อีกหนึ่งกาพย์ที่เคยท่องจำสมัยเป็นเด็ก และ "ฮิท" น้อยกว่า ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ คือ
ใฝ่ใจให้ทานนี้ นอกในมีแลใหม่ใส
ใครใคร่แลยองใย อันใดใช้อย่าใหลหลง
ใส่กลสะใภ้ใบ้ ทั้งต่ำใต้และใหญ่ยง
ใกล้ใบแลใช่จง ใช้ให้คงคำบังคับ
วิกิพีเดียบอกที่มาไว้ว่า แรกมีใน จินดามณี และต่อมาปรากฏใน ประถมมาลา
แต่งโดยพระเทพโมลี (ผึ้ง) ในสมัยรัชกาลที่ 3 โดยที่สองบทท้ายเป็นคำกลอน(กาพย์)จากตำราจินดามณี
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99ส่วนกาพย์ ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ นี้ในวิกิพีเดียให้ข้อมูลว่า -
พระยาผดุงวิทยาเสริม (กำจัด พลางกูร) ดำรงตำแหน่งเจ้ากรมแต่งตำราและเจ้ากรมสามัญศึกษา
แต่งตำราภาษาไทยที่มีผู้รู้จักมาก เช่น ไม้ม้วนยี่สิบคำ (ที่ขึ้นต้นด้วย ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ)