เรือนไทย

     เมื่อวานนี้  นักอ่านชมรมหนึ่ง  ได้ไปพบปะ แลกเปลี่ยนข่าวสาร(มีพี่คนหนึ่งเคยนำข้าวเหนียวและหม้อหุงข้าวเหนียวใหม่เอี่ยมมาแจกด้วย)

คืนหนังสือที่ยืมกัน

     บรรยากาศรื่นเริงมีเสียงหัวเราะครืน ๆ


     ทำเนียมปฎิบัติของชมรมก็คือ  ทุกคนไปตามเวลานัด  เพราะรู้แน่แก่ใจว่า  ใครไปช้า น่าจะถูกพูดถึงมากที่สุด

     ชุลมุนกันเพราะคนสั่งอาหาร สั่งอาหารคล่องปรี๊ด        เริ่มด้วยขนมเบื้องญวน  หมูสเตีะ มีขนมปังปิ้ง  (ร้านอาหารเก่าและแน่นอนแก่แห่งนี้ เคี่ยวน้ำจิ้มได้ดีมาก
คือสุกหอม  สีน้ำตาลกลาง ๆ) ขนมจีบ  เย็นตาโฟ  เส้นใหญ่ราดหน้าเต้าซี่   อีหมี่โรยแฮมเป็นแพ  ทอดมันเห็นใบมะกรูดหั่นบาง  หอมเตะจมูก

สมาชิกท่านอื่นๆไม่สนใจอาหารเพราะเชื่อว่าตนเองกินได้เร็ว  จึงแย่งหนังสือกันดู


หนังสือต้องห้ามปกสีแดงผ่านมือไป

หนังสือการเมืองระดับไม่ซีเรียสมาก ผ่านมือ ข้ามจานนำ้จิ้มไป

หนังสือหายากบางเล่มผ่านมือไป   มีเสียงบ่นว่า ทำปกใหม่ซะหน่อยดิ

เจ้าของหนังสือดีใจที่คนยืมคืนหนังสือมาตวาดแว๊ด...๖๐๐ เชียวนะ

     ข่าวสารสำคัญที่หมุนเวียนคือ

ร้านหนังสือเก่า สอง ร้านกำลังจะปิดตัวลง

ข่าวกรองเล่าว่า ร้านที่จะขายเฟอร์นิเจอร์น่ะ  ยังมีหนังสือประวัติศาตร์ดี ๆ ในกล่องอีกเยอะ

น้าคนนี้ไม่เคยขายถูก   มีเสียงมดเสียงปลวกแทรก

แต่เจ้่าหล่อนก็ไม่มีทางจะขายเราแพงอยู่แล้วนะ     เสียงแฟนประท้วง


มีอีกร้านหนึ่งกำลังจะเปิดตัวขึ้น      ผู้อำนวยการข่าวกรองรายงาน        ร้านคุณ ............... ไง

แล้วใครว่าร้านคุณเต่าจะขายตั้ง ........ล้าน

เปล่าเลย  คุณเต่าบอกว่าถ้าจะขายกันราคานี้  ร้านของเขาคงจะขายได้ในราคานั้น

มีการนัดแนะว่าจะไปบ้านคุณเต่ากัน  เพราะที่บ้านมีหนังสือแสนรักมากกว่าที่ร้าน

มีการนัดแนะจะไปร้านสาวน้อยเพื่อไปค้นหนังสืิอประวัติศาสตร์

มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา  สัญญาว่าจะพาสมาชิกบางคนไปดูหนังสือชุดหายากที่บ้านนักสะสมแถวอยุธยา


ในระหว่างนี้มีผู้ฉลาดเฉลียวสั่งของหวานมากินคั่นเวลา

นักอ่านวัยอัลไซเม่อร์สั่งไอติมมะพร้าว   บ๋อยบอกว่าไม่มี         นักอ่านที่ทราบกันทั่วไปว่าเดิมเป็นนักเลงอยู่แถวประตูน้ำ มีโทสะเล็กน้อย
เพราะไม่ค่อยจะได้กินอาหารเท่าไร  มัวแต่คุย       บ๋อยเฉลียวใจแนะนำว่าอยากได้ไอติมกะทิหรือ

