เรือนไทย

ต้องการเป็นตัวอย่างในงานที่จะจัดขึ้น ณ วังสวนกุหลาบ พระราชวังดุสิต ครับ

ชุดข้าราชการ ชุดงานพระราชทานเลี้ยง ชุดงานพระราชพิธี .. ?

เพิ่มเติมจากที่ลุงไก่ท่านว่าไว้
เครื่องแบบข้าราชการยังแบ่งเป็นเครื่องแบบทหาร  พลเรือน  ข้าราชการในพระราชสำนัก  เสือป่า  มีทั้งปกติ  ครึ่งยศ  เต็มยศ  ราตรีสโมสร

ชุดแบบใดก็ได้ครับ

คุณเปรมบอกแม่พลอย ให้เปลี่ยนการแต่งกายจากโจงกระเบนมาเป็นผ้าซิ่น    เพราะ "พระเจ้าอยู่หัวท่านโปรด"  ดังนั้นก็พอจะพูดได้ว่า ผ้าซิ่นที่สวมกันตอนปลายรัชกาลที่ 6  เป็นพระราชนิยมแบบหนึ่ง

ทั้งหญิล และชายครับ. ได้ทุกงาน ทุกชุด ทุกโอกาส ผมอยากชม และจะนำไปเป็นตัวอย่างในการจัดงานครับ

เครื่องแบบนี้ เห็นจะต้องถามคุณ V_Mee ค่ะ

คุณหญิงเฉลา  อนิรุทธเทวา

น่าจะบอกเร็วกว่านี้นะคะ พอดีอยู่ใกล้  พระราชวังสนามจันทร์ ถ้าอยากได้จริงๆก็บอกนะคะ

ภาพนี้เป็นเครื่องแบบเต็มยศข้าราชการพลเรือนขศชั้น มหาอำมาตย์ (เทียบเท่านนายพลทหารบก)
ท่านทั้ง ๔ ในภาพ ดูน่าจะเป็นข้าหลวงเทศาภิบาล (สมุหเทศาภิบาล) ในช่วงปลายรัชกาลที่ ๕ ต่อต้นรัชกาลที่ ๖
ที่เข้ามาประชุมเทศาภิบาลประจำปี  หมวกเฮลเม็ตทรงสูงที่ทุกท่านถืออยู่ในมือนั้นได้ใช้มาจนถึง พ.ศ. ๒๔๕๔  
มาเปลี่ยนเป็นทรงกะโล่ในตินต้นรัชกาลที่ ๖ ใน พ.ศ. ๒๔๕๕ ครับ

ท่านที่นั่งทางซ้ายคือ พระยาโบราณราชธานินทร์ (พร  เดชะคุปต์) ข้าหลวงเทศาภิบาลสำเร็จราชการมณฑลกรุงเก่า (อยุธยา)

มีมาให้ชมหนึ่งภาพค่ะ.... ;D

 :D

 :D

ทรงงามสง่า

พระนางเจ้าสุวันทนา

พลตรี พระยาอนิรุทธเทวา (ม.ล.ฟื้น พึ่งบุญ)
คำอธิบายถึงเครื่องแบบของท่าน เห็นจะต้องพึ่งความรู้ของคุณ V_Mee ตามเคยค่ะ

ภาพพระยาอนิรุทธเทวานั้น  ท่านแต่งเครื่แงแบบเต็มยศนายพันตรี นายทหารพิเศษกรมทหารราบที่ ๑ มหาดเล็กรักษาพระองค์ จ.ป.ร.
ประดับสายราชองครักษ์โยงจากบ่าขวามาที่ดุมเม็ดต้น  หมายเป็นราชองครักษ์พิเศษในรัชกาลที่ ๖  โปรดังเกตว่า ในภาพนี้ท่านเจ้าคุณ
มิได้สะพายสายคันชีพ (สายกระเป๋ากระสุน) เฉียงบ่าซ้ายเหมือนนายทหารประจำการ  เพราะระเบียบในสมัยรัชกาลที่ ๖ นั้น
นายทหารพิเศษกรมรักษาพระองค์จะไม่สะพายสายคันชีพ

จากหนังสือ การแต่งกายสมัยรัตนโกสินทร์ รวบรวมโดยเอนก นาวิกมูล ในเรื่องทรงผมของผู้หญิงในรัชกาลที่๖

