เรือนไทย

ไหนไหนท่านจอมโจรจอมใจก็หลวมตัวขึ้นมาบนเรือนไทยแล้ว (ในกระทู้ลิเกข้างล่าง) จับท่านอาบน้ำประแป้งเกล้าผมจุกให้เป็นไทยดีกว่า...
ชอลิ่วเฮียง พระเอกนิยายกำลังภายในของโกวเล้งรายนี้ ออกเสียงชื่อเป็นสำเนียงจีนกลางได้ว่า ฉู่หลิวเซียง แปลว่า "หลงเหลือกลิ่นหอมแซ่ชอ /ฉู่" หรือ "ทิ้งกลิ่นหอมแซ่ชอ"  หมายความว่าไปที่ไหนก็ทิ้งกลิ่นหอมหวนไว้ที่นั่น แม้ตัวไปไหนไกลแล้วกลิ่นก็ยังอยู่ ชาวยุทธด้วยกันขนานนามเป็นเกียรติว่า ชอเฮียงส่วย แปลว่า ขุนพลหอมแซ่ชอ
จากชื่อ ผมสงสัยว่าชาติก่อนอีตาชอกี เอ๊ย ชอลิ่วเฮียงนี่จะเป็นชะมด เที่ยวทิ้งกลิ่นเรี่ยราดไปทั่ว
ชอลิ่วเฮียงในนิยายของโกวเล้งไม่ปรากฏว่ามีญาติอยู่ทางเสียมล้อ หรือเสียนโหลกั๋วคือสยาม แต่คนไทยแต่ก่อนที่มีพฤติการณ์คล้ายๆ ชอลิ่วเฮียงก็มี ท่านอาจารย์คึกฤทธิ์เคยเล่าถึงญาติผู้ใหญ่ของท่าน ที่เป็นสุภาพสตรีในวังสมัยโน้น ที่ใช้เครื่องหอมอบร่ำประทิ่นผิว รวมทั้งอบผ้าผ่อนท่อนสไบด้วยหอมฟุ้งไปทั้งตัว ขนาดที่พูดกันว่า นั่งที่เรือนไหนก็หอมติดกระดานเรือนที่นั่น นับว่าเป็นการ "หลิวเซียง"  คือ ทิ้งกลิ่นหอมได้เหมือนกัน
 
จึงสรุปได้ว่า ชอลิ่วเฮียงเป็นญาติกับอาจารย์คึกฤทธิ์ (ไม่นับที่เป็นญาติกับชะมด) ด้วยประการฉะนี้

มารับความรู้ค่ะ
มีเกร็ดอื่นๆจะเล่าอีก ก็ขอเชิญเลยค่ะ
 
ท่าทางจอมโจรจอมใจจะใช้อาร์มานี่เปลืองไม่ใช่เล่น
บนเรือนไทย  ชอลิ้วเฮียงจะยอมประแป้งสารภี ชะโลมน้ำอบนางลอย
หรือพลิ้วกายกลับยุทธจักรไปโดยด่วน..คะ

ชอลิ่วเฮียงสมัยนี้  สงสัยจะใช้ โอเดอทอยเล็ต มังคะ  ไม่งั้นสาวๆไม่สนแล้วค่ะ คิกๆๆ

I heard the name of "Lipo" from a Thai novel ka. If K.Tao or K.  Nil  know about this actor, would  you please tell  me who he is?

ลิโป้ หรือคะ  
ถ้าใช่  ก็เป็นตัวละครสำคัญในเรื่องสามก๊กค่ะ  
รายละเอียดเชิญคุณนิลกังขา หรือท่านอื่นที่รู้เรื่องจีน มาอธิบายดีกว่าค่ะ

I am not sure if I remember it correctly or not. I remember only that this guy said that "in the future, even though he will be a great man, he will have only one girl, his lover, in his heart" ka.

I should use "I" instead of "he" ka."

ชอลิ่วเฮียงนี่ โกวเล้งแปลงมาจากเชอร์ลอคโฮมที่โด่งดัง คุณนิลกังขาทราบรึไม่?

