เรือนไทย

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู ตลอดจนท่านสมาชิกเรือนไทยผู้ทรงคุณวุฒิทุกๆท่านครับ
   ผมนายชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ กลับมาแล้วครับ ภายหลังหายไปจากเรือนนานพอสมควร ได้แต่ตามอ่านกระทู้ต่างๆในเคหาหลังนี้ไปเรื่อยๆ  ทว่ามิได้ตั้งปรัศนี หรือเปิดประเด็นสนทนาเพื่อหาความรู้สำหรับตัวเองขึ้นเลย สาเหตุก็เพราะ ผมติดเรียนต่อครับนับตั้งแต่เว็บไซต์ห้องสมุดดิจิทัลวชิรญาณเปิดให้บริการเป็นต้นมา วรรณคดีไทยหลายต่อหลายเรื่องก็ประดังพรั่งพรูเข้าสู่สมองของผมซึ่งกระหายใคร่อ่านมาเนิ่นนานแล้ว จึงรีบตักตวงจนเต็มอิ่ม ช่วงนี้อยู่ในระหว่างพักย่อยวิชาชั่วคราว ผ่อนคลายสมองเสียบ้างกันอาการเมื่อยล้า ก็พอดีกับ กระทู้ว่าด้วย ความจริงทางประวัติศาสตร์กับละครอิงประวัติศาสตร์ แหละละครย้อนยุคกำลังมาแรง ผมนึกถึงข้อสงสัยบางอย่างของตนขึ้นมาได้ จึงถือโอกาสขออนุญาตตั้งกระทู้เสียเลยครับ

   เท่าที่ผมพอจะมีข้อมูลอยู่บ้าง (แบบตื้นเขินเต็มที) วงการวรรณกรรมไทยเราบันทึกไว้ว่า “ความไม่พยาบาท” ของครูเหลี่ยม คือนวนิยายยุคแรกเริ่ม แล้ววรรณกรรมแขนงนี้ก็แยกย่อยออกไปอีกหลายแนว อาทิ
“ดาบศักดิ์เหล็กน้ำพี้” ของท่านอายัณโฆษ เป็นนวนิยายแนวอิงประวัติศาสตร์เรื่องแรกๆแห่งสยาม
“ผู้ชนะสิบทิศ” ของท่านยาขอบ เป็นนวนิยายปลอมพงศาวดาร ลำดับต้นๆของประเทศเรา
ถ้านวนิยายแนวผจญภัยในป่าดงดิบก็ต้อง “ล่องไพร” ของท่านน้อย อินทนนท์ เป็นต้น

   ก็แล้ว “วรรณกรรมหลงมิติ” ที่ตัวละครมีเหตุให้ต้องเคลื่อนย้ายจากโลกปัจจุบันไปยังกาลเวลาอื่น หรือมิติอื่น สำหรับบรรณพิภพไทยเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่สมัยไหนครับ? เราได้อิทธิพลมาจากแหล่งใด? วรรณกรรมจากตะวันตกเรื่องไหนบ้างเป็นแหล่งสร้างแรงบันดาลใจสำคัญแก่นักประพันธ์ไทย? ประโยคปุจฉาเหล่านี้ ผมยังมืดมนนัก จึงมาขอท่านผู้เมตตา โปรดการุณย์เอื้ออวยแสงแห่งปัญญา เพิ่มเติมวิทยาทานให้ผมด้วยเถิดครับ

ขอแสดงความนับถืออย่างยิ่ง
นายชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ 

สวัสดีครับคุณชูพงค์  หายไปนานเลยนะครับ สบายดีนะครับผม นิยายที่ชื่นชอบย้อนมิติเวลาที่ผมชอบคือ "แต่ปางก่อน" และ "ทวิภพ" เป็นวรรณกรรมที่ซื้อหาอ่านเมื่อราว 30 ปีก่อน

สวัสดีครับ คุณหนุ่มสยาม
   ผมสบายดีครับ กำลังนึกอยู่ว่า เพื่อให้ทันสมัย (อินเทรน) กับเขาบ้าง ในขณะที่ละครโทรทัศน์เรื่อง “บุพเพสันนิวาส” กำลังฮิตติดลมบนอยู่นี้ ผมควรจะฟังหนังสือเสียงเรื่องอะไรดี?
และแล้ว คำตอบก็มาในเวลาไม่นาน หนังสือที่ผมเลือกได้แก่ “ข้ามสมุทร” ของท่านอาจารย์วิษณุ เครืองาม ครับ ตัวละครเดินทางย้อนกาลหวนคืนไปสู่รัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชทรงปกครองแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา ยุคเดียวกับละครดังนั่นแหละครับ 

เรียนคุณ Koratian ครับ

   เรื่องราวของพระมาลัย ผมเคยอ่านจาก “พระมาลัยคำหลวง” พระนิพนธ์ในเจ้าฟ้าธรรมธิเบศ  แล้วประมาณสองถึงสามรอบครับ โดยส่วนตัวเข้าใจว่า กรณีของพระเถระเจ้าผู้ประเสริฐนั้น ท่านข้ามไปยังภพภูมิต่างๆโดยญาณ กอปรกับเจตนาของท่านด้วย แต่สำหรับบุคคลธรรมดา ที่จู่ๆก็จับพลัดจับผลู หลุดเข้าไปยังเวลาอื่น แหละสถานที่หนแห่งแหล่งอื่นโดยไม่ตั้งใจมาก่อนนี่ ผมยังนึกไม่ออกจริงๆครับ ว่าควรถือเอาวรรณกรรมไทยเรื่องใดเป็นหมุดหมายสำคัญ 

พล็อตแนวย้อนเวลา ถ้าเป็นของทางตะวันตกเรื่องแรกๆ ที่เคยอ่านคือ A Connecticut Yankee in King Arthur's Court ของมาร์ค ทเวน เรื่องนี้สนุกดี พระเอกเป็นวิศวกร ย้อนไปยุคกษัตริย์อาเธอร์ของอังกฤษ เดาเอาเองว่าน่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้นักแต่งในยุคหลัง  อีกเรื่องคือ The Time Machine ของ H. G. Wells แต่เรื่องหลังนี่พระเอกมีบทบาทเป็นผู้สังเกตุการณ์มากกว่าไปมีบทบาทเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ ทั้งสองเรื่องนี่ถูกแต่งในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน คือช่วงทศวรรษ 1890


