เรือนไทย

วัดกันมาตุยาราม  เป็นวัดราษฎร์ขนาดเล็ก สังกัดธรรมยุตินิกาย ตั้งอยู่ริมถนนมังกร เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร แวดล้อมด้วยชุมชนชาวไทยเชื้อสายจีน ในบริเวณใกล้เคียงกับวัดกุศลสมาครของฝ่ายอนัมนิกาย และวัดบำเพ็ญจีนพรตของฝ่ายจีนนิกาย วัดนี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2407 ตรงกับปลายรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 โดยนางกลีบ สาครวาสี ได้อุทิศสวนดอกไม้สร้างเป็นวัดขึ้น ต่อมาบุตรของนางกลับ คือ พระดรุณรักษา (กัน สาครวาสี) ได้ถวายตัวเป็นมหาดเล็กในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อสร้างวัดเสร็จแล้ว นางกลีบ ได้น้อมเกล้าฯ ถวาย จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามว่า"วัดกันมาตุยาราม" อันหมายถึง วัดที่มารดาของนายกันเป็นผู้สร้าง บริเวณวัดแห่งนี้ค่อนข้างคับแคบ ปูชนียสถานสำคัญมีเจดีย์ทรงระฆังคว่ำแบบลังกาสร้างเลียนแบบธัมเมกขสถูปในประเทศอินเดีย และในพระอุโบสถมีภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องพุทธประวัติ วัดนี้เคยเป็นที่จำพรรษาของ สุชีโวภิกขุ หรือ อาจารย์สุชีพ ปุญญานุภาพ ปราชญ์ทางพระพุทธศาสนาคนหนึ่งของประเทศไทย เอ่ยถึงที่มาของชื่อวัดเพิ่มเติมว่าเดิมนั้นเรียกว่าวัดกัณฑ์มาตุยารามด้วยมูลเหตุว่าคุณแม่กลีบ มีบุตร2คนคื่อคนพี่ชื่อ"สวาท"ถึงแก่กรรมก่อนที่จะสร้างวัดคนน้องจะมีชื่อว่ากระไรมาก่อนหรือยังไม่ได้ตั้งชื่อไม่ทราบแน่ แต่ได้ยินว่าเมื่อเล็กๆเป็นคนเลี้ยงยากเจ็บออดๆแอดๆรักษาไม่หาย คราวหนึ่งคุณแม่นิมนต์พระราชาคณะองค์หนึ่ง(จำเลือนๆ)ว่าเป็นสมเด็จพุฒาจารย์โตมาเทศน์ คุณแม่เลยยกลูกคนนี้ใส่กัณฑ์เทศน์ เพื่อให้เป็นลูกพระจะได้เลี้ยงง่ายหายโรค เทศน์จบแล้วท่านผู้เทศน์จึงขนานนามให้ว่า"กัณฑ์"ซึ่งหมายความว่า"กัณฑ์เทศน์"นั่นเอง

ผมเดินทางไปวัดนี้เมื่อวานนี้ประมาณบ่ายโมงเพราะไปทำธุระแถวเยาวราช เข้าไปที่วัดประมาณบ่าย2โมงซึ่งเป็นการดีเพราะช่วงเช้าส่วนใหญ่พระที่วัดจะรับกิจนิมนต์ ทราบจากหลวงพี่ที่อำนวยความสะดวกในการเปิดโบสถ์ให้เข้าชมและถ่ายภาพ วัดนี้ก็เหมือนกับทุกวัด ที่ผมเคยถ่ายรูปไว้กว่า20ปีมาแล้ว ปัจจุบัน มีการซ่อมแซมจิตรกรรมฝาผนังแล้วโดยกรมศิลปากร ซึ่งเมื่อพินิจพิเคราะห์แล้วก็ไม่อยากพูดถึง เพราะอยู่ในสภาพอย่างที่เคยๆพูดแต่เปอร์เซ็นต์ก็ไม่มากนัก พระอุโบสถ มีขนาดไม่ใหญ่โต เล็กพอเหมาะกับขนาดวัด ภายในประดิษฐานพระประธาน ไม่มีชื่อมาแต่เดิม ภายหลังเมื่อวันที่9มี.ค.2547 เจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณวโรดม เจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาสได้กรุณาตั้งพระนามพระประธานนี้ว่า "พระอริยกันต์มหามุนี" บานประตูหน้าต่างด้านนอกประดับมุกทุกบาน ผนังภายในมีภาพพุทธประวัติตลอดเหนือหน้าต่างด้านในมีช่องรอบพร้อมซุ้มกรอบประดิษฐ์ประดิษฐานพระพุทธรูปปางต่างๆขนาดกำลังงามจำนวน37ปาง บานประตูหน้าพระอุโบสถด้านในเขียนรูปอกับปิยมังสะ คือเนื้อสัตว์ที่ห้ามทางพระวินัยมิให้ภิกษุฉันรวม10ชนิด ส่วนบานประตูด้านหลังเขียนรูปผลไม้ที่ใช้ทำน้ำอัฏฐบาน(ปานะ)ได้8ชนิด บริเวณบานแผละหน้าต่างเขียนรูปพระภิกษุกระทำกัมมัฏฐาน เพ่งนิมิตรต่างๆส่วนปริเวณประตูเขียนเป็นภาพสุภาษิตไทย เช่นกลิ้งครกขึ้นภูเขาและอีกหลายๆสุภาษิต