แต่รูสึกตอนแต่งโกวเล้งคงดูเจมส์ บอนด์ ๐๐๗ ไปด้วยเลยมีเสน่ห์เกินเชอร์ลอคโฮม

ผมนึกว่า ชอลิ่วเฮียงกับตัวละครของโกวเล้งอีกตัวตือ เล็กเซียวหงส์นี่ เล็กเซียวหงส์น่าจะเป็นเชอร์ล็อก โฮลมส์มากกว่านะครับ ส่วนชอลิ่วเฮียงอาจจะเป็นจอมโจรอาแซนลูแปงมั้ง เล็กเซียวหงส์เน้นการสืบสวนสอบสวนคดี ส่วนชอลิ่วเฮียงเป็นสุภาพบุรุษโจร แต่ตอนหลังๆ ก็ชักจะคล้ายๆ กัน คือกลายเป็นนักผจญภัยแบบ 007 ผสมอินเดียน่า โจนส์ไปทั้ง 2 ตัว
นอกเรือนไทยไปหน่อยครับ

เชอร์ลอค โฮลมส์ของไทย คือที่แปลงมาให้เป็นไทยแล้ว ดูเหมือนเห็นมีพระราชนิพนธ์ ร. 6 เรื่องชุดนิทานทองอิน นายทองอินเป็น "ท่านสืบ"  (- แปลว่านักสืบครับ) มีนายวัด ที่ทรงแปลงจากหมอวัตสัน เป็นลูกคู่
นอกนั้นจะมีอีกหรือไม่ ยังนึกไม่ออก อาจจะถือว่างานชุดอินทรีแดง อินทรีทอง ของ เศก ดุสิต เป็นเชอร์ลอกโฮลมส์ของเมืองไทยได้ไหม ก็ไม่เชิงนัก ทำท่าจะเป็นเรื่องบู๊ที่พระเอกปิดหน้าแบบมนุษย์ค้างคาวมากกว่าสืบสวนสอบสวนอย่างโฮล์มส

คนฃที่คุณ B พูดถึง ฟังเสียงชื่อน่าจะเป็นลิโป้ในสามก๊ก แต่ก็แปลก ลิโป้ในสามก๊กเป็นชายหนุ่มรูปงาม ฝีมือทวนดี แต่งตัวโก้ชอบค่าดเข็มขัดหัวสิงห์  (ยาขอบเรียกว่าอัศวินหัวสิงห์ในสามก๊กฉบับวณิพกของท่าน) แต่ไม่มีคุณธรรมความกตัญญูในใจเลย ถูกด่าไว้ว่า ไอ้ลูกสามพ่อ คือพ่อผู้ให้กำเนิด หนึ่ง เจ้านายคนแรกซึ่งผมลืมชื่อไปแล้ว หนึ่ง และตั๋งโต๊ะมหาอุปราชเผด็จการ อีกหนึ่ง ลิโป้ทิ้งนายเดิมตัวมาสามิภักดิ์ตั๋งโต๊ะนายใหม่ได้ง่ายๆ ถึงขนาดยอมเรียกผู้เผด็จการโจรปล้นแผ่นดินอย่างตั๋งโต๊ะว่าพ่อ แต่ครั้นผิดใจกับตั๋งโต๊ะ (เพราะกลอุบายของอองอุ้น โดยอาศัยมารยาหญิงของเตียวเสี้ยน) ก็ยินดีมาร่วมมือกับฝ่ายตงฉินฆ่าตั๋งโต๊ะพ่อเลี้ยงตัวเองได้ง่ายๆ เหมือนกัน
เมื่อฆ่าตั๋งโต๊ะตายแล้วลิโป้ก็ชิงเตียวเสี้ยนออกมาจากบ้านตั๋งโต๊ะรับเอาไปเป็นเมีย ภายหลังรู้สึกจะถูกโจโฉจับได้ แต่เสียดายฝีมือ ปรึกษาเล่าปี่ (ขณะนั้นเล่าปี่ยังไม่แตกกับโจโฉ) เล่าปี่ก็แนะนำให้ประหารเสีย เอาไว้เดี๋ยวก็ทรยศอีก
ดูๆ ลิโป้ไม่น่าจะเป็นพระเอกขนาดที่คุณ B ยกคำพูดมาได้เลย แปลก หรือผมยังอ่านไม่ถึง แต่ก็นั่นแหละ เรื่องทรยศกันระหว่างขุนศึกที่เป็นชายด้วยกันนั้นเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องความรักกับเตียวเสี้ยน เข้าใจว่าลิโป้รักจริงหลงจริงพอใช้  ไม่ได้ทรยศต่อความรักชายหญิง (แต่ดูเหมือนจะมีเมียสองคน เลี้ยงดูเป็นเมียออกหน้าทั้งสองคนคือนางเตียวเสี้ยนกับอีกคนหนึ่ง ไม่ทอดทิ้ง) จะเป็นตรงนี้หรือเปล่าที่เอามาอ้าง ก็ไม่ทราบ

