|
กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 07:51 คุณเทาชมพูเคยถามว่า
ผลงานของจิตร ภูมิศักดิ์ เท่าที่หาได้จากวิกิ คุณเพ็ญชมพูมีอีกไหม เผอิญคุณหนึ่งกล่าวถึงจอมพลคนดีของคุณปู่ อย่างจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่ฝ่ายซ้ายเรียกเผด็จการ ผมได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับท่านสมัยเรียนหนังสือเลยลองถามปู่ ปู่กลับบอกว่าชอบยุคจอมพลสฤษดิ์เพราะบ้านเมืองสงบดีโจรผู้ร้ายไม่มี ทำมาหากินสะดวก นี่เป็นมุมมองของพ่อค้าธรรมดานะครับ จึงนึกขึ้นได้ว่ามีกวีนิพนธ์ของจิตร ภูมิศักดิ์ ภายใต้นามปากกา กวีการเมือง ชื่อ โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา เป็นเรื่องราวของคนดีของคุณหนึ่ง เขียนก่อนที่จะออกจากคุกและลักลอบส่งออกมาพิมพ์ในหนังสือ "ประชาธิปไตย" เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๗ ต่อมาได้มีผู้นำมาลงพิมพ์ในวารสาร "เศรษฐกร" พ.ศ. ๒๕๑๔ โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา แบ่งเป็น ๓ ตอน คือ ตอนที่ ๑ สรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร ตอนที่ ๒ "หิรัณยักษ์ม้วนแผ่นดิน" ตอนที่ ๓ หนุมานอมพลับพลา เนื้อหาและอรรถรสของบทกวีจะเป็นฉันใด โปรดติดตามโดยพลัน (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 07:58 ตอนที่ ๑ สรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร
ร่ายพัฒนา โอม…ธรณีประลัย แผ่นดินไทยดั่งดินเดือด ฟ้าสีเลือดคำรณ ครางเกียรติกระดางลางลือระบัด อา…ยุคพัฒนาการ จอมอันธพาลเถลิงอำนาจ ปวงประชาราษฎร์อาเภท เปรตกู่ก้องร้องตระเมิม กระหายเหิมแลบลิ้นอยู่วะวาบวะวาบ แสยะเขี้ยวเขียวปลาบอยู่วะวับวะวับ จับชนเชือดเลือดสดสด ซดอิ่มเอมเปรมแประท้อง ร้องโลกฮือ มือถือสาก ปากถือศีลตีนกระทืบ คืบก็หอกศอกก็ปืน หืนโหดโฉดชาติ… อนาถหนอกรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ อา…เมืองอินทร์หยาดฟ้า ผีเปรตย่ำหยาบช้า จักช้ำฤๅไฉน ฯ โคลงสี่สุภาพ เมืองไทยยุคคลั่งเพ้อ พัฒนา นี้ฤๅ บังเกิดผู้นำมหา- บุรุษแท้ บุรุษเหล็กทุกยุค-บา เผยอทาบ เขาฤๅ เหล็กเท่าเหล็กล้วนแพ้ พ่ายสิ้นทุกสมัย ฯ อำนาจบาตรใหญ่เหี้ยม โหดหืน ย่ำระบบยุติธรรมยืน เหยียบเย้ย ปืนคือกฎหมาย…ปืน ประกาศิต "ผิดชอบอั๊วเองเว้ย" "ชาตินั้นคือกู" ฯ ถือ ม. สิบเจ็ดใช้ ประหารชน เหมือนหนึ่งหมากลางถนน หนักหล้า เห็นคนบ่เป็นคน… ควายโง่ (โอยพ่อ) กดบ่ให้เงยหน้า "นิ่งโว้ย…ม่ายตาย" ฯ ยานี "กูนี้แหละผู้สร้างชาติ ประวัติศาสตร์ยุคพัฒนา ฝากชื่อให้ลือชา ให้ปวงชนได้ชื่นชม กูสร้างกูรับเหมา ทั้งหนักเบากูฟัดจม โครงการทุกกองกรม ย่อมกวาดกำในมือกู บริษัทอภิสิทธิ์ ผูกขาดปิดทุกประตู ประมูลอย่างข่มหมู เขมือบเมือบจนมันมือ ชาติเสือต้องไว้ลาย และชาติชายต้องไว้ชื่อ กูเสือในครัว…ฮือ เป็นชาติเสือต้องนอนกิน คำขวัญอันสวยสด ก้องปรากฏเหนือธรณินทร์ เบื้องหลังสิเล่ห์ลิ้น ที่หลอกลวงปวงประชา เขากินเขากอบโกย เขาร้องโวยว่าพัฒนา ใครเห็นอย่าพูดจา จงนิ่งเศร้าอยู่ซึมซึม …อย่าพูดจา…อย่าพูดจา …จงนิ่งเศร้าอยู่ซึมซึม แต่คนย่อมเป็นคน บ่คือควายที่โง่งึม ไผเหวยจะยอมพึม และพ่ายแพ้ลงพังภินท์ ฟ้าลวกด้วยเปลวเลือด ระอุเดือดทั้งแดนดิน วอดวายทุกชีวิน แต่คนยังจะหยัดยืน ถึงยุคทมิฬมาร จะครองเมืองด้วยควันปืน ขื่อแปจะพังครืน และกลิ่นเลือดจะคลุ้งคาว แต่คนย่อมเป็นคน ในสายธารอันเหยียดยาว คงคู่กับเดือนดาว ผงาดเด่นในดินแดน ถึงปืนก็เถอะปืน เจ้ายิงคนอย่างหมิ่นแคลน ใจสู้นี้เหลือแสน กว่าปืนสูจะตัดสิน คาวเลือดที่ไหลอาบ ซึมกำซาบในเนื้อดิน ปลุกใจอยู่อาจิณ ให้กวาดล้างพวกกาลี ฟ้ามืดเมื่อมีได้ ก็ฟ้าใหม่ย่อมคงมี แสงทองเหนือธรณี จะท้าทายอย่างทระนง เมื่อนั้นแหละคนนี้ จะยืดตัวได้หยัดตรง ประกาศด้วยอาจอง "กูใช่ทาสหากคือไท" หากคือไทย…ฮา !! (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เด็กชายน้อย ที่ 19 เม.ย. 13, 11:23 ตอนที่ ๑ สรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร เจ็บแสบสุดๆกระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 11:35 ตอนที่ ๒ และตอนที่ ๓ เจ็บแสบไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน
โปรดติดตามด้วยใจระทึก ;) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: siamese ที่ 19 เม.ย. 13, 13:57 ตอนที่ ๒ และตอนที่ ๓ เจ็บแสบไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน โปรดติดตามด้วยใจระทึก ;) ครับ มาตรา ๑๗ รุนแรงมาก ๆ ถ้าใช้กับยุคสมัย ๒๕๕๖ คงแย่ :( กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 14:16 ตอนที่ ๒ "หิรัณยักษ์ม้วนแผ่นดิน"
ร่ายพัฒนา โอม…ละลายมหาละลายควายเขาระฟ้า บ้าเลือดเดือดดุตาประทุเป็นเปลวเพลิง เคี้ยวดินกระเจิงอยู่คะคึกคะคึก เขมือบป่าลึกอยู่คะโครมคะโครม โฉมหน้าฉุบวมสวมชาติหิรัณยักษ์ แหกหักมหาอวิจี ผุดปฐพีมาเกิด ฟื้นกำเนิดจากรามเกียรติ์ จากภาพเขียนกลียุค บุกบุ่มบ่ามห่ามห้าวก้าวสามขุม ป่าวชุมนุมไพร่หลขนสมุนมาระรี่ ปรี่มาระรั้ง ตั้งโห่สามลา บา…กูจะราญผลาญพระนคร อมรรัตนโกสินทร์สยาม สวาปามแผ่นดินไทย…โอม… ด้วยเดชทมิฬหินชาติ อำนาจเผด็จการหาญหัก ถือคธานำหน้าพลพรรค ขุนยักษ์ไล่ม้วนแผ่นดิน ดอกเอ๋ยเจ้าดอกขจร จะม้วนให้สิ้นหรือดินดอน ไว้กอดเมื่อตอนเข้าโกศเอย โคลงสี่สุภาพ กรุงสยามยุคคลั่งเพ้อ พัฒนา นี้ฤๅ ทวยราษฎร์หานาหา ยากแท้ ทรราชสิสู้…บา บานเบิก หลายหมื่นไร่แประแปร้ ข่าวคลุ้งคาวฉาว ฯ โคตรเหง้าเขาโก่นสร้าง สมัยใด มาฤๅ จึงที่ทางมีไกล กว่ากว้าง กินเมืองชั่วอึดใจ กินจุ จังพ่อ เสวยป่าดั่งพญาช้าง ชั่วช้ามัวมัน ฯ ป่าสงวนหลายป่าสิ้น สูญพันธุ์ เขียวแต่นอกในฟัน บ่ได้ (ไว้) ส่วนปากเปล่งคำขวัญ สวยสด "ใครโค่นใครตัดไม้ แม่นแท้ทำลายไทย" ฯ กลอนหก ไร่นาป่าดงพงพฤกษ์ ขุนศึกเขมือบสิ้นกินดิบ ทุ่งนาป่ารัฐกูริบ โอนกันงุบงิบง่านงก หวดซ้ายป่ายขวาอ้าปีก คนหลีกกลัวหงอคอตก สมบัติรัฐถ่ายย้ายยก เข้าพกขุนทัพวับแวม ตรงนี้ดีหวานากุ้ง โน่นทุ่งเลี้ยงสัตว์ชัดแจ่ม ไร่-สวนชวนลิ้มยิ้มแย้ม โน่นเหมืองฮะแอ้ม…อมไป กฎหมายบ่งเขตเกษตรกรรม ห้ามทำเกินห้าสิบไร่ กฎหมายเฮงซวยขวยใจ เก็บไว้ทำไมเลิกมัน บังคับรับซื้อยื้อแย่ง หิวดินหูแดงตัวสั่น พัฒนาบ้าบุกทุกวัน สวาปามแบ่งปันเปรมไป มีเสียงเถียงทานค้านนิด ยิ่งฟิตเมาหมัดฟัดใหญ่ ผืนดินสิ้นแคว้นแดนไทย ของใครของกูผู้เดียว "ผมชอบ, ผมชอบ, ผมชอบ" เขาตอบคนเถียงเสียงเขียว อ๋อแน่…แปลว่า "อย่าเทียว เสือกนักไอ้เนี้ยวเดี๋ยวตาย" คราวคลั่งตั้งฟาร์มยามเห่อ แทรกเต้อร์หลวงมากหลากหลาย ยืมไปใช้พลางต่างควาย ทหารมากมายเกณฑ์มา ทำไร่ให้กูอยู่เวร รัฐเกณฑ์กูใช้…ใครว่า ? รัฐหรือคือกู…ดูอา บิ่นบ้ามันเมาเอาการ ถนนชลประทานงานใหญ่ เข้าเหมืองเข้าไร่ "ของท่าน" เงินหลวงเงินราษฎร์อาน โครงการพัฒนาเพื่อกู วิชชุมมาลาฉันท์ หลายปีดีดัก ในปลักเผด็จการ มวลชนจนอาน นับล้านครอบครัว ไร้ที่ทำกิน ไร้ดินของตัว ไร้ที่ซุกหัว อา…ดังยุคหิน โอ้อกอนาถ ชนชาติชื่อไทย เจ้าของชาติไร้ กรรมสิทธิ์ที่ดิน ที่ทุกฝ่ามือ ชื่อไทยทั้งสิ้น แต่ไทยทำกิน ต้องเช่าที่ไทย ไทยแทบทั้งชาติ เป็นทาสค่าเช่า ชื่อไทยแต่เผ่า ดินเล่าชื่อใด ค่าเช่าแบ่งครึ่ง ดูดดึงเอาไป อานี้เป็นไทย เป็นทาสที่ดิน ถึงทุ่มแรงกาย ดั่งควายดั่งวัว ค่าเช่าติดตัว บ่รู้หมดสิ้น จากทวดถึงปู่ ต่อสู้ทำกิน คงไร้ที่ดิน เป็นทาสความจน ยานี คนไทยเจ้าชื่อไทย บ่เป็นไทดั่งชื่อชน ชื่อไทยที่เรียกตน จะเย้ยตัวจนยามตาย ! หุย…ฮา !…ฮา…!! ตอนที่ ๒ ยังมีต่อ ;D กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 15:11 ต่อตอนที่ ๒
กลอนแปด แต่ยังก่อน… ความหลัง พริ้มพรั่งพราวเหมือนดั่งเดือนฉาย ดั่งน้ำทิพย์ลิบชะโลมโพยมพราย เป็นฝนปรายหยาดชื่นบนผืนใจ ถึงความทุกข์รุกล่าอาฆาตคลั่ง แต่ความหวังสิยังมั่นไม่หวั่นไหว ด้วยความหวังดั่งโสมโลมหทัย คือโคมไฟจ้ากระจ่างกลางราตรี ถึงไร้ดินถิ่นทองเป็นของข้า จะบุกหน้าหาญหักด้วยศักดิ์ศรี จะถางดงพงชัฏในปัฐพี ชุบชีวีป่าให้ชื่นเป็นผืนนา จะปั่นกรอทอพรมทองห่มท้องทุ่ง ขยายคุ้งคืบไปด้วยใบกล้า ทุ่งจะเหลืองเรืองรองดั่งทองทา ทั้งแหล่งหล้านี้จะลือเพราะมือคน ! ด้วยเรี่ยวแรงแกร่งกล้าเหินฟ้าฟาด ก้องประกาศทายท้าเวหาหน จงเทวาฟ้าดินได้ยินยล ด้วยมือคนป่าจะราบดั่งปราบดา ! ด้วยสองแขนแสนแกร่งแรงฉกาจ ด้วยเหงื่อหยาดเย้ยแดดที่แผดกล้า จึ่งป่าร้างถางระรื่นเป็นผืนนา แต่แล้วอา…ก็ถูกผีแย่งที่ดิน "ที่ตรงนี้ดีนักกูรักเว้ย ขับไอ้เชยออกไปเสียให้สิ้น ใครดื้อแพ่งแข็งข้อเจ้าธรณินทร์ ให้มันกินลูกปืน…ให้ชื่นสะดือ !" เออ ! ลูกปืน…ลูกปืน…ให้ชื่นสะดือ ! จำจาก ต้องจำพรากนาแก้วเสียแล้วหรือ เผด็จการพาลกระชากไปจากมือ ดังยุดยื้อใจข้าเชือดเลือดรินริน โอ้เนื้อดินสิ้นทั้งนาของข้าเอ๋ย เหงื่อข้าเคยไหลอาบกำซาบสิ้น เป็นน้ำเลือดเดือดแค้นเคล้าแผ่นดิน อา…เจ้ากินเลือดข้าประชาชน ! วิมานทราย ครืนทลายทบท่าวจากหาวหน โอ้ความหวังอลังการวิมานมนต์ มาล่อคนพอให้คลั่งก็พังครืน เหมือนน้ำฟ้าคราฟ่องคะนองฟาด ปานจะหยาดพรมรินให้ดินชื่น ครั้นดินแห้งแล้งแลชะแง้ยืน ลมสิกลืนเมฆลับไปกับตา. ท้อแท้… จะพ่ายแพ้งอมือฤๅ…อหา ! จะยอมซบสยบราบกราบบาทา อนิจจา…ง่ายดายไม่อายคน ! ต่อสู้ ไผสิอยู่อย่างสยบซบกับส้น ถึงเกือกเหล็กกระทืบทับแทบอับจน เอาหัวชนฝาสู้อยู่อย่างไท เขาจึงสู้อยู่อย่างคนบนแผ่นดิน พิทักษ์ถิ่นไว้ด้วยเลือดอันเดือดไหม้ ตายก็ฝัง-ยังก็อยู่สู้ต่อไป ให้ลือใจคนกล้าทั้งธาตรี ! กลอนบทละคร โกรธเอยโกรธง่าน เผด็จการบ้าเลือดเดือดฉี่ฉี่ "เหวยเหวยสันติบาลจัดการที ไอ้พวกนี้คอมมิวนิสต์คิดล้างไทย "ชาติไทยนั้นหรือก็คือกู มาต่อสู้อย่างนี้ได้ที่ไหน "ล้างกูก็เหมือนอย่างมันล้างไทย จับใส่คุกให้สิ้น…เอาดินมา !" ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า…เอาดินมา ! ยานี นี้ฤๅคือยุคใหม่ ยุคแห่งไทยพัฒนา ยุคเลือดเชือดประชา ยุคปีศาจปล้นชาติไทย แต่คนย่อมเป็นคน ถึงยากจนก็รวยใจ รวยแรงที่แกร่งไกร จะต่อสู้ศัตรูคน กูไทยต้องเป็นไทย จะเป็นทาสบ่ยอมทน "ชื่อไทยที่เรียกตน จะเย้ยตัวจนยามตาย !" ถึงแพ้สักสิบแพ้ บ่ท้อแท้จะท้าทาย สู้ใหม่อย่างไว้ลาย ให้โลกลือกูคือไท โคลงสี่สุภาพ ไทย ไท คำนี่อ้า อัศจรรย์ จริงเอย เป็นชื่อชาติชนฉกรรจ์ กาจแท้ ไทยทนแก่อาธรรม์ เป็นทาส มีฤๅ มีแต่ยืนผงาดฟ้า ไล่ล้างอาธรรม์ ! (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley05.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: chupong ที่ 19 เม.ย. 13, 17:23 เรียนคุณเพ็ญชมพูที่เคารพยิ่งครับ
ถ้าไม่ถือเป็นการรบกวนจนเกินไปแล้ว ผมขอบทกวี “คาวกลางคืน” กับ “จิ้งเหลนกรุง” ของท่านจิตร ภูมิศักดิ์ อีกสักสองบทเถิดครับ เผื่อจะสะกิดกระตุ้นสำนึกวัยรุ่นสมัยนี้บ้าง เขาจะได้เห็นความเละเทะเฟะฟอนของสังคมไทยยุค “เห่อฝรั่ง” โดยส่วนตัว ผมชอบเนื้อความสรุปในบทกวี “จิ้งเหลนกรุง” ซึ่งท่านจิตรฯ เขียนด้วยสัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ (ตามขนบโบราณ) มากครับ กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 19 เม.ย. 13, 20:02 อยากให้คุณชูพงศ์ยกตัวอย่างเนื้อความสรุป "จิ้งเหลนกรุง" ที่เขียนด้วยสัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ มาสักหน่อย
สำหรับ "คาวกลางคืน" อยู่ในคิวต่อไป ;D กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เด็กชายน้อย ที่ 19 เม.ย. 13, 23:25 รออ่านตอนที่สามครับ
กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 20 เม.ย. 13, 06:23 ตอนที่ ๓ หนุมานอมพลับพลา
ฉบัง อ้า…กรุงเทพมหานคร ยุคพัฒนากร นอนละเมอเพ้อพัฒนาการ พัฒนาอาชีพเชี่ยวชาญ ไทยนี้ชำนาญ อาชีพแจ่มแจ๋วอัศจรรย์ ซื้อขายสินค้าสำคัญ ยื้อแย่งแข่งขัน "กินแบ่ง" ระยำตำบอน ไอ้เปี๊ยกตูดปะตัวปอน วิ่งแล่นตะลอน ร้องขาย "เรียงเบอร์…เรียงเบอร์" เช้าเห็นเย็นเจอะค่ำเจอ ขายดีจริงเออ เรียงเบอร์-กินแบ่งโบยบิน บังเกิดขบวนการใต้ดิน เป็นอุตสาหกิน ขายแข่งกินแบ่งรัฐบาล บอกใบ้ให้หวยบรรหาร พระเจ้าอาจารย์ อุตตริมนุสธรรมนองเนือง ไพร่ฟ้าหน้าเศร้าเปล่าเปลือง หวยล่อคางเหลือง หมดเนื้อหมดตัวปางตาย เจ้ามือกินอิ่มพริ้มพราย ปลอกคอคุ้มกาย พวกพ้องของท่าน…หวานหวาน ! หวยราษฎร์หวยรัฐระบัดบาน แตกกิ่งตระการ เส้นเศรษฐกิจชาติสำคัญ เส้นเลือดยุคชาติสร้างสรรค์ อา…อย่าขบขัน ชาตินั้นคือ "กู" หนูเอ๋ย ! โคลงสี่สุภาพ กรุงสยามยุคคลั่งเพ้อ พัฒนา นี้ฤๅ ทวยราษฎร์ปราศเงินตรา ติดบ้าน ทรราชเมื่อชีวา วายวอด สิเออ มรดกสามพันล้าน หลากล้นพิศวง เงินเขาคาบปากครั้ง ในครรภ์ มาฤๅ ฤๅว่าลอยหล่นสววรค์ แหวะฟ้า กินเมืองปากเป็นมัน มาบ…มาบ ! จึ่งมั่งมีฉะนี้อ้า โลกล้วนลานตะลึง โอม… หนุมานกลับชาติฟื้น ชนมา มาฮา กูไป่อมพลับพลา ดอกเฮ้ย "กูลิงยุคพัฒนา ฤทธิ์มาก (โอยพ่อ !) กองสลาก ฯ ตะหากเว้ย…" ว่าแล้วอมเสีย เพลงกลองยาว บ็อง บ็อง บ็อง เอ้ามาละโหวย เอ้ามาละวา เจ้าพญาลิงลม ไม่ยักกะอมพลับพลา หนุมานยุคใหม่ ยุคไทยพัฒนา ตะละล้า… เอ้ามีอำนาจ ก็เที่ยวกวาดแผ่นดิน ไม่ต้องทำกิน ก็รวยขึ้นมา ตะละล้า… เอ้ากินโขมง เอ้าโกงขม้ำ ยงโย่ยงหยก ก็เลยหกคะมำ ทั่วทั้งเมืองไทย เขาเห็นไต๋ดำดำ หุยฮา ! ฮา !! ตอนที่ ๓ ยังมีต่อ ;D กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 20 เม.ย. 13, 08:18 ต่อตอนที่ ๓
