เรือนไทย

ไม่ใช่การ์ตูนฝรั่งหรือญี่ปุ่น เอามาแปล หรือดัดแปลงเป็นไทยนะคะ
อยากรู้ว่ามีไหม  การ์ตูนไทยๆของเราเอง

เคยเห็นมีเรื่องสุดสาคร

นอกจากนั้นพวกการ์ตูนเล่มละบาท  เล่มเดียวจบสมัยก่อน

การ์ตูนเรื่องยาวของไทย (นิยายภาพ)เท่าที่นึกออกก็มี
หลวิชัย-คาวี...จิ้งจอกขาว...แก้วหน้าม้า...สามเกลอ
ผู้เขียนเรื่องหลวิชัยคาวีก็คือ ประยูร จรรยาวงศ์ครับ
ส่วนสามเรื่องหลังนึกไม่ว่าว่าใครเขียน แต่เป็นคนละคนกัน
เรื่องจิ้งจอกขาว จะดำเนินเรื่องเหมือนนิยายกำลังภายใน
ตัวเอกชื่อจิ้งจอกขาว ต้องผจญภัยต่อสู้ไปเรื่อย มีหลายเล่มจบ
เรื่องแก้วหน้าม้าก็เป็นเรืองเดียวกับแก้วหน้าม้าทางทีวีนั่นแหละครับ
แต่ในหนังสือจะยืดยาวกว่ามาก มีถึงภาคลูกภาคหลาน
นี่ก็เป็นการ์ตูนหลายเล่มจบเหมือนกัน แต่ละเล่มหนามาก
นอกจากเรื่องนี้แล้วยังมีนิทานไทยๆ ออกมาอีหลายเรื่องครับ
ถ้าจำไม่ผิดสำนักพิมพ์ที่จัดพิมพ์คือสำนักพิมพ์บันดาลสาส์น

นอกเหนือจากข้างบนที่บอกมานะครับ
การ์ตูนไทยที่อ่านนะครับสมัยเด็ก
ส่วนใหญ่จะเป็นการ์ตูนเล่มละบาท เป็นการ์ตูนผีบ้าง การ์ตูนที่เป็นนิยายจักร ๆ วงศ์ ๆ (ทำไมเรียกแบบนี้อ่ะ) อย่างในละครช่อง 7 เรื่อง สิงหไกรภพ ขวานฟ้าหน้าดำ
แล้วก็มี การ์ตูนทาร์ซานกับคุณจุ่นใน ชัยพฤกษ์ (ถ้าจำไม่ผิด) แล้วก็มีอย่าง ขายหัวเราะ มหาสนุกแล้วก็หนูจ๋าอีก
ของมหาสนุก เนี่ยผมชอบตัวการ์ตูนของ
คุณต้อม ต่าย แล้วก็ ปุ๋ย ครับ
แต่รู้สึกว่าลายเส้นของการ์ตูนไทย หมายถึงการ์ตูนที่เป็นนิทานพื้นบ้านนั้น ค่อนข้างจะเป็นการ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่นะครับ ไม่ค่อยเหมาะกับเด็ก เท่าไหร่

ขวานฟ้า หน้าดำ ใครเขียนก็ไม่รู้ สนุกดี  ตุ่มวิเศษ(เป็นการ์ตูนวิทยาศาสตร์ที่ผู้วาดใช้จินตนาการได้ยอดเยี่ยมมาก) หนูเล็ก ลุงโกร่ง ที่เลียนแบบมาจาก มิกกี้เม้าส์และกูฟฟี่ อัศวินสายฟ้าของ พ.บางพลี ฯลฯ จะพยายามนึกๆดูอ่ะ..

ดอนเด็กผมติดการ์ตูนเล่มละบาทมาก ไปตลาดทีไรซื้อมาทีละ 10 เล่ม  นักเขียนการ์ตูนเล่มละบาทที่ผมชอบมีอยู่คนเดียวคือ โต๊ด โกสุมพิสัย แกเขียน(วาด) เรื่องผีๆ ได้น่ากลัวจริงๆ ...

