เรือนไทย

 เปิดประตูหน้าต่างเรือนไทยให้สายลมพัดโชยเข้ามา   ลดความระอุอบอ้าวในเรือน  
ปูลาดเสื่อสาด  เตรียมหมอนอิง  น้ำใบบัวบก  น้ำกระเจี๊ยบ น้ำตะไคร้เย็นเฉียบ  หรือใครชอบของจีนก็มีเก๊กฮวยไว้ให้แก้ร้อนใน เปลี่ยนมาคุยเรื่องเบาๆ กันบ้าง
เรื่องน้องหมา น้องแมว น้องนก หรือน้องปลา

พวกคุณๆชอบสัตว์เลี้ยงไหมคะ   ทั้งที่เราตั้งใจเลี้ยง  ไปซื้อมา หรือขอของคนอื่นมา  
กับพวกที่มาเองในบ้าน ไม่ต้องเช่าไม่ต้องซื้อ  เขาก็มาประดับบ้านให้ดูมาหลายปี  บางอย่างไล่ก็ไม่ไป  ตกลงต้องยอมอยู่ร่วมกันโดยสันติ

ดิฉันเป็นคนรักหมา    ตั้งแต่เด็ก มีหมาอยู่ในบ้านครั้งละหลายๆตัวไม่เคยขาด
ทุกวันนี้ ที่บ้านมี...บอกแล้วอย่าตกใจ  ร็อทไวเลอร์  3  พูเดิ้ล 4  กับหมาไทยพันทางที่มาเองอีก 2  
ประเภทหลังนี้เอาไว้นอกรั้วหลังบ้าน   ส่วน 7 ตัวแรกอยู่ในบริเวณบ้าน  ไม่ให้เข้ามาในบ้าน เพราะเข้ามาตัวหนึ่งอีก 6 ตัวเข้ามาหมด  เบียดเจ้าของบ้านกระเด็นไป

 เรียน อ.เทาชมพู ที่เคารพครับ
จริง ๆ ผมไม่ใช่คนรักสัตว์ครับ แต่ที่บ้านมีคุณสุนัขอยู่ตัวหนึ่งครับ
เป็นพันทาง ตัวเล็ก

 เลี้ยงหมามาหลายชนิดแล้ว  ไม่เคยรักเท่าร็อทไวเลอร์  ทั้งที่มีข่าวลงหนังสือพิมพ์บ่อยๆว่ามันดุ กัดเด็กตายมาแล้ว

ไปซื้อมาจากฟาร์มแถวสามพราน     คอกนี้เขาว่าเป็นร็อทไวเลอร์เยอรมัน ตัวโตมากค่ะ   แม่มันที่เจ้าของจูงออกมาให้ดู ตัวเบ้อเร่อ หนักไม่ต่ำกว่า 60 ก.ก.  
ก็เลยซื้อลูกตัวที่โตที่สุดในรุ่นนั้นมา   2  ตัว   เอามาเป็นเพื่อนกัน  ตอนเล็กๆน่ารักมาก  ตัวอ้วนๆ คลานต้วมเตี้ยม ขนสีดำนุ่มเหมือนกำมะหยี่  ชอบให้อุ้ม เลี้ยงด้วยอาหารเม็ด ไข่และนมกล่อง

แต่พวกนี้โตเร็ว  เผลอแพล็บเดียวโตพรวดพราดขึ้นมา  เมื่อก่อนอุ้มไหว  ต่อมาอย่าว่าแต่อุ้มเลย แม้แต่ลากก็ไม่ไหว    ถ้าปล่อยให้มันลากเรา  เจ้าของไหล่หลุดมาหลายรายแล้ว  นายสัตว์แพทย์เขาเตือนว่าอย่าริอ่าน

ด้วยความรักหมา ก็ทุ่มเทปรนเปรอด้วยอาหารเม็ด ไม่อั้น    ไม่ยอมให้หิว  ร็อทไวเลอร์หิวแล้วจะตาขวางหงุดหงิด    น้องร็อททั้งสองก็โตเอาๆ  โตจนแขกมาหาที่บ้านทีไรต้องไล่ต้อนเข้ากรง  ไม่ไว้ใจให้ต้อนรับแขก    เดี๋ยวเจ้าของบ้านจะขึ้นหน้าหนึ่งไทยรัฐ

แขกมาที่บ้านทีไรก็ขอชมหมา ด้วยการเดินขึ้นบ้าน มองผ่านหน้าต่างไปที่กรงหมา   ไม่กล้าไปยืนหน้ากรง
หลายคนถามว่า "นั่นหมาจริงๆเหรอ"
เพราะมันโตมาก  ทั้งอ้วนทั้งล่ำ สีดำมหึมานั่งอยู่ในกรง   ลักษณะค่อนไปทางหมูร็อทไวเลอร์มากกว่าหมา หนักเท่าไรไม่รู้ไม่เคยจับชั่ง  แต่แน่ใจว่าเกิน 60 ก.ก.

น้องหมาทั้งสองนิสัยไม่เหมือนกัน     ตัวหนึ่งเป็นสุภาพบุรุษมาก  ตอนเช้าๆดิฉันออกไปเดินออกกำลังกาย   ตัวนี้ลุกเดินตามไปเป็นบอดี้การ์ดโดยไม่ต้องเรียก  
ถือเป็นหน้าที่    พอเดินเสร็จกลับมาที่บ้าน ก็แยกทางกัน  เราขึ้นบ้าน น้องหมาก็กลับไปประจำที่เดิม

ส่วนไอ้อีกตัว ขอเรียกว่าไอ้   ไม่เคยลุก  นอนตรงไหนก็อืดอยู่ตรงนั้น  เรียกแล้วเรียกอีกแค่เหลือบตามอง แล้วนอนต่อไม่รู้ไม่ชี้
จะลุกก็แต่ตอนกินเท่านั้น  ทำอะไรมันไม่ได้ จะตีเอาก็กลัวเขางับ เราจะตายซะก่อนตีเสร็จ

หมาดีๆอายุสั้น  ขนาดฉีดวัคซีน ป้องกันโรคสารพัด   อยู่มาแค่ 4 ขวบน้องร็อทแสนดีของดิฉันก็ป่วย อาทิตย์เดียวก็ตายแบบไม่ทันตั้งตัว   เจ้าของน้ำตาตก
หมอที่รักษาเขาบอกว่าพวกนี้อายุสั้น ไม่แข็งแรง ยิ่งของแท้ยิ่งทนสภาพแวดล้อมได้ยาก  ต่อให้เลี้ยงดีแค่ไหน ภูมิต้านทานของหมาฝรั่งในเมืองร้อนมักจะต่ำ
ถ้าหากว่าผสม ไม่แท้นักจะแข็งแกร่งกว่า
ถ้าเป็นหมาวัดยิ่งแข็งแกร่งสุดๆ  ไม่ต้องฉีดวัคซีน ไม่ต้องบำรุง

 อย่างที่บอกแล้วว่าร็อทไวเลอร์เป็นหมาฉลาด  เพราะฉะนั้นจะเลียนแบบพฤติกรรมและสภาพแวดล้อมได้ดีมาก
ที่บ้านดิฉันมีพูเดิ้ลอีก 4 ตัว   ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยง  มีคนเขาให้มาคู่หนึ่ง    มันออกลูกมาอีก  4 แต่ตอนนี้ตายไปแล้ว 2  เลยเหลือแค่ 4    แทนที่จะเป็น 6

พูเดิ้ลพวกนี้แก่กว่าร็อทไวเลอร์ ก็เลยแบ่งกันเป็นพี่เลี้ยงให้ร็อทไวเลอร์    ดูแลกันดี  น่ารักมาก  กลางคืนพูเดิ้ลนอนหนุนร็อทหลับไปด้วยกัน  
น้องร็อทก็เลยเลียนแบบพฤติกรรมพี่พู   วิ่งเหมือนพูเดิ้ล เล่นเหมือนพูเดิ้ล
พูเดิ้ลเป็นหมาเล็กๆตัวเบา วิ่งหยอยๆ  เจอเจ้าของก็โดดตะกายให้อุ้ม ช่างประจบ

ไอ้ช้างน้ำบ้านดิฉันก็เลยเอาอย่าง  เห็นพูเดิ้ลตะกายก็ตะกายมั่ง ให้อุ้ม    มันรู้เสียที่ไหนว่าขนาดตัวต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน
พูเดิ้ลตะกายเกาะขานาย   ร็อทแทรกเข้ามาตะกายบ้าง  นายหงายหลังผลึ่งลงไปก้นจ้ำเบ้า   รู้สึกเหมือนถูกถีบเต็มแรง

 พี่ศริปิงเวียงความคิดเหมือนกันเลย  viva กลัวหมากัดมากๆแม้แต่ลูกหมาก็กลัว สงสัยชาติที่แล้วคงเป็นแมวคู่กัดหมามั้ง

 ...เฟื่องว่า การเลี้ยงหมาพันธุ์ไหนๆ ก็ตาม ความดุหรือไม่ดุ
น่าจะอยู่ที่ความใกล้ชิด ระหว่างหมาและเจ้าของ

น้องเฟื่อง ยกประเด็นขึ้นมาตรงใจมากค่ะ ยังสงสัยว่าทำไมน้องร็อทของพี่จึงไม่ดุ ต้องเรียกว่าเป็นร็อทที่ใจดี
ที่สุดในประเทศไทยก็ว่าได้ ไม่ต้องเผลอว่าเขาจะไปกัดใคร ไว้ใจได้จริงๆ พี่เคยตามไปดูพ่อแม่ของดัมมี่
โอ้โห...ทั้งเห่า ทั้งกรรโชก แล้วทำไมดัมมี่จึงไม่ดุ

แขกไปใครมา ไม่ต้องดูหมาเลย ที่แปลกอีกอย่างหนึ่งคือจันทร์ถึงศุกร์ ดัมมี่ จะสงบเสงี่ยม แต่ถ้าเป็นวันเสาร์
อาทิตย์ ที่พี่กลับมาบ้าน เขาจะเห่าลั่นเหมือนเป็นเจ้าของอาณาจักร บางทีก็วิ่งไล่รถแขก ไล่เห่ากรรโชก
จนแขกตกใจ (เห่าไปอย่างนั้นแหละค่ะ ไม่กัดหรอก) แขกที่มาประจำทุกเดือน และซื้อขนมมาฝาก ดัมมี่จะติดแจทีเดียว

เวลาดัมมี่ไปสนาม เขาเห็นเด็กกำลังเตะฟุตบอลเล็กๆ จะวิ่งเข้าไปแล้วคาบลูกบอลหนี เป็นขวัญใจของเด็กจริงๆ
เขาไปตลาดนัด ใครจับหัว ลูบหลัง ก็จะไม่มีปฏิกริยาต่อต้าน เฟนด์ลีมาก

ศัตรูของดัมมี่คืองู กระรอก กระแต หนู ไก่ และแมว แม่กัดเรียบไม่มีเหลือ
ของโปรดคือ ไอศครีมและโรตีค่ะ

 ฮิๆ หมาบ้านเฟื่อง เห็นแมวเป็นไม่ได้เลย
เฟื่องเคยฉวยแมวชาวบ้านมาไว้ที่บ้าน
(เขาว่า แมว และโป๊ยเซียน ต้องขโมย ห้ามขอ)
คือ หยิบมาเฉยๆ โดยเจ้าของก็ทำเป็นไม่เห็นน่ะค่ะ
แล้วเอาเจ้าฝาโอ่ง มาไว้ในกรงนกหงส์หยก
ป้อนปลาเส้นทาโร่ให้กิน

