เรือนไทย

ตามชื่อกระทู้เลยคะ ของรูปที่หาดูได้ยาก มุมต่างๆของสมเด็จพระเทพฯหน่อยคะ

เปรียบประดุจ "ดวงแก้ว" เลอค่า คู่สยามจักรีวงศ์  (http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/09/K5814711/K5814711.html)

สมเด็จพระเทพฯ

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กับ สมเด็จพระเทพฯ

ทรงแย้มพระสรวล

๑.

ทรงชักเย่อ ระหว่างเป็นนิสิตจุฬาฯ

ทรงเกี่ยวข้าวในแปลงนา โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ๒๕๕๑

ทรงปั้นควายดินเหนียว โรงเรียนกาสรกสิวิทย์ ๒๕๕๒

พระองค์ยังทรงสีซอให้ควายฟังด้วย ในเพลง "เขมรไทยโยค" ซึ่งพระองค์ทรงพระสรวลตลอดเวลาที่ทรงสีซอ พร้อมทั้งรับสั่งเมื่อทรงสีซอเสร็จด้วยว่า "เดินหนีเลย สรุปแล้วควายกะหมาเหมือนกัน เสียงมันแสบแก้วหู เสียงมันแหลม" สร้างความประทับใจและรอยยิ้มให้กับเกษตรกรและผู้เข้าเฝ้าทุกคน


ที่มาhttp://www.suanpoeanporpeang.com/simple/?t635.html

ภาพนี้ประทับใจมากครับ

25 เม.ย.2555 เราเป็นคนสุดท้ายของการรับปริญญากับสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อรับเสร็จ ท่านมองแล้วยิ้มกลับมา เราขาสั่น ท่านถามว่าเขียนอย่างไร ผมบอกว่า ใช้เท้าครับ ท่านก็ชื่นชมว่าเป็นตัวอย่างและเป็นกำลังใจให้กับคนหลายคน ตอนนั้นเราหูอื้อ ท่านถามอีกว่าพ่อชื่ออะไร เราก็มัวแต่อึ้ง ตอบไม่ได้ แต่ท่านก็ยิ้ม หลังจากนั้นประมาณ 2 อาทิตย์ ท่านก็ทรงขอข้อมูลของตนไว้

เอกชัย วรรณแก้ว ลูกชายคนสุดท้อง จากพี่น้องทั้งหมด 5 คน ในครอบครัว อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ ชายหนุ่มพิการไร้แขน แต่สามารถนำความรู้ความสามารถเข้ามาเป็นนักศึกษาคณะจิตรกรรมสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตเพาะช่าง ได้อย่างประสบผลสำเร็จ อย่างที่มุ่งหมายไว้ ออกรายการ คนค้นฅน ที่ผ่านมาดูแล้วน้ำตาซึมเลยครับ

ทรงพระเจริญครับผม

ชมภาพฝีพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพฯ

กับข้าวฝีพระหัตถ์พระราชทานนักเรียน

ทรงพระเจริญ

 :D

 :D

ท่านทรงเป็นตัวย่างที่ดีในทุกเรื่องแก่ทุกคน
ทรงเป็นมิ่งขวัญและกำลงใจแก่พสกนิกร
เห็นพระองค์ทีไรแล้วอดที่จะชื่นชมพระองค์ไม่ได้

สมเด็จพระเทพฯทรงทดลอง "อ่านข่าว" ในห้องออกอากาศไทยพีบีเอส

http://www.youtube.com/watch?v=gq-szjQyldI

พระรูปเขียนสีน้ำ จากหนังสือ "พระอิริยาบถในต่างแดน สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี" วาดโดย คุณทวีพงษ์ ลิมาภรณ์วณิชย์

http://www.taveepong.com/princess_1.htm

;D

http://www.taveepong.com/princess_2.htm

 ;D

สมเด็จพระเทพฯ เสด็จเยี่ยมชมไร่องุ่นของคุณหมอชัยยุทธ กรรณสูตร ที่ภูเรือ จังหวัดเลย

ตามคำบรรยายใต้ภาพ

ทรงฉายภาพกับทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตน์ฯ

ทรงฉายภาพกับทูลกระหม่อมหญิงจุฬาภรณ์ฯ

ด้วยพระราชปณิธานแห่งสมเด็จพระเทพฯ

เป็นบุญตาที่ได้เห็น

เก็บภาพนี้ไว้มากกว่า 30 ปีแล้วคะ

ทรงถ่ายภาพนี้ที่ดอยอ่างขาง ปีพ.ศ.2521

คุณพวงแก้วอยู่ในภาพด้วยไหมครับ เผื่อว่ามีเรื่องเล่าฟื้นความหลังให้ได้ทราบกันบ้้าง

เจอคำถามคุณลุงไก่เข้าตรงๆ ก็ได้แต่อ้อมแอ้ม ตอบว่า...คะ

ภาพนี้เป็นภาพที่สุดหวง...เพราะถือเป็นสิริมงคลแก่ตัวเองอย่างยิ่งคะ

ดิฉันและเพื่อนๆเคยทำกิจกรรมโดยได้รับความอนุเคราะห์จากผู้ใหญ่ในโครงการหลวง

จึงมีโอกาสได้รับการชักชวนให้ ...เฝ้ารับเสด็จที่ดอยอ่างขางในวันนั้น

ครั้งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระเทพฯ และสมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์

ได้ทรงนำทูต 19 ประเทศไปชมโครงการที่ดอยอ่างขาง พ.ศ2521 พืชผักต่างๆก็ยังอยู่ในระยะทดลอง เช่นสตร์อเบอรี่

ท้อ  บ้วย ผักฯลฯ

ดิฉันได้เห็นการปลูกพืช ผักทดแทน ขณะที่ยังมีชาวเขาปลูกฝิ่นเป็นไร่ อยู่ตามพืชที่ว่างระหว่างโขดหินสีดำบนเขา

เนื่องจากเป็นที่ห่างไกลบนเขาสูง การเดินทางไปถึงก็ลำบาก แต่เมื่อมีแขกต่างเมืองมาเยี่ยมชมจำนวนมาก

เจ้าหน้าที่ของโครงการซึ่งต้องทำหน้าที่ต้อนรับก็มีไม่มาก และยังสื่อสารภาษาอังกฤษไม่คล่องนัก...พื้นที่เป็นเนินเขาเดินถึงกันลำบาก

ผู้ใหญ่ที่เรารู้จักจึงขอให้ช่วยร่วมดูแลแขก ที่มาเยี่ยมชมด้วย...ด้วยความเกรงใจผู้ใหญ่ก็เลยช่วยเล็กๆน้อยๆเท่าที่จะทำได้คะ

 เช่นเสิร์ฟอาหารกลางวัน อาหารหลักทำไปจากในเมืองเชียงใหม่แต่มีอาหารปิ้งย่างเสริมด้วย   ผลไม้คือสตอร์เบอรี่สดโรยน้ำ

 ตาลไอซิ่ง

 นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้มีโอกาสเข้าเฝ้าทุกพระองค์อย่างใกล้ชิด รู้สึกทราบซึ้งในพระจริยาวัตรที่ทุกพระองค์

ทรงเหน็ดเหนื่อย ...เพื่อให้ตัวแทนทุกประเทศได้เห็น...ทิศทางที่โครงการหลวงกำลังริเริ่มเพื่อเปลี่ยนแปลงปัญหาในพื้นที่

จากวันนั้นถึงวันนี้โครงการหลวงเติบโตขึ้นอย่างยั่งยืน ทำให้คนไทยในที่สูงมีอาชีพที่มั่นคง และคนกรุงเทพที่หาผักสด

สะอาด มีคุณค่า ราคาถูกได้รับประทานกันอย่างทั่วถึง ไม่ต้องซื้อจากต่างประเทศ

ด้วยความทราบซึ้งในพระมหากรุณาธิคนต่อคนไทย ดิฉันจึงเต็มใจที่จะอุดหนุนพืช ผัก ผลไม้ของโครงการหลวงเป็นประจำคะ ลุงไก่

เพื่อไม่ให้ขาดตอน ในพระอิริยาบถอันงดงาม

คุยกันเรื่องตึก ๑ อาคารเทวาลัยในกระทู้โน้น

ขออัญเชิญภาพสมเด็จพระเทพฯ มาไว้ในกระทู้นี้

อาจารย์เทาฯ ครับ ห้องนี้ที่ทรงประทับ อยู่ตรงไหน?

ไม่ทราบจริงๆค่ะ    เมื่อสมเด็จพระเทพฯเสด็จมาทรงศึกษาที่คณะ   ดิฉันอยู่ต่างแดน    เลยไม่มีโอกาสรู้อะไรทั้งหมด
ดิฉันไม่ได้สอนที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯค่ะ สอนที่อักษรศาสตร์ ม.ศิลปากร

เสด็จรถไฟความเร็วสูงที่ประเทศจีน

ทรงลอดซุ้มจามจุรี

โครงการอาหารกลางวัน ทรงโขลกส้มตำ

ทรงพันพลาสเตอร์ยา  ;D ;D

สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ กับ สมเด็จพระเทพฯ

ทรงเขียนจดมหายถึงตนเอง เพื่อทรงสะสมตราประทับไปรษณียากร สหรัฐอเมริกา

ภาพนี้ผมชอบมากครับ . ทรงละเลงขนมเบื้อง

จกาเมนูพระกระยาหาร "ทรงนาบ"

ทรงร่อนแป้ง

พระเทพฯ ในวัยทรงพระเยาว์

เป็นบุญตาจริงๆครับที่ได้เห็นรูปจากกระทู้นี้ทุกรูป

ทรงพระเจริญ

สมเด็จพระเทพฯ เสวยไอศกรีม  พระรูปนี้น่าจะทรงฉายเมื่อครั้งทรงเป็นนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ

ใจตรงกัน กับ อ.เทาชมพูจะ up กระทู้นี้ขึ้นมาพอดี อิอิ

ขออัญเชิญภาพนี้ครับ ทรงพระราชทานการร้องเพลงให้กับคณะที่ดอยตุง ครับ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ และ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ร่วมถวายเงิน ในพวงมาลัยด้วย

พระรูปเต็ม

 ;D

พล.ต.อ.วสิษฐ เดชกุญชร อดีตรองอธิบดีกรมตำรวจ และอดีตหัวหน้านายตำรวจประจำราชสำนัก ได้เผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับ "สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ" ในอีกแง่มุมหนึ่งซึ่งน่าสนใจบนเฟซบุ๊ค ส่วนตัวของท่าน
โดยเนื้อหามีที่มาจากการบอกเล่าของผู้สนองงานรับใช้ใกล้ชิดท่านหนึ่ง ซึ่งไม่ประสงค์ออกนาม อันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ การทรงดนตรี และ ทรงร้องเพลงพระราชทานในงานเลี้ยงส่วนพระองค์ แก่คณะผู้ปฏิบัติงานจากองค์กรต่างๆ ที่ทำงานถวายในโครงการพระราชดำริฯ ที่ดอยตุง เชียงราย เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2555

ในงานพระราชทานเลี้ยงคืนนั้น มีคนแอบทำพวงมาลัยติดแบงค์ขายหน้าเวที ติดแบงค์ 20 บาท 2 ใบ สลับกับดอกไม้กระดาษ ขาย 200 บาท แต่ถ้าติดแบงค์ 100 บาท 2 ใบ ขาย 500 บาท
ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล จากมูลนิธิชัยพัฒนา ควักใบละ 1,000 บาท มา 2 ใบ ติดพวงมาลัย แล้วขึ้นเวทีไปถวาย
สมเด็จพระเทพฯ ทรงรับมาอย่าง งงๆแล้วรับสั่งถาม ว่า "อะไร ยังไง"
คนแอบทำพวงมาลัยจึงทูลไปว่า "นักร้องดังๆ เขาต้องมีคนมอบพวงมาลัยติดแบงค์ให้ทั้งนั้น เป็นการทิป แสดงว่าชอบมาก ถูกใจมาก"
พระองค์ทรงเอาพวงมาลัยคล้องพระศอเลย
หลังจากนั้น ก็ขายดีจนติดแบงค์กันไม่ทัน พวงมาลัยสูงจนมิดพระเนตร
พระองค์ทรงพระสรวล ตรัสว่า "มองอะไรไม่เห็น แล้วจะเล่นดนตรีกันยังไงล่ะทีนี้ เอา! หลับตาเล่นก็ได้"

นักดนตรี ที่ล้วนแต่เป็น ดร.สาขาต่างๆ บ่นว่า "พวงมาลัยไม่มีกระเด็นมาข้างหลังบ้างเลย" ก็เลยได้รับพระราชทาน แบ่งพวงที่ติดแบงค์เล็กๆ ให้

จากเฟสบุ๊ค

ทรงมีพระประสงค์จะทอดพระเนตรวิ่งคบเพลิง... แต่ไม่มีกำหนดการ..จึงทรงแอบมาทอดพระเนตรข้างรั้ว

เพราะ....ทรงเกรงใจเจ้าหน้าที่ เนื่องจาก..เขาอาจจะต้องวุ่นวายถ้าจะปรากฎพระองค์ใกล้ๆ

จากเฟสบุ๊ค เช่นกัน

ตามที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้เสด็จพระราชดำเนินไปประทับ ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ตามคำกราบบังคมทูลเชิญของคณะแพทย์ เพื่อทรงรับการผ่าตัดนำกลุ่มหินปูนออกจากพระอุระ ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๕ ซึ่งสำนักพระราชวังได้ออกแถลงการณ์ประกาศให้ทราบแล้วนั้น คณะแพทย์ผู้ถวายการรักษาได้รายงานว่า ผลการผ่าตัดเป็นที่น่าพอใจ อุณหภูมิพระวรกายปรกติ เสวยพระกระยาหาร ไม่มีภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัด ทรงพระดำเนินได้ดี พระอาการโดยทั่วไปเป็นที่น่าพอใจ สามารถที่จะเสด็จออกจากโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย กลับไปประทับพักฟื้น ณ วังสระปทุม ได้ในวันพฤหัสบดีที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๕ ในการนี้ คณะแพทย์ได้กราบบังคมทูลขอพระราชทานให้ทรงงดพระราชกิจไว้อีกระยะหนึ่ง
 
