อ่านแล้วสนุกเหมือนอ่านเพชรพระอุมาตอน ไพรมหากาฬ มีฉากรพินทร์พาดารินไปนั่งห้าง ยิงกระทิงด้วย
คุณตั้งคงคุ้นเคยกับป่ามากพอสมควร เคยได้เห็นหรือได้ยินอะไรแปลกๆ เหมือนนิทานริมกองไฟไหมคะ
ผมเริ่มรู้จักและเข้าป่าเมื่อยังเด็กๆ ไปกับคุณพ่อ เมื่อเรียนจบ งานที่ทำก็ต้องเข้าป่าทุกๆปี แล้วก็ทำต่อเนื่องมาเกือบ 20 ปี ครับ จะด้วยความเฮงหรือซวย (ขอโทษครับแต่มันได้ความหมายดี) ก็ไม่ทราบ ผมได้รับมอบหมายให้ไปทำงานในพื้นที่ที่ค่อนข้างจะลำบากและทุรกันดานสุดๆ เป็นพื้นที่ที่แทบจะไม่มีคนอยู่อาศัย ไม่มีถนน เดินอย่างเดียว เป็นป่าใหญ่ ไข้มาลาเรียชุกชุม (เป็นมา 8 ครั้ง มีอยู่ปีหนึ่งเป็น 2 ครั้ง) อยู่ในเขต ผกค. ฯลฯ แต่ด้วยความที่เป็นคนชอบความเป็นอิสระ ชอบผจญ ชอบสัมผัสและเรียนรู้ความแปลกใหม่ ฯลฯ เลยทำให้การทำงานเป็นไปด้วยความสนุกและพอใจอย่างยิ่ง
มีอยู่สามสิ่งที่ผมถือปฏิบัติเมื่อทำงาน คือ สัจจะ ทำให้กับแผ่นดิน และพอเพียง เท่านี้เองแหละครับที่ทำให้อยู่รอดปลอดภัยมาตลอด แม้จะประสบกับเรื่องอันตรายใดๆก็มีอันเป็นไปให้ร้ายกลายเป็นดีทุกครั้ง สิ่งที่ได้มาจึงคือเรื่องที่นำมาเล่าสู่กันฟังได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ
ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง กรุณาอย่าจะคิดว่าเป็นการคุยโอ้อวด ผมเพียงเพื่อต้องการถ่ายทอดประสบการณ์ที่น้อยคนจะมีโอกาศ และถ่ายทอดภาพความเป็นจริงในอดีต
ผมติดค้างคำถามเรื่องเงาทะมึนของคุณ atsk และเรื่องนิทานริมกองไฟของคุณเทาชมพู
ก่อนจะไปเรื่องทั้งสองนี้ขอเล่าเรื่องของเสือต่ออีกนิดหน่อยครับ
ครั้งหนึ่ง ได้ตั้งแคมป์นอนอยู่บนหาดทรายในห้วยขาแข้ง แถวบ้านกรึงไกรหรือเกริงไกร (น้ำเขื่อนศรีฯ ท่วมไปแล้วครับ) ด้วยความหนาวในช่วงฤดูหนาว (จำไม่ได้ว่าเป็นช่วงเดือนมกราฯหรือกุมภาฯ) อุณหภูมิลงไปถึงประมาณ 6-7 องศา เราก็สุมกองไฟ หาได้เฉพาะไม้ขอนขนาดเล็กๆ เป็นปกติที่ช่วงประมาณตีสามตีสี่ ไฟก็จะมอดอาจจะเหลือส่วนที่เป็นถ่านคุอยู่เล็กน้อย คืนนั้นนอนกันสะบายมาก ในเต็นท์ผ้าใบสามผืนดังที่เล่ามาแล้ว ตื่นมาก็ช่วงประมาณตีสี่ด้วยความหนาวจัด ไฟมอดสนิทด้วยน้ำค้างแรงมาก ทุกคนก็ตื่นมาช่วยติดไฟกันใหม่จากเศษขอนไม้ที่เหลือ พอรุ่งสางสว่างพอทำจะอะไรกันได้ ก็ได้เห็นรอยตีนเสือเดินผ่านเหยียบขี้เถ้าของกองไฟ ไม่มีใครรู้สึกตัวเลยว่ามีสัตว์เดินผ่าน ตกใจหรือไม่ ไม่ครับ รู้สึกกลัวหรือไม่ อืม นิดหน่อย แต่เชื่อมั่นในความตั้งใจทำงานให้แผ่นดิน ป่าเขารู้ครับ ทุกคนจึงสงบและเฉยๆ เพียงแต่คุยกันว่า คงจะเป็นเพราะว่าเราคิดดีทำดี เลยไม่มีปัญหาใดๆ แล้วเราก้ย้ายแคมป์เดินทำงานต่อไป
ลักษณะงานของผม ทำให้ไม่สามารถตั้งแคมป์ได้ถาวร คือ เปลี่ยนที่ไปทุกวัน ผมเข้าป่าทำงานครั้งละประมาณ 20 วัน อย่างน้อยประมาณ 7 -15 วันในทุกครั้งที่ออกทำงาน จะไปในพื้นที่ที่ไม่มีคนเคยเดิน