นิยายไทยแนวย้อนอดีตในยุคหลัง ๆ บางส่วนอาจจะได้รับอิทธิพลมาจากนิยายจีน เพราะนิยายจีนยุคปัจจุบันจำนวนมากใช้พล็อตแนวนี้กัน ทั้งตัวเอกย้อนไปอดีต หรือตัวเอกในอดีตมายุคปัจจุบัน นิยายดังๆ เช่นของหวงอี้ ย้อยไปยุคจิ๋นซี งานของเยี่ยกวน ตัวเอกย้อนไปยุคราชวงศ์หมิง หรือแนวรัก ๆ เช่นเรื่องปู้ปู้จิงซิน นางเอกย้อนไปสมัยราชวงศ์ชิง และอื่นๆ อีกมากมายใช้แนวนี้กัน  แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่อาจได้รับอิทธิพลจากการ์ตูนญี่ปุ่นเช่นโดราเอมอนเช่นกัน

สวัสดีค่ะคุณชูพงศ์   ขอต้อนรับกลับเรือนไทยค่ะ

สำหรับ "วรรณกรรมหลงมิติ" ที่คุณถาม   ดิฉันเข้าใจว่าน่าจะหมายถึงนิยายแฟนตาซี  รวมนิยายวิทยาศาสตร์ไว้ด้วย
ถ้ามิติอื่น หมายความรวมถึงการเดินทางไปสู่ดาวดวงอื่นๆในจักรวาลด้วย  ก็คือนิยายวิทยาศาสตร์ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นบิดาแห่งนิยายวิทยาศาสตร์ชื่อคุณจันตรี ศิริบุญรอด   ท่านถึงแก่กรรมไปนานมากแล้ว  อาจจะก่อนชาวเรือนไทยเกือบทั้งหมดเกิดมาเสียอีก  แต่ท่านก็ได้รับการยกย่องในฐานะผู้บุกเบิกนิยายการท่องไปในอวกาศ 
แต่ถ้าไม่เอานิยายวิทยาศาสตร์ เอาแฟนตาซีเรื่องเดินทางย้อนกาลเวลา   หรือเดินทางสู่มิติอื่น เช่นสวรรค์ นรก บาดาล  พวกนี้ดิฉันย้งนึกไม่ออกว่าใครเป็นคนเขียนคนแรก    เนื้อหานั้นได้รับอิทธิพลจากฝรั่ง ไม่ต้องสงสัย  แต่ใครเป็นคนบุกเบิกคนแรก ขอเวลาคิดหน่อยค่ะ

ใครนึกออกช่วยตอบด้วยนะคะ   ท่านอาจารย์เพ็ญชมพูอาจจะนึกออก   

ถ้าเป็นเรื่องหลงมิติไปอยู่ใน โลกคู่ขนาน หรือ เอกภพคู่ขนาน (parallel universe)  คุณแก้วเก้าน่าจะเป็นผู้บุกเบิกคนแรกด้วยการเขียนเรื่อง "แดนดาว" (https://writer.dek-d.com/cammy/story/viewlongc.php?id=1398590&chapter=220) ๑ ใน หนังสือดีวิทยาศาสตร์ประเภทบันเทิงคดีจำนวน ๒๙ เล่ม  (https://th.m.wikipedia.org/wiki/88_หนังสือดีวิทยาศาสตร์ไทย)(พร้อมกับ "เมืองนิมิตร" ของ ม.ร.ว.นิมิตรมงคล นวรัตน)  ;D

ความเห็นของคุณประกอบก็น่าคิดครับ รายชื่อวรรณกรรมตะวันตกซึ่งคุณระบุถึง ผมยังไม่เคยเสพอรรถรสเลยครับ ส่วนนวนิยายจีนนั้น ห้องสมุดสมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทยที่ผมเป็นสมาชิกอยู่ มีแนวย้อนเวลาหลายเล่มทีเดียว เพื่อนบางคนชอบอ่านมาก บ้างกรี๊ดกร๊าดพระเอกอย่างหลงใหล แต่ผม เนื่องจากมิใช่แฟนคลัปนิยายจีน เห็นที จะต้องลองไปนั่งคุยกับเพื่อนเพื่อหาความรู้แล้วหละครับ

   เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูครับ
   คำว่า “หลงมิติ” ของผม รวมนวนิยายวิทยาศาสตร์ ไสยศาสตร์ด้วยครับ เมื่อวานตอนหัวค่ำขณะเขียนกระทู้ ยังคิดอยู่เลยว่า มีนวนิยายไทยเรื่องไหนบ้างหนอ ที่ตัวละครเดินทางข้ามผ่านกาลเวลาด้วยความตั้งใจ โดยอาศัยเทคโนโลยีเข้าช่วย ผมเคยนั่งจินตนาการ (มโน) ถึงขนาด ถ้าสมมุติ นักวิทยาศาสตร์ไทยคิดเครื่องมือเดินทางข้ามเวลา ล่วงเข้ามิติต่างๆได้สำเร็จ คงจะมีสื่อโหมกระแสประโคมข่าว เกิดประเด็นดรามาครั้งมโหฬารเชียวครับ

   สำหรับท่านจันตรี ศิริบุญรอด ผมเคยได้ยินชื่อผลงานของท่านจำนวน ๒ เล่ม คือ “ผู้ดับดวงอาทิตย์” กับ “ผู้พบแผ่นดิน” แต่หนังสือเก่ามาก และหายากอย่างยิ่ง ผมจึงยังมิมีโอกาสอ่านครับ

   เรียนคุณเพ็ญชมพูครับ
“แดนดาว” ของท่านอาจารย์แก้วเก้า ผมเคยฟังแล้ว ชอบมากครับ ท่านจินตนาการกรุงศรีอยุธยาในมิติคู่ขนานซึ่งไม่ถูกพม่าย่ำยีจนเสียบ้านเสียเมืองไว้อย่างมหัศจรรย์และน่าคิด ยังจำ หมอกพิษ กับ ภูตแดง ได้จนบัดนี้ครับ   

ถ้าไม่มีใครเขียนถึงเอกภพคู่ขนานก่อนหน้านี้   เรื่องนี้ก็ถือว่าบุกเบิกค่ะ
ขอบคุณคุณเพ็ญชมพูที่จำได้