พี่นวล พี่ผึ้ง น้องแพรวก็ล้อมวงเข้ามาเลย
สนใจจะงับฝาโอ่ง ซึ่งเป็นแมวคราวตัวโต
แต่แมวนอนผึ่งพุงผาสุกอยู่ในกรงนก
ไม่สนหมาทั้งสามที่อยู่นอกกรงเลย
หลังๆ พอหมาๆ เขานิ่งๆ ไปเฟื่องก็ตายใจ
คิดว่า คงไม่สนใจแล้ว ก็ปล่อยฝาโอ่งออกมา
เท่านั้นแหละ พี่นวลวิ่งพรวดเข้าใส่แมวเลย
ฝาโอ่งก็ไวเหมือนกัน วิ่งจู๊ด หายวับไปกับตา

สรุปว่า ไม่ว่าจะขอหรือขโมยแมวมาเลี้ยง
ผลก็ออกมาเหมือนกัน คือ ไม่รอด
ถ้าหากว่า หมาของคุณไม่อนุญาต เฮ้อ

น้องหมาของอาจารย์นิรันดร์ หน้าตาเป็นโดเบอร์แมนมากกว่าร็อทไวเลอร์ค่ะ
สองพันธุ์นี้คล้ายกัน แต่โดเบอร์แมนตัวเล็กกว่า ผอมเพรียวและหน้าแหลมกว่า     ที่ว่าเล็กคือเล็กเวลาเทียบกัน   ถ้าเทียบกับหมาไทย โดเบอร์แมนก็ตัวใหญ่เอาการ

เคยเลี้ยงโดเบอร์แมน    น้องโดว่องไวประเปรียวกว่าพี่ร็อท เพราะหุ่นให้มากกว่า    ดุมาก    นิสัยเป็นนักล่า     สัตว์เล็กสัตว์น้อยหลุดเข้ามาในบ้าน ไม่มีเหลือ
แม้แต่นกกระจอก บินลงมาจิกข้าวในชาม     น้องโดยังงับทัน   ตุ๊กแกเกาะข้างฝา น้องโดหมอบจ้องอยู่เป็นช.ม.  รอจนไต่ลงมาระดับต่ำ ก็โดดคว้ามับ  จะมีอะไรเหลือ

เมื่อก่อนหน้าในหน้าฝน  งูชุม  เลื้อยเข้ามาในสนาม     เกือบทุกวันค่ะน้องโดเขาจะคาบงูมาทิ้งไว้ในโรงรถ    บางทีก็คาบมาเป็นของขวัญให้เจ้าของ  
นั่งยิ้ม คาบงูเห่าตาลานรอคำชมอยู่หน้าประตูครัว
ก่อให้เกิดเสียงกรี๊ดสนั่นบ้านยิ่งกว่าคอนเสิร์ทดีทูบี  เกือบทุกวัน

น้องโดเกลียดน้องพู   คือน้องโดแก่กว่า น้องพูมาทีหลัง  ไม่ลงให้กัน   พูเดิ้ลชอบเห่าเสียงเล็กแหลม ระคายหู    
ต้องกั้นบ้านให้อยู่คนละส่วน   วันหนึ่งน้องโดหลุดมาได้  ขย้ำทีเดียวพูเดิ้ลเสร็จไปเลย ๑ ตัว  
เป็นโศกนาฏกรรมเรื่องใหญ่ของบ้าน

หลังจากน้องร็อทสุภาพบุรุษแสนดีจากไป     ดิฉันทนคิดถึงไม่ไหว  ก็ไปหาน้องร็อทมาอีก ๒ ตัว  เอาตัวเมียมาทั้งคู่  กะว่าถ้าร็อทหายากก็ผสมเองในบ้าน(นี่ละวะ) ไม่ง้อใคร
อีกอย่างได้ร็อทสาวมา  คงสงบเสงี่ยมเรียบร้อยไม่ทำให้หนักใจ

น้องร็อททั้งสองตอนเล็กๆก็น่ารักดี     ไม่ได้เอะใจอะไร   นิสัยออกเป็นร็อทเรียบร้อย
พอโตขึ้น..เอ๊ะ  ชักผิดตา  ทำไมหน้าตาค่อนไปทางโดเบอแมน  เลี้ยงเท่าไรตัวก็ไม่โตเท่าร็อทตัวเดิม  ลดขนาดลงมาหน่อย
นิสัยก็ปราดเปรียวว่องไว   ขี้เล่นชอบไล่งับเจ็บๆ  

ไม่กี่วันมานี้จัดการงูไปหนึ่งตัวแล้ว   ส่วนน้องร็อทของดิฉันถ้าเห็นงูจะยืนเก้ๆกังๆ ทำอะไรไม่ถูก   เจ้าของต้องร้องเรียกให้หนีเข้ากรง

แน่เลย  ที่ได้มาใหม่ เป็นร็อทผสมโด ค่ะ  จะได้นิสัยสองพันธุ์เข้ามารวมกัน

 น้องโดของอาจารย์เก่งจังค่ะ นักล่าแท้ๆ

วันนี้ ว่าจะเล่าวีรกรรมน้องแมวไทยไซด์สตรีทของเฟื่องให้ฟัง

แต่ยังไม่ได้หม่ำข้าวเลยเดี๋ยวมาใหม่ค่ะ

มีอาหารแปลกๆ ที่น้องหมาชอบไหมคะ
น้องหมาของเฟื่อง กินผลไม้ด้วย
เจ้าบุ้งนี่ ชอบทุเรียน มะละกอ ส้ม
(จริงคือ ตะกละ กินไม่เลือกฮ่ะ)

 อาจารย์ค่ะ ทำไมร็อทของดิฉันถึงไม่ดุล่ะคะ ตั้งแต่แรกเขาก็ไม่ดุอ่ะค่ะ...แต่แม่เขาดุขาดใจเลย

 แอบเข้ามาอ่านเงียบๆอยู่นานแล้วครับ แต่ยังไม่ได้พิมพ์ซักที
เพราะผมก็เป็นคนรักหมารักแมวคนนึงล่ะครับ
เมื่อก่อน ที่บ้านมีหมาไม่เคยขาด (ที่จริงจนเดี๋ยวนี้ก็ยังมีไม่ขาดหรอก)
แต่คนพิมพ์ดันย้ายมาอยู่คอนโดมิเนี่ยม ชั้นสูงปรี๊ด จะเลี้ยงอะไร ทางคอนโดก็ห้ามไปซะหมด

เมื่อก่อนเคยอยากแอบเอาหนูน้อยมาเลี้ยงซักคู่นึงเป็นเพื่อนเล่นแก้เหงา
ที่ไหนได้ คุณพี่ชายผมสั่งให้เอาออกไปภายใน 24 ชั่วโมง เพราะเหตุผลที่ว่า "พี่เป็นกรรมการคอนโดเอง แกยังกล้าเอามาเลี้ยงอีกเหรอ"
ผมก็เลยต้องตามคำสั่งครับ เพราะพี่เขาเป็นเจ้าของห้องนี่ แหะๆ

เข้ามาแล้วก็แอบอิจฉาสมาชิกเรือนไทยท่านอื่นเล็กๆ ที่ตั้งชื่อน้องหมาและน้องแมวได้น่ารักน่าเอ็นดูทุกชื่อเลย
(ขออนุญาตไม่เรียกน้องสุนัข และแมว เพราะ เดี๋ยวผมพูดน้องสุนัข และน้องวิฬาร์จะกลายเป็นดัดจริตไปอีก)
ครั้งแรกที่ผมตั้งชื่อหมา คือเมื่อตอนซัก 9 หรือ 10 ขวบได้ หมาที่บ้านออกลูกมา 9 ตัว คุณพ่อก็มาให้หัดตั้งชื่อซะเลย
แต่ด้วยความรำคาญว่ามันออกลูกมาเยอะเหลือเกิน (9 ตัวแน่ะ ไม่น้อยนี่นา)
ผมก็เลยจับชื่อที่ดูเป็นหมาใส่ให้ครบทุกตัว แล้วก็เป็นอันเสร์จพิธี ไม่มีอะไรต่อ

ครั้งที่ 2 คุณปู่โทรมาตอน 2 ทุ่มกว่าได้ ว่ามีหมาลักษณะดีให้ไปเอา แต่พอไปถึงเธอเป็นหมาพันธุ์ทาง
ด้วยความที่ทั้งเซ็งทั้งง่วง กว่าจะกลับถึงบ้านผมก็หลับเงกอยู่บนรถซะแล้ว (ตอนนั้นยังเป็นเด็กประถมอยู่เลยครับ)
กลับมาถึงบ้านคุณพ่อก็ถามอีกล่ะ "หมาชื่ออะไรลูก" ผมก็ตอบส่งเดชไปว่า "ชื่อด่างสิ"
ก็เป็นอันว่าเจ้าตัวนั้นก็ชื่อด่างไปตามคำพูดพล่อยๆของผมในคืนนั้นน่ะแหละ

จนครั้งที่ 3 ที่ได้ตั้งชื่อหมาสิครับ เป็นเรื่อง เพื่อนคุณแม่หอบลูกหมาพันธุ์อเมริกัน ค๊อกเกอร์สแปเนียลเพศเมีบจากบ้านเธอมาฝากคู่นึง
คุณพ่อก็ถามอีกล่ะ ว่า "คราวนี้หมาชื่ออะไรดี"
ผมก็ไปนั่งนึกอยู่เป็นนาน ว่าอยากให้หมาชื่ออะไร ผมไปนั่งนึกซะนาน กว่าจำคิดได้
แล้วก็ตัดสินใจไปบอกคุณพ่อว่า "ชื่อ ชารินี กับ ตรีจิตร แล้วกันครับ"
เท่านั้นล่ะครับ คุณพ่อเอ็ดผมเป็นเรื่องใหญ่โตว่าห้ามตั้งชื่อหมาเหมือนชื่อคน โดยเด็ดขาด
แม้กระทั่งชื่อแปลกๆอย่าง "เป๊ปซี่" ที่คนเดี๋ยวนี้ชอบเอามาตั้งชื่อเล่นลูกก็ให้ดูก่อนด้วย ว่าเป็นชื่อเล่นลูกเพื่อนๆคุณพ่อคุณแม่คนไหนหรือเปล่า
แล้วคิดมาได้ยังไง ว่าให้หมาชื่อตรีจิตร เพราะคุณนายบ้านฝั่งตรงข้ามชื่อจริงชื่อจิตรี
เวลาพาหมาไปเดินเล่น เรียกหมา ดุหมา ถ้าคนหันมาด้วยจะเข้าหน้ากันไม่ติด.. แล้วก็อะไรต่อมิอะไรอีกไม่ทราบล่ะครับ จำไม่ได้แล้ว

ตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ผมไม่ขอรับหน้าที่ตั้งชื่อหมาแล้วล่ะครับ ให้คุณพ่อไปเปิดตำราตั้งเอาเองดีกว่า จะมหาทักษา หรือพรหมชาติ หรืออะไรก็ได้ เปิดเอาเถอะ
ลูกคนนี้คอยตามดูอยู่ห่างๆดีกว่าครับ กลัวโดนดุ หิหิ

 น้องหมาบ้านดิฉัน   มีชื่อตามสิ่งที่เจ้าของและคนในบ้านโปรดปราน นั่นคือของกิน   แขกมาก็คงนึกว่าบ้านนี้ จอมบริโภคกันทั้งบ้าน
ตั้งง่ายค่ะ   ของกินมีอยู่รอบตัว   ถ้าคุณติบอนึกถึงของชอบต่างๆของคุณได้ ไม่ว่าจะเป็นของกิน ของใช้  ยานพาหนะ  ละก็   ตั้งชื่อน้องหมาน้องแมวได้ไม่ยาก

