เรือนไทย

ต่อจากกระทู้
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2376.105

Lost in Space สร้างโดยผู้สร้างคนเดียวกับเมืองคนยักษ์  และผจญภัยใต้ทะเลลึก    เป็นหนังไซไฟชุดเล็กๆสำหรับเยาวชน ที่เรตติ้งดีเกินคาดหมาย
โครงเรื่อง ถอดแบบมาจาก The Swiss Family Robinson ที่เคยเป็นหนังใหญ่คลาสสิกของค่ายดิสนีย์มาก่อน   
แทนที่จะเป็นครอบครัวโรบินสันไปติดเกาะอย่างเรื่องเดิม ก็เป็นครอบครัวโรบินสันที่ยานอวกาศหลงทางไปติดอยู่บนดาวดวงหนึ่ง 
ต้องเผชิญภัยสารพัดรูปแบบที่มาเยือน   ระหว่างหาทางซ่อมยานเพื่อจะกลับมาโลกได้
เรื่องนี้มีดาราประจำ ๗ คนคือดร.โรบินสัน กับภรรยา  ลูกสามคน  นักบินอวกาศหนุ่ม ว่าที่ลูกเขย และผู้ร้ายกึ่งตัวตลกที่ติดมาในยานอวกาศด้วยแต่แรก ชื่อหมอแซคคารี สมิธ
กับหุ่นยนต์แสนรู้อีกตัวหนึ่ง  เป็นตัวชูรสในเรื่อง

ชะแว๊บ.....
แอบมาอ่านเป็นคนแรกครับ ฮี่ฮี่

จดหมายจากคนอ่านหลั่งไหลเข้ามา ชื่นชอบบิลลี่ มูมี่ที่แสดงเป็นวิล ลูกชายคนเล็ก  อีกคนคือหมอสมิธ ตาแก่เจ้าเล่ห์ขี้ขลาดตาขาว  โจนาธาน สมิธ เล่นได้น่าหมั่นไส้น่าหยิกมาก
รวมทั้งเจ้าหุ่นกระป๋อง ที่เล่นเก่งกว่าคนเสียอีก
สองคนกับหนึ่งตัว ก็เลยมีบทนำในทุกตอนก็ว่าได้    ส่วนคนอื่นๆในเรื่อง มีบทมากกว่าก้อนหินกับต้นไม้ นิดหน่อยเอง   

เรื่องนี้เทคนิคและเครื่องประกอบฉาก อ่อนด้อยมาก  เหมือนของทำลวกๆ    ถ่ายทำกันในโรงถ่ายเห็นชัดๆ  แต่เรื่องสนุกและตัวแสดงนำเล่นเก่ง  ประกอบกับผู้กำกับมีวิธีล่อให้ติดตาม
คือฉากท้ายของแต่ละตอน จะมีศัตรูตัวใหม่  หน้าตาประหลาดๆ โผล่หน้าวอบแวบเข้ามาให้เห็น  แล้วก็"โปรดติดตามตอนต่อไป"
ทำให้ยืนยงอยู่ได้ถึง ๓ ปี   รวม ๘๓ ตอน

จำได้ว่า เกลียดความเลวของหมอสมิธเป็นอย่างยิ่ง
นึกไม่ออกว่า คนเรา เลวขนาดนี้ได้ยังไง
มีตอนหนึ่ง ถึงกับจะขายเพื่อน เพื่อเอาตัวรอด

นับว่าเป็นการสอนศีลธรรมที่น่าทึ่ง
แต่ถ้ามาทำในยุคนี้
หมอเลวนี่ จะหล่อกว่านี้ และกำกวมกว่านี้ และเป็นตัวนำโดดๆ
ไม่ต้องสนเรื่องศีลธรรม สนเรื่องสร้างกระแส...เป็นพอ

ความดัง คือความดี
มอตโต้ฮอลลี่วูด

        อ่านวานนี้ก่อนเวลา ๑๘๐๐ น. แต่ไม่ได้ลงชื่อ ครับ

        เรื่องเกิดเพราะ ดร.สมิธ ผู้ประสงค์ไม่ดีแอบเข้าไปก่อการร้ายในยาน แล้วหลบออกมาไม่ทัน เป็นตัวละครสำคัญ
ที่ทำให้เกิด Lost in Space
        สมาชิกในครอบครัวนี้แสนดี มีเมตตา ให้อภัย (อย่างแทบไม่น่าเชื่อ ครับ)
        จำได้ว่ามีตอนหนึ่ง ที่ยานได้รับการซ่อมแซมจนสามารถบินออกจากดาวดวงนั้นกลับสู่โลกได้ แต่ระหว่างทางเกิดไปพบ
มนุษย์ต่างดาว(ที่ดูเหมือนว่าต้องการเชื้อเพลิงของยาน) สะกดเรียกตัวดร. สมิธ ออกจากยานไป สมาชิกในครอบครัวต้องประชุมเครียด
ว่าจะทิ้งดร. สมิธไว้ที่นั่นแล้วมุ่งเดินทางกลับบ้าน หรือ หันยานกลับไปช่วยเขา ซึ่งจะมีผลทำให้หลุดจากเส้นทางโคจร(หรือเชื้อเพลิงไม่พอ)
ไม่สามารถกลับโลกได้
           ภาพดร. สมิธ ตอนนั้น เห็นแล้วช่างไม่น่าสงสารเสียเลย เป็นชายไม่หนุ่มที่เคลิบเคลิ้มเหมือนมีความสุขเพราะโดนสะกด
โดยมนุษย์ต่างดาวสาวงาม
         คุณแม่เป็นผู้ที่ยืนยันหนักแน่นให้กลับไปรับ แล้วจึงต้องกลับไปสู่ดาวดวงเดิม ในที่สุด
           

คนดูสมัยนั้นน่าจะยึดแบบแผนเดียวกับวัฒนธรรมดูลิเกของเรา
คือหลงพระเอก แต่อินกับตัวโกง    ยิ่งโกงเก่งเท่าไรคนดูยิ่งสะใจ  จนกระป๋องน้ำหมากลอยไปตกกลางเวที
หมอสมิธแกไม่โกงถึงขนาดโกงบ้านโกงเมืองนี่คะ  หนักไปทางเห็นแก่ตัว ขี้ขลาดเอาตัวรอด   แต่คนดูก็รู้ว่าตอนจบของเรื่องแกก็ทำไม่สำเร็จทุกทีไป

น่าเสียดายนักแสดงในชุดนี้อีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสแสดงฝีมือได้เต็มพิกัด เพราะ"ความดังคือความดี" อย่างที่คุณพิพัฒน์ว่า
หมอสมิธเลยได้บทไปหมด   ทิ้งกาย วิลเลียมส์ พระเอกรูปหล่อที่ดังมาจากบท Zorro หน้ากากดำ  ให้กลายเป็นตัวประกอบไปแทน

ส่วนความดีน่าเหลือเชื่อของครอบครัวโรบินสัน ที่แสนจะดีต่อหมอสมิธ  เป็นความแสนดีระคนปัญญาอ่อนเล็กน้อย  คนดูก็ชอบอีกนั่นแหละ

ฉายตัวอย่างเรื่องต่อไป เป็นหนังชุดทางทีวี ประเภทตลก  อันดับสองของหนังทีวีอมตะตลอดกาลของวงการ 
ออกอากาศเริ่มตั้งแต่ปี 1951  ส่งนักแสดงหญิงระดับเล็กๆคนหนึ่งจากหนังใหญ่ ให้เป็นยอดตลกหญิงของวงการที่ไม่มีใครลบความยิ่งใหญ่ได้  แม้ว่าเธอถึงแก่กรรมไปเกือบ ๒๐ ปีแล้วก็ตาม
หนังชื่อ I Love Lucy  ชื่อนี้เหมาะที่สุด  คนดูทั่วอเมริกา(และต่างประเทศ) หลงรักลูซีกันทั้งบ้านทั้งเมือง

"ฉันรักลูซี" แสดงนำโดยลูซิลล์ บอลล์ และเดซี อานาซ    สามีภรรยากันทั้งในจอและนอกจอ
เจ้าของบริษัท "เดซีลู" ที่ผลิตหนังทีวี หลังจากเรื่องนี้ฮิทอยู่ยาวนานหลายปี

ลูซิลล์ บอลล์รับบท "ลูซี" แม่บ้านสาว เด๋อด๋า  ของหนุ่มนักร้องและหัวหน้าวงดนตรีเพลงคิวบา  ชื่อริคกี้ ริคาร์โด     
ทั้งที่เธอเป็นแม่บ้านธรรมดา ไม่ได้ทำงาน แต่เธอก็ก่อเรื่องปวดเศียรเวียนเกล้าให้สามี และเพื่อนฝูง ให้คนอ่านเฮฮาท้องคัดท้องแข็งอยู่ได้ทุกสัปดาห์

      รักลูซี่ด้วย ครับ จำได้หนึ่งตอนที่มี Clint Walker จาก Cheyenne เป็นดารารับเชิญ
น่าจะรับบทเป็นช่างไม้ ช่างปูน ที่ลูซี่ปลื้มมาก อยากจะถักเสื้อไหมพรมให้โดยไม่บอกให้รู้ จึงต้องพยายามแอบ
วัดตัวคลินท์ยามเผลออยู่หลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ
       มาประสบความสำเร็จในที่สุด ด้วยการเซล้มไปผลักตัวคลินท์ติดกำแพงที่ฉาบปูนไว้ยังไม่แห้ง ทำให้วัดตัวได้จากรอยปูนนั้น
       ยังไม่พอ ตอนท้ายเมื่อลูซี่ถักเสื้อไหมพรมเสร็จแล้วนำไปซักก่อนมามอบให้ ปรากฏว่าเสื้อตัวนั้นหดจิ๋วลง
พระเอกคลินท์อารมณ์ดี เอื้อมไปอุ้มลูกสุนัขน่ารักขึ้นมาสวมเสื้อนั้นแทน

       ค้นเจอภาพกับลูซี่ด้วยครับ  http://www.kirbyjonas.com/cw/images/cw_lucy.jpg
 

คลิ้นท์ วอล์กเกอร์เป็นหนึ่งในพระเอกคาวบอยที่ควบม้ายิงปืนสนั่นจอในยุค 1950s   เอารูปมาฝากก่อนจะกลับไปหาลูซีตามเดิมค่ะ

ในชีวิตจริง ลูซิลล์ บอลล์เป็นผู้หญิงเก่ง   ไม่ติงต๊องเหมือนลูซีในหนัง   เธอเป็นผู้บริหารหญิงคนแรกของโรงถ่ายหนังทีวี    ทำงานร่วมกับสามี
นอกจากนี้ ชีวิตจริงก็แสนจะเคร่งเครียด   ขณะที่หนังทีวีชุดนี้เริ่มต้น ชีวิตคู่ของเธอกับสามีก็คลอนแคลนหนัก   เธอพยายามใช้การทำงานร่วมกันเป็นเครื่องประคับประคองไปให้รอด
รูปนี้จะเห็นว่าทั้งสองคนหน้าตาเครียด  ไม่กุ๊กกิ๊กเหมือนในหนังทีวี

ใน I Love Lucy มีผงชูรสอีกคู่หนึ่ง  คือ Vivian Vance และ William Frawley  เล่นเป็นเอเธลและเฟร็ด คู่สามีภรรยา เจ้าของบ้านอาศัยอยู่ในอีกชั้นของอพาตเม้นท์ที่ลูซีและริคกี้เช่าอยู่   
เป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนสนิทที่จะโผล่เข้ามาวุ่นวายด้วยทุกตอน
วิเวียนเป็นนักแสดงหน้าใหม่  ที่เดซี อานาสเห็นบุคลิกและฝีมือ ก็เลือกมาเล่นบทเอเธล เพื่อนบ้านจอมจุ้น   ส่วนฟรอลีย์เป็นนักแสดงเก่า  เล่นหนังมา ๑๐๐ กว่าเรื่องแล้ว 
อายุล่วงเข้า ๖๔ ปี แก่กว่าวิเวียน ๒๒ ปี   เป็นสามีขี้รำคาญที่ชอบขัดคอภรรยา  เรียกเสียงฮาได้ทุกประโยค

เบื้องหลังนักแสดงคู่นี้มันไม่แพ้บทบาท  เพราะทั้งคู่เหม็นหน้ากันตั้งแต่เริ่มร่วมงาน    ไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร    แต่ทั้งสองก็เป็นนักแสดงมืออาชีพที่รักษาเกียรติของนักแสดงด้วยกันทั้งคู่
คือยอมทำงานร่วมกันโดยไม่ก่อความเดือดร้อนให้ทีมงาน    ไม่เอาแต่ใจ ไม่หาเรื่องหรือตีรวนกันในเวลาทำงาน    แต่พ้นจากเวลางานแล้วก็เกลียดหน้ากันเข้ากระดูกดำ
อาจจะเป็นเพราะไม่ถูกกันอย่างแรงนี่เอง    จึงเล่นบทสามีภรรยาที่ขัดคอกันทุกคำได้แนบเนียน   วิเวียนได้รางวัลเอมมี่ไปจากบทนี้

ผู้สร้างเสนอให้ทั้งคู่เล่นหนังทีวีชุดใหม่ชื่อ Ethel and Fred  แตกแขนงออกไปจาก I Love Lucy  ฟรอลีย์ตกลงเพราะหมายถึงความรุ่งโรจน์ในอาชีพ    แต่วิเวียนใจเด็ดกว่า  เธอปฏิเสธเด็ดขาดว่าไม่ขอเล่นคู่กับเขาอีก   เรื่องเดียวพอแล้ว
แต่เธอก็ยอมเล่นเรื่องนี้ตลอด ๖ ปี รวม ๑๘๑ ตอน ไม่ปริปากบ่น

คุณอารีย์ นักดนตรีเล่าไว้ในหนังสือชีวประวัติของเธอว่า เรื่อง I Love Lucy เป็นแรงบันดาลใจให้นักเขียนบทละครโทรทัศน์ของช่อง ๔ วิกบางขุนพรหม   ชื่อคุณ "สุข หฤทัย" นำมาเขียนเป็นละครชุดเบาสมอง เรื่อง "นุสรา"
นุสราเป็นภรรยาสาวจอมยุ่งของทนายความหนุ่ม    ก่อเรื่องกวนประสาทสามีคล้ายๆลูซี    ผู้แสดงคือฉลอง สิมะเสถียร   อารีย์ นักดนตรี และมีคุณป้าคู่หูของนุสรา แสดงโดยกัณฑรีย์ นาคประภา
คุณกัณฑรีย์เคยแสดงเป็นหม่อมพรรณรายแห่งบ้านทรายทอง และคุณนายน้อมแม่ผัวตัวแสบของ"วนิดา" ที่หมิวเล่นเป็นนางเอก     เธอเล่นเป็นตัวร้ายแบบผู้ดีแปดสาแหรกได้เฉียบขาดมาก

