เรือนไทย

ยังหาไม่พบว่าขนมเค้กเข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่เมื่อไร   แต่คิดว่าขนมฝรั่งกุฎีจีน ที่ทำกันมาตั้งแต่อยุธยาจนกระทั่งบัดนี้ คือขนมเค้กชนิดไม่ใส่เนย
น่าจะมาพร้อมกับกำเนิดของหมู่บ้านโปรตุเกสในอยุธยา  มากกว่าตกทอดมาจากท้าวทองกีบม้าเพียงคนเดียว

อ.เทาชมพู คงจะหมายถึง ขนมเค้กที่ทำในรูปแบบ การตีครีม แต่งหน้าเค้กเป็นดอกไม้ ใช่ไหมครับ

       ขนมฝรั่งที่เรียกว่ากระดีจีนนั้น   เคยเห็นในตลาดสดบางลำภูค่ะ   ทำอยู่ใกล้ๆร้านก๊วยเตี๋ยวที่ขายลูกชิ้น

คนขายผิงขนมแล้วเกลี่ยไฟไว้บนถาดซึ่งที่จริงคือแผ่นสังกะสีแผ่นโต     อากาศแถวนั้นร้อนระอุ

เมื่อประมาณนานมาแล้ว    นักเลงเหน็บลูกขวานยังไม่มาตลาด   เลยไม่ได้เจอกัน


       เค้กนั้นเห็นว่าเจ้านายคงสร้างความนิยมขึ้น    เจ้านายที่ทรงสนใจการทำอาหารฝรั่ง  ได้ทรงเรียนวิชาจากแหม่มโดยตรง

ก็ทำเค้กไปถวายพระพันปีหลวงบ้าง    ทำแซนวิชหรู ๆ  ไปแจกตามงานหนังสือ  งานประชุมต่างๆบ้าง


       ที่บ้านผู้ปกครองทำขนมปังขิง    เค้กกล้วยหอม  และแยมโรว์เป็นส่วนมาก     ครีมเค้กต้องใช้เวลามาก  นานๆทำทีค่ะ

ไปซื้อแป้ง ผงฟู และเนยสับปะรสที่เสรีวัฒน์  สะพานหัน   มีตำราปกสีน้ำเงินบ้าง  เขียวบ้างแจก     มีขนมคับเค้ก  ที่ตัดฝาด้านบนออก

แบ่งเป็นสองส่วน   แล้วทาครีมใส่กลับลงไปในถาดขนมที่รองด้วยถ้วยกระดาษ   เรียกว่าขนมผีเสื้อ  ในตำราขนมสวยมาก

แต่ขนมที่ทำที่บ้านปีกใหญ่และหนา   แต่หอมอร่อย


       นานมาแล้วก่อนที่คุณหนุ่มจะระดมพลมาอยู่ที่เอราวัณเป็นดอนผู้กว้างขวาง   ขนมเค้กเนยที่นี่อร่อยที่สุด   

จริงๆแล้วน่าจะเป็นเค้กฟองน้ำมากกว่าเพราะนุ่มนวล

       ครีมเค้กนั้น   ม.ล.เติบ  ชุมสาย  ทำขายชิ้นละ ๑ บาท   มีลายดอกทิวลิปด้วย   ท่านใส่แยมสีต่างๆ

รู้จักมาร์มาเลดก็ตอนนั้นค่ะ
       

จัดภาพหน้าร้านเอราวัณเบเกอรี่ให้ก่อน อาจจะเห็นไม่ชัดเท่าไร แต่ยังมีอีกภาพหนึ่งเห็นชัดเจน (ขอเวลาหานิดหน่อย) ขนมอบ ขนมเค้กที่แห่งนี้ยุคหนึ่งถือว่าอร่อยล้ำเลิศครับ คุณวันดีคงเห็นภาพเก่า ๆ แล้วคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ด้วยเคยแวะเวียนไปเป็นแน่แท้