กะทิก็กะทิ      ที่จริงอยากกินไอติมน้ำมะพร้าวปั่นนะ แถวเสาชิงช้าไง  ไม่รู้เหรอ                      

สหายเล้งถามว่าพวกเราเห็น หนังสือเรื่อง ปฤษฎางค์เล่มใหม่หรือยัง
ยัง   ส่งมา


เพื่อนของสหายเล้งถามว่า จะไปหาคำประกาศของคณะสงฆ์ได้ที่ไหน
เรื่องอะไรล่ะ
เจ้าตัวบิดตัวไปมา  ไม่กล้าประกาศ  เพราะทราบดีว่าฆ้องปากแตกนั่งอยู่ด้วย
ไปที่มหาเถร  วัดบวร  หอสมุด  (ไม่ใช่หอจดหมายเหตุนะ)

หนังสือหายากที่ว่าจะไปดูกันนั้น คือ  สยามประเภทเล่ม ๕


ชี้แจงมาจากท่านผู้ใหญ่ว่า  สยามประเภท ๑๐ เล่ม อยู่ที่ อาจารย์ทางดนตรีท่านหนึ่ง  รับมรดกมาจากผู้ใหญ่ในตระกูล

นักสะสมบางคนไม่ใช่นักอ่าน  ได้หนังสือมาก็เก็บเข้าตู้     ต่อมาทราบขึ้นมาเพราะได้ยินได้ฟังมาว่า หนังสือของตนเ็ไม่อายคนอื่น

แต่อย่าไปถามเรื่อง หรือรายละเอียดเป็นอันขาด   ท่านเรียบเรียงในหัวไม่ถูก


นักสะสมบางคนก็น่ารัก   ยินดีเล่าข้อมูลแบ่งปัน  พอให้คนฟังไปหาอ่านต่อได้

นักสะสม กับ นักสะสมคุยกันลำบาก   มีความไม่เข้าใจบางอย่างเกิดขึ้น  ก่อความบาดหมาง

นักสะสมบางคน ช่างพูดต่อเสียเหลือเกิน   ไม่ได้เห็นมาด้วยตา  ลำบากนักไม่ต้องเล่าก็ได้

นักอ่านที่เก็บข้อมูลน่ะ  แสบนะ      เขามี ๒๐ คำถาม  ถ้าคุณสร้างเรื่อง  นักอ่านรู้ เพราะนักอ่านมีเครือข่ายที่แน่นหนา  รักกัน  ตรวจข้อมูลกันและกัน

อ่านหนังสือรายเดือนสองสามเล่มก็คุยกันได้หลายครั้ง


นักอ่านอยากเติบโตขึ้นเป็นนักสะสมทุกคน           แปลกที่นักสะสมไม่เคยเล่าว่าอยากเป็นนักอ่านเลย

สมาชิกบางคนเป็นคนหาหนังสือ  และขายหนังสือด้วย        หาวันว่างมาพร้อมหน้ากันลำบาก


จึงฝากข้อมูลไว้ที่ศูนย์ข่าวกลาง   ศูนย์ก็จะกระจายข่าวแบบดิบและกรองไปยังมวลสมาชิก

ถ้าข่าวอยู่ในระดับปกปิด       ศูนย์ก็กระจายข่าวอยู่ดี  เตือนๆ ผู้รับข่าวว่า เหยียบไว้นะ

ถ้าเป็นข่าวลับ    ศูนย์จะกระจ่ายข่าวให้เฉพาะสมาชิกคัดสรร


ถ้าต้องการกระจายข่าวเพื่อหวังผลเขย่าต้นพุทรา หรือ มะยม    ก็จะไปที่ชุมนุมแห่งหนึ่ง  แล้วเขียนป้ายติดไว้ว่า ศูนย์ ฯ ไม่ได้มาเล่าเรื่องนั้น ๆ นะ


ชนชั้นผู้นำของวงการหนังสือเก่าเมื่อปรากฏตัวในงานวิชาการ            สะดุ้งทุกทีถ้าเห็นศูนย์กระจายข่าวกับพรรคพวกนั่งเป็นแถวคอยอยู่

เลยเปลี่ยนทีท่าเป็นการตามใจทุกประการ           อยากได้อะไรเดี๋ยวหามาให้       ยังไม่ได้พิมพ์ก็จะโรเนียวให้พี่ท่านก่อน