ย้อนกลับมาถึง I Love Lucy  เคยมีหนังชีวประวัติเบื้องหลังของเดซีและลูซิลล์  ทำขึ้น ๒ เรื่อง ได้แก่ Lucy & Desi: Before the Laughter (1991)
Lucy and Desi: A Home Movie (1993) (TV), เรื่องหลังนี่ได้รางวัลเอมมี่ ไม่ทราบว่าทางยูบีซีเคยเอามาฉายหรือเปล่า   อยากดูค่ะ  เห็นจะต้องหาทาง DVD

ภาพนี้แสดงให้เห็นฉาก ที่ถ่ายทำในห้องส่งของ I Love Lucy ปี 1951   เล็กนิดเดียว

ความเด๋อด๋าของลูซี

ได้ยินแต่ชื่อเสียงมานานสำหรับเรื่องนี้
แม้ตอนที่เรียนทีวี. อาจารย์ยังเอามาฉายให้ดูจัดว่าเป็นหนังชุดคลาสสิค
ได้ดูอีกครั้งตอนไปเที่ยวโรงถ่ายที่อเมริกา แต่ต่อไม่ติดค่ะ ดูแต่ฉาก และสไตล์ ชอบมาก
ว่าไปแล้ว จำไม่ได้เลยค่ะ เรื่องฉันรักลูซี่ ว่าฉายปีไหนที่เมืองไทย อาจจะเด็กมาก เรื่องนุสราก็ไม่ทราบเลย แต่นึกหน้าคุณกัณฑรีย์ได้แม่นมาก เธอดูเป็นผู้ดี ยิ้มแย้ม สุภาพ ผิดกับบทในจอ มารับลูกสาวทุกวันที่โรงเรียนค่ะ และบ้านก็อยู่ในซอยเดียวกับบ้านพี่สาวดิฉัน ลูกสาวเธอชื่อกัญชลิกา หน้าเหมือนคุณฉลองมาก..
นางร้ายรุ่นป้าที่เป็นหม่อม เป็นคุณหญิงสมัยนี้ ยกเว้นพิศมัย วิไลศักดิ์ของคุณพพ. เล่นได้ไม่เนียนเลย
หม่อมพรรณรายนี่มีสองคนที่เล่นได้เฉียบขาดนะคะ อาจารย์
ทั้งสองไปสวรรค์แล้ว คุณกัณฑรีย์และคุณศรินทิพย์
คุณอารีย์ก็ดูผู้ดีเช่นกัน สมกับเป็นแม่หญิงเรไร...
กลับมาที่ลูซี่ รู้สึกเธอเป็นทั้งนักแสดงและนักธุรกิจนะคะ เก่งจริงๆ
 

กำลังนึกเหมือนกันว่า บทแม่ผัวผู้ดีแปดสาแหรกในยุคนี้เอาใครมาเล่นกันบ้าง นึกออกแต่ญาณี จงวิสุทธิ์
คุณพิศมัยตอนสาวๆสวยมากค่ะ สวยแบบไทยๆ  ในรูปนี้เล่นคู่กับมิตร ชัยบัญชา
แอ๊คชั่นตอนนี้ ไม่ค่อยน่าดูเท่าไร พระเอกทำท่าเหมือนจะตบนางเอก นางเอกก็ทำท่ากลัว   ถ้าเป็นยุคนี้นางเอกคงจะเปรี้ยงกลับไป

แปลกมาก ที่หลู่ซิ่น ...เอ้ย ลูซิลล์
เป็นแม่แบบของนักแสดงที่ประสบความสำเร็จตลอดกาลคนหนึ่ง
แต่ไม่ยักมีหนูๆ ทำตาม

บางทีการทำดีที่สุด อาจจะใช้ไม่ได้ในฮอลี่วูดปัจจุบัน
ซึ่งลบคำๆ นี้ ทิ้งไปหลายสิบปีแล้ว

ผมรู้สึกประทับใจ ที่เห็นชอน เพนน์ ว่างงานก็ไปช่วยคนที่นิวออลีนส์
โดยไม่ได้แถลงข่าว นัยว่า นักข่าวไปจ๊ะเอ๋เอง
ต่างกับมะดันน่า และแองเจลีหน้า โจรลี่ ป่าวร้องก่อนทำความดี

สมัยเป็นยูบีซี เขาเคยเอาสารคดีของลูซี่มาออกหลายตอนครับ
เธอดูดีมากแม้จะย่างแปดสิบ ดีกว่าลิซ เทเลอร์จมเลย

มันยากที่จะมี Lucille Ball คนที่สอง  คนๆเดียวที่มีหัวทั้งบริหารธุรกิจและทำงานศิลปะ ไม่ใช่หาได้ง่ายๆแม้แต่ในฮอลลีวู้ด
แต่ถ้าหาจริงๆก็พอมีแวว ดิฉันกำลังนึกถึง Angela Lansbury คนนี้เป็นดาราคนโปรด   อาจจะเล่าให้ฟังในอนาคต

ลูซิลล์ฉลาด แหลมคมและมีกึ๋นมากขนาดไหน ลองฟังคารมของเธอดูนะคะ

I think knowing what you cannot do is more important than knowing what you can do. In fact, that's good taste.

One of the things I learned the hard way was that it doesn't pay to get discouraged. Keeping busy and making optimism a way of life can restore faith in yourself.

I don't know anything about luck. I've never banked on it, and I'm afraid of people who do. Luck to me is something else: hard work and realizing what is opportunity and what isn't.

The secret of staying young is to live honestly, eat slowly, and lie about your age.

I'm not funny. What I am is brave.

I'd rather regret the things that I have done than the things that I have not.

A man who correctly guesses a woman's age may be smart, but he's not very bright.

In life, all good things come hard, but wisdom is the hardest to come by.

[About her meeting Desi Arnaz for the first time]: It wasn't love at first sight. It took a full five minutes.

Desi (Desi Arnaz) was the great love of my life. I will miss him until the day I die. But I don't regret divorcing him. I just couldn't take it anymore.

ลูซิลล์ถึงแก่กรรมเมื่ออายุ ๗๗   ภาพนี้ถ่ายตอนบั้นปลายชีวิต   
เธอก็ยังเป็นแม่บุญพริ้ง  จริงๆด้วย  สำหรับวัยเลยเจ็ดสิบห้า 
หมอชื่ออะไรไม่รู้  ดูออกแต่ว่าฝีมือดีมาก

      คุณมิตร ทำท่าโหด ส่วนคุณพิศมัยทำท่าน่าสงสาร(ทั้งคู่แสดงหนังด้วยกันน้อยเรื่อง) ยังกับบทในเรื่อง จำเลยรัก
คุณพิศมัย เป็นดาวค้างฟ้าจริงๆ สมัยก่อนเคยได้ยินคำเล่าว่า คุณพิศมัย ร้องไห้งามและทำปากสั่น แบบสั่งได้ตามใจผู้กำกับ
       ทั้งคุณอารีย์ และคุณพิศมัย เป็นนางเอกตามขนบที่ต้องงามเสมอ คุณแหม่ม จินตะหราเล่าว่าเมื่อเข้าวงการแสดงหนังครั้งแรก
คุณพิศมัยเทรนการแสดง การร้องไห้ให้สวยงาม ในขณะที่นางเอกแนวใหม่ร้องไห้เต็มที่ แบบไม่ห่วงสวยกันเลย

       ในขณะที่ลูซี่เป็นดาราตลกหญิง ที่เป็นที่รักมาก ดาราตลกชายที่เป็นที่รักมากคือ Bob Hope ผู้มีอายุยืนกว่า
ทั้งคู่ปรากฏตัวบนเวทีงานประกาศรางวัลออสการ์ ก่อนที่ลูซี่จะเสียชีวิตไม่นาน ครับ

          His last appearance with Lucille Ball on television was March 28, 1989 on the The 61st Annual Academy Awards (1989)
 (TV) show...... They both received a standing ovation upon arriving on stage. Lucille Ball died 28 days later on April 26. 1989.

รูปบ๊อบ โฮปและลูซิลล์ บอลล์ค่ะคุณ Sila

พูดถึงดาราที่ร้องไห้ได้สวย   หมิว เป็นอีกคนที่ร้องไห้สวยค่ะ

แวะมาเสริมข้อมูลครับ ว่า แดนสนธยามี 156 ตอน
ตอนที่ 42 คือ Eye of the Beholder ตอนอื่นๆ ก็ขอเสนอไว้ กระตุ้นความอยากชมนะครับ
1-Where Is Everybody
11-And When the Sky Was Opened
21-Mirror Image
41-The Howling Man
51-The Invaders
61-The Silence
71-The Mirror
81-Nothing in the Dark
91-Little Girl Lost
101-Cavender Is Coming
111-Printer's Devil
121-In Praise of Pip
131-A Short Drink from a Certain Fountain
141-Spur of the Moment
151-The Encounter
156-The Bewitchin' Pooll

เห็นด้วยกับอาจารย์ว่า พิศมัย วิไลศักดิ์สวยมาก ดิฉันเป็นแฟนเธอจริงจัง ถ้าไม่ย้ายบ้านตอนดิฉันไปอบรมต่างประเทศ จดหมายพร้อมภาพถ่ายลายมือสวยๆหมึกซึมสีน้ำเงินของเธอจะยังอยู่
ถามว่าดาราชายที่คุณชื่นชอบคือใคร เธอตอบว่ามิตรค่ะ ทั้งที่ส่วนใหญ่ คุณพิศมัยจะเล่นคู่กับคุณสมบัติ
แต่ดารารุ่นก่อนหน้านั้นที่ทำให้ดิฉันฝังใจเป็นวรรคเป็นเวร คือเกศริน ปัทมวรรณ เพราะได้ดูหนังของเธอตอนที่เด็กมากๆชื่อ วนาลี
บุคลิกนางเอกแท้ ผมซอยสั้น ใส่เชิ้ตชายขมวดผูกที่เอว สวมกางเกงขายาว ใส่รองเท้ากีฬา..โอ้ พจมานสู้ไม่ได้
พอทำงานโฆษณาอยู่ตึกเคี่ยนหงวน ได้ไปรับประทานอาหารที่ร้านสงวนศรีหัวมุมถนนวิทยุบ่อยๆ
เจอเธอเข้า ตอนนั้น คุณเกศรินอายุห้าสิบกว่าแล้ว ยังสวยมาก เก๋มาก ชื่อจริงว่าลดาวัลย์ ตามรภาค หุ่นดี เดินแบบได้สบาย เป็นนางเอกแม้นอกจอค่ะ มิอาจละสายตาจากเธอได้
วิสัยผู้มีมารยาทและเก็บความคลั่งไว้ลึกๆ จึงมิอาจลุกไปขอลายเซ็นเธอได้..
ได้แต่มองขวัญใจของดิฉันไม่วางตา.. พลางคิดว่า กาลเวลาทำลายดาราคนเก๋ของดิฉันไม่ได้เลย

อ่านตอนต่างๆของ "แดนสนธยา" เพลินไปเลย จากที่คุณพิพัฒน์นำทางไว้ให้
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_The_Twilight_Zone_episodes

ตอนที่เล่นกับอารมณ์คนดูได้น่ากลัว คือ Nightmare at 20000 feet
เป็นตอนที่ผู้โดยสารขี้กลัวและประสาทเสีย มองเห็นสัตว์ประหลาดบนปีกเครื่องบินนอกหน้าต่างเครื่อง  แต่ไม่มีใครเห็นนอกจากเขาคนเดียว 
เข้าไปอ่านได้ที่นี่ค่ะ
Nightmare at 20000 feet  (ftp://Nightmare at 20000 feet)

คุณเกศรินหน้าตาทันสมัยมาก  ถ้าเป็นสมัยนี้เธอก็สวยกว่านางเอกลูกครึ่งอีกหลายคน  สวยธรรมชาติเสียด้วย
ทราบแต่ว่าเธอไปอยู่ต่างประเทศเสียหลายปี   แล้วสมรสมีครอบครัวไป   ไม่เคยเห็นอีกเลยค่ะ

สปิลเบอร์กเอาตอนนี้ กับอีก 3 ตอน มาสร้างใหม่เป็นหนังโรง
เป็นความล้มเหลวที่น่าระทมใจนัก

ต้นฉบับ สร้างเพื่อให้เรื่องเคลื่อนไหวในกรอบสี่เหลี่ยมแคบๆ ของทีวี การแพนกล้องตามการเคลื่อนไหวของตัวละคอน
จะสร้างความทึ่งและโน้มน้าวอารมณ์ได้มาก
หากนำมาใช้กับจอหนัง ต้องคิดให้หนัก เพราะเป็นกาละเทศะที่ต่างกัน  หนังเรื่องเครเม่อร์ซัดกะเครเม่อร์เคยนำมาใช้บ้าง
เวียนหัว ดูมะรู้เรื่องเลย

เจ้าตัวประหลาดนอกหน้าต่างเรือบินนี่ คนคิดเข้าใจจิตวิทยาของคนดูทีวีอย่างลึกซึ้ง
เขาทำทั้งเรื่องเป็นระยะประชิด เลียนแบบอารมณ์ตอนอยู่บนเครื่อง มีแต่เรากับรูหน้าต่างเล็กนี๊ดเดียว
แค่คิดว่า มองออกไปเห็นตัวประหลาดก็หยองไม่เลิกแล้วละครับ

เชิญอ่านเรื่องนักโบกรถได้ที่นี่ค่ะ
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Hitch-Hiker_%28The_Twilight_Zone%29

แดนสนธยานี่ถ้าดูติดต่อกันนานๆ  ใครขวัญอ่อนอาจจะประสาทหลอนได้ไม่ยากค่ะ

ขอเล่าถึงหนังชุดทีวี ยอดนิยมตลอดกาลอีกเรื่องหนึ่ง   แปลกแต่ว่าออกอากาศอยู่ 39 ตอน เท่านั้น แต่ได้รับความยกย่อง และเป็นหนังตลกคลาสสิคอีกเรื่อง
คือ The Honeymooners  แสดงนำโดยยอดดาราตลก แจ๊คกี้ กลีสันและออดรีย์ เมย์โดว์   มีดาราประกอบอีก ๒ คนคล้ายๆฉันรักลูซี