Hae...hae...(please try to read it as when you have just knew that you did something wrong na ka.) Thank you ka K. Nil. The guy who said this is "Chau-pa-ong"  ka, not "Lipo."  So, do K. Nil know about this man? I think he was a Chinese King, wasn't he?

Oops! known ka.

เคยอ่านมาจากไหนจำไม่ได้ว่า  ชอลิ้วเฮียง คืออาแซนลูแปง ผู้ร้ายผู้ดี
แต่ต่อมาก็ถูกเพิ่มบทจนกลายเป็น สิงห์สำอาง The Saint
สำหรับนักสืบไทย   ที่เป็นนักสืบแท้ๆไม่ใช่นักบู๊ผสมนักสืบ มีนักสืบพรานของ ๔๗๑๑ (นามปากกา พตอ. พุฒ บูรณสมภพ)  เป็นนักสืบอาชีพตั้งสำนักงานสืบสวนสอบสวน   ผู้แต่งให้วิธีการสืบสวนไว้น่าสนใจทีเดียวค่ะ
แต่เชอร์ล็อโฮล์มส์ นอกจากนิทานทองอินแล้วยังไม่เจอว่าใครมาดัดแปลงเป็นไทย  มีแต่แปล
ในฐานะแฟนท่านเชอ  ไม่ใช่ท่านชอ   ตามอ่านการผจญภัยของท่านเชอที่นักเขียนฝรั่งอื่นๆช่วยกันเขียนอีกเยอะแยะ  รวมทั้งลูกชายของเซอร์อาเธอร์ โคแนน ดอยล์ ก็มาแต่งด้วย
ขอบอกว่าฝีมือสู้เซอร์อาเธอร์เจ้าเก่าไม่ได้เลยสักคน
ยิ่งแต่งยิ่งทำให้ท่านเชอของดิฉันเละมากขึ้นทุกที    ทำท่าจะกลายเป็นเกย์กับหมอวัตสันอยู่รอมร่อ  อ่านแล้วเจ็บใจ
พานอกเรื่องไปเยอะ  จบแล้วค่ะ
มานั่งฟังต่อ

