เรือนไทย

ไปค้นเจอมรดกของคุณแม่ เป็นรามเกียติ ของสำนักพิมพ์ประชาช่าง มีหายไปบางเล่ม เล่มที่มีบางเล่มก็หน้าปกสูญหายบ้าง แต่ก็อยากมานำเสนอให้ผู้สนใจได้อ่านกัน
จะทะยอยสแกนและนำมาลงให้ต่อเนื่องนะครับ

เล่ม 1 ครับ ปกหาย และหน้า 1-2 หายเหมือนกัน

ต่อครับ

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทรร กำลังรวบรวมหนังสือเก่าประเภทนี้จัดทำเป็นหนังสืออิเลคทรอนิคส์เพื่อการอนุรักษ์อยู่ครับ

ขอบคุณ คุณtumchamber ที่นำมาลงให้ชม น่ารักมาก  :) :)

ขอบคุณมากค่ะ   สำหรับหนังสือดีๆที่นำมาสแกนให้อ่านทั่วกัน   คิดว่าตอนเด็กๆเคยอ่านเรื่องนี้ แต่หนังสือไม่เหลือแล้ว
สำนวนภาษาน่าจะเป็นช่วงทศวรรษ 2490s    คนเขียนไม่รู้ว่าใช่คุณเสรี เปรมฤทัยหรือเปล่า
ปกกับภาพประกอบสวยมาก แต่คนวาดคนละคนกัน 
หน้าปกเป็นตอนนางอรุณวดียั่วยวนทำลายตบะฤาษีกไลโกฏ

เป็นคุณ เสรี เปรมฤทัย จริงๆ ด้วยครับ ตามปกในที่ลงรายละเอียดไว้

ต่อกันเลยนะครับ

หน้า 26-33 ครับ

หน้า 34-41

หน้า 42-49

หน้า 50-57

หน้าสุดท้ายของเล่ม 1 คือหน้า 58 นะครับ มันหายไป 2 คู่หน้า-หลัง
แล้วเล่ม 2-3 ก็สาปสูญครับ หาไม่เจอ ข้ามไปเล่ม 4 เลยนะครับ

เล่ม 4 หน้า 4-11

คุณเสรี เปรมฤทัยเป็นนักเขียน แต่หนังสือที่เขียนไม่ใช่นวนิยาย   ผลงานที่มีจำนวนมาก    แบ่งเป็น
๑   เรื่องเล่าร้อยแก้วจากวรรณคดีสำคัญๆเช่นรามเกียรติ์ ขุนช้างขุนแผน สังข์ทอง   
๒   นิทานประเภทจักรๆวงศ์ๆ อย่างเรื่องมณีเจ็ดแสง และขวานฟ้าหน้าดำ
๓   นิทานสำหรับเด็ก ทั้งของไทยและต่างประเทศ   ของไทยก็มีเรื่องพื้นบ้าน อย่างศรีธนนไชย  ของต่างประเทศมีพวกนิทานนานาชาติ นิทานของมอญ เป็นต้น
     
    พยายามหาประวัติคุณเสรีมากกว่านี้แต่ไม่พบ    พบเพียงสั้นๆว่านอกจากเป็นนักเขียน  คุณเสรียังทำธุรกิจบ้านจัดสรรแห่งแรกๆของกรุงเทพ ชื่อหมู่บ้านเปรมฤทัย   
    ท่านถึงแก่กรรมไปนานแล้ว แต่ไม่ทราบพ.ศ. ค่ะ

ภาพข้างล่างคือตัวอย่างผลงานของคุณเสรี  บางครั้งก็ใช้นามแฝงว่า "เปรมเสรี"

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5813.0;attach=44661;image)

    เมื่อนั้น                             พระกไลโกฎฤๅษี
ไม่เคยเห็นรูปสตรี                    มีความสงสัยก็พิศดู
เห็นเขาติดอกครัดเคร่ง              ดั่งปทุมตูมเต่งทั้งคู่
สัตว์นี้เป็นไฉนจึ่งไม่รู้                จะเป็นหมู่เดียรฉานนามใด
ตริแล้วจึงกล่าววาที                  เอ็งนี้เป็นสัตว์จำพวกไหน
จึ่งมีเขาที่อกกูหลากใจ              ไม่เคยพบเห็นแต่ก่อนมา ฯ

     เมื่อนั้น                          นางอรุณวดีเสน่หา
ได้ฟังจึ่งตอบพระสิทธา             เขาข้านี้น่าอัศจรรย์
ไม่งอกในเศียรเหมือนฝูงสัตว์      มาพลัดขึ้นที่อกเหมือนแกล้งปั้น
เต่งตั้งดั่งดวงบุษบัน                 อ่อนละม้ายคล้ายกันกับสำลี
พระองค์ผู้ทรงตบะญาณ            ขอประทานโปรดเกล้าเกศี
พิเคราะห์ดูให้รู้ว่าร้ายดี              ข้าเป็นดังนี้ด้วยอันใด
ว่าพลางทางเข้าปรนนิบัติ           สัมผัสทำนวดฟั้นให้
ด้วยกลมารยาพิราใน                แกล้งยั่วยวนใจพระมุนี ฯ

     เมื่อนั้น                          พระกไลโกฎฤๅษี
ไม่รู้ในกลสตรี                       ลืมที่คำสั่งพระบิดร
เข้าประคองต้องเต้าสุมณฑา       กายาแนบเนื้อดวงสมร
ให้เกิดประดิพัทธ์อาวรณ์           ถึงไม่มีผู้สอนก็เป็นไป
เชยแก้มแนมเนตรเกศวรรณ       เกษมสันต์ในความพิสมัย
ภุมรินบินเคล้าสุมาลัย              แทรกไซ้เกสรปทุมมาลย์
เชยซาบอาบสร้อยเสาวรส         สุบงกชคลี่กลีบหอมหวาน
ร่วมภิรมย์สมสุขสำราญ            ในสถานศาลาอารญ ฯ