ในระหว่างทรงพระประชวร ได้มีพระราชวงศ์ เอกอัครราชทูต ข้าราชการ พระภิกษุสงฆ์ และประชาชนทุกหมู่เหล่า แสดงความห่วงใยในพระอาการประชวร เสด็จ ไปเยี่ยม ลงพระนาม ลงนาม ถวายพระพร ให้ทรงหายจากพระอาการประชวรโดยเร็ว ความทราบฝ่าละอองพระบาทแล้ว ทรงชื่นชมในความปรารถนาดี และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้เชิญพระราชดำรัสขอบพระทัย และขอบใจ แจ้งให้ทราบทั่วกัน
 

สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ  เสด็จฯ กลับวังสระปทุมแล้ว ประชาชนเฝ้าฯส่งเสด็จแน่น เปล่งเสียงทรงพระเจริญตลอดเส้นทาง

เวลา ๑๐.๒๐ น. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินลงจากชั้น ๘ ตึกว่องวานิช โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย จากนั้นเสด็จพระราชดำเนินไปยังพระบรมราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล รัชกาลที่ ๘ ทรงวางพวงมาลัยถวายราชสักการะ ก่อนจะเสด็จประทับรถยนต์พระที่นั่ง เสด็จพระราชดำเนินกลับไปพักฟื้นพระวรกาย ณ วังสระปทุม ตามที่คณะแพทย์ผู้ถวายการรักษาได้รายงานว่าพระอาการทั่วไปเป็นที่น่าพอใจ สามารถที่จะเสด็จพระราชดำเนินกลับวังสระปทุมได้
          
โดยตลอดเส้นทางเสด็จพระราชดำเนิน มีพสกนิกร คณะแพทย์ พยาบาล และนักศึกษา เฝ้าฯส่งเสด็จอย่างเนืองแน่นและเปล่งเสียงทรงพระเจริญตลอดเส้นทางเสด็จพระราชดำเนิน

จาก โพสต์ทูเดย์ ๒๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ (http://www.posttoday.com/%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A1/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81/195713/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%AF%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%AF%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9B%E0%B8%97%E0%B8%B8%E0%B8%A1)

http://www.youtube.com/watch?v=sYIg3Ptm7fs

ทรงดูผอมไปเลย

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=feOFxmH0LsY

ภาพจาก pantip

เป็นบุญที่ได้เห็นภาพพระองค์แบบที่ไม่ค่อยได้เห็นทั่วไป ขอบคุณทุกท่านที่กรุณานำมาแบ่งปันกันได้ชื่นชมในพระจริยวัตรของพระองค์คะ

พระรูปซ้ายจากค.ห. 11 ของคุณ siamese

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=2629.0;attach=9084;image)

ทรงพระเจริญ

                    พระสยามบรมราชกุมารีอาเศียรวาท
                              ๒ เมษายน ๒๕๕๖
พระดั่งสายทิพยธารสานสุขสันต์   ผ่องฉัพพรรณรังสีนิรัติศัย
ประทีปทองส่องวัฒนธรรมไทย   ทั้งศาสตร์ศิลป์ระบิลไกรก้องโลกา
พระ “วิศิษฏศิลปิน”ปิ่นประเทศ   เปล่งพระเดชเลิศพระคุณอดุลค่า
ขอพรพระไตรรัตน์พิพัฒนา       เกษมสันต์เนิ่นพรรษานิรันดร์เทอญ
            ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
                    ข้าพระพุทธเจ้าหนังสือพิมพ์แนวหน้า
          (นายประยอม ซองทอง ศิลปินแห่งชาติ ประพันธ์)

                              วิศิษฏศิลปินอาศิรวาท
                                ๒ เมษายน ๒๕๕๖

                              ( เปษณนาทฉันท์ ๑๖ )
ศุภามงคลลุดลเมษมาส                         นภางค์ไพลาสประภาสพรรณราย
สยามนาครประชุมกรกราย                        ประดังตังวายพิชัยไพศาล
ดุรีย์บันดาลประสานซ้องศัพท์                ประเลงเพลงขับสดับคำหวาน
ลำนำฉ่ำสรวงบำบวงพวงมาลย์                วิสิฐพิชญญาณสุขุมรสบทกวี            
พระภูบดินทร์นวมินทร์ทรงฉัตร                     ประทานดวงรัตน์จำรัสรัศมี
ประสาทชาติรัฐมนัสปรีดี                   วิจักษณ์ศักดิ์ศรี “วิศิษฏศิลปิน”      
พระคือเทพรักษ์พิทักษ์ปัญญา                พิพัฒน์วัฒนาประดาศาสตร์ศิลป์
วิวัฒน์วัฒนธรรมตำนานธานินทร์                นิมิตชีวินศุภานาคร   
พระราชสมภพคำรบมงคล                        พระไตรรัตน์ดลพระชนม์สถาวร
สยามเทวราชประสาทชัยพร                        พระเกียรติกำจรจำรัสชัชวาล
ฉลองเดชภูบดีสนองศรีพระมาตา                      ประทีปทองส่องนรานิรทุกข์สุขศานต์
พิพิธคุณเหนือเกศพิพิธเดชสราญ                     นิมิตพิษฐานจิรัฐิติกาลเทอญ
         
                          ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
              ข้าพระพุทธเจ้านิตยสาร “ขวัญเรือน”            
              (นายประยอม  ซองทอง  ศิลปินแห่งชาติ  ประพันธ์)
   

                            แด่พระวิศิษฏศิลปินปิ่นสยาม
                                 ๒ เมษายน ๒๕๕๖

พระคือศรีแห่งแผ่นดินสืบศิลป์ศาสตร์           สืบพระราชจริยวัตรปิ่นฉัตรหล้า
สืบสรรพ์วัฒนธรรมภูมิปัญญา                 เป็นเทพานุรักษ์มรดกไทย
วโรกาสราชสมภพบรรจบพระฤกษ์                   มงคลเบิกศรีสวัสดิ์นิรัติศัย                     
ขอเดชะบุพกษัตริย์รัตนตรัย                  บันดลชัยขวัญรัชราษฎร์ขวัญชาติเทอญ               
               ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
                      ข้าพระพุทธเจ้าหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์
            นายประยอม ซองทอง ศิลปินแห่งชาติ ประพันธ์

 :D

 :D

 :D

 :D

สี่พระองค์ เมื่อทรงพระเยาว์

 ;D

 ;D

 ;D

 ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เมื่อต้นปีจามจุรีงามล้น
เครื่องหมายของสิ่งมงคล
ทุกคนเริ่มต้นสนใจ
เริ่มเวลารับชาวจุฬาน้องใหม่   ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ เป็นบุญตาเหลือเกิน ขอบพระคณทุกๆท่านที่กรุณาแบ่งปันให้ได้ชมค่ะ

ทรงพระเจริญ

ขอบพระคุณที่แบ่งปันค่ะ :)

พระรูปนี้เคยเห็นหรือยังคะ

สี่พระองค์ เมื่อทรงพระเยาว์

บ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่ง สมเด็จพระเทพรัตน์ฯ เสด็จไปทรงซื้อหนังสือที่ร้านในห้าง ดิ เอ็ม โพเรียม โดยทรงพระดำเนินจากวังสระปทุม เพื่อมาขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีสยามไปลงที่เอ็มโพเรียม โดยทรงกดตู้ซื้อบัตรอัตโนมัติเหมือนผู้โดยสารทั่วไป มีผู้เสด็จตามเป็นผู้หญิงสองคนเท่านั้น
ไม่มีการกันคน ไม่มีการห้ามใคร ไม่มีการปิดขบวนอะไรทั้งสิ้น เมื่อเสด็จขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว แต่ปรากฏว่ารถขบวนนั้นที่นั่งเต็ม พระองค์ท่านก็ทรงยืนเกาะราวรถไฟฟ้าเหมือนสามัญชนทั่วไป จนกระทั่งมีผู้โดยสารจำพระองค์ท่านได้ ก็ลุกขึ้นยืนเพื่อให้ทรงนั่ง พระองค์แย้มพระสรวลและรับสั่งขอบใจก่อนทรงนั่งที่ของคนนั้น
คนนั้นก็นั่งลง(กับพื้น) พอมีคนเห็นคนนั่งลงกับพื้น ทุกคนในรถไฟฟ้าจึงรู้ว่าพระองค์เสด็จ จึงนั่งกันหมด ขนาดเด็กวัยรุ่นที่แต่งตัวกางเกงจะหลุดก้นพอเห็นพระองค์ก็นั่งยองๆ กับพื้นแล้วยกมือไหว้กันทุกคนไป เป็นที่ปลาบปลื้มของผู้ที่อยู่ในรถไฟฟ้าตู้นั้นมาก ทรงแย้มพระสรวล...ตลอดเวลา
เมื่อทรงซื้อหนังสือเสร็จก็เสด็จพระราชดำเนินกลับด้วยรถไฟฟ้าลงสถานีสยามแล้วทรงพระดำเนินกลับวังสระปทุม

ที่มา : เรื่องพระเทพฯที่เราอยากรู้
ภาพประกอบ : จากอินเตอร์เน็ต

สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงมีพระอารมณ์ขันอยู่เสมอ  เมื่อ ๑๐ ปีที่แล้ว วันอังคารที่ ๒๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗  เกิดอุบัติเหตุพระกรหัก  พระองค์ท่านยังทรงมีพระอารมณ์ขันทรงเขียนเล่าเหตุการณ์ไว้นิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ เป็นที่สนุกสนาน   ;D

พระราชนิพนธ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เรื่อง คนแขนหัก (๑) นิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ ๑๘ - ๒๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๘ ปีที่ ๒๕ ฉบับที่ ๑๒๗๙

ข้าพเจ้าค่อนข้างจะภูมิใจว่าไม่เคยแขนหักขาหักเหมือนคนอื่นทั้ง ๆ ที่หกล้มบ่อย เคล็ดลับอยู่ที่ว่าเราต้องรู้จักล้ม กลิ้งให้ถูกทาง เก็บแขนเก็บขา และศีรษะให้ดี คราวนี้ข้าพเจ้าอยู่ในสถานการณ์ที่แก้ไขไม่ได้ เพราะยืนอยู่ในที่แคบ กลิ้งไม่ได้

วันนั้น เป็นวันอังคารที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๔๗ ข้าพเจ้าเตรียมตัวจะไปงานพระราชทานเพลิงศพ ท่านเจ้าคุณวัดนิเวศธรรมประวัติที่บางปะอิน แต่งตัวเสร็จแล้วแทนที่จะเดินลงบันไดไปขึ้นรถ กลับเดินย้อนไปหยิบขนมที่ในห้องอาหาร เสี้ยววินาทีต่อมาก็ลื่นล้มโครมไปกองที่พื้น เจ็บแขนแถว ๆ ข้อมือจนเห็นดาวขึ้นเป็นแถว ๆ

หมอชูศักดิ์ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญกระดูกเดินอยู่แถวนั้นพอดีจึงถูกเรียกมา เขาก็คงจะรู้แล้วว่าเป็นอย่างไร จึงว่าควรไปฉายเอกซเรย์ แต่แรกข้าพเจ้าคิดว่าไปบางปะอินเสียก่อนค่อยกลับมาจัดการ เดชะบุญที่มันปวดมากก็เลยไปโดยดี ที่แพทย์หลวงมีเจ้าหน้าที่ทำให้ประเดี๋ยวเดียวก็ทราบว่าหักแน่ ๆ จะใส่เฝือกถาวรเลยก็ไม่ได้ เพราะแขนยังบวมมากจึงใส่แบบชั่วคราวก่อน เสร็จเรื่องแขนก็ไปบางปะอิน เสร็จเรื่องเผาศพยังกลับไม่ได้ เพราะฝนตกหนักไม่อยากจะเดินลื่นหกล้มหักไปอีกข้าง

หมอบอกว่าโชคดีที่ไม่ต้องผ่าตัด คนส่วนมากกระดูกเคลื่อน แต่ข้าพเจ้าไม่เคลื่อน หักอยู่กับที่

ระหว่างอยู่ในรถ อ้วนส่ง SMS มาจากอังกฤษเพื่อรายงานว่าไปดูพิพิธภัณฑ์อะไรบ้าง จึงตอบว่าแขนหัก ด้วยความก้าวหน้าทางการสื่อสาร คนอยู่อังกฤษจึงรู้ข่าวนี้ก่อนคนอยู่เมืองไทยด้วยประการฉะนี้

กลับมาที่อาคารชัยพัฒนา หมอเอกชัยมารออยู่แล้ว หลังจากหาข้อมูลจากหมอชูศักดิ์เต็มที่

เสร็จเรื่องเผาศพแล้ว ก็ต้องยุ่งเรื่องตัวเอง ปัญหาค่อนข้างมาก

ปัญหาแรกคือ หมอแนะนำว่าต้องยกแขนไว้สูง ๆ จะได้ไม่บวม แต่มันจะเมื่อย เขามีอุปกรณ์คล้องแขน เป็นผ้ามุ้งขลิบสีต่างๆ ที่ฮิตมาก ๆ มี สีขาว สีฟ้า อันที่จริงสีแสดก็มี

