กระทู้: น้ำตาประเทศ ของ ไพวรินทร์ ขาวงาม เริ่มกระทู้โดย: เทาชมพู ที่ 05 พ.ค. 10, 18:51 น้ำตาประเทศ พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม ๑ ประเทศร่ำไห้ น้ำตาไหลเป็นสายโลหิต เจ็ดสีรุ้งระเหยจากซากชีวิต ระเหิดซาก...ศักดิ์สิทธิ์...วิจิตรตระการ ๒ มาตุภูมิคร่ำครวญ ผ่านมวลมารดามหาศาล เลี้ยงดูชีวิตจิตวิญญาณ ช้านาน...มิสิ้นสุด...บุตรธิดา ๓ ปิตุภูมิโศกศัลย์ ลูกหลานทั้งนั้นพลันแปลกหน้า อบอุ่นคุ้นเคยเคยมีมา แตกซ้าย...ระแหงขวา...หน้าหลังร้าว ๔ ดินดาวร้าวลึก อารมณ์รู้สึกเกรียมกร้าว สาปน้องแช่งพี่ทีละคราว แม้ยาม...กินข้าว...หม้อเดียวกัน ๕ ธรรมชาติป่วยไข้ สายใยสายญาติขาดสะบั้น แสงแดดแปดเปื้อนเลือนตะวัน ลาฝัน...ลับฟ้า...ลาที ๖ พยากรณ์ชีวิตวิกฤติประหลาด พยากรณ์ดินฟ้าอากาศวิบัติบัดสี พยากรณ์วันวานประหารพรุ่งนี้ พยากรณ์...มิคสัญญี....กลียุค ๗ ประเทศชาติอันเป็นที่รักของข้า ป้ายปาดหยาดน้ำตาสันติสุข หยดเลือดลูกหลานสะท้านทุกข์ รานรุก...ไล่ล่า...ฆ่ากันเอง ๘ มนุษยธรรมชำรุด ที่สุดแห่งที่สุดคือข่มเหง ที่สุดแห่งสายเลือดคือหลั่งละเลง มิเกรง...ฟ้าดิน...อินทร์พรหม ๙ แผ่นดินอันเป็นที่รักของเรา ชิงเผาแตกระแหงแล้งล่ม ยิ่งการเมืองการมารการโสมม ยิ่งสันติภาพ...ร่ำระงม...กลางสงคราม ๑๐ สงครามกลางเมืองมิใช่น้อย พุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม กลางบ้านกลางใจไฟลาม พระสยามเทวาธิราช...อาจร้อนนัก ๑๑ เอย...พระสยามเทวาธิราชเจ้า ลูกหลานร้อนเร่าหน่วงหนัก เอย...วิถีทางเย็นอันเป็นที่รัก พึงพอ...พำนัก...ศักดิ์สิทธิ์ใด ๑๒ เอย...อาดูรพูนเทวษ เอย...ประเทศร่ำไห้ ต่างสะอื้นภาวนาบูชาใจ ขณะไฟ...ลามไหม้...ใกล้เข้ามา! ไพวรินทร์ ขาวงาม อาทิตย์ ๒๕ เมษายน ๒๕๕๓ |