     ก็เสียตบะกิจพิธีกรรม์         พลาหกครื้นครั่นคะนองฝน
ฟ้าเปรี้ยงเสียงสนั่นอึงอล          ตกจนนองพื้นพสุธา ฯ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม16.png)

ผมมีฉบับร้อยกรองของท่านอยู่ 4 เรื่องคือรามเกียรติ์ อิเหนา (แบบที่คุณเทาชมพูลงไว้มุมบนซ้าย) พระอภัยมณี และขุนช้างขุนแผน
เพิ่งรู้ว่าเป็นท่านเดียวกัน

นานมากแล้วดิฉันเคยเห็นแวบๆว่าหนังสือชุดวรรณคดีที่เขียนเป็นร้อยแก้ว ขายอยู่ที่ศึกษาภัณฑ์    แต่ไม่ได้ไปแถวนั้นมาหลายปีเต็มที  เลยยังไม่รู้ว่าเป็นของคุณเสรีหรือเปล่า   
และถ้าใช่   ยังมีขายอยู่หรือเปล่าค่ะ

พูดถึงฤๅษีกไลโกฏในรามเกียรติ์ก็แปลกอย่างหนึ่ง  คือทั้งๆตกร่องปล่องชิ้นมีเมียแล้ว   ตบะก็ยังแก่กล้าอยู่ตามเดิม   ไม่ได้เสียตบะแล้วหมดฤทธิ์อย่างฤๅษีในวรรณคดีอินเดีย

เล่มที่ผมมี ซื้อไว้ตั้งแต่ปี 2533 ครับ กระดาษยังเป็นสีน้ำตาลโบราณหน่อย
ครั้งล่าสุดที่เห็นเอามาพิมพ์ใหม่เมื่อ 2-3 ปีก่อนมีวางขายที่ B2S กับ ซีเอ็ด ครับเป็นกระดาษสีขาวมาก เปลี่ยนภาพปกใหม่ และราคาใหม่

ส่วนตาฤาษีในรามเกียรติ์นี่ จะว่าไปมีเมียเกือบทุกตนนะครับ

เล่ม 4 หน้า 12-19

เล่ม 4 หน้า 20-27

เล่ม 4 หน้า 28-35

คุณเสรี เปรมฤทัยเป็นคนที่ 'ถอด' ภาษากลอนรามเกียรติ์ที่อ่านยากสำหรับเด็กๆ ออกมาเป็นภาษาความเรียงธรรมดาที่ง่ายไม่ซับซ้อน   
ท่านตัดส่วนประกอบที่ไม่จำเป็นต่อการเล่าเรื่องออกหมด เช่นบทแต่งตัวและยกทัพของตัวละครในเรื่อง   เหลือแต่เนื้อเรื่องที่ประสานต่อกันเป็นเรื่องเป็นราว  อ่านแล้วสนุกเหมือนอ่านนิทาน
ศัพท์ในเรื่องก็ใช้ภาษาง่ายๆ เป็นภาษาร่วมสมัยเมื่อ 50 กว่าปีก่อน  ไม่ใช้ราชาศัพท์  อ่านเข้าใจง่ายสำหรับเด็กประถมปลายหรือมัธยมต้น
เมื่อห้าสิบกว่าปีก่อน ภาษาไทยของเด็กนักเรียนยังแข็งแรงกว่าสมัยนี้มาก   เด็กนักเรียนอ่านและเขียนประโยคยาวๆได้   เรื่องของคุณเสรีจึงเหมาะกับเด็กนักเรียนตั้งแต่ 10 ขวบไปจน 15 ปี   ถ้าอายุมากกว่านั้น เข้าสู่วัยหนุ่มสาวแล้วก็อาจจะอ่านอะไรที่ยากกว่านี้
แต่มาสมัยนี้ไม่แน่ใจเสียแล้วว่าเด็กนักเรียนจะเห็นภาษาในเรื่องนี้เป็นของยากเกินไปหรือเปล่านะคะ

พูดถึงเด็กสมัยนี้แล้วเหนื่อยใจ พูดจาควบกล้ำไม่มี ร.เรือ ล.ลิง ผสมปนเปกันไปหมด แถมเขียนผิดเขียนถูก สะกดการันต์ไม่ต้องพูดถึง ไม่เข้าใจคำศัพท์ว่าแปลว่าอะไร
ใช้คำไม่ถูกกับกาลเทศะ และอื่นๆ อีกมากมาย ไม่รู้จะโทษใคร โทษหลักสูตร หรือโทษนวัตกรรมดี สมัยก่อนว่าพูดไทยคำอังกฤษคำว่าแย่แล้ว
เดี๋ยวนี้ยิ่งแย่ที่สุด ... บ่นไปทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าไปแก้ไขอะไรไม่ได้

เสียงกล้ำ ร.ล. กำลังจะหายไปจากภาษาพูดของเด็กไทยแล้วค่ะ  แม้แต่ผู้ใหญ่เองก็พูดไม่ได้กันเป็นส่วนใหญ่   ในเมื่อไม่กวดขันกัน  ภาษาที่เขียนในอินเทอร์เน็ตก็เลยออกมาว่า ได้ยินอย่างไรก็เขียนลงไปอย่างนั้น
เมื่อก่อนยังพูดไทยคำอังกฤษคำได้   เดี๋ยวนี้พูดไทยก็ผิด อังกิดก็ไม่ได้ค่ะ

ทำใจเถอะค่ะ