ปัญหาที่สอง การมีมือเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นมือที่ไม่ถนัด ใคร ๆ จะมาช่วย แต่ข้าพเจ้าคิดว่าเราจะต้องรับสภาพอยู่แบบนี้อีกนาน อย่างน้อย ๖ สัปดาห์ที่หมอเขาบอกอย่างให้กำลังใจ ข้าพเจ้าเคยทำงานเกี่ยวกับคนพิการมานานแล้ว เท่าที่สังเกตคือ เขาจะต้องใช้ส่วนของร่างกายที่เหลือช่วยทำการงานต่าง ๆ ให้ดีที่สุดก่อนจึงใช้เครื่องช่วยนอกกาย หลังจากนั้นจึงขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น การส่งเสริมเรื่องการใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระ (independent living) จึงเป็นเรื่องสำคัญที่ไม่ควรละเลย การอาบน้ำหรือล้างมือต้องระวังไม่ให้น้ำเข้าเฝือก ข้อนี้อึ่งสั่งเสียทางไกลมาจากอังกฤษ (ทัวร์เดียวกับอ้วน) ให้เอาถุงพลาสติกครอบมือแล้วรัดยางหนังสติ๊กหรือเชือกฟางผูกของผูกไว้ ประพจน์เห็นเข้า สวมวิญญาณนักออกแบบให้ เอาผ้าพลาสติกตัดเป็นถุงมือมีเชือกรูด

ปัญหาเรื่องงาน ตอนเช้าเจออธิการบดีของสถาบันราชมงคล บอกเขาว่าอีกสองสามวันเจอกันงานปริญญา ถึงตอนนี้ต้องบอกอารยาให้แจ้งพวกปริญญาทั้งหลายว่าขอเลื่อนไปก่อน

งานหลายอย่างทำได้ แต่ต้องทำมือซ้าย แต่ไหนแต่ไรมาเคยรับการอบรม ซึ่งอาจจะเป็นการอบรมโบราณว่า ทำอะไรมือซ้ายไม่สุภาพ ถึงตอนนี้ทำได้มือซ้ายอย่างเดียว ถ้าใครถือเรื่องนี้ก็ต้องรอไปก่อน ถ้าไม่ถือ ก็เชิญมาได้ การเชคแฮนด์กับฝรั่งก็เป็นไปตามกฎนี้หรือว่าไม่เชคเลย

ส่วนสำคัญของการปฏิบัติหรือดำเนินชีวิตอย่างหนึ่งคือ การเขียน แบ่งออกเป็นการพิมพ์คอมพิวเตอร์และการเขียนด้วยดินสอหรือปากกา ครั้งแรกข้าพเจ้าคิดว่าพิมพ์น่าจะง่ายกว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งพิมพ์ภาษาอังกฤษจะง่ายกว่าพิมพ์ภาษาไทย ถ้าจะต้องเขียนอะไร ๆ เป็นภาษาอังกฤษไปหมด กว่าจะถอดเฝือกภาษาอังกฤษน่าจะเก่ง

เรื่องการเซ็นเช็คหรือเอกสารทางการเงินเป็นเรื่องสำคัญ ข้าพเจ้าทำงานมูลนิธิและกิจการหลายอย่าง ถ้าข้าพเจ้าไม่เซ็นให้ ใคร ๆ จะแย่ไปแยะ แต่แรกข้าพเจ้าคิดว่าจะใช้แปะโป้งและให้หมอเอกชัยเซ็นรับรองว่าป่วยจริง ใคร ๆ พากันห้ามเพราะการแปะโป้งนั้นเขาใช้เฉพาะในสถานธนานุบาล (เป็นชื่อเพราะ ๆ ของโรงรับจำนำ) เขาไม่ใช้กันในกิจการธนาคาร

ประการต่อมาคือ การเล่นดนตรี ที่ว่าจะตีระนาดประกอบโขนเป็นอันว่าลืมไปเสียเถอะ ก่อนหน้านี้มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นนักตีระนาดเหมือนกัน หกล้มมือซ้ายหัก ข้าพเจ้าคิดจะนัดแกมาเล่นคู่กันแบบ duet ข้าพเจ้าเล่นมือซ้าย ดาวเล่นมือขวา แต่ครูดูจะไม่เห็นดีด้วย ซอก็สีไม่ได้ ผลสุดท้ายร้องเพลงได้อย่างเดียว

กลับวังสระปทุมวิ่งออกกำลัง ๕ รอบแล้วเริ่มคิดเรื่องมือต่อ เอาเข้าจริงแล้วเขียนมือซ้ายง่ายกว่าและเร็วกว่าพิมพ์มือเดียว ฉะนั้นสิ่งที่เคยเขียนบันทึกก็พยายามทำอย่างเดิม ข้าพเจ้าเป็นคนที่ถนัดมือขวา ฉะนั้นจึงเขียนมือซ้ายได้ช้ามาก แต่ถ้าทำไม่ได้ แล้วไม่ทำ ก็จะไม่ได้อยู่อย่างนั้นเอง จึงตัดสินใจทำงานเท่าเดิม ซึ่งต้องใช้เวลามาก ผลก็คือใช้เวลาสามวันสามคืนกว่าจะเขียนได้คล่อง ต้องอดตาหลับขับตานอนจนเกือบจะป่วยด้วยโรคอื่นเพราะพักผ่อนไม่พอ นอกจากเขียนบันทึกแล้ว ข้าพเจ้าใช้สมุดแบบฝึกหัดของเด็กอนุบาลหัดเขียนหนังสือ ฝึกกล้ามเนื้อมือ ใคร ๆ ชมว่าข้าพเจ้าเขียนมือซ้ายได้ดีจนเขาคิดว่า ข้าพเจ้าถนัดซ้ายแต่โดนครูบังคับให้เขียนข้างขวา ที่จริงก็ไม่ใช่ เป็นความชำนาญที่เกิดจากการฝึกหัด

ข้าพเจ้าแก้ปัญหาเรื่องธนาคารได้โดยให้นายแบงก์มาเอาตัวอย่างลายเซ็นมือซ้าย เขานั่งดูข้าพเจ้าเซ็นพักใหญ่ บอกว่าใช้ได้

สำหรับคอมพิวเตอร์ก็ต้องใช้มือเดียว เปลี่ยนเอา mouse มาเสียบข้างซ้าย ถึงจะช้า แต่ก็พิมพ์เองได้ เช่น พิมพ์ e-mail พิมพ์สุนทรพจน์ที่พูดที่เกาหลี ที่อิตาลี ที่กระทรวงการต่างประเทศ (ไทย) พิมพ์เอกสารการสอน ประมาณ ๑๐ หน้า เป็นภาษาไทย

เมื่อคนรู้เรื่องปัญหาแขนหัก ก็มาเยี่ยม เซ็นชื่อ เอาดอกไม้มา หลายคนส่งอาหารและขนมมามากมาย ที่จริงก็เป็นธรรมเนียมเหมือนกัน คนแขนหักทำกับข้าวเองไม่ได้ต้องมีคนทำให้ มีเด็กเรียนเมืองนอกส่ง e-mail มาว่า แม่เขาส่งข่าวไปว่าข้าพเจ้าข้อเท้าหัก ข้าพเจ้าตอบไปว่าไม่ใช่ข้อเท้าแต่เป็นข้อมือ เขาว่าค่อยยังชั่ว น่าคิดเหมือนกันว่าเสียมือหรือเสียเท้าแย่กว่ากัน

มีคนเขียนจดหมายมาอวยพรมาก มีทั้งพระทั้งฆราวาส มีฝรั่งที่รู้จักกัน เขียนมาถามว่าตกลงเจ็บจริงหรือเปล่า เห็นในทีวีหน้าตาร่าเริงแจ่มใสดี ที่จริงข้าพเจ้าเจ็บมาก แต่ก็สนุกนิด ๆ เพราะเป็นประสบการณ์ใหม่ มีเรื่องคุยกับใครต่อใคร เพิ่งรู้ว่าในโลกนี้มีคนเคยหกล้มแขนหักอยู่มากมาย มีท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งประสบอุบัติเหตุทำให้เสียแขนไป แต่ท่านก็ไม่ท้อถอย ได้ทำงานเป็นประโยชน์ต่อวงการศึกษาของไทยเป็นอย่างมาก ท่านเขียนการ์ดมาให้กำลังใจ

เมื่อเฝือกชั่วคราวหลวมก็ต้องเข้าเฝือกใหม่ คราวนี้เป็นเฝือกถาวร สมัยใหม่นี้ไม่ต้องใช้ปูนปลาสเตอร์ เป็นเฝือกที่ดูเหมือนกับเป็นผ้ากอซหุ้มพลาสติกมีน้ำหนักเบา มีลวดลายให้เลือกหลายแบบ หมอเอามาให้เลือก ๔ ลาย มีลายไดโนเสาร์หลากสี ลายหมีถือลูกโป่ง ลายคริสต์มาส และลายลูกฟุตบอล ข้าพเจ้าเลือกลายไดโนเสาร์ ถ้าจะเปลี่ยนอีกครั้งก็จะเอาลายหมี มีคนถามว่าแบบนี้ไปงานศพ หรือแต่งเครื่องแบบทหารทำอย่างไร ข้าพเจ้าเห็นว่า ไม่น่าจะเป็นอะไรเพราะเฝือกไม่ใช่เสื้อผ้า เป็นอุปกรณ์ทางการแพทย์

ที่จริงหมอบอกว่าข้าพเจ้าควรจะเจ็บมากกว่านี้ เพราะมีการดึงกระดูกให้เข้าที่ แต่ข้าพเจ้ามัวแต่งงที่มีคนมาตั้งกองเชียร์มากมายนอกเหนือจากหมอที่ปฏิบัติการ เช่น หมอธำรงรัตน์ หมอชูศักดิ์ หมอเอกชัย

ใส่เฝือกนี้แล้วสบาย ไม่คัน ขยับได้พอสมควร บางทีไปไหน ไม่ใช้ผ้าห้อยแขน ใครๆ เตือนว่าควรใช้ เวลาวิ่งข้าพเจ้าชอบชูแขนขึ้นสูงสักครู่แล้วเอามือลงจะรู้สึกว่าเลือดสูบฉีดดี.

พระราชนิพนธ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เรื่อง คนแขนหัก (๒) นิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ - ๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘ ปีที่ ๒๕ ฉบับที่ ๑๒๘๐

หลังจากแขนหัก ๒ วัน ไปนราธิวาส ไปงานของดีเมืองนรา มอบรางวัลผู้ชนะประกวดนกเขา ประกวดผลผลิตทางการเกษตร แล้วไปเยี่ยมโรงเรียนต่าง ๆ เยี่ยม อบต. รับประทานอาหารที่จวนผู้ว่าราชการจังหวัด แต่ละแห่งให้เซ็นเยี่ยมต้องใช้มือซ้าย ทั้งอิหม่าม กรรมการมัสยิด โต๊ะครู ฯลฯ ต่างมาสวดอวยพร

นอกจากไปไหน ๆ ในเมืองไทยแล้ว ระหว่างนี้ยังไปต่างประเทศได้ด้วย เช่น ไปเกาหลี ประชุมเรื่องพิพิธภัณฑ์ มีเจ้าหน้าที่กรมพิธีการทูตเข้าไปคุมในครัวเวลาเลี้ยงให้ตัดอาหารเป็นชิ้นเล็กใช้ส้อมจิ้มหรือตะเกียบคีบ (มือซ้าย) ได้ ที่เกาหลีนี้ประสบความสำเร็จอีกอย่างหนึ่งคือ สามารถใช้มือซ้ายเขียนพู่กันจีนได้โดยไม่เคยซ้อมมาก่อน เวลานั่งอยู่ใช้มือซ้ายจดได้ดีแล้ว แต่มีปัญหาเวลายืน ทดลองใช้เทปอัดเสียง แต่ไม่ค่อยได้ผล ไม่ถนัด เลยต้องหาสมุดเล็ก ถือไว้มือขวาที่ใส่เฝือกแล้วใช้มือซ้ายจด

ที่อิตาลีไม่มีการนัดเรื่องตัดอาหาร พอไปถึง World Food Program เลี้ยงอาหารกลางวัน ข้าพเจ้าตัดไม่ได้ ขอให้คุณเจมส์ มอร์ริส ผู้อำนวยการช่วยตัดให้ ถือเป็นหน้าที่ของ WFP อย่างหนึ่งที่ทำให้คนมีโอกาสรับประทานอาหาร

เมื่อเปลี่ยนเฝือกจากไดโนเสาร์มาเป็นหมี ต้องเลื่อยไดโนเสาร์ออก รู้สึกหวาดเสียว ที่จริงเลื่อยไม่ถึงเนื้อเพียงแต่รู้สึกว่าร้อน ๆ หมอจึงใช้เหล็กที่ใช้กดลิ้นเวลาหมอตรวจคอรองเอาไว้

ในขณะที่ใส่เฝือกหมีนี้ มีข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งว่า ผิวหนังที่มือและแขนลอกออกมาเป็นขุย เห็นจะเป็นเพราะไม่ได้ล้างออกตามปกติ

ใช้มือไม่ได้ไปข้างหนึ่งนั้นเป็นเรื่องที่ยุ่งยากไม่น้อย เพราะต้องใช้อวัยวะที่ไม่ควรใช้ เช่น ตัดเล็บโดยใช้ข้อศอกกดกรรไกรตัดเล็บ ใช้ปากช่วยคาบ ใช้นิ้วเท้าคีบ ฯลฯ จะขอไม่บรรยายละเอียด

การรักษาแขนที่หัก นอกจากใช้วิธีการทางการแพทย์ทั้งแผนสมัยใหม่และแผนโบราณด้วยนิดหน่อยคือทาน้ำมันใส่ไพล ใส่การบูร ยังมีวิธีทางพระ ทางอะไร ๆ อีกเยอะที่มีผู้แนะนำได้แก่ ทำบุญซื้อรถ wheelchair ให้คนพิการที่ศูนย์ฟื้นฟู มีพวกกระทรวงสาธารณสุขสมทบด้วย มีผู้แนะนำให้ปล่อยปลาไหล และท่านเจ้าคุณราชบัณฑิตบอกให้สวดอิติปิโส ๕๐ เที่ยว เรื่องสวดนี้ค่อนข้างจะหนักใจเพราะว่ายังสวดไม่จบก็อาจจะหลับไปแล้ว ต่อมาคิดออกว่าสวดตอนวิ่งออกกำลังจะสวดได้มาก ตอนไปเยี่ยมโรงเรียนที่จังหวัดน่าน ท่านเจ้าอาวาสวัดช้างค้ำจัดพิธีสืบชะตาแบบทางเหนือ สวดมหาทิพมนต์