นอกจากนิยายวิทยาศาสตร์ของคุณจันตรี ศิริบุญรอด    คุณ "สันต์ เทวรักษ์" ก็เคยเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ไว้ ชื่อ "สู่โลกพระอังคาร" เมื่อราว 60 ปีมาแล้ว   เป็นเรื่องของนักวิทยาศาสตร์ไทยที่ถูกส่งตัวไปดาวอังคารด้วยพลังจิตของฤาษี  ฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในดินแดนประหลาด  พบมนุษย์ดาวอังคาร ที่ต้องตกเป็นเหยื่อสังเวยของหัวกระโหลกลึกลับ เพื่อดูดเอาพลังงานจากชีวิตไปใช้    มีภาค 2  ชื่อ "จากโลกมหัศจรรย์"
คุณสันต์ยังเขียนนิยายแฟนตาซีไว้อีกเรื่อง ชื่อ "สวัสดีลุงจอน"   เป็นเรื่องของสัตว์ประหลาดหน้าตาคล้ายๆในเรื่อง The Shape of Water ที่หลงจากใต้ดินขึ้นมาอยู่บนโลก    ตัวเอกของเรื่องคือคุณลุงจอน บางคอแหลม ตัวละครเอกจากนิยายเชิงหรรษา เรื่อง "เศรษฐีอนาถา"  เป็นคนเลี้ยงมันไว้ ก่อนจะพามันกลับไปสู่โลกของมัน พร้อมกันช่วยลูกเขยที่ไปติดอยู่ในนั้นให้กลับมาได้

ส่วนเรื่องการเดินทางข้ามเวลา  แนวคิดน่าจะได้มาจากนิยายวิทยาศาสตร์ของฝรั่ง      ดิฉันไม่ทราบว่าใครเขียนเป็นคนแรก  แต่เรื่องที่รู้จักกันแพร่หลายคือ "ทวิภพ"ของทมยันตี ค่ะ

         นักเขียนที่มีผลงานทั้งแนว ไซ - ไฟ, ไสย - ไฟ, ลึกลับ, ผจญภัย, อิงตำนาน,ประวัติศาสตร์
ที่โดดเด่น คือ จินตวีร์ วิวัธน์
          BlogGang นี้รวบรวมเล่าเรื่องผลงานหลากหลายของคุณ จินตวีร์ วิวัธน์ ไว้

https://goo.gl/KwGLe3

รูปจาก 100abcd.org/node/530

ความจำแย่จริงๆ ลืมคุณจินตวีร์ไปได้ยังไง   เธอเป็นรุ่นพี่ชาวเทวาลัยของดิฉันเอง
เขียนนิยายได้หลายแบบ  สนุกมากๆทุกเรื่อง
ไม่ทราบว่าหลังจากเธอถึงแก่กรรมไปแล้ว   สนพ.ต่วยตูนยังพิมพ์งานออกมาอีกหรือเปล่านะคะ

             สำนักพิมพ์ groove publishing ของหมอพงศกร ตีพิมพ์ผลงานของตนเอง รวมทั้งผลงานของ
จินตวีร์ วิวัธน์ และ นักเขียนอื่นๆ ในแนวนี้ ครับ

คุณชูพงศ์คงจะต้องไปดูที่ห้องสมุดของสมาคม ว่ามีเทปนิยายของจินตวีร์ วิวัธน์ มากน้อยแค่ไหนค่ะ

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูและคุณศิลาครับ
   ผมเคยได้ยินชื่อท่านอาจารย์สันต์ เทวรักษ์ อยู่บ้างเหมือนกันครับ แต่ไม่ทราบเลยว่าท่านเขียนนวนิยายวิทยาศาสตร์ด้วย รู้จักจำเพาะชื่อนิยายเริงรมย์ประโลมโลกอย่าง “แหวนประดับก้อย” เท่านั้น ขอบพระคุณท่านอาจารย์เทาชมพูอย่างยิ่งครับ ที่กรุณาเพิ่มรายชื่อหนังสือในคลังสมองให้ผม

   นวนิยาย “ทวิภพ” ของท่านอาจารย์ทมยันตี ผมชอบสำนวนภาษาละเมียดละไม และการสร้างตัวละครที่มีชีวิตชีวา แต่ แอบหงุดหงิดเล็กน้อยครับ เพราะเนื้อหาในตอนแรกๆ มณีจันทร์ตั้งปณิธานไว้นักหนาว่า ในฐานะลูกสาวทูตไทยคนหนึ่ง ถ้าย้อนเวลากลับไปสมัย ร.ศ. ๑๑๒ อีก จะพยายามแก้ไขสถานการณ์ของสยามซึ่งเสียเปรียบฝรั่งเศสอย่างสุดความสามารถ แต่พอเรื่องดำเนินต่อไป ท่านผู้ประพันธ์กลับเน้นน้ำหนักเกี่ยวกับความรักใคร่ใกล้ชิดระหว่างแม่มณีกับคุณหลวงเทพฯ เสียอย่างนั้น ไม่มีฉากสงครามวาจาปะทะคารมชนิดถึงพริกถึงขิงระหว่างสองประเทศให้อ่านแบบดุเด็ดเผ็ดมัน ทำให้มิทราบว่านางเอกของเราในฐานะผู้ช่วยทูตฝ่ายสยามมีทักษะวาทศิลป์เพียงใด และมีกุศโลบาย วิเทโศบายมากน้อยแค่ไหน นี่เป็นเหตุผลสำคัญทำให้ผมฟังนวนิยายเรื่องนี้เพียงรอบเดียวครับ

ผมเคยได้ยินว่า คุณหญิงวิมล สิริไพบูลย์ ท่านเขียนนวนิยายแนววิทยาศาสตร์ไว้เรื่องหนึ่ง ชื่อ “ทิพย์” แต่ยังไม่เคยฟังสักครั้งเดียว  ท่านใดอ่านมาแล้ว ช่วยแบ่งปันความรู้สึกให้ฟังสักหน่อยเถิดครับ

   สมัยยังเด็กๆ ผมเคยติดตามผลงานของท่านอาจารย์จินตวีร์ วิวัธน์ ผ่านละครวิทยุคณะ สยาม๘๑ ของคุณอาทร พาทีพัฒนะ ครับ เพื่อนแนะนำให้ฟังก็ฟังตามเขา ครั้นเวลาผ่านไป โลกการอ่านของคนตาบอดกว้างขวางมากกว่าแต่ก่อน บรรดาผู้ดวงตาพิการหลากเพศหลายวัยก็ซื้อหนังสือที่ท่านเขียนไปให้ห้องสมุดสมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทยผลิตเป็นซีดีหนังสือเสียงออกมาประมาณยี่สิบกว่าเรื่องครับ  ผลตอบรับดีมาก มีคนมายืมฟังเสมอๆ พอๆกับผลงานของท่านอาจารย์ตรี อภิรุม (ไม่รู้ทำไม คนตาบอดจำนวนมิน้อยถึงชอบฟังบันเทิงคดีแนวลึกลับตื่นเต้นสยองขวัญกันนัก)  ส่วนผม เสพเรื่องพรรค์นี้มานานเกือบยี่สิบปี เห็นทีจะใกล้ถึงจุดอิ่มตัวแล้วกระมังครับ พอได้ยินข่าวหนังสือนวนิยายแนวสั่นประสาทชวนหวาดผวาเล่มใหม่เข้ามาสู่ห้องสมุด จะค้นหาข้อมูลทางอินทรเนตรก่อน ถ้าเรื่องย่อจากหลายเว็บไซต์ถูกจริต กล่าวคือ เนื้อหาหนักๆ เรื่องรักน้อยๆ ให้ความรู้แขนงต่างๆมากพอสมควร จินตนาการล้ำยุค หรือมิฉะนั้นก็เขียนเพื่อสะท้อนสังคมด้วยชั้นเชิงเสียดสีประชดประชัน จึงจะตกลงปลงใจฟังครับ 

