เรือนไทย

เมื่อ ๒ ตุลาคม ๒๔๕๒ หรือเมืองแปดปีครึ่งที่ผ่านมา  ผมได้เริ่มใช้เวลาว่างหลังปลดภาระการงานออกไปทีละอย่างสองอย่าง  เอาเวลาตรงนั้นมาใช้ในการเขียนลงพันทิปดอทคอม  ประเดิมโดยเรื่องราวในอดีตของพม่าก่อนเสียเมืองให้อังกฤษ  เกิดเป็นซีรีย์ถึง ๕ ตอนที่ทำให้คนรู้จัก NAVARAT.C แล้วยัดเยียดให้ผมเป็นอาจารย์  แม้ผมจะพยายามบอกว่าผมเป็นสถาปนิก ยอมให้เฉพาะผู้รับเหมาเท่านั้นที่จะมาเรียกผมดังว่า  สำหรับในเรื่องประวัติศาสตร์แล้วผมเป็นเพียงผู้อ่าน  ชอบเรื่องที่ผ่านตาเรื่องใด ก็เอามาเล่าต่อเท่านั้น  ส่วนข้อเท็จจริงจะผิดถูกอย่างไรผมไม่มีญาณทัศนะจะหยั่งถึง  เอาเป็นว่า ผมได้พยายามตรวจสอบเต็มที่โดยอ่านเล่มอื่นๆประกอบด้วยจนถึงที่สุดแล้ว แม้จะไม่มีเชิงอรรถเพราะมันไม่ใช่บทวิชาการ แต่ผมรับรองว่าไม่มีตรงไหนที่ผมมโนเขียนขึ้นเอง  และ(ขณะที่เขียนนั้น)ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเขียนนั้นว่าเป็นเรื่องจริงก็แล้วกัน

แม้กระนั้น ผมก็ยังสนใจในข้อเท็จจริงต่างๆที่เคยนำมาเขียนเล่าสู่กันฟังเสมอ ถ้ามีข้อมูลใหม่ที่สำคัญพอ ผมก็พยายามจะเอามาปรับเปลี่ยน อย่างเช่นเรื่องนี้เป็นต้น

.

.

.

ผมเคยไปมัณฑะเลย์มาแล้วเพียงครั้งเดียวเมือประมาณสี่สิบปีมาแล้ว ตอนนั้นพระราชวังเลียนแบบของเดิมยังไม่ได้สร้าง จะมีก็เพียงกำแพงเมือง แล้วผมก็ยังไม่เคยทราบเรื่องราวของการบูชายัญด้วยมนุษย์เป็นๆของเมืองนี้ จึงไม่สนใจจะมองหา ต่อมาเมื่อรู้แล้วพยายามจะใช้อินทรเนตรก็หาได้พบไม่ แต่ด้วยตาเนื้อของมนุษย์ตัวเป็นๆ คราวนี้ผมเจอหลักเมืองที่เคยคิดว่ารัฐบาลพม่าย้ายไปซ่อน ยังอยู่ในตำแหน่งเดิมที่ฝรั่งผู้เขียนในสมัยโน้นนำมาประกอบภาพ

ก่อนจะไปย้อนอดีตตามล่าหาความจริงกันต่อ ผมอยากให้ดูแผนที่ของมัณฑะเลย์ยุคที่อังกฤษเข้ายึดครองใหม่ๆ ซึ่งตรงกับต้นๆรัชกาลที่ ๕ ของสยาม สมัยนั้น กำแพงเมืองมัณฑะเลย์ก็เหมือนกับกำแพงเมืองเดิมของกรุงเทพ เพียงแต่มันสูงหนากว่าของเราสักเท่าหนึ่ง แถมด้านหลังกำแพงยังถมดินหน้ากว้างประมาณถนนขึ้นไปยันถึงด้านบนเพื่อให้ม้าวิ่งได้สบายๆอีก พม่าเตรียมกำแพงไว้รบกับมหาอำนาจ ไม่อังกฤษก็จีน แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน ถึงเวลาเข้าทหารอังกฤษได้เดินสวนสนามผ่านประตูกำแพงเมืองนี้ไปเฉยๆ

ภายในกำแพงเมือง พระเจ้าแผ่นดินพระราชทานที่ให้พวกเจ้านายและขุนนาง ข้าราชการ สร้างวังสร้างบ้านพักอาศัย ราษฎรที่เป็นคนในสังกัดของบุคคลชั้นสูงดังกล่าวก็ได้เข้าไปพำนักใกล้ๆเพื่อรับใช้ เช่นเดียวกับกองทหาร พวกที่มีหน้าที่ป้องกันเมือง และป้องกันวังถวายความปลอดภัยให้พระเจ้าแผ่นดิน ไม่ให้ใครรุกล้ำเขตพระราชฐาน(กรอบสีน้ำเงิน)เข้าไปได้ ภายในเขตนี้ ทหารรักษาพระองค์และชาววังเท่านั้นที่จะได้พำนักอยู่
ส่วนเขตพระราชฐานชั้นในที่ประทับจริงๆของพระเจ้าแผ่นดินกับบรรดามเหษีและเจ้าจอมทั้งหลาย(กรอบสีเขียว) มีกำแพงล้อมรอบ แต่ทั้งกำแพงวังและกำแพงพระราชฐานไม่ได้สูงใหญ่เหมือนกำแพงเมือง อังกฤษเข้าครอบครองเขตภายในกำแพงเมืองมัณฑเลย์หมด เปลี่ยนชื่อเป็น Fort Dufferin  เป็นเกียรติแก่ Frederick Temple อุปราชแห่งอินเดียผู้ส่งกองทัพอังกฤษมาพิชิตพม่า ผู้ซึ่งสุดท้ายมีตำแหน่ง Marquess of Dufferin and Ava

ครั้นอังกฤษคืนพม่าให้เจ้าของประเทศแล้ว ฟอร์ต ดัฟเฟอรินได้กลายเป็นที่ตั้งกองทหารของเมียนมาร์ ซึ่งกันพื้นที่ในเขตพระราชทานให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวภายใต้กฏเกณฑ์ที่เคร่งครัด นักท่องเที่ยวจะเที่ยวไปเดินๆล้ำเข้าเขตทหารไม่ได้

เขตพระราชฐานชั้นใน ซึ่งพม่าต้องการสร้างให้เป็นศูนย์กลางของจักรวาลนี้ไม่ได้ใหญ่โตมโหฬารมากนัก เปรียบเทียบกับเขตพระราชฐาของพระบรมมหาราชวังมิได้เลย ภาพนี้เป็นผลิตผลของโดรน รัฐบาลเมียนมาร์เพิ่งจะนำออกเผยแพร่ไม่นานนักในยูทูป