ภาพเด็กน้อยขายพวงมาลัยริมรั้วศาลท้าวมหาพรหมเอราวัณ ปัจจุบันก็ยังมีชีวิตอยู่ ยังคงทำมาหากินตามจริตที่ได้เคยมา

       ร้านขายขนมเค้กอีกแห่งคือชมซุยฮง    ไกลบ้านที่อยู่มาก   ท่านผู้ใหญ่พาไปด้วยให้ช่วยหิ้วของ

(การติดตามผู้ใหญ่นี่เป็นภาระกิจที่น่ารำคาญมาก    เมื่อญาติ ๆ กลับจากการไปศึกษาในต่างประเทศ  ก็ต้องเดินสาย

ไปเยี่ยมท่านผู้หลักผู้ใหญ่ที่บ้านพัก       กุลสตรีในสมัยนั้นไม่ได้มีรถประจำบ้านทุกคน    ส่วนมากก็ขึ้นรถเมล์ และเรียกรถสามล้อ

เบรคของรถสามล้อนั้นเป็นทองเหลือง  ตั้งอยู่หน้าพื้นรถวางเท้าของผู้โดยสาร    คนขี่สามล้อจะเหวี่ยงน่องอันกำยำล่ำสันมาทางด้านหลัง   

ระหว่างที่ขี่รถอยู่      เป็นที่ยั่วยวนและกระตุ้นความซนของนักอ่านหนังสือเก่ามาก      คิดอยู่เสมอว่าถ้าเราเขยิบ

ไปด้านหน้าเล็กน้อย แล้วเหยียบเบรคเล่น   จะเกิดอะไรขึ้น   แต่ไม่ได้มีโอกาสทำดังใจปรารถนาเลย

เนื่องจากกระโปรงนิวลุคของญาติทั้งหลายบานแผ่อยู่บนตัวของข้าพเจ้า    ขยับตัวเล็กน้อยก็จะถูกเอ็ด)


       คำว่า "ดอน"  ในวงการหนังสือเก่า  เป็นคำยกย่องสูงสุด   เพราะ "ดอน"  คือผู้กำหนดราคาซื้อขายหนังสือโบราณก่อนหนังสือ

จะเข้าสู่ตลาด    เขาเหล่านี้มีเหตุผลอันมากมายมาสนับสนุนว่าทำไมจึงต้องเรียกราคานั้น

ไม่มีประสบการณ์ใดๆทั้งสิ้นเกี่ยวกับขนมเค้ก เพราะไม่ชอบทาน และไม่ชอบทำ คนในบ้านก็ไม่ยักมีใครจะทำให้กิน

แต่ว่าคนในบ้านนี้อันได้แก่แม่และป้า เล่าความหลังเมื่อสี่สิบปีก่อนในจังหวัดชัยภูมิว่า การหาซื้อขนมเค้กยากมาก กระทั่งแยมโรลล์

ดังนั้นทั้งสองท่านสมัยยังเด็ก (๑๔ - ๑๖ ปี) สองพี่น้อง จึงได้ทำขนมแยมโรลล์ขาย ทำเสร็จก็ปั่นจักรยานไปขายที่โรงเรียน

ผลว่าขายดีมาก

แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้สนใจไต่ถามว่าแป้งอะไรไปหาซื้อที่ไหน (แต่เดาว่าน่าจะเป็นร้านขายในตลาดซึ่งทุกวันนี้เป็นที่เดียวที่มีขายในชัยภูมิ) แล้วใช้อะไรอบ

แต่ก็เดาว่าน่าจะเป็นเตาสังกะสีกระมัง เพราะเห็นใช้อบขนมผิงกัน

ตำราซื้อเข้ามาจากกรุงเทพฯ เพราะตำรานั้นทุกวันนี้ก็ยังตกอยู่ที่ข้าพเจ้า เก่าาาาาาาาาาาาาาาาาามากกกกกกกกกกกกกกกก จนไม่กล้าเปิด