เริ่มต้นด้วยพูเดิ้ลคู่ที่มีคนให้มา     เป็นตัวผู้ตัวเมียคู่กัน  เจ้าของเขาตั้งชื่อมาเรียบร้อยแล้วว่า น้ำชา กับกาแฟ
น้ำชา ขนสีน้ำตาลอ่อนๆออกทอง    ส่วนกาแฟ ขนสีน้ำตาลเข้ม  เห็นเขาว่าพูเดิ้ลสีนี้หายาก
อยู่กันมาจนน้ำชาตายจากไปก็เหลือแต่กาแฟตัวเดียว  นับอายุไม่ถูกแต่ว่าเกิน ๑๐ ขวบแล้ว

ลูกๆ ๔ ตัว ของกาแฟน่ารักมากตอนเล็กๆ    ตัวนิดเดียวนอนบนฝ่ามือได้  ขนหยิกสลวย  หน้าตาน่าจะเอามาถ่ายโปสเตอร์ไปวางขายแถวจตุจักร
ตัวขนสีเหลืองทอง ชื่อบะหมี่   ตัวที่สองสีน้ำตาลอ่อนๆ หยิกเป็นขอด ชื่อหมูหยอง   ตัวที่สามสีน้ำตาลเข้มชื่อหมูหวาน  ตัวที่สี่สีน้ำตาลแก่จัด ชื่อช็อกกะแลต

ลูกหมาน่ารักมากจนกระทั่งให้ใครไม่ลง   ตัดใจเลี้ยงไว้หมดทั้งที่ไม่ควรจะทำเลย เพราะประชากรหมาเพิ่มมากในช่วงนั้นอยู่แล้ว
โดเบอแมนเข้าไป ๔ ตัว  ร็อทยังไม่มา
กว่าจะรู้ว่ามันโตขึ้นเป็นพูเดิ้ลน่าเกลียด ปากเปราะ  ขนสกปรกเพราะชอบคลานไปนอนใต้รถยนต์ เปื้อนน้ำมันเครื่อง   ก็สายเกินกว่าจะยกให้ใครเสียแล้ว   ไม่มีใครเขาเอา

 โดเบอแมนคู่แรกที่ได้มา ชื่อโค้ก กับเป๊บซี่   ขนดำสมชื่อ    สองตัวนี้ดุมาก
กิจกรรมประจำคือล่าสัตว์ทุกชนิด โดยเฉพาะงู
 
ตอนนั้นข้างบ้านเราเป็นที่ดินว่างๆที่เจ้าของทิ้งไว้ ยังไม่ได้ทำอะไร   หญ้ารก มีบ่อน้ำ  งูอาศัยกันอย่างสุขสบาย
ต่อมาเขาปรับพื้นที่ ถางหญ้า ถมดิน  งูเลยอพยพมุดกำแพงเข้ามาในบ้านบ่อยๆ   ยิ่งในหน้าฝน  งูหนีน้ำมาเป็นประจำ
คนในบ้านแทบจะลงสนามไม่ได้
ก็สนุกน้องโดละซิคะ

ดิฉันเคยมองจากในบ้าน(ไม่กล้าชมติดเวที) ดูน้องโดช่วยกันจัดการกับงูเห่าตาลาน  
ตัวหนึ่งจะล่อทางหัว   อีกตัวจะล่อทางหาง   ที่ล่อนี่คือเห่ากรรโชก ให้งูวอกแวก
งูก็หันหัวมาทางตัวที่ล่อ    พะวงกับตัวนั้น     อีกตัวได้จังหวะว่างูมัวส่ายหัวมองอีกทาง   ก็โดดเข้าคว้าหางงู  
พอคาบได้ก็กัด เหวี่ยงฟาด งูกระเด็นไปกลิ้งอยู่บนพื้น    ยังกะท่าทุ่มของนักมวยปล้ำ
ถ้างูยังไม่ขาดสองท่อน  น้องโดก็ปราดเข้าไปซ้ำ  บางทีก็กัดหัวขาด แล้วคาบตัวมากำนัลเจ้าของอย่างภูมิใจ
อึ๋ยยยยยยย

แม้แต่งูเห่า ก็โดนมาแล้วด้วยวิธีนี้     บางทีเห่าล่ออยู่นานเป็นครึ่งค่อนชั่วโมงกว่างูจะเผลอ เสียจังหวะ ให้ตัวหนึ่งโดดเข้าทางหางได้
เจ้าของกับคนในบ้านก็ร้องโหวกเหวกด้วยความกลัวน้องหมาจะโดนงูฉกตาย
แต่ก็ไม่เคยพลาดนะคะ    อยู่กันมาจนน้องหมาทั้งสองชราตายไปเอง   ฝังร่างเขาไว้ใกล้บ้านหมาใต้ต้นมะม่วงที่ทำให้เขาอยู่   ได้รู้สึกว่าเขาจะได้นอนเล่นอย่างที่เคยชอบ

 คำว่า พันธุ์ ต้องมีสระ อุ ด้วย
น้อง ๆ อย่างเอาเยี่ยงอย่าง สะกดผิดตามนะจ๊ะ
พยายามเข้าไป edit แต่ทำไม่ได้ ครับ

 เอ วันนี้ไม่รู้เป็นอย่างไร พิมพ์ผิดหลายแห่ง

เจอะหนอนพันธุ์ข้างถนน

ไม่ใช่ เจาะ

คือผมไปเจอะหนอนเจาะใบรัก

 ที่บ้านไม่มีแมว เพราะน้องโดไม่อนุญาตให้แมวได้ร่วมชายคา   เห็นเมื่อไรไล่กวดกันไม่รอด
แต่ที่บ้านมีน้องเบิร์ดอยู่จำนวนมากค่ะ   เพราะเดิมแถวบ้านเป็นทุ่งนา  มีต้นไม้ใหญ่ๆขึ้นอยู่มาก
ต่อมาพอเขาทำหมู่บ้าน  ต้นไม้ก็ร่อยหรอ มีคอนกรีตเข้ามาแทนที่
ส่วนที่บ้านยังเก็บต้นไม้เอาไว้ไม่ค่อยตัด เว้นแต่มันจะล้มไปเองตามธรรมชาติ
จึงกลายเป็นบ้านของน้องเบิร์ด   เหล่าวิหคนกกามาอาศัยกันโดยไม่เสียค่าเช่า
เรายังแถมบุฟเฟ่ต์ให้ทุกมื้อเสียอีก  คือนอกจากอาหารเม็ดของน้องหมาแล้ว ยังมีข้าวสารข้าวเปลือกไปโรยไว้

ที่ต้นจันทน์นอกหน้าต่างครัว  มีครอบครัวน้องที่แสนน่ารักอยู่กันมานานแล้ว    เดิมก็เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวยึดที่นี่เป็นเรือนหอ
ประคับประคองรักใคร่กันดี   เช้าออกไปทำงาน  ค่ำกลับมาด้วยกัน   ฝ่ายชายไม่เคยเถลไถลไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเลยสักครั้งเดียว   อยู่แต่กับฝ่ายหญิง คุยกันจู๋จี๋กันเสมอต้นเสมอปลาย
น่าจะได้โล่พ่อบ้านดีเด่นยิ่งนัก
จนกระทั่งมีโซ่ทองคล้องใจเพิ่มมาอีกสอง  

น้องเบิร์ดของดิฉันเป็นนกเขา  ขันเสียงเพราะอยู่บนยอดไม้   ส่วนเวลาอยู่บนต้นจันทน์ เขาไม่ขัน เกาะกิ่งพักกันเงียบๆ
ลูกเต้าโตจนบินได้แล้วก็รักพ่อแม่  ไม่จากไปไหน  ตอนนี้เลยมี 4 ตัว เกาะกิ่งเรียงกันเป็นตับตอนกลางคืน
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก บนลานจันทน์รัญจวน
เราก็ต้องคอยชะเง้อเป็นห่วงว่างูจะเลื้อยขึ้นมา  แต่จนบัดนี้ยังไม่มี

ปรากฏว่าคอนโดจันทน์ที่อยู่    มีนกพเนจรตัวสีเทาๆ ดำๆ มาจากไหนไม่รู้ มาเช่ากิ่งต่ำลงไปอยู่หน้าตาเฉยเลย
เมื่อหลายวันก่อน  มองจากหน้าต่างครัว ดูครอบครัวน้องเขาว่าอยู่ดีหรือไม่  เห็นแค่ 3 ตัว
ใจหายนึกว่าถูกหม่ำไปแล้ว  เปล่าหรอก  พ่อนกเขาไปเกาะอีกกิ่ง กันท่าเจ้านกสีเทาไม่ให้เข้ามาใกล้ลูกเมีย
เลยเพิ่งรู้ว่าน้องเบิร์ดของดิฉันมีลูกสาวสวย    ท่าทางพ่อเขาหวงยังกะอะไรดี  
ท่าทางน้องนกสาวสวยสองตัวจะขึ้นคาน  ถ้าพ่อไม่เปลี่ยนใจ

เหมือนลูกสาวบ้านนี้ละค่ะ  ขอนินทาคุณพ่อลับหลังหน่อยเถอะ แฮ่ะๆ

 ชอบรูป #35 จัง    

 ต๊าย สตาลิน กับ ร็อกซี่ของเฟื่อง หน้าตาคล้ายกันมากเลยค่ะ
แม่ลูกพลัดพรากหรือเปล่าเนี่ย

 เจ้าแรมโบกับสตาลิน ไปไหนไปด้วยกันตลอด
เป็นลูกติดแม่จนเดี๋ยวนี้ตัวโตกว่าแม่ประมาณ 2 เท่าแล้ว แต่ก็ยังวิ่งตามแม่ไม่ห่าง

แต่สตาลินตอนนี้มีลูกครอกสองออกมา 2 ตัว
ไม่คล้ายแม่เลย ไม่รู้ว่าพ่อมันเป็นใคร
ตัวหนึ่งดำ ตัวหนึ่งขาว แบบลาย ๆ ทั้งคู่
เกรงว่าจะเป็นแมวป่าไปอีก 2 ตัว
จึงกะว่าเมื่อมันหย่านมแล้วจะพรากแม่ลูก
โดยคนจะรับแมวสองตัวเป็นลูกบุญธรรมครับ

น้องแมวของอาจารย์นิรันดร์ถ้าย้ายมาอยู่บ้านดิฉันเมื่อไร  ไม่เกิดสามวันต้องแทงบัญชีสูญค่ะ
น้องหมาไม่ยอมให้อยู่แน่นอน  ทั้งที่ดิฉันก็อยากได้แมว  เอาไว้กันหนูไม่ให้มาราวี

ต่อไปนี้ก็ขอเล่าถึงน้องบางประเภทที่ไม่ได้อยากให้เข้ามาในบ้านเลยเชียว   แต่เขาก็ดื้อ  ห้ามไม่หวัดไม่ไหว

เมื่อมาปลูกบ้านนี้อยู่ใหม่ๆ   หลังบ้านห่างออกไปเกือบครึ่งกิโลเป็นฟาร์มเป็ดไก่   ห่างไกลกันพอประมาณมองไม่เห็น
แต่วันฝนตก  พอหลังฝน ลมจะโชยกลิ่นสาบของเป็ดไก่มาถึงบ้าน ต้องปิดหน้าต่างด้านนั้นหมด
ก็พอทนได้ละค่ะ  ไม่เดือดร้อนมากมาย  อยู่มาไม่กี่ปี  คนมาอยู่มากขึ้น ฟาร์มก็ปิดกิจการย้ายไปอยู่ไหนไม่รู้
ค่อยโล่งอกว่าได้สายลมสะอาดเข้ามาในบ้านอย่างต้องการ

