เรือนไทย

วัดเก่ามีมาแต่อยุธยา จากรูปแบบของโบสถ์ ที่มี"บังสาด"กันหน้า-หลัง น่าจะเป็นอยุธยาตอนปลาย

ดูจากการประดับหน้าบันและเครื่องบน น่าจะบูรณะใหม่ในสมัย ร.๓

มาปาดคุณluck-rama

วัดไชยทิศเคยไปแค่สองครั้ง เป็นวิหารน้อยอ้อยอิ่ง ให้ความรู้สึกเหมือน Chapel เล็กๆ ที่เขียนจิตรกรรมเต็มผนัง ถ้าเป็นบ้านเราคงเรียก วิหารเขียน งามไปหมดทุกซอกทุกมุม

ขอโทษทีครับ เน็ตหลุดครับเลยสะดุด ต่อเลยนะครับ 

ซุ้มเสมาแบบพระราชนิยม

ด้านหน้าโบสถ์มี ๒ประตู ด้านนอกซ้ายมือเขียนลาย นักสิทธิ์ วิทยาธร ฤาษี ยื้อแย่งมัคคนารีผล

ยื้อแย่ง

อีกภาพครับ

อีกภาพ

ฝั่งขวา เป็นพรรณพฤกษา นก กระรอก

กระรอก

แมงปอกับผีเสื้อ

อีกภาพครับ

หลังโบสถ์มี ๑ประตู เขียนภาพรามเกียรติ์

 :) ไม่รู้ตอนไหน

 :)

หน้าเหมือนนาค หางเป็นปลา ไม่รู้ว่าชื่ออะไร ใครรู้ช่วยบอกด้วยครับ ไม่เคยเห็นมาก่อน

ภายในโบสถ์ เขียนภาพพุทธประวัติ เขียนเต็มผนัง ทุกซอกทุกมุมอย่างที่คุณกุบอก ด้านหน้าฝั่งตรงข้ามพระประธาน ไม่เขียนภาพมารผจญเหมือนวัดทั่วไป ผนังเหนือประตูแบ่งเป็น ๓ตอน ไล่เรียงจากตอนเสด็จโปรดพุทธมารดา

ต่อด้วย เสด็จกลับจากดาวดึงส์ (เปิดโลก) เห็นกันหมดทั้ง สวรรค์ภูมิ  มนุษย์ภูมิ นรกภูมิ

เป็นปฐมบท พระลีลา

นรกภูมิชัดๆ

วัดไชยทิศเป็นอีกที่หนึ่งที่ชอบมากครับ เพราะเป็นที่ผสมผสานจิตรกรรมหลายๆอารมณ์
ไปดูแล้วเพลิดเพลินในศิลปะบนงานจิตรกรรม ว่าแล้วก็อยากเข้าไปอีก ปกติโบสถ์เปิดไหมครับนี่
 ;D ... หาเรื่องไปเที่ยสักหน่อย ไม่ได้ออกไปเที่ยวชมศิลปะ โบราณสถานแล้วไม่มีไฟเลยครับ

เปิดทุกวันนะครับคุณเน ผมไปมาเมื่อวันแม่ ๑๒ สิงหานี้เอง ประมาณ ๙โมงกว่า เจอพระคุณเจ้าท่านอยู่หน้าโบสถ์พอดี  ;D ไปเติมไฟเลยครับ

ถัดมาเป็นตอน ที่พระมหากัสสปะพร้อมภิกษุ กำลังเดินทางออกจากเมืองปาวา เพื่อไปเฝ้าพระพุทธเจ้าที่เมืองกุสินารา แวะพักหลบแดดใต้ต้นไม้ ก็มีอาชีวกเดินผ่านมาในมือถือดอกมณฑารพบังแดด ก็เลยถามข่าวเรื่องพระพุทธเจ้ากับอาชีวก (ดอกมณฑารพเป็นดอกไม้ทิพย์ ไม่มีในโลกมนุษย์ จะมีก็ต้องเป็นเหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้าเท่านั้น) ก็รู้ข่าวว่าพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ไป ๗วันแล้ว วันนี้เป็นวันที่๘ แล้วดอกไม้นี้ก็ได้มาจากที่ที่พระพุทธองค์ปรินิพาน