ลงชื่อเข้าคลาสค่ะ ☺️

ดีใจจัง มีคนเข้ามาตามดูแล้ว รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้หายากหาเย็น ไปกระจุกตัวที่fbกันหมด
.
.
ก่อนจะผ่านกำแพงเมืองเข้าไปตามหาข้อมูล เพื่อยืนยันว่าผมไปจริงๆ ไม่ได้อ่านข้อความคนอื่นแล้วนำมาเขียน หรือยกเมฆขึ้นเองเพื่อความมัน ผมจึงนำภาพนี้มาให้ดู
v
ถ้าเอาตามข้อมูลที่พลตรีฟลิตชย์ (Fytche) ผู้เขียน Burma, Past and Present กล่าวไว้ แต่ละเสาหลักเมืองข้างกำแพง จะฝังคนลงไปทั้งเป็น ๓ คน ทั้งหมด ๑๒ เสา ก็ ๓๖ คน
เรื่องนี้มีผู้เขียนความเห็นในหน้าเฟซของผมว่า ตอนซ่อมพระราชวังมัณฑเลย์ นักโบราณคดีพม่าได้ขุดพิสูจน์ใต้ที่ตั้งพระราชบัลังก์สีหาสนะ ซึ่งพลตรีฟลิตชย์กล่าวว่าตรงนั้นฝังไว้รวมกัน ๔ คน ปรากฏว่าไม่พบอะไรนอกจากไหทำด้วยหินขนาดไม่ใหญ่นัก สันนิษฐานว่าเป็นภาชนะบรรจุน้ำมันหอมในพิธีกรรม อันนี้ผมตามหาข้อมูลเพิ่มแต่ในอินเทอเน็ตไม่มี ค้นหาชื่อผู้เขียนคคห.นี้ก็ไม่เจอเสียแล้ว จึงไม่สามารถยืนยันข้อเท็จจริงได้

ดังนั้น แถวๆโคนเสาอาจจะมีราษฎรพม่า ๓ คน ถูกบังคับให้พลีชีพเเป็นนัตเฝ้าอยู่ไม่มีผุดมีเกิด แต่ที่เห็นยืนอยู่กับเสาเป็นคนครับ ไม่ใช่นัต นั่นและพ้ม

ลงชื่อเข้าคลาสบ่ายครับอาจารย์

ผมก็สนใจครับ ยังอยู่ครับ

นั่งอยู่แถวหลังค่ะ

ยินดีต้อนรับครับ ตอนนี้เรตติ้งเริ่มดีขึ้นแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย
.
.
นอกจาก ๓ คนที่เสาหลักเมืองข้างกำแพงทั้ง ๔ ทิศ รวม ๑๒ เสา แล้ว
ยังมี ๑ คนที่แต่ละมุมเมือง
๔ คนที่แต่ละหัวมุมของพลับพลาหอรบหน้าประตูหลักของเมือง
๑ คนที่แต่ละประตูพระราชวังทั้ง ๔ ทิศ
กับอีก ๔ คนใต้สีหาสนะบัลลังก์

นายพลอังกฤษคนเดียวกันบันทึกตามที่เขาค้นคว้ามาว่า มีคนถูกจับมาทำพิธีทารุณกรรมทั้งหมดในคืนอุบาทว์นั้น ๕๒ คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงและเด็ก ถ้าเป็นหญิงกำลังท้องยิ่งให้ลำดับสำคัญ เพราะลงทุนฆ่าคนๆเดียวแต่ได้ถึง ๒ วิญญาณอย่างน้อย

เหยื่อบูชายันต์แต่ละคนจะถูกนำไปมัดในก้นหลุมที่เตรียมไว้ พอได้ฤกษ์ก็ทุ่มด้วยหินให้ตาย เอาดินกลบ หลังจากนั้นก็ผลักโอ่งน้ำมันหอมที่เตรียมไว้ลงไปก่อนแล้วโกยดินลงไปทับ รุ่งขึ้นจึงทำพิธีเอาเสาเอกลงหลุมให้เหมือนกับว่าไม่มีการเอาคนลงฝังไว้ล่วงหน้าแล้ว

ผมไปคราวนี้จึงทราบว่าพม่าบ้าหวยพอๆกับคนไทย มีหวยรัฐบาลออกทุกวันเป็นหวยเล็ก ส่วนหวยใหญ่เงินรางวัลแยะจะออกตามวันของไทย นี่เป็นความฉลาดของรัฐบาลพม่าที่ไม่ต้องลงทุนในกรรมวิธีออกสลาก รอชุบมือเปิบดีกว่าไม่เสียสตางค์  ดังนั้นถึงเวลาหวยใหญ่ออก คนพม่าจะลุ้นหน้าจอทีวีพร้อมๆกับคนไทย ซึ่งพวกได้เฮมีนิดเดียว ส่วนใหญ่เห็นแต่โฮกับโห่  อย่างไรก็ดี ผมไม่เห็นคนพม่ามาขูดเสาพวกนี้ขอหวย แสดงว่าแผนการลับบของสมุนพระเจ้ามินดงได้ผล คนมัณฑเลย์จึงไม่รู้เรื่องพิธีบูชายัญนี้ นอกจากไอ้คนที่คาบความไปบอกฝรั่ง

ดังนั้นจึงมีผู้เขียนความเห็นในหน้าเฟซของผมว่า ตอนซ่อมพระราชวังมัณฑเลย์ นักโบราณคดีพม่าได้ขุดพิสูจน์ใต้ฐานที่ตั้งพระราชบัลังก์สีหาสนะ ซึ่งพลตรีฟลิตชย์กล่าวว่าตรงนั้นฝังไว้รวมกัน ๔ คน ปรากฏว่าไม่พบอะไรนอกจากไหทำด้วยหินขนาดไม่ใหญ่นัก สันนิษฐานว่าเป็นภาชนะบรรจุน้ำมันหอมในพิธีกรรม ส่วนที่เสาหลักเมืองไม่ได้กล่าวถึง อันนี้ผมพยายามตามหาข้อมูลเพิ่มแต่ในอินเทอเน็ตไม่มี ค้นหาชื่อผู้เขียนคคห.นี้ก็ไม่เจอเสียแล้ว(ถ้าท่านเข้ามาเห็นก็ทักมาหน่อยนะครับ) จึงไม่สามารถยืนยันข้อเท็จจริงได้

ก็ไม่ทราบว่าไหหินที่ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ทำไมแค่เอาไปใส่น้ำมันหอมจึงต้องออกแรงซะขนาดนั้น  ความสงสัยของผมยิ่งทวีขึ้นเมื่อเจอรูปนี้ในเน็ต ใต้ภาพบรรยายว่าทหารอังกฤษค้นโกดังหลวงแล้วไปเจอเอาภาชนะทำด้วยเงินนี้เข้า สันนิษฐานว่าเป็นภาชนะบรรจุอาหารให้ช้างเผือก

ถ้าช้างต้องเอางวงลงไปควานหาอะไรขึ้นมาใส่ปากจากโอ่งปากแคบอย่างนั้น พี่ทั่นอาจไม่พอใจถีบให้ล้มเพื่อจะอำนวยความสะดวกแก่ตนมากกว่า แล้วภาชนะที่ทำมาเผื่อแยอะแยะใช้ไม่หมดนี้เอาไว้งานอะไรเล่า ?