ตอนนั้นเอง ก็เพิ่งรู้ว่ามีน้องๆอยู่พวกหนึ่งอดอยากจากการที่ฟาร์มเขาย้ายไป  ต้องกระจัดกระจายเร่ร่อนมาหาอาหารที่อื่น
วันแรกที่เขาเข้ามาเยือน    แม่บ้านดิฉันร้องกรี๊ดบ้านช่องแทบแตก   วิ่งกระเจิดกระเจิงเข้ามาในห้องที่ดิฉันนั่งทำงานอยู่
ร้องโวยวาย
"อาจารย์ขา อาจารย์ มีตัวอะไรไม่รู้น่ากลัวจังเลย เข้ามาในบ้าน"

หล่อนร้องซะยังกะมันอยู่ในห้องรับแขก  เล่นเอาตกใจ  แต่พอย่องไปดู   โถ  อยู่ที่สนาม
ถามแม่บ้านว่า
"อะไร้  ทำไมไม่รู้จัก  เธอเป็นเด็กต่างจังหวัด   แถวบ้านเธอที่ชัยนาทโน่นน่ะ ไม่มีตัวพรรค์นี้บ้างหรือ"
" ไม่มีค่ะ ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น" หล่อนยืนกราน
" เขาเรียกว่าตุ๊ดตู่    เคยได้ยินมั้ยล่ะบทกล่อมเด็ก  ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่ อยู่ในรูไม้ไผ่  เห็นใครเดินไป เรียกให้กินหมาก  ตุ๊ดตู่เพื่อนยาก กินหมากด้วยกัน"
" เนี่ยเหรอคะตุ๊ดตู่" หล่อนพิศวงงงงวยยิ่งกว่าอ่านกระทู้นางสาวอลิซ

ค่ะ น้องตุ๊ดตู่เข้ามาเยือนบ้านดิฉันอีกหลายวาระ    เขาปีนต้นไม้ได้ ปีนกำแพงได้   ก็เลยข้ามจากนอกบ้านเข้ามาที่สนามได้ง่าย
เดินกรายไปกรายมาสบายใจ
คนในบ้านต้องคอยหลบเอาเอง   วิ่งกันกระเจิงหนีขึ้นบ้าน
ถ้าวันไหนเจอน้องโด   ก็แย่หน่อย เกิดศึก น้องโดวิ่งไล่   ตุ๊ดตู่หนีได้ก็รอด  หนีไม่ได้ก็เสร็จ

มีทั้งน้องตุ๊ดตู่ตัวใหญ่  ต้องโทรเรียกคนงานมาช่วยกันจับเอาไปปล่อย
๒ ตัวแล้ว  ใหญ่น่าดูชม  ต้องใช้ชายฉกรรจ์ช่วยกันจับมัดเหมือนมัดหมู   เอาไปปล่อยนะคะไม่ใช่เอาไปฆ่า
กับน้องตุ๊ดตู่ตัวเล็ก  แวะมานานๆที    เสร็จน้องโดไป ๑ ตัว  ตอนนี้ยังเหลืออีก ๑ ตัว

ไม่กี่วันมานี้นั่งพิมพ์เรื่องนายวิลเลียมถูกฆ่าตายอยู่หยกๆ  เหลือบมองออกไปนอกประตูที่เปิดไปสู่ลานแคบๆติดกำแพงบ้าน
น้องตุ๊ดตู่มามอร์นิ่งวอล์คออกกำลังกายยามเช้า ห่างไปสัก ๓ ฟุตได้  เดินกรายมาอย่างสบายใจเหมือนเป็นบ้านของเขา
เคราะห์ดีประตูกระจกปิดไว้   ถ้าเปิดอยู่ เป็นโอกาสให้เขา(หรือหล่อน)วิ่งปร๊าดเข้ามาในห้องทำงานได้   ดิฉันคงต้องทิ้งคอมพ์ ทิ้งทุกอย่าง เผ่นออกจากห้อง ปิดห้องถาวร

เพราะตู้กับกองหนังสือในห้อง พอจะเป็นที่ซ่อนของน้องตู่ได้สบายอย่างน้อยหนึ่งปีกว่าจะหาเจอ

ดิฉันคงต้องอำลาเรือนไทยกันนับแต่วันนั้น    เพราะไม่กล้ากลับเข้ามาเอาคอมพ์อีก
นับเป็นโชคร้ายของบางคนในเรือนไทยที่น้องตู่ไม่ได้เข้ามา  ดิฉันก็เลยยังเฝ้าเรือนอยู่ได้จนวันนี้

 หน้าตาตุ๊ดตู่ ที่จะคล้ายมังกรโคโมโดของอินโดฯ
เห็นไปเพ่นพ่านจัดทัพในความคิดเห็นที่ 96 ใน
 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=19&Pid=49143
ด้วยตัวหนึ่ง

ที่จริงเจ้าตุ๊ดตู่พันธุ์นี้ ไม่ได้ดุร้ายน่ากลัว
ผมแปลกใจว่าทำไมคนถึงได้ทั้งเกลียดทั้งกลัวมันกันนักหนา
พอเข้าบ้านก็หาว่ามันเป็นไม่มงคล ทั้งที่ไม่เห็นมันจะขัดแย้งกับ มงคล 38 ตรงไหนเลย
มันเคยเข้ามาเพ่นพ่านในบ้านผมอยู่เหมือนกัน  เพราะบ้านผมอยู่กลางท้องนา
เข้าใจว่าเขาคนมีวิชาดำดิน
ฝูงหมาก็เห่ากันกราวเกรียว

ถ้าเจ้าตุ๊ดตู่อยู่ หนุก็จะหายไปครับอาจารย์เทาชมพู
มันจับหนูกินได้ไม่แพ้แมว
แต่ถ้ามันเจอเป็ดไก่ มันก็กินไม่เลือกเหมือนกัน
บางคนก็เลยเรียกว่า ไอ้ตัวกินไก่

เจอคนเจอหมา ตัวใหญ่กว่ามัน มันก็ไม่มายุ่งหรอกครับ
พวกนี้ สมถะ จะทำร้ายก็เฉพาะที่เป็นอาหารพอกินไปมื้อ ๆ
กินทีก็เว้นวรรคไปพักใหญ่
ไม่เหมือนคนที่หากินไปสิบชาติก็ยังไม่หมดแต่เว้นวรรคไม่เป็น
สงสัยจะนอกเรื่องน้องตุ๊ดตู่เสียแล้ว แจวดีกว่า    

 โธ่ อาจารย์นิรันดร์ ถ้ายกเหตุผลขึ้นมา   น้องตุ๊ดตู่เขาก็ไม่ได้ต่างอะไรจากน้องเบิร์ดเท่าไรก็จริงค่ะ   คือเขาก็ไม่ได้รบกวนใคร  ไม่มีพิษภัยกับคนในบ้าน  
น้องเบิร์ดเสียอีกเรายังต้องระวังไข้หวัดนก
แต่พอเห็นหน้าทีไร    เหตุผลมันอยู่ต่ำกว่าอารมณ์ทู้กทีซีคะ  

เห็นใจเถอะค่ะ   น้องตู่หน้าตาน่ารักน้อยมาก  น่าเกลียดมากๆ    เวลาเดินกรายไปมา  ลิ้นตวัดเป็นสองแฉกแผล็บๆ   ตัวเป็นเกล็ดดำมะเมื่อมบ้าง   เป็นลายๆบ้าง
เห็นแล้ว...โอย  ทนสบตานานกว่านั้นไม่ได้ค่ะ    ขามันพาไปก่อนสมอง

ช่วยไม่ได้จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะมีอคติ       น้องตุ๊กอย่าง น้องตู่อย่าง  ดิฉันทนไม่ได้มาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ

 พอเข้าใจไหมคะ ทำไมใครๆ เรียกหนูเฟื่อง อิอิ

แต่หนูไม่รู้สึกว่า เขาน่ากลัวนะคะ
มหาวิทยาลัยเฟื่องมีตัวเงินตัวทองแยะเชียว
ว่างๆ พ่อก็ขึ้นมาขวางทางจักรยานให้นักศึกษากรี๊ดกันกรียวกราว
(กรีดดังกว่าเวลาเห็นพี่เบิร์ดอีกค่ะ)
แต่เฟื่องชอบมาก ตามไปดูเขาผึ่งแดดประจำ
ที่สวนสัตว์ในสนามจันทร์ก็มี ทั้งสองพันธุ์เลยค่ะ
ทั้งตะกวด และตุ๊ดตู่

 0000




อาจารย์ นิ รันดร์ครั  บ

กล้าสาบาน ว่าเกิดมา ผมไม่เคยกลัวอะไร เท่ ่า ตัวข้างบนเลย
ทั้งกลัว ทั้งขยะแขยง  เกลียด ผะอึดผะอม ทุกอย่าง


ถ้าให้ผมอยู่ใกล้สัตว์พวกนี้เกิน2เมตร ผมยอมกินดินแทนข้าวเสีย ดีกว่า
ให้ตายเถอะ..




(คงไม่กล้าเปิดกระทู้นี้อีกหลายวัน)

 กร๊ากกก เพิ่งรู้ว่า หมูแพ้ทางกับหนอน

ฝรั่ง (เศส) เขาว่า ผู้ชายกลัวแมงมุม คือผู้ชายประเภทที่กลัวผูหญิง (โดยเฉพาะภริยา)

แต่ผู้ชายกลัวหนอนนี่ น่าจะไม่กลัวผู้หญิงนะ

 ขอเข้ามาชี้แจงหน่อยนะคะเรื่องน้องตุ๊ดตู่
ดิฉันรวมทั้ง เห้..ตะกวดและตุ๊ดตู่ซึ่งเป็นพันธุ์หนึ่งของพวกนี้   เข้าทั้งหมด   เรียกรวมกันเป็นชื่อเดียว
เพราะตอนที่เขาเข้ามาเยือนในบ้าน ก็ไม่สามารถจะเข้าใกล้เพื่อสำรวจได้ว่าเป็นอย่างไหนกันแน่
มัวหนีเข้าบ้านเสียก่อน

แต่จำได้ว่าตัวแรกที่เข้ามาเยี่ยมเยียนให้ขวัญหนีดีฝ่อนั้นตัวใหญ่มาก  ใหญ่พอฟัดพอเหวี่ยงกับร็อทไวเลอร์  ตัวมันอ้วนอุ้ยอ้าย หางยาว
หนังหยาบสีน้ำตาล มีด่างขาวดำกระจายอยู่ซีกหนึ่ง   ตาจ้องเขม็ง   สีหน้าสีตาดุร้าย  ลิ้นสองแฉกตวัดแพล็บๆ
รูปพรรณสัณฐานละม้ายมังกรโคโดโม แต่ว่าย่อส่วนลงมาอีก
แม่บ้านดิฉันนึกว่าเป็นลูกจระเข้หลุดเข้ามา

ส่วนตัวที่เห็นไม่กี่วันมานี้ สีดำ ปราดเปรียว  เหมือนจิ้งเหลนผสมกิ้งก่า   เล็กกว่าตัวแรกมาก  ความยาวประมาณ ๒ ฟุตกว่าๆ

เรียกเขาว่าน้องตุ๊ดตู่ค่ะ   ชื่ออื่นไม่เพราะ

 คุณเฟื่องแก้ว หาความรู้เรื่องตัวที่กล่าวถึงได้ทั้งหมดโดยคลิ้กที่
ตัวช่วย: พจนานุกรมไทยออนไลน์
แล้วให้เซิร์ชคำว่า ตะกวด ตุ๊ดตู้หรือแย้ ฯลฯ (แฮะ ๆ เว้นชื่อไว้ตัว ไปหาเอาเองก็แล้วกัน)
จะมีคำบรรยาย อ่านดูก็จะพบว่าต่างกันเล็กน้อย
ส่วนมังกรโคโมโด ต้องเซิร์ชด้วย google นะครับ
หรือสนใจจะดูสไลด์โชว์ของญาติเขา ยกมาทั้งตระกูลก็เข้าไปที่
 http://www.varanus.net/slideshow
ทางใครทางมันนะครับ
ผมขอไปดูน้องน้องหนอนดีกว่า
แม่บ้านผมเขามักบอกลูก ๆ ว่าพ่อชอบไปเล่นจ๊ะเอ๋กับหนอน    

