสวมกับเสื้อสูท   
 
ถ้าแต่งกายสุภาพ   คุณพ่อสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวผูกไท เชิ้ตสีขาวอย่างเดียวไม่มีสีอื่น  เนคไทผ้าไหมไทย ไม่มีลวดลาย หรือถ้ามีก็เป็นลายเรียบๆมาก    ถ้าไปงานที่เป็นพิธีรีตอง สวมสูทสีเทาแก่อย่างเดียว
ถ้าไปงานศพ สวมสูทขาวผูกเนคไทดำ  พันแขนทุกข์ แต่แฟชั่นนี้ตอนดิฉันโตขึ้นหน่อย ก็เลิกไปแล้ว เปลี่ยนเป็นสูทสีเข้มแทน
มีสูทผู้ชายอีกแบบหนึ่งที่ฮิทกัน  คือสูทตัดด้วยผ้าไหมไทยอย่างหนา เนื้อขึ้นเงา   ถ้าไม่ใช่ผ้าไหมไทยก็ตัดด้วยผ้าไหมม็องตากู  เนื้อคล้ายผ้าไหมไทยแต่ขึ้นเงามันวาบทีเดียว

ผู้ชายทั่วไปที่ไม่ใช่วัยรุ่น  เวลาออกนอกบ้านนิยมสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว เก็บชายไว้ในกางเกง  กางเกงเป็นแบบหลวมๆ
ถ้าไปทำงาน สวมเชิ้ตขาว แขนสั้นหรือไม่ก็แขนยาว 
 

[เทาชมพู]

สูทผ้าไหม  แต่ดูไม่ออกว่าผ้าไหมไทยหรือผ้าไหมม็องตากู
เป็นภาพคุณเลิศ ประสมทรัพย์ นักร้องสุนทราภรณ์  ในวันหมั้นกับม.ล.ปราลี มาลากุล พ.ศ. 2515

[เทาชมพู]

ผู้ชายทั่วไปแต่งกายแบบนี้ เวลาออกนอกบ้าน

[เทาชมพู]

เสื้อเชิ้ตแขนยาวถือว่าสุภาพกว่าเชิ้ตแขนสั้น     แต่ถ้าพับแขน จะกลายเป็นไม่สุภาพไปทันที
ไปเที่ยวพอได้ แต่ถ้าพบผู้ใหญ่ ห้ามพับแขน

[เทาชมพู]

สูททันสมัยในยุคนั้น
ดาราในภาพ  ตอนนี้เหลือคุณสมบัติ เมทะนี คนเดียว

[ภศุสรร]

ชุดเสื้อฮาวายตามที่ท่านอาจารย์ได้เล่ามานั้นจำได้ว่าคุณตาของกระผมเคยใส่อยู่เหมือนกันครับ นอกจากนี้อยังจำได้ว่าคุณตาชอบใส่โสร่งตอนอาบนำ้เป็นประจำอยู่ด้วยครับ กระผมได้เคยเอารูปของเครื่องแต่งกายที่ได้ถูกสั่งห้ามไปในสมัยจอมพลแปลก(โสร่ง กระโจอกเป็นต้น) ดั่งในรูปข้างล่างนี้ไปให้ท่านดูอีกด้วย คุณตาท่านได้ยิ้มออกมา บอกผมไปพลางว่าในสมัยท่านยังเป็นเด็กอยู่นั้น ผู้ใหญ่รอบข้างล้วนสวมใส่’’ชุดต้องห้าม’’ซึ้งปรากฏอยู่ในคำสั่งราชการนี้ทั้งนั้น ถ้าจะควบคุมทั้งหมดก็เห็นทีจะคุมไม่ไหวเป็นแน้แท้

[ภศุสรร]

เสื้ออีกชนิดหนึ่งซึ่งวัยรุ่นสมัยนี้เห็นทีจะลืมเลือนกันไปเกือบหมดแล้ว ก็คือ’’เสื้อกุยเฮง’’ หรือที่ผมชอบเรือกในวัยเด็กว่า ‘`เสื้อคอจีน’’ ครับ รู้สึกว่าเสื้อชนิดนี้จะได้รับความนิยมในชุมชนคนจีนโผ้นทะเลเป็นพิเศษเนื่องจากใส่ง่ายและสบายครับ

[เทาชมพู]

ในช่วงอยู่ ม.ต้น  วัยรุ่นในกรุงเทพคลั่งไคล้ราชาร็อคแอนด์โรล  เอลวิส เพรสลี่ย์ กันมาก    แฟชั่นวัยรุ่นชายสมัยนั้นคือเสื้อเชิ้ตแขนยาวตัวใหญ่หลวมโคร่ง สีสดบาดตา   กับกางเกงที่ตรงข้าม คือตัดเล็กจนคับทั้งตัว ขาลีบเล็กยาวแค่ข้อเท้า   นิยมสีขาว
เคยเห็นวัยรุ่นข้างบ้าน สวมเสื้อเชิ้ตแดงสด ตัดกับกางเกงขาว  เจิดจ้ามาแต่ไกลค่ะ
สื่อเรียกกันล้อๆว่า "เสื้อพี่กางเกงน้อง"

เอลวิสเมืองไทยมีหลายคน  หนึ่งในนั้นคือคุณวิสูตร ตุงคะรัต