อยู่มาวันหนึ่ง มีงานฉลอง ๒๐๐ ปีพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ข้าพเจ้าไปที่วัดมกุฏฯ เดินอยู่เกิดหกล้มไปกลางลานวัด แต่ไม่เป็นอะไรเลยเพราะเป็นที่กลางแจ้ง มีที่กลิ้งตัวเก็บแขนเก็บขาได้ เย็นนั้นมีงานพระราชพิธีต่ออีกยาว ตกกลางคืนก็ไม่ได้เจ็บ แต่รู้สึกไม่สบาย หดหู่ใจ ต้องรีบนอน เช้าขึ้นก็รู้สึกปกติสบายดี ต้องบันทึกไว้ว่าความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นได้

พอใส่เฝือกไปได้ ๖ สัปดาห์ตามที่หมอบอก ก็ถอดเฝือกได้ ทำให้อดใช้เฝือกคริสต์มาส จิงเกิ้ลแบล หมอบอกว่ากระดูกก็ติดดีพอใช้แล้ว ถ้าใส่เฝือกอีกข้อจะติดขยับไม่ได้ กลายเป็นพิการจริง ๆ ข้าพเจ้าจึงรู้สึกว่าตอนนี้ทั้งมือ ทั้งนิ้วงอหรือบิดข้อมือไม่ได้เลย เขาว่าต้องค่อย ๆ ดัดทีละนิด

เอาเฝือกออกแล้ว ใส่เฝือกชนิดถอดได้แทน ปรากฏว่าเจ็บมากกว่าเดิมเพราะเหล็กที่ดามเฝือกอ่อน (ซึ่งแข็ง) กด แต่แรกแก้ปัญหาโดยเอาเฝือกไดโนเสาร์ที่หั่นครึ่งมาดามแล้วพันผ้า ต่อมาหมอเอกชัยหาเฝือกที่ไม่กดมาได้ ระยะหลัง (หลังจากที่หักประมาณ ๒ เดือน) ใช้แถบรัดแบบที่นักเทนนิสใช้

อยู่ไปซักพักชักรู้สึกว่าที่ดัดนิ้วดัดมือเองนั้นอาจจะผิดก็ได้ และเริ่มรู้สึกติดขัดแถว ๆ ข้อศอกและหัวไหล่ เรื่องอะไรจะยอมพิการโดยไม่จำเป็น ให้ผู้เชี่ยวชาญมาดูดีกว่า หมอวิไลมาดูแล้วบอกว่าตามเอกซเรย์กระดูกติดดีมาก ทำอะไร ๆ ได้ แต่ยังไม่ควรถือของหนักหรือกระแทกแรง ๆ ไม่ควรใช้มือขวายัน ต้องออกกำลังโดยผงกข้อมือขึ้นลง ยกนิ้วทีละนิ้วตั้งแต่นิ้วโป้งไปนิ้วก้อย นิ้วก้อยไปนิ้วโป้ง หมุนข้อมือไปรอบ ๆ ให้แขนแนบตัวถึงข้อศอกแล้วหงายมือคว่ำมือ

เรื่องปัญหาไหล่ต้องแก้โดยยกมือจับหลังให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทำ ultrasound ที่ไหล่ได้ แต่อย่างไปทำที่ข้อมือที่หัก เพราะว่ามันจะดึงเอาแคลเซี่ยมออกไป รับประทานแคลเซี่ยมเสริมนั้นดีแล้ว จะได้ไม่จำเป็นต้องดื่มนมอย่างมากมาย (ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนกันว่าตอนนี้ดื่มนมและกินอาหารอื่น ๆ อย่างมากมายอ้างว่ารักษากระดูก อาจจะทำให้เบาหวานถามหาได้)

วิธีการทำให้ดัดมือได้ง่ายก็คือ จุ่มพาราฟิน แล้วห่อเอาไว้ ๒๐ นาที (ห่อกระดาษและห่อผ้าขนหนูอีกชั้น) พาราฟินนั้นต้องให้อุณหภูมิประมาณ ๔๐ องศาเซลเซียส ดูง่าย ๆ คือข้างบนแข็งแล้ว ตามร้านสมัยนี้มีเครื่องจุ่มพาราฟินขาย แต่ว่าเปลืองไฟมากและเสียเวลานาน ไม่ดีเหมือนต้มในหม้อเคลือบต้มแกงธรรมดาแล้วใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดอุณหภูมิ

ต้องหัดใช้มือขวามากขึ้นทีละน้อย หลักการมีอยู่ว่ากระดูกต้องอยู่นิ่งที่สุดจึงติดดี แต่เส้นเอ็นต้องกระดุกกระดิกเส้นจึงไม่ยึด ต้องหัดเขียนหนังสือมือขวา พิมพ์สองมือไปได้พักหนึ่งเริ่มปวด ก็ต้องกลับไปใช้ด้านซ้ายอย่างเดิม นอกจากนั้นต้องหัดแต่งตัว สีฟันมือขวา เปิดก๊อกน้ำ กินข้าวสองมือ หั่นเนื้อหั่นผัก สีซอ ข้าพเจ้าภูมิใจที่มีความก้าวหน้าทุกวัน แม้แต่ความสามารถในการปรบมือเสียงดังก็ต้องถือว่าเป็นความสำเร็จ

วันหนึ่งทดลองรำแม่บท รำได้ทุกท่าเว้นท่ากวางเดินดง ซึ่งต้องชูเฉพาะนิ้วชี้กับนิ้วกลางขึ้นมา ต้องดัดอยู่หลายชั่วโมงจึงทำได้ หลังจากนั้นขณะสวดอิติปิโส ลองนับนิ้วว่าสวดได้กี่จบแล้ว ค้นพบว่ายกนิ้วโป้งนิ้วชี้และหุบอีกสามนิ้วที่เหลือไม่ได้ ทำอยู่หลายวันก็ยังไม่ได้แต่ก็ดีขึ้น

หมอแผนปัจจุบันบอกว่าปีใหม่แล้วจึงจะทำอะไรได้มากกว่านี้ (เช่น แจกปริญญา) ครูสอนภาษาจีนบอกว่าตามตำราจีนกระดูกหักต้องใช้เวลา ๑๐๐ วัน แสดงว่าพูดตรงกัน ยังไม่มีใครบอกได้ว่าจะตีระนาดได้เมื่อไร อาจจะต้องเอกซเรย์อีกและวัดมวลกระดูก ขณะนี้ที่ทำได้คือระวังไม่ให้หกล้มหรือเดินชนโน่นชนนี่อีก ไปไหนตั้งสติให้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเดินในที่สูง ๆ ต่ำ ๆ หรือขึ้นลงบันได ห้ามคุย ห้ามหันไปรอบ ๆ แล้วโปรยยิ้มเด็ดขาด สมเด็จพระสังฆราชท่านเคยสอนข้าพเจ้าไว้ว่าต้องมีสติ เดินก็ต้องรู้ว่าเดิน นั่งก็ต้องรู้ว่านั่ง ฯลฯ รับประทานอาหารมีประโยชน์บำรุงกระดูกและเนื้อเยื่อ เช่น โปรตีน ผัก ผลไม้ ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ พักผ่อนให้พอ (ข้อนี้ยากที่สุด) แล้วก็รอไป................

ถึงวันเฉลิมพระชนมพรรษา ข้าพเจ้าเป่าแตรคอร์เนตกับวงสหายพัฒนาได้โดยไม่มีปัญหาเกี่ยวกับมือ

ขณะนี้ยังเหลืออยู่ท่าหนึ่งที่ทำไม่ได้คือ ยืดนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนางออกไปข้างหน้าโดยไม่ให้นิ้วก้อยออกไปด้วย

มีข่าวในทีวีว่าหมอผ่าตัดคนนิ้วล็อคฟรีโดยเสด็จพระราชกุศล แสดงว่าคนเป็นโรคแบบนี้กันมาก

หลังวันเฉลิมพระชนมพรรษาข้าพเจ้าสบายขึ้น เริ่มหัดหยับจับอะไร ๆ มากขึ้น แต่เวลาแจกปริญญาต้องใช้มือซ้าย ทำได้ไม่เลวนักจนอาจารย์บางท่านบอกว่าใช้มือซ้ายไปเลย ก็คล่องดี ใส่ผ้ารัดข้อมือลายต่าง ๆ เพื่อแฟชั่น สองสัปดาห์ต่อมาหยิบจับสิ่งของด้วยมือขวาให้มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเล็กน้อย รำละครได้เป็นปกติขึ้น สีซอได้ เริ่มตีระนาดเล็กน้อยโดยไม่เป็นเพลง

วันที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๔๗ ซึ่งเป็นวันที่ ๘๒ ไปถ่ายเอกซเรย์อีกครั้งหนึ่ง หมอบอกว่ากระดูกติดดีมาก ข้อยังติดอีกนิดหนึ่ง หมอวิไลสอนให้ยืดแขนไปตรง ๆ คว่ำมือและใช้มือซ้ายค่อย ๆ ดันเบา ๆ อีกอย่างหนึ่งคือ ยืดแขนและดันให้ติดหน้าอก ให้ค่อย ๆ เพิ่มการใช้มือขวาจนหยิบจับของได้ไม่เจ็บ

วันที่ ๒๖ และ ๒๗ เป็นวันที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตของคนเป็นจำนวนมากตามที่ทราบกันอยู่แล้ว วันที่ ๒๗ จัดการศพน้องพุ่มหลานชายเป็นวันแรก หลานมีความสามารถหลายอย่าง ทำขนมให้น้าน้อยกิน (บำรุงกระดูก!) นับเป็นคนดีมีอนาคต ต้องมาตายแบบนี้ แต่นั่นแหละ สมเด็จแม่เคยสอนข้าพเจ้าว่า คนเราไม่ว่าเด็กว่าแก่ จะตายเมื่อไหร่ก็ได้ ขณะมีชีวิตอยู่ให้เร่งสร้างความดี เจอน้องเล็กซึ่งต้องใส่เฝือกเพราะเอ็นฉีก และเจอรัฐมนตรีสุดารัตน์ต้องห้องแขนเพราะกระดูกร้าว น้องเล็กต้องใส่ ๖ สัปดาห์ ของรัฐมนตรีต้องทำอย่างไรไม่ทราบ ไม่มีเวลาพูดกัน

วันที่ ๓๐ ธันวาคม เป็นวันครบ ๑๐๐ วันตามที่ครูจีนพูด เช้าขึ้นยังรู้สึกยอกที่หัวไหล่ ที่ข้อมือยังตึงอยู่นิดหน่อย ยังใช้มือซ้ายในการแจกของต่าง ๆ ที่สภากาชาดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ปีหน้าจะซ้อมแจกปริญญาข้างขวา นับเป็นครั้งแรกที่จะต้องซ้อมแจกปริญญา

ปีหน้าอย่าให้อะไรมันเกิดอย่างนี้เลย! เพี้ยง!

พระเทพทรงบุญ

ประพันธ์คำร้องและทำนอง  วิเชียร คำเจริญ (ลพ บุรีรัตน์)

ขับร้อง   สุกัญญา ปานกรด (คัฑลียา มารศรี)

http://www.youtube.com/watch?v=lB8ZQNMp47s

เจริญลาภ เจริญยศ เจริญวัย
เจริญในบุญบารมีเลิศล้ำ
สมเด็จพระเทพที่ฟ้าส่งมาช่วยนำ
เจริญรอยธรรม เจริญรอยไทย

ด้านกวีศรีประชา ข้าบาทไพร่ฟ้า
เทิดพระปรีชาทั่วไป
ร้อยกรองบทกลอนซึ้งซ่อนงานศิลป์ของไทย
แหละเป็นหลักชัยของนักเพลงสยาม

เอาใจร่วมมารวมร้อยเป็นเกลียวกลม
ทอแทนพรมปูรองลาดพระบาทตาม
แล้วโปรยไม้ดอกหมื่นสีที่พรมลาดงาม
บูชาในนามนักเพลงทุกคน

เมื่อพระเทพสถิตไหน
ขอให้ปวงภัยจงหลบเลี่ยงไปให้พ้น
ด้วยแรงบุญญาด้วยพรจากฟ้าเบื้องบน
โปรดบันดาลดลให้พระองค์ทรงพระเจริญ


(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5284.0;attach=34912;image)

พระรูปนี้ เจ้าของเก็บรักษาไว้ 40 กว่าปีแล้ว

ทรงพระเจริญ

ลองอ่านทัศนะจากนักเรียนจีนที่มาศึกษาต่อเมืองไทยนะคะ


ทำไมคนจีนจึงรัก "ฟ้าหญิงสิรินธร"
โดย : นักศึกษาหลักสูตรปริญญาโทสาขาผู้นำทางธุรกิจ สังคมและการเมือง มหาวิทยาลัยรังสิต

มิตรสัมพันธ์ระหว่างไทย-จีนมีประวัติศาสตร์ความเป็นมายาวนาน นับตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เมื่อสองพันกว่าปีก่อน

ก็เริ่มมีการส่งทูตไมตรีต่อกันแล้วจวบปัจจุบัน ไม่ว่าสากลโลกจะเกิดการเปลี่ยน แปลงประการใด
ทั้งสองประเทศยังคงเป็นเพื่อนบ้านที่ดีและมิตรสหายที่ดี

กล่าวได้ว่า บุคคลสำคัญที่มีส่วนทำให้ความสัมพันธ์ฉันมิตรเชิงยุทธศาสตร์ระหว่างสองประเทศได้พัฒนาอย่างต่อเนื่องและใกล้ชิดขนาดนี้ ก็คือ
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี พระองค์ทรงสร้างคุณูปการอันยิ่งใหญ่ต่อการกระชับความสัมพันธ์ฉันมิตรระหว่างไทย-จีน
เพราะฉะนั้น ชาวจีนทั่วไปจึงคุ้นเคยกับการเรียกขานพระนามของพระองค์ว่า “ฟ้าหญิงสิรินธร”
นับตั้งแต่ได้ทรงเสด็จเยือนประเทศจีนเป็นครั้งแรกในปี 2524