 ชื่อ ตุ๊ดตู่ ฟังแล้วน่ารักที่สุดเลยค่ะ (เฟื่องถึงขนาดลงทุนสวมวิกขนให้มันในจินตนาการเชียวนะ)

ขอบพระคุณมากนะคะ อาจารย์นิรันดร์
น้องหนอนของอาจารย์ เชื่องจังเลย ออดอ้อนเจ้าของด้วย
(เฟื่องเดาว่า เขากำลังนวดมืออาจารย์อย่างแข็งขัน)

ตัวแบบนี้ เรียก บุ้ง หรือเปล่าคะ
เฟื่องตั้งชื่อน้องหมาตัวหนึ่งว่า บุ้ง เพราะตอนเด็ก ๆ เขาขนชี้ๆ แบบนี้แหละ
เขาว่า ตัวบุ้ง โดนแล้วจะคัน แต่เฟื่องไม่เคยคันนะคะ

รูปน้องบุ้งใหญ่มากๆ ค่ะ
เฟื่องคิดว่า ในทู้น้องๆ ของเรา คงไม่มีโอกาสต้อนรับน้องหมู อีกต่อไป อิอิ

 ผม กับบุ้ง นับว่ามีวาสนาต้องกัน
เคยมีบุ้งตกใส่ผมเข้าไปในคอเสื้อด้านหลัง
ตอนหยิบออก ขนบุ้งอยู่บนหลังบนคอผมเต็มไปหมด
ก็ค่อย ๆ หยิบออกเท่าที่จะออกได้ แล้วก็นั่งรถเมล์ไฟไปทำงานต่อตามปกติ
ได้ยินว่า บางคนแพ้ขนบุ้งถึงเข้าโรงพยาบาล
แต่ผม คันยังแทบไม่คันเลย
แต่จะให้ลองให้ดูก็ไม่ไหว เพราะกว่าจะดึงขนบุ้งออกได้หมดก็หมดวันเหมือนกัน  
ที่จริงมีรูปบุ้งในสต็อกอีกมาก แต่เกรงจะเป็นการกลั่นแกล้งบางคนไป
จะเอามาให้ดูเฉพาะที่เห็นว่าสวยในโอกาสหน้านะครับ    

 เจ้าน้องหนอนในความเห็นที่ 57 ของ อ.นิรันดร์ ที่จริงจะกินใบไม้อีกหลายชนิดนะครับ
บางครั้งก็พบที่ต้นแพงพวย ยี่โถ หรือสั่นทมบ้างก็มี แต่ส่วนมากที่เจอจะกินใบแพงพวยได้ทุกตัว (ส่วนใบไม้อื่นบางตัวก็ไม่แตะเอาซะเลย)
ผมเลยไม่แน่ใจว่ามันขึ้นกับ variety ของหนอนใน สปีชีส์นี้หรือเปล่าด้วยอ่ะครับ
เวลาเข้าดักแดคุณเธอจะเข้าเหมือนผีเสื้อกลางคืนตัวโตๆส่วนใหญ่ที่เอาใบไม้มาคลุมตัวแล้วชักใยเชื่อมเข้าหากัน
พอออกมาเป็นผีเสื้อก็เป็นผีเสื้อกลางคืนตัวเขียวขี้ม้าเข้มปี๋ หน้าตาบอกบุญไม่ค่อยจะรับซักเท่าไหร่ หิหิ



ปล. ผมชอบหนอนต้นส้ม ต้นการเวก ทรงบาดาล หรือต้นจำปีมากกว่าครับ
อ่อ หนอนต้นมะพร้าวก็น่ารักดีนะครับ แต่ระวังไปเจอเอาหนอนผีเสื้อกลางคืนที่ขนเยอะๆบนต้นมะพร้าวล่ะครับ
ผมกับเพื่อนที่เคยเลี้ยงหนอนเรียกมันว่า "หนอนหอย" เพราะเธอค่อนข้างเก็บหน้าเก็บตาเหมือนหอย
แต่เวลาถูกขนเขาซักที ทั้งเจ็บทั้งทรมาน ปวดแสบปวดร้อนไปหลายวันน่าดูล่ะครับ
ตัวผมเองไม่เคยโดนหรอก แต่จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นคนที่โดนมีแผลเหวอะเป็นจุดๆ จุดนึงกว้างเกือบเท่าเหรียญห้าบาทอยู่เต็มแขนเลย

 เรื่องสัตว์ไม่พึงประสงค์ในบ้าน ผมเห็นเขาเป็นเรื่องธรรมดาน่ะครับ
โลกใบนี้มีชีวิตนับแสนนับล้านอยู่ร่วมกันมา ถ้าเราจะให้บ้านเราเป็นที่อยู่ของเราแค่คนสองคนตามที่เราต้องการ คงจืดชืดน่าดู

แต่ถ้าโผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัว หรือไม่ให้ซุ่มให้เสียงนี่ ผมรับไม่ได้เหมือนกันนะครับ
เมื่อก่อนนี้มีลานปูนลานนึงที่ผมต้องเดินผ่านบ่อยๆ ก็ตามประสาลานปูนทั่วๆไปที่ทำไม่ค่อยเรียบร้อยล่ะครับ
พอเวลาผ่านไปหลายปีดินที่ขอบก็ถูกน้ำฝนชะจนทรุดลงเป็นร่องแคบๆ ใหญ่บ้างเล็กบ้างไปตามระเบียบ
ใครที่เดินผ่านขอบๆลานปูนนี้ ตอนกลางคืนก็มักจะเจอคางคงตัวเล็กตัวน้อยกระโดดเข้าออกมาทักทายกันอยู่เสมอๆ
ถ้าช่วงไหนมีลูกคางคกตัวเล็กๆมาก ก็อาจจะมีการ "ฆ่าสัตว์ตายโดยประมาท" ได้ เพราะแต่ละตัวน่ะ เล็กกว่านิ้วก้อยเท้าอีก
แล้วจะไปกระโดดพ้นเท้าได้ยังไง อิอิ

เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่งช่วงสายๆ แดดกำลังสบายๆ ผมใส่รองเท้าหนังแบบเป็นสายรัดส้นเดินผ่านขอบลานปูนที่ว่านี่แหละ
แล้วก็หยุดแวะดูต้นไม้ซะหน่อยให้สบายตา จู่ๆก็รู้สึกว่ามีอะไรแหลมๆยาวๆวางแปะลงมาบนขาเบาๆ
แต่ตอนนั้นไม่ได้ตกใจอะไร ด้วยความที่คิดว่าเป็นกิ่งไม้แห้งๆ เลยก้มลงไปดู
ที่ไหนได้ เจ้าน้องตุ๊ดของอ.เทาฯแหละครับ ตัวสีเทาเข้ม มีจุดขาวๆเหลืองๆเต็มตัวเลย กำลังออกจากซอกดินที่เขาคงเข้าไปยึดเป็นบ้านซุกหัวนอนเมื่อคืนก่อนน่ะครับ
แล้วไอ้ของแหลมๆที่มาโดนเท้าผมน่ะ เล็บเขาครับยาวเฟื้อยเลย เหอๆ

เท่านั้นแหละครับ ทั้งคนทั้งตุ๊ดกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทาง คงตกใจกันทั้ง 2 ฝ่ายน่ะครับ แหะๆ
มารู้เอาทีหลังแหละครับ ว่าแม่ครัวในบ้านเขาเลี้ยงเอาไว้ช่วยจับหนู
เวลามันหาอะไรกินไม่ได้ก็โยนกระดูกมั่ง ก้างปลามั่ง โครงไก่มั่งให้มันกินบ้าง

แถมคนเลี้ยงยังมาเล่าต่ออีกว่า "สายตามันไม่ค่อยดีน่ะ เวลาใครเข้าไปใกล้ๆ ถ้าอยู่นิ่งๆเขาไม่รู้ตัวหรอก แต่อย่าขยับเชียวนะ เขาวิ่งป่าราบเชียว"
ผมเลยได้ถึงบางอ้อว่า มิน่าถึงได้วิ่งหนีผม ทั้งๆที่เจ้าตัวเอาเล็บมาเขี่ยเท้าผมแท้ๆ เหอะๆ

 เอิ๊กกก  ตายแล้วโดนตุ๊ดเหยียบเท้าาาาาาาาาาาาาา

เฟื่องว่า พวกนี้ เขากลัวคนจะแย่ไป ตื่นตูมเป็นที่สุด
แถวมหาวิทยาลัยพี่เฟื่องนะ เขาเรียกตัวแก๊กตูม
คือ ตาไม่ดีไง พอเขาได้ยินเสียงอะไรแกรกกราก
พ่อลงน้ำตูม ไปก่อน ไม่ฟังอีร้าค่าอีรม

พูดถึงคางคก เฟื่องเคยเอาอึ่งอ่างมาอาบน้ำป้อนข้าวด้วยละ
มีชื่อให้ทุกตัวเลย น้องอ้น น้องอ้วน น้องอ้ำ
ส่วนคางคก ไม่กล้าอาบน้ำ แค่ป้อนข้าวเฉยๆ ค่ะ

เดี๋ยวมาเล่าต่อ ขอไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก่อน
สายแย้ววววว

 ข้างนอก   ฝนกำลังตกหนัก  ตกมาเป็นชั่วโมงแล้ว
พอพรำได้สักพัก แมงเม่าก็มาบินกันว่อนทั้งที่แถวนี้ไม่มีตลาดหุ้น
ดิฉันนั่งพิมพ์งานอยู่เพลินๆ   หางตาเหลือบเห็นอะไรเคลื่อนไหวอยู่บนลานนอกห้องทำงาน  
ทุกวัน ตรงนี้นกหลายอย่างต่างชนิดจะมากระโดดโลดเต้นบนลาน  จิกอาหาร  บางตัวก็มาโยกชิงช้ากิ่งชำมะนาดให้ดูเล่น

มองดูอีกที เอ๊ะ ไม่ยักใช่  
น้องตุ๊กวิ่งปราดออกมา กลางสายฝน    งับออเดิฟที่บินว่อนกันอยู่อย่างว่องไว
น้องตุ๊กนะคะไม่ใช่น้องตุ๊ด    น้องตุ๊กเป็นจุดอ่อนของดิฉัน รักกันไม่ได้เลย แม้ว่าพวกเขามาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันมาหลายปีแล้ว
วันไหนหลุดเข้ามาในบ้าน  เป็นโกลาหลกันทั้งบ้าน

ดิฉันร้องเรียกแม่บ้าน(คนเดิมที่ไม่รู้จักน้องตู่น่ะแหละ  บัดนี้คุ้นกันดีแล้ว) ให้มาช่วยดู    ที่จริงก็ไม่รู้จะเรียกทำไม  ดูแล้วก็เท่านั้นแหละ
สักพักใหญ่  ได้ยินเสียงแม่บ้านร้องกรี๊ดสุดเสียง  และเสียงน้องร็อทเห่า
น้องร็อทผสมโดชอบเล่นกับแม่บ้านบ่อยๆ  งับชายเสื้อบ้าง โจนเข้าเล่นมวยหมู่กับเขาบ้าง    ดิฉันก็นึกว่าคนกับหมาเล่นกันตามปกติ
เลยไม่ได้ลุกออกไปดู

