ผู้คนในวังวรดิศล้วนสังเกตเห็นสันติบาลมาเฝ้าอยู่ที่หน้าวังตลอดเวลา
แขกที่ไม่ได้รับเชิญแบบนี้ ลูกหลานนักโทษการเมืองรู้จักดีค่ะ
และทำให้ผู้ต้องสงสัย หรือ อดีตผู้ต้องหา กลายเป็นบุคคลน่ารังเกียจ
ไปไหนมาไหน ไม่มีใครเสวนาด้วย บางคนหันหน้าหนี และแอบปาดน้ำตาไปด้วย
งานการ ธุรกิจก็ทำไม่ได้ ล้มละลายเหมือนตกนรกทั้งเป็นอยู่นาน
กว่าฟ้าจะเปลี่ยนสี บางคน ก็เส้นเลือดในสมองแตก จำอะไรไม่ได้
นั่นแหละ คือ วันที่ สันติบาล คืนสันติภาพให้อย่างแท้จริง
นี่คือชะตากรรมของชาวบ้านธรรมดาที่ยืนอยู่คนละฝ่ายกับผู้มีอำนาจ ยังขนาดนี้
เจ้าฟ้าบริพัตร ทรงลี้ภัยไปบันดุง เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจและ น่าเคารพยกย่องในความเสียสละเป็นอย่างยิ่ง