พลันก็ย้อนกลับมาดูภาพนี้ ผมเอามาให้ดูหลายทีแล้ว แต่สำหรับท่านที่ยังไม่เคยเห็น ผมจะทิ้งไว้ให้พิจารณาเป็นการบ้านสักคืนนึงก่อนที่เราจะไปกันต่อ

ติดตามครับ

การบ้านในความเห็นที่ 14


ภาพเหตุการณ์พิธีกรรมสำเร็จโทษ
ทำไมต้องมีไหใบใหญ่ มีไว้เพื่ออะไรคะ

ในกำแพงเมืองนี้มีเรื่องเล่า
หลายคนเฝ้าขบคิดปริศนา
ใต้หลักเมืองศพฝังไว้หรือไรนา
เริ่มค้นหาจากหม้อเงินเชิญตีความ

ภาพกำแพงเมืองมัณฑะเลย์ ของที่ระลึกจากพม่าคราไปเยือน  

ผมเอาความที่พบในอินเทอเน็ตและในหนังสือ ต่างกรรมต่างวาระมาปะติดปะต่อกันพอสรุป(เอาเอง)ได้ว่า พม่าคงใช้น้ำมันหอมชนิดหนึ่ง ใช้ในการดับกลิ่นในพิธีกรรมกันเกี่ยวกับพระศพ ของไทยใช้ไม่จันท์หอมในการทำพระบรมโกศเวลาถวายพระเพลิงก็ด้วยเหตุผลเดียวกัน ไปครั้งนี้ผมได้เห็นน้ำมันจันท์แท้ๆที่สะกัดจากไม้จันท์หอม แค่เปิดปากขวด(ขนาดใหญ่)กลิ่นก็ตลบอบอวล แม้จะแพงมากในสมัยนี้ แต่ในสมัยก่อนย่อมไม่ยากสำหรับพระเจ้าแผ่นดินพม่าที่จะมีรับสั่งให้หามาใช้

ในโอ่ง ซึ่งทำด้วยวัสดุอะไรไม่รู้(แต่ที่ฝรั่งเจอ ๔ ใบเป็นเงิน) คงบรรจุด้วยน้ำมันหอมดังว่า สำหรับเทลงไปบนพระศพก่อนจะกลบเพื่อเป็นการดับกลิ่น ถ้าในหลุมมีพระศพเดียวก็คงเอาอยู่ แต่ถ้าเยอะอย่างเช่นการสำเร็จโทษแบบสังหารหมู่หลายสิบคนครั้งนี้ น้ำมันหอมสู้กลิ่นศพเน่าไม่ไหวจึงเป็นเรื่องขึ้นมา อาจารย์คึกฤทธิ์บรรยายเอาไว้ในพม่าเสียเมืองซะขนลุก เดี๋ยวถึงตรงนั้นแล้วผมจะขยายความอีกที

การที่พราหมณ์สมัยพระเจ้ามินดงมาสร้างเมืองตามพระราชบัญชา นำโอ่งที่ใช้ในพิธีกรรมระดับสูงแบบนี้(อาจจะใช้ดินเผาก็ได้)ใส่น้ำมันหอมไปวางไว้ก่อนตามหลุมต่างๆที่เตรียมไว้ แล้วบอกว่าจะใช้การฝังโอ่งแทนฝังคนจึงน่าเชื่อถือ แต่เมื่อถึงปฏิบัติการจริง ซึ่งทำในตอนดึกภายในรั้วบังสายตา จึงหาคนรู้เห็นยากนอกจากผู้เกี่ยวข้องจริงๆ ก็มันยังเป็นป่าอยู่นี่ครับ ไม่ใช่เมืองที่สร้างเสร็จมีคนพลุกพล่านแล้ว

^
ในภาพจะเห็นเจ้านายสตรีองค์หนึ่งถูกเพชฌฆาตกดพระองค์ให้อยู่ในท่านอนหงาย อีกคนหนึ่งเงื้อท่อนจันท์จะตีลงที่พระศอ  ราชมัลอีกสองคนกำลังเอาถุงแดงที่ใส่ร่างของผู้ถูกสำเร็จโทษแล้วลงหลุม  
ดังนั้นข้อสงสัยที่ว่าโอ่งมีไว้ใส่ร่างก็หมดไป  เอาประเด็นที่ว่าใช้โอ่งบรรจุน้ำมันหอมจากหนังสือเล่มอื่น มาเฉลยปริศนาในภาพเขียนนี้

หมายเหตุ ตามบรรยายภาพของฝรั่งบอกว่าเป็นท่อนไม้ไฝ่  แต่ดูรูปแล้วเป็นท่อนดำๆ ลักษณะคล้ายตะบองหรือไม้เบสบอล ไม้จันท์เป็นของสูงและพม่าหาได้ง่ายพอๆกับไม้ไฝ่ ผมจึงแก้ความเห็นของฝรั่งดังกล่าว

คณะนี้ไม่มีหมอผีช่วย
มีคนม้วยอย่างไรใต้วังหลวง
ไม่ทราบได้ไม่อยากเขียนหลอกลวง
ท่านทั้งปวงเชิญตามมาหาหลุม(พระศพ)กัน

เรื่องฝังคนบูชายัญนั้นคงต้องผ่านไปก่อน จุดมุ่งหมายที่ชัดเจนกว่าก็คือ การสำเร็จโทษเจ้านายร่วม ๔๐ พระองค์ในเหตุการณ์เดียวกันนั้นมีหลักฐานมากมายยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง แต่สถานทีหรือลานประหารนั้นอยู่ตรงไหนของพระราชวัง ซึ่งจากรูป เขาฆ่าแล้วฝังอยู่ตรงนั้น

ถึงตรงนี้ ถ้าใครมี "พม่าเสียเมือง" ของอาจารย์คึกฤทธิ์ ปราโมช ขอให้รื้อค้นมาเตรียมไว้นะครับ ถ้าไม่อ่านในตอนนี้ พอกระทู้เข้มขึ้นคงทนไม่ไหว ต้องอ่านอีกครั้งแน่นอน

..ท่านทั้งปวงเชิญตามมาหาหลุม(พระศพ)กัน..

ตามมาด้วยค่ะ

ย่องเข้ามาแอบดูประตูหลังห้อง
คุณครูมาต่อแล้วยังคะ  ;D

ยังครับ หลับไปแล้ว เพิ่งจะหายเมาขี้ตาเข้าว่ากันต่อนี่แหละ
.
เพื่อให้ได้อรรถรส ผมจำเป็นต้องนำข้อเขียนแท้ๆของอาจารย์คึกฤทธิ์ตัวจริงมาลงเป็นเอกสารประกอบการศึกษา เพราะลองย่อความแล้วไม่มีรสชาติ ถ้าใส่รสชาติด้วยฝีมือผมเองก็จะแล้วไปใหญ่ นอกจากเทียบฝุ่นท่านไม่ได้แล้ว จะกลายเป็นเขียนเองแต่งเองอีกด้วย

เมื่อเข้าเรื่องการสำเร็จโทษเจ้านาย ท่านเริ่มอย่างนี้ครับ

ผมจะแสดงข้อเท็จจริงตามประวัติศาสตร์และที่ไปสำรวจตามล่าหาความจริงมาเล่าประกอบควบคู่กันไป ให้ผู้อ่านพิจารณาที่ผู้เขียนใช้ historical license เพื่อความบันเทิงมากกว่าที่จะคำนึงถึงข้อเท็จจริง ซึ่งท่านก็เตือนไว้แล้วว่า อย่าเชื่ออะไรที่ท่านเขียนลงไปทั้งหมด ซึ่งก็ไม่แปลกที่คนไม่ยักเชื่อคำเตือนของท่าน ไพล่ไปเชื่อสิ่งที่ท่านเขียนแทน

ความตรงนี้บ่งชี้ว่า สถานที่ฝังพระศพเจ้านายที่จะถูกสำเร็จโทษจะอยู่ที่พระราชวังมุมด้านตะวันตก หลุมยาวใหญ่ที่เตรียมไว้นั้น ขุดโดยนักโทษที่นำตัวมาจากเมืองอังวะ

หลุมยาวใหญ่นั้นคงหมายความว่าจะนำศพไปวางเรียงๆกัน ขัดแย้งกับภาพเขียนของซายา ซอน (ซึ่งผมเคยเรียกแบบไทยๆว่าฉายา สอน) ที่เห็นเป็นหลุมกลม ไม่กว้างเท่าไหร่ แต่ก็คงพอใส่ศพคนสุมๆกันได้หลายคน และหลังคาที่เห็นในภาพก็เป็นอาคารในวัง เพียงแต่ไม่เห็นหลังคาพระราชมณเฑียรอันเป็น land mark เลยกำหนดทิศทางไม่ได้ ต้องนำภาพไปเทียบเคียงของจริงตามที่ตาจะเห็น