กลอนเพลงฉ่อย (จำเป็นต้องมีคำไทยแท้บ้างเล็กน้อย เพราะเป็นเพลงชาวบ้าน) โอ…งงโหงย ฉ้อราษฎร์บังหลวง ตักตวงมือเติบ ฉวยใช้เฉิบเฉิบ ฉาวฉ่า กองสลากกินแบ่ง เพื่อนก็แกว่งตีนกวาด คุมเสร็จเด็ดขาด "ของข้า" โอ้เงินรัฐไหงริบ ไปงุบงิบง่ายง่าย ไปกินแบ่งกันสบาย จริงบา ยังสลากสองชุด เพื่อนกินรุดสองชั้น ปากมอมจนเป็นมัน เหมือนปากม้า อ้างราชการลับ เสวยฉับเซ็นเช็ค ให้คุณหนูเล็กเล็ก ของป๋า ให้เธอนั่งเทานุส มีบ้านชุดคนใช้ แหวนเพชรเม็ดใหญ่ วาวตา เงินนับร้อยร้อยล้าน ราชการของลับ จ่ายเพลินจริงเจียวพับ เอ๋ยผ่า โควต้าทัพบก เอาไปกกเสียสบัด ไอ้เสือฟิตอมยัด เอาวา เงินสวัสดิการ ของทหารชัดชัด ไหงถึงยักเอาไปยัด เอ๋ยห่… สวัสดิการของรัฐ มาเป็นสวัสดิกู เป็นสร้อยเพชรสีชมพู ของเมียข้า โอ้ว่าแสนสงสาร เพื่อนทหารของชาติ ไม่ได้เห็นเลยสักบาท อนิจจา รักษาการณ์หาญฮึก รักษาศึกทรหด ต้องเหนื่อยอ่อนนอนอด อกอา ยังถูกเสือกถูกไส เป็นคนใช้อีหนู โอ้นี่กูหนอกู ทหารกล้า เกียรติทหารของชาติ ถูกประมาทชอกช้ำ ศักดิ์ศรีก็จะต้องต่ำ เอ๋ยช้า โอ้รักษาเอกราช ยอมเป็นทาสนางบำเรอ มารักษาอีเป๋อ ของป๋า โอ้แว่นแคว้นแดนไทย ว่ากว้างใหญ่นั้นจริงหรือ ไหงมีที่เท่าฝ่ามือ ให้รักษา โอ้เจ้าดอกขจร ตอนรุ่ง หอมหวลแต่ในมุ้ง หุยฮา โอ้ว่าเงินสวัสดิการ ผลาญสิ้น ทหารเอ๋ยจะต้องกิน น้ำตา ชา…เอ๋ฉาชา ฉ่า ชา…หนอยแม่ เอย ยานี โอ้แค้นนิเหลือแค้น ในทรวงแสนจะแค้นเคือง เกียรติกูที่เคยเรือง จะร้างฤๅเพราะมือมาร เสียแรงที่กูรัก ด้วยใจภักดิ์มาเป็นพาล ชื่นชมว่าชายชาญ มาแตกช่อเป็นทรชน เสียแรงที่กูหลง ละเมอขานว่าจอมคน น้อยฤๅที่อดทน มาทดแทนด้วยอาธรรม์ กูชายผู้ชาญชาติ ทหารหาญที่ชาญฉกรรจ์ ศักดิ์ศรีแต่ปางบรรพ์ ย่อมกูปวงต้องหวงแหน เกียรติกูดั่งเดือนดาว กระเดื่องดังทุกดินแดน น้อยฤๅมาหมิ่นแคลน ให้เป็นข้าบ่อายคน เป็นชายมาหมิ่นชาย ให้เสียเชิงได้อายชน ใครฤๅจะยอมทน บ่ทดแทนที่ทารุณ โคลงห้าพัฒนา คนนั้นค่า คือคน เกียรติดำกล เกริกหล้า ใครอย่ายล หยามเหยียด ฤทธิ์ล้นฟ้า จักคะมำ คนย่อมท้า ธรณี เทอดศักดิ์ศรี เสียดฟ้า ใครย่ำยี ยืนหยัด ล้มฟุบหน้า จึ่งยอม ตอนต่อไปเป็นตอนจบ โปรดอดใจรอ ;) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 20 เม.ย. 13, 21:28 แล้วก็มาถึงบทสรุป
ยานี เจ้าเคยประกาศตน เป็นคำคนที่เรียกขาน ชื่อใดมิแว่วหวาน เท่า "ขวัญใจประชาชน" ชื่อนั้นช่างหวานซึ้ง และตราตรึงในจิตตน จะรักพิทักษ์จน จวบสิ้นใจให้ทรงจำ นี้ฤๅที่รักษา ฉะนี้อา…คือผู้นำ ? วาจาเจ้ากลับคำ เป็นเล่ห์ลิ้นที่ลวงคน เสียแรงที่คลั่งไคล้ เป็น "ขวัญใจประชาชน" สู้ทอดอุทิศตน เข้าตามต้อยบ่กลัวตาย กูคือผู้ถือปืน "ปฏิวัติ" กับ "เจ้านาย" โอ้การณ์มากลับกลาย เป็นถือปืนเข้าปล้นเมือง สูกินในนามกู แล้วคือใครที่คนเคือง เสียงแช่งทุกมุมเมือง เหมาพวกสู…ย่อมกูพลอย โอ้กรรมนิหนอกรรม จะระยำเพราะตามรอย รู้ตัวเมื่อบ่ายคล้อย จะสู้คลำมรรคาคืน ถึงชนจะชิงชัง แต่กูยังจะหยัดยืน กู้เกียรติที่มารกลืน ให้มวลชนเข้าใจใจ กูชาติทหารหาญ ประวัติการณ์นั้นยาวไกล พิทักษ์ไผทไทย นี้สืบทอดมายาวนาน ทหารไทยบ่ขายชื่อ บ่ขายชาติและวิญญาณ เกียรติยศอุดมการณ์ บ่ขายกินเป็นเงินตรา เพื่อผองประชาชาติ จะพลีชีพให้ลือชา ลบคราบน้ำตา…อา ! ที่อาบนองแก้มผองชน ผู้นำผู้ใดดี จะร่วมทางด้วยอดทน ผู้นำที่เดนคน จะคัดค้านไม่เกรงใคร น้ำใจนี้เดี่ยวเด็ด ดั่งเหล็กเพชรที่ทนไฟ เนื้อร้ายต้องตัดไป ไม่ลังเลให้คนแคลน ถึงแม้สมุนมาร จะคงคอยคำรามแทน อุปสรรคถึงเหลือแสน จะบุกหน้าบ่ถอยหลัง มอบรักต่อคนดี และต่อผีคือชิงชัง ผีดิบจะล้มดัง เพราะเรี่ยวแรงที่ระดม เสียงสูคือเสียงผี ที่หลอกคนด้วยคารม มากูจะแก้ปม ออกเปิดโปงที่อัปรีย์ ยุคนี้คือยุคใหม่ ทหารไทยจักทำดี จักผลาญพวกเผ่าผี ให้พ่ายแพ้ทหารหาญ ผีดิบที่ดุเดือด ที่ดูดเลือดจะแหลกลาญ เลือดคนที่เคยหวาน จะขื่นขมระคายคอ ผีดิบที่ยามดึก จะดูดเลือดมานานพอ แสงทองจะสาดทอ มาขับผีให้ลี้หาย แสงทองที่ทาบฟ้า บ่มีมาด้วยง่ายดาย มือคนจะมั่นหมาย ชะลอฟ้าลงมาดิน คนเองจะสร้างศรี อโณทัยอันรื่นริน ชุบชื่นทุกชีวิน ณ แดนทองที่ชื่อไทย ! โคลงห้าพัฒนา มาจุ่งพร้อม เพรียงใจ รวมพลังไกร แกร่งล้น ขับผองภัย ผีดิบ กู้คนพ้น พวกผี ชัยจักแย้ม ยังดิน แสงสูรย์ริน เรื่อฟ้า ชุบชีวิน วามชื่น งามล้ำหน้า หลากสวรรค์ (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley06.