ราคาที่ข้าพเจ้าได้มาบางคนอาจจะว่าแพง แต่ว่าส่วนตัวคิดว่าไม่ ตอนเจ้าของร้านแจ้งมา ข้าพเจ้าไม่ได้ต่อเลย แต่แปลกใจว่าทำไมถูกจัง ถ้าเทียบกับค่าของหินและค่าฝีมือ ภายหลังยิ่งมั่นใจว่าถูกเกินไป เพราะว่า ภรรยาเจ้าของร้านเดินมาตอนจ่ายเงินพอดี พอคุณป้าทราบราคา ผลคืออาละวาดสามีขนาดหนัก
“ยกฟรีให้เลยไหม”
“เออ เด็กมันอยากได้ให้ๆเขาไปเถอะ เขาคนต่างชาติ เขาชอบงานของฉันมากเลยนะ”
ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าจะทะเลาะกันว่าอะไรต่อเพราะรีบเดินหนีมา หลบรัศมีโทษ
สุดท้ายข้าพเจ้าให้เจ้าของร้านขายผ้าที่สนิทกันดูให้ว่าหินจริงหรือเปล่า แกดูแล้วก็บอกว่า หินจริง ฝีมือดีจริง และราคาถูกเกินจริง ไปได้มาได้อย่างไร
ต่อมาข้าพเจ้ากลับไปจะดูว่ามีอีกไหม ปรากฏว่าไม่มี ชายชราบอกว่า ของพวกนี้ไม่ใช่จะตัดหินแล้วมาสลัก ต้องรอหินที่ได้ขนาด อย่างที่ทำให้ข้าพเจ้า คือบังเอิญมีหินพอดี ที่สำคัญอาแปะว่า สลักก้อนเล็กๆอย่างนั้น “อาแปะไม่ทำแล้ว เหนื่อย ปวดตาด้วย ทำให้ลื้อคนเดียวพอแล้ว แต่ถ้าหินมีมาอีกจะทำให้”
ข้าพเจ้าพยายามหาช่างดีเท่ากับอาแปะชราผู้นี้ พอจะหาได้อยู่บ้าง เป็นอาแปะชราอีกท่าน นอกนั้น ฝีมือสลักพอไปได้ หรือไม่ก็ไปไหนไม่ได้ ควรนำชิ้นสลักฝังดิน ไม่ให้คนเห็นเป็นที่ครหา
นี้คือตำนานเล่าสู่กันฟัง ท่านใดได้ไปโปรดรักษาดีๆ เพราะหายากทั้งหิน และหาไม่ได้แล้วในแง่ของงานฝีมือถ้าชิ้นนั้นเป็นงานชั้นดี เพราะช่างดีๆหายาก
ทั้งนี้คนใกล้ตัวของข้าพเจ้าได้ไปโปรดรักษาไว้ให้ดียิ่ง เพราะนอกจากจะหายากทั้งหิน หายากทั้งฝีมือ ยังมีความรักและระลึกถึงจากข้าพเจ้าอยู่ในของชิ้นนี้ด้วย
แหล่งที่มาข้อมูล
http://www.ssswh.com/?action-viewnews-itemid-4748http://baike.baidu.com/view/26520.htmhttp://baike.baidu.com/view/43488.htmhttp://baike.baidu.com/view/640559.htmhttp://baike.baidu.com/view/650720.htmhttp://sss.66163.com/info.php?cid=55458