ประชุมคราวหน้าว่าจะจัดข้าวเหนียวใหม่กับลาบทางเหนือที่ใส่ผักเยอะมาก หอมเจียวกระเทียมเจียว     เนื้อเค็มที่มีเส้นมันผ่าน ทอดแล้วทุบ

       นักสะสมชั้นเลิศที่มีชื่อเสียงโด่งดัง  บางทีก็ค้างฟ้า  หรืออยู่บนคานทอง

มีอยู่คนหนึ่งอาศัยอยู่บนชั้นสูงสุดของโรงแรมระดับ ๕ ดาว ที่ถือหุ้น

ท่านไม่ไปดูหนังสือที่ไหนเลย  แต่เรียกเจ้าของร้านหนังสือมาแสดงหนังสือที่ที่ท่านอยู่

การแสดงนี้  เจ้าของร้านจะโดนเรียกพร้อม ๆ กันประมาณ ๓ คน     สั่งให้มาตั้งแต่หัวค่ำ

กว่าท่านจะว่างพอจะลงมาดูหนังสือก็ดึกดื่นปาเข้าไป ๕ ทุ่ม


     การมาของท่านนั้นมีรปภ.ส่วนตัวหลายคนห้อมล้อมมาด้วย       ทำเอาเจ้าของร้านเซ็งมาก เพราะไม่มีเจตนา

จะปล้นจี้หรือจับนักสะสมท่านนี้เป็นประกันอย่างใดเลย

ถึงจะจับตัวไปเป็นประกัน  ก็คงไม่สามารถเลี้ยงดูได้


     ท่านเดินผ่าน ๆ  โดยไม่ใส่ใจหนังสือที่นำมาแสดง   เพราะท่านเห็นมามากและถืออยู่ก็คงจะมากอีกนั่นแหละ

ท่านเดินผ่านแล้วก็ออกประตูไป      ไม่ซื้อสักเล่ม และไม่ให้ค่าป่วยการด้วย


     ดีลเล่อร์คนหนึ่งเล่าให้ดิฉันฟังว่า  ท่านหันมาพูดด้วยว่า "บอกราคาดี ๆ นะ"          อ้าว...  แสดงว่าข่าวตรงกันแฮะ


     นักสะสมเคยเล่าให้นักอ่านฟังว่าท่านส่งหนังสือเก่าไปทำปกที่อังกฤษเล่มละหลายตังค์         นักอ่านขำมากเพราะราคาที่ท่านเล่านั้นมันคูณด้วย ๓.๕ มานานแล้ว

ถ้าเทียบรุ่นกับนักสะสมหนังสือเก่ามืออาชีพทั้หลายในเรือนไทยนี้ ผมคงจะอยู่ในเจเนอเรชั่นที่ ๔ หรือ ๕ รุ่นหลาน รุ่นเหลนแล้วกระมังครับ ผมแค่มือสมัครเล่น

มีหนังสือสะสมเหลืออยู่ประมาณพันเล่มในปัจจุบัน เป็นหนังสือเก่าถึงค่อนข้างเก่าประมาณสองร้อยเล่ม หนังสืองานศพก็มาก หนังสือที่ใช้เรียนสมัยเรียนก็แยะ แต่เป็น TextBook จะขายก็เสียดาย เลยเก็บไว้อย่างนั้นแหละ ระยะหลังๆ นี้เลิกเสาะหาแล้ว เพราะไม่มีที่จะเก็บ และเนื่องจากไปถูกเจ้าของร้านขายหนังสือเก่าบางร้านยัดเยียดขายให้ในราคาแพงเกินเหตุ แต่เนื้อหาไม่น่าสนใจสำหรับผม ผมก็เลยบอกกับเขาว่า "ผมซื้อไปอ่านนะ ไม่ได้ซื้อไปเก็บ" บางเล่มมีคุณค่าน่าจะจัดเก็บเข้าตู้หนังสือของเรือนไทย ก็พยายามพิมพ์ส่งเข้าไปเก็บไว้ให้ครับ

มาถึงปัจจบันผมพบคลังหนังสือเก่าที่เป็นหนังสืออิเล็กทรอนิคส์ ทำให้ผมสบายใจและมีความสุขขึ้นมาโข ที่หนังสือเก่ามีคุณค่าสองร้อยกว่าเล่มสามารถเก็บได้ใน DVD แผ่นเดียว

พูดถึงเรื่องนี้แล้วเสียดายหนังสือพวก pocketbook และวารสารที่สะสมไว้สมัยวัยสะรุ่น ที่ถูกกองทัพปลวกบุกถล่มซะแหลกราญ เพราะว่าเก็บไม่ดี ไปใส่ลังกระดาษยัดไว้ใต้บันได ... เรื่องมันเศร้า ...