พักหนึ่งต่อมาแม่บ้านวิ่งเข้ามาฟ้อง  ว่าระหว่างกำลังล้างชามอยู่  คนขับ ซึ่งเป็นเกลอกันมาหลายปี
เห็นน้องตุ๊กเดินเล่นอยู่หน้าห้องทำงาน  เลยฝ่าฝนไปรับตัวมา  ใส่ขวดไว้ให้เดินมาส่งให้แม่บ้านเป็นของกำนัล
แม่บ้านเหลียวมาเห็น  ก็เลยเป็นต้นเหตุของเสียงกรี๊ดสลบเมื่อครู่

ตอนนี้น้องตุ๊กย้ายที่อยู่แล้วค่ะ  ถูกจับไปปล่อยที่อื่น
แต่น้องตุ๊กเขามีเข็มทิศประจำตัวนะคะ    เอาไปปล่อยไกลยังไงก็กลับมาถูก   ต้องปล่อยข้ามอำเภอกันเชียวละ

 บ้านอาจารย์มีอะไรสนุกๆราวกับมีมหกรรมสัตว์เลี้ยง(ทั้งแสนรักและไม่รัก) อยู่ตลอดทั้งปีจริงๆ
อ่านไปก็หัวเราะไป

อยากอ่านต่อแต่ก็หวั่นๆ พอเปิดกระทู้นี้ต้องรีบลากเม้าท์ยาวปรู๊ด ...มาข้อความสุดท้ายเลยทันที ไม่งั้นต้องมีการหงายหลังตกเก้าอี้กันอีกแน่ๆ

 วันนี้เอาเรื่องมาฝากคนที่กลัวแมงมุมมั่งดีกว่า

เรื่องมีอยู่ว่าหลายปีก่อน ผมแวะเอาของไปส่งไว้ที่บ้านคุณน้าของผม ซึ่งเป็นบ้านไม้เก่าเอามาแต่งใหม่ ด้านบนเป็นฝาไม้ขวาง ด้านล่างเป็นกระจกซะเกือบหมด
รอบบ้านเป็นสวน มีต้นไม้หลายชนิดขึ้นหนาแน่น สัตว์ต่างๆก็อาศัยกันอยู่ค่อนข้างชุกชุมพอดู

วันนั้นตอนไปถึง เจ้าของบ้านไม่อยู่ แต่ของที่เอาไปต้องฝากไว้ต้องเอาเข้าไปเก็บในบ้าน เพราะเป็นฤดูฝนถ้าของถูกฝนขึ้นมาจะพาให้เสียเอา
ผมก็ใช้กุญแจสำรองที่ท่านเจ้าของบ้านให้ไว้ไขเข้าไปจัดที่จัดทางวางของไว้ แล้วเขียนโน๊ตแปะให้เรียบร้อย

หลังจากคิดว่าทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วจะออกจากบ้าน กระเพาะปัสสาวะเจ้ากรรมของผมดันหดตัวขึ้นมา
เลยต้องรีบวิ่งหาห้องแห่งความสุขเข้าไปเทความทุกข์ออกซะหน่อย แล้วก็รีบเข้าไป ไม่ได้ดูอะไรให้ดี
จนฉี่เสร็จแล้วนู่นแหละครับ ถึงได้เห็นแมงมุมตัวบะเร่อ ความยาวจากปลายขาทั้งสองข้างคงเกือบๆ 4 หรือ 5 นิ้วได้ เกาะอยู่บนที่กดน้ำของโถชักโครก
พอเอามือเข้าไปใกล้จะกดน้ำ พี่แกก็ชูขาหน้าขึ้นมา ทำท่าจะสู้เอาซะจนผมตกใจ

ผมเลยต้องยืนค้างเติ่งอยู่เป็นนาน เพราะหวังว่าพี่แมงมุมจ๋าจะเดินออกไปให้ผมจัดการให้น้ำในโถมันกลับมาเป็นสีใสๆได้
แต่เขาก็ไม่เดินหนีไปซะที จนมองไปมองมาอยู่เกือบ 5 นาทีน่ะแหละ ผมถึงได้เห็นว่ามีขาเหลืออยู่แค่ 6 ขา
เข้าใจว่าคงสะบักสะบอมมาจากการผสมพันธุ์แน่ๆ ถึงได้ดุจนไล่ยังไงก็ไม่ไปง

จนแล้วจนรอด ผมเลยต้องออกจากบ้านคุณน้าพร้อมน้ำในชักโครกที่ยังเป็นสีเหลือง
กับโพสต์อิด แปะข้อความเพิ่มอีก 1 แผ่น ขอโทษคุณน้าไว้ที่หน้าห้องน้ำล่ะครับ แหะๆ

 อีกเรื่องนึงที่จำได้จนตายก็คงไม่ลืมเป็นประสบการณ์สยองกับน้องตุ๊กในห้องน้ำครับ
เรื่องมีอยู่ว่าครั้งหนึ่งที่ผมต้องเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำชั้นล่างของบ้านกึ่งทรงไทยหลังหนึ่ง (คล้ายๆหลังที่บรรยายไปมะกี้แหละครับ)
แต่หลังนี้ขนาดใหญ่กว่า เพราะเจ้าของมีลูกหลายคน

แล้วก็ด้วยความที่มีลูกหลายคนนี่แหละ ที่ทำให้คุณพ่อบ้านสถาปนิกของครอบครัวนี้ออกแบบอะไรๆไว้ให้เหมาะกะลูก 5 คนของครอบครัว
เช่นในห้องน้ำ ก็มีฝักบัวอาบน้ำ 2 อันสายยาวเฟื้อย เรียกได้ว่าถ้าเกี่ยวฝักบัวไว้กับที่แขวนฝักบัวฟื้น สายมันก็ยาวลงมากองอยู่กับพื้นส่วนนึงล่ะครับ
เพราะเจ้าของบ้านเขาบอกว่าเอาไว้อาบน้ำเด็กๆได้ทีละหลายคนดี

เรื่องเจ้ากรรมของผมนี่ก็อยู่กับสายฝักบัวแหละครับ
เพราะบ้านที่ว่านี่มีตุ๊กแกอยู่ในห้องน้ำด้วย แต่ผมไม่ทราบว่ามี (เจ้าของบ้านบอกว่ามันคงลอดรอยแยกของไม้เข้ามาหาแมลงกิน)

วันนั้นพอใช้ฝักบัวเสร็จ เห็นว่าก่อนที่ผมจะใช้เจ้าของบ้านเขาเอาสายฝักบัวมาขดไว้กับที่เกี่ยวฝักบัวอีกรอบหนึ่งไม่ให้สายระกับพื้น ผมก็เลยทำบ้าง
แต่ด้วยความมักง่ายของผมเอง ผมเลยใช้วิธีขดสายเป็นวงกลมรอบนึง แล้วโยนมันขึ้นไปเกี่ยวไว้ เนื่องจากว่าที่เกี่ยวนี่อยู่สูงจากพื้นพอประมาณ
ที่ไหนได้ มีน้องตุ๊กตัวหนึ่ง เกาะอยู่ตรงฝาผนังไม้ด้านบนเหนือที่แขวนผักบัวนั่นแหละ
สายฝักบัวเจ้ากรรมเลยไปเกี่ยวเอาเขาตกลงมา .... แต่แค่ตกลงมาน่ะ ไม่เท่าไหร่
เจ้าตุ๊กแกตัวใหญ่บะเริ่มนั่นดันตกลงมาบนต้นขาผมล่ะ เหอๆ
เดาได้มั้นครับ ว่าฉากต่อไปของผมเป็นยังไง อิอิ





ถ้าเดาไม่ได้ ลองนึกภาพเด็กซักคนอายุ 15 ร้องโหวกเหวก วิ่งออกจากห้องน้ำมาแก้ผ้าโทงๆดูแล้วกันครับ แหะๆ

 โดยส่วนใหญ่แล้ว แมงมุมขยุ้มหลังคา มันไม่กัดคนหรอกครับ
แล้วก็ออกจะกลัวคนเอามาก ๆ ด้วย
แค่เราเอามือเข้าไปใกล้ ๆ หรือเอาน้ำฉีด หรือเอาชายขากางเกงที่...
เข้าไปไล่ เขาก็กระเจิดกระเจิงแล้ว
โอกาสยากมากที่จะเข้าใกล้แมงมุมแล้วไม่หนี

ที่ผมทราบก็เพราะผมต้องการรูปน้องแมงมุมมาเข้าอัลบัม เก็บได้ยากมาก(พอ ๆ กับแมลงอื่นนั่นแหละ)

ส่วนน้องตุ๊กแก ผมไม่ค่อยมีประสบการ สักเท่าไร
คือไม่เคยให้เขาขึ้นมาเดินบนมือ บนขาเหมือนพวกแมงมุม แมลงหรือหนอนผีเสื้อ
(หนอนแมลงวันผมก็ไม่เล่นนะครับ    )
ก็มีอยู่หลายครั้งเหมือนกันที่ได้ไกล้ชิดกับน้องตุ๊กแก แต่ก็ไม่ยอมสัมผัสตรง ๆ
คือจะใช้ถุงมือบ้าง ถุงพลาสติกบ้างจับเค้าไปทิ้งไกล ๆ บ้าน
ก็ไม่พยายามต่อสู้อะไรผม เพียงแต่ดื้อแล้วมือตีนตุ๊กแกนั้นเหนียวมาก ๆ จริง
สมที่เค้าเรียกกันว่า "เหนียวเหมือนตีนตุ๊กแก"

คุณติบอช่วยเล่าต่อหน่อยสิครับว่า
น้องตุ๊กแกหลุดออกจากหน้าขาได้อย่างไร กำลังสนุกเชียว
หวังว่าน้องตุ๊กแกไม่ได้กัดอวัยวะสำคัญไปนะครับ (กึ๋ย สยอง )

 ดีนะที่สมัยนั้นไม่มีคลิปวีดีโอ  ไม่งั้นคุณติบอเป็นดาราใน fw mail ไปแล้ว
*******************
หนูเฟื่อง คากคกมันโขกได้นะหนู   โดนโขกเข้าละก็ บวมปูดเชียวละ
********************
มาเล่าถึงน้องอีกรายที่น่ารักมากดีกว่า
ที่บ้านที่คนขับอยู่คนหนึ่ง เป็นคนเก่าแก่คนของแม่ดิฉัน ทำงานมายาวนานกว่า  ๓๐ ปี  
หลังจากคุณแม่ถึงแก่กรรม  คุณแม่ก็ทิ้งแกให้เป็นมรดกตกทอดมาถึงดิฉัน ไว้เลี้ยงต่อไป  
คนในบ้านเรียกว่าลุง แต่ตัวจริงมีหลานปู่หลานย่าตัวน้อยๆแล้ว

ลุงเป็นคนชอบเลี้ยงสัตว์ หมูหมากาไก่และปลา จนเมียยื่นคำขาดไม่ยอมให้เอาเข้าบ้านอีก  เพราะหล่อนเป็นคนรักความสะอาดอย่างฝังหัว
ลุงก็เลยพาของโปรด ชื่อน้องกุ๊กมาไว้หลังบ้านดิฉันแทน  สองคู่