พระมหากัสสปะและเหล่าภิกษุถวายบังคมพระบรมศพ

ตามพุทธประวัติ ตอนพระมหากัสสปะถวายบังคมพระบรมศพ ได้อธิษฐานขอให้พระบาทคู่ชำแรกออกมาเหนือศีรษะของท่าน ภาพเขียนตอนนี้หลุดลอกแล้ว แต่ก็ยังมองเห็นเค้าโครงอยู่  คุณเนครับถ้าจำไม่ผิดที่วัดแถบอัมพวา มีปูนปั้นตอนนี้อยู่ด้วยใช่ไหมครับ

สีหน้า อารมณ์

เหล่าภิกษุสาวก

อารมณ์โศกเศร้าของอุบาสก อุบาสิกา

ถัดมาเป็นตอนโทณพราหมณ์แบ่งพระธาตุ ให้แก่ กษัตริย์ทั้ง ๘ เมือง ด้วยทะนานทอง

ตาพราหมณ์แอบเก็บพระเขี้ยวแก้วไว้ที่มุ่นมวยผม พระอินทร์ท่านเห็น ก็เลยมาเก็บไปไว้ที่พระจุฬามณี

สุดท้ายโทณพราหมณ์ ก็นำทะนานทองไปสร้างพระสถูปเจดีย์

ประตูด้านในเขียนลายดอกไม้

ผนังระหว่างประตูเขียนรูปบุคคลบางนั่งมาในพระราชยาน บางขี่ช้าง พร้อมเหล่าทหาร เดาว่าน่าจะเป็นกองทัพของบรรดากษัตริย์ ๗ เมืองที่ยกมาขอแบ่งพระธาตุจากมัลลกษัตริย์

 :)

 :)

ทหารนานาชาติ

ถัดลงมา

ภาพมุมด้านหน้าต่อกับผนังด้านข้าง (ทางขวามือหันหน้าเข้าหาผนัง)

 :)

 :)

 :)

 :)

 :)

 :)

 :)

 :)

ถึงหลุดร่วงไป แต่ลายเส้นที่เหลืออยู่ยังคงงามจับใจ

บานหน้าต่าง เขียนรูปทวารบาล ลายเส้นพริ้วสวย

ดูใกล้ๆ

อีกครับ

แม้จะผ่านการบูรณะมาเมื่อปีที่แล้ว ที่ว่างส่วนที่หายไปก็ไม่แต่งเติม ให้เสียคุณค่าเหมือนวัดอื่นๆ

จากป้ายแนะนำวัด กล่าวชมภาพทวารบาล เป็นภาพที่น่ายกย่องที่สุด เพราะเขียนบนพื้นขาวแบบโบราณ ทุกช่องหน้าต่างเขียนลายไม่ซ้ำกัน

เพดานกรุด้วยไม้ ทาชาดเขียนลายทอง

มีคานขื่อพาดตรงส่วนบนผนัง ผนัง ๒ ด้านซ้าย-ขวา เหนือบานหน้าต่างเขียนลายดอกไม้ร่วง คั่นเส้นสินเทา ด้านบนเขียนเป็นนักสิทธิ์ วิทยาธร ฤาษี แทนภาพเทพพนมต่างจากวัดอื่น

ผนังระหว่างหน้าต่างถัดมา เป็นตอนประสูติ

ท่วงท่าเหนี่ยวกิ่งสาละอ่อนช้อย สวยงาม

มาดูใกล้ๆ

 :)

 :)

 เสด็จดำเนิน ๗ ก้าว เปล่งอาภาสวาจา

"อคฺโคหมสฺมิ โลกสฺส          เชฎฺโฐ เสฎฺโฐหมสฺมิ
  อยมนฺติมา เม ชาติ            นตฺถิทานิ ปุนพฺภโว"

"ในโลกนี้ เราเป็นหนึ่ง เราเป็นยอด เราเป็นเลิศประเสริฐที่สุด
การเกิดครั้งนี้ของเรา เป็นครั้งสุดท้าย ภพใหม่ต่อไปอีกไม่มีสำหรับเรา"

กำลังทำอะไรกันไม่รู้

ถ่ายทอดอารมณ์ ทางสายตาของแม่กับลูก

ถัดไปเป็นตอนทรงได้ปฐมฌาน  เจ้าชายสิทธัตถะชันษาได้ ๗ ปีเสด็จตามพระราชบิดาพระเจ้าสุทโทนะไปงานพระราชพิธีแรกนาขวัญ 