       เรื่องที่คุณลุงไก่ไปเจอเจ้าของร้านหนังสือเก่ายัดเยียดขายนั้น   ดิฉันเสียใจที่ได้ยิน

เจ้าของร้่านหนังสือเก่ามืออาชีพนั้น  นอกจากจะอ่านหนังสือออกแล้ว  ส่วนมาก  อ่านคนออกอีกด้วย

มีบางรายที่จะเก็บหนังสือที่ลูกค้าบางคนเคยแสดงความสนใจไว้  หรือเปรยไว้

แลกเปลี่ยนกันในราคามิตรภาพ


       เรื่องเจ้าของร้านหนังสือจะคิดสั้น "ฟัน"  ลูกค้านั้น  ไม่ค่อยปรากฎ  เพราะลูกค้าสามารถนำหนังสือมาคืนได้

และสามารถยืนสาธยายคุณงามความดีของเจ้่าของร้านหรือคนขายได้ด้วยเสียงดังๆ    ในงานหนังสือเหมาะมากค่ะ

ดิฉันทำอย่างนี้อยู่  ฮะแฮ้ม!   หลายปี   จนทั้งสองฝ่ายรู้จักกันเป็นอย่างดี    กินกันไม่ลงเลยค่ะ


       เจ้าของร้านหนังสือเก่าคนหนึ่งก็อ่อนหวานกระชดกระช้อย  แต่ตำราและหนังสือเก่าแพงลิบ  ดิฉันแวะดูนวนิยาย

แล้วเผ่น  เพราะอ่านหนังสือยาก ๆ ไม่เป็น      ต่อมาก็ได้สนิทสนมรู้ใจเป็นห่วงเป็นใยซึ่งกันและกัน   

ระหว่างงานหนังสือเธอมีปิ่นโตมาส่ง  ซึ่งเธอกินอย่างสุดเรียบร้อย  ดูเหมือนจะมีผ้าเช็ดน้ำหมาก...เอ๊ย..เช็ดปากสีแดงด้วย

คนน่ารักนี่สวรรค์ต้องการตัวเร็วจัง   เธอได้จากโลกคนขายหนังสือเก่าไป   ดิฉันก็ไม่ลืมจะไปนั่งอ่านหนังสือต่อที่ร้านเธอ   

จดข้อมูลอย่างหน้าเฉยตาเฉย    ลูกสาวของเธอก็รับมรดกลูกค้าหน้าตายไว้คนหนึ่ง

โลกของร้านขายหนังสือเก่า  ก็มีเรื่องตื่นเต้นหวาดเสียว(กรุแตกแล้วไม่มีใครบอก)

รัก(ลูกค้าพยายามจีบเจ้าของร้านสาวเพื่อขอลดราคา) 

(เจ้าของร้านยังอยู่บนคาน  แต่ลูกค้า(สองคนนั่น)เปลี่ยนแฟนไปแล้วหลายคน)   

ใจดีแอบแฝง(ต่อไม่ลด  แต่ลดให้ปีต่อมา)

ผจญภัย(เจ้าของสำนักพิมพ์โดนสุนัขของลูกค้าฟัด)


       เป็นโลกเล็ก ๆ  ที่มีหนังสือเก่าหายากเป็นสายเลือดและลมหายใจ

ความสุจริตใจที่มีต่อกัน   ระหว่างคนตามหาหนังสือ  คนขายหนังสือ  และคนอ่านหนังสือ

ร้านหนังสือเก่าของผม เกือบทุกร้านคือร้านแผงลอยบนทางเท้าครับ โดยเฉพาะแถบท่าช้างและหลังวัดมหาธาตุครับ บางครั้งก็ไปเดินแถวคลองถมด้านโรงพยาบาลกลาง ดังนั้นคุณวันดีอย่าเสียใจกับคำพูดของผมนะครับ อย่างที่ผมบอกไว้น่ะครับ ว่าผมเป็นแค่มือสมัครเล่น