ตั้งแต่วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2524 “ฟ้าหญิงสิรินธร” ทรงเสด็จเยือนประเทศจีนเป็นครั้งแรกมาจนถึงปัจจุบันนี้
ช่วงระยะเวลาเพียงแค่ 33 ปี พระองค์ทรงเสด็จเยือนจีนได้ครบหมดทุกมณฑล ทั้งๆ ที่แผ่นดินจีนมีความกว้างใหญ่ไพศาล
(แม้กระทั่งผู้นำจีนบางคนก็ยังทำไม่ได้คือไม่สามารถเดินทางไปครบทุกมณฑล)
ตลอดระยะเวลา 33 ปี ทรงเสด็จเดินทางไปเยือนประเทศจีนถึง 36 ครั้ง ได้พบผู้นำจีนหลายต่อหลายท่าน
ได้เห็นและได้เรียนรู้เกี่ยวกับจีนในหลายๆ ด้าน จนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านจีน

ในหนังสือเรื่อง “การเสด็จพระราชดำเนินของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ตามเส้นทางสู่ที่ราบสูง”
พระองค์ทรงบันทึกถึงความประทับใจในช่วงระหว่างการเสด็จเยือนเมืองจีนว่า
“เวลามาแต่ละครั้ง ได้มีสิ่งตื่นเต้น ได้เห็นได้รู้สิ่งใหม่ๆ ที่ยังไม่มีและคนอื่นคงหาโอกาสนี้ได้ยาก”
และได้พูดถึงความประทับใจที่มีต่อคนจีนว่า
“คนจีนเป็นคนที่นิสัยคบง่ายและมีคุณสมบัติหลายอย่างที่คิดว่าเข้ากันได้ ประเทศก็ใหญ่
มีอะไรที่จะให้ศึกษาหรือมาดูมากขึ้นเรียกว่าไม่ซ้ำเลย”

เพราะเหตุผลเหล่านี้ จึงทำให้พระองค์ทรงสนพระทัยเกี่ยวกับจีนในทุกๆ ด้าน
ทรงทุ่มเทให้กับการเรียนภาษาจีน การเขียนพู่กันจีน การวาดภาพแบบจีน และฝึกรำมวยไทเก๊ก เป็นต้น พระองค์ทรงร่ำเรียนได้อย่างเชี่ยวชาญ
คนจีนภูมิใจมากๆ ที่มี “เจ้าฟ้าหญิง” ของประเทศเพื่อนบ้านให้ความสำคัญต่อวัฒนธรรมของประเทศจีนมากเช่นนี้

นอกจากนี้ ในระหว่างการเสด็จเยือนจีนทุกๆ ปี พระองค์ยังถ่ายทอดประสบการณ์การเยือนแผ่นดินจีนตั้งแต่ครั้งแรก
เป็นลายลักษณ์อักษรพระราชนิพนธ์ให้คนไทยได้อ่านอย่างเช่น หนังสือเรื่อง “ย่ำแดนมังกร” “มุ่งไกลในรอยทราย” “เจียงหนานแสนงาม”
และ “การเสด็จพระราชดำเนินของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารีตามเส้นทางสู่ที่ราบสูง” เป็นต้น

หนังสือที่พระองค์ได้ทรงนิพนธ์สร้างคุณูปการอย่างมากและหลังการเสด็จเยือนเมืองจีนแต่ละครั้ง
ก็มีส่วนทำให้คนไทยประทับใจและไปเที่ยวเมืองจีนตามที่พระองค์ได้เคยเสด็จเยือนไว้
ฉะนั้น การเสด็จเยือนเมืองจีนแต่ละครั้งของ “ฟ้าหญิงสิรินธร” ถือเป็นการจุดประกายให้คนไทยไปเที่ยวเมืองจีนและรู้จักเมืองจีนมากขึ้น

นอกจากนี้ ในฐานะนักอักษรศาสตร์ พระองค์ทรงให้ความสำคัญต่อนวนิยายจีนเป็นอย่างมาก
ถ้าเป็นเรื่องที่พระองค์ทรงชอบเป็นพิเศษก็จะทรงแปลเป็นภาษาไทยเช่นหนังสือเรื่อง “ผีเสื้อ” และ “นารีนครา”
ทุกวันนี้ยังมีวางจำหน่ายอยู่ในร้านหนังสือ

ถ้าพูดถึง “ฟ้าหญิงสิรินธร” ไม่ว่าชาวจีนหรือมิตรต่างแดนอื่นๆ
ใครๆ ก็บอกว่าพระองค์เป็นผู้นำเป็น “เจ้าฟ้าหญิง” ที่ “เข้าถึง” ง่ายไม่ถือพระองค์
ไม่ว่าเสด็จไปเยือนต่างประเทศใด พระองค์จะวางตัวอย่างเรียบง่ายเหมือนคนธรรมดาทั่วๆ ไป
ไม่ได้วางตัวเหนือผู้อื่นทั้งๆ ที่พระองค์มีฐานะเป็นเจ้าฟ้าหญิง
อย่างเช่น ช่วงเวลาที่ทรงเสด็จไปเรียนที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง อาจารย์นชางยิง (张英) เล่าให้ฟังว่า

“第一次去给公主上课,老师们都难免带些拘谨,然而,公主的随和风趣,睿智好学,让老师觉得上课过程也是一种精神享受.”
 ก็หมายถึงว่า “ตอนไปสอนพระองค์ครั้งแรก พวกอาจารย์อย่างน้อยก็ต้องระมัดระวังบ้าง
แต่พอเจอพระองค์ กลับพบว่าพระองค์เป็นกันเองไม่ถือพระองค์
พระองค์ทรงเฉลียวฉลาดชอบเรียนรู้มากๆ
ทำให้อาจารย์รู้สึกว่าในช่วงเวลาที่สอนเป็นเรื่องเพลิดเพลินเข้าถึงจิตวิญญาณไปด้วย”

ถ้าเราสังเกตจะเห็นได้ว่า ไม่ว่า “ฟ้าหญิงสิรินธร” จะทรงเสด็จไปเยือนประเทศจีนหรือที่ใดที่หนึ่ง
พระองค์จะทรงแขวนกล้องถ่ายรูปอยู่ข้างหน้าหรือถืออยู่ที่มือเสมอ
แล้วไม่ใช่แค่เครื่องเดียวด้วย เป็นเรื่องที่คนจีนเคยสงสัยมากๆ ซึ่งจริงๆ แล้ว
ด้วยฐานะความเป็นเจ้าฟ้าหญิง พระองค์ไม่จำเป็นต้องถือหรือแขวนสิ่งต่างๆ ที่ตัวด้วยพระองค์เอง
แต่สามารถให้คนข้างๆ ที่ไปด้วยกันช่วยถือก็ได้ เมื่อถูกถามพระองค์ทรงตอบว่า “ไม่เป็นไร”
ทำให้คนจีนยิ่งประทับใจในตัวพระองค์มากยิ่งขึ้น
เรียกพระองค์ท่านว่า诗琳通公主是平民的公主หมายความว่า “ฟ้าหญิงสิรินธร” ทรงเป็น “เจ้าฟ้าหญิง” ของประชาชนทั่วหล้า

“ฟ้าหญิงสิรินธร” ทรงมีความรักความผูกพันกับประเทศจีนอย่างแน่นแฟ้นเป็นที่ประจักษ์ของชาวจีนทั้งประเทศ
ความรู้ที่พระองค์ท่านได้ศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับประเทศจีน พระองค์ท่านได้ถ่ายทอดและ “แบ่งปัน”
ทำให้คนไทยมีความเข้าใจในประเทศจีน คนจีน และวัฒนธรรมจีนมากขึ้น
แล้วนึกถึงการพัฒนาประเทศตัวเองด้วย แล้วอย่างนี้จะให้คนจีนไม่เคารพรัก “ฟ้าหญิงสิรินธร” ของประเทศไทย
ไม่รักและประทับใจเจ้าฟ้าหญิงพระองค์นี้เหมือนเช่นคนไทยได้อย่างไรคะ

ดังนั้น เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2552
มีการประกาศว่า ชาวจีนทั่วประเทศได้โหวตยกย่องให้ “ฟ้าหญิงสิรินธร” เป็น “มิตรที่ดีที่สุดในโลก” ของคนจีนและประเทศจีน
ในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นราชนิกุล พระองค์เดียวในโลกที่เสด็จเยือนจีนมากที่สุด
เป็นเจ้าฟ้าหญิงที่คนจีนรู้จักมากที่สุด และเคารพรักพระองค์เสมือนหนึ่งเป็น “เพื่อนสนิท” ที่สุดคนหนึ่งของชาวจีนทั้งประเทศ

ทุกวันนี้ คนจีนเชื่อว่า การเสด็จเยือนประเทศจีนแต่ละครั้งของ “ฟ้าหญิงสิรินธร”
ช่วยส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศจีนและประเทศไทยให้กระชับแนบแน่นและเจริญมั่นคงยิ่งๆ ขึ้น
ทำให้คนไทยและคนจีนมีความรักความหวังดีต่อกันเสมือนหนึ่งเป็นพี่น้องในครอบครัวเดียวกันสืบเนื่องตลอดไป

เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันพระราชสมภพของ “ฟ้าหญิงสิรินธร” วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2557
ผู้เขียนในฐานะคนจีนคนหนึ่งที่มีโอกาสได้ศึกษาภาษาไทยในประเทศไทย
ขอน้อมเกล้าฯถวายพระพรชัยมงคล ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน


คัดลอกจาก
http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/reader-opinion/20140402/572396/ทำไมคนจีนจึงรัก-ฟ้าหญิงสิรินธร.html (http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/reader-opinion/20140402/572396/ทำไมคนจีนจึงรัก-ฟ้าหญิงสิรินธร.html)

ขอเรียนถามค่ะ  เคยอ่าน (น่าจะในพันทิป  นานแล้วเหมือนกัน)  ว่าพระนามในภาษาจีนคือ ซื่อหลินทง  แปลว่าเชี่ยวชาญทางอักษรศาสตร์  ท่านใดมีข้อมูลยืนยันเรื่องนี้ไหมคะ?

อยากเห็นลายพระหัตถ์อักษรจีนที่เป็นพระนามภาษาจีนจังเลยค่ะ

ชาวจีนเรียกขานสมเด็จพระเทพรัตนฯ ว่า ซือหลินทงกงจู่ (ซือแปลว่าบทกวี หลินแปลว่าหยกสวยงาม ทงแปลว่าปราดเปรื่อง กงจู่แปลว่าเจ้าหญิง)
ดูจากสำเนียงของชื่อ น่าจะนำมาจากพระนาม "สิรินธร"

ดิฉันไม่รู้ภาษาจีน   ต้องขอแรงคุณ CrazyHOrse ค่ะ

อักษรพระนาม ซือ หลิน ถง

ที่มา OKnation

คณะพระอาจารย์ที่เคยถวายพระอักษร สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี จำนวน 12 คน ภายในเวลากว่า 30 ปีที่พระองค์ทรงศึกษาภาษาจีนอย่างต่อเนื่อง ได้ร่วมกันถ่ายทอดเรื่องราวที่แต่ละคนมีประสบการณ์ได้ใกล้ชิดพระองค์ท่าน  ถือเป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ โดยเรียบเรียงเป็นหนังสือชื่อภาษาจีนว่า “โจ่วจิ้นซือหลินทงกงจู่” หรือแปลเป็นไทยว่า “เข้าใกล้สมเด็จพระเทพฯ”

จาก Facebook ของ Nitipong Honark

ฉันมันเข้าสู่วัยชราขั้นต้นแล้วละแม่ประไพ..ชอบเล่าเรื่องอะไรซ้ำ ๆ

สามสิบปีก่อน ตอนนั้นศิลปินนักร้องที่เขาร่ำลือว่าดังนักหนา มีอยู่ 3 หน่วย อันได้แก่ อัญชลี จงคดีกิจ, ธงไชย แมคอินไตย์, วงเฉลียง...
บัดนี้ท่านแรกยังเป็นสาวสมาร์ท ทำงานเพื่อศาสนา หน้าตาผ่องใส ร่างกายสมส่วน สุ้มเสียงเช่นเดิม
ท่านที่สอง ไม่รู้ไปกินอะไรมา ทำลายสถิติดาวค้างฟ้าเมืองไทย ต่อให้อายุเก้าสิบก็คงจะเปลี่ยนไปไม่มาก เป็นมหาดาราสามเจนเนอเรชั่น..
วงที่สาม สมาชิกมีห้าคนบ้าง สี่คนบ้าง เจ็ดคนบ้าง ผีเข้าผีออก...บัดนี้ผีได้ออกไปนานแล้ว แต่ละคนไม่เหลือเค้าเป็นศิลปินที่ว่าดังนักหนา..อ้วน พุงโร หัวล้าน ทั้ง ๆ ที่อายุน้อยกว่าสองรายแรกนั่นอีก...

ทั้งสามหน่วยศิลปินนั่น โชคดีมีวาสนาร่วมกัน ได้เล่นคอนเสิร์ตหน้าพระที่นั่งร่วมกันต่อหน้าพระพักตร์สมเด็จพระเทพฯ และฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ฯ ที่ศาลาดุสิดาลัย จิตรลดา พร้อมด้วยนักเรียนจากโรงเรียนจิตรลดาเต็มศาลา

ศิลปินอัญชลี เกร็งจนร็อคแทบไม่ออก
ศิลปินธงไชย...พยายามใช้ราชาศัพท์ ขอเดชะ...ก็พูดเป็น ขอดาเชะ..
ศิลปินเฉลียง...คะนองไม่ได้ดูตามาตาเรือ ถวายแซวพระองค์ท่านเป็นระยะ.

ก่อนจะเล่นคอนเสิร์ต ได้เข้าเฝ้าก่อน ท่านก็รับสั่งว่า วันนี้เป็นหวัดนะ กรี๊ดไม่ไหว...ฉันก็จำไว้

พอขึ้นบนเวที ก็เลยคิดอะไรขึ้นมาไม่รู้ ถือตัวว่าเป็นหัวหน้าวงที่พวกมันอุปโลกน์ให้ บังอาจพูดออกมาเลยว่า...

"เนื่องจากใต้ฝ่าละอองพระบาท ทรงเป็นรุ่นพี่ที่จุฬาฯ ของข้าพระพุทธเจ้า จึงขอพระราชทานพระราชานุญาต ใช้คำสรรพนามเรียก พี่น้อย นะครับ....วันนี้ พี่น้อยบอกว่าเป็นหวัด จะไม่ทรงกรี๊ด ขอให้พี่น้อยหายเร็วๆ นะครับ"

ทั้งโรง เงียบกริบ............

วัชระ ปานเอี่ยมช่วยชีวิตทั้งวงไว้ได้...

"เอิ่ม มหาดเล็กครับ ถ้าจะยิง กรุณายิงให้ถูกตัวนะครับ"....

เสียงหัวเราะกระหึ่มศาลาดุสิดาลัย และแอบเห็นทรงพระสรวลด้วย

เจ้าหญิงผู้เป็นที่รักยิ่งของชาวไทย ขอจงทรงพระเจริญเถิดพระเจ้าข้า...

สองพระองค์

ทรงพระเยาว์

ทรงพระเจริญ

เมื่อทรงพระเยาว์

(http://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1.0-9/10014684_10152334822473545_298568635_n.jpg)

จากเฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/scb.thailand

เมื่อทรงพระเยาว์  ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

กับพระขนิษฐา  ;D

กับพระราชมารดา  ;D

สามพระองค์  ;D

 :D

ทรงช่วยพระสหายขายทองที่อุทัยธานี  ;D

วันจันทร์ที่ ๑๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๗

ลูกค้าผู้โชคดี  ;D

ทรงสง่างามในเครื่องแบบนายทหาร  ;D

อัญเชิญพระบรมฉายาลักษณ์นี้มาเป็นสิริมงคลแก่ชาวเรือนไทย  เนื่องในวันเริ่มต้นปีใหม่ 2558 ค่ะ

ทรงเป่าลูกโป่งฟองสบู่กับเด็กนักเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านศรีสวัสดิ์อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร วันที่ ๕ มกราคม ๒๕๕๘

วันนี้(22/01/58) มีผู้เล่าทาง facebook และ line ว่าสมเด็จพระเทพทรงหกล้มในห้องน้ำเมื่อคืน(21/01/58)ที่บ้านสันผีเสื้อ เช้านี้เสด็จไปรพ.สวนดอกแบบส่วนพระองค์ เสร็จแล้วให้รถรพ.มาส่งที่เรือนรับรองข้างหอประชุมโดยไม่ให้ใครรู้ แต่มีน้องที่รอถวายมาลัยตั้งแต่7โมงเห็นพระองค์ท่านตอนเสด็จลงรถต้องใช้พระคชาธาร(ไม้เท้า) โดยพระองค์ประทับอยู่ในนั้นรอจนได้เวลาเสด็จออกตามหมาย9โมงทั้งๆที่มีคำสั่ง(จากใครไม่ทราบนะ)ว่าให้...เริ่มก่อนเวลาครึ่งชม และมีผู้เห็นคณบดีแพทย์ฯถือฟิล์มเอ็กซเรย์มาด้วย เห็นว่ากระดูกตรงสะโพกมีปัญหา ท่านเลยใส่ที่ดามตรงเอวลงมา ขาออกจากห้องประทับถึงจะเริ่มเป็นพระราชพิธี ท่านทรงพระดำเนินตามปกติแต่ช้าหน่อยและยังหยิบใบปริญญาส่งได้จึงขอ copy มาเล่าให้พวกฟังต่อเพื่อให้เห็นความอดทนของพระองค์ท่านซึ่งเมตตากับบัณฑิตทั้ง 5พันคนและผู้ปกครอง ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=952863358080222&set=a.391323860900844.99209.100000697013177&type=1&theater (https://www.facebook.com/photo.php?fbid=952863358080222&set=a.391323860900844.99209.100000697013177&type=1&theater)

ท่านคงไม่ได้ทรง "พระคชาธาร (ช้างทรง)"  ที่ถูกจะต้องเป็น "ธารพระกร (ไม้เท้า)"  ;D

ผมเข้าใจว่าผู้เขียนคงจะตั้งใจพิมพ์ว่าพระคฑาธาร แต่พลาดไป เลยถูกเยาะหยัน เสียคุณค่าของข้อความที่พยายามจะสื่อไปมาก

น่าแปลกที่ทรงหกล้มที่เชียงใหม่เวลานี้ เพราะปีที่แล้วงานพระราชทานปริญญาบัตรของมช. เช่นกันก็ทรงล้ม เพราะสะดุดขั้นบันได

ผมเพิ่งไปรับเสด็จพระองค์ท่านในคราวที่มาเปิดโรงพยาบาลใหม่ที่ อ.แม่แจ่มเมื่อวันที่ 20/01/58 พระองค์ท่านทรงเมตตาผู้มาเข้าเฝ้าเป็นอย่างมาก ทรงตรัสเล่าให้ฟังถึงเรื่องชวนหัวตลอดเวลาที่ทรงเสด็จดูสภาพโรงพยาบาลใหม่ถึง3ชม. กลับมาถึงบ้านพักที่เชียงใหม่ ผมมีอาการปวดตึงขาทั้งสองข้าง แล้วพระองค์ท่านจะปวดมากกว่าผมเพียงใด (ขอจงทรงพระเจริญ)
โรงพยาบาลนี้เป็นโรงพยาบาลที่พระองค์ทรงมีพระดำริให้สร้างใหม่เพราะโรงพยาบาลเก่า(ห่างจากโรงพยาบาลใหม่1กม.)คับแคบมาก (แค่ 3 ไร่) โดยทรงบริจาคทรัพย์ส่วนพระองค์ถึง50ล้านบาท(ห้าสิบล้านบาท)ในการสร้างหมู่อาคารใหม่ โดยพระองค์ท่านตรัสว่าถ้ารัฐบาลไม่มีเงิน ก็เอาเงินของพระองค์ท่านไปสร้างก็ได้(รัฐบาลร่วมสมทบ100ล้านบาท)

เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปพระองค์ท่านระหว่างทรงงาน(เพราะไม่ทราบว่าเป็นการบังควรหรือไม่) เลยไม่มีรูปพระองค์ท่านมาอวดให้ทุกท่านได้ชื่นชมในพระบารมี

ข่าวดีล่าสุดคือ ผมไปส่งเสด็จพระองค์ท่านขึ้นเครื่องบินพระที่นั่งกลับกรุงเทพฯเที่ยงวันนี้ พระองค์ท่านทรงเสด็จขึ้นเครื่องบินพระที่นั่งด้วยพระองค์เอง และไม่ต้องใช้ธารพระกร

ข้อความโดย Sujittra

“พอดีเดินเข้าห้องน้ำ แล้วพื้นกระเบื้องที่เขาปูมันลื่นๆ แล้วก็มีผ้ารองให้เดิน ปรากฏว่าเราเดินเข้าไปแล้วก็เสียหลักล้ม ผ้าปูก็บินไปเลย แต่เราบินไม่ได้เหมือนผ้า เลยล้มลงไป เจ็บเลย”

พระราชดำรัสแฝงไปด้วยพระอารมณ์ขัน ทรงเล่าเหตุการณ์ในวันที่ทรงประสบอุบัติเหตุลื่นหกล้ม พระราชทานแก่ข้าราชการที่รอส่งเสด็จฯ หลังทรงเสร็จสิ้นพระราชกรณียกิจ ณ ศูนย์สงเคราะห์บุคคลปัญญาอ่อน ภาคเหนือ อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2558

Cr. นายวีระพงษ์ ศรีวิชัย

https://www.facebook.com/ChakriDynasty999/photos/a.491854957593231.1073741828.491850337593693/647832978662094/?type=1&theater (https://www.facebook.com/ChakriDynasty999/photos/a.491854957593231.1073741828.491850337593693/647832978662094/?type=1&theater)

พระรูปเมื่อครั้งเป็นนิสิต  ทรงฉายกับคณาจารย์คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ

 :D

 :D

 :D

 :D

 :D

สมเด็จพระเทพฯ และพระสหาย .. น่าจะอยู่ในช่วงที่กำลังทรงศึกษาอยู่ที่โรงเรียนจิตรลดา ไม่ทราบปี

เช้าวันเสาร์ที่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๘ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารีเสด็จพระราชดำเนินเป็นองค์ประธานงานเดินวิ่งการกุศล และเมื่อพระองค์เสด็จพระดำเนินทรงผ่าน ณ ประตูใหญ่ มหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ ทรงหยุดทอดพระเนตรผู้เฝ้ารับเสด็จและทรงมีพระราชปฏิสันถารกับประชาคมศิลปากรผู้มารอเฝ้ารับเสด็จ

เมื่อทรงพระดำเนินมา เรากะเด็ก ๆ เปล่งเสียงกันว่า ทรงพระเจริญ ท่านหยุด แล้วหยิบกล้องมาทรงถ่ายพวกเรา ด้วยอารามตกใจว่าเจ้านายเสด็จ เราดันพูดไปว่า "ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม คณะโบราณคดีพระพุทธเจ้าข้า" เท่านั้นล่ะ พระองค์หันมารับสั่งว่า "คณะฉัน, ก็ต้องถ่ายคณะฉันสิ" แล้วแย้มพระสรวลก่อนทรงพระราชดำเนินต่อไป

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ธนโชติ เกียรติณภัทร (https://www.facebook.com/SilpakornU/photos/a.221724136252.175621.72262086252/10153075756061253/?type=1&theater)

 :D

 :D

 :D

 :D

 :D

 :D

 :D

 :D

สมเด็จพระเทพฯ ทรง "บูม จุฬา"

ข่าวในพระราชสำนัก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี (http://www.youtube.com/watch?v=bxsIXYxOV0I#)

 :D

 :D

 :D

 :D

รำลึกถึงเทวาลัยถิ่นอักษร
Reminiscence of the Divine Abode
    
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

(http://f.ptcdn.info/932/009/000/1379584314-1-o.jpg)

    ข้าพเจ้าสอบเข้าคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๖ เหตุผลใหญ่ที่สอบเข้าคณะนี้ ก็คงเหมือนกับคนอื่น ๆ คือเป็นคณะที่คะแนนสูงสุด อีกประการหนึ่งในช่วงที่สอบเข้าข้าพเจ้าไม่ค่อยสบายจึงเลือกคณะที่ไม่ต้องสอบหลายวิชา และไม่ต้องสอบวิชาพิเศษ ถ้าสบายดีคงต้องเลือกคณะที่มีวิชาพิเศษ เช่น โบราณคดี หรือ ครุ-พละเอาไว้ด้วย แต่อย่างไรก็ตามข้าพเจ้าคงต้องติดอักษรฯ เพราะคะแนนออกมาไม่เลวนัก

    จำได้ว่าเมื่อประกาศผลการสอบ หนังสือพิมพ์ลงข่าวว่า “ที่หนึ่งตกอันดับ” เนื่องจากข้าพเจ้าสอบชั้น ม.ศ. ๕ ได้ที่ ๑ แต่มาเข้าคณะอักษรศาสตร์ได้เป็นที่ ๔

    การเรียนปีที่ ๑ เป็นปีที่ข้าพเจ้าคิดว่าเรียนลำบาก แต่ก็ตื่นเต้น ท้าทายและสนุกสนาน เพราะว่าจะต้องทำความรู้จักกับอาจารย์และเพื่อนใหม่ ๆ มากมาย ทั้งเพื่อนในคณะและต่างคณะ ทั้งที่เป็นรุ่นพี่และรุ่นเดียวกัน บางทีก็จำไม่ได้ แต่ก่อนเคยอยู่โรงเรียนจิตรลดา ซึ่งมีนักเรียนน้อยรู้จักกันหมดทุกคน นับว่า ต้องปรับตัวมากอยู่ มานึกย้อนหลังแล้วรู้สึกว่าครูบาอาจารย์เพื่อนฝูง เขาก็อดทนกับข้าพเจ้าพอใช้ ข้าพเจ้ามักพูดช้าตะกุกตะกัก เขาก็ยอมฟังดี นาน ๆ ก็ว่าเอาบ้างว่าพูดแบบนี้น่ารำคาญ ต่อมาข้าพเจ้าพูดดีขึ้นก็ชมเชย ครั้นพูดได้ดีแล้ว ข้าพเจ้าเลยไม่ยอมหยุดพูด กลายเป็นคนพูดมาก ทุกชั่วโมงต้องหาเรื่องพูดในห้อง ซักถามอาจารย์บ้าง ตอบคำถามบ้าง

    การพยายามจดจำชื่ออาจารย์และเพื่อน ๆ ให้ได้ บางทีก็ยากสำหรับผู้มาใหม่ อาจารย์บางท่านมีหลายชื่อ ทั้งชื่อจริงและชื่อที่นิสิตตั้ง ก็ต้องจำให้ได้ทั้งสองชื่อหรือหลายชื่อ เมื่อพี่ใช้ให้ส่งหนังสือตามโต๊ะจะได้ส่งถูก สำหรับเพื่อนในวันแรก ๆ ก็จำไม่ได้เช่น ฝาแฝด ป้อม-อ้วน มาคนละทีก็ไม่ทราบว่าใครเป็นป้อมใครเป็นอ้วน

