เรือนไทย

อยากเชิญคุณตั้งเข้ามาหน่อย มีคนเขาว่าดังนี้ นักธรณีวิทยาไทยจะตอบว่าอย่างไร

สิ่งที่คนไทยทำไม่เป็น และไม่ชอบทำ คือการเป็นนักสำรวจ บุกเบิก สิ่งที่อยู่ในประเทศไทย
เรื่องต่างๆ เกี่ยวกับไทย จึงต้องให้ฝรั่ง หรือ ญี่ปุ่นมาบอกเรา
อย่างเช่นในกรณีสำรวจถ้ำแห่งนี้  คนไทยไม่เคยรู้อะไรมากนัก จนฝรั่งนำมาเปิดเผย[/b]


มากกว่า๓๐ปีมาแล้วที่จอห์น สปายส์ ชาวออสเตรเลียที่พำนักอยู่ในเมืองไทยในฐานะนักสำรวจถ้ำ นักถ่ายภาพและมัคคุเทศก์ ได้ท่องมาแล้ว๘๕ถ้ำ ค้นพบหินงอกหินย้อยอลังการ ศิลปจารึกก่อนประวัติศาสตร์ที่เขียนไว้ในถ้ำ สุสานโบราณใต้พิภพ วัดพุทธศาสนาและสิ่งมีชีวิตที่ปราศจากนัยตา จอห์น สปายส์จะพาท่านสำรวจ “ถ้ำลอด”ในปางมะผ้า ซึ่งอยู่ในเมืองไทยนี้เอง

จอห์นได้ค้นพบถ้ำหลายแห่งที่ไม่เคยมีมนุษย์ผู้ใดกล้ำกลายมาก่อน
และความเชี่ยวชาญของเขาได้นำพาให้เขาได้ร่วมงานกับเซอร์ เดวิด แอทเทนเบอเรอะ เจ้าของผลงานหนังสารคดีทีวี Planet Earth ของ BBC
ในภาพจอห์น สปายส์ได้กำลังอยู่หน้าถ้ำเสือ ในปางมะผ้า ซึ่งเป็นจุดหนึ่งที่ถ่ายทำเรื่องดังกล่าว

.

เอียน โรบินสัน สำรวจถ้ำผาผลึก(ผาขาว)ในปางมะผ้า

ชาน แมน ออง ยืนอยู่บนแพไม้ไผ่ที่จะล่องตามน้ำเข้าสู่ปากทางเข้าถ้ำลอด ปางมะผ้า

เคอรี ฮามิลตัน ปีนเชือกที่ผูกนั่งร้านไม่ไผ่เพื่อประมาณขนาดของน้ำตกภายในถ้ำเสือ

เดฟ เพียซ ยืนอยู่บนตะพักที่ปากทางเข้าถ้ำน้ำหลั่ง ในปางมะผ้า

จอห์น สปายส์สำรวจถ้ำลอด

จอห์น สปายส์สำรวจถ้ำคริตสมาส ในปางมะผ้า

เอียน โรบินสัน สำรวจถ้ำผาผลึก(ผาขาว)ในปางมะผ้า

หมดชุดแล้วครับ

สงสัยว่า กรมทรัพยากรธรณีหรือหน่วยงานอื่นของราชการไทย มีโครงการสำรวจถ้ำและสถานที่สำคัญทางธรณีวิทยาเช่นนี้บ้างหรือไม่ หรือเคยสำรวจบ้างแล้ว แต่....
ของดีบ้านเราเลยกลายเป็นฝรั่งเป็นผู้ค้นพบไป ทั้งๆที่ชื่อถ้ำก็ฟังดูไท้-ไทย นอกจากถ้ำคริตมัสนั่น

ผมว่ามีคนสนใจจะสำรวจอยู่กันมากแน่ครับ แต่มันติดตรงที่ งบประมาณ และ อุปกรณ์ในการสำรวจ และความเชื่อในเรื่องเร้นลับเพราะว่าคนไทยเรากลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นเพราะอาจถูกสอนมาให้กลัวอย่างนี้ครับ แต่ฝรั่งเขาอาจจะไม่กลัวเขาสอนให้ค้นหาในสิ่งที่เร้นลับ ค้นหาในสิ่งที่คนอื่นกลัว ความคิดผมเองนะครับ