งั้นน่าจะเป็นฉู่ปาหวาง หรือ ฌ้อป้าอ๋องครับ คนนี้ก่อนสมัยสามก๊กขึ้นไปไกล อยู่ในเรื่องฮั่นสิน ท่านอ๋องคนนี้เป็นคู่แค้นขับเคี่ยวกับเล่าปัง หรือต่อมาเป็นพระเจ้าฮั่นโกโจ ปฐมกษัตริย์แซ่เล่าที่เป็นบรรพบุรุษของเล่าปี่
สมัยของฌ้อป้าอ๋องราชวงศ์ฮั่นพวกแซ่เล่ากำลังจะเพิ่งตั้งวงศ์ สมัยสามก๊กราชวงศ์ฮั่นกำลังจะสิ้นสุด
ฌ้อปาอ๋องมีนางสนมรักอยู่คน ดูเหมือนจะชื่อนางหงอกี ตอนสงครามครั้งสุดท้ายระหว่างฌ้อปาอ๋องกับเล่าปัง ทัพฝ่ายฌ้อถูกกลศึกของฝ่ายเล่าปังติดอยู่ในที่ล้อมทุกด้าน ฌ้อปาอ๋องก็รู้ตัวว่าไม่รอดแน่ก็ลานางเอกประจำใจของตัวเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งมีศิลปินจีนชอบเอามาแต่งเพลงกลอนกวีไว้มาก แล้วรุ่งขึ้นก็ออกรบ ตายในที่รบนั่นเอง ส่วนหงอกีก็ฆ่าตัวตายตามไป ตอนรบกันก็มีเพลงจีนโบราณทำนองฮึกหาญอีกเพลงหนึ่ง ผมชอบจังหวะเหิมฮึกดี ชื่อเพลงแปลได้ทำนองว่า สู้ศึกสิบทิศ หรือยังไงนี่แหละ
ผมไมแน่ใจนักแต่รู้สึกว่า ฝ่ายเล่าปังจะมีกุนซือเสนาธิการเก่งอยู่คนหนึ่ง ชื่อเตียวเหลียง จะใช่อยู่ในเรื่องฮั่นสินนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจนะครับอาจจะจำผิด เตียวเหลียงมีพฤติการณ์ตอนหนึ่งคือ เล่นดนตรีกล่อมจิตใจทหารของข้าศึกให้ใจอ่อน ไม่เป็นอันรบ ผมว่า พระอภัยมณีของเรา ท่านสุนทรภู่ได้แรงบันดาลใจมาจากเตียงเหลียงนี่เอง

เห็นด้วยกับคุณนกข.ค่ะ เรื่องเตียวเหลียง
เตียวเหลียงเป็นเสนาธิการของเล่าปังหรือพระเจ้าฮั่นโกโจ   เก่งแบบขงเบ้ง
เพลงปี่ของเตียวเหลียงที่กล่อมทหารฝ่ายตรงข้ามให้ยอมจำนน  มีอยู่ใน ไซ่ฮั่น ที่กรมพระราชวังบวรสถานภิมุขเป็นผู้อำนวยการแปล  สำนวนสูสีกับสามก๊ก  แบบรองอันดับหนึ่งสวยใกล้ๆกับนางสาวไทย