ทิพย์ เคยอ่านนานมากแล้ว  เกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาว  นางเอกมาจากโลกอนาคต พบกับพระเอกที่เป็นชาวโลก  เป็นเรื่องของพลังจิตที่ฮิทกันอยู่ในยุค 1970s หรือราว 40 ปีมาแล้วค่ะ

          คุณ chupong ลองฟังหนัง(โรง) ทวิภพ เวอร์ชั่น การเดินทางครั้งใหม่ของมณีจันทร์ หรือยัง
อาจจะชอบในแง่ ไม่เน้นความรักหนุ่มสาวแต่เน้นการเมืองเรื่องเครียดๆ ในสมัย ร.๔ จนทำให้หนังไม่
ประสบความสำเร็จ,โดนแฟนานุแฟนทวิภพต่อต้าน แต่แฟนหนังที่ไม่ยึดติดชอบกันมากและตัวหนังได้
รับการคัดเลือกให้เป็น ๑ ใน ๑๐๐ หนังไทยที่ควรดูในปีแรกของหอภาพยนตร์แห่งชาติด้วย
          หากจะฟังควรมีคนบรรยายภาพในหนังประกอบด้วยเพราะงานภาพสวยงามและสื่อความหมาย,
เล่าเรื่อง(โดยไม่มีการบรรยายแบบอ่านหนังสือ)  
          เรื่อง ทิพย์ ก็เคยอ่านแล้ว ไม่ค่อยมีอะไรติดใจ,จำได้แค่โครงเรื่อง นางเอกเป็นมนุษย์ต่างดาวมา
เยือนโลก,พบพระเอกแล้วก็ต้องจากไป คล้ายๆ นางเอกแบบเรื่อง พิษสวาท - เธอมาจากไหน,เธอเป็นใคร
ทำไมช่างลึกลับและมีอำนาจพิเศษ  :)

ภาพยนตร์เรื่องทวิภพเวอร์ชั่นที่คุณศิลากล่าวถึง ผมยังไม่ได้ชื่นชมครับ เหตุก็เพราะกลัวเสียเส้น ไปเจอเรื่องโรแมนติกกุ๊กกิ๊กหวานเจี๊ยบจนแสบทรวง ความประหวั่นลักษณะนี้ทำเอาผมพลาด “ทวิภพ เดอะมิวสิคัล” ไปด้วย แต่พออ่านใจความสำคัญโดยการสรุปของคุณศิลาแล้ว ก็ปรารถนาดูหนังขึ้นมาโดยพลัน อยากศึกษาชั้นเชิงกลยุทธ์ระหว่างเราชาวสยามสมัยกระโน้นกับฝรั่งเศสมากครับ   

        คุณ chupong ลองอ่านกระทู้ ทวิภพ เวอร์ชันนี้ในเรือนไทยได้ที่

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5041.0

ขอบพระคุณลิงก์กระทู้ดีๆจากคุณศิลามากๆครับ  ทัศนะส่วนตัวของผมภายหลังอ่าน (แม้จะไม่เข้าใจรายละเอียดเนื้อหาส่วนที่เป็นภาพก็ตาม) ผู้สร้างภาพยนตร์ครั้งนั้น ถึงจะนอกบทประพันธ์ไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับนอกลู่นอกทางเสียทั้งหมด ผิดกับทวิภพซึ่งสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่งนำกลับมาสร้างใหม่เมื่อประมาณหกปีที่ผ่านมา ผู้คนเขาวิจารณ์ บ่นกันสนั่นหวั่นไหว  ขนาดผมซึ่งไม่ดูละครหลังข่าวมานานยังรู้เรื่องนี้เลยครับ เพราะเพื่อนๆมาคุยให้ฟัง     

           จากย้อนกลับไปดูกระทู้เก่าเรื่อง ทวิภพ คุณติบอ ที่หายไปในมิติไหนไม่ปรากฏ
ได้เคยกล่าวถึงเรื่องวรรณกรรมข้ามภพว่า

     แนวคิดการเดินทางข้ามเวลา (Time travel) กำเนิดขึ้นในวรรณกรรมของอังกฤษตั้งแต่ศตวรรษที่ 19   นวนิยายที่ถือกันว่านำร่องในด้านนี้คือ  The Time Machine ของ H.G. Wells    แม้ว่ามีเรื่องที่เขียนมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็ไม่ดังเท่า     เรื่องของเวลส์มีอยู่ว่าพระเอกเป็นนักวิทยาศาสตร์ได้คิดค้นพาหนะที่เข้าไปนั่งแล้ว พาเขาเดินทางถอยกลับไปในอดีต หรือเดินทางล้ำไปในอนาคตได้

ขอบพระคุณข้อมูลจากท่านอาจารย์เทาชมพูเป็นอย่างยิ่งครับ ผมเข้าใจผิดมาตั้งนานว่า Time Machine กำเนิดขึ้นโดยการ์ตูนโดราเอมอน พอทราบว่าท่าน h.G. wells เป็นผู้ริเริ่ม รู้สึกทั้งทึ่ง ทั้งมหัศจรรย์ นี่คืออีกหนึ่งใน “ผู้มาก่อนกาล” โดยแท้ ขอคารวะภูมิปัญญาอันทรงพลัง ก้าวล้ำนำยุคของท่านครับ