สมัยเรียนป.ตรี ผมตามอาจารย์ฝรั่งเข้าไปสำรวจในถ้ำที่เชียงใหม่ เป็นถ้ำหินปูน
คล้ายกับดอยเชียงดาวที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน เพียงแต่ขนาดย่อมกว่ามาก
ขับรถผ่านทุ่งนาเห็นเป็นแท่งหินปูนสุงชลูด ต่อๆ กันไป เป็นแนวยาว
ทางเข้าเป็นรูเล็กนิดเดียว ต้องหย่อนเชือกไต่ลงไป แล้วลอดอุโมงค์มืดๆ ที่มีลำธาร
ไหลผ่าน อุโมงค์ก็แคบลงๆ จนเหลือแต่ลำธาร ต้องเดินลุยน้ำ ฝ่าความมืดเข้าไปเรื่อยๆ
บางช่วงก็เป็นโถงขนาดใหญ่ แต่อากาศในนั้นไม่ร้อน ไม่หนาว อุณหภูมิคงที่ ที่ประมาณ
25 องศา ทั้งๆ เราไปเก็บตัวอย่างกันในฤดูหนาว ด้านนอกหนาวจัดหมอกลงมองไม่เห็นทาง
บรรยากาศอย่างนั้นไม่คิดว่ามีคนไทยคนไหนอยากจะมุดเข้าไป มีทั้งคราบงู ทั้งลื่นและแฉะ
แต่ผมโชคดีที่ไม่เจอตัวเจ้าของคราบ ผมสงสัยว่าอาจารย์รู้ได้อย่างไร คนนำทาง
ที่เป็นชาวบ้านแถบนั้นยังไม่รู้จักทางเข้า ปรากฏว่านักสำรวจฝรั่งเศสเคยมาสำรวจ
แล้วทำรายงานไว้ มีแผนที่ ภาพประกอบพร้อม ได้สิ่งมีชีวิตสกุล (genus) ใหม่
ตั้งหลายตัว ถามว่าให้ไปเก็บตัวอย่างเองไหม ตอบคำเดียวว่าไม่คุ้ม เรายังมีทรัพยากรอื่นๆ
อีกมาก ไม่ถึงกับต้องทำขนาดนั้น หลายท่านอาจว่าผมหยิบโห่งก็เป็นได้  ;D

ครับ ต้องยอมรับว่าฝรั่งเขามีลูกบ้าด้านนี้แยะ เมื่อยี่สิบปีมาแล้วเห็นจะได้ผมไปทำงานที่กระบี่ เช้าวันหนึ่งผมออกเดินเล่นเลียบเชิงเขาหินปูนที่ทมึนตั้งฉากกับพื้นราบที่เป็นป่า อยู่ดีๆฝรั่งหนุ่มคนหนึ่ง สวมหมวกกันน๊อคสีขาวติดไฟฉาย เสื้อแสงก็ไม่ใส่ คลานแนบดินออกมาจากโพรงในหลืบเขาตรงหน้าผมนิดเดียว ทำเขาผมตกใจแทบช๊อค พอลุกขึ้นมายืนได้ก็ยิ็มแหง๋แก๋ ปัดดินที่เลอะตัวแลเห็นปุ่มแดงๆที่เกิดจากยุงรุมกัดเต็มตัว ผมถามเขาว่ายูเข้าไปทำไมละนั่น เขาบอกว่าไอเป็นนักสำรวจถ้ำ แล้วก็เอาสมุดบันทึกเล่มหนามาอวด เป็นภาพเสก๊ตช์แผนที่ของถ้ำต่างๆมากมาย ผมเลยชวนเขาไปกินกาแฟคุยกัน ถามเขาว่ายูมุดๆเข้าไปอย่างนี้ไม่กลัวคิงคอบบล้าหรือ เขาบอกว่าไม่กลัว ผมถามว่าเคยเจอหรือยัง เขาบอกว่ายัง ผมก็เลยบอกว่า งั้นยูก็ยังไม่กลัว ไม่เป็นไร เจอแล้วค่อยกลัวก็ได้

