ขอโทษครับ รถไฟชนกัน๓ขบวน ผมสับหลีกไปก่อนก็แล้วกัน
โอ๊ะ อย่าเพิ่งไปค่ะ
ใครก็ได้อย่านั่งเฉยๆ ช่วยฉุดโจงกระเบนท่านไว้ก่อน
ระหว่างท่านโต้โผยังไม่เปิดม่านออกมาสักที ผู้ดูหน้าเวทีก็ย่อมส่งเสียงเซ็งแซ่กันอย่างนี้ เป็นธรรมดาของการฆ่าเวลา
พอมีเสียงกริ่งสัญญาณ ก็จะเงียบเป็นปลิดทิ้ง
ดิฉันเอารูปเครื่องแต่งกายละครเขมรในยุค 1900-1950 มาโชว์คุณไซมีสเป็นรูปสุดท้าย แล้วจะไม่พูดอะไรอีกแล้วค่ะ รอฟังอย่างเดียว