ความ...กลัดกลุ้มรุมเร้าเข้าถาโถม
รัก...จู่โจมจิตใจจนไหวหวั่น
ท่วม...ท้นทุกข์ลุกลามห้ามไม่ทัน
หัว...ใจพลันฟั่นเฟือนเหมือนละเมอ
เอา...อะไรไปปรามหนอความรัก
ตัว...ฉันจักห้ามใจอย่างไรเหรอ
ให้...งมเข็มในสมุทรยากสุดเจอ
รอด...จากเธอคงยากกว่า...อย่าฝืนเลย.
นกบินเดี่ยว
http://nokbindeaw.wordpress.com/