ตอนเด็กๆชอบอ่านการ์ตูนเบบี้ ของอาวัฒน์ ค่ะ แล้วก็การ์ตูน หนูจ่าด้วย เดี๋ยวนี้คนวาดการ์ตูนคงจะอายุมากแล้วนะคะ เพราะคนอ่านก็อายุมากขึ้นด้วยค่ะ

ขอโทษค่ะ พิมพ์ผิด การ์ตูน หนูจ๋า ค่ะ ที่มีตัวการ์ตูน ชื่อ ลุงเหน่งด้วยน่ะค่ะ
นอกจากนี้ มีการ์ตูน ชื่อตุ๊กตา หรือยังไงนี่แหละค่ะ แต่มันนานแล้วเลยชักลืมๆค่ะ

ตอบไปแล้วจึงนึกได้ว่า สงสัยคุณเทาชมพูหลอกถาม เพื่อเช็คอายุแหงๆ

จำได้แต่ตัวละครที่ นึกทีไรคิดว่าเป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ก็มีการ์ตูนของตุ๊กตา มี หนูนิด หนูไก่ หนูหน่อย (ของหน่อยว่า...) หนูแจ๋วจอมฮึ
แล้วก็ หนูเปีย หนูเป้า หนูปุ๊  หนูหนุงหนิง .....
จากเบบี้ค่ะ...เอใช่หรือเปล่าน้าา คิดว่าใช่เบบี้นะคะ

ขายหัวเราะครับ
ยังอ่านมาจนบัดนี้ อิอิ

การ์ตูนสมัยนี้ เล่มเล็ก และพิมพ์ตัวเล็กอ่านยากค่ะ ทั้งที่คนอ่านอายุไม่มากเท่าไหร่
ยังอ่านลําบากค่ะ
เคยอ่านขายหัวเราะของหลานๆ สนุกดีค่ะ

คุณพ่อของอิฉันเคยเล่าถึงการ์ตูนชัยพฤกษ์ว่า สมัยนั้นดังและเด็ก ๆ ติดมาก  คนเขียนที่ชื่อ พี่รงค์  เป็นเพื่อนรุ่นน้องสองสามปี
อิอิ...คุณพระนายเจ้าขา คุณพระนายนี่ใกล้เคียงรุ่นคุณพ่อของอิฉันเชียวหรือเจ้าคะ

ในที่สุด ก็รู้ว่าอายุใกล้ๆกัน  คุณโบว์สีชมพู คุณชานเรือน
ดิฉันเป็นแฟนการ์ตูนตุ๊กตาเหมือนกันค่ะ
หนูจ๋า เบบี้ก็จำได้
ที่แปลกใจคือยังมีคนจำหนูเล็กลุงโกร่งได้ด้วย  ว้าววววว

แหม! ตอนนั้นดิฉันยังเด็กมากนะคะ จำได้เลือนลางมากค่ะ  นอกจากนี้ยังชอบชัยพฤกษ์การ์ตูนด้วยค่ะ ยังพอจำพี่รงค์คนวาดได้บ้าง  และยังมีการ์ตูนวอล์สดิสนีย์ ฉบับภาษาไทยก็ชอบมากค่ะ ตอนนั้นก็อ่านแต่การ์ตูน ยังอ่านหนังสืออื่นไม่รู้เรื่องค่ะ เห็น เด็กผู้ชายจะติดหน้ากากเสือ การ์ตูนญี่ปุ่น ถ้าจำไม่ผิดเป็นเรื่องของนักมวยปล้ำใส่หน้ากากค่ะ

เคยอ่านชัยพฤกษ์การ์ตูน เหมือนกันค่ะ  เรื่องหน้ากากเสือก็เคยดู    พูดถึงหนังญี่ปุ่นในทีวี สมัยนั้น จะชอบเรื่องเคนโด้ มาก  และมีอีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับยูโดสายดํา แต่ไม่แน่ใจว่าชื่อเรื่องยูโดหรือเปล่า นะคะ ที่นางเอกมีน้องสาวฝาแฝด แต่่ไม่รู้จักกันมาก่อน