เพลงปี่ของเตียวเหลียงเป็นที่มาของเพลงปี่พระอภัยมณี ในตอนสำคัญที่สุดคือตอนพระอภัยมณีเป่าปี่สะกดทัพ
ในไซ่ฮั่น บรรยายไว้กินใจมาก  ของสุนทรภู่ก็ไพเราะไม่แพ้กัน
จะไปหามาลงให้อ่านกันในกระทู้นะคะ  รอหน่อย มันยาวมากค่ะ

ท่านผู้รู้ภาษาจีนโปรดช่วยด้วย ใครทราบไหมครับว่า ฉู่ปาหวาง ที่ในฉบับไทยกลายเป็นฌ้อป้าอ๋องนี้ ตัวฉู่เขียนอย่างไร เหมือนแซ่ของชอลิ่วเฮียง (ฉู่หลิวเซียง) รึเปล่า ถ้าใช่ก็แปลว่าเผลอๆ ชอลิ่วเฮียงจะเป็นลูกหลานฌ้อป้าอ๋องเอาด้วยนา
ผมไม่แน่ใจเพราะเคยแต่ออ่านฉบับแปลครับ ไม่เคยเห็นตัวหนังสือจีนว่าอักษรเดียวกันหรือไม่ คำที่ออกเสียงว่า ฉู่ นี้ยังเป็นชื่อแคว้นๆ หนึ่งในจีนโบราณสมัยยังแตกแยกเป็นแคว้นต่างๆ ด้วย แต่ไม่ทราบว่าเป็นคำพ้องเสียงหรือคำเดียวกัน
จะรอคุณเทาชมพูคัดบทเพลงปี่เตียวเหลียงของจริงมาโพสต์ครับ  ระหว่างนี้ฟังเพลงปี่เตี่ยวเหลืองของผมจากความจำกระท่อนกระแท่นไปก่อนแล้วกัน
...เวลานี้ก็เป็นฤดูหนาว จะดูฟ้าก็สูงจะดูแผ่นดินก็กว้าง น้ำค้างตกเป็นเกล็ดน้ำแข็งเยือกเย็นไปทุกทิศ ป่านฉะนี้ เหล่าขนผู้มีครอบครัวอยู่กับบ้านก็คงจะล้อมวงอุ่นสุรากินเล่นเป็นสุข พรั่งพร้อมหน้ากันบุตรภรรยา
แล้วตัวข้าเล่า มาอยู่ใยเดียวดายคนเดียว ณ เมืองน้อยริมทะเลสาบเจนีวานี้ จะแลหาคู่ใจจะร่วมกันสร้างครอบครัวก็ยังไม่ปะ จะเดินทางกลับบ้านเกิดหรือก็ไกลแสนเข็ญ ที่พักชั่วคราวของข้าที่เมืองนี้ก็หามือนุ่มๆ อุ่นๆคอยอุ่นสุราและปากช่างเจรจาฉอเลาะร่วมดื่มสุราอุ่นนั้นมิได้ ...
อนาถหนอ อากาศว่าหนาวแล้ว แต่หัวใจข้าหนาวยิ่งกว่านัก...

