|
กระทู้: บทกวีเกี่ยวกับสามล้อถีบ โดย คึกฤทธิ์ ปราโมช เริ่มกระทู้โดย: tongtham ที่ 12 ธ.ค. 11, 21:06 บทกวีอมตะเกี่ยวกับอาชีพถีบสามล้อ
เมื่อ พ.ศ 2502 รัฐบาลไทยสั่งเลิกสามล้อถีบในกรุงเทพมหานคร ขณะนั้นมีสามล้อถีบในกรุงเทพประมาณหนึ่งหมื่นห้าพันคัน ก็เท่ากับว่ามีกรรมกรสามล้อพึ่งพาอาชีพนี้ประมาณหนึ่งหมื่นห้าพันคน คนเหล่านี้เมื่ออาชีพนี้ถูกห้ามด้วยกฏหมายเสียแล้ว พวกเขาจะลำบากยากแค้นกันเพียงใด ม.ร.ว คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนบทกวีพรรณาว่า ใครเอ่ย ？ เมื่อยามยากเราเคยได้ใช้สอย ไม่เคยขาดค่ำเช้าก็เฝ้าคอย แม้ฝนปรอยเลนเปรอะเลอะมรรคา ถึงวันนี้ได้ดีมีรถนั่ง ลืมเพื่อนยากครั้งหลังกระมังหนา ทุกถนนด้นดั้นด้วยกันมา แม้นราคาติดเอาไว้ยังได้เลย ฯ ใครเล่า ？ ที่พาเจ้านั่งแนบแอบสนิท สองต่อสองประลองลมชื่นชมชิด แขนโอบติดกระชับหลังนั่งชมวิว ยามยากจนไร้รถยนต์จะพาชื่น ขึ้นสามล้อระรื่นรับลมลิ่ว ด้วยฤทธิ์รักรถน้อยเหมือนลอยปลิว ไม่บิดพริ้วถีบถึงไหนก็ได้เอย ฯ ใครกัน ？ เคยรับส่งลูกทุกวันจะหาไหน ฝากชีวิตลูกยากล้าไว้ใจ เช้ารีบไปเย็นรับเจ้ากลับมา เด็กจะเล่นซุกซนก็ทนได้ เด็กร้องไห้ปลอบพลันให้หรรษา ถึงรับจ้างก็ไม่ห่างทางเมตตา คิดแล้วน่าเห็นใจไม่ลืมเอย ฯ ใครนี่ ？ ถีบรถเลี้ยงชีวีน่าสงสาร เหตุเพราะความยากจนพ้นประมาณ วางสังขารเดิมพันพนันชีวิต ใครจะว่าอาชีพนั้นต่ำช้า ไม่ถือสายึดถือความสุจริต เป็นพาหนะคนยากอยู่เป็นนิจ โปรดช่วยคิดเห็นสำคัญกันบ้างเอย ฯ (สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ 7 มิถุนายน 2502) กระทู้: บทกวีเกี่ยวกับสามล้อถีบ โดย คึกฤทธิ์ ปราโมช เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 13 ธ.ค. 11, 10:04 สามล้อ เป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปินนอกเหนือจากบทกวี ย้อนหลังไปกลับไปในทศวรรษพ.ศ. 2490 สามล้อกลายมาเป็นเพลงฮิท ขับร้องโดยเสน่ห์ โกมารชุน
http://www.youtube.com/watch?v=WrM-2meJKe0 |