อันนี้เป็นเกล็ดเล็กๆคือ ป้าบ่นภายหลังว่า แม่ไม่ช่วยทำเลย ป้าต้องตื่นแต่ตีสี่ตีห้านั่งทำเอง แล้วพอมาช่วยทำทีไร วินาศบรรลัยไปทุกครั้ง เลยให้แม่เอาไปขายอย่างเดียว

ภายหลังแม่เลยเถียงว่า อย่ามารำเลิกกันนะ ถ้าฉันไม่ไปขาย เธอเอาไปขายขายได้ไหม เห็นหน้าเศร้าหิ้วกลับมาทุกครั้งไป

เหตุเกิดเมื่อ ๔๐ ปีก่อน แต่ยังเป็นเรื่องให้ข่มกันทุกวันนี้

แต่เรื่องของเรื่อง เค้กหรือขนมรั่งในต่างจังหวัดหาได้ยากพอควร

       ประมาณปี พ.ศ. ๒๔๙๘    เค้กอีกชนิดหนึ่งที่วางขาย  คือขนมเค้กลูกเกดค่ะ   มีขนาดเล็กกว่าพิมพ์มาตราฐาน

แต่เมื่อสุกแล้วปล่อยให้เย็น  และเคาะกับตะแกรง    กลิ่นหอมก็ยังเตะจมูกอยู่     ในเวลานั้นลูกพรุนแคะเมล็ด

และลูกเกดมีขาย  จัดว่าเป็นของนอกและฟุ่มเฟือย       นานแสนนานจะได้ส่วนแบ่งบ้าง


       ไม่เคยเห็นเค้กสับปะรสหน้าคว่ำ    ใส่ลูกพรุนอยู่ครงกลาง     อาจเป็นเพราะเป็นของหาง่าย  หรือไม่มีตำรา

เค้กขิงมี   เค้กใบเตยไม่มี   เค้กช็อคกาแลตมี  แต่หน้าเป็นช็อคกาแลตตุ๋นในหม้อสองชั้นด้ามยาว   แล้วใส่น้ำตาล

วิธีแต่งหน้าคือคอยให้เค้กเย็นแล้วป้ายหน้าที่ผสมแล้วด้วยไม้พายยาง    ป้ายหน้าไปทางนั้นที  ทางนี้ทีด้วยซ่อม


       ฟรุตเค้กมีค่ะและไม่ชุ่มเพราะผลไม้แห้งหายาก   คนไทยจึงหั่นกล้วยตากและฟักเชื่อม  ใส่ไปอย่างหาญกล้า

ปนมะเขือเทศย้อมเขียวแดงแรงฤทธิ์             ไม่มีการแช่ผลไม้ในเหล้าบรั่นดีเลย         

บรั่นดีและตราขาว(สมัยนั้นไม่เห็นท่านผู้ใหญ่ดื่มแบ็ลค)อยู่ในตู้พิเศษของบิดา


       แม่ทอดกล้วยหอมด้วยเนยในกระทะเล็ก     ด.ญ. วันดีไม่ชอบเลย       ญาติ ๆ บอกว่าแปลกเพราะเห็นไม่เคยปฎิเสธอาหารหรือขนมอะไรเลย

ต่อมาไม่นานก็พาแม่ไปรับประทานอาหารฝรั่งเศส   แถวๆที่ดอนหนุ่มสยามตั้งแก๊งค์เลยไปทางทิศใต้สามสี่ซอย      สั่งเครปมาให้แม่ชิมด้วย

สมาชิกของกลุ่มนักอ่านส่วนมากเจอแต่กล้วยแขกทอดหน้าห้องสมุดสมเด็จกรมพระยาดำรงค์ ฯ (ร้านอาหารฝรั่งเศสเดิมปิดไปแล้วค่ะ  สหาย)


        ประมาณยี่สิบปีมานี้  ชอบคริสมาสพุดดิ้งของอังกฤษมาก    ซื้อที่แฮร์รอดขากลับ  เป็นอ่างเล็กๆ   เนื้อเค้กชุ่มฉ่ำเป็น