พบบทความน่าสนใจเรื่อง

               นิยายวิทยาศาสตร์ แนวเรื่อง “เวลา” และ “การเดินทางไปกับเวลา” ตอน 1

https://goo.gl/MzdThw

ตัดตอนมาเป็นส่วนที่เกี่ยวกับวรรณกรรมข้ามเวลา

.........   แนวเรื่อง “การเดินทางไปกับเวลา” ก็มิใช่ของใหม่แต่ประการใด เนื่องจากมนุษย์เรานั้นผูกพัน
อยู่กับเวลามาโดยตลอดตั้งแต่แรกเริ่ม
            การเดินทางไปกับความทรงจำ (Memory Travel) ไม่ว่าจะเฝ้าฝัน ถึง “เวลาที่ผ่านเลย”
ของเหตุการณ์ในอดีต หรือจะ ใฝ่ฝัน ถึง “เวลาที่ยังมาไม่ถึง” ของเหตุการณ์ในอนาคต การเดินทางไปกับ
ความทรงจำทั้ง 2 ประการดังกล่าวต่างก็เป็นกลวิธีอันเก่าแก่ของมนุษยชาติ
            เห็นได้เสมอในผลงานทางวรรณคดีทั้งโบราณและปัจจุบัน อาทิเช่น “พระมาลัย” ใน ไตรภูมิพระร่วง
“ต้นปาริชาติ” และการระลึกชาติใน กามนิต – วาสิฏฐี 
            “ผี” ที่ปรากฎตัวในบทละครเรื่อง Hamlet ของ วิลเลียม เชคสเปียร์ เสนอให้ผู้อ่านรับรู้การเดินทาง
ไปกับ “ความทรงจำ” อันทุกข์ทนของแฮมเล็ต, อีเบเนเซอร์ สกูร์จ มหาเศรษฐีขี้เหนียว ตัวละครเอกในนวนิยาย
เรื่อง A Christmas Carol (1843) ของชาร์ล ดิกเกนส์ ที่เดินทางย้อนกลับไปดูอดีตของตนเองด้วยการชี้นำ
ของ “วิญญาณแห่งความเมตตา” และเดินทางไปดูหลุมฝังศพของตนในอนาคตด้วยการชักพาของ “วิญญาณแห่งบาป”

        ผลงานเรื่องแรกเกี่ยวกับ “การเดินทางไปกับเวลา” ประวัตินิยายวิทยาศาสตร์ในโลกตะวันตก ได้ยกให้
กับผลงานของ “นักเขียนนิรนาม” ชาวอังกฤษ ผู้เขียนผลงานเรื่อง Missing One’s Coach มาตั้งแต่ ค.ศ.1838
        5 ปีต่อมา เอดการ์ อัลแลน โพ ก็เขียนผลงานเรื่อง A Tale of the Ragged Mountain (1843)
เล่าถึงการเดินทางกลับสู่อดีตในปี 1780 ด้วยวิธีการอันเป็นผลเนื่องมาจากตัวละครในเรื่องติดมอร์ฟีนเกินขนาด
เป็นไปในแง่ “แฟนตาซี” ของอาการทางประสาทหลอน แต่วงการก็จัดให้เป็นแนวเรื่องว่าด้วย “การเดินทางไป
กับเวลา” ในยุคแรกเช่นกัน

        เจ้าของความคิดริเริ่มว่าด้วย “การนอนหลับ” แล้วตื่นขึ้นมาพบว่า “โลกเปลี่ยนแปลงไป” นี้ เห็นทีผู้เริ่มต้น
จะต้องยกให้กับตาเฒ่า ริบ แวน วิงเกิล จากเรื่อง Rip Van Winkel ของวอชิงตัน เออร์วิง เมื่อปี 1819
         ค.ศ.1889 การเดินทางไปกับเวลาโดยกลวิธีการนอนหลับก็มี Connecticut Yankee in King Arthur’s Court
ของมาร์ค ทเวน เล่าถึงตัวละครซึ่งใฝ่ฝันจะมีเครื่องมือเดินทางกลับสู่อดีต วันหนึ่งจึงนอนหลับแล้วไปตื่นขึ้นใน
ยุคสมัยของกษัตริย์อาเธอร์
         กลวิธีการนอนหลับเพื่อการท่องเวลาใน “นิยายวิทยาศาสตร์” อีกเรื่องหนึ่ง The Sleeper Awakes
เขียนโดย เอช.จี.เวลส์ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ ค.ศ.1899 เล่าถึง “แกรม” ตัวเอกของเรื่องนอนหลับไปนานกว่า 200 ปี

        “ยานเวลา” เป็นเครื่องมือในนิยายวิทยาศาสตร์ ที่มีผู้เขียนครั้งแรกมาตั้งแต่ ค.ศ.1881 เริ่มต้นจากนิยาย
วิทยาศาสตร์เรื่อง The Clock That Went Backward ของ เอ็ดวาร์ด เพจ มิตเชลล์ ชาวอเมริกัน เล่าถึง
การใช้ “ยานเวลา” ในรูปของนาฬิกาที่ดูเหมือนชำรุดแล้ว แต่เมื่อเด็กสองคนนำมาไขลาน นาฬิกาเรือนนี้จะเดิน
ย้อนหลังนำคนไขกลับไปสู่อดีตสมัยคริสตศตวรรษที่ 16
        “ยานเวลา” ในนิยายวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ที่ได้ชื่อว่าเป็นลักษณะ “แบบฉบับ” มากที่สุด เพราะสามารถ
เดินทางไปกับเวลาทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต แล้วแต่ใจผู้เป็นเจ้าของยาน ก็เห็นจะได้แก่ผลงานเรื่อง Time Machine
ของ เอช. จี. เวลล์ ที่เขียนขึ้นเมื่อ ค.ศ.1895

         อิทธิพลของ เอช. จี. เวลล์ ในการให้ลักษณะ “แบบฉบับ” เกี่ยวกับ “ยานเวลา” มีส่วนบันดาลใจให้นักเขียน
นิยายวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ แสดงผลงานของตนออกมาแตกต่างกันไปแล้วแต่ “กลวิธี” ที่กำหนดขึ้น บางเรื่องก็ใช้
วิธีการอื่นแล้วแต่จะจินตนาการ มิได้ใช้ “ยานเวลา” เป็นเครื่องมือเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ดี การเติบโตของแนวเรื่อง
“การเดินทางไปกับเวลา” ได้เริ่มมีความหลากหลายมากขึ้น

น่าเสียดาย,ไม่พบตอนที่ 2

ผมก็เสียดายเช่นกันครับคุณศิลา กำลังอ่านเพลิดเพลินเลย ผลงานของนักประพันธ์นวนิยายวิทยาศาสตร์ในแนวท่องไปกับเวลาแต่ละท่าน สร้างจินตนาการได้กว้างไกลไพศาลดีเหลือเกิน

นอกจาก Time travel ใน wikipedia แล้ว  https://en.wikipedia.org/wiki/Time_travel

ยังมี การเดินทางข้ามเวลา เวอร์ชั่นวิกกี้ไทยด้วย https://goo.gl/YMkMcN

ตะลึงลาน! ผมตื่นใจเป็นอเนกครับคุณศิลา เมื่อได้อ่านวรรณกรรมแนวข้ามกาลผ่านสมัยหลายเรื่อง แม้จะเพียงย่อๆพอสังเขป พลังทางความคิดอันพิสดารพันลึก ท้าทายต่อการพิสูจน์ก็ยังคงเขย่าพิภพจนสัมผัสได้ถึงแรงสะเทือน และคงจะเป็นเช่นนี้อีกนานแสนนาน ดุจเดียวกับความพยายามของมวลมนุษย์ผู้มิหยุดศึกษาแสวงหาความจริง
ว่าแต่ สมมุติ ถ้าสักวัน (อาจอีกหนึ่งสหัสวรรษข้างหน้า) มนุษย์สามารถเดินทางไปยังอนาคต และกลับคืนสู่อดีตได้จริง โลกทั้งใบจะอลวนอลเวงสักเพียงไหนหนอ?   