หนังครอบครัว หนังชีวิต หรือตลกในยุคห้าสิบ มักจะสะท้อนชีวิตชนชั้นกลาง อย่าง Leave it to Beaver หรือ I Love Lucy   
เปิดเรื่องขึ้นมา คนดูจะเห็นฉากห้องนั่งเล่นหรือห้องรับแขกที่จัดไว้สะสวย มีระเบียบ มีโซฟายาวและเก้าอี้นวม    ผนังมีม่านและภาพประดับพองาม   ตัวละครก็มีงานมีการทำ ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน
แต่ The Honeymooners ฉีกแนวออกไป  ไปเจาะที่ชีวิตคนจนระดับล่าง   ฉากเปิดขึ้นมาคือครัวโทรมๆ  หน้าต่างเก่าๆไม่มีม่าน ไม่มีวอลเปเปอร์  ชุดรับแขกก็ไม่มี มีแต่โต๊ะอาหารปูผ้าตาหมากรุกถูกๆ   
อลิซนางเอกประจำเรื่อง สวมเสื้อกระโปรงธรรมดา  คาดผ้ากันเปื้อนชั่วนาตาปี แสดงว่าง่วนอยู่ในครัว ทำงานบ้านไม่เคยออกไปไหน 
ส่วนราล์ฟ พระเอกพุงพลุ้ยเป็นคนขับรถเมล์ประจำทาง   หิ้วกล่องอาหารกลับจากงาน เปิดประตูห้องเช่าโทรมๆ เข้ามาอย่างเหนื่อยอ่อน  แล้วเปิดฉากทะเลาะกับเมียเป็นประจำ
บททะเลาะเบาะแว้ง เหน็บกันไปมา แบบของราล์ฟกับอลิซนี่แหละ ทำให้คนดูฮากันได้ไม่หยุด

       เรื่องนี้ไม่น่าจะเคยได้ดู ครับ  แต่ชื่อนี้ตอนโตแล้วได้ยินเขากล่าวถึงว่า - แจ๊คกี้ กลีสัน ดาราตลกรุ่นเก่า 
       ส่วน อาร์ท จะดังกว่าในตอนอายุมาก เพราะได้ออสการ์จากบทในหนังโรงเรื่อง Harry and Tonto ได้เข้าฉายเมืองไทยด้วย
แต่ได้ผ่านตาแค่หนังตัวอย่าง ครับ
 

Art Carney เล่นเป็นเพื่อนบ้านของคู่สามีภรรยา ได้รางวัลเอมมี่ไปจากเรื่องนี้ด้วยค่ะ
ความสำคัญอีกอย่างของหนังทีวีชุดนี้ คือเป็นที่มาของการ์ตูนมนุษย์หินฟลิ้นสโตน

ตอนเด็กๆบ้าการ์ตูนหลายเรื่อง มีอีกเรื่องที่ล้ำสมัยติดใจมาก ขี่รถบนฟ้ากันค่ะ เจสัน..จอร์จ อะไรทำนองนี้ นึกไม่ออกค่ะ

เจ่ทซั้นนนน........ยู้       ไฟ่อ่าร์......เจ้านายหัวเหม่ง จะด่าเจ็ทสั้น ประจำ

เคี้ยงน้อยชอบดู

ผมว่าทั้งฟลิ้นท์สโตนและเจ๊ทสั้น นี่ เป็นอาเมรีกันสไตล์แท้ๆ เลย
คือไม่ต้องสนชาวโลก ฟลิ้นท์สโตนก้ออยู่กับรถ ดูไดรวอิน กินสะเต้กชิ้นโตๆ นั่นคือเมื่อล้านปีก่อน
อีกล้านปีข้างหน้า เจ๊ทสั้นก็ทำเหมือนกัน

คือว่า แนวคิดพื้นฐานของความบันเทิงอเมริกัน เป็นอย่างเดียวกับยี่เกของเรา
คือแสดงสิ่งที่คนดูอยากดู ทั้งๆที่รู้ว่ามันเพี้ยน
คนดูก็ชอบดู ทั้งๆรู้เหมือนกัน

ว่ามันเพี้ยน

สำนึกทางความบันเทิงนี้ ไม่เคยเปลี่ยน มีแต่พวกใส่จริตกระมัง
ที่อยากดูเรื่องคาดไม่ถึง ต้องคิดจนหัวแทบแตก ก็ยังไม่รู้เรื่อง
แบบหนังอ๊าร์ต

เสียดายผมไม่ดูหนัง เลยไม่รู้จริงเรื่องนี้

ไชโย คุณพพ.นี่เยี่ยมจริงๆ ใช่ค่ะ การ์ตูนเดอะ เจ็ทสันส์..

ขอเดินทางย้อนเวลากลับไปหาหนังทีวียอดฮิทอีกเรื่องหนึ่ง   ยืนยาวข้ามทศวรรษตั้งแต่ 1959 มาจนถึง 1973  เป็นประวัติการณ์ของหนังคาวบอย
คุณพิพัฒน์ คุณSila คุณ Wandee และคุณป้ากุนน่าจะทันดูกันมาบ้าง  เพราะมีถึง 430 ตอน
คือเรื่อง Bonanza  ไงคะ

เรื่องนี้แม้ว่าเป็นหนังคาวบอย  ก็ไม่ใช่แค่ขี่ม้ายิงปืนสู้กันบนหลังม้า แต่เป็นกึ่งหนังชีวิต
ว่าด้วยพ่อม่ายชราแต่ยังหล่ออยู่ชื่อเบน คาร์ทไรท์   เป็นเศรษฐีเจ้าของไร่"พอนเดอโรซ่า" ในรัฐเนวาดา ยุคหลังสงครามกลางเมืองคือหนึ่งร้อยกว่าปีมาแล้ว
เบนมีลูกชายสามคน  สามแม่( แต่เมื่อเปิดเรื่องขึ้นมา  เขาเป็นพ่อม่ายเมียตายหมดแล้ว)  นี่อาจจะเป็นข้ออธิบายได้ดีว่าทำไมลูกชายทั้งสามหน้าตาไม่เหมือนกันเลย
คนโตชื่ออาดัม  เป็นหนุ่มหล่อมาดแมน  ชอบใส่ชุดดำ  ดูพระเอกที่สุดในเรื่อง
คนที่สองเป็นเจ้าอ้วนหุ่นเหมือนไจแอ้นท์ในการ์ตูนโดราเอมอน แต่ว่านิสัยดีน่ารักชื่อ ฮอส   
คนเล็กคือลิตเติ้ลโจ เป็นหนุ่มหน้าสวย นิสัยอ่อนไหว  ตกหลุมรักสาวเกือบทุกตอน แต่รักคนไหน รับประกันได้ว่าตอนจบหล่อนต้องตาย  ทำให้โจกลายเป็นหนุ่มโสดต่อไปจนกว่าจะถึงตอนหน้า

ดาราที่แสดงนำในโบนันซ่า ถึงแก่กรรมไปเกือบหมดแล้วค่ะ  เหลือแต่อาดัม (เพอร์เนล โรเบิร์ตส์คนเดียว) ก็เข้าวัยชราแล้ว

เคาบอยหมดเสน่ห์แก่ผมเพราะสองเรื่อง หนึ่งคือโบนันซ๋า ผมรู้สึกว่า เนื้อเรื่องช่างยัดเยียดเสียจริง
อีกหนึ่งคือมาเวอร์ริค ไม่ชอบเลย จนพาลไม่ชอบพระเอกการ์ดเนอ่ร์ไม่ว่าแกจะไปเล่นเรื่องอะไร
ผมไม่ชอบแนวเรื่องที่พระเอกไม่เคยพลาด ยกเว้นไวลด์ ไวลด์ เวสต์
เพราะรู้แต่ต้นว่าเป็นหนังปัญญาอ่อน

มารู้สึกดีขึ้นหน่อยคือ รอว์ไฮด์ ที่มีพระเอกขี้เหร่ที่สุดคนหนึ่งเล่น
ชอบ...เขาจนดี

ชอบพระเอกคาวบอยเพราะเขาจนดี...เอ เป็นตรรกะที่น่าสนใจ
เดี๋ยวจะค่อยๆนึกดูว่ามีพระเอกเรื่องไหนเป็นขอทานบ้าง อาจจะชิงแชมป์ไปจากพระเอก Rawhide ได้
ระหว่างนี้ เอารูปมาให้ดูกันค่ะ  นี่ขนาดขี้เหร่ในสายตาคุณพิพัฒน์
แล้วถ้าหล่อ จะขนาดไหน

พระเอก Rawhide มาดเข้ม คล้ายโจร

อื้อหือ หล่อเหมือนโจรเลย....


พวกเราเด็กผู้ชาย ไม่ชอบพระเอกรวยกันหรอกครับ
ยิ่งจน เราก็ยิ่งรู้สึกจับต้องได้
ผมถึงไม่เคยอ่านและดูอาเดียว ท่านชงท่านชาย.....อารัยทั้งนั้น
เพราะเป็นคนละพวกกับเรา

พวกเคาบอยนี่ ถูกสะเป๊คเลยครับ
บ้านก้อม่ายมี ลูก-เมียก้อม่ายมี เป้าหมายในชีวิตก้อ....ม่ายมี
เอาแต่ขี่ม้าไปวันๆ
แล้วก็อยิงชาวบ้านเขา ไม่ยักถูกจับ
อีกคนที่เป็นฮีโร่ของเราก็โรบินฮูดครับ

อาจารย์เล่าด้วยนะครับ แม้ว่าเขาจะแกล้งจน แต่การปล้นคนรวยนี่ ชอบม่ากกกก......
อ้อ ชาร์ลี แลปลิ้น เอ้ย แชปปลิ้น เราก้อชอบเหมียนกัล

เล่าถึงโรบินฮู้ดหรือคะ   ดาราทีวีขั้นคลาสสิคจากบทโรบินฮู้ดคือ Richard Greene เคยเล่าไว้ในกระทู้เก่าแล้วค่ะ   
ถ้าเป็นหนังก็ต้อง Errol Flynn

คัดเลือกพระเอกคาวบอยตามสะเป๊กมาให้ดู  ต้องจน  รวยๆไม่เอา   พวกมีเงินเดือนอย่างนายอำเภอ ตัดออกไป   พวกล่าเงินรางวัล ถือว่ามีรายได้ ไม่เอาอีกเหมือนกัน  นักการพนันอย่างมาเวอร์ริคก็อยู่นอกสายตา

แต่ละคนต้องไม่มีบ้านอยู่  ไม่มีงานประจำ (จึงไม่มีเงินเดือน) เสื้อผ้าชุดเดียวตลอดเรื่อง  ร่อนเร่พเนจรไปเรื่อย  ค่ำลงก็นอนกลางแจ้งหรือซุกอยู่ข้างกองฟาง
ถึงกระนั้นก็ยังล่ำสันแข็งแรง ไม่ผอมไม่ซูบซีด ผิวพรรณดี   แสดงว่ามีอาหารกินอย่างดี  ไม่รู้เอามาจากไหน

หามาได้ ๓ คนค่ะ ดังๆทั้งนั้น 
จากซ้าย ชัค คอนเนอร์ส ใน Branded และ The Rifleman  ตรงกลาง คลิ้น วอล์กเกอร์ ใน Chayenne  และขวา ไท ฮาร์ดิน ใน Bronco
ว่าจะเอา ควันปืน (Gunsmoke) มาลงแล้วแต่ผิดระเบียบ  แกเป็นนายอำเภอ  มีเงินเดือน ไม่จน ค่ะ

พวกอยู่ข้างเดียวกะกฏหมายนี่ เราไม่คบ
นายอำเภอ มีแต่หมาหมู่ ออกล่าพระเอกที ไปกันทั้งหมู่บ้าน ไม่แฟร์
อันที่จริง เดวี่คร๊อกเกต นี่ละครับ คนแรกเริ่มเลย


เรื่องโรบินฮูด
อาจารย์ยังไม่ได้เล่าถึงบาทหลวงพุงพลุ้ยทั้งแก้งค์เลยครับ

คุณพพ.จะฟังโรบินฮู้ดเวอร์ชั่นไหนล่ะคะ

ได้ทั้งนั้นครับ

อาชีพในฝันของผมเลย
เป็นโจรเนี่ยะ

อยากเป็นลูกน้องเสือใบกะเสือดำ
และชอบอินทรีแดงเป็นบ้าเลย

มาอกหักนิดหน่อย ตอนที่รู้ว่า ที่แท้เขาเป็นเจ้าหน้าที่
อ้อ โซโรนี่ก้อคนโปรด

ผมว่าอาจารย์เปิดอีกกระทู้ .....รพช. น่าจะดีนะครับ

       ขออนุญาตอาจารย์ขัดจังหวะ แจ้งข่าวดาราดับแสง  Deborah Kerr - เจ้าของบทบาทในความทรงจำ เช่น
From Here to Eternity, The King and I, An Affair to Remember
 
       เพิ่งทราบว่า เสียชีวิตที่อังกฤษ เมื่อประมาณสัปดาห์ที่แล้ว เธอป่วยด้วยโรคพาร์กินสันอยู่เดิมแล้วมีโรคแทรกซ้อนขึ้นมา

 

ดาราดวงงามลับสู่สุคติไปอีกดวงแล้ว     ขอไว้อาลัยด้วยภาพงามๆ ในหนังเด่นของเธอ
แม้ว่าไม่ชอบเรื่องนี้เลย เพราะเอาพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๔ ของเราไประบายสีเสียผิดรูปผิดร่างไปหมด  แต่ก็ชอบเพลงเพราะ และนางเอกสวยมากๆ 

ใครที่เคยดู Sleepless in Seattle คงจำได้ว่าเม็ก ไรอัน อ้างถึงหนังเก่า An Affair to Remember ที่พระเอกนางเอกนัดพบกันบนยอดตึกเอมไพร์สเตท
นางเอกก็คือเดเบอราห์ คาร์คนนี้ละค่ะ

เชิญเปิดเป็นเกียรติได้ไหมคะ    คุณตัดริบบิ้นเสร็จ  จะเข้าไปแจม


ลืมเหยี่ยวราตรีไปแล้วหรือคะ
แล้วก็ชอลิ้วเฮียง กับอาแซนลูแปง ด้วย

กระทู้ ดาวร้ายระบือนาม แยกออกไปแล้วค่ะ
สนใจไปอ่านได้ที่นี่
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2456.msg46048;topicseen#msg46048

ส่วนดาราคลาสสิค มีใครอีก นอกจากกลุ่มคาวบอย   อ้อ นึกออกแล้ว มีกลุ่มสืบสวนสอบสวน  พระเอกเป็นพวกตำรวจ นักสืบ และทนายความ 
กลุ่มนี้ไม่ค่อยจะตกยุคค่ะ  มีมาไม่ขาดสายในหนังชุด  เราจะย้อนกันไปตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1950s เรื่องเด่นที่สุดเห็นจะเป็น 77 Sunset Strip  คือสำนักงานเลขที่ 77 ถนนซันเซท
อยู่ยงได้ถึง 6  ปี  ออกอากาศรวม 206 ตอน