ตอนเช้าๆไปเดินเล่นออกกำลังกายหลังบ้าน   น้องกุ๊กฝ่ายหญิงก็พาเจ้าเจี๊ยบลูกๆของเธอมาหาอาหารเช้ากินอยู่บนพื้นหญ้า
คุ้ยเขี่ยหาเมล็ดพืชหรือตัวหนอนกินอย่างเพลิดเพลิน
ลูกๆก็วิ่งตามแม่แจ  เกาะกันเป็นกลุ่ม  
แม่เจออาหาร ก็เขี่ยดินกระจายๆ เพื่อให้ลูกจิกได้ถนัด
ส่วนพ่อ ชอบบินขึ้นไปจับอยู่บนกิ่งมะม่วง หรือไม่ก็หลังคาโรงรถ  บางทีก็ขันได้ขันดี ทั้งที่แดดแทบจะเลยยอดมะม่วงแล้ว

น้องกุ๊กของดิฉันเป็นไก่ป่าค่ะ ไม่ใช่ไก่บ้าน  
ตัวผู้ขนสวยยังกะระบายสี   เหมือนไก่เซรามิคที่ดิฉันมีอยู่ตัวหนึ่งไม่ผิดเพี้ยน  
ยังไม่ทันสว่างก็ปลุกพวกเราด้วยเสียงแหลมเย็น  
ใครตื่นเช้าก็ชอบอกชอบใจบรรยากาศ  แต่คนตื่นสายจะบ่นพึมเลยว่านอนต่อไม่ลง

ตอนเช้าๆแดดอ่อน ลมเช้าพัดโชย  กลิ่นอายน้ำค้างยังพรมอยู่บนยอดหญ้า   น้องกุ๊ก เดินกุ๊กๆพาลูกกินอาหารเช้าอย่างเป็นสุข และสงบ

เห็นแล้ว สามารถเดินกลับเข้าไปในหนังสือแบบเรียนสมัยประถมได้โดยไม่ต้องพึ่งประตูกาลเวลาของโดเรมอน
บางคนอาจจะรู้สึกว่ายืนเคียงข้างมานะ มานี  ส่วนปิติและชูใจกำลังเดินมาสมทบ
บางคนก็อาจจะมองหานกกางเขน นิ่ม นิด หน่อย น้อย ที่มีรังอยู่แถวๆนั้น
บางคนก็อาจจะกลับไปสู่บ้านเดิมสมัยเด็กๆ  ปู่ย่าตายายเดินออกไปสู่ผืนนา หรือเข้าสวนในตอนเช้า

อารมณ์อย่างนี้  เอาสยามพารากอนหรือเอมโพเรียมมาแลกก็ไม่ยอม

แต่...น่าเสียดายว่าความสุขนั้นมักไม่จีรังยั่งยืน  
น้องกุ๊กมาอยู่กับดิฉันได้ไม่นาน  ไข้หวัดนกก็ระบาด    
"มรดก" ของดิฉันก็เลยจำต้องมาเอากลับไปทั้งครอบครัว    

ถามถึงน้องกุ๊กทีไร เขาบอกว่าฝากเพื่อนไว้  สุขสบายดี
แต่ดิฉันไม่เชื่อหรอก   ป่านนี้น้องกุ๊กกับลูกๆคงไปเป็นดาวลูกไก่ให้เขาแหล่ในงานบวชแล้ว
เอาเถอะ   คนเล่าไม่อยากบอกความจริง คนฟังก็ไม่อยากฟังความจริงเหมือนกัน
เพราะโลกกลมๆใบนี้มันมีความจริงที่น่าเจ็บปวดอยู่อีกเหลือคณานับ  ขอบรรเทาสักเรื่องจะเป็นไรไป

 ผมนึกว่าน้องกุ๊กของอาจารย์จะถูกน้องร็อคพาไปเที่ยวบ้านเก่าเสียอีกครับ    

 ตอนแรกก็กลัวเหมือนกันค่ะ อาจารย์ ต้องปิดประตูกั้นไว้คนละส่วน
แต่พอเผชิญหน้ากันเข้าจริงๆ น้องร็อท (ตอนนั้นร็อทผสมโดยังไม่มา) กลับไม่ราวีอย่างที่คิด
เขาเดินเฉียดไปใกล้ๆเหมือนดูว่านี่อะไร   พอร้องเรียกให้กลับ ก็เดินกลับ  ไม่สนใจอีกเลย
ส่วนเจ้ากุ๊กชายชอบบินปร๋อหนีร็อทขึ้นไปบนกิ่งมะม่วง
ถ้าเป็นน้องโดละก็    คงเข้าไปอยู่ในพุงกันทั้งฝูงแล้ว ไม่รอดหรอก

ศัตรูที่น่ากลัวของน้องกุ๊ก คือน้องตุ๊ดตู่   ตามสัญชาตญาณดั้งเดิมของเขา  
ชอบมาวนเวียนขโมยไข่ กับลูกเจี๊ยบไปเป็นประจำ
ขนาดต้อนเข้าสุ่ม  ยังหายไปได้เลย

 แมวบ้านคุณจ้อ  หน้าตาคุณนู้..คุณหนู

เห็นจะต้องเปลี่ยนชื่อเทาชมพูเสียแล้ว   ไม่ให้สับสนกับน้องๆบ้านคุณจ้อ

รูป 76  สนใจแขนที่อุ้มแมวมากกว่า    คลับคล้ายคลับคลาพิกล
เป็นแขนเดียวกับที่ดิฉันรู้จักรึเปล่าเนี่ย

 ผมไม่ได้เล็งแขนคุณจ้อครับ ผมเล็งสร้อยทอง

เอ๊ะ วิญญาณมิจฉาชีพเข้าสิงหรือนี่..

 เอ ผมไม่ได้เริ่มนา ไอ้ตัวตุ๊ดตู่นี่ แค่เข้าไปผสมโรงกับเขาด้วย  
ดูหน้าตาแล้วกคล้ายกี้งก่ามากกว่าคุณตัวเงินตัวทองแยะเลย
แยกไม่ออกอย่างนี้นี่เล่า ถึงชอบชีววิทยาก็ไปเรียนกับเพื่อน ๆ เขาไม่ได้
ผมถึงต้องหนีมาเรียนฟิสิกส์ :-|

ชอบเจ้าโป๊ะแตกมากเลย หน้าตามันกวนดีแท้ ๆ เห็นแล้วอยากฟัดมันสักพัก
แมวน่ารักมากทั้งสองตัวเลยครับ    

 นกตัวเล็กๆอีกชนิดหนึ่งที่เป็นสมาชิกของบ้านหลังนี้ คือนกอีแพรดครับ
เธอแพรดได้สมชื่อ และทำตัวได้สมกับคำนำหน้าว่า "อี" เพราะจุ้นจ้านและ "ลุย" เกินใคร

ถ้าเขาหาของกินหรือทำรังกันอยู่แถวไหน ใครกล้าเดินเฉียดเข้าไปใกล้อาจจะเจอเอาตอร์ปิโดมีชีวิตเล็กๆ 2 ตัวจู่โจมเข้ามาเหนือหัวเอาได้
แต่อยู่ที่นี่ เจ้าของบ้านดูจะภูมิอกภูมิใจกับนกอีแพรดมากกว่านกชนิดอื่นๆที่ความกล้าบ้าบิ่นของเธอๆทั้งหลายนี่แหละครับ
คุณเธอก็พากันชักชวนเพื่อนฝูงยกขโยงกันเข้ามาทำรังที่นี่หลายครอบครัว

ผมเลยได้มีโอกาสเห็นรังเล็กๆรูปถ้วยของเธอที่นี่เป็นครั้งแรก ที่คู่สามีภรรยาอีแพรดคู่หนึ่งควงปีกกันเข้ามาสร้างไว้ตรงง่ามกิ่งของต้นแก้ว
เขารังสานเป็นรูปถ้วยอย่างเป็นระเบียบ ความกว้างไม่เกิน 2 นิ้ว
ผิดกันอย่างลิบลับ กับรังที่ดูเหมือนถุงเท้าเน่าๆของนกกินปลีในความเห็นที่แล้ว กับคอนโดชุ่ยๆที่สร้างมาจากการขโมยไม้กวาดของคุณกระจอกในความเห็นก่อนนู้น

ตอนที่ผมเห็น ในรังมีไข่ฟองกระจิ๋วหลิวฟองหนึ่งอยู่ในนั้นแล้ว แต่พ่อนกแม่นกไปไหนไม่ทราบได้ จนนึกสงสัยไม่หายว่าเจ้าพวกนี้ห่างรังกันบ่อยหรือ
กระทั่งหลายวันผ่านไปผมกลับไปอีกรอบ คุณน้ามาบ่นให้ฟังว่า "วันก่อนน้านั่งอ่านหนังสืออยู่ ได้ยินเสียงนก 2 ตัวนี้ร้องล่ะ ออกมาดูเห็นไล่แมวกันอยู่ที่รั้ว เลยช่วยมันไล่แมวไป ที่ไหนได้ ไม่กี่วันผ่านไปมาดูอีกที ลูกนกหายไปแล้ว"

ใครไม่เคยเห็นนกอีแพรดไล่แมวคงนึกภาพไม่ออกว่าดุเด็ดเผ็ดมันขนาดไหน
ตัวนึงโฉบไล่จากทางซ้าย ตัวนึงบินเข้าจากทางขวา ยิ่งกว่านักบินผาดโผนเสียอีก เห็นทีไรอดเสียวแทนไม่ได้
พ่อแม่นกตัวจิ๊ดเดียวคู่นึงสู้กับแมวตัวบะเริ่ม ใหญ่กว่ามันหลายเท่าได้อย่างไม่คิดชีวิต เพื่อปกป้องลูกน้อยให้ปลอดภัย

ว่าแล้วก็อดนึกถึงคนไม่ได้ อุ้มท้องมายังจะฆ่าบ้าง ทิ้งบ้าง ทำแท้งบ้างให้เห็นเป็นข่าวบนหนังสือพิมพ์หน้า 1 สะเทือนอารมณ์คนอ่านอยู่เรื่อยๆ
สงสัยเดี๋ยวนี้ปักษธรรม คงสูงกว่ามนุษยธรรมนะครับ แหะๆ



ปล. หาภาพนกอีแพรดให้ดูไม่ได้อ่ะครับ

 วันนี้นั่งดูพรบ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า เพราะผมคิดว่าสักวันถ้าเราคิดจะเลี้ยงสัตว์ , เลี้ยงนกไว้ดูเล่นสักตัวต้องทำยังไง ตัวไหนเราเลี้ยงไม่ได้บ้าง อยากเลี้ยงนกกินปลีเหมือนในรูปดูบ้าง ก็เลยแวะไปดู พรบ.ก่อนเพลินๆฆ่าเวลา
รู้ไหมครับ ผมเจออะไร ?? ผมอ่านพบว่า เจ้าน้องตุ๊ก ของแต่ล่ะท่านมีรายชื่อไปรวมกลุ่มอยู่ใน บัญชีสัตว์ป่าคุ้มครองเหมือนกับสัตว์หายากอย่างอื่นกับเขาด้วย!!


ตุ๊กแกบ้านสีเทา , ตุ๊กแกหลังจุดคู่ ที่เห็นอยู่ตามบ้านทั่วไป มีรายชื่ออยู่ในอันดับที่30 และ 36ของหมวดสัตว์เลื้อยคลาน
นั่นแสดงว่าเราจะ ฆ่า ครอบครอง ล่า ซื้อขาย มันไม่ได้เลย! ถ้าฆ่าหรือทำอย่างอื่นตามนี้ ก็มีโทษอีก??

นี่จะเอาหนังกะติ๊กไปยิงมันไม่ได้เลยว่างั้นเถอะ ..?? .เกลียดมันกลัวมันเลยเอาไม้ไปจิ้มๆ ไล่ บังเอิญมันใจเสาะเกิดตายขึ้นมา หลวงท่านรู้เข้า เราพาลซวยอีก!!