สีดำ   ซึ่งเคยเข้าใจว่าพุดดิ้งคือส่วนผสมเหลวๆรสมะนาวบ้าง  ช็อคกาแลตบ้าง    ตีให้ขึ้นฟูแล้วแช่ตู้เย็นไว้   บีบวิปครีมใส่นิดหนึ่ง

ถ้ามีใครอยู่แถวนั้น       ถ้าปลอดคนก็กดวิปครีมประดับเป็นวง ๆ เต็มถ้วยขนม   

       

ส่ง คริสมาสพุดดิ้ง ชุ่มฉ่ำ มาฝากคุณWandee ก่อนวันคริสมาสค่ะ... ;D

พุดดิ้งกับเค้กใช้วิธีการทำสุกที่ต่างกันค่ะ
ส่วนผสมคล้ายๆ กัน แต่พุดดิ้งใช้วิธีนึ่งให้สุกจึงใช้เวลานานกว่า ส่วนเค้กใช้วิธีอบค่ะ

       ความสนุกในการทำฟรุตเค้ก  คือไปซื้อหาผลไม้และนัท ที่จะนำมาแช่บรั่นดีค่ะ

ในเมืองใหญ่ๆของโลก    ดีพาร์ทเม้นสโตว์ก็จะจัดแสดงวัสดุและเครื่องปรุงอาหารและขนมกันเป็นการมโหฬาร

แม่บ้านแต่คนก็มีตำราต่างกันออกไป    ความรื่นเริงของสมาชิกในครอบครัวคือการที่ได้มาอยู่ร่วมกัน  กินอาหารพร้อมหน้ากัน


       ขนมเค้กอีกหนึ่งแบบที่ทำได้  และชอบทำคือเค้กฟองน้ำค่ะ      ใช้ไข่แดงเป็นหลัก     เนื้อเค้กจะนุ่มแต่ยึดติดกัน

หน้านั้นก็แล้วแต่ชอบ    เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆหลายคน(มีหลานและลูกเพื่อนบ้านเป็นผู้ชายทั้งนั้น) ได้นั่งเก้าอี้สูงในครัว

และติการทำเค้ก   ชมไม่ค่อยมี      แต่ขนมพร่องไปมากค่ะเพราะพวกเขาต้องชิมหลายชิ้นก่อนจะวิจารณ์

ขอแซวเล็กน้อย...ดีนะครับที่ ด.ญ. วันดี มิได้ชอบทานกล้วยหอมทอด หากชอบขึ้นมาจะเป็นเช่นไรหนอ  ???

ตอนที่ยังเป็น ด.ช.หนุ่มสยาม จำได้ว่าเค้กจะแต่งหน้าไม่สวยงามเหมือนสมัยนี้ มีแต่ครีมหนา กับกลีบดอกไม้กุหลาบเป็นริ้ว ๆ เพื่อนเคยเหน็บให้ว่าไม่ชอบทานเค้กแบบนี้ที่เป็นเค้กวันเกิดเท่าไร ออกไปแนว "เค้กจีน" หรือ "เค้กประเพณี" กันเกินไป ต้องจักดอด จักกลีบ ขอบข้างต้องเป็นริ้ว ๆ สีขาว สีชมพู สีแดง ฟังแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ช่างเข้าใจเทียบเสียจริง

ขอเรียนถามเรื่องราวเกี่ยวกับ..เค้กราชปะแตน.. ครับผม

ของเดิม ของแท้เป็นอย่างไรครับ

ยังไม่มีเวลาจะร่วมวงนานๆ  ขอแก้ตัวด้วยกระเป๋าแบรนด์เนมใบนี้ค่ะ
เห็นครั้งแรก  ใครจะคิดว่าเป็นขนมเค้ก  