ดาราคืออีเฟรม ซิมบาลิสต์ จูเนียร์ โรเจอร์ สมิธ  ส่วนละอ่อนขวาสุดในรูปชื่อเอ๊ด เบิร์นส์   
เดิมรับบทเป็นตัวประกอบประจำเรื่อง เป็นเด็กเฝ้าลานจอดรถในลานสำนักงาน  พระเอกมาถึงก็โยนกุญแจรถให้
แต่ท่าหวีผมของเจ้าหนุ่ม(เพราะไม่มีบทมากกว่านั้น) เท่มาก  สาวๆกรี๊ดกันทั้งประเทศ
เลยได้เลื่อนขึ้นเป็นนักสืบดาราประจำในปีหลังๆ

        ได้ดูหนังทีวีคาวบอยตะวันตกทั้งหลายครับ แต่ดูแล้วไม่ค่อยเหลือติดในความทรงจำเหมือนพวกหนังครอบครัว ตลก แอ็คชั่นแบบเด็กๆ
ส่วนใหญ่รุ่นพี่ รุ่นน้าชายจะเป็นผู้ชมหลักของหนังคาวบอย ซ้ำบางเรื่องอย่าง Bonanza ยังฉายตอนกลางคืน

           ชอบเพลงเปิดเรื่อง The Virginian มากครับ ทำนองติดหูมาจนทุกวันนี้  http://youtube.com/watch?v=rL2IC46Pfs8

          และประทับใจ Barbara Stanwyck จาก The Big Valley จนโตแล้วยังได้ชมเธออีกครั้งประชันบทบาทกับกับ Richard Chamberlain
ใน Thorn Birds - มินิซีรี่ส์ที่ชอบมากครับ

 

เปิดยูทูปดู The Virginian แล้วค่ะ พระเอกขี่ม้าเก่งมาก ทรงตัวได้หล่อจริงๆ
เรื่องนี้ออกอากาศถึง 9 ปี จาก 1957-66 แต่ใน 9 ปี พระเอกไม่มีชื่อจริงๆจนแล้วจนรอด  เรียกกันแต่ว่า ไอ้หนุ่มชาวรัฐเวอร์จิเนีย
เจมส์ ดรูรี่หล่อแปลกในเรื่องนี้  เป็นคนหางคิ้วตก หัวคิ้วขมวด เลยเหมือนพระเอกหน้าอมทุกข์อยู่ตลอดเรื่อง

ย้อนกลับไปดูหนังชุดคาวบอย  ยุค 1950s-1970s ต้นๆ   ว่าพอจะแบ่งประเภทตามเนื้อเรื่องได้ยังไงบ้าง
๑   แบบดั้งเดิม  คาวบอยอเมริกันเป็นพระเอกตลอดกาล    มีหน้าที่ปราบคนพาลอภิบาลคนดี  ดวลปืนทุกตอน บางทีก็ซุ่มซ่อนตัวใส่หน้ากาก อย่าง Lone Ranger ซึ่งไม่รู้จะใส่ไปทำไมให้เกะกะ
บางคนก็เป็นนายอำเภอ อย่าง Gunsmoke    ถ้ามีอินเดียนแดงพวกนั้นต้องเป็นผู้ร้าย  หรืออย่างดีก็เป็นผู้ช่วยพระเอก
๒  แบบชีวิต   คือเพิ่มความเป็นมนุษย์มะนาให้คาวบอยขึ้นหน่อย ไม่ใช่เล่นบทซุปเปอร์ฮีโร่ลูกเดียว    พวกนี้จะเริ่มเล่นบทชีวิต มีบ้านช่อง มีอาชีพทำมาหากิน   อย่าง Bobanza, The Virginian หรือ Big Valley  ไม่ค่อยจะเล่นบทแม่นปืนอย่างพวกแรก 
๓  แบบมีอาชีพเสริม   เช่นเป็นคาวบอยสืบสวนหน่อยๆ อย่าง Bat Masterson และ Colt.45   เป็นนักล่าเงินรางวัล อย่าง Have Gun Will Travel  เป็นนักเลงไพ่อย่าง Maverick   

คาวบอยเป็นตำนานฮีโร่เมกันของแท้   แต่ก็แปลกที่หนังคาวบอยตายสนิทไปหลายปีแล้ว

ชาวเมกันคงเริ่มรู้สึก"ละอาย"
ราวยี่สิบกว่าปีก่อน สมัยร้านหนังสือดวงกมลยังรุ่งเรือง พิมพ์เรื่องเบื้องหลังตะวันตกมาหลายบทความในโลกหนังสือ
มีอันหนึ่ง ตลกมาก เขาไปวิจัยมาแล้วบอกว่า
พวกบุกเบิกน่ะ ถูกงูกัดตาย มากกว่าถูกอินเดียนแดงฆ่าเสียอีก

คนเลยรู้ความจริงว่า หนังอินเดียนเป็นผู้ร้ายน่ะ ขี้ฮกทั้งเพ
มีแต่คนขาวที่ฆ่าอินเดียนแดง

ที่ตาหลกก็คือ จอห์น เวร ผู้หากินกับความลวง เอาวิธีที่หนังฮอลี่วูดแสดงการโจมตีของอินเดียน คือวิ่งล้อมเป็นวง
พวกพระเอกก็ส่องปืนออกจากในค่าย อินเดียนตายไปทีละคน (โดยมากจะชักม้าให้ล้มลงทรายกระเด็นใส่กล้อง)
เอาฉากปัญญาอ่อนนี่ไปใส่หนังเบเร่ต์เขียว....น่าสมเพชจริงๆ
ยังดีที่ไม่โง่ถึงให้เวียตกงขี่ม้าร้องวู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่เชื่อว่า จังหวะเหมาะๆ

เขามาแน่......

มาเสริมเรื่องหนังคาวบอย ว่าแม้จะติดโบนันซ่ามาก ตอนเด็กๆ ก็จำอะไรไม่ได้นักนอกจากความหล่อของแอดัม กับลิตเติ้ลโจ พอตอนโต ทราบว่าไมเคิล แลนดอน เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในตับอ่อน ก่อนเสียได้ปรับตัวละทิ้งวิถีกินดะมากินแมคโครไบโอติกส์ แต่ก็ไม่ได้ผล ชะลอความตายมาได้ปีกว่าแค่นั้น เพราะมะเร็งได้คุกคามมากแล้ว
ส่วนหนังคาวบอยไม่ว่าจะเป็นปู่เวย์น หรือล่าสุดหนังสวยๆที่ปู่คลิ้นท์ อีสต์วูดรูปหล่อ และแข็งแรงและน่ารักอีกตะหาก (ชอบม้าก)กำกับและแสดง ดูๆไป ก็ไม่สนุกเลย ไม่อินอีกแล้ว รู้สึกห่างเหินกับความเป็นอเมริกันไปแล้ว หนังก็ยังเอาด้านเห่ยๆของคาวบอยมาทำตลกเสียอีก ไม่รู้ว่า ได้หนังยอดเยี่ยมได้ไง นอกจากว่า ภาพสวยจนขนลุก
รูสึกว่า หนังลึกๆอย่างLA Confidentials ประทับใจกว่าหนังคาวบอยเป็นไหนๆ
อ้อ ไม่ลืมค่ะ ว่า ชอบ Zorro ภาคแรก ที่เป็นหนังนะคะ อาจารย์
Zorro ที่เป็นหนังทีวีขาวดำ จำได้คลับคล้ายคลับคลาเท่านั้นเอง  

      ตอนเด็กโดนหนังลูกทุ่งตะวันตกหลอกว่าคาวบอยเป็นพระเอก และอินเดียนแดงเป็นผู้ร้ายมาตลอด
คุณมาร์ลอน แบรนโดมาจุดพลุส่องสว่าง ตอนที่ปฏิเสธรางวัลออสการ์และให้อินเดียนแดงสาวขึ้นเวทีอ่านจดหมายบรรยายความ

       หนังตะวันตกเรื่องหนึ่งที่อินเดียนแดงมีบทบาทเป็นมิตรกับครอบครัวพระเอก ไม่ใช่ผู้ร้ายอย่างเดียว คือ Daniel Boone
แต่จำความอะไรไม่ค่อยได้ครับ นอกจากว่าสนุกแบบไม่ต้องบู๊ดุเดือด เด็กดูได้ดูดี

ดีจัง คุณsila ที่ทำให้นึกถึง แดเนียล บูน หมวกแบบเขา สมัยนี้คงถูกประท้วงแย่ ถ้าได้เรื่องนี้มาดูอีก ไม่รู้จะยังสนุกหรือเปล่า
ขอแทรกภาพขวัญใจดิฉันหน่อยแล้วกัน  เก่งรอบตัว ทั้งเล่นหนังยทนิ่ง บทโหด บทนิ่มได้หมด เขียนบท กำกับบ สร้างและเล่นดนตรี แถมแต่งเพลงได้อีกต่างหาก
จะไม่คลั่งไคล้ใหลหลงได้ยังไงนะ

เชื้อเก่งคงแรงมาก วันก่อน ทายาทสาววัยสามสิบหน่อยๆที่เกิดจากภรรยาคนแรกของปู่คลิ้นท์ เพิ่งเปิดตัวหนังเรื่องแรกที่เธอกำกับ โดยมีคุณพ่อและพี่ชายรูปหล่อยืนให้กำลังใจใกล้ๆ หนังพล็อตไม่พื้นๆเรื่องนี้ชื่อ rails and ties
แสดงโดยเควิน เบคอน และมาร์เซีย เกย์ ฮาร์เดน นักแสดงมือโปรที่เล่นมิสติค ริเวอร์ หนังเครียดอีกเรื่องของพ่อเธอ
กว่าจะรู้ตัวว่าชอบงานกำกับแบบพ่อ เธอก็คลุกคลีตีโมงอยู่กับคลิ้นท์นาน จนกระทั่งบอกพ่อ คลิ้นท์ไม่ใช่พ่อช่างพูด ช่างสอน วิธีให้เธอเรียนงานของเขาก็คือจับเธอไปดูเขาทำงาน
แอลลิสันสาวสวยเหมือนดารากำลังวัดรอยเท้าพ่อของเธอค่ะ
ฮอลลีวู้ด เปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่ที่มองหนังเป็น และทำหนังได้เข้าไปสร้างอาณาจักรอยู่แล้ว
เรามารอดูหนังของเธอกัน
ขอเพิ่มข้อมูลแค่นี้ค่ะ หวังว่าไม่ได้พากระทู้ออกนอกลู่นอกทางนะคะ อาจารย์

ไม่หรอกค่ะ  ม.ร.ว. คึกฤทธิ์เรียกว่าคุยแยกซอย  คือเริ่มต้นมาทางเดียวกัน  แล้วแยกออกซอยเล็กซอยน้อยไปเรื่อยๆ   ไม่จำเจ

เอารูปพระเอกยอดทนายนักสืบ เพอรี่ เมสันมาให้ดู   นี่ก็หนังทีวีดังในอดีต    อันดับหนึ่งของพระเอกทนายความ ที่ทำหน้าที่นักสืบไปด้วยในตัว 
เรมอนด์ เบอร์ เล่นเป็นเพอรี่ เมสันค่ะ   ตอนคัดเลือกนักแสดง   นักเขียนเจ้าของเรื่องเห็นเรมอนด์มาทดสอบบท ก็ร้องออกมาเลยว่า "นี่แหละเพอรี่ เมสัน ใช่เลย"
เขาก็เลยได้บทนี้ไป

       ได้ติดตามเรมอนด์ เบอร์ และคณะจากทีวีซีรี่ส์ บุรุษเหล็ก  Ironside ครับ

         เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้อ่านคอลัมน์ประจำจากนสพ. มติชน - CD-D มีอดีต  ของคุณศุภาศิริ สุพรรณเภสัช
เล่าเรื่องเพลง The Windmills of Your Mind จากภาพยนตร์เรื่อง  The Thomas Crown Affair (1968)
         ชวนให้นึกถึงวัยเด็ก ขณะเดินอยู่หน้าโรงหนังแล้วสะดุดหยุดดูโปสเตอร์หนังเรื่องนี้ เป็นภาพโคลส อัพ ของดารานำ
สตีฟ แม็คควีน และ เฟย์ ดันนาเวย์ สองดาราดังที่นิยมขมชอบในยุคนั้น ครับ

จากวิกิพีเดีย กล่าวถึงเพลงนี้ว่า

           The song illustrates a person's mental state after a romantic break-up, relating the way emotionally charged thoughts
and memories can run in tortured circles. With its succession of similes ("Like a circle in a spiral/Like a wheel within a wheel"),
hypnotic rhythms and complex imagery, it is a song that can "stick in your head."