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 05 พ.ค. 13, 12:02 อ้างราชการลับ เสวยฉับเซ็นเช็ค ให้คุณหนูเล็กเล็ก ของป๋า ให้เธอนั่งเทานุส มีบ้านชุดคนใช้ แหวนเพชรเม็ดใหญ่ วาวตา เงินนับร้อยร้อยล้าน ราชการของลับ จ่ายเพลินจริงเจียวพับ เอ๋ยผ่า โควต้าทัพบก เอาไปกกเสียสบัด ไอ้เสือฟิตอมยัด เอาวา เงินสวัสดิการ ของทหารชัดชัด ไหงถึงยักเอาไปยัด เอ๋ยห่… สวัสดิการของรัฐ มาเป็นสวัสดิกู เป็นสร้อยเพชรสีชมพู ของเมียข้า เรื่อง "คุณหนูเล็กเล็ก" ของสฤษดิ์ กลับมา "อินเทรนด์" อีกครั้งใน ละครฮิตทางช่อง ๓ ตอนนี้ (http://pantip.com/topic/30447014) ;) http://www.youtube.com/watch?v=RaxD6NahXwM&feature=player_embedded#! กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 14 พ.ค. 13, 09:43 ในละครฮิตเรื่องข้างบนเป็นเรื่องเกี่ยวกับสฤษดิ์และนางงาม
ลองฟังทัศนะของจิตรเกี่ยวกับการประกวดนางงามในสมัยนั้นบ้าง ^ ^ นึกถึงบทโคลงของ "ขวัญนรา" (จิตร ภูมิศักดิ์) สองสตันโฉมช้อยง่าน งอนงาย อัดอวบเอิบอาบกามฉาย เฉิดท้า ตาวาววะวาบประกาย ไกวกวาด ยิ้มยิ่งยิ้มเยาะฟ้า ยั่วฟ้ายอเยิน ดำเนินทวยระทดแท้ เทียวหนอ ผายสะโพกสองเพลาคลอ คลั่งเคล้น ขดานดือเพล็ดแพล็มรอ รัดรูป โอยแม่ ทวยระทึกสะท้านเต้น ตุบเต้นติวตัว เขาหัวหรรษ์หื่นห้า โหเห จุบปากบ้างเล็งคะเน แน่งเนื้อ แสนหนาวสั่นโผเผ ผาดเหือด หายพ่อ ร้อนระอุอบอาบเชื้อ โชติเชื้อกามเกลียว (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 16 พ.ค. 13, 21:37 แล้วนางงามในทัศนะของจิตร ภูมิศักดิ์ (ในนามปากากา "ศรีนาคร") เป็นอย่างไร
สหายเอย วานเฉลยว่าสตรีสวยที่ไหน สวยที่ตาซึ้งงามหวามหัวใจ สวยที่แก้มอำไพผ่องชมพู สวยที่โอษฐ์เต็มอิ่มยิ้มน่าจูบ สวยที่รูปร่างระหงทรงเพรียวหรู สวยที่อกอันชายต้องร้องอู้ฮู้ สวยตะโพกชวนดูเดินแนบเนียน บ้างว่าสวยพร้อมพรายยามอายเหนียม บ้างว่าเยี่ยมก็ตรงตอนงอนปวดเศียร บ้างว่าสวยพร้อมสรรพเมื่อดับเทียน บ้างว่าสวยเพราะเธอเพียรให้ชมเชย สวยเพราะแสนรักผัวจนกลัวหงอ สวยเพราะรอเป็นเท้าหลังฟังเฉยเฉย สวยเพราะผัวมีเมียน้อยปล่อยตามเคย สวยเพราะเป็นทาสเชลยเสมอไป สหายเอย คำเฉลยต่อไปนี้เข้าทีไหม สวยเพราะทำงานแข็งกร้านแกร่งไกร เพื่อช่วยมวลชนไทยที่มืดมน เพื่อช่วยให้เขาได้มีที่เรียนร่ำ มีงานทำมีเงินจ่ายหายขัดสน มีบ้านอยู่อย่างเป็นสุขทั่วทุกคน งานเพื่อชนทั้งสิ้นอยู่กินดี สวยเพราะเป็นเท้าหน้าขวาหรือซ้าย เทียมเท่าชายเชิดความรักในศักดิ์ศรี ใช่แขวนชีพไว้กับผัวชั่วตาปี ใช้ความสามารถที่มีกอบกิจกรรม จงตื่นเถิดรู้ตนว่าตนสามารถ จงองอาจอย่ายอมให้ใครเหยียบย่ำ แม่แห่งลูก แม่แห่งโลก แม่แห่งธรรม สองมือแม้นแม่แรงค้ำโลกและคน เธอจักสวยเพราะคำนึงซึ่งในสิทธิ์ ที่ควรมีเสมอมิตรทุกแห่งหน สิทธิ์..หะหา..จงเธอปองสิทธิ์ของตน สวยด้วยศักดิ์ “เสรีชน” ใช่เชลย (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 17 พ.ค. 13, 22:22 จิระนันท์ พิตรปรีชา ขานรับทัศนะของจิตร ในพ.ศ. ๒๕๑๖ ด้วยบทกวีชื่อ "อหังการของดอกไม้"
สตรีมีสองมือ มั่นยึดถือในแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงาน มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ สตรีมีสองตีน ไว้ป่ายปีนความใฝ่ฝัน ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน มิหมายมั่นกินแรงใคร สตรีมีดวงตา เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่ มองโลกอย่างกว้างไกล มิใช่คอยชม้อยชวน สตรีมีดวงใจ เป็นดวงไฟมิผันผวน สร้างสมพลังมวล ด้วยเธอล้วนก็คือคน สตรีมีชีวิต ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล คุณค่า "เสรีชน" มิใช่ปรนกามารมณ์ ดอกไม้มีหนามแหลม มิใช่แย้มคอยคนชม บานไว้เพื่อสะสม ความอุดมแห่งแผ่นดิน (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 22 พ.