พระประธานในพระอุโบสถ

ภาพบานประตูเขียนภาพเนื้อซึ่งห้ามภิกษุฉัน

ภาพสุภาษิตบริเวณบานแผละประตูอันนี้สำนวน"จระเข้ขวางคลอง"

ภาพบานหน้าต่างด้านในเขียนภาพน้ำอัฏฐบาน(ปานะ)
พระพุทธารถญาตน้ำอัฏฐบาน
ลำดับนั้น
พระผู้มีพระภาคทรงทำธรรมีกถา
ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น
ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น
แล้วตรัสอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตน้ำปานะ ๘ ชนิด
คือ น้ำปานะทำด้วยผลมะม่วง ๑
น้ำปานะทำด้วยผลหว้า ๑
น้ำปานะทำด้วยผลกล้วยมีเมล็ด ๑
น้ำปานะทำด้วยผลกล้วยไม่มีเมล็ด ๑
น้ำปานะทำด้วยผลมะทราง ๑
น้ำปานะทำด้วยผลจันทน์หรือองุ่น ๑
น้ำปานะทำด้วยเง่าบัว ๑
น้ำปานะทำด้วยผลมะปรางหรือลิ้นจี่ ๑.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตน้ำผลไม้ทุกชนิด
เว้นน้ำต้มเมล็ดข้าวเปลือก.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตน้ำใบไม้ทุกชนิด
เว้นน้ำผักดอง.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตน้ำดอกไม้ทุกชนิด
เว้นน้ำดอกมะทราง.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตน้ำอ้อยสด.

มาดูภาพเขียนโดยรอบพระอุโบสถ เขียนเรื่องพุทธประวัติ ไม่อธิบายความนะครับ ไปศึกษาในปฐมสมโพธิกถาเอาเองครับ(รูปประกอบผนังนี้ ได้บอกทางหลวงพี่ผู้ดูแลว่า น่าจะนำข้าวของในจุดที่ปิดบังจิตรกรรมฝาผนังออกไปเก็บทีอื่นเสีย)จุดนี้เลยได้เท่านี้

ภาพเขียนที่นี่ไม่มีระบุปีที่เขียนไว้ แต่น่าจะเขียนขึ้นในสมัยรัชกาลที่5 เพราะนับจากปีที่สร้างวัด2407ค่อนมาปลายรัชกาลที่4แล้ว อีกทั้งลักษณะภาพเขียนก็เป็นภาพในลักษณะที่เป็นที่นิยมเขียนในสมัยร.5แล้วเปรียบเทียบจากวัดที่มีประวัดชัดเจนเช่นวัดโสมนัสวรวิหาร วัดปรมัยยิกาวาส ไม่ผิดไปจากนี้(รูปประกอบเริ่มจากผนังที่1ด้านหลังอุโบสถขวามือพระประธาน)

ผนังที่2

ผนังที่3

ผนังที่4เขียนตอนพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพานและถวายพระเพลิงหระพุทธเจ้า เป็นตอนที่ผมชอบมากที่สุดโดยเฉพาะฉากถวายพระเพลิงเดี๋ยวดูรายละเอียดรูปต่อไป(รูปนี้ถ่ายตรงไม่ได้เพราะอยู้ข้างพระประธานมุมกล้องไม่ได้)

