เรือนไทย

เมื่อไม่นานมานี้..ได้ไปร่วมในงานบวชน้องชายของผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่ง ที่บ้านที่ต่างจังหวัด อยู่ในอำเภอหนึ่งที่อยู่ค่อนข้างจะห่างไกลตัวเมือง บอกตรงๆว่า ที่ไปหาใช่เกิดจากความศรัทธาไม่ แต่ที่ไปเพราะอยากจะหลบจากความวุ่นวายในจิตใจอันเกิดจากการงานและครอบครัวที่มักจะมีแต่การขัดแย้งอยู่เนืองๆ   ก็คิดว่านี่คือทางออกอย่างหนึ่ง  อย่างน้อยๆก็ได้สงบจิตสงบใจสักสองสามวัน อีกอย่างหนึ่งก็แอบหวังเล็กๆในใจว่า  ถ้าเราไม่อยู่ช่วงหนึ่งนี่ อาจจะเป็นการเพิ่มคุณค่าในตัวไปซะอีกด้วย  ให้รู้ซะมั่งว่า ขาดเราแล้วจะรู้สึกยังไง?
บ้านงานที่ไปนั้น  เป็นบ้านในหมู่บ้านต่างจังหวัดธรรมดาๆ  มีการเลี้ยงหมู  ไก่  คอกวัวควาย  ที่แยกออกไปจากตัวบ้านไม่ไกลนัก  รอบบ้านร่มรื่นไปด้วยต้นมะขาม  มะม่วง  ต้นไผ่    กลางคืน พวกเราจะเอามุ้งมากางนอนกันที่นอกชาน  ชนิดที่ว่ามุ้งใครมุ้งมัน
กลิ่นดอกราตรีจากใต้ถุนบ้านโชยมาเป็นระยะ  มากน้อยตามกระแสแรงลม ซึ่งบางช่วงก็หนักเอาการชนิดที่ว่าชายมุ้งแทบปลิว  
เช้าตรู่พระอาทิตย์ยังไม่ทันจะโผล่พ้นทิวเขา  เสียงไก่ขัน  คนในบ้านเริ่มลุกขึ้นอาบน้ำและเตรียมหุงหารับรองแขกเหรื่อ   พวกเราชาวกรุงก็ต้องพลอยลุกขึ้นด้วย  ใยจะมานอนให้ตะวันส่องก้นอยู่ได้เล่า?
แม่แก่(ยาย)  จัดการตักน้ำฝนจากตุ่มเล็กๆใส่ขันลงหินที่หนาหนักอึ้งมาส่งให้  บอกให้ลองชิม  ว่ามันชื่นใจนะคุณ..ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ น้ำฝนที่ว่านี่  มีรสหวานประแล่มๆ รสดีกว่าน้ำขวดที่เอาตุนมาตั้งเยอะ
อยากจะช่วยหยิบจับอะไรบ้างแต่ก็ไม่ถนัดนัก เพราะ
จะเป็นการวุ่นวายไปเสียเปล่าๆ  เสียงพ่อแก่บงการให้หลานชายตัวน้อย ไปตัดฟักสองลูกย่อมๆมาจากร้านปลูกที่ข้างรั้วบ้าน  เอามาแกงจืดกับกระดูกหมู
เสียงแม่(ลูกน้อง) โขลกน้ำพริก  กลิ่นข้าวเหนียวใหม่
นึ่งที่กำลังจะได้ที่ตลบอบอวลไปทั้งบ้าน  เสียงเพื่อนบ้านที่เดินผ่านแวะทักทาย  เสียงหัวเราะต่อกระซิก
ของเด็กๆในบ้านที่เห็นชาวกรุงทั้งหลายเงอะงะกับการที่จะอาบน้ำคลอง  ทุกหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มและไมตรี  
สองสามวันที่ได้สัมผัสผ่านเข้ามานั้น  ช่างมีอิทธิพลต่อแผนชีวิตในอนาคตเสียจริงๆ   รู้สึกด้วยตัวเองว่า
ความสุขนั้น  ไม่ต้องไปไขว่คว้ามาจากที่ไหน?
อยู่ที่ความเรียบง่าย   ลดความโลภ  ความหลง
พอใจในชีวิตที่เป็นอยู่  เพียงเท่านั้น  
และทุกวันนี้
ทุกครั้งที่เครียด  อึดอัดสับสน  เพียงแต่คิดถึงบรรยากาศตามที่บรรยายมา  ก็ยิ้มออก  ทั้งคิดเสมอว่า  สักวันนะ  จะขอไปเป็นคนบ้านนอกให้สมกับที่คิดและฝันไว้

บ้านที่คุณ sweetbasil ไปบรรยากาศประมาณนี้หรือเปล่าครับ

ขอบคุณคุณแจ้งค่ะ..ที่เข้าใจและเห็นภาพตาม
ก็คล้ายๆอย่างนี้ละค่ะ เพียงแต่เป็นเรือนไม้
ใต้ถุนสูง  อากาศดีเหลือใจ  ดิฉันว่า..ถ้าเราปลูกฝังเยาวชนให้รักธรรมชาติและความเรียบง่าย  หัดปลูกใบไม้ใบหญ้าบ้างคงจะดีนะคะ

เห็นด้วยค่ะกับคุณ Sweetbasil  เพิ่งจะประสบมาเลยค่ะ คือได้มีโอกาสไปอยู่บ้านญาติที่ต่างจังหวัด(ยะลา) ถึงแม้จะเป็นตัวเมือง แต่ก็รู้สึกได้เลยว่ามันเป็นชีวิตที่เรียบง่าย สบายๆ ไม่ต้องแก่งแย่งกัน หรือรีบร้อนไปไหน อยู่แล้วรู้สึกเข้าใจถึงคำว่าเศรษฐกิจแบบพอเพียงของในหลวงของเราจริงๆ เลย ค่ะ
ขอบคุณคุณ Sweetbasil นะคะที่ post หัวข้อนี้