นี่เป็นความรู้ใหม่ของผมนะครับนี่...(อ่านเจอก็เลยเอามาเล่าและยกตัวอย่างให้ฟังเฉยๆครับ . ผมไม่คิดไปรังแกจริงมันหรอก เพราะพวกนี้มันก็น่ารักดี ทำตาโตกะแลบลิ้นแผล๊บๆเป็นอยู่2อย่าง ไม่เหมือน อึ๊ย...... )

ปล.นกกินปลีของคุณติบอก็เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองเหมือนกันแฮะ..

ปล.จะเอาภาพตุ๊กแกสีเทามาให้ดูดีไหมนี่..ของผมมีรูปที่พร้อมจะเอามาลงอยู่เพียบ..

 หลังจากไปเปิด Birds of Thailand ของคุณหมอบุญส่ง เพื่อมาตอบคุณหมูน้อยฯ
ถึงได้ข้อมูลมาว่าแม้ว่านกอีแพรดในประเทศไทยจะมีหลายชนิดด้วยกัน (นอกจาก 3 ตัวที่คุณหมูน้อยยกมา ยังมีนกอีแพรดอกลาย กับนกอีแพรดคิ้วขาวด้วย)
แต่นกอีแพรดที่มีเขตการกระจายตัวในเขต กทม. มีอยู่ชนิดเดียว คือ "นกอีแพรดแถบอกดำ" ครับ

 ขอบคุณอาจารย์อาจารย์จ้อที่เอารูปเจ้าโป๊ะแตกมาฝาก
อยากได้รูปที่เห็นหน้าเขาชัด ๆ มีไหมครับ

ที่บ้านผมเลี้ยงตุ๊ดตู่ไว้ตัวหนึ่ง
แต่ไม่ได้อยู่ในเรี่ยวในรูนะครับ
มันอยู่ในห้องนอนเลยทีเดียว
อาหารโปรดคือรีโมทฯทุกยี่ห้อ หากวางเผลอไว้ มันแทะเกลี้ยงไม่เหลือให้กดเลยทีเดียว
ลองเดาหน้าตาตุ๊ดตู่ที่บ้านผมดูสิครับ    

 มีอะไรให้ตกใจอยู่เรื่อยๆเลยนะครับอาจารย์...?? แหม๋
แต่ไอ้เจ้าตัวนี้ค่อยทำใจได้หน่อย

เจ้าแมงมุมตัวนี้ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย บ้านอาจารย์ท่าจะมีไอ้เจ้าตัวแปลกๆเยอะทีเดียว ไม่แน่นะครับต่อไปเราอาจได้ยินชื่อ แมงมุมนิรันดร์ , หนอนสามสีนิรันดร ฯลฯเหมือน ค้างคาวกิตติ ก็เป็นได้

 ตอนแรกว่าจะถามว่า บ้านอาจารย์นิรันดร์เลี้ยงน้องอะไรอีกบ้างคะ
ตอนนี้ เปลี่ยนใจค่ะ จะถามใหม่ว่า

บ้านอาจารย์ไม่เลี้ยงน้องอะไรบ้างคะเนี่ย น่ารักๆ ทั้งนั้นเลย
ดู๊ กระต่ายกินกล้วยไม้

แต่ก่อนเฟื่องเด็กๆ ให้น้องต่ายสามตัว บิ๊กบอส บวบเหลี่ยม กับใบบอน
กินข้าวคลุกไข่เจียวค่ะ เห็นกินกันหนุบหนับเลย อิอิ

แต่คงไม่แปลกเท่าไหร่ เพราะน้องตุ๊ดตู่ของอาจารย์นี่ รีโมท ก็ชอบแทะนี่นา

 
ที่เลี้ยงจริงจังก็มีแค่ 4 สัตว์ หมา แมว กระต่าย แล้วก็ปลาตู้
แต่ปลา ผมไม่ค่อยผูกพันธ์กับมันนัก เพราะไม่อยากให้ลูกเลี้ยง
จะดูปลา เราต้องไปนั่งเฝ้าที่ตู้ปลา ทำให้เรามีสิทธิ์ที่จะลืมให้อาหาร ให้อากาศ ให้ ฯลฯ เรื่องมาก
ดูไม่ดี ปลาก็ตาย ก็ตายยกอ่างไปหลายรอบแล้ว สงสารมัน เพราะเลี้ยงไม่เป็นก็ไม่อยากให้เลี้ยงเท่าไรนัก

กระต่ายนี่มันแทะทุกอย่าง หนังสือ ตะกร้าหวาย ไม้ ผักสด ผลไม้สด กินเรียบ
แต่ความน่ารักคือ มันรู้ประสา
เวลาเขานึกสนุก เขาจะวิ่งมาชวนเราเล่นด้วย
วน วน วน รอบขาทั้งสอง เป็นวงกลมบ้าง เป็นเลข 8 บ้าง แล้วก็ชอบให้เกาแก้ม ชอบให้แปรงขนให้

อาหารหลัก เป็นอาหารเม็ด มี 2 แบบ แบบธรรมดา กับแบบที่ถ่ายแล้วมูลไม่เหม็นมาก
มูลกระต่าย ไม่เป็นปัญหา เพราะเป็นเม็ด ๆ เอาไปใส่ต้นไม้ได้ดี
แต่ฉี่กระต่ายนี่ เหม็นรุนแรงมาก
ใครทนไม่ได้ก็อย่าเอามาเลี้ยงในบ้าน

แล้วก็ต้องระวังแมวหมาให้ดี มันเป็นอาหารเขาตรง ๆ เลย

 แหะๆ เฟื่องก็ไม่ชอบเลี้ยงปลาค่ะ ถ้าปลาคนอื่นละ ดูได้ แต่ขอไม่เลี้ยง เพราะน่าเบื่อ
เลี้ยงดูเล่นๆ ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไหร่ เลยไม่เลี้ยง

นกนี่ เฟื่องก็ชอบ แต่เลี้ยงไม่ได้ค่ะ ตายหมด (สงสัยมันจะเฉาหูตาย เจ้าของเรื่อยเจื้อยกว่านก)
เคยมีคนให้นกแก้วขนเขียวปี๋ ปากแดงแจ๊ดมาตัวหนึ่ง จากเกาะล้าน
เลยเรียกมันว่า บิลเลี่ยน (พันล้านเลย ล้านเดียวไม่เอา) เรียกสั้นๆ ว่า บิลลี่
แต่เห็นเขาบอกว่า เป็นนกแก้วที่หัดให้พูดไม่ได้ ดีแต่ร้องแก๊กๆๆ
ตอนได้มานะคะ บิลลี่ เชื่องมาก ติดคน โดยเฉพาะเฟื่อง
เขาจะเกาะไหล่เฟื่องตลอดไม่ยอมปล่อย
ชอบดูทีวี เปิดทีวีให้ดูจะเงียบเลย น่ารัก
ตอนนั้น พักโรงแรมที่พัทยา ก่อนนอนก็เอาเขาไปเกาะขอนตากผ้าในห้องน้ำ
พ่อร้องแก๊กๆ กรี๊ดๆ ลั่นไปหมดไม่ยอมเงียบเลย
เฟื่องต้องเอามาเกาะไหล่นอนด้วย ถึงจะเงียบน่ะ คิดดู๊
(เอาผ้าขนหนูมาปูไหล่ให้เกาะนอน)
พอเอากลับมาถึงบ้านซื้อกรงนกใหญ่มากให้อยู่ เขาโกรธค่ะ
ทีนี้ พอจะจับหรือเอาออกมาละ จิกเลย คงโกรธมากๆ ที่เอาเขาไปขัง
ตอนหลังไม่ได้ตัดปลายปีก พอเอาออกมาหมาไล่ เขาเลยบินหนีไป
พอกรงบิลลี่ว่าง ก็เอานกหงส์หยกมาเลี้ยงสามคู่
เลี้ยงไปสักพัก มันก็หงอยอีกแล้ว ร่วงวันละตัว เฮ้อ
หรือจะตกใจหมาเราก็ไม่ทราบค่ะ ตะละตัวแสบๆ ทั้งนั้น

ที่ต้องเลี้ยงโดยจำเป็นอีกอย่าง คือหนูตะเภาสองตัว
คนขายเขาจะทิ้งหรือยังไงไม่ทราบ เด็กๆ เขาเลยเอามาให้
ตัวเมียแสนรู้มาก หรือเป็นเพราะท้องเลยหิวบ่อยก็ไม่ทราบนะคะ
เห็นคนเดินผ่านกรงไม่ได้ ต้องเรียก หาของให้กิน
แต่ตัวผู้ขี้กลัวมากๆ เห็นคนผ่านนี่ มุดๆๆๆ ไม่รู้จะมุดไปไหน

แฮมสเตอร์ ก็น่ารักดีค่ะ เหมาะกับคนทำงานดึกๆ กลางคืน เลี้ยงไว้อยู่ดึกเป็นเพื่อน
เพราะหล่อนตื่นกลางคืน ถีบกงล้อแกร็กๆๆๆ ทั้งคืนเลย

 น้องๆที่มารับลูกโป่งนี่ เป็นคนละคนกับน้องๆของเรา ที่เลี้ยงไว้ในบ้านใช่ไม๊นี่

?????????????

 น่ารักจังเลยค่ะ ทั้งทีมแจกลูกโป่งและเด็กๆ
ลูกโป่งก็น่ารักมากๆ อยากได้มั่งจัง

เฟื่อง เพิ่งสูญเสียลูกโป่งสวรรค์ไป ฮิๆ เอาลูกโป่งบิดแทนก็ได้ค่ะ

 ขอบ้างๆๆ

นะคร๊าบ...    

 ขอยกย่องเป็นกุศลศิลปะ หนึ่งไม่มีสอง
ชำระใจผู้ให้
บำเรอใจผู้รับ
บำรุงใจผู้อ่าน

ความปรีดา สถาวร อยู่นานกว่าวัตถุ
อนุญาตให้พักร้อนได้เพิ่มอีกปีละ 30 วัน

งานทางนี้ หมูน้อยรับเหมาดูแล.....แอ่ม
ใครถ่ายรูปครับ เก็บบันทึกอารมณ์ความรู้สึกได้เยี่ยม
โดยเฉพาะ 123
น้อยคนจะถ่ายรูปให้ลูกโป่งพูดได้นะครับ

ขอสวัสดีเจ้าเรือนด้วยครับ

 กราบขอบพระคุณค่ะ อาจารย์เทาชมพู
หน้าตากระต่ายน่ารักมากๆ เลยค่ะ ยิ้มแป้นเลย
(หน้ากลมแป้นเหมือนคนรับไม่มีผิด อิอิ)

 แล้วกัน...จากไปไม่กี่วัน กลับมาเรือนไทยถูกยึดซะแล้ว

หัวหน้าคณะปฏิวัติ สั่งให้เว้นวรรคระยะยาวอีก ๓๐ วัน   มีการตั้งรักษาการฯดูแลแทนเสียด้วย  แสดงว่าวางแผนเตรียมการไว้หมดแล้วล่วงหน้า

ว่าแล้ว ครูไหวแกก็เดินงกเงิ่น  มือหนึ่งหิ้วห่อผ้าเก่าๆ    อีกมือก็ถือลูกโป่งที่ตั้งใจจะนำมาฝาก
ลับหายไปอย่างเศร้าสร้อย   ตรงสุดโค้งถนน  กลืนหายไปในความขมุกขมัวยามตะวันชิงพลบ...

*************************
ป.ล. ๑) ภาพถ่ายฝีมืออาจารย์นุ้ย ค่ะ
ป.ล. ๒) จะไปรออยู่ที่กระทู้ฆาตกรรมนะจ๊ะ  หนูเฟื่อง  อ่านของหนู กำลังมันเชียว