คำว่า จิร (จิ-ระ] หากแผลงจะเป็น เจียรอาจารย์ทองย้อย แสงสินชัย อธิบายว่า รูปคำ อิร หรือ อีร ในบาลีสันสกฤตแผลงเป็น เอียร ในภาษาไทย เราจะพบเห็นได้เสมอ เช่น
กิรติ > เกียรติ = ชื่อเสียง
ขีร > กฺษีร > เกษียร = น้ำนม
สิร > ศิร > เศียร = หัว
“จิร” รากศัพท์มาจาก จิ (ธาตุ = สะสม, เจริญ, รวม) + ร ปัจจัย
: จิ + ร = จิร (คุณศัพท์) แปลตามศัพท์ว่า “อันเขาสะสมไว้” หมายถึง ยาวนาน, เนิ่นนาน (long)
ท่านรอยอินอธิบายไว้ในทำนองเดียวกันว่า
เจียร [เจียน] เป็นคำวิเศษณ์ แปลว่า นาน, ช้านาน, ยืนนาน (มาจากคำบาลีสันสกฤตว่า จิร แปลว่า ยั่งยืน)