ภาพโปสเตอร์ที่ว่า และลองจินตนาการนึกถึงของจริงขนาดสูงท่วมศีรษะด้วยครับ
 

ไม่เคยดูเวอร์ชั่นที่สองคนนี้เล่น  เคยดูแต่ที่ Pierce Brosnan แสดงนำ     หนุ่มไอริชคนนี้เป็นดาราโปรดมาก่อนเล่นเจมส์บอนด์  คือในชุด Remington Steele  คู่กับสเตฟานี ซิมบาลิสต์  ลูกสาวดาราเก่าที่เล่น 77 Sunset Strip ค่ะ
เธอเป็นสาวหน้าใส  แววตาฉลาด  เล่นเป็นนักสืบหญิงได้คล่องตัวมาก  ส่วนพระเอกนั้นหล่อราวกับเทพบุตร  เล่นบทกะล่อนปนชีวิตได้ลื่นมาก   ไม่น่าเล่น007 เลยเชียว

      ได้ติดตามดูเรมิงตัน สตีล ตอนฉายทางช่องสามโดยตลอดครับ เพียร์ซโด่งดังก้าวไปไกลสู่จอเงิน
        ก่อนหน้านั้นเคยดูนางเอกสาวสเตฟานี แสดงหนังโรงเรื่อง The Awakening รับบทเป็นลูกสาวของชาลตัน เฮสตัน เธอถูกวิญญาณราชินีอียิปต์เข้าสิง
เป็นหนังที่ตื่นเต้น น่ากลัวครับ

        พล็อตโดยเฉพาะตอนจบเหมือนกับหนังก่อนหน้านั้น ฉายที่โรงหนังสุขุมวิทในชื่อว่า "สัตว์สาวจากโลงศพ" (Blood from the Mummy's Tomb)
เป็นหนังเล็กๆ ที่ประสบความสำเร็จเกินตัวในบ้านเราด้วยฝีมือการประชาสัมพันธ์ของ คุณวันชัย อรรถเวทย์วรวุฒิ จากสำนักช่องสี่ บางขุนพรหม
(คุณวันชัยยังทำประชาสัมพันธ์เลิฟ สตอรี่ และอ่านสป็อท "หากจะรักก็ต้องลืมคำว่าเสียใจ" ด้วย)
        คุณวันชัยจัดให้มีการแสดงเลียนแบบหนังที่บริเวณหน้าโรงก่อนหนังฉาย โดยมีสาวสวยแต่งชุดราชินีอียิปต์เดินมาพร้อมทหารแล้วก้าวเข้าไป
นอนในโลง  ประสบผลสำเร็จได้รับความสนใจ มีผู้ชมหนังเรื่องนี้มากมายครับ 
 

     Omar Sharif  รับบทผู้ร้ายใน Mackenna's Gold  ภาพยนตร์ตะวันตกที่ถูกใจนักดูหนังบ้านเราจนทำสถิติยืนโรงฉายหลายเดือนที่ลิโด้

      แม้จะเป็นตัวโกงแต่คนดูกลับชอบ  ส่วนนางร้ายรับบทโดย Julie Newmar  ผิดกระทู้ครับ ตั้งใจจะโพสท์ลงกระทู้ดาวร้าย

เอาโอมาร์ ชารีฟไว้ในกระทู้ดาราคลาสสิค ดีกว่ากระทู้ดาวร้ายค่ะ  เขาเล่นเป็นพระเอกหลายเรื่อง
พระเอกลูกครึ่งอียิปต์คนนี้ดังคับฟ้าในหนัง  Dr. Zhivago  ก่อนหน้านี้ก็ดังคู่กับปีเตอร์ โอทูล ใน Lawrence of Arabia มาแล้ว

ตอนอ่าน ฟ้าจรดทราย ของ โสภาค สุวรรณ ใหม่ๆ  วาดภาพผู้พันชารีฟพระเอกของเรื่อง ออกมาเป็นหน้าโอมาร์ ชารีฟ ตลอด  ไม่ได้เห็นเป็นหน้ามอส เลยสักครั้ง

       เสียดายไม่ได้ดูหนังใหญ่อย่าง ชิวาโก และ ลอว์เรนซ์ ในโรง ได้ชมโอมาร์เต็มจอใหญ่ครั้งแรกในเรื่อง Funny Girl
คู่กับ Barbra Streisand ครับ  ตอนต่อมา Funny Lady ก็ยังตามไปดู
         ในภาพที่เขาแสดงคู่กับจูลี่ แอนดรูวส์ เป็นเรื่อง The Tamarind Seed หนังรักผสมการเมือง มีตื่นเต้นก่อนจะจบลงอย่างซาบซึ้ง
     
         เรื่องขุมทองแม็คเคนนายืนโรงฉายอยู่นานจนเรื่องถัดมาของโอมาร์เช่นกันคือ Mayerling ถูกเลื่อนโปรแกรมออกไปเดือนแล้วเดือนเล่า
จนในที่สุด Mayerling จึงได้ขึ้นจอให้ชมสักที ดารานำหญิงเป็นนักแสดงสาวสวยจากฝรั่งเศส - แคทรีน เดอเนิฟ ครับ
         Mayerling เป็นชื่อที่ประทับล่าสัตว์ทางตอนล่างของออสเตรีย ณ ที่นี้ Crown Prince Rudolph of Austria ทรงยิงหญิงคนรัก Mary Vetsera
แล้วปลงพระชนม์ชีพองค์เองด้วยปืนเมื่อปี 1889 

รูป Mayerling ที่คุณศิลานำมาลง ทำให้ต้องไปค้นภาพดาราสาวที่แสดงคู่กับโอมาร์ ชารีฟ
แคทเธอรีน เดอเนิฟ เคยได้ชื่อว่า "เป็นดาราสาวที่สวยที่สุดในโลก"ในยุคของเธอ
สาวฝรั่งเศสคนนี้เคยเป็นนางแบบห้องเสื้อดัง อีฟแซงโลรองต์  เป็นดาราแนวหน้าของฝรั่งเศสมาก่อนก้าวมาถึงฮอลลีวู้ด  เล่นหนังดังๆหลายเรื่องกับดาราชายระดับบิ๊กหลายคน

รูปนี้สวยเหมือนเกรซ เคลลี่ ถ่ายโดยเดวิด เบลีย์ อดีตสามี

แคทเธอรีนเกิดเมื่อปี 1943   ตอนนี้เธออายุ 64 แล้ว  สวยสง่าตามวัย    ยังมีงานแสดงไม่ขาดสาย

ถ้าคุณศิลาสนใจ  ขอแนะนำให้หา DVD มาดูก็คือ หนังเก่าที่ Roman Polanski กำกับ ชื่อ Repulsion (1965)  กับหนังฝรั่งเศส ชื่อ  Belle de jour (1967) ส่วนของใหม่กว่านั้น คือ Indochine (1992) เรื่องนี้แคทเธอรีนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสคาร์ด้วย ในบทดาราประกอบหญิงดีเด่น ค่ะ

      ครับอาจารย์ สมัยนั้นเธองามมากสมคำกล่าวสาวงามที่สุดในโลก ความดังของเธอในบ้านเราทำให้ต่อมามีหนังฝรั่งเศสของเธอ
เข้าฉายโรงใหญ่อีก จำได้ว่าเรื่องหนึ่งเป็นหนังนิทาน เจ้าหญิงลา Peau d'a^ne (Donkey Skin, 1970)
      เธอเป็นดาวค้างฟ้า ที่ยังงามมากและยังมีงานแสดงให้ชมเหมือนคุณพิศมัยของไทยเรา

      ได้ดู Belle de Jour จากวิดีโอครับ เสียดายที่ไม่ได้ดู Indochine ตอนเข้าฉายที่สกาลา อีกเรื่องคือ Time Regained
จากบทประพันธ์ของ Marcel Proust เคยมาฉายตอนเทศกาลหนัง

ปีก่อนเธอมาร่วมงาน Bangkok International Film Festival และได้รับรางวัล Lifetime Acievement ครับ



 

ก่อนหน้านี้สิบปี ป้ายืนยันว่าสวยตามวัยนั้นดีที่สุด
แต่คงทนแรงยุไม่ไหว ป้าเดอเนิฟดึงหน้าเสียตึง ยิ้มไม่ออกเลยนะคะ
ดิฉันได้ดูทั้ง belle de jour และ indochine ค่ะ และหนังเก่าเวอร์ชั่นฝรั่งเศสชื่อ Vice et la vertu, Le (1963) 
หลงใหลความงามคลาสสิคของเธอมากตั้งแต่สาวยันสาวกว่า
โดยเฉพาะภาพถ่ายงามๆของเดวิด เบลี่ย์
ที่เลือกมีเมียสวยๆ เก๋ๆ(ที่สุดในโลก)ทั้งนั้น...
แฟนของป้าก็เก่งๆ ป้าตามไล่เก็บหมด ที่พอเปิดเผยได้ก็ตั้งแต่รอเจอร์ วาดิม(ผู้กำกับ สามีของบริจิตต์ บาร์โดต์ เจน ฟอนด้า) เดวิด เบลีย์ (ช่างภาพชาวอังกฤษ) มาร์เชลโล มาสโตรยานนี่(นักแสดง) และฟรังซัวส์ ทรุฟโฟท์ (ผู้กำกับ)ซึ่งใจแตกสลายเพราะเธอ

น่า คุณกุ้งแห้ง...
ที่ดึงไว้เมื่อสิบปีก่อน  อาจจะยืดเหมือนหนังกะติ๊ก แล้วก็ได้   เธอก็เลยยิ้มได้ตั้งหลายรูป

มีสามี ๔ คนสำหรับดาราฮอลลีวู้ด(หรือยุโรป) ถือว่าอยู่ในเกณฑ์เฉลี่ย   ป้าลิซเธอทำสถิติเข้าไปตั้งเท่าไหร่

ก่อนยุคของแคทเธอรีน ก็มีผู้หญิงสวยที่สุดในวงการมายาอีกคนหนึ่ง เอ่ยชื่อไว้นิดหน่อยในค.ห.ข้างบนนี้
เอารูปมายืนยันค่ะ ว่าตอนสาวๆป้าลิซเธอสวยเข้มคม บาดใจขนาดไหน

ส่วนรูปนี้เป็นยุคปัจจุบัน    ยังเห็นเค้าโครงดวงหน้าบันลือโลกของเดิมอยู่
เธอเกิดปี 1932  ปีนี้ก็ 75 แล้วค่ะ

มาตรฐานความสวยของดาราอย่างลิซนั้น... ทำให้ผู้หญิงอื่นๆกลายเป็นธรรมดาไปเลยค่ะ อาจารย์เทาชมพู

เห็นด้วยค่ะ   แม้แต่ดาราหญิงค่อนฮอลลีวู้ดก็อับแสงลงไปเมื่อเทียบกับเธอตอนสาวๆ
รูปที่นำมาลง ไม่ทราบว่าจากหนังเรื่องไหน    เป็นสาวใหญ่ขึ้นกว่าภาพข้างบนนี้ แต่ก็ยังสวยมหัศจรรย์อยู่ดี

เรามักจะเห็นภาพป้าลิซ ออกงานสังคมแบบตู้เพชรเคลื่อนที่     ดูเป็นคุณนายไฮโซ อดีตดารา  ไม่มีอะไรมากกว่านั้น   แต่มีหนัง ๒ เรื่องในอดีตที่ดิฉันเห็นว่าป้าลิซเล่นทุ่มเทฝีมือดีมาก 
เรื่องแรกคือ Cat on a Hot Tin Roof   หนังดังปี 1958  ทำจากละครเวทีที่ได้โทนี่ อวอร์ด จากบทประพันธ์ของเทนเนสซี่ วิลเลียมส์      นักเขียนคนนี้  เรามักจะรู้จักผลงานเขาเรื่อง A street Car Named Desire (รถรางคันนั้นชื่อปรารถนา) ที่เล่นกันแล้วเล่นกันอีก ในเมืองไทย  แต่จริงๆแล้วเรื่องดังๆมีอีกหลายเรื่องรวมทั้งเรื่องนี้ด้วย

เรื่องนี้ลิซเล่นคู่กับพอล นิวแมน  เธอเป็นแมกกี้ ภรรยาสาวสวยของหนุ่มทายาทเศรษฐี   ที่แต่งงานกันไม่ทันไร สามีก็แหนงหน่ายหันไปกินเหล้าหัวราน้ำ    สาเหตุออกจะคล้ายละครของไทยหลายเรื่อง คือเขากล่าวโทษนางเอกว่าเป็นสาเหตุการตายของเพื่อนรักที่สุดของเขา  ก็เลยกระหน่ำความชิงชังลงไปที่เธอ
ถึงขั้นประณามความรักที่เธอพยายามแสดงกับเขา ว่าเธอเป็น "นางแมวบนหลังคาสังกะสีร้อนๆ"

เรื่องนี้มีพล็อตรองหลายพล็อตผูกกันเข้าเป็นพล็อตใหญ่ ได้เนียนสนิทแยกกันไม่ออก  เป็นงานระดับฝีมือทีเดียว    ตัวต้นฉบับของเรื่องซับซ้อนและเอื้อต่อการตีความได้ลึกกว่าที่ฮอลลีวู้ดทำหนัง    แต่ยุค 1950s หนังถูกตีกรอบให้แสดงอะไรๆออกมาได้แค่นั้น  ใครอยากรู้ว่าเรื่องจริงเป็นไงก็ลองไปหาอ่านดูค่ะ

       รู้จักป้าลิซจาก Cleopatra ครับ ฉายในไทยครั้งแรกที่ศาลาเฉลิมไทย แต่ได้รู้เรื่องคลีโอพัตราเมื่อตอนโตแล้วได้ดูรอบหลังที่
โรงหนังฮอลลีวู้ด

        ป้าลิซเป็นดาราใหญ่คู่ควรกับหนังระดับอภิมหากาพย์ทุนสร้างมหาศาล ที่ป้าลิซมีแต่ได้กับได้จากหนังเรื่องนี้ (ข้อมูลใน imdb)
ทั้งค่าตัว เปอร์เซนต์รายได้ ค่าลิขสิทธิ์สำหรับการถ่ายทำในระบบท็อดเอโอของอดีตสามีเก่าที่เธอครองอยู่ และ สามีใหม่จากหนังเรื่องนี้
ริชาร์ด เบอร์ตั้น ทั้งสองแต่งงานกันแล้วเลิกแล้วแต่งใหม่อีก

        ส่วนสตูดิโอบาดเจ็บหนักเพราะหนังเรื่องนี้ทำให้ทเวนตี้เซนจูรี่ ฟอกซ์เกือบล้มละลาย ดีที่ได้มนต์รักเพลงสวรรค์ The Sound of Music
มากอบกู้สถานะไว้

        เขาว่า ในหนังจะเห็นรอยแผลจากการเจาะคอป้าลิซเมื่อตอนเจ็บป่วยหนัก(คงเป็นปอดอักเสบ) ขณะถ่ายทำในอังกฤษจนต้องย้ายกองถ่าย
ไปกรุงโรม ครับ

Cleopatra เป็นหนังโปรดัคชั่นใหญ่ทุ่มทุนสร้างมหาศาล    จนฉากเกือบจะเป็นจุดเด่นกว่าดาราเสียอีก  ก็เลยต้องเอาดาราระดับนางพญาอย่างป้าลิซมาคานไว้   รวมทั้งริชาร์ด เบอร์ตันที่กลายเป็นสามีคนดังที่สุดของเธอ
แต่พูดถึงฝีไม้ลายมือ ป้าลิซก็เล่นงั้นๆละ   เอาความสวยงามนำหน้า     ถ้าพูดถึงฝีมือแล้ว เธอทุ่มฝีมือเล่นเรื่องนี้น่าสนใจกว่าค่ะ
Who's Afraid  of Virginia Woolf?  ของ Edward Albee
เรื่องนี้ป้าลิซไม่ห่วงสวย  เล่นเป็นภรรยาปากร้ายและออกอาการโรคจิตหน่อยๆ  ของริชาร์ด เบอร์ตันซึ่งเล่นเป็นศาสตราจารย์ขี้เมา  ฝีมือจัดจ้านทั้งคู่
เรื่องนี้มาจากละครระดับรางวัล    แต่ไม่รู้คนไทยดูแล้วจะชอบไหมนะคะ   ดูแล้วอาจจะปวดหัวมากกว่า