ส่วนที่ว่านักโทษมาจากอังวะนั้น คงไม่ใช่ เพราะพระเจ้าปดุงย้ายเมืองหลวงไปอยู่อมระปุระก่อนหน้านั้นหลายรัชกาลแล้ว ทิ้งเมืองอังวะให้ร้างผู้คน แต่ประเด็นนี้ไม่ได้คอขาดบาดตาย ท่านคงเขียนแบบไหลลื่นไปโดยไม่คิดจะตรวจสอบข้อเท็จจริง


คราวนี้มาดูแผนผังของพระราชวัง ความเป็นไปได้ของตำแหน่งนี้จะต้องอยู่ในบริเวณกรอบสีแดงเท่านั้น

คราวเมื่อเขียนเรื่องนี้ลงในพันทิป คงมีผู้อ่านหลายคนเคยตามกลิ่นไปจากพม่าเสียเมืองไปเหล่ๆดูบริเวณนั้นมาบ้างแล้ว ดังเช่นคุณ Numimor ผู้ถ่ายภาพนี้มาลงในกระทู้ของผม และผมได้ก๊อปเอาไปดูด้วย

ได้เวลา เบรค-ฟาด อาหารเช้า

ผมพาท่านมาอยู่ ณ ด้านนอกกำแพงพระราชวังที่เหลือทรากอยู่ แล้วมองเข้าไปในส่วนที่เป็นทิศตะวันตก ถ้าจริงตามที่อาจารย์คึกฤทธิ์เขียนหรือข้อมูลต้นสายของท่าน ลานประหารคงต้องอยู่แถวนี้
ปัจจุบันผมรู้สึกตื่นตะลึงกับขนาดของปืนใหญ่โบราณที่พม่าเอามาตั้งไว้ ใหญ่กว่าพญาตานีหน้ากระทรวงกลาโหมสัดสองเท่า แต่คงไม่ได้ตั้งใจจะเอาไว้สู้รบหรอก เพราะตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๔ ปืนแบบนี้ก็ล้าสมัยแล้ว

มองเข้าไปยังเขตพระราชฐาน ตรงส่วนนี้เป็นอะไรของพระราชวังหนอ

ในหนังสือเรื่อง "มัณฑะเล" ของดร.ธิดา สาระยา มีแผนผังพระราชวังอยู่ จากคำบรรยายภาพระบุว่าเป็นฝ่ายในของพระเจ้าสีป่อพำนัก หมายเลข ๑๑๑-๑๑๔ เป็นท้องพระโรง อาคารหลังเล็กหลังน้อยรอบๆเป็นที่ประทับของพระมเหสีและเรือนเจ้าจอม

ถ้าเช่นนั้น พระเจ้าแผ่นดินพม่าจะไม่ทรงพระโหดไปหน่อยหรือที่จะเอาคนร่วมร้อยมาทุบมาตัดคอ ทารกก็เอามือจับเท้าแล้วฟาดกำแพงที่ตรงนั้น ถ้าจริง นางในคงซ๊อคหมด เผลอๆอาจจะมีราชบุตรถวายไม่ได้ไปหลายปี

ลองอ่านบรรยากาศดูครับ

.

.

.

.

หน้านี้เป็น high light ของเรื่อง
หากมีผีเปรตออกมาร้อง หรือชาวเมืองต้องนอนคลุมโปง สาวสรรกำนัลนาง เผลอๆรวมทั้งพระเจ้าสีป่อเองคงหนีไปนอนวัดหมดแล้ว

แต่ก็เอาเถิดครับ ถ้าไม่มีเรื่องราวและสำนวนของบรมครูเยี่ยงนี้ "พม่าเสียเมือง"ก็คงไม่ดังจนต้องพิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ประวัติศาสตร์พม่าก็จะจืดๆสำหรับคนไทย

ผมยังไม่จบภารกิจ ในเมื่อเรื่องเจ้านายโดนสำเร็จโทษเป็นเรื่องจริง มันก็จะต้องมีลานประหารจริง ซึ่งผมยังหวังว่าจะหาเจอ
ตอนนี้ขอพักกินน้ำอ้อยก่อน

เพื่อคลายบรรยากาศของโศกนาฏกรรม ขออนุญาตคั่นรายการด้วยเรื่องเบา ๆ เกี่ยวกับชื่อพม่า


ซายา ซอน ของคุณนวรัตน ภาษาอังกฤษเขียนว่า Saya Chone ใน วิทยานิพนธ์ของคุณคณิต อาวรณ์ (http://www.thapra.lib.su.ac.th/objects/thesis/fulltext/thapra/Chankhanit_Arvorn_Doctor/fulltext.pdf) หน้า ๒๓๒ เรียกว่า "สะยาชง"

หรือ "สย่าชง" ในหน้า ๒๓๑  

รอ "ซายานวรัตน" ค้นหาความจริงต่อ   ;D

ขอบคุณคุณหมอเพ็ญชมพูมากครับ สำหรับระโยงที่นำมาให้ ผมดูคร่าวๆแล้วไม่พอ คงต้องหาเวลาเข้าไปดูอีกทีให้ละเอียดหน่อย

ส่วนเรื่องการออกเสียงไทยๆกับคำพม่า แม้ผมเคยบอกหลายทีแล้วว่าอย่าเอาเรื่องเอาราวอะไรกับผม คำพม่าที่เขียนด้วยภาษาอังกฤษหรือโรมันอะไรก็ตาม คนที่อ่านได้ถูกต้องก็คือคนพม่าเท่านั้น ส่วน Saya Chone คำหน้าแปลว่าครูผูใหญ่หรืออาจารย์ คำหลังเป็นชื่อ ผมให้คนพม่าออกเสียงให้ฟังแล้ว หูได้ยินอย่างนั้นจริงๆ

คุณคณิตก็เช่นกัน ผมว่า สะยาชงหรือสย่าชงก็เหมือนธีบอในวิทยานิพนธ์เล่มเดียวกันแหละครับ ธีบอนี้เป็นชื่อที่คนอังกฤษเขียนตามหูได้ยินของเขา พม่าเองจะออกเสียงคล้ายๆสีป่อ

ขออนุญาตอธิบายเพิ่มเติม พระนามพระเจ้าธีบอหรือสีป่อนี้มาจากชื่อเมืองในรัฐฉานของไทใหญ่ที่พระองค์ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองในสมัยพระราชบิดา (พระนามเดิมคือ เจ้าชายหม่องปู พระมารดาเป็นเจ้าหญิงเมืองสีป้อ)

ฝรั่งออกนามพระองค์ว่า "ธีบอ" (Thibaw) ตามสำเนียงพม่าที่เรียกเมืองนี้ว่า "ตี่บอ" ซึ่งสำเนียงไทใหญ่ออกเสียงว่า สีป้อ

เหรอครับ ผมได้ยินคล้ายๆซี่ป่อ-สีป่อ อะไรประมาณนี้
เอาอย่างนี้ดีกว่า ถ้าคุณหมอเพ็ญจะช่วยเสริมกระทู้ผม โปรดกรุณาหาชื่อเจ้าชายเจ้าหญิงที้ง ๔๐ พระองค์มาเตรียมไว้ เดี๋ยวถึงตรงนั้นแล้วกระทู้จะได้ดำเนินไปโดยไม่สะดุดเพื่อหาความถูกต้องของสำเนียงพม่ากับตัวสะกดไทย