กระป๋องเป๊ปซี่ ก็เค้ก  วางอยู่บนเค้กเช่นกัน

ใช้อินทรเนตรสอดส่องได้ ข้อมูลเบื้องต้น  (http://th-th.facebook.com/media/set/?set=a.186108038082023.53777.129615340397960&type=1) ดังนี้

สมัยโบราณเค้กนี้ถูกเรียกว่า Royal Cake หรือ เค้กราชประแตน ซึ่งมาจากคำภาษาอังกฤษว่า ราชา-แพตเทิร์น หมายถึงเค้กที่นิยมโดยชนชั้นสูงรับราชการรับใช้แผ่นดินที่แต่งชุดนี้และเพราะได้รับอิทธิพลจากยุโรปโดยเฉพาะการรับประทานน้ำชาและเค้กยามบ่าย จึงได้มีการอบเค้กนี้โดยใช้ส่วนประกอบชั้นดีราคาแพงที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ

ส่วนรายละเอียดลึก ๆ อ่านได้จาก พันทิป  (http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2006/07/D4513664/D4513664.html)

(http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2006/07/D4513664/D4513664-0.jpg)

 ;D

เข้าใจทำนะครับ
สะดุดใจในทันทีก็คือ แล้วจำนวนประป๋องที่ทำด้วย Cake นั้น จะเป็นตัวแทนของน้ำในปริมาณเท่ากับ 1 Keg ที่ใช้กันตามงานเลี้ยงหรือไม่
ปรากฎว่าไม่ครับ 

กระป๋องเป๊ปซี่เค้กข้างบน น่าจะเป็นเค้กกลวง หรือถ้ามีเนื้อเค้กข้างในก็คงเบานุ่ม  ถ้าหนักเท่ากระป๋องเป๊ปซี่จริงๆ   น้ำหนักคงทำให้จมลงไปบนพื้นหน้าเค้กที่รองรับอยู่ข้างล่างลังเป๊ปซี่

เอามาฝากอีกค่ะ
กระเป๋าไนกี้เค้ก

เค้กจักรเย็บผ้า  อุปกรณ์น่าจะทำด้วยแป้ง

เค้กตำรากายวิภาค

เค้กแผนที่

ขนมเค้กอีกอย่างหนึ่งที่ผมเคยได้ยิน แต่ไม่แน่ใจว่าเคยได้กินหรือไม่ คือ Ginger cake ครับ

ทราบแต่ว่าเป็นเค้กที่ทำกินกันในวันคริสมาส หรือในช่วงฤดูหนาว

ประมวลคำตอบจากการสอบถามที่ได้มา บอกว่า เป็นเค้กที่พิเศษมาก ปีหนึ่งทำเพียงครั้งเดียวในฤดูหนาว เนื่องจากเป็นช่วงเวลาที่เรือค้าขายจากตะวันออกจะกลับมาเข้าท่าที่ยุโรปพร้อมด้วยเครื่องเทศต่างๆ เขาว่าจริงๆแล้วไม่ใช่เค้กใส่ขิง แต่ Ginger เป็นคำที่ใช้รวมๆที่หมายถึงเครื่องเทศ ผมเข้าใจว่าเพียงเพื่อให้มีกลิ่น เช่น จากอบเชย เป็นต้น ผมเดาเอาจากวิธีทำของหวานอย่างหนึ่งที่เอาแอบเปิ้ลผ่าแล้วโรยด้วยผงอบเชยแ้ล้วนำไปอบ และ Apple strudel   

จะจริงเท็จอย่างไร ผมก็ไม่ทราบ

พอจะขยายความเพิ่มเติมได้ใหมครับ 

       ขิงนั้นเป็นเครื่องปรุงที่หรูหราในสมัยโบราณเพราะมาจากตะวันออกไกล   ของที่แพงที่สุดคือพริกไทยค่ะ

แม่บ้านต้องห้อยถุงเครื่องเทศไว้ที่เอวเพื่อเก็บรักษาเพราะราคาเท่ากับทองคำ


       สมัยหลังสงครามโลกครั้งที่สอง(แน่นอนนะคะคุณอาร์ท  ว่าไม่ใช่ WWI)  กุลสตรีไทยมีเนย นมและแป้งแล้วก็ทำขนมกัน