ได้ดูคลีโอพัตราเหมือนกันค่ะ ที่เฉลิมไทย โอ๊ย..ตื่นเต้นมาก เพราะการไปดูหนังโรงสมัยนั้น เป็นเรื่องไม่ง่าย  ได้กินไอศกรีมที่ร้านป็อปด้วย ไอศกรีมป็อปตราเป็ดจำได้ไหมคะ!!
ตอนนั้นป้าเริ่มอวบมากๆแล้ว
ส่วนหนัง ใครจะกลัวเวอร์จิเนีย วูลฟ์ ไม่ได้ดูค่ะ
ส่วนแมวบนหลังคาสังกะสีร้อนๆก็ได้ดูจากช่องไทม์ วอร์เนอร์
น่าเสียดายที่ช่องนี้ไม่มีหนังดีๆเก่าๆแล้ว
ดิฉันเลยบอกเลิกรับยูบีซีไปเลย
ป้าลิซน่ะไม่ได้ครบทุกอย่างในโลกนี้ สวยปานจะหยด สามีสุดที่รักและสมบูรณ์แบบ(ไมค์ ทอดด์)ก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปเสียก่อน เมื่อไม่กี่ปีนี้ ได้อ่านเรื่องของป้าในหนังสือ ที่จู่ๆ ก็รับโทรศัพท์ไม่ได้เฉยเลย ป้าหยิบไม่ขึ้น และถือแว่น หรืออะไรๆก็ตก.. ถึงได้รู้ว่า มีบางอย่างผิดไป
แต่ทำบุญเยอะ และมีใจกุศลค่ะ ป้าไปตรวจกลัวเป็นมะเร็ง และพบว่าเป็นแค่เนื้องอกในสมองที่เรียกว่า เมนิง เลยผ่าตัดและสามารถฟื้นตัวกลับมาเป็นลิซคนเดิมได้อีกครั้ง
ท่าทางจะอายุยืนเสียด้วยสิคะ
จะฟังอาจารย์เล่าต่อค่ะ

หนังเก่าๆ อีตาเทิร์นเนอร์ เอาเงินที่ขาย CNN ไปซื้อมาหมดทั้งปาราเมาท์และอื่นๆ
ทำเป็นคอลเลคชั่นใหม่ TCM เทิร์นเนอร์ คลาสสิค มูฟวี่
จะดูต้องซื้อทู่วิชั่นระดับปรีเมี่ยมครับ.....สมัยก่อนเขาให้ดูหลังเที่ยงคืนในช่องการ์ตูนเนตเวิร์ค

แต่ผมคิดว่าหนังเหล่านี้ ร้อยเรื่องมีดีพอให้ดูซ้ำเพียงห้าเรื่อง
ที่น่าดูนั่น ควรเป็นหนังของอิงกม่าร์ เบิร์กมั่น ประมาณนั้น หรือม่ายก็ของคุโรซาว่ะก็ดี
ผมเคยดูพวกเคาบอยขาวดำ...โอ้โห ไม่น่าเชื่อว่าเขาทำกันออกมาได้

คลีโอพัตรานี่ก้อเหมือนกัน
คนสร้างควรจ้างเราเข้าดู....แหวะ

เอาบาญชีมาใส่ตรุ....เผื่ออาจารย์นึกชื่อไม่ออก
รายชื่อยอดดาราอเมริกัน แยกชาย-หญิง AFI จัดทำครับ

1. Humphrey Bogart ------------Katharine Hepburn
2. Cary Grant ------------------Bette Davis
3. James Stewart --------------Audrey Hepburn
4. Marlon Brando ---------------Ingrid Bergman
5. Fred Astaire -----------------Greta Garbo
6. Henry Fonda ----------------Marilyn Monroe
7. Clark Gable -----------------Elizabeth Taylor
8. James Cagney --------------Judy Garland
9. Spencer Tracy --------------Marlene Dietrich
10. Charles Chaplin ------------Joan Crawford
11. Gary Cooper ---------------Barbara Stanwyck
12. Gregory Peck --------------Claudette Colbert
13. John Wayne ---------------Grace Kelly
14. Laurence Olivier -----------Ginger Rogers
15. Gene Kelly -----------------Mae West
16. Orson Welles --------------Vivien Leigh
17. Kirk Douglas ---------------Lillian Gish
18. James Dean ---------------Shirley Temple
19. Burt Lancaster ------------Rita Hayworth
20. The Marx Brothers ---------Lauren Bacall
21. Buster Keaton -------------Sophia Loren
22. Sidney Poitier -------------Jean Harlow
23. Robert Mitchum -----------Carole Lombard
24. Edward G. Robinson -------Mary Pickford
25. William Holden ------------Ava Gardner

อืมม์ อย่าคิดนะคะ ว่าอาจารย์เทาชมพูท่านจะทำไม่ไหว..

ดิฉันเองก็ชอบรายชื่อที่คุณพพ.ทำบัญชีมา โดยเฉพาะคู่ที่สาม

       
         เช้าวันเสาร์ได้ฟังรายการวิทยุเปิดเพลงร้องอมตะ The Call of the Far Away Hills ที่มาจากธีมทำนองเพลงหนัง Shane
เพลงนี้จบด้วยเสียงตะโกนของหนูน้อยโจอี้ในประโยคประทับใจว่า Shane! Come Back!  ต่อมาตอนบ่ายก็ได้อ่านคอลัมน์ประจำ
ใน มติชนสุดสัปดาห์ เขียนถึงหนังเรื่อง เชน ครับ
        เล่าเรื่องเชนและ ชื่นชมผู้กำกับที่เข้าใจจิตวิทยาของเด็ก หนูน้อยโจอี้มีเชนเป็นภาพของพ่อในอุดมคติ และหนูน้อยนี้เองที่เป็น
ผู้เห็นทั้งการมาถึงและการจากไปของเชน รวมถึงเหตุการณ์สำคัญไคลแมกซ์ตอนท้ายเรื่อง

        วิกิพีเดีย กล่าวถึงฉากสุดท้ายที่ ambiguous ให้คนดูสงสัยว่า เชนจะรอดจากบาดแผลที่โดนยิงหรือไม่ ภาพเชนขี่ม้าผ่านสุสาน
หมายถึงความตายของเชนหรือเปล่า หรือหมายถึงความตายของเหล่ามือปืนทั้งหลายในแถบตะวันตก

        ข้อมูลกล่าวว่า ตอนแรกมีการวางตัว มอนตี้ คลิฟท์ เป็นเชน, วิลเลียม โฮลเดน เป็นพ่อ และ แคทรีน เฮพเบิร์น เป็นแม่
แต่ไม่มีข้อมูลเรื่องการวางตัวหนูน้อยโจอี้เป็นใครมาก่อนหรือไม่ 

Brandon De Wilde ดาวดวงน้อยที่เปล่งประกายเจิดจ้าในหนัง จากบทหนูน้อยโจอี้ที่แสนประทับใจ จนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์ ครับ
       

       อาจารย์ครับ ถ้าเป็นไปได้ ขออีกหนึ่งหนังอมตะที่เล่าเรื่องของเด็กที่เห็นเหตุกาณ์ของผู้ใหญ่ สร้างจากวรรณกรรม
ที่ได้รับการยกย่องอย่างสูง To Kill A Mockingbird ครับ

โปสเตอร์หนังมีรูปเด็กน้อยน่ารักสองคน แต่กลับมีข้อความเตือนว่า ไม่เหมาะสำหรับเด็ก

อ่านการบ้านของคุณ Sila แล้วร้องโอ้ก  ก่อนหน้าก็ถูกคุณพิพัฒน์ถล่มด้วยรายชื่อทั้ง ๕๐  จนแทบตกเรือนไทย    เล่าแค่ป้าลิซคนเดียวก็ตั้งกระทู้ใหม่ได้แล้ว
ตั้งใจจะเล่าถึงป้าลิซในหนังเล็กๆที่ดิฉันชอบ คือ The Mirror Crack'd  เพราะดาราคนโปรด แอนเจล่า แลนสเบอรี่เล่นเป็นนักสืบคนโปรด มิสเจน มาร์เปิ้ล
แต่จะเล่าถึงการบ้านก่อนก็ได้ค่ะ

To Kill a Mocking Bird เป็นหนึ่งในหนังคลาสสิคที่ฮอลลีวู้ดพิสูจน์ฝีมือว่าทำหนังดีวิเศษได้  โดยไม่ต้องลงทุนมหาศาลตระการตา  จนฉากกลายเป็นดารานำ
เป็นเรื่องที่ถอดสคริปต์จากนิยายยากมากที่จะออกมาสื่อให้ได้ความหมายอย่างหนัง โดยไม่ทำลายต้นฉบับป่นเป็นแป้ง  แต่คนเขียนบททำได้ยอดเยี่ยม
เป็นเรื่องที่เอาเด็กเป็นแกนนำ  และดาราดังคนเดียวเล่นได้  อย่างพิสูจน์ฝีมือทุกฝ่าย
ทำมาจากวรรณกรรมที่ดูเผินๆเหมือนวรรณกรรมเด็ก    แต่เอาเข้าจริงถ้าเป็นวรรณกรรมเด็ก  ก็ทำเอาเรื่องน่ารักอย่าง Little Houses ของลอร่า อิงกัลส์ ไวลเดอร์ ใสเป็นน้ำจืดสนิทไปเลยเมื่อเทียบกัน

กำลังเปิด DVD เรื่องนี้อยู่ค่ะขณะพิมพ์   แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะคะว่าคิดยังไง

      รอฟังอาจารย์เล่าครับ

      เรื่องกระจกร้าว จำได้ครับ หนังระดมนักแสดงมากมาย ช่วงนั้นมีหนังจากเรื่องของ Agatha Christie ที่ขนดารามาเต็มจอ
ออกฉายในไทยเรียงกันมา ทั้ง Murder on the Orient Express และ Death on the Nile   
     
          

ดู To Kill a Mocking Bird จบแล้ว อย่างแรกคือดาราเด็ก น่าจะเป็นเผ่าพันธุ์พิเศษ ที่เกิดมาเป็นดาวฤกษ์ประดับหนังโดยเฉพาะ   
ดาราเด็กคนไหนคนนั้นเล่นกันเก่ง น่ารักน่าเอ็นดูไปทุกเรื่อง ยังไม่เคยเห็นเด็กคนไหนเล่นไร้ฝีมือ    แต่ถ้าหนุ่มสาวละก็เคยเห็น
ที่แปลกอีกอย่างคือดาราเด็กที่แสนน่ารักน่าหยิก พอโตเป็นหนุ่มสาวแล้วน้อยคนจะเล่นได้เก่งเหมือนเก่า   ส่วนใหญ่พอเปลี่ยนวัยก็เหมือนเปลี่ยนพรสวรรค์
ร่วงดับหายกันเป็นส่วนใหญ่
ดู Our Gang  ชุดเก่าเป็นตัวอย่าง

To Kill a Mockingbird  เป็นเรื่องที่เล่าผ่านสายตาของเด็กหญิง  ที่ปัจจุบันโตเป็นผู้ใหญ่ ย้อนกลับไปรำลึกอดีตวัยสิบขวบ     มีเด็กเล่นเป็นตัวประสานสอดร้อยเรื่องเข้าหากันตั้งแต่ต้นจนจบ   
หนูน้อย สเก๊าท์ เป็นตัวเอก 
แค่ฉากที่แม่หนู  ผู้เป็นสาวห้าวจำต้องนุ่งกระโปรงแต่งตัวเป็นเด็กหญิง   เดินเขินขาขวิดออกมาให้พ่อกับพี่ชายเห็นที่โต๊ะอาหาร ฉากนี้ก็ชนะใจคนดูไปเต็มๆ

นี่ค่ะ สเก๊าท์กับเจม พี่ชาย  เป็นลูกชายหญิงของทนายพ่อม่าย รับบทโดยเกรเกอรี่ เป็ค

หมายเหตุ   คุยเรื่องนี้จำต้องสปอยล์เรื่องนะคะ



แนวเรื่องแม้ว่าเป็นเรื่องเล่าโดยเด็ก มีเด็กเป็นตัวนำ  แต่เรื่องนี้ไม่ใช่วรรณกรรมเด็ก  ที่ใสแจ๋วน่ารักเหมือนเรื่องเด็กโดยทั่วไป แม้แต่แฮรี่พ็อตเตอร์ก็ยังไม่หนักเท่า  ขนาดแฮรี่ พ็อตเตอร์ มีเรื่องของความรุนแรงสารพัดชนิด  พ่อแม่ถูกผู้ร้ายฆ่า   พระเอกถูกลุงป้าข่มเหงบีบคั้น  เจอครูที่มีอคติเกลียดชัง  ถูกหมายหัวจะฆ่าอยู่ทุกตอน
แต่ชิดซ้ายไปเลยเมื่อเจอ To Kill a Mockingbird  ที่พัวพันกับการเหยียดผิว และคดีข่มขืน   ตามมาด้วยฉากทำร้ายเด็กอย่างทารุณ
ขนาดในโปสเตอร์ต้องปั๊มคำว่า ไม่เหมาะกับเยาวชน

ไตเติ้ล  To Kill a Mockingbird สื่อความหมายได้เท่มาก  เป็นกล่องของรักของหวงของเด็ก เปิดออกมาเจอสะสม   มือน้อยๆค่อยบรรจงฝนกระดาษด้วยดินสอเทียน  เห็นคำว่า To Kill a Mockingbird ผุดขึ้นมาทีละคำ
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องของเด็กที่ไม่ใช่เรื่องเด็ก
เรื่องเด็กที่ไหนจะมีคำว่า To Kill  เป็นชื่อเรื่อง

ฉากในเรื่องมีไม่กี่ฉาก   เป็นเมืองเล็กๆโทรมๆ ที่มีชาวเมืองทั้งคนขาวและคนดำ  ย้อนหลังไปถึงปี 1932  หรือสมัยรัชกาลที่ 7    หลังสงครามโลกครั้งที่ 1
ตอนนั้นอเมริกาไม่ได้ร่ำรวยโอฬารอย่างยุคนี้   ชาวเมืองอยู่กันแบบมีกินไปวันๆ  หรืออย่างดีก็พอมีพอกิน    สังคมในเมืองแคบมาก เหมือนบ้านที่ปลูกเรียงใกล้ๆร้องเรียกกันได้  ชาวบ้านจึงรู้จักกันทั่วถึง

หนูน้อยทั้งสองคือเจมกับสเก๊าท์กำพร้าแม่ แต่เราก็มองเห็นความอบอุ่นแบบผู้ชายที่พ่อมอบให้ลูก    เห็นชัดทีเดียวว่า พ่อผู้แข็งแกร่งก็ให้ความรักที่อ่อนโยนกับลูกได้ไม่แพ้เพศแม่
นอกจากรักและเอาใจใส่    พ่อยังอบรมสั่งสอนลูกว่าอะไรควรอะไรไม่ควร แม้แต่เรื่องกิริยามารยาทเล็กๆน้อยๆ  หนังครอบครัวยุคหลังๆไม่ค่อยเน้นเรื่องนี้กันแล้ว