ที่ผมใช้คำว่า "ยัดเยียด" นั้น ก็คือ ผมสนใจกับเนื้อหาในหนังสือมากกว่า แต่เจ้าของแผงพยายามจะให้ผมดูหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ผมไม่สนใจ ผมลองถามราคา ก็บอกผ่านแบบว่าไม่ให้มีค่ารถกลับบ้านกันเลย แต่กับหลายๆ แผงก็ปล่อยให้ดูจนพอใจ ไม่ซื้อไม่ว่า หากซื้อก็ต่อรองราคากันจนพอใจ และราคาก็รับได้ครับ

ส่วนร้านหนังสือเก่าที่อยู่เป็นร้านในตึกหรือในห้างนี่ผมไม่รู้จักเลย ร้านสุดท้ายคือร้านที่ท่าช้างตรงท่าเรือซึ่งเลิกกิจการมาหลายปีแล้ว ได้หนังสือที่ผมซื้อได้แพงที่สุดเท่าที่เคยซื้อคือ สารานุกรมภาษาไทย-อีสาน-อังกฤษ ของท่านอาจารย์ปรีชา พิณทอง ส่วนใหญ่ผมจะมองหาหนังสืออนุสรณ์งานศพครับ

กราบขออภัยและขอบคุณคุณวันดีครับ ที่ได้ตักเตือนเรื่องการใช้วาจาที่ไม่สมควรของผมครับ

ลุงไก่ครับ ชุดนี้หาได้จากที่ไหนครับ น่าสนใจดีจริงๆ

ท่าช้างสร้างความเกรียงไกรได้เสมอค่ะ

ดิฉันไม่เคยจะกล้าตักเตือนใครหรอกค่ะ  ดิฉันพูดถึงร้านขายหนังสือมืออาชีพ

เพื่อนบางคนก็ปูผ้าพลาสติคขายอยู่ในศูนย์การค้า  บางทีเขาได้หนังสือเหลือติดโรงพิมพ์มา

หนังสืออนุสรณ์ก็เป็นที่นิยมนิรันดรกาล

เมื่อวันก่อนสหายโทรมาบอกว่าเห็นหนังสืออนุสรณ์ท่านผู้หญิงท่านหนึ่ง  ประวัติสั้นมาก

แต่หนังสือเป็นเรื่องง่วนเฉียวหนาปึก       

พงศาวดารจีนนี่ "อำ" กันมาก         คอเดียวกันก็พอคุยกันได้

อ่านเพลินและอ่านได้นานค่ะ

สามก๊กสำนวนไหนก็อ่านดีทั้งสิ้น       นักเขียนรุ่นโบราณจะยกสามก๊กมาเอ่ยเสมอ

ทำให้ต้องควานหามาอ่านซ้ำ

เข้าไปดูในเวปของหอสมุดแห่งชาติครับ

ผมเสียดายจังที่เวปของสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ ไม่เปิดให้บุคคลภายนอกเข้าไปใช้บริการแล้ว .. ยังโหลดหนังสือไม่หมดเลย

คุณลุงไก่ เดินหาหนังสือย่านเดียวกับผม  ตั้งแต่ท่าเตียนถึงหลังวัดมหาธาตุ 
มีร้านหนังสือแบกับทางเท้าหลายร้านที่ผมเป็นลูกค้าประจำ  แต่ก่อนเดินดูทุกวัน

เดี๋ยวนี้อยู่ไกล  เดินไปดูทุกวันไม่ได้ 
มีโอกาสเข้าไปทำธุระเมื่อไรก็จะได้หนังสือติดมือมาไม่น้อย 
บางทีก็ติดเขาไว้ก่อนก็มี  เพราะเราเป็นลูกค้าเขามานาน

แถวท่าช้างนั้น คนขายหนังสือใจดี มีอะไรแปลกอะไรดีก็เก็บไว้ให้
บางทียังโทรมาถามด้วยว่าจะเอาไหม  ถ้าไม่เอาจะปล่อยให้คนอื่น