การแต่งกายและทรงผมของหญิงสามัญชนในหัวเมืองภาคใต้ ในวันสำคัญของเธอ

    สมัยรัชกาลที่ ๖ เป็นต้นมา การแต่งกายแบบลำลองของชาย เปลี่ยนจากการนุ่งผ้าลอยชายมาเป็นนุ่งกางเกงแพรลายสีต่าง ๆ เรียกว่า “กางเกงจีน” ยังคงใส่เสื้อคอกลมผ้าขาวบาง ถ้าจะออกนอกบ้านก็จะสวมเสื้อทับอีกชั้นหนึ่งและสวมหมวกเพื่อเป็นการสุภาพ
           การแต่งกายของสตรีสมัยต้นรัชกาลที่ ๖ ยังคงนุ่งโจงกระเบน ใส่เสื้อระบายลูกไม้ ต่อมาเริ่มนุ่งซิ่นตามพระราชนิยมในรัชกาลที่ ๖ นิยมผ้าซิ่นลายเชิงงดงาม แบบเสื้อจึงเปลี่ยนไปเพื่อให้เหมาะสำหรับใส่เข้าชุดกับผ้าซิ่น สตรีสมัยนี้ยังคงสวมถุงน่องและรองเท้าส้นสูง แต่ถุงน่องไม่นิยมที่เป็นผ้าโปร่งมีลวดลายหรือปัดดิ้นอย่างแต่ก่อน หันไปนิยมถุงน่องเป็นสีพื้นธรรมดา ให้เข้ากับสีผ้าซิ่นหรือสีเสื้อแทน
           ทางด้านทรงผมในระยะแรก มีพระราชดำริให้สตรีในราชสำนักปล่อยผมยาวแบบตะวันตกแทนการไว้ผมทรงดอกกระทุ่ม ต่อมาก็เกล้าผมยาวนั้นตลบไว้ที่ท้ายทอย เรียกว่า           ข้าง ๆ ตัด“ผมโป่ง” บางคนนิยมไว้ “ผมบ๊อบ” คือตัดผมยาวเสมอคอ ผมข้าง ๆ ตัดให้ดูเป็นจอนหู ถ้าจอนใหญ่มากเรียกว่า“บ๊อบหู” ในสมัยนี้นิยมใช้เครื่องประดับคาดที่ศีรษะ ผู้ริเริ่มคือ พระองค์เจ้าวัลลภาเทวี พระวรกัญญาปทาน

http://www.thaithai.thmy.com/index4.html

ผมสงสัยว่า "เหตุใดสตรีฝ่ายในราชสำนัก จึงหันมานุ่งซิ่น ?"  ??? เพราะถ้าย้อนลึกไปสตรีราชสำนักจะนุ่งโจง กับ นุ่งจีบหน้านาง (ทรงแบบผ้าถุง)

แม่พลอยว่า "ท่านทรงโปรด"  ;D

ภาพข้างล่างนี้คือแฟชั่นในยุค 1920s  ซึ่งตรงกับช่วงปลายรัชกาลที่ 6     
การนุ่งผ้าซิ่นสมัยรัชกาลที่ 6  คล้ายทรงกระโปรงตรงๆของผู้หญิงฝรั่ง  เป็นการนุ่งแบบครึ่งน่อง หรือยาวคลุมน่อง   แต่ไม่ยาวกรอมเท้าอย่างการนุ่งซิ่นของเจ้านายทางเหนือในสมัยรัชกาลที่ 5
จึงพอจะอนุมานได้ไหมว่า พระราชนิยมมาจากแนวแฟชั่นแบบตะวันตก

แฟชั่นยุค 1920s

เรื่องกางเกงที่เราเรียกกันว่า “กางเกงจีน” กันนั้น  มีพระบรมราชาธิบายในรัชกาลที่ ๖ พระราชทานแก่
เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (สนั่น  เทพหัสดิน ณ อยุธยา) เมื่อวันที่  ๘  พฤษภาคม  ๒๔๕๔ ดังนี้ครับ

"เรื่องชื่อกางเกงนี้  ได้โจทย์กันขึ้นเมื่อไปทเลคราวที่แล้วมานี้เอง  เวลานั้นฃ้ากำลังแค้นเจ๊กด้วยเรื่องต่างๆ
จึ่งกล่าวติเตียนอยู่  มีใครก็จำไม่ได้กล่าวขึ้นว่าไทยเราควรฃอบใจเจ๊กอยู่อย่าง ๑  ที่เราได้เอากางเกงของเฃา
มาใช้นุ่งเปนของสบายนัก  ฃ้าจึ่งตอบว่าโบราณกาลจะเปนมาแล้วอย่างไรำม่ทราบ  บางทีไทยจะได้จำอย่าง
กางเกงมาจากจีนจริง  แต่ไทยเราได้เคยนุ่งกางเกงมาช้านานแล้ว  เมื่อเขมรมาเปนนาย  บังคับให้ไทยนุ่งผ้า
ยังนุ่งทับกางเกงเฃ้าไปอีกชั้น ๑  ดังปรากฏอยู่ในเครื่องต้นและเครื่องลครจนทุกวันนี้  และในปัตยุบันนี้
กางเกงที่เรียกว่า "กางเกงจีน" นั้น  ฃ้าไม่เห็นเจ๊กใช้เลย  เห็นแต่คนไทยนุ่ง  กางเกงที่เจ๊กใช้เห็นฃาแคบๆ
ทั้งนั้น  เพราะเมืองเฃาหนาวนุ่งกางเกงอย่างเราๆ นุงกันทนไม่ได้  ฃ้าจึ่งเห็นว่าางเกงที่พวกเราๆ ใช้นุ่งกันอยู่
กับบ้านควรจะเรียกว่า "กางเกงไทย" มากกว่า "กางเกงจีน"  กรมหลวงดำรงรับรองและยังมีคำอธิบายอีกชั้น ๑
ว่า "กางเกงไทยคือกางเกงที่ถลกฃาขึ้นมาปัสสาวะได้"  ซึ่งเปนเดฟินิชั่นที่ตลกๆ แต่ก็ตรงอยู่"