สิ่งนี้แหละค่ะ เมื่อมองผ่านหนูน้อยสเก๊าท์  เธอเรียนรู้ชีวิตทีละขั้น ทีละตอน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเวลาเจริญวัย ต้องออกไปผจญโลก
เธอเรียนรู้หลายอย่างจากพ่อ และประสบการณ์ในเรื่อง  ว่าโลกมีอะไรหลายอย่างไม่เป็นอย่างที่มันควรเป็น    ทั้งหมดนี้เธอต้องเรียนรู้ผ่านความเข้าใจผิด  ผิดหวัง  เสียใจ  หวาดกลัว  ล้วนแต่เป็นประสบการณ์เลวร้าย  แต่มันก็เป็นสิ่งจำเป็น เหมือนไฟหล่อหลอมทองให้แข็งแกร่ง

เรื่องนี้มีโครงเรื่องรองแทรกอยู่ในโครงเรื่องใหญ่ น่าชมคือประสานกันได้กลมกลืน
โครงเรื่องรองคือเพื่อนบ้านลึกลับผู้ไม่ยอมคบหาสมาคมกับคนอื่น   ถูกชาวบ้านจับจ้องด้วยความหวาดระแวง  เล่าลือกันไปต่างๆนานา จนกลายเป็นเรื่องสยองขวัญประจำชีวิตหนูน้อย

แต่โครงเรื่องใหญ่คือ ชาวเมืองนี้แม้ช่องว่างระหว่างฐานะไม่ค่อยมี แต่ช่องว่างระหว่างผิวถ่างกว้างมาก
คนขาวเป็นพลเมืองชั้นหนึ่ง  คนดำเป็นพลเมืองชั้นสอง
จึงกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบฟ้าผ่า  เมื่อชายฉกรรจ์ผิวดำถูกจับข้อหาข่มขืนหญิงสาวผิวขาว
เป็นเรื่องที่ไม่มีคนผิวขาวคนไหนทนได้    หนุ่มผิวดำก็ถูกจับเอาตัวส่งขึ้นศาลทันที
พ่อของสเก๊าท์เป็นทนายจำเลย

ในเรื่องไม่มีฉากข่มขืน    มีแต่ฉากพิจารณาคดีในศาล ซึ่งเป็นห้องโทรมๆสร้างหยาบๆ  โปรดักชั่นไม่ยอมให้มีอะไรสวยงามสบายตาเลยในเรื่องนี้
แม้แต่สีก็เป็นขาวดำ   ดูแล้วหดหู่  แต่มันก็สื่ออารมณ์ได้ดีกว่าหนังสีสวยสด ซึ่งจะเบนคนดูออกไปนอกประเด็น

ฉากพิจารณาคดีเป็นฉากเด็ดสุดของเรื่อง  ผู้กำกับกำกับอารมณ์ในเรื่องได้ดีมาก เครียดแบบไม่เว่อ   ไม่เหมือนหนัง Courtroom drama ทั่วไปที่จงใจเน้นอารมณ์เสียจนกลายเป็นฉากละครเร้าใจไปหมด
จากการให้ปากคำหลายๆปาก  เราก็พอมองเห็นความจริงได้ว่าเหตุการณ์จริงๆมันกลับตาลปัตรจากข้อกล่าวหา     
นอกจากหนุ่มผิวดำไม่ได้ข่มขืนหญิงสาวผิวขาวแล้ว  หล่อนนั่นแหละใส่ร้ายเขาทั้งหมด
แต่ลูกขุนก็ตัดสินใจเจ้าหนุ่มมีความผิดตามข้อหา โทษคือประหาร
ใครจะตีความคำตัดสินของลูกขุนว่าเป็นอคติหรือแบ่งผิว ก็คงไม่ผิด   ส่วนดิฉันตีความว่า  ลึกๆลูกขุนผิวขาวก็รู้ว่าจำเลยไม่ผิด   แต่จะทำไงได้  ขืนปล่อยมันลอยนวลไป 
ก็เท่ากับยอมรับว่าสาวผิวขาวได้กระทำสิ่งเสียหายร้ายแรงกว่าถูกข่มขืนเสียอีก เพราะจากทนายซักถามในศาล  หล่อนต่างหากเกิดตัณหา อยากได้เจ้าหนุ่มผิวดำเป็นผัว แล้วเขาไม่เอออวยด้วย
ถ้ายอมรับว่าจริง  สถาบันผิวขาวก็จะสะเทือนถอนรากถอนโคน 
เพื่อรักษาศักดิ์ศรีหน้าตาของคนผิวขาวทั้งเมือง    ความจริงจึงเป็นสิ่งที่ฟังไม่ขึ้น
ยังไงคนผิวดำก็ต้องผิด เมื่อมีการกล่าวหา

      พักระหว่างเรื่องครับ

       To Kill A Mockingbird  เป็นผลงานการแสดงชิ้นเอกของ เกรกอรี่ เป็ค  นอกจากรางวัลออสการ์สาขาดารานำแล้ว
บท Atticus Finch ที่เขาแสดงยังได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่ง
           Greatest Hero of American film of the last 100 years rated by AFI
 
         ทนายผิวขาวว่าความให้ผู้ต้องหาผิวดำในคดีที่ไม่มีทางชนะ ต้องตกอยู่ในสถานะเป็นฝ่ายตรงข้ามกับคนผิวขาวด้วยกัน

                 ในวันเริ่มถ่ายฉากแรกของเป็ค เป็นตอนที่เขาเลิกงานแล้วกลับบ้าน ลูกทั้งสองวิ่งเข้ามาหา
         วันนั้นผู้ประพันธ์เรื่อง Harper Lee ได้รับเชิญให้มาเยี่ยมกองถ่ายทำด้วย เมื่อการถ่ายทำจบลง เป็คสังเกตเห็นว่าเธอร้องไห้
เธอบอกว่า เป็คดูเหมือนกับพ่อของเธอที่เสียชีวิตไปแล้ว พ่อซึ่งเป็นต้นแบบให้เธอร่างภาพเป็นแอ็ททิคัส
เธออธิบายว่า เป็คยังมีพุงน้อยๆ กลมๆ เหมือนพ่อเธอด้วย (a little round pot belly)

        เป็คบอกเธอว่า นั่นไม่ใช่พุงน้อย แต่เป็น great acting

        Mary Badham ผู้รับบท Scout ลูกสาวในเรื่อง สนิทสนมกับเป็คเป็นอย่างดีในช่วงการถ่ายทำ ทั้งสองยังคงติดต่อกัน
จนเป็คเสียชีวิต เป็คเรียกเธอว่า Scout เสมอ
               

การเขียนบท กับการกำกับเรื่องให้ได้อารมณ์สะเทือนใจแบบไม่ฟูมฟาย  เป็นเรื่องยากสาหัส   ผู้กำกับและคนเขียนบทได้รางวัลตุ๊กตาทองไปก็เหมาะแล้วค่ะ

ตอนสำคัญๆเป็นหัวใจของเรื่อง  คนเขียนบทเขียนไม่ให้ตัวละครพูด   คนกำกับกำกับไม่ให้มีแอ๊คชั่น     น่าพิศวงว่าทำได้ยังไง  แต่ก็ทำได้จริง
ฉากคลาสสิคที่สุดที่สื่อด้วย "ภาษากาย" คือเมื่อทนายความแพ้คดี  ศาลตัดสินให้จำเลยถูกประหาร      คนอื่นๆทยอยกันออกไปจากศาล  เหลือแต่พวกผิวดำบนที่นั่งชั้นสองคือระเบียงชั้นบน 
ทนายความเก็บเอกสารใส่กระเป๋าอย่างเงียบๆ หงอยๆ   ไม่แสดงอารมณ์
พวกผิวดำทุกคนไม่มีใครแสดงอารมณ์ฟูมฟาย   ทุกคนนิ่ง แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนกันจนครบคน อย่างเงียบเชียบ
ยืนให้ทนายความผู้ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาดูด้วยซ้ำ
ด้วยท่าลุกยืนกันนิ่งๆ ทีละคนทีละกลุ่มจนครบทุกคนนี่แหละค่ะ คือคารวะทนายผิวขาวผู้ก้าวข้ามกำแพงผิวมาต่อสู้เพื่อพวกเขา ทั้งที่ไม่เห็นชัยชนะ
เป็นการให้เกียรติสูงสุดแก่บุคคลผู้ทรงเกียรติตัวจริง

เป็นฉากคลาสสิคจริงๆ ทั้งที่แอ๊คชั่นก็ง่ายและเรียบ   ไม่มีการแซ่ซ้องสรรเสริญ ไม่มีร้องเพลง  มีแต่ความเงียบและนิ่ง
ฉากจบของคดี  เป็นฉากคลาสสิคยิ่งใหญ่ที่สุดเรื่องหนึ่งที่ยังไม่เห็นใครทำเทียบได้อีก

เห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ หนังเรื่องนี้ดีมาก ทั้งเรื่อง..การแสดง บท และกำกับ..กล้อง เป็นหนังที่มีคุณค่าและศิลปะ ตอนนั้นคงฮือฮาน่าดู..
ว่าไปแล้วอเมริกามีบทเรียนที่หนักหนาสาหัสกับเรื่องผิวและสิทธิมนุษยชนนะคะ

ช่วงต้นๆ หนังพาให้เพลินไปกับเรื่องของเด็กๆสามคน jem scout และdill ความอบอุ่นของครอบครัวทนายจำเลย Atticus
เสน่ห์บนจอของดาราระดับออสการ์Gregory Peckนั้น ดึงดูดให้ติดตามด้วยบท น้ำเสียงและแอ็คติ้งที่ธรรมชาติ
พล็อตซ้อนพล็อตที่ทำให้หนังไม่เครียดคือบุรุษลึกลับข้างบ้าน..ช่วยลดความเครียดได้มากค่ะ
พอเปิดตัวตอนจบมา เอ ใครนะ หน้าคุ้นๆ
พอเห้นไตเติ้ลอีกที
ตายละ พ่อรอเบิต ดูวัลล์น่ะเอง ยิ้มอย่างนี้ไม่มีเปลี่ยน ตอนนั้นเป็นเด็กหนุ่มมากค่ะ อาจารย์
เขายืนอยู่ในวงการหนังมาจนปัจจุบันได้ตุ๊กตาทอง และได้เคยเล่นหนังกับเกรเกอรี่ เป็คนี่ สุดยอด...

ชอบการใช้สัญลักษณ์นกมอคกิ้งเบิร์ดมากค่ะ
พ่อบอกลูกว่า นกไม่ได้เป็นภัยกับใคร
เมื่อเปรียบว่า Boo คือ mocking birdนั้นชัดเจน
สารพันความหมาย

ทราบว่า หนังได้สามรางวัล นำชายยอดเยี่ยม บทดัดแปลงจากหนังสือยอดเยี่ยม และกำกับศิลป์ยอดเยี่ยม ประการหลังสุดนี่ชัดมาก เพราะหนังสวยทั้งเรื่อง
Scoutเล่นหนังดีมากค่ะ ขำฉากที่แต่งกระโปรงวันแรกเพราะต้องไปโรงเรียน เล่นได้น่ารักจริงๆ  

        อ่านไปอ่านมาแล้วก็แว้บนึกขึ้นมาได้ ครับ
          มีหนังคุณภาพอีกเรื่องหนึ่งที่มีพล็อตคล้ายๆ กัน แต่เข้มข้น กดดัน น้อยกว่า เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของปรมาจารย์ผู้ล่วงลับไปแล้ว
ท่านเซอร์เดวิด ลีน ครับ
          A Passage to India  สร้างจากงานเขียนของนักประพันธ์คนสำคัญแห่งศตวรรษคนหนึ่ง E.M. Forster

        จากนิยายเรื่องเยี่ยม มีเหตุการณ์สำคัญอันกำกวม กรณีคดีชายอินเดียถูกกล่าวหาว่าข่มขืนสาวชาวอังกฤษ ที่ถ้ำแห่งหนึ่งของอินเดีย
ในยุคยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ
          มาเป็นงานศิลปะบนแผ่นฟิล์ม แนวคดีขึ้นศาลที่สนุก เข้มข้น ชวนติดตาม ด้วยการกำกับ การแสดง ดนตรีประกอบ และ การกำกับภาพงดงาม
อันเป็นเอกลักษณ์ของหนังท่านเซอร์
          เรื่องจบลงต่างจากนกม็อคกิ้งถูกยิงตาย

ดนตรีประกอบหนังไพเราะ ได้ใจจนต้องหามาฟังต่อ (และเพราะชอบภาพปกด้วยครับ)

เคยเรียน A Passage to India แล้วถกเถียงกันในชั้นเรียนว่าเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในถ้ำคืออะไร  เป็นภาพหลอนที่หญิงสาวเจอ หรือหล่อนกุเรื่อง หรือเกิดจากผู้ชายอินเดียอีกคน เช่นนายไกด์นั่น
ก็ยังไม่รู้คำตอบจนแล้วจนรอด

It's a sin to kill a mocking bird  พ่อสอนลูกๆในหนังด้วยคำนี้
ทำไม?  ม็อคกิ้งเบิร์ดเป็นนกที่ไม่มีอันตราย ไม่ก่อกวน ไม่ทำลายพืขผล   
มันชอบร้องเลียนเสียงร้องของนกอื่นๆ    เวลาคนได้ยินแต่เสียง ถ้ามองไม่เห็นตัวก็ไม่รู้ว่าเป็นนกม็อคกิ้ง นึกว่าเป็นนกชนิดอื่น
ถ้าบังเอิญนกที่มันเลียนเสียง เป็นนกที่เป็นอันตรายต่อพืชผลชาวนา   เจ้านกม็อคกิ้งเคราะห์ร้ายก็ถูกส่องโป้ง ร่วงลงไปง่ายๆ เพราะชาวบ้านนึกว่ามันเป็นนกที่มาจิกกินพืชไร่
ในเรื่องนี้มีนกม็อคกิ้งสองตัวค่ะ  คือหนุ่มผิวดำที่ถูกหาว่าข่มขืนสาวผิวขาว  และอีกคนคือ Boo เพื่อนบ้านลึกลับ

ตัวหนึ่งตาย อีกตัวหนึ่ง นายอำเภอสมคบกับAtticusช่วยไว้ได้ เพราะนกหนึ่งดำ ต้องตาย แต่นกขาว รอด...