ภาพจิตกาธานของพระพุทธเจ้าช่างกับเชียนเป็นโลงศพธรรมดาอย่างโรงศพธรรมดาบนเชิงตะกอน อันนี้เข้าใจว่าช่างคงต้องการแสดงให้เห็นถึงพิธีการในขั้นตอนเผาจริงอย่างที่ปรากฎในการออกพระเมรุของพระมหากษัตร์ย์ สังเกตุได้ว่าเป็นการกระทำอยู่ในพระเมรุ มีฉากบังเพลิงเขียนเรื่องรามเกียรติ์ได้งดงามมาก

รูปโลงพระศพ

รูปฉากบังเพลิงเรื่องรามเกียรติ์เขียนได้งดงามทีเดียว

ฉากบังเพลิงอีกด้าน

ด้านหลังพระประธานถ่ายด้านตรงและถ่ายเต็มผนังไม่ได้ องค์ประกอบโดยรวมสวยงามมาก แต่เสียดาย ซ่อมเสียแล้ว ฝีมือช่างดูไม่ได้เลยจริงๆ

ดูภาพกษัตริย์องค์ที่1และ3ซึ่งมีการเขียนซ่อมหน้าภาพเสียใหม่ ช่างทำให้ภาพหมดคุณค่าไปเสียจริงๆ

ดูกันชัดๆหน้า1หน้า3เขียนกันได้อย่างไรถึงออกมาแบบนี้

อีกรูปช่วงล่างของผนังเดียวกัน เขียนใหม่เสียสิ้น ฝีมือ..พูดไม่ออก

หน้าตาแปลกๆจริงๆด้วยครับ ดูแก่ๆ
องค์ประกอบภาพที่นี่เขียนแปลกๆนะครับ ในโบสถ์ก็รู้สึกจะแคบจริงๆ

วันนี้ผมไปวัดระฆังมาครับไปดูภาพเขียนบนหอไตร  ที่ว่าเป็นของอาจารย์นาค
ภาพเขียนสวยมากๆครับแต่ก็ชำรุดซะเยอะ เหมือนว่าผ่านวิกฤตมาอะไรทำนองนั้นเลย
ชอบผนังฝั่งประตูทางเข้ามากเลย  แต่ถ่ายไม่ได้แสงย้อนจัดรู้สึกจะมีสุครีบถอนต้นรัง 
ภาพยักษ์ทวารบาลก็สวยมากทีเดียวครับ  แต่ถ่ายเอามาชื่นชมไม่ได้  ไม่ทราบว่าพี่ยีนส์
มีภาพอยู่บ้างไหม รู้สึกภาพเขียนในห้องกลางจะเขียนเรื่องรามเกียรต์ิ แต่ถ่ายภาพแทบไม่ได้เลยอ่ะครับ

ภาพขี่ม้าน่าเกลียดมากเลยครับ  :-\
 

ไปก็ไม่โทรมาชวนกันเลย เออเข้าไปดูง่ายรึเปล่าต้องขอทางวัดมั๊ย ภาพของเก่าที่ถ่ายไว้นะมี แต่ยังหาไม่เจอ เดิมภาพเขียนที่นี้แทบจะไม่เหลือสภาพอยู่แล้ว แต่เดชะบุญที่สมัยนู๊นอาจารย์ เฟื้อ หริพิทักษ์ ท่านมีความมานะอุตสาหะไปหาทุนมาทำการบูรณะค่อยๆทำความสะอาดผนังคัดสีคัดลายจนปรากฎตัวภาพออกมาให้เห็นอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แม้กระทั่งลานรดน้ำบนบานหน้าต่างนั้นแต่เดิทก็หลุดร่อนจนมิเหลือแต่อาจารย์ก็ยังแกระล่องรอยจากเนื้อรักคัดเป็นลายเส้นออกมาจนเป็นลวดลายที่มาเขียนขึ้นใหม่ตามเค้าโครงเดิมดังที่ปรากฎในปัจจุบัน เอาไว้ไปถ่ายกันใหม่น้องเอ๊ย(รูปประกอบผนังที่1ด้านซ้ายมือพระประธาน)