ใกล้อีกนิด

ทรงประทับใต้ต้นหว้าล้อมด้วยม่านอันงามวิจิตร ครั้นถึงเวลาไถแรกนาขวัญ บรรดาพี่เลี้ยงนางกำนัลออกมาดูพิธีกันหมด ทิ้งพระกุมารไว้เพียงลำพัง บรรยากาศเงีบยสงัด ทรงนั่งขัดสมาธิเจริญอานาปานสติ บรรลุปฐมฌาน

แม้เวลาบ่ายคล้อยแล้ว เงาของต้นหว้าที่ทรงประทับอยู่ก็ไม่เปลี่ยนยังคงปกคลุมทอดเงาเหมือนเวลาเที่ยงตรง  สร้างความประหลาดใจให้กับบรรดาพี่เลี้ยง นางนม และพระราชบิดา

ทำอะไร?อยู่จ๊ะ ตำหมากหรือเปล่า ???

คิดว่า ภาพในความเห็นที่ 37 น่าจะเป็นตอนแต่งงานพุทธบิดา พุทธมารดา

ส่วนภาพความเห็น 38 น่าจะเป็นตอนเทพยดาทั้งหลายทั้งปวง ไปอัญเชิญสันดุสิตเทวราช จุติเป็นพระโพธิสัตว์เจ้าชายสิทธัตถะครับ

การจัดวางโครงเรื่อง คล้ายกับพระที่นั่งพุทไธสวรรย์ย่อส่วนลงมาเลย ไม่ทราบว่าบังเ้อิญหรือเปล่า เช่นการเีขียนฉากมารผจญไว้ด้านแป ทางซ้ายของพระพุทธรูป ก็เหมือนกัน ตอนอื่นๆ เช่นเริ่มพุทธประวัติตอนแต่งงานพุทธบิดาพุทธมารดาก็เช่นกัน

เท่าที่เห็นมา พุทธประวัติโดยมากเริ่มตอนอัญเ้ิิชิญสันดุสิตเทวราช หรือไม่ก็ตอนประสูิติ แต่อันนี้เิพิ่มตั้งแต่ตอนแต่งงาน วิวาหมงคล คงเป็นอิทธิพลของปฐมสมโพธิกถา ที่แต่งตอนรัชกาลที่ 3

ขอบคุณครับคุณกุ ที่มาร่วมด้วยช่วยกัน ;D

ผนังถัดมาไม่แน่ใจว่าเป็นพุทธประวัติหรือเปล่า เป็นรูปกระเหรี่ยง ๒ คน กับผู้คนและเสือ

 :)

ขอคั่นฉากมารผจญอันโด่งดังนิดนึง เหมือนเขียนแข่งกันกับพระที่นั่งพุทไธสวรรย์เลย

เชิญเลยครับคุณกุ ;D

ผนังถัดไปเป็นตอนเสด็จมหาภิเนษกรม

และตอนตัดพระเมาลี

มาช่วยโพสท์ครับ (แต่ไม่เป็นเรื่องเป็นราว) ;D

ช่างเทวดา ใครจะเขียนได้อย่างนี้อีก งามล้ำสามโลกก็เหลือหา...

มารผจญครับ

พระพุทธเจ้า

พระแม่ธรณี

มารวิชัยของรัตนโกสินทร์ไม่เคร่งครัดเท่าแต่ก่อนแล้วครับ ท่านทำปางสมาธิเฉยเลย

เพิ่งเห็นตอนคุณกุ บอกนี้แหละครับ  :-[ ขอบคุณครับ

มารอีกด้าน

มารผจญครับ ช้างคีรีเมฆ ช้างทรงพญาวัสวตีมาราธิราช

ผนังต่อมา หลังจากตรัสรู้แล้วทรงเสวยวิมุติสุข ๗ สัปดาห์ สัปดาห์สุดท้ายมีพ่อค้า ๒ คน(อุปสสะและภัลลิกะ) นำข้าวสัตตุก้อน สัสตุผงมาถวาย ประกาศตนเป็นอุบาสกคู่แรก ถึงพร้อมในพระพุทธ พระธรรม (ขณะนั้นยังไม่มีพระสงฆ์)

โพสท์สลับไปสลับมา จะงงกันเองไหมครับเนี่ย ???