ฝีมือกำกับยอดเยี่ยมเห็นได้อีกฉากหนึ่ง คือฉากเด็กสองคนถูกทำร้าย     ไม่มีแอ๊คชั่นให้เห็นว่าหนูน้อยเจมถูกทุบตีกระทืบอย่างโหดร้ายแค่ไหน  กล้องจับไปที่ดวงตาเบิ่งโพลงของสเก๊าท์ที่ติดอยู่ในชุดแฟนซีหุ่น (เป็นแตงหรือมันฝรั่ง ดูไม่ออก)เจาะเฉพาะนัยน์ตาให้มองเห็น   
เราเห็นดวงตาบอกความตื่นตระหนกและหวาดกลัวสุดขีดของสเก๊าท์เมื่อเธอมองเห็นพี่ชายถูกทำร้ายอยู่ตรงหน้า   
เธอจะถอดหุ่นก็ถอดไม่ออก หนีก็ไม่ได้  เราเห็นภาพเธอดิ้นรนเมื่อเจ้าผู้ร้ายมันตรงมาจัดการกับเธอเป็นรายต่อไป   
คนดูดูออกว่าถ้าสเก๊าท์ถูกดึงหลุดจากหุ่น  เธอจะเป็นเด็กหญิงผิวขาวที่ถูกข่มขืนด้วยคนผิวขาวด้วยกัน 
ทั้งหมดนี้กำกับให้อารมณ์ระทึกใจสุดขีด  โดยเห็นแค่มือคนร้ายเท่านั้นเอง
ต่อมาก็คือมือของ Boo ที่ยึดมือคนร้ายไว้    การต่อสู้เห็นเพียงเงา  ไม่มีความรุนแรงบนจอ
แต่สามารถถ่ายทอดความสะเทือนขวัญออกมาได้ยิ่งกว่าเอาเหตุการณ์ทั้งหมดมากางดูบนจอเสียอีก
ไม่ต้องอาศัยคำบรรยายสักคำเดียว

ดูฉากนั้นแล้วอึดอัดสิ้นดี อาจารย์ มันอยากเห็นผู้ร้ายและผู้ช่วย ตอนที่Boo อุ้มJemไป ดิฉันก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใครมาช่วย หรืออุ้มไปทำร้ายต่อ..
เขาเลือกและกำกับตัวเลวได้ดีมาก โผล่มาก็รู้ว่าขี้เมา ไร้สติ หยาบ ..
เสียดายที่ผู้กำกับ ไม่ได้รางวัล ไม่รู้ไปแพ้ใคร..เช็คหน่อยดีกว่า
อ๋อ..เดวิด ลีน แห่ง ลอเรนซ์ ออฟ อะเรเบีย นั่นเอง ปัทโธ่

เดวิด ลีนได้รางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม พร้อมๆกับได้หนังยอดเยี่ยมด้วยจากเรื่องนี้
แต่นักแสดงยอดเยี่ยม ปีเตอร์ โอทูลพลาด โดยเสียทีเกรกอรี่เป็คนั่นเอง...

ฉากที่โอฬารทางใจอีกฉากหนึ่งคือเมื่อ Boo มองสเก๊าท์ในห้องนอนที่พี่ชายเธอนอนอยู่   ทั้งสองมองตากัน แล้วสเก๊าท์ยิ้ม  เป็นยิ้มที่บอกความหมายเกินคำพูดจะบรรยาย
มีทั้งความไม่แน่ใจ ขลาดกลัว ตื่นเต้น และลงท้ายด้วยความเข้าใจแจ่มแจ้ง ว่าผู้ชายที่เคยเป็นฝันร้ายหลอกหลอนคนทั้งเมือง  ที่แท้จริงคือชายไร้พิษภัย  และยังมีมโนธรรมเต็มเปี่ยม
ยิ้มตอบของ Boo  ในฉากนี้ ทำเอาอยากรู้เต็มทนว่าดาราที่เล่นเป็นใคร   ใจตรงกับคุณกุ้งแห้งเลยค่ะ

นึกถึงเพลง Sound of Silence ที่ว่า People talking without speaking เป็นอย่างนี้เอง
ใครกำกับสามฉากนี้ได้ก็น่าได้ออสการ์สัก ๓ ตัวรวด

ต่อจาก To Kill a Mocking Bird   ว่าจะค่อยๆเก็บยอดดารา ๕๐ คนต่อไป
เลือกหนัง ๑ เรื่องที่เขาเล่น
แต่จะรอก่อน เผื่อใครอยากคุยเรื่องฆ่านก อีกค่ะ
ถ้าไม่มี ก็จะต่อด้วยหนังเบาเปลี่ยนบรรยากาศ   แต่ฝีไม้ลายมือคนเล่น คนกำกับและคนเขียนบทก็ไม่เบาเลย
How to Steal a Million (1966) ปีเตอร์โอทูลหล่อสุดยอดในเรื่องนี้ ส่วนออเดรย์นั้นเธอสวมอะไรก็ไม่เคยเชย แม้แฟชั่นผ่านไปสี่สิบกว่าปี

ขอกรี๊ดค่ะ เพราะเป็นคนสวยอมตะแบบนางแบบ และเจ้าหญิงปนกัน.. คนอะไรไม่รู้
....
ต่ออีกหน่อย ตกตะลึงหัวเราะก๊ากตอนที่สามเกลอหัวแข็ง พยายามเปิดประตูร้วที่สวนเข้าบ้านBooแล้วประตูมันดังเอี๊ยด หัวโจกคือjemสั่งน้องให้ถุยน้ำลายรดประตู จะได้เปียกๆ ไม่ดัง..
แหม..ฉลาดจริงๆ
Scout-spit!

ชอบค่ะ ชอบมาก ๆ ที่ทุกท่านออกมาให้ความเห็น  ดิฉันไม่ใช่พวกไปดูหนัง  แต่อ่านอย่างนี้แล้วต้องไปตามหามาดูประเทืองอารมณ์หน่อย  ยังตามอ่านอยู่เสมอนะคะ

ก่อนอาจารย์เทาชมพูท่านจะไปเขียนเรื่องของออเดรย์ตามคำขอให้เราอ่านกัน ขอทิ้งรูปในศาลเล็กๆให้ทุกท่านดูความสง่าของทนายพ่อม่ายนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นอเมริกันฮีโร่มากเลยค่ะ มิน่า อเมริกาถึงมีประธานาธิบดีที่ภูมิหลังเรียนกฎหมายมาทั้งนั้น ดิฉันเองก็ฝันอยากเป็นทนายความหญิงตอนเด็กๆแล้วค่ะ(ทำไมไม่ฝันเป็นผู้พิพากษาก็ไม่รู้ เซ่อชะมัด)
คุณป้ากุนคะ ดีวีดีหาง่ายค่ะ เรื่องละ 300++ ดูแล้ว ไม่สงสัยเลยว่า คุณเป็คแกจบปริญญาตรีเอกภาษาอังกฤษมานะคะ เพราะชัดถ้อยชัดคำ ไม่มีสำเนียงแอลลาบาม่าแบบที่เหลือในเรื่องเล้ย

เกรเกอรี่ เป็คมีภาพลักษณ์และบุคลิกเป็นแบบชายในฝันยุคก่อน   คือหล่อ มาดลูกผู้ชายสง่างาม รักศักดิ์ศรี เป็นสุภาพบุรุษ     ถ้ามีปัญหาส่วนตัว    จะเป็นอะไรก็ตาม ก็ไม่กระทบกระเทือนคุณสมบัติพวกนี้
เพิ่งเปิดกรุส่วนตัว  ดูอีก ๒ เรื่องคือ Spellbound ที่เล่นกับอิงกริด เบิร์กแมน  และ Suspicion ที่เล่นกับโจน ฟอนเทน 
ส่วนเรื่องที่ชนะใจเด็ดขาดคือ Roman Holiday ที่เล่นกับออเดรย์ เฮปเบิร์นค่ะ

ขวัญใจคุณกุ้งแห้งจากไปเมื่อปี 2003 อายุ 87 ปี

เชิญอ่านต่อได้ที่
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2481.0

ผมเพิ่งได้ชมดีวีดีเรื่องนี้เมื่อวันอาทิตย์ครับ ฉากในศาลสะใจจริงๆ กล้องคัทน้อยมาก ผมรู้สึกว่ามันเป็นสุนทรพจน์ที่พระเอกทำได้ดีจริงๆ

เปิดกระทู้ใหม่แล้วก็จริง แต่ยังเสียดายรูปเก่าๆอยู่  โดยเฉพาะป้าลิซวัยสาว
รูปนี้มาจาก Cat on a Hot Tin Roof 

หนังได้"ย่อย" เรื่องให้ง่าย ด้วยการแสดงว่าพระเอกรังเกียจเมียสาวเพราะเข้าใจว่าเป็นสาเหตุให้เพื่อนรักต้องตาย    แต่พอมารู้ความจริงว่าไม่ใช่  ก็เลยคืนดีกับเมีย  เพราะใจตัวเองก็รักเมียอยู่แล้ว
แต่ในบทละครของเทนเนสซี่ วิลเลียมส์  เรื่องมันลึกและซับซ้อนกว่านั้น  เพราะมีการบอกใบ้เป็นนัยยะอยู่ด้วยว่า มิตรภาพของพระเอกและเพื่อนรัก ไม่ใช่มิตรภาพธรรมดา
เพียงแต่ในยุคนั้น เรื่องรักร่วมเพศ นำเสนอไม่ได้เด็ดขาด   เป็นเรื่องต้องห้ามในสังคมพอๆกับเรื่องพระเอกผิวดำรักกับนางเอกผิวขาวทีเดียว

ขอนินทาคนสวยหน่อยค่ะ ลิซกับออเดรย์นี่ สวยคนละแบบจริงๆ
ลิซสวย มีเสน่ห์ทางเพศมากนะคะ โดยไม่ต้องโป๊มากมาย
แต่ออเดรย์ ดูเก๋ สง่า เป็นคุณสมบัติที่หายากในผู้หญิงทั่วไป
ไม่เคยโป๊ และโป๊ไม่ออก..ด้วย

เป็นคุณสมบัติข้อนึงของออเดรย์ ที่หายากจริงๆครับ

ดีไซน์เนอร์ท่านหนึ่งเคยพูดกับผมตอนที่เราดู My fair lady
มาถึงฉากงานเต้นรำด้วยกันว่า

"แม่คนนี้สวย แต่แห้งเกิน ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้ามาแต่งโป๊ๆ เหมือนสาวสมัยนี้จะเหมือนเป็นยังไง
กลัวจะเหมือนเปรตในนิทานหรือเปล่าไม่รู้ ที่หน้าสวยเป็นนางฟ้าแต่ตัวผอมกะหร่องก่อง คงน่ากลัวพิลึก"


ฟังแล้วแอบขำหน่อยๆยังไงไม่รู้คับ แหะๆ

ดีไซเนอร์ของคุณติบอคิดไม่เหมือนดีไซเนอร์ของปารีส อย่างจิวองชี่ ที่ดีดนิ้วผัวะเมื่อเห็นหุ่นของออเดรย์
หุ่นเธอเหมือนแก้วเจียระไน เหมาะกับเสื้อผ้าเฉิดฉายราคาแพง   ไม่ใชหุ่นพินอัพติดตู้เสื้อผ้าทหารเกณฑ์เมกัน
เอามาใช้งานแทนกันไม่ได้
ลองดูภาพนี้นะคะ จาก Sabrina ฝีมือจิวองชี่   เรื่องนี้เอามาทำใหม่อีกครั้งแต่นางเอกใหม่เทียบออเดรย์ไม่ติดเลย

จาก Breakfast at Tiffany's  ของจิวองชี่เหมือนกัน  คนจำเนื้อเรื่องไม่ได้แต่จำชุดนี้ได้ค่ะ
ความผอมแห้งของเธอไม่ได้เป็นอุปสรรคให้แต่งชุดแนบเนื้อแล้วดูน่าเกลียดแม้แต่น้อย

เพื่อนคุณติบอคงชอบหุ่นแบบนี้มั้ง
นี่คือมาริลีน มอนโร สมัยยังโนเนมอยู่ 
เป็นเจ้าของภาพ Golden Dream ภาพพินอัพของบรรดาทหารอเมริกัน
แน่ละค่ะ ออเดรย์ไม่มีวันถ่ายแบบยังงี้ได้ 

เห็นด้วยกับอาจารย์ครับ จะมีซักกี่คนในโลกนะครับ
ที่สามารถเป็นดารา และนางแบบเสื้อผ้าชั้นสูงได้ในเวลาเดียวกัน
เหมือนที่ออเดรย์เป็นได้


ออเดรย์เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่สามารถวางตัวได้อย่างไม่เคอะเขิน
ไม่เหนียมอาย ไม่กระดกกระเดิด กับเสื้อผ้าที่ใส่......
คงไม่ผิดอะไร ที่เธอจะเป็นเจ้าหญิงจริงๆ ทั้งในจอ และในวงการบันเทิง





หลังๆ ผมไม่ได้คิดใส่ใจอะไรกับแฟชั่นของพวกพี่ยุ่น พี่มะกันไปแล้วล่ะครับ
บางทีเห็นแล้วนึกว่าตัวเองดูผิด ต้องลุกขึ้นมาเอามือขยี้ตาจนลูกตาเกือบจะแตกคาเบ้า
.... ลืมตาขึ้นมาอีกที ไอ้ที่คิดว่าดูผิดมันก็เหมือนเดิมนี่นา


เช่นภาพนี้เป็นต้น
ไม่รู้เขาคิดไปได้ไง กลุ้มใจแทนมิกะลันเจโล


.

       วันก่อนท่องเน็ท พบข่าวจากปีที่แล้วซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่อง ยิงนกม็อคกิ้ง ที่อาจารย์ได้เล่าให้ฟัง
ในกระทู้นี้ จึงนำมาลงไว้ในนี้ด้วยครับ

จาก AFI

         พ.ย. ๒๐๐๗  ที่ทำเนียบขาวได้จัดพิธีมอบรางวัล Presidential Medal of Freedom ให้แก่
นักประพันธ์ Harper Lee 

          Bush praised Lee’s 1961 book, TO KILL A MOCKINGBIRD as a "gift to the entire world" and
one that "has influenced the character of our country for the better."

ไม่แน่ใจครับว่า รูปและข้อความบางส่วนขัดใจใครบางคนหรือไม่

      เป็นหนังสือสำหรับนักเรียนอ่านในโรงเรียนหลายพันแห่งทั่วสหรัฐ ได้รับรางวัล Pulitzer ในปี ๑๙๖๑
และถูกนำมาถ่ายทอดลงบนแผ่นฟิล์มในปี ๑๙๖๒ ได้รับรางวัลออสการ์สามสาขา หนึ่งในนั้นคือ สาขาบทภาพยนตร์ดัดแปลง

       เป็นหนังที่ติดอันดับ AFI 100 years 100 Movies lists เช่น
       # 25 on the all-time top 100 American movies,
      # 2 on the 100 most inspiring films,
      # 1 hero on the AFI 100 Heroes & Villains list.

และ   Educators all over the world use the movie to teach the book and
       the book to teach the movie.
       Comparing this book to the film it inspired has also made its way into the
teaching of AFI Screen Ed Process as a means of understanding how the written word
can correlate to and contribute to the understanding of visual grammar.