รู้สึกว่าหงอกี๋จะชิงฆ่าตัวตายก่อนเพื่อไม่ให้เป็นภาระในการหนีของฌ้อปาอ๋อง แต่ฌ้อปาอ๋องแทนที่จะหนีได้สบายขึ้นก็หมดกำลังใจต่อสู้จึงยอมแพ้แก่ฮั่นโกโจ ผมจำมาจาก Farewell to My Concubine อาจจะผิดจากประวัติศาสตร์ก็ได้เพราะเป็นเรื่องงิ้วที่แสดงกันทั่วไป
เลสลี่ จางเล่นเป็นนักแสดงงิ้วที่รับบทหงอกี๋ตั้งแต่ยุคราชวงศ์ชิงจนผ่านช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม

่ฌ้อปาอ๋อง ไม่ใช่ชื่อเเต่เป็นสมญานาม

ฌ้อ คือชื่อเมือง

ปาอ๋อง หมายถึง กษัตริย์ผู้พิชิต

เท่าที่ผมจําได้

หงอกี  ฆ่าตัวตายก่อน (เเล้วกลายเป็นต้นฝิ่น)

ฌ้อปาอ๋อง  หนีไปจนถึงริมฝั่งเเม่นํ้าแยงซีเกียงเเล้วจึงหันกลับมาสู้จนตัวตาย

(รู้สึกว่าสู่ไปสักพักเเล้วเห็นว่าไม่รอดจึงฆ่าตัวตาย



ตัวอักษรฌ้อปาอ๋อง เขียนอย่างนี้

พอดีหนังสืออยู่ใกล้มือ ประกอบกับเพิ่งอ่านจบไม่นาน เลยเปิดหาง่าย
๒๐๒ ปี ก่อนค.ศ. เดือนธันวาคม(ย้ำ เดือนธันวาคม ไม่ใช่เดือน ๑๒)
ซีฉู่ป้าหวาง(เซี่ยงอวี่) เหลือทหารไม่กี่หมื่นคน แต่เสบียงเกลี้ยง กำลังใจลดตกฮวบ ถูกทหารของหลิวปางที่นำโดยแม่ทัพซุน แม่ทัพเฟ่ยและหานซิ่นล้อมเอาไว้ สนมรักแซ่อวี๋ฆ่าตัวตายตอนนี้เอง(ไม่ทราบฆ่าตัวตายด้วยวิธีไหน)
รุ่งขึ้น ทัพฮั่น(หลิวปาง)พบว่าเซี่ยงอวี่แหวกวงล้อมหนีข้ามแม่น้ำหวยเหอ(อยู่ระหว่างแม่น้ำฮวงโหและแยงซี)ไปได้ แต่ตอนข้ามแม่น้ำไปได้ รอบกายเซี่ยงอวี่เหลือทหารอยู่แค่ร้อยกว่า ทัพฮั่นส่งทหารห้าพันไล่ตามไป แพ้ชนะเห็นๆกันอยู่
เซี่ยงอวี่หลงทางถูกทหารฮั่นตามทัน กว่าจะหนีไปถึงเมืองตงเฉิงได้ ก็เหลือทหารอยู่ ๒๘ นาย(ทหารม้า) ทหารฮั่นยังมีอีกหลายพัน
หนีมาถึงริมแม่น้ำอูเจียง มีเรือเตรียมไว้พร้อม แต่เซี่ยงอวี่ไม่ยอมลงเรือ และปาดคอฆ่าตัวตายตรงนั้นเอง
จบ
แคว้นฉู่ คือ หนึ่งในเจ็ดแคว้นใหญ่ที่หลงเหลือมาจากยุคชุนชิว อันได้แก่ แคว้น ฉิน ฉู่ ฉี เว่ย เจ้า หาน เยียน(ยุคที่เหลือ ๗ แคว้นนี้ต่อจากยุคชุนชิว เรียกว่า ยุคจ้านกว๋อ) ซึ่งหกแคว้นที่เหลือได้ถูกแคว้นฉินผนวกได้สำเร็จในปี ๒๒๑ ก่อนค.ศ,
ปู่ของเซี่ยงอวี่เป็นแม่ทัพชื่อดังแห่งแคว้นฉู่ เซี่ยงอวี่เองก็เป็นชาวแคว้นฉู่ เขาถึงได้ตั้งตัวเองเป็น "ฉู่ป้าหวาง"
หวาง แปลว่า กษัตริย์
ป้าหวาง เป็นสมญานามของห้าเจ้าครองแคว้นที่ได้เป็นผู้นำของแคว้นอื่นทั้งหมดในยุคชุนชิว อันได้แก่ ฉีหวนกง จิ้นเหวินกง ฉินมู่กง ซ่งเซียงกง ฉู่จวงหวาง(ความจริงนอกจาก ๒ คนแรกแล้ว ๓ คนหลังมีการถกเถียงกันมากว่าใครควรจะได้เป็น) ซึ่งในยุคชุนชิวและจ้านกว๋อนั้น อ๋อง(หวาง)ผู้ครองแคว้นทุกคนต่างกระเหี้ยนกระหือรือจะครองตำแหน่ง "ป้าหวาง"  นี้กันทั้งนั้น(สุดท้ายแคว้นฉินชนะ ได้ตำแหน่งนี้ไป และเปลี่ยนมันเป็น "ฮ่องเต้") ความหมายโดยตรงของ "ป้าหวาง" คือ ใช้กำลังขึ้นเป็นใหญ่ เป็นคำที่ลัทธิขงจื่อใช้เรียกห้าอ๋องนั้นด้วยความไม่พอใจ เพราะพวกเขาต้องการให้พวกอ๋องเหล่านี้ "ว่าง"(ใช้คุณธรรมครองใต้หล้า คือ ใช้ความดีทำให้ทุกแคว้นยอมรับและยกแคว้นของคุณให้เป็นผู้นำทุกแคว้น) ไม่ใช่ "ป้า"(ใช้กำลังทำให้ทุกแคว้นยอมสยบ)
ที่เวลาเรียกเซี่ยงอวี่ ต้องเรียก "ซีฉู่ป้าหวาง" นั้นก็เพราะ มี "ฉู่เซียงหวาง" เป็น "ฉู่ป้าหวาง" คนแรกไปเสียแล้ว