ขอบอกเลยครับ การตามล่าหาความจริงเที่ยวนี้จะไม่มีทางสำเร็จได้ ถ้าปราศจากท่านผู้นี้ วิจิตร ชินาลัย สถาปนิกโครงการอนุสรณสถานพระมหาเถระเจ้าอุทุมพร ท่านอาวุโสกว่าผมประมาณสี่ปี ผมเรียกท่านว่าพี่ การเดินทางมาพม่าเพื่อประสานงานโครงการดังกล่าวเป็นครั้งที่ ๖๗ ในระยะห้าปีเศษที่ผ่านมา

วันนั้นท่านอุทิศเวลามาช่วยผมตามหาเรื่องนอกความสนใจของท่าน ด้วยความเมตตาต่อผมสุดๆ
ภาพข้างล่างนำมาจากเฟซบุคของพี่เค้า

ลงชื่อเข้าห้องเรียนยามเย็นค่ะ  :)

สารภาพเคยอ่านพม่าเสียเมืองมาก็หลายครั้ง
ก็ยังอดขนพองสยองเกล้า ความโหดร้ายในการสำเร็จโทษทุกครั้งที่อ่าน  ::)


ถ้าต้องเตรียมการณ์มากมายปานนั้น
ไม่อยากจินตนาการถึงความอึมครึม วังเวง หดหู่ ของผู้คนในเวียงวัง ตลอดช่วงเวลาของเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบกิจ
ไม่นับกลุ่มคนที่นั่งชมละเม็งละครในปะรำพิธี

เรื่องแต่งคือเรื่องแต่ง เรื่องจริงคือเรื่องจริง

 ;D ค่ะอาจารย์

เมื่อถึงมัณฑะเลย์ พี่วิจิตรดูแปลนและเอกสารต่างๆที่ผมนำมาแล้วบอกว่าเอาอย่างนี้  พรุ่งพี่จะให้คนที่พูดได้ทั้งพม่ากับไทยพาเราไปดีกว่า ในพระราชวังมัณฑเลย์เป็นเขตทหาร เราไปแบบนักท่องเที่ยวคงไม่สำเร็จ
พี่วิจิตรคุยโทรศัพท์สักพักก็บอกว่า คนที่พี่ตั้งใจจะชวนไปเกิดไม่ว่าง แต่ก็ได้แนะนำผู้หญิงไทยใหญ่ เมื่อก่อนอยู่ท่าขี้เหล็กติดกับแม่สาย พูดไทยได้มาแทน พี่คิดว่าก็โอเคนะ ถ้าเธอไม่รู้เรื่องก็ให้หาเจ้าหน้าที่ในนั้นที่รู้เรื่องมานำเราไปอีกทีก็ได้

แล้วก็เป็นไปดังคาด แม่หญิงคนนั้นรู้ภาษาไทยไม่มากไปกว่าที่จะพาคนไปเที่ยว ภาษาอังกฤษก็ไม่สู้แข็งแรง แต่เธอก็สามารถพาเราไปยังจุดที่นักท่องเที่ยวไม่สนใจหลายแห่ง  แค่ให้ทหารอนุญาตนำรถยนต์เข้าไปวิ่งรอบๆพระราชวังได้ก็คุ้มหนักหนาแล้ว ปกติทหารไม่อนุญาตง่ายๆ ทำให้เราขอจอดรถลงไปดูยังจุดที่ต้องการได้โดยไม่เหนือย
ส่วนเรื่องสถานที่สำเร็จโทษเจ้านาย เราได้ขอให้เธอเอาแผนผังและภาพต่างๆที่ผมเตรียมไว้ ไปสอบถามคนทำงานในวังให้ชี้เป้าให้หรือพาเราได้เลยก็ยินดีจะจ่ายค่าเสียเวลา เธอหายไปพักใหญ่ระหว่างที่พวกเรานั่งพักเหนื่อยกินน้ำอ้อยกัน กลับมาแล้วก็ยังไม่ได้เรื่อง ทุกคนส่ายหน้าหมด

ระหว่างที่เราคุยกันนั้นเอง แม่ค้าน้ำอ้อยที่สอดรู้สอดเห็นเข้ามาดูรูปก็พูดกับแม่หญิงไทยใหญ่ แปลความว่าเธอทราบว่าสถานที่สำเร็จโทษเจ้านายไม่ได้อยู่ในเขตพระราชฐาน แต่อยู่ถัดออกไปในค่ายทหารที่บุคคลภายนอกเข้าไม่ได้ ผมให้เธอชี้ภาพในกูเกิลเอิร์ท เธอก็ชี้ไปกลางสนามกอล์ฟเล็กๆที่ทหารทำไว้เล่นเองในค่าย

เห็นไหมครับ อยู่ทางมุมขวาๆข้างล่างของภาพ

อย่างไรก็ดี ภาพที่ซายา ซอนเขียนขึ้น ก็คงใช้สิทธิ Art License ด้วยการมโนขึ้นมาเช่นกัน ผมไม่สามารถจะหามุมใดของพระราชวังที่ใกล้เคียงกับภาพของท่านได้เลย ลองพิจารณาเองเถอะครับ อาคารใหญ่ที่มีลักษณะเป็นท้องพระโรงจะกระจุกตัวอยู่รอบๆพระราชมณเฑียร คงไม่มีการประหารอะไรกันในเขตนี้ได้

กลางลานที่ปลูกหญ้าเขียวๆ วิวโดยรอบก็ไม่มีอะไรที่จะคล้ายในภาพที่ท่านครูซอนเขียนเลย

ผมคงต้องแบ่งใจไปเชื่อแม่ค้าขายน้ำอ้อยบ้าง

แม่ค้าได้ยินผมอุทานอย่างเผลอตัวดังไปหน่อย เลยบอกกับแม่หญิงไทยใหญ่ว่าเดี๋ยวเธอจะตามสามีที่ทำงานในนี้มาคุยด้วย ไม่นายชายวัยกลางคนๆหนึ่งก็ขีมอเตอร์ไซด์มา หน้าตาท่าทางเขาดูดีและมีอัธยาศัย แนะนำตนเองว่าทำงานอยู่กรมโบราณคดี ซึ่งเวลานี้กำลังมีโครงการร่วมกับทหารอยู่ในเขตกำแพงเมือง ถึงตรงนี้พี่วิจิตรได้แนะนำตนเองบ้างว่ากำลังทำงานรวมกับอูวินหม่องในโครงการอนุรักษ์อนุสรณ์สถานพระมหาเถระเจ้าอุทุมพร ซึ่งกรมโบราณคดีของพม่ากำลังดำเนินการอยู่

เรื่องก็ง่ายขึ้นอีกโดยพลัน เขาบอกว่ารู้จักท่านวินหม่องดี และเคยทำงานร่วมกันก่อนที่ท่านจะเกษียณด้วย ดังนั้นหลังจากทราบวัตถุประสงค์ของเราและพิจารณาเอกสารที่ผมนำไปแว่บหนึ่งแล้ว เขาบอกว่า สถานที่สำเร็จโทษเจ้านายดังกล่าวอยู่ไม่ไกลจากพระราชวังนัก ก่อนถึงสนามกอล์ฟ แต่เป็นเขตหวงห้ามของค่ายทหาร เขาจึงจะต้องขี่มอเตอร์ไซด์นำเราไป เพื่อจะได้ไม่มีปัญหา