อายูดิฉัน ยังไม่ขึ้นเลข 4 เลยค่ะ ต้องอายุน้อยกว่าอาจารย์ เทาชมพูแหงๆ

ขออภัย ที่พิมพ์ผิดค่ะ  อายุ ไม่ใช่อายู ค่ะ

¨Óä´éÇèÒ¡ÒÃìµÙ¹ä·Âæ ·ÕèÍèÒ¹ÁÕ ªÑ¾ġÉì ¡Ñº ¨èҡѺâ¨é áÅéÇ¡çÍèҹ˹٨ëÒ ¡ÑºàººÕéºéÒ§ Êèǹ¢ÒÂËÑÇàÃÒе͹à´ç¡æáÁèäÁèãËéÍèÒ¹ºÍ¡ÇèÒÅÒÁ¡¤èÐ

ÍÕ¡àÃ×èͧ¤×Íá¡éǨÍÁá¡è¹¤èÐ áµèÍѹ¹ÕéÃÙéÊÖ¡¨Ðà»ç¹¹Ô·Ò¹äÁèãªè¡ÒÃìµÙ¹áÎÐ ·ÕèÁÕ¡Å͹º·Ë¹Õè§ÇèÒ
" ...................................  µéͧŴ¹éÓÁѹ·Ø¡ÇѹàÊÕ´ÒÂàËÅ×Í
¨¹ÁѹàËÕèÂÇáË駵ÒÂà»ç¹àº×Í   äÁè¨Ø¹à¨×͹éÓ´Õ¸ÃÃÁ´Ò"

à¤Â´ÙÅФ÷ÕÇÕàÃ×èͧ ˹ٹԴ ˹Ùä¡è ˹Ù˹èÍ ˹Ùá¨ëÇ áµèäÁèà¤ÂÍèÒ¹¡ÒÃìµÙ¹¤èÐ ¨Ó¡Å͹·ÕèºÃÃÂÒ¶֧˹Ùá¨ëÇ·Õè¤é¹ËҢͧ¨Ðä»âçàÃÕ¹¨¹äÁèä´éä»à¾ÃÒÐâçàÃÕ¹àÅÔ¡¡è͹ ¨Óä´é˹è͹֧ÇèÒ

".......
¶Ø§à·éÒàÅèÒà¢Ò¨Óä´éäÇéµÃ§¹Õé
àÍêÐ äÁèÁÕ¡ÃÐâ»Ã§¹Øè§ÂØ觡ѹãË­è
ÇÔè§Ç¡Ç¹¤é¹ËÒ¨¹à˹×èÍÂã¨
¹Ö¡¢Öé¹ä´é¡ç¾Í´ÕÊÕèâÁ§àÂç¹"
âçàÃÕ¹àÅÔ¡áÅéÇ
¡ÒÃìµÙ¹à¡èÒæ¢Í§½ÃÑ觹Õè¡çÍèÒ¹ ÁÔ¡¡ÕéàÁÒÊì

¡ÒÃìµÙ¹­Õè»Øè¹àÃ×èͧáÃ¡æ ·ÕèÍèÒ¹ÁÕ â´àÃÁ͹(àÃ×èͧ¹ÕéµÑé§áµèÂѧÍèҹ˹ѧÊ×ÍäÁèÍÍ¡àŤèÐ à¾Ôè§à¢éÒ͹غÒÅáÅéÇàÍÒ¡ÒÃìµÙ¹¾ÕèªÒÂÁÒà»Ô´æ ´Ù) ÎÒâµÃÔ ¤ÔÇ·ÒâÃè ᤹´Õé¨ÍÁá¡è¹ ÍÒ«ÒÃÔ ´.Ã.á¨ç¤(ÍÒ¨¨Ð¨Óª×èÍäÁèáÁ蹤èÐ ËÁÍÁ×Íà·Ç´Ò·Õèà¡è§¡ÇèÒ´çÍ¡àµÍÃìà¤) áÅéÇ¡çÁÕµÑÇÅФ÷ÕèÁÕÊÒÁµÒ (¨Óª×èÍäÁèä´é¤èÐ)