ภาพเดียวกันจะเห็นมีเปรตขอส่วนบุญอยู่ช่วงบนของภาพด้วย มุมขวาซ้ายของภาพมีหอคอยทรงโดม มองเผินๆคล้ายพระที่นั่งอนันตสมาคมยังไงหยั่งงั้น

ผนังที่2ซ้ายมือพระประธานเขียนตอนโปรดชฎิลดาบส

เข้าไปดูได้เลยครับ  ผมเปิดๆปิดๆดูภาพทุกบานหน้าต่างเลยครับ สบายๆเลย

โทษทีครับที่ไม่ได้บอกกล่าว  แต่ยังอยากจะไปดูอีกเพราะสวยมากๆนะครับ
ต้องขอบคุณอาจารย์เฟื้อท่านจริงๆ ไปคราวหลังคงต้องพึ่งกล้องพี่ถ่ายภาพในห้องกลางล่ะครับ
ผมหมดปัญญาจริงๆ  ภาพพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณก็สวยมาก(เหมือนเคยมีใครบอกว่าเป็นตอนศึกอินทรชิต)
มุมนั้นยิ่งมืดเลยครับ เลยกลับมาพร้อมความเสียดาย

ดูสองภาพนี้สิครับเห็นแล้วใจละลาย สวยจริงๆ

ภาพอยู่นี่ครับ

ภาพทีวัดกันมาตุยารามนี่เขียนแบบแนวคิดสมัยใหม่ปะๆปนๆนะครับเนี่ย
เหมือนจะเลียนแบบภาพของขรัวอินโข่ง แบบวัดบวรอะไรทำนองนั้น
ภาพตอนโปรดชฎิลพระพุทธเจ้าแปล่งรัศมีซะเป็นสายๆเลย

นั่นและครับฝีมือสุดยอดจิตรกรรมฝาผนังสมัยรัชกาลที่1เป็นรองก็เฉพาะวัดเลียบ(ราฎร์บูรณะที่ดนระเบิดถล่มไปแล้วกับที่พุทไธสวรรย์เท่านั้น อย่างที่นักวิชาการว่ากันแต่ผมว่ามิได้เป็นรองเลยแถมยังมีกลิ่นอายอยุธยาติดมาเสียมาก ไว้นัดกันไปถ่ายอีกทีนึงครับ อ้อไม่ทราบตู้ลายรดน้ำที่ตั้งอยู่ในหอไตรยังอยู่รึเปล่าครับ

ผนังที่4ถ่ายได้ไม่เต็มผนัง

ภาพเขียนที่นี่เขียนเป็นยุคที่เรียกว่าเกิดการเปลี่ยนถ่ายลักษณะวิธีเขียนอย่างแบบโบราณไปสู่การอิงการเขียนภาพอย่างตะวันตก มองในแง่ดีนั้นเป็นการหาแนวทางใหม่ๆในการสร้างศิลปะ แต่สำหรับนักศิลปะมองแล้วอาจว่าอยู่ในลักษณะจุดเสื่อมของงานจิตรกรรมไทย มองได้ทั้งนั้น ผู้ริเริ่มการเขียนแนวนี้ดูจะรู้กันดีว่าคือขรัวอินโข่งศิลปินสมณะที่มีผลงานปรากฎฝีมืออยู่ในหลายๆวัด เช่นที่วัดบวรนิเวศ วัดโสมนัสวรวิหารอย่างที่คุณเนเข้าใจนะถูกแล้ว โดยส่วนตัวหากมองด้วยใจที่เป็นกลางทางมุมมองของนักศิลปะแล้วภาพเขียนหลังรัชกาลที่3เป็นต้นมาถือว่าได้เลยยุคคลาสสิคมาแล้ว ดังนั้นคุณค่าในทางศิลปะย่อมไม่อาจทัดเทียมกันได้แต่ในทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีก็ย่อมมีความสำคัญไม่ต่างกันนักในความคิดของผม(ต่อไปรูปประกอบก็จะเจาะเฉพาะมุมสวยที่ผมคิว่ามีเสน่ห์ในภาพเขียนที่นี่นะครับ อย่างภาพนี้การแสดงโขนนั่งราว มหรสพที่สูญหาย ในฉากถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้า)

ภาพพี่เลี้ยงหรืออาจจะเป็นแม่แม่อุ้มทารกน้อยไปล้างมูจ (อุจจาระ)ริมน้ำ สังเกตได้ว่าต้องเป็นลูกคนมีฐานะเพราะมีเครื่องทองใส่อยู่กับตัวทารกน้อยด้วย

