ราชวงศ์โจวปกครองด้วยกษัตริย์อย่างเข้มแข็งมากว่า 11 องค์ จนกระทั่งถึงรัชกาลของโจวอิวหวาง รัชกาลที่ 12 อำนาจของราชวงศ์โจวก็เริ่มเสื่อมถอย เพราะโจวอิวหวางงมัวแต่หมกมุ่นกับสุราและนารี จนกระทั่งถูกข้าศึกจับกุมตัวไป 7 ปีต่อมา กองทัพผสมของอ๋องต่าง ๆ ในแต่ละรัฐได้รวมตัวกันขับไล่ข้าศึกออกไป และอัญเชิญโอรสของโจวอิวหวางขึ้นครองราชย์ มีพระนามว่า โจวผิงหวาง ได้มีการย้ายเมืองหลวงจากเมืองเฮ่าจิง มาอยู่ที่ลกเอี๋ยง (ลั่วหยาง ในปัจจุบัน) ซึ่งอยู่ทางตะวันออก ยุคนี้ต่อมานักประวัติศาสตร์จึงได้เรียกว่า ยุคราชวงศ์โจวตะวันออก (Eastern Zhou) หรือ ยุคชุนชิว นั่นเอง (ที่เรียกว่า ชุนชิว ที่หมายถึง ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงนั้นมาจากชื่อคำภีร์ของขงจื๊อที่บันทึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และเหตุการณ์ในยุคนี้ ที่ชื่อ บันทึกแห่งฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง หรือ ชุนชิว ซึ่งเป็นคำภีร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของขงจื๊อด้วย ผู้คนจึงเรียกชื่อยุคนี้ตามคำภีร์ และคำภีร์เล่มนี้ก็นิยมเรียกสั้น ๆ ว่า ชุนชิว เช่นกัน) ซึ่งยุคนี้สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ยุคใหญ่ต่อเนื่องกัน ๆ คือ
ยุคชุนชิว (770 ปีก่อนคริสต์ศักราช – 453 ปีก่อนคริสต์ศักราช)
ยุคจ้านกว๋อ (เลียดก๊ก ในภาษาแต้จิ๋ว) (477 ปีก่อนคริสต์ศักราช - 222 ปีก่อนคริสต์ศักราช)
ในยุคชุนชิวนั้น นครรัฐต่าง ๆ ที่เคยมีอย่างมากมายในยุคราชวงศ์โจวก่อนหน้านั้น เหลือเพียง 140 รัฐ จากการถูกผนวกรวมเป็นหนึ่งเดียวกับรัฐที่เข้มแข็งกว่า มีบันทึกว่า รัฐหลู่ทำลาย 58 รัฐ รัฐจิ้นทำลาย 24 รัฐ รัฐฉินทำลาย 15 รัฐ รัฐฉีทำลาย 14 รัฐ รัฐเจิ้งทำลาย 6 รัฐ รัฐอู๋ทำลาย 5 รัฐ และรัฐทั้ง 140 รัฐนี้ มีรัฐที่เรียกได้ว่าเป็นรัฐขนาดใหญ่ มีอำนาจที่แท้จริงไม่ถึง 10 รัฐ
รัฐใหญ่เหล่านี้ มีผู้ปกครองเรียกว่า "อ๋อง" มเหสีเรียกว่า "ฮองเฮา" และอัครมหาเสนาบดีเรียกว่า "ไจ่เซี่ยง" เช่นเดียวกับราชวงศ์โจว แม้กษัตริย์ของราชวงศ์โจวยังคงอยู่ในตำแหน่ง แต่ก็ต้องโอนเอียงไปตามความปรารถนาของอ๋องแต่ละรัฐ นับได้ว่าเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น
สำหรับเจ้าผู้ครองรัฐใหญ่เหล่านี้ ต่างแย่งชิงกันเป็น "ป้าจู่" (ปาอ๋อง) หมายถึง เจ้าผู้ปกครองรัฐที่มีอำนาจสูงสุด สำหรับอ๋องในยุคชุนชิวที่ได้รับการกล่าวขานว่าเป็น ปาอ๋อง อย่างแท้จริงมี 5 คน คือ ฉีหวนกง, จิ้นเหวินกง, ฉินมู่กง,ซ่งเซียงกง และ ฉู่จวงหวาง
ขออนุญาตขัดจังหวะครับ
๑.. นครรัฐต่าง ๆ ในยุคชุนชิว ไม่ได้เป็น "หวัง (王) : จีนกลาง , อ๋อง : จีนแต้จิ๋ว " เสมอไปนะครับ ขึ้นอยู่กับว่า นครรัฐนั้น ๆ มีขนาดใหญ่หรือเล็กแค่ไหน ซึ่งทั้งหมดต้องได้รับการพระราชทานจาก เทียนตี้ (ฮ่องเต้)
อย่าง นครรัฐไช่ เจ้าผู้ครองนครมีศักดิ์เป็นแค่ "โหว : 侯 " (พระยา : เทียบศักดินาทางไทย) เท่านั้น บางรัฐก็เป็นแค่ "กง : จีนกลาง , ก๋ง (แต้จิ๋ว)" (สมเด็จเจ้าพระยา) , แต่ก็มีบ้าง ที่ตั้งตัวเองขึ้นมาเป็น "หวัง" โดยไม่สนใจธรรมเนียมการพระราชทานลงมา เช่น เจ้าผู้ครองนครรัฐฉู่ (ฌ้อ : จีนแต้จิ๋ว) ซึ่งเป็นรัฐที่คนในกวนตง มองว่าเป็นรัฐบ้านนอก ป่าเถื่อน ไม่มีใครอยากจะคบด้วย
๒.. ภาษาจีนที่ใช้ ถ้าเป็นไปได้อยากให้แยกชัดเจนครับ เพราะบางคำที่พิมพ์เป็นแต้จิ๋ว แต่บางคำเป็นจีนกลาง ถ้าเป็นไปได้ควรใช้สำเนียงใด สำเนียงหนึ่งไปเลย แล้ววงเล็บอีกสำเนียงไว้เปรียบเทียบกัน น่าจะดีกว่าครับ
๓.. เจ้าผู้ครองนครคนแรกของรัฐไช่ (Cai : ฉั่ว : จีนแต้จิ๋ว) คือ ไช่ชูตู้(蔡叔度 : Cai Shu Du) นะครับ ชื่อเดิมของท่านคือ จี้ (姬) ต้องขออภัยที่ต้องขัด เนื่องจากเป็นบรรพชนด้านนามสกุลของผมน่ะครับ