ผมเพิ่งดูทวิภพจบสด ๆ ร้อน ๆ เลยครับ สวยงาม อลังการ และสมจริงมาก การดำเนินเรื่องออกไปในแนวสืบสวนสอบสวน เพลงประกอบเพราะมาก นางเอกตาคมผิวน้ำผึ้ง พระเอกกล้ามแน่นบึ๊ก (อุ่ย..!!) คนดังในยุคนั้นมากันครบ เสียดายก็แต่ที่ผมดูไม่มีซับไทย และผมไม่รู้ภาษาฝรั่งเศสเลยซักตัว :'(

           คุณซูเปอร์บอย, ในกระทู้เก่า ทวิภพ การเดินทางครั้งใหม่ของมณีจันทร์ ที่ได้กล่าวถึงไปแล้ว
ได้จับภาพและบรรยายประกอบไว้

ถ้าคุณซูเปอร์บอยดูทวิภพจบหมาดๆแล้วถึงกับอยากร้องไห้ ผมมิต้องปล่อยโฮดังๆหรือครับเนี่ย เพราะตาก็บอดสนิท, แถมภาษาอังกฤษ, ฝรั่งเศส ยังไม่เอาไหนอีกต่างหาก เห็นทีจะเอวังง่ายๆแน่ๆครับ (ฮือ)

   เรียนคุณศิลาครับ
ปัจจุบันสมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทยและองค์กรที่เกี่ยวข้องกับคนตาบอดร่วมกันผลักดันให้มี “เสียงบรรยายประกอบภาพ” (audio description) เพื่อผู้พิการทางการมองเห็นอย่างต่อเนื่อง ผลปรากฏว่า สื่อฯ แขนงต่างๆเริ่มตื่นตัวบ้างพอสมควร แม้เราจะเริ่มช้ากว่าหลายๆประเทศ แต่ผมก็ยังมีความหวังครับ หวังว่าในอนาคต คนตาบอดจะมีโอกาสเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร ตลอดจนความบันเทิงหลากรสได้ใกล้เคียงกับคนสายตาปรกติ แม้อาจต้องรอนานสักหน่อย พวกเราก็มิถอยมิท้อ จะคอยรอ พร้อมทั้งหมั่นกระตุ้นผู้คนในสังคมต่อไปครับ 

สงสัยผมจะเวิ่นเว้อไป ไม่รู้ทั้งอังกฤษและฝรั่งเศสก็ดูรู้เรื่องครับคุณชูพงค์ เพราะเนื้อหาหลักก็ภาษาไทยเรานี่แหละ

พูดถึงฝรั่งเศสแล้วอยากบ่นตัวเอง ความรู้ประวัติศาสตร์ผมไม่เกินสงครามโลกครั้งที่ 1 จึงมองว่าฝรั่งเศสนี่หมูในอวยชัด ๆ รบกับประเทศใหญ่ก็แพ้หมด ดีแต่ตบเด็กที่สู้ไม่ได้เลย ก็เลยไม่ค่อยสนใจศึกษาประเทศนี้เทียบเท่า อังกฤษ อเมริกา ญี่ปุ่น เยอรมัน รัสเซีย รวมทั้งจีนที่กลายเป็นยักษ์ใหญ่ในปัจจุบัน นี่แหละครับการไม่รู้เรื่องภาษาฝรั่งเศสของผม

ผมหนักกว่าคุณซูเปอร์บอยอีกครับ เมื่อก่อน ตอนศึกษาอยู่ระดับมัธยมปลาย แผนกสิลป์ภาษา อังกฤษ/ฝรั่งเศส (ที่เรียนเพราะหนีวิชาคณิตศาสตร์ซึ่งคนตาบอดยากจะเข้าถึง เนื่องจากเต็มไปด้วยเครื่องหมายโน่นนั่นนี่ แถมมีเส้นลากเส้นโยงเยอะแยะไปหมด) ผมยังพอเขียนอักษรเบรลล์ สื่อสารถ้อยคำ และประโยคสั้นๆในภาษาฝรั่งเศส ได้เล็กๆน้อยๆ แต่พอเรียนจบก็จบเห่ พับตำราเก็บ คืนวิชาครูท่านไปหมดเลยครับ แย่จัง   

นิยายเกี่ยวกับการเดินทางในเวลา จะย้อนไปอดีตหรือเดินล่วงหน้าไปในอนาคตก็ตาม มีหลักใหญ่ๆ 2 หลัก  คือ
1  เดินทางไปแล้วแก้ไขอดีตหรืออนาคตได้ ทำให้ปัจจุบันดีขึ้น   
2  เดินทางไปแล้วไม่สามารถแก้ไขอดีตหรืออนาคตได้     ไม่ว่าพยายามอย่างไร มันก็จะต้องเป็นของมันอยู่อย่างนั้น

ข้อที่ 2 เห็นได้ชัดในนิยายเดินทางในเวลา ว่าตัวละครพยายามไปแก้ไขเหตุการณ์บางอย่างในอดีต เพื่อจะส่งผลให้ปัจจุบันดีขึ้น    แต่เขาก็ทำได้เพียงแก้ไขเหตุการณ์เล็กๆ เช่นเรื่องในครอบครัว หรือในหมู่บ้าน   ที่ไม่มีผลกระทบต่อโลกภายนอก   
ถ้าพยายามไปแก้ไขเหตุการณ์สำคัญของโลก  เช่นพยายามทำให้ฮิตเลอร์ไม่ได้เกิดมา หรือตายเสียแต่ยังเล็ก  เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สอง    ตัวละครจะทำไม่สำเร็จ