ตู้พระธรรมยังอยู่ครับมีสองใบมีหัวเม็ดทรงมัณฑ์ด้วยแปลกดีครับ เห็นมีนักศึกษาไปลอกลายอยู่ด้วย
วัดเลียบเคยได้ยินมาว่าก็ฝีมือพระอาจารย์ไม่ใช่หรือครับ  แต่เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เห็นแล้ว
พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ผมทำเรื่องขออณุญาติไว้นานแล้ว  รอเขามุงหลังคาเสร็จก็จะเข้าไปชื่นชมถ่ายภาพ

ภาพผนังที่4น่าจะตอนยสกุมาร  แล้วก่อนหน้าล่ะครับตอนอะไร

ผนังที่4ไม่ใช่ยสกุมารนี่ครับคุณเน ว่าแต่รูปไปหนละงงถ้านับจากรูปแรกจามมือพระประธานมารูปผนังที่4คือตอนปรินิพานและถวายพระเพลิงส่วนอีกด้านหน้าจะเป็นตอนโปรดปัญจวัคคีย์ไม่ได้โพสต์รูปโพสต์แค่บางส่วน ผมก็พยายามจะหาเรื่องราวแต่ละตอนอยู่ ยังไม่สรุปชัดเจนนัก เนื่องจากไม่มีข้อมูลใดๆเลย(รูปนี้ตอนโปรดพุทธบิดา)

อีกรูปเด็กชายน้อนกำลังสนุกกับการเล่นว่าวจุฬา

กระทู้เลื่อนน่ะครับ  เอาเปนว่าภาพใน ความคิดเห็นที่ 28 ไม่ใช่ตอนโปรดยสกุมารหรือครับ
แล้ว คคหที่27ละครับผมก็ดูไม่ออกอ่ะ 

ปิดท้ายด้วยรูปนี้ครับช่วงบนของผนังด้านหน้าพระประธานเขียนตอนพระราชพิธีอภิเษกสมรถของพระเจ้าสุทโธทพนะกับพระนางสิริมหามายา จะเห็นช้องในกรอบกระจกผนังประดับลายใบเทศประดิษฐานพระพุทธรูปจำนวนโดยรองทั้งหมด37ปาง ของเดิมสูญหายจากการ๘โมยเมื่อครั้งถอดลงมาทำการบูรณะ อันนี้ทำเลียนแบบของเดิมเท่าทีหารูปเปรียบเทียบได้ โพสต์เยอะชัดเหนื่อยกระทู้นี้แค่นี้ครับเดี๋ยวมีรูปสุดท้ายอีกรูป

ถ้าลำดับเรื่องจริงๆคงต้องเริ่มจากภาพในกระทู้ที่28ซึ่งเป็นต้นเรื่องที่ต่อจากภาพผนังด้านบนลงมากระทู้ที่27ที่ไม่เห็นภาพทั้งผนังจะเขียนตอนเสวยวิมุติสุขและรับข้าวก้อนสตูผงและปฐมเทศนาโปรดปัญจวคีย์ในช่วงบนส่วนกระทุที่27เยนตอนพระพุทธเจ้าโปรดยสะกุมารบุตรและประทานบรรพชาแก่เจ้าชายแห่งแค้วนโกศลทั้ง32พระองค์ถัดมาจึงเป็นตอนโปรดชฎิลดาบส3พี่น้องครับ(รูปประกอบช่วงบนของผนังจิตรกรได้วาดบรรยากาศกระท่อมในท้องทุ่งนาหมือนภาพส.ค.ส.ในอดีตของบ้านเราเมื่อประมา30ปีก่อนจริงๆ