ขนมที่ใส่ขิงก็ออกมาหลายรูปแบบได้   แต่เท่าที่เห็นจะเป็น  คุ้กกี้ กับ  จินเจอร์ เบรดค่ะ

ใส่ผงจินเจอร์  ซินนามอน  นัทเมค และ cloves      เครื่องปรุงเหล่านี้มาในกระป๋องสังกะสี

นานไปไม่ได้ใช้ก็แห้งกรังติดกัน

       ตามตำราที่ทำกัน  ที่บ้านก็ทำค่ะคือเป็นตุ๊กตาขากางแขนกาง  หัวกลม ๆ   

ด.ญ.วันดีได้รับมอบหมายให้ติดตาตุ๊กตาด้วยลูกเกตเมื่อขนมอบจวนสุก   ใส่ก่อนไม่ได้ค่ะ  เพราะเราไม่มีฟอยด์ตอนนั้น

เป็นที่แน่ว่าจะช่วยผู้ปกครองอยู่จนขนมสุก             พยายามเสนอให้ทำบ้านยายแม่มดแต่ไม่มีผู้ใดสนับสนุน

ไม่ติดใจกลิ่นขิงเลยค่ะ  เพราะขนมปังนั้นเนื้อด้านนอกจะลื่นเล็กน้อย      บางทีก็แฉะเพราะใช้เตาสังกะสี   

เครื่องใช้ไฟฟ้าเล็กๆที่มีอยู่  ใช้อบไม่ดีเลย 


      อบเชยนั้น   เพื่อนบ้านซึ่งต่อมาเป็นบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ของมหาวิทยาลัยที่เบิร์กเล่ย์     ชงนมอุ่นในหม้อที่จับด้ามยาว  ใส่น้ำตาลนิดหนึ่ง

และโรยผงอบเชย     ความอุ่นของน้ำนมจะขับกลิ่นอบเชยให้กระจาย         เพื่อนเป็นลูกของหมอสอนศาสนาเคยไปอยู่ที่หมู่เกาะในปาซิฟิค

มีของเลี้ยงนักเรียนต่างชาติแค่นี้ถือว่าโก้แล้ว


       เมืองไทยของเราเป็นอู่ของอาหารการกินจริง ๆ    เพราะเราผลิตอาหารได้

แอบเปิ้ลอบนั้น  ทำง่ายที่สุด   ตำราใครตำราท่าน

หั่นแอ้บเปิ้ลครึ่งลูก   เขี่ยเม็ดทิ้งเสีย  เพราะคนที่รับประทานจะติดคอได้

ใส่ในถ้วยทนไฟ  วางในถาดที่ใส่น้ำเล็กน้อย   ราดซีรับ  โรยอบเชยนิดเดียว

ที่ต้องใส่น้ำในถาดก็เพื่อไม่ให้ขนมแห้งจนเกินไป

อบจนแอบเปิ้ลนุ่ม   ขนมนี้เด็กและท่านผู้สูงอายุชอบมาก

จำไม่ได้ว่า ginger cake เป็นยังไง  คงจะไม่ได้ชอบรสชาติเป็นพิเศษเลยจำไม่ได้  แต่ถ้า gingerbread ละก็รู้จัก เป็นตุ๊กตาขนมปังขิงกรอบๆ แต่งด้วยน้ำตาลสีให้มีตาจมูกปาก และขอบแขนขา  เห็นวางขายตอนคริสต์มาส