น่าทึ่ง เด็กหนุ่มคนนั้นน่าจะอายุยี่สิบเศษ ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย แต่กล้าเหลือเกิน

เอารูปของจอห์น สปายส์ที่โหลดจากเว็บของเขามาให้ดูอีก ไม่รู้คนเดียวกันหรือเปล่าที่ผมเคยเจอ

หินปูนที่เกิดจากน้ำฝนกัดหิน ละลายแร่ธาตุลงมาเหมือนน้ำตกระยิบระยับทำนองนี้ในบ้านเรามีอยู่มากเหมือนกัน แต่ขนาดอาจจะไม่ใหญ่โตเท่านี้

ถ้าใครเคยเห็นคงนึกได้ ผิวหินพวกนี้จะเสมือนโรยกากเพชรเกล็ดทองคำไว้ เมื่อโดนแสงไฟจะส่งประกายเงาวับ

หินงอกและหินย้อย

สวยงามจังเลย ... เคยดูสารดคี "ถ้ำผี" อะไรประมาณนี้ เป็นหลุมยุบลงในในดิน เป็นถิ่นชาวทั้องถิ่นต้องเซ่นไหว้ก่อนเข้าไปดู เป็นหลุมยุบขนาดใหญ่มาก

ฝรั้่งนอกจากค้นพบถ้ำสวย ๆ แล้วหากไม่ได้ฝรั่งที่ช่างสังเกตุ ก็ไม่ได้พบกับ "โบราณวัตถุที่บ้านเก่า" ครับ  ;)

นี่ครับ โบราณวัตถุ เป็นหม้อดินบรรจุกระดูก ไม่ทราบว่าของมนุษย์หรือสัตว์ นำไปไว้เปลือกต้นไม้ น่าจะใช่ต้นปาล์มอะไรสักอย่าง

ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าบ้านเรามีกฏหมายว่าผู้ค้นพบจะต้องทำอย่างไรหรือเปล่า ถ้าทิ้งไว้อย่างนี้คงหายไปโผล่ร้านขายของเก่าแน่ๆ

ภาพนี้ใช่โลงสพแน่ๆ แต่ไม่ทราบกระดูกส่วนไหนที่เห็น

การเก็บโลงศพของมนุษย์ถ้ำในยุคนั้น

ภาพเขียนฝาผนัง ออกแนวเดียวกันทั่วโลก

ในถ้ำที่ปางมะผ้า นอกจากจะมีหินงอก หินย้อยที่สวยงาม หากลองสำรวจแหล่งน้ำในถ้ำจะพบสิ่งมีชีวิตสีชมพูที่สวยงาม พบแห่งเดียวเท่านั้นในโลก


 ;D

ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา ยังงัวเงียอยู่เลยครับ

การศึกษาเรื่องของถ้ำนั้น เป็นอีกศาสตร์หนึ่งที่เรียกว่า Speleology   ส่วนการสำรวจถ้ำต่างๆในเชิงของ Expedition หรือ Exploration นั้น ก็อาจจะเป็นทั้งลักษณะของความชอบส่วนบุคคล หรือเป็นลักษณะทางวิชาการ   ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว การสำรวจที่เป็นลักษณะของการศึกษาทางวิชาการนั้นมักจะเกิดขึ้นตามหลังจากการสำรวจในลักษณะความชอบของบุคคล เราจึงไม่ค่อยจะคุ้นกับคำว่า Speleology แต่เราจะคุ้นกับคำว่าการสำรวจถ้ำ (Caving)

นักวิชาการมักจะเห็นความงดงามในเชิงวิชาการ มากกว่าที่จะเห็นความสวยงามในเชิงศิลปในแบบที่คนอื่นๆเขาเห็นกัน 

 