ลาด้วยรูปนี้จริงๆแล้วครับ ภาพมุมสูงของวัด ถ่ายจากลานจอดรถข้างๆวัด(ห้างคาเธ่ย์เดิมปัจจุบันเทสโก้โลตัสอยู่ด้านล่าง)จากชั้น5 ซุ้มประตูวัดนี้ทำขึ้นใหม่ เพิ่งทราบว่าเป็นฝีมือการออกแบบของอาจาย์ผมเอง อาจารย์ สุดสาคร ชายเสม ออกแบบถวายทางวัดเป็นพุทธบูชา หลวงพี่ที่เปิดโบสถ์เล่าให้ฟัง แต่เมื่อจัดทำช่างที่ทางอาจารย์แนะนำมาทำนั้นวัดมีปัจจัยไม่พอจึงได้ไปจ้างช่างซึ่งชนะการแข่งขันปั้นปูนปั้นของทีพีไอ3ปีซ้อนมารับงาน ดูจากฝีมือแล้วก็น่าจะถือว่าไม่น่าเกลียดเสียทีเดียว ด้วยต้นแบบนั้นพิสดารพันลึกตามสไตล์อาจารย์สุดสาครท่าน แต่จะให้สวยอย่างที่อาจารย์อยากได้นั้น พระท่านว่า"อาจารย์ท่านไม่ปลื้มนัก" จึงขอจบเรื่องวัดกันมาตุยารามแต่เพียงเท่านี้ อ้อลืมไปอีกเรื่องในรูปจะเห็นเจดีย์หน้าพระอุโบสถอยู่ สร้างขึ้นเลียนแบบ"ธัมเมกขสถูปในอินเดีย(แปลว่า สถูปที่เป็นที่ระลึกถึงดวงตาเห็นธรรม) ในกรุงเทพ มีพระเจดีย์แบบนี้เพียง2แห่งคือที่วัดนี้และวัดโสมนัสวิหารเท่านั้น

งานการไม่ทำ

สิงกระทู้ตั้งแต่เช้าตรู

อิจฉากันจริงๆ ไปเที่ยวๆๆ

ขอบคุณพี่ยีน และคุณเน สำหรับภาพคะ

ไหนบอกทำงาน น้องแพรกลับบ้านแล้วรึ โดนทัณต์บนคุณแม่แล้วยังไม่เข็ดรึ 555555555555

 :'( ยังไม่ได้กลับบ้านเลยคะ มาทำงานตั้งแต่ 0530 จนเพลานี้ เฮ้อ....น่าสงสารตัวเอง

นั่งมองตารางการทำงานตัวเอง กว่าจะได้หยุดตรงกับเสาร์อาทิตย์อีกก็ตั้ง วันที่ 9 สิงหาคม แหนะ

หากจะนัดกันไปถ่ายภาพอีก ยังไง รบกวนหัวหน้าชมรม และสมาชิก แจ้งล่วงหน้านะคะ จะได้แลกเวลาทำงานล่วงหน้าคะ

จักเป็นพระคุณอย่างยิ่งนะเจ้าคะ

เข้างานตั้งตี5.30น.นอนไม่เป็นเวล่ำเวลา น่าเห็นใจ จั๋งซี่มันต้องถอนๆ เอ้มันเกี่ยวกันเปล่าเนี่ย

ทำงานเช้าจังนะครับคุณแพร แล้วคุณยุทธนาล่ะครับได้ยินว่ามีงานมงคลหรือครับเลยไม่ได้เข้ามาช่วงนี้

ว่าแต่พี่ยีนส์ครับอีกหน่อยผมว่าเราน่ามีโฮมเพจเกี่ยวกับศิลปะไทยนะครับ  ข้อมูลจะได้ไม่กระเซ็นไปไหน
แต่ก็นะครับ  ผมเองก็ทำไม่เป็นด้วย แฮะๆ

แต่ยังไงตอนนี้คงต้องใช้บร์อดของวิชาการไปก่อนละนะครับ

ผมว่าความสนใจต่อศิลปะสมบัติของชาติมันน้อยลงทุกวัน คงเหลือแต่นักวิชาการที่หากินกับสิ่งต่างๆเหล่านี้(หมายถึงหากินในทางสุจริตนะครับ) จำนวนกระผีกอย่างพวกเราจะหามีใครสนใจไม่ การทำเว็ปก็ต้องมีเวลาดูแลและพัฒนา ตอนนี้แม้แต่ชีวายังจะไม่ค่อยรอด จะทำมาหากินก็ฝืดเคืองไปหมด บอกตรงๆว่าเริ่มเหนื่อยเหมือนกันครับ อย่างกับที่เว็ปนี้ผมเข้ามาดูแต่ละวันก็ท้อใจ ไม่ใช่แต่กระทู้ผมหรอก อย่างนี้ละมัง ใครที่คิดจะทำอย่างพวกเราเค้าถึงเลิกกันหมด เพราะผลตอบสนองมันช้า แต่อย่างไรผมสู้แล้วไม่เคยถอย จะสู้จนตัวตายเลย ว่างั้น (ไม่มีอะไรจะโพสต์เลยเข้ามาบ่นกระทู้ตัวเอง ก็เท่านั้น)