ค. 13, 06:36 เธอจักสวยเพราะคำนึงซึ่งในสิทธิ์ ที่ควรมีเสมอมิตรทุกแห่งหน สิทธิ์..หะหา..จงเธอปองสิทธิ์ของตน สวยด้วยศักดิ์ “เสรีชน” ใช่เชลย สตรีมีชีวิต ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล คุณค่า "เสรีชน" มิใช่ปรนกามารมณ์ สฤษดิ์และนางงาม ตัวอย่างของ "เสรีชน" (http://www.isranews.org/%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%88%E0%B8%99/item/21280-%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95-%E2%80%98%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%9C%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%94%E0%B8%87-%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E2%80%99-%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%8A%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B9%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%A3.html) คุณพ่อได้รับการติดต่อจากผู้ใหญ่ ที่ชื่อว่า จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่มีสมญาว่า ‘จอมพลผ้าขาวม้าแดง’ (เป็นคำเรียกเมื่อสมัยก่อนว่าขาวม้าแดง) ว่าชอบเธอมาก ถึงขนาดเชิญคุณพ่อไปพบเพื่อจะขอแต่งงานกับเธอ โดยจะให้ที่ดินแถวสุขุมวิท และเงินอีกจำนวนนับสิบล้าน ตอนนั้นจอมพลสฤษดิ์ซึ่งเราก็รู้ว่าท่านมีภรรยาอยู่แล้วหลายคน ด้วยความที่เรายังเป็นสาวก็นึกอยู่ตลอดเวลาว่า ไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร คุณพ่อก็เรียกเราไปถาม ว่าอยากจะกินเกลือกับคุณอังกูร หรือ อยากจะมีทุกสิ่งทุกอย่าง เเต่เมื่อเธอบอกไปว่าชีวิตนี้ไม่ได้รักท่าน คนเราจะแต่งงานไปใช้ชีวิตครอบครัวด้วยกันก็อยากจะให้มีความรักอยู่บ้าง พ่อก็ถามว่า ทำเพื่อพ่อได้ไหม แต่เราไม่ยอม ทะเลาะกับคุณพ่อจนทำให้ท่านตบหน้า ทำให้ช่วงเวลานั้นจะเดินทางไปเมืองนอกเพื่อหลีกหนีก็ไม่ได้ "จอมพลสฤษดิ์สัญญาว่าจะให้ทุกอย่างเว้นเดือนกับดาว พี่บอกว่าไม่รักท่าน เพราะท่านหน้าเหมือนหมู แต่ถ้าจะให้อยู่ด้วยกันต้องขอเป็นหนึ่งเดียวไม่ใช่มีคนอื่นแบบนี้ ช่วงท้ายที่ท่านป่วยหนักเป็นโชคดีของพี่ ดังนั้นจึงใช้จังหวะช่วงนี้แอบไปจดทะเบียนกัน และแต่งงานกันหลังจากท่านตายแล้ว" อมรา อัศวนนท์ หนังสือพิมพ์แนวหน้า ฉบับวันที่ ๑๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔ (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 24 พ.ค. 13, 18:47 แท้จริงแล้ว คุณอมรา อัศวนนท์ มาจากครอบครัวที่มีฐานะดีทีเดียว :)
หลวงประเจิดอักษรลักษณ์ มีธิดาที่ถือว่าสวยที่สุดในประเทศไทยท่านหนึ่ง คือคุณอมรา อัศวนนท์ ซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงนางงาม และเป็นนางเอกภาพยนตร์ที่โด่งดังในช่วงต้น พ.ศ. ๒๕๐๐ ความงามและความโด่งดังของคุณอมราได้เป็นที่ครองใจชาวปากน้ำเป็นอย่างมาก ถึงกับตั้งชื่อที่ดินริมชายทะเลปากแม่น้ำเจ้าพระยาแถบตำบลท้ายบ้าน ที่ครอบครัวท่านเป็นเจ้าของตามชื่อท่านว่า หาดอมรา ปี พ.ศ. ๒๕๒๒ เมื่อทางกระทรวงศึกษาธิการ เริ่มโครงการก่อสร้างโรงเรียนแห่งใหม่บนที่ดิน ซึ่งครอบครัวท่านบริจาคไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๐๔ ทางผู้บริหารโรงเรียนใหม่แห่งนี้ จึงได้ขออนุญาตใช้ชื่อของ คุณอมรา และราชทินนามบิดามารวมกัน จนเป็นที่มาของชื่อ โรงเรียนหาดอมราอักษรลักษณ์วิทยา มาจนปัจจุบัน http://www.mypaknam.com/paknam.php?menu=showpaknam&cont_id_get=61 กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 29 พ.ค. 13, 22:14 แล้วนางงามในทัศนะของจิตร ภูมิศักดิ์ (ในนามปากกา "ศรีนาคร") เป็นอย่างไร บทกวีนี้ชื่อว่า "เพื่อเธอสวยเหมือนชนใช่เชลย" จิตร ภูมิศักดิ์ ในนามปากกา "ศรีนาคร" ตั้งคำถามและให้คำตอบไว้บัญชร "ลำนำเพื่อชีวิต" ในวารสารเสียงนิสิต (Voice of Students) ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๓ ปักษ์แรก ๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๙ ถ้ดมาอีกหนึ่งเดือน จิตรเขียนบทโคลงชื่อว่า "จึ่งหมู่เขาเอ่ยอ้า โอษฐ์พร้องพธูไทย" เพื่อต้อนรับลมหนาวและการประกวดนางงาม ในนามปากกา "ขวัญนรา" ตีพิมพ์ครั้งแรกใน นิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์สามัคคี ปีที่ ๗ ฉบับที่ ๓ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๙ เสียงสนหวิววู่ล้อ ลมหนาว เหนือเฮย เสมอเปรตกู่เกรียวฉาว โฉบเนื้อ งอตีนซุกมือราว มวนร่าง โขลงลูกก่ายกันเอื้อ อุ่นให้โดยผิว ใจหวิวเจียนแม่ม้วย เมินหนึ อกเหี่ยวบ่อวบพี พ่างบ้า โอบกอดลูกคลุกคลี ฤๅอุ่น เจ้าเอย อกบ่เหมือนโพ้นอ้า อวบช้อยชูชัน สองสตัน ๑ โฉมช้อยง่าน งอนงาย อัดอวบเอิบอาบกามฉาย เฉิดท้า ตาวาววะวาบประกาย ไกวกวาด ยิ้มยิ่งยิ้มเยาะฟ้า ยั่วฟ้ายอเยิน ดำเนินทวยระทดแท้ เทียวหนอ ผายสะโพกสองเพลาคลอ คลั่งเคล้น ขดานดือ ๒ เพล็ดแพล็มรอ รัดรูป โอยแม่ ทวยระทึกสะท้านเต้น ตุบเต้นติวตัว เขาหัวหรรษ์หื่นห้า ๓ โหเห จุบปากบ้างเล็งคะเน แน่งเนื้อ แสนหนาวสั่นโผเผ ผาดเหือด หายพ่อ ร้อนระอุอบอาบเชื้อ โชติเชื้อกามเกลียว เธอเจียวโฉมเฉิดแท้ พธูไทย แม่ฮา ขวัญราษฎร์ทุกทวยใน เทศนี้ ฝูงเขาขุกเข็ญใจ เจียนขาด จริงแม่ เหงื่อหยาดเป็นมกุฎกี้ ก่องแก้วกินขวัญ ทุกขวัญเขาฝากไว้ วางพธู จริงฤๅ จริง...แต่หากใส่สู สรากหน้า สองมือเพื่องานชู ชาวราษฎร์ นั้นฮา จึ่งหมู่เขาเอ่ยอ้า โอษฐ์พร้องพธูไทย ๑ สตัน (น.) เต้านม ๒ ขดานดือ (น.) ส่วนของร่างกายนับจากสะดือถึงหัวเหน่า ๓ หื่นห้า ความใคร่ในกามคุณทั้งห้าคือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 03 มิ.ย. 13, 11:30 จิตร ภูมิศักดิ์ ในนามปากกา "ทีปกร" ได้เขียนอธิบายถึงโคลงชิ้นนี้ในหนังสือ "ศิลปเพื่อชีวิต ศิลปเพื่อประชาชน" ไว้ตอนหนึ่งว่า
คราวนี้ขอให้เราหันมาพิจารณาโคลงของ "ขวัญนรา" เรื่อง "จึ่งหมู่เขาเอ่ยอ้า โอษฐ์พร้องพธูไทย" ดูบ้าง โคลงเรื่องนี้ "ขวัญนรา" เขียนเพื่อต้อนรับลมหนาวและการประกวดนางงาม เขาบรรยายให้เห็นภาพของแม่ลูกที่นอนเกลือกดินหนาวสั่นอยู่ภายใต้สายลมที่พัดวู่หวิวราวกับเสียงเปรตที่กู่มาโฉบฉาบกินเนื้อ เขาบรรยายให้เห็นภาพของงานประกวดนางงามในอีกด้านหนึ่ง เขาสะท้อนให้เห็นอย่างเย้ยหยันเสียดสีว่า ผู้เข้าดูได้เกิดความรู้สึกอย่างในบ้างกับนางงาม บ้างก็ดูอกอันอวบอัด ท้าทาย บ้างก็ดูสะโพกอันผายผึ่ง บ้างก็ดูดินแดนสามเหลี่ยมน้อยที่รัดเป็นรูป บ้างก็วัดบ้างก็คะเนสัดส่วนที่ตรงนั้นตรงนี้ ทุกคนดูแล้วก็พากันสูดปากด้วยความหื่นกระหายที่จะเข้าชิมลิ้มรส ในท้ายที่สุดเขาได้ให้แง่คิดแก่ "ยอดพธูไทย" ว่า ยอดพธูไทยที่แท้จริงนั้น มิใช่ผู้ที่มาเดินตากหน้าอวดความโป๊เช่นนั้น มิใช่ผู้ที่มาแย่งชิงมงกุฎอันสร้างด้วยเงินของประชาชนผู้ทำงานเหงื่อหยดย้อยเช่นนั้น หากได้แก่ผู้ซึ่งใช้มือทั้งสองทำงานเพื่อรับใช้มวลประชาชนเพื่อช่วยให้ประชาชนมีสภาพชีวิตดีขึ้น (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 05 มิ.ย. 13, 18:46 ชลธิรา สัตยาวัฒนา (กลัดอยู่) (http://202.28.68.27/des/html/source/DESAboutPersonallist_.php?PERSONID=5200000024) วิจารณ์โคลงชิ้นนี้ไว้ในหนังสือ "วรรณคดีของปวงชน" พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ. ๒๕๑๗ หน้า ๑๗๔-๑๗๕
งานประพันธ์ของเขาใช้รูปแบบเก่ามาพัฒนาเป็นเนื้อหาที่แปลกแหวกแนวทั้งในด้านความคิด การแสดงออก และวิธีเสนอที่ก้ำกึ่งระหว่างความรักของเก่ากับการท้าทายของเก่าอย่างอหังการ รวมทั้งสอดแทรกความรู้ทางด้านวิชาการลงไปด้วย ลักษณะเช่นนี้ดูเหมือนจะไม่มีกวีในสมัยเดียวกันกระทำเช่นนี้ หรือแม้กวีสมัยต่อมาจนถึงปัจจุบันก็ตาม (http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png) กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 25 พ.ย. 21, 17:06 สฤษดิ์และนางงาม ตัวอย่างของ "เสรีชน" อีกเวอร์ชั่นหนึ่งจาก จาก ๘๔ ปี อมรา อัศวนนท์ ย้อนอดีต กับจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ (https://www.matichonweekly.com/column/article_487477) มติชนรายสัปดาห์ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ซึ่งอยู่ในอำนาจช่วงปี ๒๕๐๒-๒๕๐๖ อยากได้มาเป็นอนุภรรยา ในขณะที่คุณอมรา อัศวนนท์รักกับนายตำรวจชื่อ “อังกูร บุรานนท์” คุณอมราเล่าเหตุการณ์ช่วงสำคัญในชีวิตให้ฟังว่า “เคยคุยทางโทรศัพท์กับท่านว่า หนูเกิดมาทั้งที มีความหวังไม่อยากจะเป็นเมียน้อยใคร ท่านก็บอกว่า เดี๋ยวอยู่กับฉันเป็นคนสุดท้ายในชีวิต ตอนนั้นท่านแก่มาก ๕๐ กว่าแล้ว จะให้ใช้นามสกุลด้วย เลยตอบไปว่าหนูมีคู่รักแล้ว มีคุณอังกูร ตอนนั้นกลัวมากเลย หนีมาจากบ้าน กลัวมากเลย