อีกบทหนึ่ง ตอนทศกัณฐ์กำลังจะตาย ผมเคยท่องได้ครับ แต่บัดนี้เลือนไปจากความทรงจำเสียแล้ว ระลึกได้เพียงสั้นๆว่า:
“ปากหนึ่งว่าโอ้พิเพกเอ๋ย
ไฉนเลยมาแกล้งฆ่าพี่
ตัวเราก็จะม้วยชีวี
ในเวลานี้ด้วยศรพิษ
ปากสองว่าเจ้าผู้เป็นน้อง
ร่วมท้องสืบสายโลหิต
จะได้ผ่านลงกาสมคิด
เป็นอิศรภาพแก่หมู่มาร ฯลฯ”
ท่านใดท่องได้ โปรดอนุกูลทวนอดีตให้ผมด้วยเถิดครับ
ปากหนึ่งว่าโอ้พิเภกเอ๋ย
ไฉนเลยมาแกล้งฆ่าพี่
ตัวเราก็จะม้วยชีวี
ในเวลานี้ด้วยศรพิษ
ปากสองว่าเจ้าผู้เป็นน้อง
ร่วมท้องสืบสายโลหิต
จะได้ผ่านลงกาสมคิด
เป็นอิสรภาพแก่หมู่มาร
ปากสามขอฝากมณโฑด้วย
ช่วยบำรุงให้เป็นแก่นสาร
ทั้งอัคคีกัลยายุพาพาล
ฝูงสนมบริวารทั้งนั้น
ปากสี่ว่าเจ้าจะครองยศ
ปรากฏเป็นจอมไอศวรรย์
จงเอ็นดูสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์
โดยธรรม์สุจริตประเวณี
ปากห้าจงดำรงทศพิธ
อย่าทำทุจริตให้เหมือนพี่
ตัดโลภโอบอ้อมอารี
แก่โยธีไพร่ฟ้าประชากร
ปากหกว่าเจ้าจงอดโทษ
ซึ่งกริ้วโกรธด่าว่ามาแต่ก่อน
อย่าให้เป็นเวราอาวรณ์
แก่เราผู้จะจรไปเมืองฟ้า
ปากเจ็ดขอฝากนคเรศ
อันทรงวงศ์พรหมเมศนาถา
สืบมาแต่องค์พระอัยกา
เมตตาอย่าให้จลาจล
ปากแปดว่าเราเลี้ยงท่าน
ก็ประมาณหมายใจให้เป็นผล
ตัวเราชั่วเองจึ่งเสียชนม์
แล้วได้ร้อนรนทั้งแผ่นภพ
ปากเก้าว่าพี่จะลาตาย
น้องชายเมตตาช่วยปลงศพ
อย่าให้ค้างราตรีในที่รบ
ไตรภพจะหมิ่นนินทา
สิบปากสิ้นฝากสิ้นเชิง
สิ้นกำลังสิ้นคิดยักษา
พิษศรร้อนรุ่มทั้งกายา
อสุรากลิ้งเกลือกเสือกไป