ทำการบ้านมาให้แล้วค่ะ

ไซ่ฮั่น บรรยายตอนนี้ไว้ด้วยภาษาไพเราะว่า
 
  จนเวลาค่ำลงประมาณยามเศษ เงียบสงัดได้ยินแต่เสียงใบไม้หล่น   ลมรวยๆพอได้ยินเสียงเป่าปี่อยู่บนยอดเขานั้นเยือกเย็นเข้าไปในใจทหารทั้งปวง   ต่างคนต่างนิ่งฟังอยู่ทั้งสิ้น  จึงได้ยินเสียงเป่าเป็นเพลงว่า  เดือนยี่ฤดูหนาวน้ำค้างตกเย็นไปทั่วสี่ทิศ  จะดูฟ้าก็สูง  แม่น้ำก็กว้าง  ฤดูนี้คนทั้งปวงได้รับเวทนานักที่จากบ้านเมืองมาต้องกระทำศึกอยู่นั้น  บิดามารดาบุตรภรรยาอยู่ภายหลังก็ยื่นคอคอยอยู่แล้ว  ถึงมีเรือกสวนแลไร่น่าก็จะทิ้งรกร้างไว้ไม่มีผู้ใดจะทำ  เพื่อนบ้านที่เขาไม่ต้องไปทัพอยู่พรักพร้อมกัน  ก็จะอุ่นสุรากินเล่นเป็นสุข  น่าสงสารผู้ที่จากบ้านช่องมาหลายปีนั้น  ที่บิดามารดาแก่ชราอยู่ก็ป่วยเจ็บ ล้มตายเสียหาได้เห็นใจบิดามารดาไม่  แลตัวเล่าต้องมากระทำศึกอยู่ฉะนี้  ถ้าเจ็บป่วยล้มตายลงก็จะกลิ้งอยู่กลางแผ่นดินแต่ผู้เดียว  บุตรภรรยาแลญาติพี่น้องก็มิได้ปรนนิบัติรักษากัน  เป็นผีหาญาติมิได้  ถ้าแต่งตัวออกครั้งไร ก็มีแต่ฆ่าฟันกันกระดูกแลเนื้อถมแผ่นดินทุกครั้งดูสังเวชนัก   ท่านทั้งปวงก็เป็นมนุษย์มีสติปัญญาอยู่ทุกคน  เร่งคิดเอาตัวรอดไปบ้านช่องของตัวเถิด  ท่านไม่รู้หรือ  ม้านั้นก็เป็นแต่ชาติสัตว์เดียรัจฉาน  ถ้าผู้ใดพาไปจากโรงแลมิได้ผูกถือกักขังไว้ก็ย่อมกลับคืนมาสู่ถิ่นของตัว  อันประเพณีมนุษย์ถ้าจะเจ็บป่วยล้มตายก็ย่อมให้ที่อยู่บ้านช่องของตัวพร้อมกับบิดามารดาแลญาติพี่น้องจึงจะดี  ครั้งนี้เทพยดารู้ว่าพระเจ้าฌ้อปาอ๋องสิ้นวาสนาแล้ว  แลมีความกรุณาแก่ท่านทั้งปวงว่า จะมาพลอยตายเสียเปล่า  จึงใช้เรามาบอกให้รู้ ให้เร่งคิดเอาตัวรอดเสีย  แต่พระเจ้าฌ้อปาอ๋องยังไม่ตายฉะนี้    ถ้าช้าอยู่อีกหนึ่ง   วันหรือสองวัน  ฮั่นอ๋องก็จะจับตัวพระเจ้าฌ้อปาอ๋องได้   ถ้าผู้ใดมีกำลังแลหมายจะสู้รบก็เห็นไม่พ้นมือฮั่นอ๋องแล้ว   อันกำลังศึกฮั่นอ๋องครั้งนี้  อย่าว่าแต่คนเข้าต้านทานเลย  ถึงมาตรว่าหยกแลศิลาก็ไม่อาจทนทานอยู่ได้  อันฮั่นอ๋องนั้นก็เป็นคนมีบุญ  น้ำใจก็โอบอ้อมอารีนัก  ถึงผู้ใดจะเป็นข้าศึกแลเข้าไปสวามิภักดิ์แล้ว  ก็ชุบเลี้ยงมิได้ทำอันตรายเลย  ฮั่นอ๋องจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นแท้   ท่านทั้งปวงจงคิดอ่านเอาตัวรอด  รักษาชีวิตเอาความชอบดีกว่า  ซึ่งเพลงของเราทั้งสามร้อยคำนี้  ท่านทั้งปวงตรึกตรองดูทุกคำเถิด

