เรือนไทย

ค้นหนังสือเก่าๆ ในกองหนังสือ (กองจริงๆ กับพื้น ไม่ได้ใส่ตู้ เพราะไม่อยากตั้งตู้ และไม่มีตู้หนังสือ) ไปพบภาพท่านพลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ อดีตนายกรัฐมนตรีท่านหนึ่งของไทย

ทำให้คิดไปว่านักหนังสือพิมพ์ สื่อมวลชนของไทยสมัยก่อน มักจะตั้งสมญานามให้แก่นักการเมืองไทย จำได้ว่าของท่านเกรียงศักดิ์ ได้รับสมญานามว่า "แกงไก่ใส่บรั่นดี" เพราะท่านชอบทานบรั่นดี

บางชื่อก็ออกไปทางด้านดี บางชื่อก็ออกไปทางด้านเลวร้าย ...


ขอตั้งต้นด้วยท่าน มรว คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่ผมเคารพรักท่านเป็นปรมาจารย์และพหูสูตรจริงๆ ในแทบทุกด้าน

ถ้าจำไม่ผิด ท่านได้รับสมญานามทางด้านร้ายว่า "เฒ่าสารพัดพิษ" และในทางด้านดีว่า "เสาหลักประชาธิปไตย"

ท่านอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ดร. ภิญโญ สาธร ท่านได้รับนามว่า "ภิญโญ เสาธง" จากนโยบาย "เสาธงสูงที่สุดในประเทศไทย" ของท่าน (?)

รีบร้อนตั้งชื่อกระทู้ไปหน่อย ... ควรจะขยายความไปถึงนักการเมืองในอดีตด้วย ...

หนังสือพิมพ์เรียกท่านว่า  อินทรีแห่งทุ่งบางเขนไม่ใช่หรือคะ

แกงที่ท่านทำ เป็นพะแนงเนื้อ  ที่ตอนจบใส่บรั่นดีเพราะทำให้หอมบรั่นดี

อาหารจีนง่าย ๆ  แม้นกระทั่งผัดผักสี่สหาย  มีน้ำขลุกขลิก  ปิดไฟแล้วใส่เหล้าจีนขวดฝาแดง  

น้ำผักที่ผสมแป้งข้าวโพด ก็จะหอมขึ้นมาก          ไก่ตอนแช่เย็นพรมเหล้าจีนก็ปราศจากกลิ่นของไก่

จิ้มเต้าเจี้ยวตำกับพริกก็ไปเร็วเชียว   ใครช้าก็อด

ชื่อเดิมของท่านคือ สมจิต      ญาติพี่น้องก็เรียกกันอยู่  ท่านก็ขานรับ


อินทรีทำไมอยู่ทุ่งก็ไม่ทราบ   น่าจะไปเกาะหน้าผาอยู่ในอเมริกามากกว่า

(เรื่องอินทรีนี้  ตอนเจ้าชายชาร์ลเสด็จอเมริกา  ท่านถามแบบไม่เกรงใจใครเลยว่า  ทำไมสัตว์ของประเทศยูจึงหัวล้านดั่งนี้
คนในขบวนก็อ้อมแอ้มอธิบายธรรมชาติวิทยาไปโน่น
ท่านผู้ใหญ่ในกลุ่มก็โพล่งขึ้นว่า  ทำไมไม่ทูลไปว่าตอนแรกมีขนบนหัวปกติดีอยู่  บินหนีการปกครองมาจากอังกฤษ  ขนร่วงไปเยอะ)

ที่ทำงานเก่าของดิฉันมีคนนับญาติกับพี่สมจิตเยอะแยะ

        ไม่กี่วันมานี้  มีหนุ่มน้อยและสหายเข้าไปที่บ้านซอยสวนพลู  ซื้อหนังสือมาบางเล่ม

มาถามเรื่องฮวนนั้งว่าใครเคยอ่านบ้าง  เรื่องเป็นอย่างไร  สำหรับตัวเขาไม่เห็นฮวนนั้งอยู่ในสายตา

ตัวดิฉันนั้นโตมากับสยามรัฐรายวัน   กลับจากโรงเรียนก็ต้องแย่งญาติในบ้านอ่าน

การชอบและรสนิยมนั้นเราไม่ว่ากัน

คุณคึกฤทธิ์นั้นท่านเขียนอะไรน่าอ่านเป็นบ้า  แฝงถ้อยคำง่ายๆไว้

เมื่อซุสีไทเฮาเสด็จหนีฝรั่งออกจากเมืองหลวง  ฮ่องเต้ก็ตามมาด้วย    กระบวนไปอย่างรวดเร็วไม่คอยใคร