    ระหว่างที่เรียนตั้งแต่ปีหนึ่ง ข้าพเจ้าต้องตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถในการเสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปต่างจังหวัด ไม่สามารถอยู่เรียนได้ครบถ้วน ข้าพเจ้าต้องทำหนังสือราชการขอมหาวิทยาลัยไม่ให้นับเวลาเรียน ซึ่งเขาก็ไม่นับ ถ้าเขานับข้าพเจ้าก็ต้องออกไปเรียนมหาวิทยาลัยเปิด วิธีการเรียนของข้าพเจ้าคือส่งคนมาอัดเทปไปฟังเวลาอยู่ต่างจังหวัด ข้าพเจ้าส่งการบ้าน รายงาน และเข้าสอบเหมือนนิสิตอื่น ข้าพเจ้าเรียกอาจารย์ที่พูดในเทปทั้งหลายว่า เทปาจารย์ อันเป็นคำสมาสของคำว่าเทปกับอาจารย์ การเรียนด้วยเทปาจารย์นั้นไม่สนุกเหมือนเรียนกับอาจารย์จริง ๆ ถามก็ไม่ได้ ไม่เห็นภาพ ไม่เห็นกระดาน สมัยนั้นวีดีโอเทปยังไม่แพร่หลาย การคมนาคมก็ไม่สะดวกเหมือนในปัจจุบัน กว่าจะได้รับเทปก็หลายวัน เคราะห์ดีมีพวกเพื่อนช่วยเก็บเอกสาร ช่วยจดให้ เวลากลับกรุงเทพฯ ก็ช่วยสอนช่วยติวให้ อะไรที่ข้าพเจ้าเก่งก็ช่วยทวนและเก็งข้อสอบให้เพื่อน ๆ ข้าพเจ้าเคยเก็งข้อสอบอย่างถูกต้อง ทำให้อาจารย์ตกใจนึกว่าข้อสอบรั่ว ข้าพเจ้าเก็งข้อสอบได้ แต่ก็ตอบไม่ได้ ต้องถามอาจารย์ คิดว่าท่านคงลำบากใจพอใช้เวลาอธิบายให้ข้าพเจ้า เรื่อง การสอนหนังสือกันเองนั้น มีอาจารย์ท่านหนึ่งบ่นว่านิสิตนี้แปลก มีปัญหาอะไรแทนที่จะมาถามครูบาอาจารย์ซึ่งมีหน้าที่สอน กลับชอบถามกันเอง ข้าพเจ้าก็ชอบฟังรุ่นพี่ฟังเพื่อน การติวกันเช่นนี้ทำให้เห็นว่าไม่จริงเสมอไปที่การศึกษาระบบหน่วยกิตทำให้นิสิตขาดความสามัคคีกันแกล้งกันเพราะต้องแข่งขันเท่าที่เรียนมาเห็นพวกเพื่อนช่วยกันทุกคน

    สรุปได้ว่าข้าพเจ้าเรียนกับเทปาจารย์เสียมากกว่าเรียนกับอาจารย์ธรรมดา ตัวข้าพเจ้าเองไม่ชอบนัก แต่พวกที่อยู่ด้วยเขาชอบบอกว่า ทำให้ได้เรียนด้วย ดังนั้นถือได้ว่า คณะอักษรศาสตร์ได้จัดระบบมหาวิทยาลัยเปิดแบบตลาดวิชาการศึกษาระยะไกล (ไกลจริง ๆ นั่งเครื่องบินสมัยนั้นหลายชั่วโมง) มานานแล้ว วิชาที่ข้าพเจ้าเรียนใช้ระบบนี้ได้ดี ใช้อ่านหนังสือฟังเทปก็พอ ถ้าเรียนอย่างอื่นก็ต้องปฏิบัติการต้องอยู่มหาวิทยาลัย

    กิจกรรมต่าง ๆ ในขณะที่เรียนมีหลายอย่าง ทั้ง กิจกรรมระยะสั้นและระยะยาว มีงานพัฒนาคณะกวาดถู ปราบที่ ปลูกต้นไม้ ซึ่งเป็นงานที่ข้าพเจ้าถนัดอยู่แล้ว การเป็นพี่เลี้ยงเด็ก คือเลี้ยงพวกลูกอาจารย์ งานชมรมมีอยู่หลายอย่าง แต่ที่ทำมากที่สุดคือ ชมรมดนตรีไทย ข้าพเจ้าเล่นดนตรีไทยทั้งที่ชมรมและที่คณะอักษรศาสตร์ กิจกรรมชมรมดนตรีไทยที่ถนัดไม่ยักใช่การเล่นดนตรี กลับเป็นการจัดอาหารเวลามีงานพิธีไหว้ครู ข้าพเจ้ามักอยู่ฝ่ายโภชนาการ

    ที่คณะอักษรศาสตร์มีการทำหนังสือ ซึ่งมีงานให้ทำหลายอย่าง คือ

๑. เขียนเรื่องสำหรับลงหนังสือ
๒. เที่ยว “หาเรื่อง” หรือตามทวงเรื่องที่อาจารย์หรือคนอื่น ๆ สัญญาว่าจะเขียน
๓. หาสปอนเซอร์ หาโฆษณา
๔. ติดต่อโรงพิมพ์
๕. พิสูจน์อักษร เวลาเจอที่พิมพ์ผิด หนังสือออกมาแล้วก็ต้องมานั่งแก้กัน ที่ร้ายแรงที่สุดคือ มีบทความที่เกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศส ซึ่งพิมพ์โดยไม่มีเครื่องหมาย accent ต้องมานั่งเติมเองทั้งหมด ๒,๐๐๐ เล่ม
๖. เป็นฝ่ายศิลป์เสียเอง (บางที)

    กิจกรรมแต่งกลอน น้องใหม่ตอนปีหนึ่งจะต้องแต่งกลอน โคลง กาพย์ ฉันท์ ตามหัวข้อที่เขากำหนด เล่นกันเป็นทีม จะต้องซ้อมทุกวัน โดยที่พวกพี่ ๆ สอน แต่ก่อนแต่งฉันท์ไม่ค่อยเป็น มาแต่งได้ตอนนี้ ปีที่ข้าพเจ้าอยู่ปี ๑ อักษรฯ ครองถ้วยร่วมกับคณะบัญชี แต่งกันว่าอย่างไรก็จำไม่ได้แล้ว หากระดาษที่จดไว้ไม่พบ ไพล่ไปจำกลอนที่คณะ “ถาปัด” แต่งตามหัวข้อ “ดูหนังดูละครย้อนดูตัว” ว่า

“ไปดูหนังลิโด้โอ้เข้าท่า
มันเป็นบ้านั่งหลับนอนทับเบาะ
เพลงประกอบในหนังช่างไพเราะ
เรื่องเจ้าเงาะขี่ควายขายโรตี
ดูหนังดูละครย้อนดูตัว
รูปไม่ชั่วแสนหล่อถาปัดนี่
………………………….
………………………….
(ต่อไปจำไม่ได้)

    ในด้านกิจกรรมกีฬานั้น ข้าพเจ้าไม่ค่อยได้เกี่ยวข้องมากนักทั้ง ๆ ที่ก่อนเข้าจุฬาฯ เป็นนักกีฬาหลายประเภท ต้องซ้อมกีฬาทุกวัน ตอนเข้าอักษรฯ ใหม่ ๆ ข้าพเจ้าไม่ค่อยสบายจริง ๆ แต่ต่อมาก็ไม่ได้เป็นอะไร อย่างไรก็ตามข้าพเจ้าทำตัวเป็นคนพิการเดินไม่ค่อยไหว กินยาลม จนใคร ๆสงสาร ถ้าขืนไปใจอ่อนยอมเล่นกีฬาก็จะเอาจริงเอาจังเรียกว่าผีกีฬาเข้าสิงไม่เป็นอันเรียนยิ่งหาเวลาเรียนได้น้อยอยู่แล้ว ถ้ามีโอกาสพิเศษก็เล่นเหมือนกัน ไม่ได้เล่นมากเท่าที่เคย ได้เล่นแต่ชักเย่อ แชร์บอล และฟุตบอล เมื่อตอนอยู่โรงเรียน ครูพละเคยชวนว่า ถ้าเข้าจุฬาฯ ได้ให้ไปเล่นวอลเลย์บอล เพราะข้าพเจ้าเล่นได้ดีมาก จริง ๆ เข้าแล้วไม่ได้เล่นเลย

    นอกจากที่กล่าวมายังมีกิจกรรมอื่น ๆ อีกมากมายข้าพเจ้าชอบไปลองทำโน่นทำนี่ช่วยเขาไปเรื่อย ๆ จนมีคนถามว่าเรียนวิชาเอก วิชาโท อะไรกันแน่ เห็นเดินไปทั่วคณะ (แบบผู้กว้างขวาง) ช่วยจัดนิทรรศการต่าง ๆ เขียนโปสเตอร์ จัดดนตรี ร้องเพลงลูกทุ่ง (เงินล้าน) จนแม้แต่ร้องเพลงฝรั่งเศสของชมรมภาษาฝรั่งเศส หรือจัดทัวร์ (เป็นคนจัดแต่ตัวเองไม่ได้ไป) ข้าพเจ้ารู้จักคนในคณะอักษรฯ มากมาย ทั้งอาจารย์ เพื่อนรุ่นพี่ รุ่นน้อง เห็นจะเป็นเพราะข้าพเจ้าไม่ค่อยจะมุ่งเรียนวิชาอะไรโดยเฉพาะ ชอบไปคุยกับเขาทุกภาควิชา (แต่ก่อนเรียกแผนก) พวกเพื่อนก็ชอบไปหมดทุกกลุ่ม นอกจากอาจารย์และนิสิตแล้วยังมีภารโรงและพนักงานอื่น ๆ ซึ่งล้วนแต่เอื้อเฟื้อข้าพเจ้ามาตลอด พวกที่เป็นส่วนหนึ่งของคณะเรานอกจากที่กล่าวมาแล้ว ยังมี พวกที่ขายอะไรต่อมิอะไร ยกตัวอย่างเช่น นายเทียมมี่ เจ้าของฝรั่งดองคนดัง คนขายเต้าฮวย เดิมข้าพเจ้ารับประทานเต้าฮวยไม่เป็น เพิ่งเป็นที่คณะนี้เอง แขกขายโรตีสายไหม โรตีเจ้านี้อร่อยมากแต่ก็ขายแพง ราคาอันละบาทถือว่าแพงในสมัยนั้น อาหารประชาสงเคราะห์ยังจานละบาท ตอนหลัง ๆ มีรถมาขายโรตี สุดท้ายขายดีจนมีค่าเครื่องบินกลับไปอินเดีย แขกขายถั่วมัน ๆ ยิ่งดีใหญ่ เขาเป็นคนรื่นเริง ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ มีอาจารย์ท่านหนึ่งพูดภาษาอินเดียได้ เลยได้กินถั่วฟรีบ่อย ๆ วันหนึ่งข้าพเจ้าไปซื้อถั่วบอกว่า “บัง ถ้าไม่ร้องเพลงแขกให้ฟัง ไม่ซื้อถั่วนะ” อาบังบอกว่าได้ แล้วเริ่มร้องเพลงร่ายรำพลางตีโต๊ะขายถั่วเป็นจังหวะแทนกลอง ข้าพเจ้าว่าเพราะดีเสียแต่แกเล่นร้องไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมจบ จนรถมารับข้าพเจ้า (ขนาดวันนั้นเขามาช้า) เลยต้องบอกอาบังว่า “บังหยุดเสียทีซีฉันจะกลับแล้ว” อาบังจอมศิลปินไม่ยอมหยุดร้องเพลง ไม่เปิดโอกาสให้ข้าพเจ้าซื้อถั่ว ยกโต๊ะขายถั่วขึ้นทูนหัวเดินจากไปพลางโบกมือให้ข้าพเจ้าอย่างอารมณ์ดี ขนมอีกเจ้าที่ข้าพเจ้าอุดหนุนเป็นประจำ เป็นของพวกเด็ก ๆ มีหลายคนเขาเล่าว่ามีพี่น้องทั้งหมด ๑๐ คนด้วยกัน ช่วยกันขายของ ที่ข้าพเจ้าจำได้มี ตุ๊กตา ไก่ ฝน พวกเด็กเล็ก ๆ ที่ยังไม่ได้เข้าโรงเรียนก็คิดเงินเก่ง ทอนสตางค์ได้อย่างถูกต้องและคล่องแคล่ว ตอนแรกก็เป็นลูกค้าธรรมดา ๆ ต่อมาเป็นลูกค้าประจำและเป็นเพื่อนกันไปในที่สุด

    การขายอาหารและขนมยังไม่จบ ขืนกล่าวต่อไปคงไม่มีเรื่องอื่นนอกจากของกิน ข้าพเจ้าคิดว่าไม่จำเป็นนักที่ข้าพเจ้าจะบรรยาย เพราะเมื่อไม่นานมานี้ข้าพเจ้าถามน้องใหม่อักษรฯ เรื่องอาหารในคณะอักษรฯ ก็ยังบรรยายได้ดีที่คณะเรานอกจากจะมีสมาชิกที่เป็นคนแล้ว ยังมีหมาอีกหมายตัว เช่น คุณหมี เป็นหมาสีดำตัวใหญ่ เป็นของภารโรง คุณหมีนี้ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นใหญ่เป็นโตมากที่สุดในบรรดาหมาที่คณะได้ข่าวว่าเวลานอนก็ต้องนอนมุ้ง เวลามีเรียนค่ำ ๆ คุณหมีไม่ได้เข้ามุ้งจะถูกยุงกัดมากกว่าคนอื่นและตัวอื่น

