จริง ๆ แล้วทุกคำที่คุณตั้งยกมาไม่ว่าจะจากหนังสือ พ.ศ. ๒๔๗๕, ๒๔๘๕ หรือ ๒๕๐๒
ล้วนมีตัวการันต์ทั้งสิ้น เพราะว่า
ตัวการันต์หมายถึงตัวอักษรที่ไม่ออกเสียง คนไทยส่วนมากมักเข้าใจว่า "การันต์" กับ "ทัณฑฆาต" เป็นอย่างเดียวกัน
นี่จอมพล ป. ทำถูกหรือผิด ที่บังคับข้าราชการ หรือผู้ที่ต้องไปติดต่อขอเอกสารกับทางราชการ
ในกรณีย์เช่นนี้ให้ใส่การันต์หมด ทำให้ญาติส่วนใหญ่ต้องอนุโลมตาม
ในหนังสือเมื่อ 2485 มีคำที่ไม่ใช้ตัวการันต์อยู่เพียงสองสามคำ กิติมสักดิ ภูมิสาตร สัมพันธ
ที่คุณตั้งรวมทั้งคุณนวรัตนกล่าวถึง "การันต์" ข้างบน คงหมายถึง "ทัณฑฆาต" (คือเครื่องหมายฆ่าเสียงของตัวอักษร) มากกว่า