แง พิมพ์ใน Explorer แล้วมีปัญหา งั้นมาใช้ Netscape แทนแล้วกันนะคะ

จำได้ว่าการ์ตูนไทยๆ ที่อ่านมี ชัยพฤกษ์ กับ จ่ากับโจ้ แล้วก็อ่านหนูจ๋า กับเบบี้บ้าง ส่วนขายหัวเราะตอนเด็กๆแม่ไม่ให้อ่านบอกว่าลามกค่ะ

อีกเรื่องคือแก้วจอมแก่นค่ะ แต่อันนี้รู้สึกจะเป็นนิทานไม่ใช่การ์ตูนแฮะ ที่มีกลอนบทหนี่งว่า
" ...................................  ต้องลดน้ำมันทุกวันเสียดายเหลือ
จนมันเหี่ยวแห้งตายเป็นเบือ   ไม่จุนเจือน้ำดีธรรมดา"

เคยดูละครทีวีเรื่อง หนูนิด หนูไก่ หนูหน่อย หนูแจ๋ว แต่ไม่เคยอ่านการ์ตูนค่ะ จำกลอนที่บรรยายถึงหนูแจ๋วที่ค้นหาของจะไปโรงเรียนจนไม่ได้ไปเพราะโรงเรียนเลิกก่อน จำได้หน่อยนึงว่า

".......
ถุงเท้าเล่าเขาจำได้ไว้ตรงนี้
เอ๊ะ ไม่มีกระโปรงนุ่งยุ่งกันใหญ่
วิ่งวกวนค้นหาจนเหนื่อยใจ
นึกขึ้นได้ก็พอดีสี่โมงเย็น"
โรงเรียนเลิกแล้ว
การ์ตูนเก่าๆของฝรั่งนี่ก็อ่าน มิกกี้เมาส์

การ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องแรกๆ ที่อ่านมี โดเรมอน(เรื่องนี้ตั้งแต่ยังอ่านหนังสือไม่ออกเลยค่ะ เพิ่งเข้าอนุบาลแล้วเอาการ์ตูนพี่ชายมาเปิดๆ ดู) ฮาโตริ คิวทาโร่ แคนดี้จอมแก่น อาซาริ ด.ร.แจ็ค(อาจจะจำชื่อไม่แม่นค่ะ หมอมือเทวดาที่เก่งกว่าด็อกเตอร์เค) แล้วก็มีตัวละครที่มีสามตา (จำชื่อไม่ได้ค่ะ)

พอจะนึกออกแล้วค่ะว่ากลอนครบๆ ว่าอย่างไร อาจจะผิดเพี้ยนไปบ้างนะคะ

"นอนตื่นเช้าขึ้นมาถามหาขัน
แปรงสีฟันอยู่ที่ไหนใครเห็นบ้าง
เสื้อชั้นในใครพบหาอย่างอำพราง
อ้าปากค้างตารางสอนอยู่ที่ใด

ถุงเท้าเล่าเขาจำได้ไว้ตรงนี้
เอ๊ะไม่มีกระโปรงนุ่งยุ่งกันใหญ่
วิ่งวกวนค้นหาพาเหนื่อยใจ
ครบเครื่องได้ก็พอดีสี่โมงเย็น"

คุณเบล  ดิฉันชอบหนูแจ๋วมากค่ะ

คุณโบว์สีชมพูขา

อายุดิฉันก้อยังไม่ขึ้นเลข ๒  ค่ะ (ตัวหลังนะคะ)

ยุคก่อนนั้น ที่สนุกๆ ต้องประเภทแฟนตาซีไทยๆแบบของราช เลอสรวง กับ จุก เบี้ยวสกุลครับ อีกเรื่องที่ผมชอบมากเมื่อก่อนคือเรื่องของสี่สหายกายสิทธิ์ ผมจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว ที่คนหนึ่งตูดแหลม คนหนึ่งมือใหญ่มาก คนหนึ่งหูใหญ่ฟังได้ไกล คนหนึ่งขี้มูกเหนียวเหนอะ
จำได้ตอนหนึ่งที่ทั้งสี่นั่งเรือไปล่าผู้ร้ายเจ้ามือใหญ่เป็นคนพาย เจ้าหูกางคอยฟังเสียง เจ้าตูดแหลมเผลอนั่งทำเอาเรือทะลุ น้ำทะลักเข้ามา เจ้าขี้มูกเยอะเลยสั่งขี้มูก ปะเรือรั่วไว้ได้ก่อนเรือจะจม
สนุกมากครับ อุ๊บ เลยรู้เลยว่าเราแก่