ไปค้นรูปในกูเกิ้ล  พบว่า ginger cake มีหลายแบบ   เอาแบบหนึ่งมาให้ดูค่ะ

มีเค้กอยู่ชนิดหนึ่งที่คนไทยเราทำได้อลังการกว่าของฝรั่ง  คือเค้กแต่งงาน

เคยเห็นเขาทำเค้กแต่งงานเป็นชั้น ๆ ครับ  ;D เค้กแต่งงานที่เห็นเป็นชั้น ๆ สูง ๆ เป็นของปลอมครับ โดยทำจากน้ำตาลไอซิ่งขึ้นรูปกับโครงลวด ประดับด้วยดอกไม้น้ำตาลไอซิ่งลงสีอย่างสวยงาม  :-X

เอาเค้กแปลกๆมาให้ดูอีก
เค้กคอมพิวเตอร์

เค้กมือถือ

กระดาษห่อ kitkat หลอดใส่ smarties และกระดาษหุ้ม snicker ก็กินได้นะคะ

เค้กแต่งงานสไตล์นี้  คนไทยคงไม่มี
ใจยังไม่ถึงพอ

^
ภาพล่างควง ๒ เลย  ;D

การทำเค้กนี้จัดได้เป็นศาสตร์หนึ่งเลยนะครับ

ส่วนผสมพื้นฐานของเค้กก็มีเพียง ไข่ แป้ง ไขมัน นม น้ำตาล (บางทีก็มีเกลือนิดหน่อย) สิ่งที่ทำให้เกิดกลิ่น สิ่งที่ทำให้เค้กพองฟู และ/หรือ เนื้อผลไม้ต่างๆที่ผสมลงไป แล้วก็วิธีการการอบและการแต่งให้น่ากิน

น่าสนใจตรงที่ ทั้งหมดเพียงเท่านี้ก็ทำให้เกิดเค้กที่น่ากินได้อย่างมากมาย  

ไข่ - ไม่แน่ใจว่า มีการใช้ไข่อื่นใดนอกจากไข่ไก่ ??? เค้กบางชนิดก็ใช้ไข่ทั้งไข่ขาวและไข่แดง บางชนิดก็ใช้เฉพาะไข่แดง บางชนิดก็ใช้เฉพาะไข่ขาว และเพื่อไม่ให้เสียไข่ บางชนิดก็ใช้ไข่แดงเป็นเนื้อใช้และไข่ขาวเป็นส่วนแต่งให้น่ากิน

แป้ง - เกือบทั้งหมดจะเป็นการใช้แป้งสาลี แต่ก็ยังแยกออกไปอีกว่า เค้กบางชนิดก็ใช้แป้งสาลีหนัก บางชนิด็ใช้แป้งสาลีเบา บางชนิดก็ใช้ได้ทั้งสองประเภท อันนี้ ทำให้เค้กเป็นวัฒนธรรมพื้นฐานของข้าวสาลี ??? อย่างไรก็ตาม เค้กบางชนิดก็ใช้แป้งอื่นๆผสมไปด้วย ผมคิดว่าสำหรับเค้กบางชนิดนั้น ไทยได้ใช้แป้งท้าวยายม่อมผสมด้วย สุดยอดจริงๆของภูมิปัญญา

ไขมัน - ทั้งหมดก็จะเป็นเนย แต่ก็ยังแยกไปอีก ทั้งการใช้เนยแบบที่ต้องละลายจนเป็นน้ำมันเนย (Ghee) ใช้เนยสด ใช้เนยเค็ม ใช้เนยไม่เค็ม และใช้เนยเทียม ไม่คิดว่าจะมีการใช้เนยประเภท Cheese แต่อย่างไรก็ตาม หากใช้เนยเทียมแล้ว เนื้อเค้กจะแข็งและไม่นุ่มเหมือนเนยแท้ๆ (เค้กที่ทำเป็นขายธุรกิจ มักจะใช้เนยเทียม)

นม - นมก็ยังมีแยกไปอีก ใช้นมแท้ๆ (Full fat) นมพร่องไขมันน้อย และนมพร่องไขมันมาก หรือนมทำให้เปรี้ยว (บีบมะนาว)

