นกเอ๋ยนกกิ้งโครง
หลงเข้าโพรงนกเอี้ยงเถียงเจ้าของ
อ้อยอี๋เอียงอ้อยอี๋เอียงส่งเสียงร้อง
เจ้าของเขาว่าน่าไม่อาย
แต่นกยังรู้ผิดรัง
นักปราชญ์รู้พลั้งไม่แม่นหมาย
รู้ผิดรับผิดพอผ่อนร้าย
ภายหลังจงระวังอย่าพลั้งเอย
เวลาผมพบเหตุการ หรือภาพ หรืออะไรที่เข้ามาแวะก็มักจะนึกถึงกลอนหรือเพลงที่เคยท่องร้องเล่น มิได้เจตนาจะว่าใครหรอกนะครับ
แต่ก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่ทำตัวเหมือนแกว่งเท้าหาเสี้ยน
ร่ายสุภาพของท่านนิราศนรินทร์ เป็นร่ายครูของผมเลย ชอบมากและท่องได้ขึ้นใจ
เวลาจะแต่งร่าย ก็จะระลึกถึงบทนี้ก่อนแล้วก็ใส่ข้อความของเราลงไปโดยใช้ลีลาของท่าน
.....เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น .... พันแสง
รินรสพระธรรมแสดง ........ ค่ำเช้า
เจดีย์ระดะแซง ...................เสียดยอด
ยลยิ่งแสงแก้วเก้า ............... แก่นหล้าหลากสวรรค์