ผมคงเกิดหลังคุณศิษย์โง่ เจ้าหูกางก็เลยเพี้ยนไป เป็น "หูกางใบ" เอาหูต่างใบเรือ  ช่วยให้เรือแล่นน่ะครับ

สมัยเด็กๆ ก็ชอบอ่านการ์ตูนเล่มละบาทเหมือนกันครับ  จำได้ว่าเป็นของสำนักพิมพ์อะไรสักอย่างที่มีแตงโมเป็นสัญลักษณ์  สนุกดีเพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ ในชนบท  ซึ่งเข้ากับผมพอดี

นอกนั้นก็อ่านพวกขายหัวเราะ มหาสนุกเนี่ยแหละครับ ตั้งแต่ตอนเป็นเล่มใหญ่  จนหดกลายเป็นเล่มเล็ก

เคยเห็นการ์ตูนเก่าๆ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กๆ เขียนโดยคุณจุก  เบี้ยวสกุล (มั้ง)  สนุกดีเหมือนกัน

ชอบชุดการ์ตูน " ตุ๊กตา "  ค่ะ  จำได้ไหมคะ  ไม่ได้เป็นเรื่องเป็นราวแบบสุดสาครหรอกค่ะ  เป็นเรื่องสั้นๆตอนเล็กตอนน้อนในเล่มเดียวกัน  ที่มี พ่อ แม่ ลูก 4 คน หนูไก่ หนูหน่อย หนูนิด แล้วก็หนูแจ๋ว ทุกคนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง  หนูหน่อยมีผมทรงน้ำพุ  เรื่องน่ารักดี ไม่มีหยาบคาย หรือลามกแบบการ์ตูนญี่ปุ่นบางเรื่องในสมัยนี้เลยค่ะ

เอ แล้วหนังการ์ตูน (animation) ของไทยนี่มีแต่สุดสาครใช่ไหมครับ
จำได้ว่าเคยดูทางช่องเจ็ดสมัยยังเด็กๆ ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังหาดูได้หรือเปล่า

หมอที่ว่าชื่อ  blackjack  ครับ

ไม่มีใครเคยเห็นการ์ตูน "นายอินเทวดา" เลยหรือไร

อยากอ่านการ์ตูนเก่าๆ จัง ใครพอรู้บ้างว่าจะพอหาอ่านได้ที่ไหน เช่นเรื่อง โกมินทร์กุมารทอง นางผมหอม แก้วหน้าม้า อยากให้สำนักพิมพ์ พิมพ์การ์ตูนพวกนี้ใหม่อีกจัง จะได้ซื้อเก็บไว้ สมัยก่อนไม่มีสตางค์เลยไม่ได้ซื้อเก็บเป็นชุด ซื้อเป็นบางเล่มจนปัจจุบันหายหมดแล้ว ตอนนี้มีสตางค์บ้างก็อยากเก็บสะสมเป็นเรื่องๆ

แจ้งข่าวเศร้า "อาวัฒน์" (วัฒนา เพ็ชรสุวรรณ์) นักวาดการ์ตูนอาวุโส แห่งการ์ตูน "เบบี้" และ "ขายหัวเราะ" เสียชีวิตแล้วด้วยโรคชราในวัย ๙๐ ปี เมื่อวันวานนี้ (๑๑ มกราคม ๒๕๖๕) เวลา ๒๓.๓๕ น. ที่โรงพยาบาลอุทัยธานี

ภาพจาก เฟน สตูดิโอ ครับ (https://www.facebook.com/100044642250130/posts/483971319767606/?d=n)

 :'(

ด.ช.วัฒนา สู่ตำนาน "อาวัฒน์ ขายหัวเราะ" ต้นฉบับจากอาวัฒน์ เมื่อปี ๒๕๒๖

จาก ขายหัวเราะ (https://www.facebook.com/100044570883310/posts/486251939537165/?d=n)