การซื้อหนังสือเก่า ผมเคยถูกยัดเยียดเหมือนกัน แต่ถ้าเราไม่เอา  ก็จบกัน
เพราะมันไม่ใช่แนวเรา และเราก็กินข้าวเป็นอาหาร  ไม่ใช่หนังสือ 
คนขายแถวนั้นเขาพูดภาษาดอกไม้กันรู้เรื่องครับ   แต่เราก็ต้องมีวาทศิลป์บ้าง
ซื้อหนังสือไม่พอ ต้องซื้อใจคนขายด้วย
บางทีซื้อไปซื้อมา  คนขายซักถามเอาความรู้จากเราซะงั้น  ต้องระวังตัวเหมือนกัน
โดยเฉพาะเรื่องปีพิมพ์ ครั้งที่พิมพ์ และชุดที่พิมพ์  ถามเมื่อไร ยาวครับ


ดิจิทัลแรร์บุคของ หอสมุดมหาวิทยาลัยศิลปากรนั้น  ได้ทราบจากทางเจ้าหน้าที่หอสมุดว่า
เมื่อหลายเดือนก่อน  เซิฟเวอร์ของหอสมุดโดนไวรัสโจมตี  ทำให้ต้องปิดให้บริการไป
เข้าใจว่า ส่วนที่เป็น ดิจิทัลแรร์บุค คงจะเสียหายมากอยู่  และเจ้าหน้าที่คงกำลังเร่งกู้ไฟล์กลับคืนมา
ไม่ใช่ว่า หอสมุดปิดระบบไม่ให้คนภายนอกใช้ (อย่างเช่นหอสมุดลางแห่ง) แต่อาจจะต้องรอสักหน่อย
อันนี้ได้รับการยืนยันจากปากเจ้าหน้าที่เอง

เคยมีผู้นำมาให้ดาวน์โหลดแบบครบชุด โดยไปฝากไว้ที่ 4shared แต่ผมหาลิงค์ไม่เจอแล้ว
ถ้ามีคนอยากได้ผมจะทะยอยเอาไปฝากที่ 4shared เพื่อดาวน์โหลดกันครับ

       วันนี้เป็นวันสุกดิบของงานหนังสือ        มีสหายหลายคน(มากกว่าสอง)

โทรศัพท์มาตามตัวว่าจะไปไหมเพราะพวกเขาทาแป้งแต่งตัวแล้ว

ใช่แล้วค่ะ   ในระหว่างที่จัดหนังสืออยู่นี้  จะมีนักหาหนังสือส่ง หรือเจ้าของร้านหนังสือมือสอง

ออกเลือกค้นก่อนใครๆ  หวังจะได้หนังสือดี ๆ   ซึ่งไม่จริงเสมอไป

เจ้าของร้านบางคนอยากจัดหนังสือ  ไม่อยากขายตอนนี้

เจ้าของร้านหนังสือบางคนมีกล่องเฉพาะลูกค้าคนสำคัญ  ที่จะยินดีเปิดเฉพาะผู้รักใคร่ล่วงรู้น้ำใจเท่านั้น

เพราะความดีใจของลูกค้าที่พร่ำขอบคุณ  มีความหมายต่อศิลปินนักขายหนังสือเก่ามาก

ลูกค้าบางคนก็จะถลาเหมือนอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่นกน้อยๆแน่  ไปตามบู้ทต่างๆ  และควักหนังสือ

ที่เพิ่งได้มาออกมาอวด          ลูกค้าที่แว่วเสียงก็จะตามมาที่ร้านต้นตอ

และเข้าปล้น...หรือค้นทันที   ครึกครื้นค่ะ


       หนังสือดีๆที่พิมพ์ออกใหม่ตอนนี้  ราคาสูงแบบไม่เคยปรากฎมาก่อนมี  ๗๐๐ บาท  ๑๐๕๐  บาท

๑๕๐๐ บาท    ๓๐๐๐ บาท   ๓๐๐๐ บาท(หนังสืออนุสรณ์นักประพันธ์)  หนังสือรวมภาพเล่มหนึ่ง

พิมพ์ออกมาหลายปีแล้ว  ตอนนี้ราคา ๓๕๐๐ บาท        เห็นจะไม่ต้องวาสนากันเป็นแน่

ถ้าซื้อหนังสือใหม่   ก็ไม่ต้องซื้อหนังสือเก่า