    มากาเร็ต เป็นเจ้าถิ่น อยู่มานานแค่ไหนไม่มีใครทราบ สีอะไรบอกไม่ได้แน่ สันนิษฐานว่า เคยเป็นสีขาว ขนยาว ส่อว่าเป็นลูกครึ่ง ความที่เธอไม่ยอมอาบน้ำจึงมอมแมม แถมมีกลิ่นแรง ข้าพเจ้าเคยท้าเพื่อนว่าใครเอามากาเร็ตไปอาบน้ำได้จะมีรางวัล ปรากฏว่าคนที่พยายามเอารางวัลถูกงับไปตาม ๆ กัน ไม่มีใครได้รางวัล ที่ข้าพเจ้าจะต้องเป็นธุระในเรื่องหาคนอาบน้ำให้มากาเร็ต เพราะมากาเร็ตมีความสนใจเรียนวิชาที่ข้าพเจ้าเรียน ถึงชั่วโมงภาษาบาลีและปรัชญากรีก เธอจะมานอนทับบนเท้าข้าพเจ้า ถ้าขยับหนีก็จะฮื่อใส่ เมื่อหมดชั่วโมงก็จะลุกไปเอง ท่านอาจจะถามว่า ในเมื่อข้าพเจ้าอยากให้มากาเร็ตอาบน้ำ ทำไมไม่อาบให้เสียเอง ต้องสารภาพว่าเคยพยายามแล้ว แต่ไม่สำเร็จ แสดงว่าไม่ได้มีเมตตามหานิยมอะไรเป็นพิเศษ

    ยังมีหมาสีแดง สีเขียว อีกหลายตัว ข้าพเจ้าไม่ทราบชื่อ ดูเหมือนจะเคยตั้งให้บ้าง แต่ก็ลืมไปแล้วว่าตั้งให้ว่าอย่างไร มีอยู่ตัวหนึ่งเป็นนักเลงโต อยู่ที่โรงอาหาร ใครจะกินอาหารเขาต้องมาล้มทับกินฟรี โดยตบโต๊ะที่สั่งอาหาร ถ้าไม่ส่งให้หรือแบ่งให้ก็มีเรื่องกัน หมาเหล่านี้ฉีดยากันโรคกลัวน้ำแล้วทุกตัว มีอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นธุระในเรื่องนี้

   เพื่อนข้าพเจ้านอกจากสุนัขยังมี พญานาคที่เป็นคันทวยที่ตึก ๑ เวลาเรียนข้าพเจ้าต้องหาโอกาสมองออกมานอกประตูห้องยิ้มทักทายพญานาค บางทีรู้สึกว่าพญานาคยิ้มตอบด้วย

    สรุปแล้วข้าพเจ้าอยู่คณะอักษรฯ หลายปี เรียนปริญญาตรี ๔ ปี เรียนปริญญาโทอีก ๔ ปี มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหลายอย่างจนไม่ทราบว่าจะลำดับความอย่างไร ถ้านึกจะเขียนอัตชีวประวัติ แค่ประวัติที่คณะอักษรฯ จุฬาฯ ก็คงมีความยาวหลายเล่มสมุดไทย

    เมื่อไม่นานมาแล้วมีน้ำท่วมใหญ่ในกรุงเทพฯ ซึ่งทุกท่านคงได้รับความเดือดร้อนไปตาม ๆ กัน จุฬาฯ ก็มีส่วนในการศึกษาภาวะน้ำท่วมด้วย แต่ในครั้งนี้ดูเหมือนว่าจุฬาฯ จะไม่ถูกน้ำท่วม ซึ่งเคยโดนเมื่อครั้งข้าพเจ้ายังเรียนอยู่ ระยะนั้นฝนตกหนัก น้ำขึ้นสูง เวลาฝนตกข้าพเจ้าชอบใส่เสื้อฝน พวกเพื่อน ๆ เห็นก็หัวเราะเอาทุกที แต่ข้าพเจ้าว่าดีคือไม่ต้องเปียกฝน บางทีฝนตกมากน้ำท่วมทางเดินต้องเดินลุย ภารโรงเขามีแก่ใจช่วยเอาร่มชายหาดคันใหญ่ ๆ มากางรับเข้าในตัวตึก ยังไม่ทันจะไปถึง ได้ยินเสียงรุ่นพี่ตะโกนร้องบอกกันว่า “วันนี้เสด็จทางชลมารค” บางครั้งน้ำท่วมมาก การเดินทางลำบากอาจารย์จะมาสอนก็ลำบาก จนต้องเลื่อนสอน วันหนึ่งเห็นอาจารย์รองเดินลุยน้ำหิ้วรองเท้ามา เลยนึกถึงว่าเขามีโครงการ Barefoot doctor กัน เราก็มี Barefoot professor!

    ในด้านวิชาการนั้น บอกได้ว่าความรู้ทุกอย่างมีประโยชน์และได้ใช้ในการทำงานทั้งงานในประเทศและต่างประเทศ บางทีก็นึกเสียใจว่าเวลาเรียนควรจะตั้งใจมากกว่านี้ จะได้ความรู้อีกมาก แม้แต่งานพัฒนา งานเกษตร ก็ใช้พื้นความรู้จากที่เรียนมา งานสอนหนังสือก็เอาความรู้ไปสอนต่อ เวลาเขียนหนังสือก็ต้องใช้ความรู้หลายสาขาที่เรียนมาเข้าช่วย คนเขามักจะหวังว่าคนจบอักษรฯ จะต้องเขียนหนังสือได้ดี แต่งคำประพันธ์ได้ทุกอย่าง จึงถูกใช้อยู่เรื่อย และต้องทำให้ได้ นอกจากวิชาที่เป็นทฤษฎีแล้ว ครูอาจารย์หลายท่านได้กรุณาอบรมสั่งสอน ชี้แนะข้อคิดที่ดี เป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิตเป็นอย่างยิ่ง จะไม่กล่าวรายละเอียดในเรื่องนี้อีกเพราะเคยกล่าวในการอภิปรายที่ศูนย์สารนิเทศแล้ว

    นอกจากความรู้และแนวคิดจากการเรียนในคณะอักษรฯ แล้ว จนถึงปัจจุบันนี้ข้าพเจ้ายังได้ขอคำปรึกษาจากอาจารย์ในคณะ และขอร้องให้ช่วยทำอะไร ๆ ให้ พวกเพื่อน ๆ คณะอักษรฯ ก็ช่วยงานหลายด้าน ในด้านให้ข้อมูลก็เป็นประโยชน์มาก อยากจะรู้อะไรก็ไม่ต้องอ่านหนังสือหรือเที่ยวหาหนังสือเอง ใช้ถามเพื่อนที่มีความชำนาญแต่ละอย่างช่วยเป็นเลขากิตติมศักดิ์บ้างก็มี ช่วยกันทำมาค้าขาย (การกุศลทั้งนั้นไม่ได้เข้ากระเป๋า!) ช่วยในการงานต่าง ๆ เรื่องราวในคณะอักษรฯ ยังมีอีกเยอะ เขียนเท่าไรก็ไม่จบถ้าจะเอาทั้งหมดที่นึกได้ คราวนี้เขียนได้น้อยมาก และภาษาไม่สละสลวยสมเป็นนักอักษรศาสตร์ก็เพราะว่าอาจารย์บรรณาธิการท่านทวง (ดูซิไปโทษท่าน!)

พิมพ์ครั้งแรกในอักษรศาสตรบัณฑิต ๕๐ ปี กรุงเทพ : คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,๒๕๒๙
พิมพ์ครั้งที่ ๒ ใน มณีพลอยร้อยแสง รวมพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
พิมพ์ครั้งที่ ๓ พระราชทานพระราชานุญาตให้ลงพิมพ์ในนิตยสาร “จามจุรี” ฉบับปฐมฤกษ์ ๒๖ มีนาคม ๒๕๔๐

จาก เว็บคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (http://www.arts.chula.ac.th/06about/sirindhorn2.html)

 

 :D

 :D

เมื่อต้นเดือนได้ไปชมพิพิธภัณฑ์สมเด็จพระพันวัสสาอัยยิกาเจ้าที่วังสระประทุมมาค่ะ
'เทปาจารย์' ของสมเด็จพระเทพฯ ก็ได้จัดแสดงไว้ที่นี่ด้วย
เทปสมัยก่อนจะอัดเสียงที ฟังเทปที อุปกรณ์ก็มีขนาดใหญ่มาก พกพาไม่สะดวก ใช้งานยาก ไม่เหมือนสมัยนี้ มีทุกอย่างในโทรศัพท์เครื่องเดียว ส่งไฟล์ให้กันได้ภายในไม่กี่นาที
เห็นถึงความตั้งพระทัยในการเรียนของพระองค์ท่านเลยค่ะ

เจ้าฟ้าของคนเดินดิน

http://youtube.com/watch?v=5UXo7DsC0YY#ws (http://youtube.com/watch?v=5UXo7DsC0YY#ws)

ดังสายฝน (http://www.youtube.com/watch?v=6pfxdOgYYtk#)

 :D

 :D

ไม่ทราบปีครับ

วิ่งคบเพลิงโอลิมปิค 2012

ทอดพระเนตรวิ่งคบเพลิงโอลิมปิก ๒๐๐๘ (พ.ศ. ๒๕๕๑)  (http://hilight.kapook.com/view/23464)

ขอบคุณครับคุณเพ็ญชมพูที่แก้ให้ทันควัน
โพสท์ไปแล้วก็เอะใจ นึกถึงคุณเพ็ญชมพูทันที
แล้วก็มาอย่างใจนึกทันควัน

พระผู้สร้างรอยยิ้ม

คำร้อง/ทำนอง โดย สุรักษ์ สุขเสวี

หกสิบปีที่เราทุกคนเห็นจนชินตา        รอยยิ้มเจ้าฟ้าผู้อารี
ยิ้มที่เติมความหวังให้เราจวบจนวันนี้    เจ้าฟ้ามหาจักรีมิ่งขวัญชาวไทย

http://www.youtube.com/watch?v=velAMCGIr-w#ws (http://www.youtube.com/watch?v=velAMCGIr-w#ws)

ลุทินทวิเมษ       ทั่วไทยเทศพร้อมยินดี
เจ้าฟ้ามหาจักรี    ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม

ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

สมเด็จพระเทพรัตนฯ ทรงห่วงชาวเนปาลอย่างยิ่งครับ
.
วันนี้สมเด็จพระเทพรัตนฯ ทรงเสด็จเพื่อเปิดงานสถาปนิกประจำปี 2558 ทรงมีพระดำรัสหลายประการเกี่ยวกับวงการสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมของไทย แต่สิ่งที่พระองค์จะทรงมีพระราชดำรัสอยู่ตลอดเวลาก็คือ “เราต้องช่วยคนเนปาล”
.
พระองค์ทรงอธิบายถึงรายละเอียดต่างๆในวิธีการช่วยเหลือ และสิ่งที่พระองค์ทรงได้ทำไปแล้วมากมาย พระองค์ทรงรู้รายละเอียดจริงๆ ผมเข้าเฝ้าอยู่ตลอ...ดเวลา ชั่วโมงครึ่ง รู้สึกได้ถึงความรักมนุษยชาติของเจ้าหญิงในดวงใจของพวกเราจริงๆครับ
.
ตอนท้ายของการเสด็จ พระองค์ทรงลงพระนามในรูปภาพที่พระองค์ทรงถ่ายภาพไว้ จำนวน ๙ ภาพ (จากกำหนดการที่เตรียมไว้เพียง ๑ ภาพ) เพื่อมอบให้สมาคมสถาปนิกสยามฯ นำไปประมูล และส่งเงินให้สมาคมสถาปนิกแห่งเนปาล เพื่อนำไปช่วยชาวเนปาลผู้กำลังลำบากครับ
.
(ภาพนี้ ผมขอพระบรมราชานุญาตถ่ายภาพในขณะที่ทรงประทับในรถกอล์ฟเพื่อทอดพระเนตรงาน ซึ่งพระองค์ทรงอนุญาตให้ฉายภาพพระองค์ได้ครับ)

จากfbของ ยอดเยี่ยม เทพธรานนท์

ช่วงปี 2531 สมเด็จพระเทพฯ ทรงเสด็จมาศึกษาวิชาวิศวกรรมสำรวจที่คณะวิศวฯ จุฬาฯ คนที่กลับบ้านค่ำหน่อยจะเห็นพระองค์เสด็จมาบ่อยๆโดยรถตู้พระที่นั่ง ไม่มีปิดถนน ไม่มีขบวนหรือแม้แต่รถนำครับ ทรงพระเจริญ

 :D

จากfbของ นโรตม์ วรจินต์

สังเกตุเห็นอะไรมั้ยครับ?

ไม่ทราบที่ไหนและเมื่อไหร่ครับ

อาจารย์ยังไม่ได้เฉลยเลยค่ะ

ท่านไม่ได้ทรงพระดำเนินบนพรมแดง

ไม่ทราบว่าปีไหนครับ

พระบรมฉายาลักษณ์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พร้อมด้วยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อครั้งเสด็จฯ เยือนสาธารณรัฐประชาชนจีนอย่างเป็นทางการในฐานะผู้แทนพระองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๓

ในพิธีเปิดโอลิมปิก
กล้องมากมายที่คล้องพระศอ  ผมเดาว่าพระสหายชาวจีนฝากมาให้ช่วยถ่ายรูปให้

๒ เมษายน ๒๕๖๐  วันคล้ายวันพระราชสมภพ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เจ้าฟ้ามหาจักรีสิรินธร รัฐสีมาคุณากรปิยชาติ สยามบรมราชกุมารี

ทรงพระเจริญ

อร่ามพระสุพรรณภาชน์พร้อม     ผกาแจรง
จัดกลีบจงกลแจง                 กระจะแพร้ว
เฉลิมพระยศสำแดง               ศักดิเดช
บรมราชกุมารีแก้ว                ประกอบไว้เป็นศรีฯ

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ทรงพระเจริญ

ทรงพระเจริญ

ทรงฉายกับพระสหาย

.

ขอบคุณสำหรับทุกภาพครับ เจ้าหญิงอันเป็นที่รักยิ่งของชาวไทย

https://youtu.be/mT4ThrYTMfA

http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2562/B/015/T_0004.PDF

สังเกตได้ว่า พระปรมาภิไธย พระนามาภิไธย  พระนาม  จะไม่มีการันต์ เป็นตัวสะกด เลยนะครับ

ปกนิตยสารชัยพฤกษ์ ปีที่ ๖ ฉบับที่ ๕  ๑ มีนาคม ๒๕๐๒

ภาพจาก https://www.pinterest.com/pin/682154674785245673/