เราตามเขาไปด้วยความลิงโลด สักพักก็มาจอดใกล้กำแพงนี้

ย่องเข้าประตูหลังห้อง
ทันช่วงกำลังเลคเชอร์ไหมคะ  :D

ถ้าคุณไม่เข้ามา ผมจะหยุดพักไปหาอะไรกินกลางวันซะแล้ว เพราะคนในห้องโหรงเหรงเต็มที ไม่ทราบว่าเพราะกลัวผีพม่าหรือเบื่อผมแจกหมอน

เอาต่อเสียหน่อย หลังพักเที่ยงแล้วเรตติ้งคงดีขึ้น

ตลอดทางเขาพาเรานั่งรถฉลุยผ่านด่านกั้นถนนมาแบบไม่ต้องออกแรง แต่ถึงตรงนี้เขาต้องเข้าไปขออนุญาตนายทหารในสำนักงานหน้าประตูกำแพงอยู่ครู่หนึ่ง จึงออกมากวักมือให้พวกเราตามไป ผมเดินตามกลุ่มผ่านอาคารหลังนี้แล้วไปถ่ายภาพย้อนมาจากตำแหน่งที่เขาพามาหยุด คำอธิบายของเขาก็คือ ตึกนี้เคยเป็นที่คุมขังเจ้านายทั้งหลายในสมัยนั้น อังกฤษดัดแปลงอาคารมาเป็นคลังแสง เดี๋ยวนี้ทหารพม่าก็ใช้เเป็นที่เก็บอาวุธเช่นกัน

ตำแหน่งที่เรามาหยุดอยู่หน้าอาคารนี้ เขาบอกว่าเป็นที่พักและตระเตรียมงานของเพชฌฆาตและพวกราชมัล ในนี้เคยเป็นที่เก็บเครื่องมือประหารชีวิตนักโทษต่างๆ  ตัวเขาเคยเห็นท่อนไม้จันท์ที่เคยผ่านงานมาแล้วด้วย ทุกวันนี้ไปเก็บยังที่อื่น และไม่อนุญาตให้ใครดูทั้งสิ้น

หน้าลานซีเมนต์ ก่อนจะถึงกำแพง เรามองเห็นหินก้อนใหญ่ๆวางอยู่กับดิน ข้างหลังมีป้ายเขียนข้อความติดไว้

โปรดสังเกตุช่องประตูเล็กๆที่ถูกก่ออิฐปิดไปแล้ว ผมสันนิษฐานว่านั่นคือประตูผีที่นำศพนักโทษประหารออกไป

ข้อความในป้ายระบุว่า ณ วันที่โน่นนี่นั่นตามศักราชพม่า ได้มีการสำเร็จโทษเจ้านายในราชวงศ์คองบอง วันนั้นกี่องค์ วันนี้กี่องค์ รวมสามวัน ๔๐ องค์ ผมไม่มีเวลาักถามรายละเอีดเพราะเลยเที่ยงมาแล้ว ท้องเริ่มร้องจ๊อกๆ เกรงใจเขา ทั้งกว่าจะส่งภาษาเข้าใจกันได้ก็เหนื่อยทั้งผู้ถามผู้ตอบ

ตรงนี้ใครมีคนรับใช้ที่บ้านเป็นคนพม่า ลองให้อ่านและแปลเอาความได้เลยครับ

แท่นหินที่อยู่ข้างหน้า มีจารึกหล่อปูน เขียนว่า ณ แท่นนี้ มีพระองค์ใดบ้างที่ถูกทุบ ณ วันที่เท่าไร

วีธีการของพม่าก็คล้ายๆกับสยามในสมัยรัชกาลที่ ๓ ซึ่งมีการสำเร็จโทษพระองค์เจ้าไกรสรด้วยท่อนจันท์เป็นองค์สุดท้าย โดยนำพระองค์ลงถุงแดงแล้วให้นอนหงายบนแท่นหินก่อนทุบ แท่นหินนี้ที่วัดปทุมคงคายังสร้างศาลาเก็บไว้อย่างดี

แต่ของพม่ายังอยู่ในสภาพที่เห็น ภาพนี้เป็นแท่นหินที่อยู่ใกล้ๆกัน ในจารึกระบุว่าได้สำเร็จโทษพระองค์ใดบนแท่นนี้บ้าง

ขออภัย การควรมิควรทำให้ผมเปิดเผยภาพได้แค่นี้

ขากลับออกมา คนขับรถ(ที่เราใช้เพราะคุยภาษาอังกฤษกันพอจะรู้เรื่อง)บอกว่า สถานที่ๆนายช่างพาเราเข้าไปดูนั้น ปกติไม่มีคนกล้าเข้าไป เมื่อถามว่าทำไมล่ะ เขานิ่งคิดคำศัพท์อยู่ชั่วครู่ก่อนจะบอกว่า คนพม่ากลัวแดรกคิวล่า

ข้าวจายเลย ไอ้น้อง ข้าวจาย

ยกสำรับคับค้อนจากแรงกูน มาเพิ่มเรตติ้งค่ะ  มีทั้งของคาวของหวาน
ก๋วยเตี๋ยวพม่ามี 2 แบบ  ส่วนขนม หน้าตาคล้ายๆของไทย

เสียดาย ผมทานมาเรียบร้อยจากมัณฑเลย์แล้วครับ ร้านนี้เป็นร้านขายอาการไทยใหญ่ ทั้งฝรั่งและไทยไปทานแล้วชมเปาะทั้งถูกและอร่อย ถ้าเลือกแบบบุพเฟ่ เขาจะตักข้าวใส่จานแล้วให้ลูกค้าชี้ที่กับ ทางร้านจะตักให้สักทัพพีนึง จะเอากับกี่อย่างก็ราคาเดียว ใส่กับให้จนกว่าไม่มีที่จะใส่

เราไม่ได้สั่งแบบบุพเฟ่ ทางร้านมีกติกาว่าลูกค้าจะต้องสั่งกับคนละถ้วย ทุกคน ส่วนข้าวยกมาให้ทั้งหม้อ หมดแล้วเติมใหม่ได้ ลูกค้าพม่าส่วนใหญ่ก็สั่งกับอย่างเดียวกินกับข้าวหม้อนึง ส่วนเราไปกันหลายคน สั่งกับเกินจำนวนอยู่แล้ว เพราะโน่นก็ดี นี่ก็น่ากิน อร่อยไปหมด ข้าวกินกันหกคนไม่หมดหม้อ คนพม่าแปลกใจมาก

เราก็แปลกใจ เฉลี่ยแล้วตกคนละห้าสิบบาทมั๊ง

หน้าตาละม้ายร้านข้าวแกงในตจว.ของไทยมากค่ะ

ยังไงยังงั้นเลยครับ

คนรุ่นใหม่ของพม่าโดยทั่วไป  (หรืออย่างน้อยก็คนในพื้นที่) รับทราบเรื่องราวการประหารเจ้านายครั้งนั้นกันใช่ไหมคะ

ลงชื่อว่าติดตามอ่านตั้งแต่แรก แต่ไม่ยอมแสดงตัวครับ  ;D ;D

ไปเจอบทความนี้เข้าค่ะ
http://www.nationmultimedia.com/life/Massacre-at-Mandalay-Palace-30211816.html

เล่าว่ามีการสังหารหมู่อีกครั้ง  5 ปีหลังจากครั้งนี้  โหดสุดๆไม่แพ้กัน

The palace massacre was not the last in Thibaw’s reign. Another and far greater pogrom took place in 1884, when about 400 people including the remaining members of the royal family, who had escaped in 1879, were cruelly butchered at a jail. The Times of India reported on November 22, 1884, that hundreds of people were shot, hacked to pieces or burnt to death while the king and queen looked on. Today the garden so loved by King Mindon and where he walked with her daughters offers no hints of the bloodshed. It is a quiet corner with a well- manicured lawn bordered by shade trees, fragrant plants and flowers.