ส่วนตอนพระอภัยมณีเป่าปี่สะกดทัพ  สุนทรภู่แต่งว่า
 
        วิเวกหวีดกรีดเสียงสำเนียงสนั่น…………คนขยั้นยึนขึงตะลึงหลง
      ให้หวิววาบซาบทรวงต่างง่วงงง……………ลืมณรงค์รบสู้เงี่ยหูฟัง
     พระโหยหวนครวญเพลงวังเวงจิต……….ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง
     ว่าจากเรือนเหมือนนกมาจากรัง………….อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย  
     ถึงยามค่ำร่ำฆ้องจะร้องไห้…………………..ร่ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย
    โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย……..น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำที่อัมพร    
     หนาวอารมณ์ลมเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยชื่น…….ระรวยรื่นรินรินกลิ่นเกสร
      แสนสงสารบ้านเรือนเพื่อนที่นอน………จะอาวรณ์อ้างว้างอยู่วังเวง
     วิเวกแว่วแจ้วเสียงสำเนียงปี่………………..พวกโยธีทิ้งทวนชะนวนเขนง
     ลงนั่งโยกโงกหงับทับกันเอง……………….เสนาะเพลงเพลินหลับระงับไป
     จิ้งหรีดหริ่งสิงห์สัตว์สงัดเงียบ……………เย็นยะเยียบหย่อมหญ้าพฤกษาไสว
     น้ำค้างพรมลมสงัดไม่กวัดไกว…………..ทั้งเพลิงไฟโทรมซาบไม่วาบวู

   ภาษาใน ไซ่ฮั่น ตอนนี้ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์เคยออกความเห็นว่า  เจ้าพระยาพระคลัง(หน) น่าจะเคยข้ามจากสามก๊กไปช่วยเรียบเรียงไซ่ฮั่นบ้างบางตอน เพราะสำนวน "จะดูฟ้าก็สูง  แม่น้ำก็กว้าง"  น่าจะเป็นฝีมือเจ้าพระยาพระคลัง   ท่านบอกว่าใครเคยเห็นแม่น้ำเมืองจีนตอนหน้าหนาวจะซาบซึ้งคำนี้
เพลงปี่ของเตียวเหลียงในการเกลี้ยกล่อมเชิงจิตวิทยาถือว่ายอดเยี่ยมสมกับเป็นที่ปรึกษาใหญ่
ส่วนเพลงปี่ของท่านเตียวเหลืองในข้อ ๑๖   ต้องถือว่าไม่เบาเชียวละ  จำสำนวนสำคัญๆของท่านเตียวเหลียงได้แม่นมาก
และอาจจะได้เปรียบตรงอ้อนเก่งกว่าเล็กน้อยค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมแบ่งปันความรู้ความคิดเห็น และข้อมูลครับ

ผมชอบเรื่องเกี่ยวกับจีนๆแบบนี้มากครับ
แต่ไม่เห็นมีที่ไหนเป็นภาษาไทยเลยครับ
พูดคุยเรื่องสามก๊ก กำแพงเมืองจีน เที่ยวเมืองจีน
ถ้าใครเห็นที่ไหนนอกจากที่นี่ (ซึ่งผมอ่านหมดแล้ว) กรุณาบอกด้วย
จะเป็นพระคุณอย่างสูง

ก็ที่เขียนเล่าสู่กันฟังทั้งหมดนี่ไงคะเป็นภาษาไทย
ชอลิ้วเฮียง ก็เป็นฉบับภาษาไทย
สามก๊กไซ่ฮั่นที่คุยกันมาก็มาจากฉบับเแปลเป็นไทย
สิ่งเหล่านี้เข้ามาเป็นวัฒนธรรมหนึ่งของไทยไปแล้ว
มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทางภาษา แตกต่างจากฉบับจีนของเดิม

ส่วนเรื่องเที่ยวเมืองจีนจัดเป็นเกร็ดแยกออกไปต่างหากค่ะ เพราะคนเฝ้าเรือนไทยไปเที่ยวมา
เลยถือโอกาสเล่าสู่กันฟังถึงเมืองจีนผ่านสายตาคนไทย

ไว้รอข้าน้อยปิดเทอมก่อนค่อยว่ากันนะท่านเจ้ายุทธจักร
อีกประมาณไม่เกินหนึ่งเดือนนี้ล่ะ