อาล้ย อาวัฒน์

          นึกถึง ว้นวานยามหัวค่ำวันอาทิตย์ ที่บ้านจะพาไป บรรลือสาส์น ผ่านฟ้า เพื่อไปเลือกซื้อการ์ตูนฉบับเก่า,
สภาพดี ที่ป้ายสีแดงตรงขอบเล่ม,ขายลดราคา เลือกซื้อมาทั้ง เบบี้ หนูจ๋า และการ์ตูนเรื่องวาดโดย จิงโจ้

ภาพจาก เฟน สตูดิโอ ครับ, (สมัยก่อนพื้นของร้านจะอยู่สูงกว่าฟุตบาธ)

ข้ามมาจากฝั่ง ‘หนังต่างประเทศ’ 

เมื่อวานเขียนคำว่า ‘ฮึ’ แสดงความหงุดหงิดเรื่องไฟดับนานเป็นชั่วโมง ๆ

ทำให้นึกได้ว่า  ในการ์ตูน หนูจ๋า/เบบี้  มีตัวละครคนหนึ่งชอบลงท้ายคำพูดว่า ‘ฮึ’ ทุกครั้งเวลาไม่สบอารมณ์  (ซึ่งผมไปลอกมาใช้ตั้งแต่เด็ก ๆ)

ใครนึกออกบ้างว่าตัวละครคนไหนครับ

หนูแจ๋วจอมฮึ จากหนังสือการ์ตูน “ตุ๊กตา” ผลงานของ พิมล กาฬสีห์

จากซ้ายไปขวา : หนูไก่ หนูหน่อย หนูแจ๋ว หนูนิด

โตมากับการ์ตูนตุ๊กตา เพราะฉะนั้นจึงจำรายละเอียดหลายอย่างได้  ว่าคุณพิมล กาฬสีห์ผู้เขียนการ์ตูนเรื่องนี้ มีครอบครัวสมมุติอยู่ในเรื่อง ประกอบด้วยพ่อ แม่ ลูก 4 คน   หนูนิดลูกชายคนโตมีชื่อจริงว่า พจนารถ กาฬสีห์  หนูไก่ชื่อพิมพ์พิมล  หนูหน่อยชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว แต่คล้ายๆพี่สาว   ส่วนหนูแจ๋วชื่อแดงเล็ก 
คุณพิมล เคยเป็นพิธีกรในรายการทีวีช่อง 4 ด้วย ดูเหมือนจะรายการช่องนำโชค 
การ์ตูนเรื่องยาว "ห้องสีชมพู" เคยนำไปทำละครโทรทัศน์เรื่องนาวทางช่อง 4  ด้วยค่ะ

การ์ตูนหายไปหลายสิบปีก่อนจะกลับมาอีกครั้ง เมื่อหนูไก่โตแล้ว ทำหน้าที่ตอบปัญหาที่คนอ่านเขียนมา   ปัจจุบันหนูไก่น่าจะอยู่ในวัย 70 แล้ว

เออแฮะ... ลืม นส.ตุ๊กตา ไปอีกชื่อ

ขอถามต่อตรงนี้แล้วกัน  ขี้เกียจไปค้นกระทู้ฯ

สมัยเด็ก ๆ ตอนเย็นที่ช่อง 4 จะมีรายการสำหรับเด็ก  เป็นการเล่าเรื่องนิทาน  บนจอทีวี  เราจะเห็นแผ่นผ้า  แล้วคนที่อยู่เบื้องหลังแผ่นผ้าจะใช้พู่กัน  วาดเส้นลงไปบนแผ่นผ้านั้น  เรานั่งอยู่หน้าจอทีวีก็จะเห็นรูปตัวละครในเรื่องปรากฏขึ้น  ลายเส้นไม่ละเอียดมากมาย  แต่พอเข้าใจว่านี่คือคน ต้นไม้ ฯลฯ

ใครพอจำได้บ้างครับว่าชื่อรายการอะไร

จะมาคล้าย ๆ กับรายการหนังตะลุง  ที่มีตัวตลก 2 ตัว  ไอ้อะไรกับไอ้อะไรผมก็จำชื่อไม่ได้แล้ว