ผู้คนตกอยู่ข้างหลังเป็นอันมาก

เมื่อเย็นแล้วมาถึงบ้านชาวนาผู้ยากจน  กำลังปิ้งแป้งอยู่บนแผ่นหิน    ฮ่องเต้ก็เข้าไปขออาหารบอกว่าข้านี่แหละโอรสสวรรค์

ชาวนาคิดแล้วคิดอีก  เพราะเครื่องทรงมอมแมมฝุ่นเกาะ  และมีคนตามมาไม่มาก     แต่แล้วชาวนาก็แบ่งอาหารยาไส้ให้

ฮ่องเต้ถามว่า  ทำไมจึงเชื่อว่าพระองค์คือฮ่องเต้ล่ะ            ชาวนาซึ่งตอบเหมือนอีตาเชคสเปียร์เปี๊ยบเลย

ตอบว่า   ดวงพระเนตรนั้นมีทุกข์หนักกว่าใครในปถพี  หรืออะไรทำนองนี้นะคะ

ม.ร.ว. เสนีย์ ปราโมช ได้สมญาจากหนังสือพิมพ์ว่า ฤๅษีเลี้ยงลิง ค่ะ
จอมพลถนอม กิตติขจร  หนังสือพิมพ์เรียกว่า นายกคนซื่อ
จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ได้สมญาหลังจากท่านถึงแก่อสัญกรรมแล้วว่า จอมพลผ้าขะม้าแดง

คุณ Wandee ท่านหยิบยกเรื่องนกอินทรีขึ้นกล่าวถึง  ชวนให้รำลึกถึงคุณครูหลวงอิงคศรีกสิการขึ้นมาโดยพลัน  นามเดิทของคุณครูท่านชื่อ "เอี้ยง" หรือ "นกเอี้ยง"  ท่านเล่าว่า เมื่อท่านผู้นำมีนโยบายให้คนไทยมีนามให้สมตัว  คุณครูนกเอี้ยงท่านจึงต้องเปลี่ยนชื่อ  ไหนๆ จะต้องเปลี่ยนชื่อแล้วท่านเล่าว่า ขอเปลี่ยนเป็นพญานกเสียเลย  นี่จึงเป็นที่มาของชื่อ นายอินทรีย์  จันทรสถิตย์  ที่เป็นที่รู้จักมากกว่าหลวงอิงคศรีกสิการเสียอีก

 ;D

ผมคงจะหลงไปกับอาหารของท่านพลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ ไปผสมเข้ากับโครงไก่ต้มฟัก อาหารคนจนของท่านสมัคร สุนทรเวช สมัยที่ท่านเป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร

ขออภัยครับ ...

ทำให้นึกถึงท่านพลตรีจำลอง ศรีเมือง อดีตผู้่่ว่า กทม. อีกท่านหนึ่ง กับนาม "มหาฯ ห้าขัน"

และท่านพลเรือเอกสงัด ชลออยู่ อดีตหัวหน้าคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน เมื่อหลัง ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ เจ้านายของพ่อผม ที่พ่อให้ความเคารพและรักอย่างยิ่ง กับนาม "จอว์ใหญ่ หรือ บิ๊กจอว์"

ท่านนี้แหละครับ ที่เอาปืนใหญ่เรือยิงใส่รถถังตำรวจที่ท่าช้างวังหลวง ตอนกบฎแมนฮัตตัน จนรถถังของตำรวจหงายเก๋ง แล้วกระสุนยังพลาดไปถูกยอดศาลหลักเมืองพังไปด้วย

จอมพลถนอม กิตติขจร เคยอ่านประวัติของท่านสมัยสงครามเชียงตุง ท่านมียศเป็นพันตรี ผู้บังคับกองร้อยที่ ๔ ข้าศึกยึดที่มั่นอยู่บนเนินสูง สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของทหารไทยได้ตลอด ทางไทยต้องยึดเนินนี้ให้ได้ ทหารไทยสามกองร้อยแรกเข้าตีที่มั่นข้าศึก แต่ยึดไม่สำเร็จ ถึงคราวกองร้อยของท่าน โดยที่ท่านเป็นครูสอนวิชาแผนที่ในโรงเรียนนายร้อยฯ มาก่อน ท่านจึงใช้ิวิชาแผนที่วางแผนเข้าตีที่มั่นของข้าศึกจนสำเร็จ

แต่ที่ผมประทับใจกับท่านมากๆ ก็ตอนที่จอมพล ป. พิบูลสงคราม มีคำสั่งย้ายโรงเรียนนายร้อยฯ ไปที่เพชรบูรณ์ โดยให้ท่านรับผิดชอบ ท่านพร้อมกับท่านผู้หญิงจงกล ภรรยา และลูกๆ ต้องอพยพไปด้วย ... อ่านแล้วได้รู้ถึงนิสัยของท่านจริงๆ ว่าไมใช่คนเหี้ยมโหดอะไร อย่างที่คนสมัย ๑๔ ตุลา กล่าวหากัน - นั่นมันก็เป็นไปตามกระแสการเมือง

จำได้เท่านี้แหละครับ ...