ท่าตาลุงนี่ คล้ายๆท่าชูชกที่วัดทอง สุวรรณารามเลย เป็นอะไรตลกๆของวัดไชยทิศ

ไม่งงครับ ภาพนี้อยู่ผนังด้านหลังฝั่งซ้ายของพระประธาน ผมถ่ายมาแต่ไม่ชัด ไม่รู้ในภาพคุณยายมือคว้าอะไรอยู่? :-[

ไส้กรอกอีสาน? ;D

 ;D ขอบคุณที่ช่วยกันเสริม ช่วยกันเติมให้ภาพครบถ้วนสมบูรณ์ครับ

 :) ๓ ภาพสุดท้ายสำหรับวันนี้ครับ

พระอินทร์ดีดพิณสามสายถวายพระเจ้าครับ

เห็นภาพแล้วคิดถึง อยากจะไปชมจริงๆ
อยากจะมีกล้องดีๆเอาไว้ไปถ่ายภาพด้วย ต้องทำงานอะไรนะถึงจะได้เงินเยอะๆเนอะ  ;D

ยังไงก็ขอเอาภาพบางภาพที่ประทับใจมาลงบ้างนะครับ คุณภาพอาจไม่ดีเท่าไหร่ก็คงไม่ว่ากัน

อะไรๆก็รอวันต้องเสื่อสลายสินะครับ ภาพความงามอะไรที่เราจะรับชมได้ก็น่าจะเก็บบันทึกกันไว้ในความทรงจำ
แต่ก่อนดิ้นรนมากมายว่าต้องดูให้ได้ต้องถ่ายรูปให้หมด ได้เห็นมากๆ ได้รู้จักคนมากๆ ได้พูดคุยมากๆ ก็เริ่มเข้าใจ
ว่าโลกมันเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยน งานศิลปะเป็นสิ่งที่แสดงออกถึงสังคมในแต่ละสมัย ในแต่ละท้องที่เป็นคุณค่า
ความงามที่คนรุ่นนั้นๆจะถ่ายทอดออกมา ถ้าคนรุ่นใหม่อยากจะเข้าใจก็คือการย้อนกลับเข้าไปมอง
...มองแล้วก็เห็นอะไรไปตามแต่คนยุคนี้จะเห็น

แหะๆ บ่นไว้ครับวันหลังผมกลับมาอ่านจะได้เอาไว้เตือนตัวเอง   :)
ที่จริงประทับใจภาพมารผจญอีกภาพนึงแต่เห็นคุณluck-rama กับพี่กุได้ลงกันไปมากแล้วเนอะ ..

ลงอีกก็ได้นี่นา ไม่เห็นเป็นไรเรย

จิตรกรรมวัดไชยทิศเป็นของดีใกล้ตัวที่ไม่ค่อยจะมีใครไปเยี่ยมชม ถ้าจัดทริปไปก็คงจะดี

มาดูต้นฉบับฟิล์มเมื่อ25ปีที่แล้ว

มารผจญอันงดงาม

เหล่านาฏดนตรีในราชสำนัก

มงคลวิวาหะของพระเจ้าสุทโธทนะกับพระนางสิริมหามายา

ทางสายกลาง ตอนนี้จิตรกรรมหลายๆวัดมักเขียนควบกับตอนที่ปัญจวัคคีย์อยู่คอยรับใช้พระพุทธองค์และมักวาดเป็นรูปพระสงฆ์ ซึ่งไม่น่าจะถูกนัก น่าจะวาดเป็นฤษีหรือนักบวชแบบพวกเดียรถีย์ เพราะตอนนั้นพระพุทธเจ้ายังไม่ได้ตรัสรู้และยังไม่ได้โปรด อัญญา โกณฑัญญะเป็นภิกษุองค์แรกเลย ดูงงๆแฮะ

ลืมรูปซะนั่น

ลองลงภาพมุมเดียวกับพี่ยีนส์บ้างดีกว่า เผื่อจะเห้นความแตกอะไรบ้าง ..ยกเว้นเรื่องสีนะคับ  8)

...

...

สวยๆๆๆ ;D

เจาะดูใกล้ๆ แล้วสวยจริง ของจริงยิ่งสวย ละลานตาไปหมด

เพิ่มเติมครับ ;D

...ไม่แน่ใจว่าเป็นตอนโปรดชฏิล ๓พี่น้องหรือเปล่า :-\

น่าจะโปรดชฎิลครับ คงต้องกางปฐมสมโพธิ ???

ช่วยดูหน่อยครับ คุณกุ อ่านว่าอะไรเอ่ย ????

แหม ท่าทางจะอ่านเพลินๆไปเลย ;D

....