น้ำตาล - น้ำตาลที่ใช้เกือบทั้งหมดจะเป็นน้ำตาลทราย ก็มีแยกออกเป็นน้ำตาลทรายหยาบ น้ำตาลทรายละเอียด (Icing sugar) น้ำตาลประเภทอื่นๆ และสารธรรมชาติที่ให้ความหวาน (เช่น Fructose) และน้ำตาลเทียม (เช่น Sucralose) ขนมหวานของไทยหลายๆอย่าง ซึ่งผมเห็นว่าจัดเป็นพวกเค้กหนัก ก็ใช้น้ำตาลจากมะพร้าวบ้าง น้ำตาลตะโหนดบ้าง น้ำตาลอ้อยบ้าง ก็เป็นภูมิปัญญาไทยที่น่ายกย่องอีกอย่างหนึ่ง

สิ่งที่ทำให้เกิดกลิ่น - ส่วนมากจะเป็นการใช้น้ำมันหอมระเหยกลิ่นต่างๆ ซึ่งโดยทั่วไปมักจะหนีไม่พ้นการใช้กลิ่นวนิลาเป็นพื้นฐาน แต่ภูมิปัญญาของไทยแต่โบราณนั้น เราใช้กลิ่นจากพืชในธรรมชาติเลย

สิ่งที่ทำให้เค้กพองฟู - ก็มีอยู่ 2 สิ่ง คือ ผงฟู (โซเดียมไบคาร์บอร์เนต) และยีส กลุ่มเค้กที่ใช้ผงฟูมักจะต้องใช้นมบีบมะนาวให้มีสภาพเป็นกรดเพื่อไปทำปฏิกริยากับด่าง (ผงฟู) ให้เกิดเป็นฟองอากาศทำให้เค้กนุ่มเบา กลุ่มที่ใช้ยีสมักจะต้องปลุกยีสให้ตื่นก่อนโดยใช้น้ำอุ่น ยีสขยายตัวจากน้ำตาลแล้วก็ไปเปลี่ยนแป้งให้เป็นน้ำตาลคายอากาศที่หายใจออกทำให้เค้กฟูนุ่ม เค้กพวกนี้จึงมักต้องรอเวลาก่อนเข้าอบ

ในความคิดของผม การทำเค้กก็เหมือนกับการสร้างอาคารคอนกรีต ความสมดุลย์ระหว่างไข่ (เสมือนเป็นเหล็กโครงสร้าง) แป้ง (เสมือนหนึ่งเป็นเนื้อปูนและทราย) นม (เสมือนเป็นน้ำในการผสมปูนซีเมนต์) และไขมัน (เสมือนเป็น Additive เพื่อประสานเนื้อปูน) เหล่านี้ทำให้ได้เค้กมากมายหลายชนิดที่เดียว

การทำเค้กจึงเป็นศาสตร์ได้แขนงหนึ่ง
เค้กไม่ใช่ของไทยแน่ๆ แต่ก็มีขนมหวานของไทยมากมายที่มีองค์ประกอบของส่วนผสมคล้ายๆการทำเค้ก เราไม่ใช้นมและเนย แต่เราใช้กะทิและน้ำมันพืช ฯลฯ

ฝอยมากไปเหมือนกับเป็นผู้เชี่ยวชาญเลยนะครับ  
    
  
  

เค้กแต่งงานแบบ "วิวาห์สยอง"

ชอบเค้กช็อกโกแลตเป็นอันดับหนึ่ง   แต่หน้าตาอย่างนี้ ต่อให้นุ่มขนาดไหนก็กลืนไม่ลงค่ะ

เค้กสตรอเบอรี่ก้อนนี้   ขอผ่าน...

หีบสมบัติใบนี้  น่าอร่อย

เจ้าคู่แข่งของกระต่าย ทั้งสองตัวนี่  ต้องดูให้ดีว่าตัวไหนกินได้  เลือกผิดอาจจะถูกงับนิ้วขาด

เค้กไฮเทค

เค้กกีฬาในร่ม

เค้กแช่แข็ง( freeze cake)

cupcake แบบต่างๆ