รัฐบาลคู่บารมีของจอว์สใหญ่มีฉายาว่า "รัฐบาลหอย"

ใครไม่รู้นึกว่าส่งเสริมการประมงเหมือน "รัฐบาลปู"

อิอิ

 ;D

ใครเอ่ย...เจ้าของฉายา เตมีย์ใบ้... ;D
ผู้เอ่ยวลีฮอตฮิต...กลับบ้านเถอะลูก...

เห็นใคร ๆ ก็เรียกว่า "ป๋า"

 ;D

พี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย ใครๆ ก็เรียก ...ป๋า...เบิร์ด.. ;D

คู่แล้วไม่แคล้วกัน ... พ่อเปรมกับแม่พลอย (พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ กับ หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่หนังสือพิมพ์ตั้งให้)

ขงเบ้งแห่งกองทัพบก   =  พลเอกชวลิต  ยงใจยุทธ
ซาร์เศรษฐกิจ            =  นายบุญชู  โรจนเสถียร
มังกรสุพรรณ  มังกรการเมือง  "เติ้ง" หรือ "เติ้งเสี่ยวหาร"  =  นายบรรหาร ศิลปอาชา
ชมพู่                      =  นายสมัคร สุนทรเวช

คุ้นกับฉายา "บิ๊กจิ๋ว" มากกว่า


ฉายานี้ได้มาจากพลเอกชาติชาย  ชุณหะวัณ สมัยอยู่พรรคชาติไทยด้วยกัน ด้วยดูหุ่นแล้วคุณบรรหารดูคล้าย เติ้ง เสี่ยวผิง เสียนี่กระไร  เจ้าตัวก็คงแอบภูมิใจอยู่เหมือนกันที่มีฉายาเป็นถึงพญามังกร

พรรคชาติไทยนี้  คนไม่ได้สนใจการเมือง คงนึกว่าเป็นประเภทเดียวกับ รัฐบาลหอย และ รัฐบาลปู  เห็นเขาเรียกกันว่า "พรรคปลาไหล"

 ;D

ชอบฉายา จิ๋วหวานเจี๊ยบ ค่ะ  ;D

ส่วนท่านบรรหาร ชอบฉายา หลงจู๊ ค่ะ ชัดเจนดี... ;D

ใครเอ่ย เจ้าของฉายา "แจ็คผู้ฆ่ายักษ์"  ;D

ผู้ใด ?  ฉายาว่ากระไร ?

ใคร ๆ ก็ทราบ

 ;D

^
^
คุณเพ็ญชมพูคงจะหมายถึงเถ้าแก่โรงน้ำแข็งกระมัง?


ผมขออนุญาตขยายสมญานามออกไป นอกเหนือจากนักการเมืองตามชื่อกระทู้ไปถึงบุคคลใดๆ ในอดีตจะดีกว่า กว้างขวางดี

จำกัดความไว้มาก เดี๋ยวจะ "ยุ่งตายห่ะ" < วาทะอมตะของท่าน "โค้ว ตง หมง" อดีตประธานสภาผู้แทนราษฎร ประสิทธิ์ กาญจนวัฒน์

ภาพล้อ จากฝีพระหัตถ์รัชกาลที่ ๖  
ทรงล้อ สมเด็จฯ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน
พระบิดาแห่งการรถไฟ

น่าจะจัดเป็น อีกหนึ่งสมญานาม คนดัง ในอดีตได้ นะคะ... ;D

2554 ... เอ๊ย ไม่ใช่สิ ... 2499 อันธพาลครองเมือง ต่างหาก

วอลท์ ดิสนีย์ เมืองไทย = คุณปยุต เงากระจ่าง

พูดถึง อกเขาพระวิหาร ...คิดถึงใครเอ่ย... ;D

ล้านแล้วจ้า...ดอกดินกัญญามาลย์

"ไอ้ก้านยาว" ที่ไม่ใช่ทุเรียนเมืองนนท์

แน่นอนว่าเป็นคนเดียวกับแม่นาคเวอร์ชั่นนี้

ปรียา รุ่งเรื่อง

ใครๆ ก็รู้จักเขาในนามของ โฆษกคนยาก... ;D

สากเบือ หรือ โกโบริน แห่งถ้ำลิเจีย... ;D

          มาจากชื่อไทยของภาพยนตร์ปี 1973 เรื่อง Walking Tall สร้างจากชีวประวัติ
ของนายอำเภอตงฉิน - a real-life South Tennessee sheriff Buford Pusser
ผู้ใช้ "ไม้ก้านยาว" เป็นอาวุธ