สวัสดีครับพี่  พวกเราทุกคนเป็นกำลังใจอยู่เสมอครับ
ทีแรกผมก็เคยลงกระทู้เกี่ยวกับเรื่องภาพเขียนไว้นานแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยมีคนสนใจ
แต่ที่จริงก็ทำให้ผมได้เข้ามาคุยกับพี่และได้รับความรู้มากมาย  ได้รู้จักคุณแพรกับคุณยุทธนา
และก็คุณตูก้า ที่มีใจชอบพอทางนี้อยู่  แต่ทุกๆคนก็มีภาระหน้าที่กันผมก็เข้าใจ
ส่วนผมเองยังเรียนอยู่ไม่มีอะไรบีบคั้นมาก  เลยค่อยๆศึกษาไปอย่างสบายๆ

พี่ยีนส์มีอุดมการณ์และเป็นผู้ใหญ่กว่าผมเลยมีความเป็นหวงแหนรักในงานเหล่านี้
ี้เพราะมีความรู้และเข้าใจ เลยห่วงมากกว่าคนอื่นๆ 

ผมยังต้องขอบคุณพี่นะครับ

เข้ามาฟังคนบ่นคะ อิๆๆ

แพรว่า คนสนใจนะก็พอมีนะคะ แต่ไม่ใคร่จะแสดงตัว

แค่เวลาคุยกับเพื่อนๆ ก็ยังมองว่าบ้าเลย ..ไปวัดทำไมบ่อยๆ...โอ้ พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย สาธุ

น้องแพรเอ๊ย คนสนใจไม่ใช่จะเอาแต่ดูแล้วผ่าน อย่างนั้นจะใช้สำนวนว่าอะไรดี ถ้าสนใจก็มาสอบถามแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันซิครับ อย่าไปกลัวกลัวครูแล้วจะได้ความรู้เหรอ คนไทยก็เป็นเสียอย่างนี้ วันนี้เข้าไปที่เพาะช่าง ไปหาช่างซ่อมซอสามสาย ก็ได้ความรู้ทางเครื่องดนตรีมาเยอะพอสมควร อีกทั้งยังได้ข้อมูลการซ่อมจิตรกรรมฝาผนังหลายที่ที่อยากจะไปอย่างวัดทองธรรมชาติ วัดกัลยาณมิตร ก็ได้ซ่อมแล้วเสียทั้งสิ้น พลันทำใหรู้สึกว่าถ้าเข้าไปดูจะพบกับความฉิบหายทางจิตรกรรมอีกหรือไม่ ยังหวั่นใจอยู่ เพราะแนวโน้มจากผู้ที่เข้าไปพบมาแล้วก็บอกว่าแย่อยู่ นอกจากนี้วันนี้ยังได้ไปที่วัดยางสามแยกไฟฉายที่อาจารย์น.ณปากน้ำบอกว่ามีหน้าบันสมัยอยุธยาสมัยพระณารายณ์อยู่นั้น ก็ได้พบ แต่ได้ซ่อมแล้วเสียสิ้นปิดทองเสียอร่าม ทำใจไม่ได้เนื่องจากว่าแลเป็นของใหม่เสียแล้วเลยไม่ได้ถ่ายภาพมาให้เสียอารมณ์

่หน้าบันที่เป็นลายปูนปั้นรูปฟรั่งเทพพนมน่ะหรือครับ  ที่ว่าอยู่ตรงสามแยกไฟฉาย
ผมยังไม่เคยเห็นของจริงเหมือนกัน  ได้ดูแต่ในหนังสือ

แต่งานพวกนี้ดูแล้วก็น่าใจหาย  งานแกะสลักปิดทองตามบานประตูหน้าต่างเดี๋ยวนี้พอกรักจนหนาเตอะ
จนดูไม่สวยไปแล้ว

ถึงจะถูกพอกรักหนาไปหน่อย ยังเห็นร่องรอยความงามอันเฉียบคมของงานไม้อยุธยา