อืมม์ ผมคงจำผิดไป ไม่ได้อ่านรามายณะนานๆ เข้าชักลืมโคตรวงศ์พระราม
ที่ว่า
ป.ล. แต่พระนาม พญาศรีสูรยพงศรามมหาธรรมราชาธิราช
บางที รามในที่นี้ อาจจะหมายถึง พ่อขุนรามราช หรือ พญารามราช (พ่อขุนรามคำแหง) ก็ได้นะครับ
เพราะพญาฦๅไทย (ลิทยฺย-ลิไทย) ท่านเป็นหลานปู่
ก็รับฟังได้อยู่
ส่วนทางเมืองพระนคร (ศรียโศธรปุระ) ก็น่าจะใช้ สันสกฤต ในหมู่ชนชั้นสูงอยู่แล้ว (จากที่เคยอ่านมานะครับ)
พระนามของกษัตริย์ขอม คำว่า อาทิตย์ ก็ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนัก เห็นมีแค่ อุทัยทิตย์วรมัน (ที่ ๑ และ ที่ ๒) ตรีภูวนาทิตยวรมัน
ผมไม่ได้เน้นที่พระนามกษัตริย์เขมร เพราะพระนามกษัตริย์เขมรมักมีรูปแบบคล้ายๆ กัน ซ้ำกันก็มาก
จนคนสมัยปัจจุบันต้องใส่ ที่ ๑ ที่ ๒ ตามหลังพระนาม เพื่อกันสับสน
แต่ผมสนใจคือ พระนามเจ้านายที่ไปปกครองหัวเมืองต่างๆ ของเขมร รวมไปถึงพระนามเจ้านายชั้นรองๆ
ซึ่งอันนี้ต้องไปอ่านจารึกจึงจะเห็นรายชื่อเหล่านั้น อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็ต้องทำ
ส่วนคำว่า วรมัน (วรฺมนฺ) เป็นคำที่สำหรับลงท้ายชื่อ ที่แสดงวรรณะกษัตริย์โดยเฉพาะ
อันมีที่มาจากอินเดีย โดยเฉพาะทางอินเดียใต้โบราณมีกษัตริย์ที่ชื่อลงท้าย วรฺมนฺ หลายพระองค์
วรฺมนฺ แปลว่า เกราะ อันเป็นของสำคัญแสดงความเป็นนักรบของกษัตริย์
ส่วนวรรณะพราหมณ์ ลงท้ายชื่อว่า ศรมัน วรรณะแพศย์ ลงท้ายชื่อว่า คุปต์ และวรรณะศูทร ลงท้ายชื่อว่า ทาส