วรรณกรรมหลงมิติในแนวกำลังภายใน+ประวัติศาสตร์ที่โด่งดังใกล้ๆนี้ก็คือเรื่องเจาะเวลาหาจิ๋นซีของหวงอี้ (หลังจากนั้นโลกกำลังภายในก็ออกแนวนี้มาอีกหลายเรื่อง)
ส่วนของฝรั่งที่น่าประทับใจก็ somewhere in time
ตอนแรกคิดว่ามีไม่มากแต่พอเห็นจากกระทู้นี้ โอ้ เยอะจริงๆ

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูครับ

   ผมเพิ่งนึกประเด็นหนึ่งขึ้นมาได้ ขออนุญาตบันทึกไว้ในกระทู้กันลืมครับ

ตอนนี้มีนวนิยายหลงมิติแบบใหม่ ซึ่งผมเองก็มิรู้ว่ามันเกิดขึ้นก่อนกาลปัจจุบันสักกี่ปี ผมหมายถึงนวนิยายทั้งหลายแหล่ที่ลงท้ายด้วยคำ “ออนไลน์” ครับ ตัวเองไม่เคยฟังจบสักเรื่อง สาเหตุเนื่องจาก เคยฟังตอนต้นของนวนิยายแนวดังกล่าวแล้วเรื่องหนึ่ง รู้สึกว่า ทำไมวิธีหลุดเข้าสู่โลกในจินตนาการมันง่ายจัง แค่ตัวละครได้เครื่องเล่นเกมขนาดใหญ่มาหนึ่งเครื่อง พอจะเล่นก็ลงไปนอนข้างในนั้น เจ้าเครื่องนั่นก็จะดูดคนเล่นเข้าไปผจญภัยเสมือนจริง เพื่อนๆคนตาบอดหลายคน โดยเฉพาะที่ยังเป็นเยาวชนอยู่ ติดกันงอมแงมเชียวครับ

เรียนคุณ Paganini ครับ
   นวนิยายแนวข้ามกาลเวลาเรื่องแรกซึ่งผมได้ฟังทุกเนื้อถ้อยกระทงความ ไม่มีการตัดตอน คือ “หุบเขากินคน” ของพ่อครูมาลา คำจันทร์ ครับ ฟังตอนศึกษาอยู่ชั้น ม.๓ ท่านใช้ภาษาละเมียดละไมเหลือเกิน แม้ต่อมาจะอ่านและฟังนวนิยายผจญภัยทำนองเดียวกันเพิ่มขึ้น ทว่ารักครั้งแรก กับความทรงจำล้ำค่า ยังคงตราตรึงจิตไร้วันลบเลือนครับผม

ตอบคุณชูพงศ์
วิธีการเข้าสู่อีกมิติหนึ่งแตกต่างกันไปแล้วแต่ความถนัดและจินตนาการของผู้เขียนค่ะ    บางคนอาจจะมุ่งความสนุกสนานเมื่อหลุดเข้าไปแล้ว มากกว่าจะให้ความสำคัญว่าเข้าไปได้ยังไง

           แนวคิดข้ามมิติโลกจริงเข้าสู่โลกเสมือนสมองกลนั้น เคยมีปรากฏแล้วใน  Tron ภาพยนตร์ไซไฟ
ของดิสนีย์ออกฉายตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525 ซึ่งนับว่าล้ำยุคในขณะนั้น

ข้อมูลหนังที่วิกกี้  https://goo.gl/k2f6Ue

           หนังมีภาพกราฟฟิคสีสรรพ์สวยงามล้ำ ผ่านไปเกือบสามสิบปีจึงมีภาคสองรุ่นลูกตามมาเป็น TRON Legacy

        ส่วน Somewhere in Time เป็นหนังเล็กๆ ของปี พ.ศ. 2523 สร้างจากนิยายเรื่อง Bid Time Return(1975)
ย้อนยุคโดยมีนาฬิกาและนิมิตนิทรา(ประมาณเรื่อง บ่วงบรรจถรณ์) ดูแล้วชวนง่วงนอน

วิกกี้มีข้อมูลสั้นๆ https://goo.gl/Wy23rU

         ส่วนที่ประทับใจที่สุดคือเพลงบรรเลงไพเราะประกอบหนัง,ผลงานของ  John Barry

https://www.youtube.com/watch?v=TxQ-vw6torg

             นางเอกของเรื่อง  Jane Seymour เคยแสดงหนังไทยเรื่อง นางแบบมหาภัย
(ซึ่งมีท่าน cinephile เป็นผกก. ด้วย)

    เจน ซีมอร์ในวัยสาว เป็นผู้หญิงสวยราวกับรูปวาด   เคยเล่นเป็นหนึ่งในนางเอกเจมส์บอนด์ ที่เรียกกันว่า "สาวบอนด์" ด้วยค่ะ
เรื่อง Somewhere in Time เธอเล่นเป็นนางละครคนสวยซึ่งเคยมีชีวิตอยู่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20   ส่วนพระเอกคริสโตเฟอร์ รีฟ(ดาราซุปเปอร์แมน)อยู่ในยุคปัจจุบัน    แต่สะกดจิตตัวเองให้เดินทางกลับไปในอดีตได้  พบรักและสมหวังกับนางเอก แต่ด้วยความพลั้งพลาดเขาก็ถูกกระชากกลับมาสู่ปัจจุบันอย่างกะทันหัน 
   พระเอกก็เลยตรอมใจตาย  แบบดราม่าสุดๆคือนั่งแข็งตายอยู่ในห้อง     ฉากสุดท้ายผู้กำกับห่วงคนดูจะตั้งคำถามว่าแล้วสองคนนี้เป็นไงต่อไป เลยมีฉากจบให้พบกันในมิติสวรรค์

เมื่อปลายปีที่แล้ว (พฤศจิกายน ๒๕๖๐) มีภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องหนึ่งออกฉาย ชื่อภาษาไทยว่าหลับตาฝัน ถึงชื่อเธอ  ในชื่อญี่ปุ่นคือ 君の名は。(ชื่อของเธอคือ) เป็นแนวข้ามมิติย้อนเวลา + สลับร่าง(สร้างรัก) ไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีต และสำเร็จเสียด้วย

https://th.wikipedia.org/wiki/หลับตาฝัน_ถึงชื่อเธอ (https://th.wikipedia.org/wiki/หลับตาฝัน_ถึงชื่อเธอ)

https://youtu.be/hRfHcp2GjVI

ขอบคุณครับคุณชูพงศ์ วรรณกรรมย้อนมิตินี่มีเยอะกว่าที่คาดไว้จริงๆ มีทุกชาติทุกภาษา แต่ที่โด่งดังสุดๆแต่หลายคนอาจจะมองข้ามไปคือ................... โดราเอม่อน...!!! ไงครับ ฮ่าๆ ย้อนกันบ่อยมาก สนุกมากด้วยครับ