ขออนุญาตแปล

การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในวังที่ว่าไม่ใช่เป็นครั้งสุดท้ายในรัชสมัยพระเจ้าธีบอ การฆ่าหมู่ครั้งยิ่งใหญ่กว่านั้นมากได้เกิดขึ้นอีกในปี1884 ซึ่งคนประมาณ 400 รวมทั้งพระราชวงศ์ที่หลบหนีไปได้คราวปี1879 ได้ถูกเชือดอย่างทารุณในคุก หนังสือพิมพ์ The Timesในอินเดีย รายงานข่าวในวันที่ 22พฤศจิกายน 1884 ว่าคนนับร้อยโดนยิง สับเป็นชิ้นๆ หรือเผาทั้งเป็นหน้าพระที่นั่งพระเจ้าแผ่นดินและพระราชินี ทุกวันนี้อุทยานแสนรักของพระเจ้ามินดง ที่ซึ่งพระองค์เสด็จพระราชดำเนินไปพร้อมๆกับพระราชธิดามิได้ปรากฏร่องรอยคราบโลหิต มันเป็นมุมเงียบสงบที่มีสนามหญ้าซึ่งได้รับการดูแลอย่างดี มีไม้หอมและไม้ดอกปลูกไว้เป็นขอบร่วมกับไม้ต้นให้เงา

ผมเคยได้อ่านบทความนี้แล้ว แต่ไม่ได้ให้น้ำหนักตั้งแต่ต้น เพราะไม่ใช่ว่าฝรั่งจะกุเรื่องไม่เป็น อังกฤษนี่แหละตัวดีที่สอนตั้งแต่เป็นนักเรียนนักศึกษาให้กุเรื่องแม้กระทั่งประวัติศาสตร์ สมัยรัชกาลที่ ๔ หนังสือพิมพ์อังกฤษในสิงคโปรก็เลยกุเรื่องว่าพระจอมเกล้าถูกลอบวางระเบิดหมายปลงพระชนม์ แต่มีคนตายแทนหลายคน ผมเคยนำมาเขียนในเรือนไทยแล้ว
นี่นับนิ้วดูวันที่พ.ศ. ห่างจากเหตุการณ์ที่อังกฤษยกกองทัพมาตีพม่าไม่กี่เดือน  ก็เป็นไปได้ที่อังกฤษเริ่มทำสงคราวสื่อ เพื่อเอาความดีใส่ตัวเอาความชั่วให้คนอื่น

ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง ผู้สื่อข่าวของหนังสือพิมพ์พม่าชื่ออิระวดี ซึ่งเดินทางไปสัมภาษณ์พระนางศุภยลัตในอินเดียหลังจากที่ทรงชราและเรียกร้องที่จะกลับบ้าน ถามคำถามแรงๆโดยเฉพาะเรื่องการสังหารหมู่เจ้านายที่กล่าวกันว่าเป็นประกาศิตจากพระนาง ซึ่งเธอแก้ตัวเป็นพัลวันว่าเป็นเรื่องของแม่กับขุนนางคนสองคน เธอมิได้รับรู้รับเห็นมาก่อน
ไม่ต้องสงสัย ถ้าข่าวหนังสือพิมพ์จากเมืองแขกมีมูล จะต้องปรากฏคำถามในตอนนั้นแน่นอน

ผมกำลังจะเข้ามาต่อ ว่าอันที่จริง การกำจัดพวกเจ้านายออกไปจากเส้นทางแห่งอำนาจนั้น ทำเป็นการลับมิได้เอิกเริก เจ้านายได้หมายรับสั่งประทับตราพระเจ้ามินดงให้มาเฝ้าด่วน เพราะพระราชบิดาทรงปรารถนาจะได้เห็นทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อใครมาก็โดนล๊อคไปขังไว้ที่คุกไกลสายตาคนอื่นๆ นอกจากสองสามองค์ที่ยังไม่มา เพราะได้ข่าวแว่วๆจึงรีบลักลอบหนีไปสถานทูตอังกฤษ ครั้นเห็นว่าไม่ได้ใครเพิ่มอีกแล้ว ก็เริ่มกำจัดอย่างลับๆ เงียบๆ ไม่ได้โฉ่งฉ่างเหมือนที่อาจารย์คึกฤทธิ์ นักเรียนเก่าอังกฤษเขียนบรรยาย

ผมถามนายช่างนักโบราณคดีพม่าว่า พระศพของเจ้านายที่ถูกสำเร็จโทษอยู่ที่ไหน เขาบอกว่าเอาไปฝังไม่ไกลที่นี่แหละ แต่เขาพาไปดูไม่ได้ ซึ่งผมก็เข้าใจ ไม่ตอแย

ออกมาจากวังแล้ว พี่วิจิตรกับผมรวมเจ้าหน้าที่ในคณะ ได้ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้านายทั้งหลาย ซึ่งต้องโทษถึงตายเพราะเกิดเป็นเจ้า มีสิทธิ์ได้ครองพระราชบัลลังก์

เกือบลืมตอบเจ้าประจำ

สังเกตุจากคนที่ผมเอาภาพของซยาสอนให้ดูนะครับ ไม่มีใครแสดงสีหน้าว่าประหลาดใจ แม้แต่คนขับรถ
แต่คนอื่นๆผมไม่ทราบ ไม่ได้แบบว่าเจอใครก็ถามไปทั่วเหมือนกัน

ศิษย์เก่าขออนุญาตเข้าชั้นเรียนค่ะ ที่มาสายเพราะมัวยุ่งกับการทำมาหารับประทาน ท่านอาจารย์คงให้อภัยนะคะ

ทีแรกว่าจะถามเหมือนกันค่ะว่ามีสถานที่ฝังพระศพเจ้านายที่ถูกประหารหรือไม่

แต่มานึกตามพม่าเสียเมืองว่าเมื่อดินที่กลบหลุมปริแตก  จนในที่สุดต้องนำถุงแดงที่อยู่ในหลุมบรรทุกเกวียนไปทิ้งแม่น้ำ  ก็ไม่น่าจะเหลือหลักฐานอะไร

ถ้านายช่างพม่าแจ้งคุณ Navarat.C อย่างนี้  แสดงว่าประหารเสร็จก็คงนำไปกลบฝังไม่ไกล  (ซึ่งจำนวน 40 ร่างก็น่าจะพอเป็นไปได้)  ไม่ได้บรรทุกเกวียนให้สุนัขตามหอนกันกรูเกรียวอย่างที่เคยเข้าใจ

ดูจากตำแหน่งที่ทำการประหาร  ก็ไกลจากเขตพระราชฐานพอสมควร ดูน่าจะไกลตาคนหรือเป็นพื้นที๋ลับตาอยู่แล้ว  คิดเหมือนกันค่ะว่าคงไม่น่ามีการปลูกปะรำ  มีขุนนางท้าวนางมานั่งเป็นประจักษ์พยาน  พอเหยื่อประหารร้องกันทีฝั่งโรงละครก็รัวดนตรีกลบกัน

น่าจะอ้างพระบรมราชโองการให้มาเฝ้า (อโยธยาก็ใช้วิธีนี้  ได้ผลทุกที)  แล้วล๊อคตัวกันไปประหารเงียบๆ  ที่ว่าเอาดินปืนอุดจมูกแล้วจุดระเบิดก็ฟังไม่น่าเป็นไปได้  ดูเอิกเกริกเกิน

ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ

เอ คุณหมอเพ็ญชมพูหายไปเลย ไม่ทราบยังค้นอะไรอยู่หรือเปล่า

ติดตามการล่าหาความจริงของคุณนวรัตนอยู่ ด้วยความสนใจยิ่ง  ;D

คงต้องจบลงตรงนี้แล้วละครับ เขียนมาสี่ห้าวันคนเข้ามาอ่าน(นับที่ซ้ำๆกันด้วย)มีไม่ถึงพัน

จบคลาสแล้วเหรอคะ
รอคลาสหน้านะคะ


ปล ความจริงได้มีโอกาสอ่านบทความจากหลายๆท่าน ในเรือนนี้ และในเวปอื่นอย่างพันทิป มาตลอดค่ะ
รวมทั้งจากอาจารย์ NAVARAT.C

ส่วนมาก มักจะอ่านเก็บเกี่ยวความรู้รอบตัวเฉยๆ ไม่ได้ลงความเห็นอะไร
เฉพาะในเรือนไทยก็เข้ามาแอบอ่านหลายปีแล้ว แต่เพิ่งจะได้ลงชื่อสมัครสมาชิกได้ไม่นานมานี่เองค่ะ

ครับ ไม่มีคำถาม ก็ไม่รู้จะไปต่ออะไร

สนับสนุนแผนที่อินโดจีน ปี 1886 ในมุมมองของอังกฤษ
ปีที่สีป่อกระชับอำนาจโดยการฆ่าญาติพี่น้องทิ้ง
อังกฤษก็จ้องจะงาบพม่าส่วนที่เหลือ รัฐฉาน รวมทั้งภาคเหนือของไทยไปจนถึงลาวแล้ว

:แก้ไข: ขออภัยครับนับเลขผิดไปหลายปี
ด้วยทรัพยากรที่หดหายจากการเสียพม่าตอนล่าง
โดยรูปการ ดิ้นยังไงอำนาจของราชสำนักพม่าที่เหลืออยู่ก็ไม่น่ารอดมืออังกฤษไปได้

(https://www.globalsecurity.org/military/world/myanmar/images/map-indo-china-1886.jpg)

ขอบคุณครับ

สำหรับผู้สนใจ ไม่เบื่อที่จะอ่านต่อ
กาลครั้งหนึ่งนานมาเกือบสิบปีแล้ว ผมได้เริ่มเข้ามาเขียนกระทู้ลงพันทิปใหม่ๆ  โดยนำเสนอเรื่องราวของประวัติศาสตร์พม่าก่อนและเมื่อเสียเมืองให้แก่อังกฤษ โดยมีตอนแรกชื่อ “มาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน” ตามระโยงนี้
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8387677/K8387677.html

ปรากฏว่ามีผู้สนใจเข้ามาอ่านมากมายจนได้ปักหมุดเป็นกระทู้แนะนำ ทำให้ผมมีกำลังใจเขียนมาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน ตอน๒ ให้ชื่อว่า “พม่าบูชายัญ”
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8404784/K8404784.html

แล้วก็เลยติดลม เขียนมาอีกรวมกันแล้ว ๕ กระทู้

พม่าห้าท่อน ตอน ๓ ของ “มาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน”
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8411452/K8411452.html

พม่าสมิง-สิงห์อังกฤษ ตอน ๔ ของ“มาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน”
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8420681/K8420681.html

พม่า(จบ)เห่ ตอน ๕ ของ “มาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน”
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/10/K8435679/K8435679.html

หลังจากนั้นหนีเกรียนมาเขียนที่เรือนไทย   หลายปีต่อมาได้เขียนมหากาพย์นี้ต่อมีชื่อว่า “พม่ารบฝรั่ง” บทสุดท้ายของ “มาดูรูปพิธีกรรมสำเร็จโทษเจ้านายในพม่ากัน”
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5490.0



เชิญเข้าไปอ่านได้ครับ

เข้าไปอ่านกระทู้เก่าๆ ก็ยังเพลิดเพลินเหมือนเดิมค่ะ  เสียดายบรรยากาศพันทิปสมัยก่อนจริงๆ  เดี๋ยวนี้ล๊อกอินคุณภาพไปอยู่ตาม FB กันหมด  คงเอือมระอา  เลยไม่มีโอกาสได้อ่านการแลกเปลี่ยนข้อมูลความรู้ที่แน่นไปด้วยคุณภาพอย่างแต่ก่อน

อยากให้มีใครช่วยกรุณาแปลภาษาพม่าที่จารึกตามแผ่นหินจังเลยค่ะ  อยากรู้รายละเอียด

ใครยังไม่ได้อ่านเชิญเข้าไปอ่านนะครับ
ภาพที่คุณคนโคราชนำมาลงนี้อยู่ในตอน ๓ พม่า ๕ ท่อน

ด้วยความสงสัยเต็มทีว่าทำไมเดี๋ยวนี้ คนยังเข้ามาอ่านกระทู้ของผมน้อยลงมาก แถมการตอบสนองก็ไม่ค่อยจะมี มันต้องเกิดอะไรขึ้นสักอย่าง ผมจึงได้ทดสอบด้วยการนำกระทู้เดียวกันไปลงในห้องสมุดประวัติศาสตร์ที่พันทิป คนที่นั่นไม่รู้จักผมแล้ว แต่ลองอ่านปฏิกิยิยาตอบสนองของพวกเขาและเธอดูครับ

.

.

.

.

.

.

ผมก็เลยไปต่อกระทู้ทางโน้น ขอให้ท่านที่ยังคงเข้ามาอ่านอยู่ไปดูทางโน้นได้

https://pantip.com/topic/37655796/comment3

ผมยังคง "ตามล่าหาความจริง" ต่อไป แต่ตอนนี้ทราบอย่างหนึ่ง คงไม่ได้เกิดจากเรื่องราวและวิธีการนำเสนอของผมแน่

ค่อยๆดอดเข้ามาห้องบรรยาย หลังจากพยายามลงทะเบียนมาเกือบ 3 ปี

อยากทราบ ว่า พระราชวังที่สร้างใหม่แล้วทาสีซะแดงแป๊ดแบบนั้นนี่ ของเดิมก็เป็นสีแดงแบบนี้เรอะขอรับ?  พอดี ท่านอาจารย์ลงรูปวังไม้ร่วมสมัยเอาไว้ และ จากที่เคยเห็นวังไม้เก่าในภาคเหนือ ก็ไม่ได้สีแดงซํกหน่อย


ปล.แล้วตกแต่งวังด้วยสีนี้ ดูร้อนแย่เลยขอรับ

พระราชวังของพม่าทั้งหมดจะใช้คำว่ามณเฑียรทองครับ สรรพนามแทนพระเจ้าแผ่นดินมีที่เรียกว่าพระเจ้ามณเฑียรทองด้วย บ่งบอกถึงสีของพระราชวังที่คุณถาม ของเดิมพม่าอาจใช้กรรมวิธีปิดทองครับ พม่าเก่งมากเรื่องการทำทองคำเปลว ทุกวันนี้ยังมีโรงงานในมัณฑเลย์ผลิตเป็นล่ำเป็นสัน งานในเมืองไทยถ้าอยากได้คุณภาพดีๆ ต้องสั่งทองคำเปลวมาจากพม่า

เข้าใจละขอรับ นั่นก็คือ ถ้าจะตกแต่งให้ครบตามตำรา ตัวพระราชวังต้องปิดทองคำเปลวไว้ด้วยใช่มั้ยขอรับ?

คิดว่าจะเป็นอิหรอบเดียวกับที่ หลวงแปลกเอาสีขาวไปทาทับวัดโบราณที่อยุธยาจนเสียของหมด