ถ้ำลอดนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวมานาน มากกว่า สิบห้าปีแล้วครับ อยู่เส้นทาง ปาย แม่ฮ่องสอน
ช่วงระหว่าง ถ้ำปลา กับ ปาย

มีแพไม้ไผ่ ของชุมชนบริเวณนั้น นำเข้าชม ระยะทาง ไม่แน่ใจ แต่มากกว่า หนึ่งกิโลเมตร แน่ ๆ
สามารถนั่งแพเข้าชมได้ตลอดเส้นทาง มีบางส่วนที่ต้องปีนขึ้นไป แต่ไม่ลำบากมากนัก
เช่นช่วงตรงกลาง ที่เป็นถ้ำผีแมน มีโลงศพ  พื้นที่บางส่วนเป็นหาดกว้างภายในถ้ำ ไม่มีแสง ต้องใช้ตะเกียง

ตลอดเส้นทางที่เข้าไป ลักษณะเหมือนลำธารไหล ผ่านตัวภูเขา แล้วไปทะลุออกอีกด้านของภูเขา

ขอบคุณที่อุตส่าห์สมัครเป็นสมาชิกเพื่อเข้ามาตอบนะครับ

ก็คนไทยนั่นแหละที่พาฝรั่งไป แล้วฝรั่งก็ไปโม้ต่อว่าเป็นผู้ค้นพบ แถมไปตั้งชื่อใหม่เป็นภาษาของตนเสียอีก

ตกลงถ้ำแห่งนี้มีการบริหารจัดการโดยหน่วยงานใดหรือไม่ ศิลปกรรมและโบราณวัตถุ(นอกจากโลงศพ)ยังอยู่ที่เดิมหรือว่าสาบสูญไปแล้วครับ

ขยายแล้วแต่ยังไม่ชัด แต่ที่เห็นแน่ๆคือกระดูกซี่โครงหลายชิ้นครับ

เป็นถ้ำที่คนไทยคุ้นมานานแต่มิได้บันทึก ฝรั่งบันทึกและทั่วโลกรวมทั้งคนไทยก็เข้าใจตามนั้น
นี่ก็เหมือนเรื่องท้าวสุรนารีเช่นกันครับ ที่เหมือนก็ตรงที่พอไม่มีบันทึกก็สรุปว่า "ไม่มี" "ไม่ใช่"

สันนิษฐาน ..

ถ้ำลอดนี้หนังสืออนุสาร อสท. เคยเอามาลงไว้ แต่จำไม่ได้ว่าปีไหน แต่เป็นเวลามากกว่าสิบปี ขึ้น

ตอนผมไปนั้น น่าจะเป็น ชุมชนกลุ่มหมู่บ้าน เป็นผู้ดูแล เนื่องจากเขาต้องจัดระเบียบเรื่องแพไม้ไผ่ และผู้นำเที่ยวเข้าไป การเข้าไปต้องมีผู้นำทางเพราะข้างในมืด และผ่านภูเขาเข้าไปไกลมาก ซึ่งถ้าไม่ใช่คนท้องถิ่นค่อนข้างอันตราย การเข้าไปนั้นต้องช่วงปลายฝนต้นหนาว จะดีที่สุดเพราะหน้าฝนน้ำจะสูงเกินเข้าปากถ้ำ และถ้าหน้าแล้งก็ต้องยกแพข้ามในบางจุด

 ณ ขณะนั้นเท่าที่เห็นยังไม่มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านโบราณคดีเข้าไปดูแล (ครั้งหลังสุดที่ผ่านเข้าไป น่าจะประมาณเจ็ดปี ถึงแปดปีมาแล้ว) ผู้ที่เข้าชม สามารถเข้าไปสัมผัสบริเวณที่มีโลงผีแมนได้ ไม่ได้กั้นบริเวณเอาไว้

ปัจจุบัน ท่านใดผ่านไปแถวนั้น ถ้ามีโอกาสแวะเข้าไป แล้วมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ

ผมก็ยังหวังว่า จะไม่มีสภาพเหมือนถ้ำปลา ที่สภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปมาก

ถ้ำปลา