เรียนอาจารย์เทาชมพูครับ สมัยก่อนเคยแนะนำให้เพื่อนๆผู้หญิงดู Somewhere in Time แปลกใจเหมือนกันเขาพูดเหมือนอาจารย์เลยครับว่า ชวนง่วงนอนซะเหลือเกิน ในขณะที่ดูจากรอบๆตัว เพื่อนๆผู้ชายมักจะเป็นฝ่ายที่ชอบเรื่องนี้มากกว่า มีอาจารย์ของผมท่านหนึ่ง ท่านอินจนถึงกับต้องไปเยือนสถานที่ถ่ายทำซึ่งเป็นโรงแรมเก่าแก่มีชื่อเสียงเลยนะครับ (Grand Hotel in McKinac Island)

น่าสนใจมากที่นางเอกคือ Jane Seymour เคยแสดงหนังไทย เป็นนางเอกที่สวยสมบทบาทที่สุดเลยครับ

วรรณกรรมแนวนี้เข้าใจว่าเริ่มต้นแถว ๆ ญี่ปุ่นครับ เรื่องที่โด่งดังในช่วงแรก ๆ (ที่ทำให้เป็นกระแสตามมาอีกหลายเรื่อง) ก็เช่น sword art online ที่เขียนออกมาเป็นไลท์โนเวล หรือนวนิยายที่มีภาพประกอบจำนวนมากสไตล์ญี่ปุ่น ในเรื่องเป็นเรื่องในยุคอนาคตที่การเล่นเกมด้วยความจริงเสมือน (virtual reality) เป็นเทคโนโลยีที่เข้าถึงได้ง่าย เหมือนกับที่ทุกวันนี้ทุกคนมีโทรศัพท์มือถือ ในเรื่องนั้น เมื่อตัวเอกเข้าเล่นในเกมแนว MMORPG (เกมบทบทสมมุติที่มีผู้เล่นจำนวนมาก) ก็ไม่สามารถออกมาจากเกมได้ สาเหตุก็เอาไปเฉลยกันท้ายเรื่อง พอออกจากเกมไม่ได้ เมื่อมีการตายในเกมเกิดขึ้นก็เลยเข้าใจกันว่าจะเกิดการตายในโลกความเป็นจริงด้วย (ซึ่งก็เป็นไปตามนั้น) ตัวเอกก็ต้องผจญภัยในแบบของเกมไปเรื่อย ๆ เมื่อเรื่องดำเนินไปครับ

ผมคิดว่าที่วรรณกรรมแนวนี้ได้รับความนิยมในหมู่นักอ่านรุ่นใหม่ เพราะการเล่นเกม (โดยเฉพาะ MMORPG) เป็นเรื่องใกล้ตัว นักอ่านเข้าถึงได้ เข้าใจประเด็น หรือมุกที่นักเขียนเอามาใช้ เช่น เรื่องการ level up เรื่องการทำการรบแบบต่าง ๆ ในเกม เป็นต้น ในขณะที่นักอ่านรุ่นเก่าส่วนใหญ่ย่อมไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้เอาเสียเลย

ในช่วงหลังมานี้ วรรณกรรมแนว ๆ นี้ เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ตัวเอกเสียชีวิตด้วยเหตุต่าง ๆ แล้วมีเทพธิดาส่งไปเกิดในโลกแฟนตาซีแนวเกมออนไลน์เพื่อไปประสบเหตุสนุกสนาน (?) กระทั่งมีเรื่องล้อเลียนกันมากมายเมื่อตอนที่แม่การะเกดถูกคุณรถบรรทุกส่งไปหาคุณพี่ ว่าเป็นหนึ่งในวรรณกรรมแนวนี้นั่นเอง เรื่องที่เด่น ๆ เช่น Konosuba ที่เขียนให้ตัวเอกเป็นพวกนีท (Not in Education, Employment or Training) คือ วัน ๆ เอาแต่เล่นเกมอยู่บ้านจนร่างกายอ่อนแอ เมื่อออกมานอกบ้านก็ประสบเหตุ เข้าช่วยสาวน้อยจากการถูกรถแทรคเตอร์ชน จนเสียชีวิต ... เนื่องจากตกใจ .... กระทั่งเทพธิดาส่งไปโลกแฟนตาซี จึงได้ให้พรให้นำของวิเศษหรือทักษะพิเศษติดตัวไปด้วยชิ้นหนึ่ง พระเอกก็เลยขอเทพธิดานั่นติดไปด้วยเสียเลย

เล่ามายืดยาวก็เพื่อจะสรุปว่า คนอ่านสนใจอะไร หนังสือก็มักจะเล่าเรื่องอย่างนั้นแหละครับ.

พึ่งจะอ่าน Bid Time Return (ต้นเรื่อง Somewhere in Time) จบ พบว่าจริงๆแล้วคนเขียนตั้งใจจะให้เป็นนิยายวิทยาศาสตร์จริงๆนะครับ แต่ไปสร้างเป็นหนังแล้วมันอธิบายยากเลยเป็น Romantic Fantasy ไป

           วันนี้ ย้อนกลับมากระทู้นี้แล้วได้พบข้อสังเกตเกี่ยวกับ กาลเวลาของผลงานบันเทิงพล็อตเรื่องย้อนเวลาในบ้านเราที่น่าคิดดังนี้ -

Somewhere in Time (1980 - พ.ศ. 2523) เป็นหนังเล็กๆ แต่ได้รับความนิยมพอสมควรในบ้านเรา
ในเรื่องพระเอกเปิดมิติย้อนเวลาด้วยนาฬิกาของเก่า

https://www.youtube.com/watch?v=TfvZsMYBqFw

นิยายเรื่อง ทวิภพ เขียนขึ้นในช่วงปีพ.ศ. 2529-30 คือปี 1986-7 นางเอกย้อนเวลาด้วยกระจกเก่า

ภาพจากทวิภพ (เวอร์ชั่นที่ได้รับการประกาศเป็นมรดกแห่งชาติ)

แนวหลงมิติ ฮิทมากในหนังจีนมาหลายปีแล้ว ค่ะ ทุกวันนี้ก็ฮิท

https://www.youtube.com/watch?v=j9M6UusKh2g&list=PLNVll5tEcuIC0PBOGOeOVcjyoR-EKjiq_

https://www.youtube.com/watch?v=loAi9XDrtmU