เรือนไทย

General Category => ระเบียงกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: เทาชมพู ที่ 09 ก.พ. 11, 15:06



กระทู้: บทกวี " อย่าจับเราเป็นตัวประกัน" ของ "ปรง เจ้าพระยา"
เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 09 ก.พ. 11, 15:06

อย่าจับเราเป็นตัวประกัน
คอลัมน์ เจ้าพระยาพาที : (ไทยโพสต์ ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔)
           (๑)ดูก่อนแกนนำแดงอำมะหิต
เธอเคยคิดถึงขมขื่นคนอื่นไหม
เคลื่อนม็อบมาแต่ละครั้งเยี่ยงจังไร
ใครต่อใครต้องเดือดร้อนกระฉ่อนเมือง
           ใช่แต่เพียงศูนย์การค้าที่สาหัส
ทั้งราษฎร์รัฐก็กระทบกลบทุกเรื่อง
เศรษฐกิจวิกฤตชาติขาดประเทือง
ต้องเปล่าเปลืองทหารตำรวจตรวจ-คุ้มครอง
            สามัญชน-การสัญจรเดือดร้อนทั่ว
บางครั้งคนในม็อบมั่วปล้นข้าวของ
เหมือนไม่มีมือกฎหมายไว้รับรอง
รัฐลำบากจักปกป้องทุกชั้นชน
            เหล่านักเรียนเพียรศึกษาต้องชะงัก
ยอมกระอักเพื่อจักเลี่ยงโกลาหล
การท่องเที่ยวเหี่ยวเฉาเฝ้ากังวล
ทำผู้คนแสนอิดหนาระอาใจ

            (๒) เมื่อก่อนนี้เราเรียกท่านว่า “พันธมิตร”
เพราะความคิดเรากับท่านตรงกันได้
เราชื่นชมพร้อมสะพรั่งพลังไป
เพื่อขับไล่มหาโจรปล้นแผ่นดิน
            เมื่อพวกเธอถูกปราบปรามถูกย่ำยี
โดยรัฐบาล “นอมินี”หัวใจหิน
ส่งกำลังเหี้ยมโหดปลดชีวิน
เป็นกาลีธรณินจดจารึก
            สาธุชนยลจดจำเป็นตำนาน
หวังลูกหลานสมานสมัครรักรู้สึก
หวังขี้ฉ้อข้อกฎหมายได้สำนึก
เหมือนผลึกเพชรรอมลังเมลือง

           (๓) คนระอาเรื่องเสื้อแดงแรงแรมปี
อย่าให้เกิดรู้สึกนี้ต่อเสื้อเหลือง
เพราะผู้คนเคยให้ใจไปค่อนเมือง
หวังไม่สร้างความขุ่นเคืองระคายคน
           เราชาวบ้านไปทำผิดคิดอะไร
จึงนำทุกข์มาโยนใส่เราอีกหน
เราเหมือน “ตัวประกัน” ชั้นยากจน
ที่ดิ้นรนเลี้ยงครอบครัวด้วยลำเค็ญ
           อยุธยาแตกได้เพราะไส้ศึก
ประวัติศาสตร์จารึกไว้ให้คนเห็น
สวนสวรรค์นั้นหลากสีมาลีเย็น
จึ่งโดดเด่นใต้ไตรรงค์ธงชาติไทย

                                                      ปรง เจ้าพระยา