โทรศัพท์บอกกับคุณอังกูรที่อยู่อังกฤษว่า ถ้าเธอไม่กลับมาก่อน ฉันก็จะไม่ได้แต่งงานกับเธอแน่นอน เพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน มันเครียดมากตอนนั้น ออกไปไม่ได้ จะออกไปแต่งงาน เขาก็ไปยึดพาสปอร์ตที่สนามบินหาว่าเราเป็นคอมมิวนิสต์ คือไม่ให้ออก และส่งแฟนไปอยู่เมืองนอก เพราะรู้ว่าชอบกันอยู่” เหตุการณ์นี้ผ่านมาแล้วกว่าครึ่งศตวรรษ แต่คุณอมรายังจดจำรายละเอียดได้หมด เหมือนถูกบันทึกไว้ในสมอง “ช่วงนั้นกลัวก็กลัว แต่ท่านยังดี ความดีท่านก็มี ท่านไม่ได้บังคับ ท่านได้แต่วอน แบบอยากได้อะไร ทำไมไม่ชอบนายกอ นี่คำพูดติดหูติดมาจนทุกวันนี้ เลยถามไปว่า…ใครคะนายกอ ท่านตอบนายกฯ ยังไงล่ะ จะเอาอะไร นอกจากเดือนกับดาว เลยบอกหนูไม่เอาเดือน ไม่เอาดาว แล้วก็ไม่เอาคุณด้วย ให้เท่าไหร่หนูก็ไม่เอา รถยนต์ เครื่องเพชร อะไรต่ออะไร” “ตอนหลังได้ไปคุยกับลูกน้องจอมพลสฤษดิ์เลยได้รู้ว่า ท่านชอบใจมาก บอกว่าดิฉันเหมือนม้าพยศ” คุณอมราให้คำอธิบายเพิ่มเติมที่กล้าปฏิเสธจอมพลผ้าขาวม้าแดงว่า “เราเป็นเด็กวัยรุ่นอายุ ๑๙-๒๐ ก็อยากจะได้เด็กรุ่นราวคราวเดียวกับเรา แต่ท่านแก่มากเลย แล้วหน้าตาก็ไม่ได้หล่อ หน้าตาเหมือนหมู แก้มห้อย (หัวเราะ)” ย้อนกลับไปยุคนั้น เรื่องราวของคุณอมราเป็นข่าวใหญ่โตในหน้าหนังสือพิมพ์นานนับเดือน อย่างที่เธอเล่า “มีข่าวดาราหนังไม่ได้เสียภาษีเล่นหนัง ตอนนี้เป็นคอมมิวนิสต์ ต้องสืบสวนสอบสวน ดิฉันก็ต้องไปโรงพักทุกวัน ยังโชคดีที่รอดมาได้ อย่างนั้นคงไม่มีครอบครัวที่อบอุ่นกับคุณอังกูร บุรานนท์ ที่สำคัญโชคดีที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้บังคับให้ไปเป็นอนุของท่าน” ทั้งหมดนี้คงทำให้ได้รู้จักตัวตนของ “อมรา อัศวนนท์” อดีตนางงามและนางเอก ซึ่งห้วงหนึ่งของชีวิตต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้นำประเทศยุคนั้น กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: กะจังว่า ที่ 07 ม.ค. 22, 19:04 ดู ไม่เหมือนสรรเสริญ เลย คนแต่งตั้งชื่อเอง หรือ ใครตั้ง ไม่ว่า อัปลักษณ์นคร ซะ ชอบไหม ชอบอารมณ์กลอน สำนวน อยากลองแต่งบ้าง ไม่ใช่นักวิชาการ กะจังว่า เว่าซืซื กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 07 ม.ค. 22, 20:51 ลองฟังอาจารย์ธำรงศักดิ์ เพชรเลิศอนันต์ อ่านและอธิบายเนื้อหาของ ตอนที่ ๑ สรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร และตอนที่ ๒ หิรัณยักษ์ม้วนแผ่นดิน ซึ่งแท้จริงเป็นการ “สรรเสริญ” เผด็จการสฤษดิ์ และสถานการณ์ในยุคนั้น
เริ่มตั้งแต่นาทีที่ ๑๐.๔๕ https://youtu.be/NvF1bXPBk48 กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 08 ม.ค. 22, 20:57 ตอนที่ ๓ หนุมานอมพลับพลา
เริ่มตั้งแต่นาทีที่ ๘.๓๕ https://www.facebook.com/100050549886530/videos/1089303158185856/ กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: เพ็ญชมพู ที่ 09 ม.ค. 22, 20:52 ตอนที่ ๔ เศรษฐกิจรัดเข็มขัด
ตั้งแต่นาทีที่ ๙.๑๕ https://www.facebook.com/100050549886530/videos/839195219977740/ กระทู้: โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา กวีนิพนธ์ ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เริ่มกระทู้โดย: กะจังว่า ที่ 11 ม.ค. 22, 10:07 ไม่ลอง ไม่รู้ จิตร ภูมิศักดิ์ หนึ่งเดึยวไม่มีสอง ลองแต่งจึงรู้ อยากแต่งกลอนแบบอารมณ์เกี้ยวกราดบ้าง พอแต่งไปได้พอเริ่มๆ เครื่องร้อน เกิดชะงักแต่งไม่ได้ กลอนไม่ใช่ ... ที่เห็นบทกวี จิตร ว่าเป็นอารมณฺ์กลอนนั่นคิดผิด จิตร แต่งด้วยสัญชาตญาณต่อสู้ บทกวีแห่งการต่อสู้ ไม่ใช่แต่งด้วยสำนวนโวหาร หากเกิดด้วยสำนึกฮึกหาญ เท่าที่เห็นมาบ้างไม่มาก ที่ร้องๆกัน บนถนน ก็ คิดว่าไมใช่เช่นกัน จะมีบ้างก็ไม่รู้ ยิ่งที่เจ้าของหวง "สู้เข้าไปอย่าได้ถอย..รวมพลัง…." เชียร์บอล ปะครับ ตัวเองลองแล้ว แต่งไปคิดไปกลัว แต่งไงไม่ให้ติดคุก รู้ตัวคิด อย่างนั้นก็ เลิกแต่งดีกว่า เราไม่ใช่ ก็ไม่สงสัย จิตร แต่งไป ติดคุกไป กะจังว่า หลักฐาน ว่าลองแต่งแล้ว ไม่ได้ หะ…ผไทประชา ก้าวหน้าฤาไฉน ก้าวไกลยังฉงน ผู้ทนมิเผยหน้า ผู้ท้ามิอาจสู้ หลบอยู่หลังดรุณ กระสุนปราบกระแส ต่อแต่เยาว์กร้าวกลุ้ม หนุ่มสาวมือเปล่า เหย...เฒ่าเปล่าเปลืองเกลือ วะ...เถือเชือดเลือดภัยเภท |