             หนังได้รับความนิยมอย่างสูง จำได้ว่าจอมพลประภาสเอ่ยชื่นชมหนัง แล้วหนังสือพิมพ์
เขียนการ์ตูนล้อเลียนเป็นรูปจอมพลเดินถือไม้ก้านยาว

           อดีตนายกรัฐมนตรี "ผู้ดีรัตนโกสินทร์"

         

ภาพถ่ายที่ชื่อว่า "ไอ้ก้านยาว" บันทึกไว้เมื่อ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ โดย แปลก เข็มพิลา เจ้าของรางวัลพูลิตเซอร์ เป็นภาพถ่ายที่โด่งดังถือว่าเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม เป็นภาพนักศึกษาหนุ่มจับไม้ขึ้นมาต่อสู้กับทหารที่ถือเอ็ม ๑๖ ได้รับการตีพิมพ์แพร่หลายไปทั่วโลก เป็นภาพถ่ายดีเด่นจนได้รับรางวัลพูลิตเซอร์ และสำหรับคนไทยในเวลานั้น ภาพนี้ถือเป็นภาพวิญญาณการต่อสู้ของประชาชนในเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม

นักศึกษาหนุ่มในภาพคือ ประพัฒน์ แซ่ฉั่ว นักศึกษาคณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หรือในปัจจุบันคือ ประพัฒน์ ปัญญาชาติรักษ์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

(http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8430512/K8430512-100.jpg)

 ;D

ส่งมาให้ทายชื่อ แบบไม่มีรางวัล ค่ะ
ราชินีลูกทุ่ง  + เจ้าชายลูกทุ่ง

ดารานัยน์ตาหยาดน้ำผึ้ง

น้าชาติ มาดนักซิ่ง, ปลาไหลใส่สเก๊ต

เจ้าของเสียง "ขยี้แพรในฟองเบียร์" 

เจ้าของเสียง "น้ำเซาะหิน"

ใครๆ ก็เรียกเขาว่า "ขุนค้อน".. ;D

“ราชาโฟล์คซองคำเมือง” และ “ราชินีโฟล์คซองคำเมือง”... ;D

ส่วนคนนี้ ไม่มีใครไม่รู้จักเธอ  ??? (เขา)
"นักมวยนะยะ"  "บิวตี้ฟูลบ๊อกเซอร์ "... ;D

"เจ้าแม่ 7 สี" ที่กำลังจะกลายเป็นตำนาน... ;D

" เจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิง" ที่กลายเป็นตำนานเช่นกัน

ใครยังจำ "นายพลเสื้อคับ" ได้บ้างคะ

^
^
ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายเพื่อน

 ;D

ย้อนยุคกับน้ำท่วม กทม. เมืองที่คนตกท่อกันหน่อย

"นักเลงเก้ายอด" ท่านอดีตผู้ว่า กทม. ธรรมนูญ เทียนเงิน และ "ธรรมนูญ foot" เมื่อคราวเกิดน้ำท่วม


มีท่านหนึ่งได้ชื่อว่า "ท้าวมาลีวราช" ผมนึกไม่ออกว่าเป็นท่านใด?

"มีดโกนอาบน้ำผึ้ง"

"วีรบุรุษแห่งสะพานมัฆวาน"  เป็นสมญาย้อนหลังไปเมื่อพ.ศ. ๒๕๐๐ เมื่อนิสิตนักศึกษาและประชาชนเดินขบวนประท้วงการเลือกตั้งสกปรก   ยกขบวนเดินกันไปถึงทำเนียบรัฐบาล
มีร้อยเอกคนหนึ่งที่ได้รับคำสั่งให้มาดูแลสถานการณ์   ได้เปิดทางให้ประชาชนและนิสิตนักศึกษาเดินขบวนผ่านไปด้วยดี
หลังจากนั้นอีกหลายสิบปี   เขาก็ก้าวขึ้นเป็นผู้บัญชาการทหารบก และผู้บัญชาการทหารสูงสุด ตามลำดับ

เจ้าของสมญา  "ซ้ายทะลวงไส้"

"เพชฌฆาตหน้าหยก"