เรือนไทย

ที่ผ่านมาข้าพเจ้าเล่าแต่เรื่องอาหาร เรื่องอื่นไม่ยักกะนำมาเล่า เกรงว่าสมาชิกเรือนไทยทั้งหลายจะเบื่อ ข้าพเจ้าเลยขอเล่าเรื่องอื่นบ้าง ในครั้งนี้ข้าพเจ้าจะขอเล่าเรื่องของเชื้อพระวงศ์ราชวงศ์ชิงหลังจากสิ้นสุดสถาบันกษัตริย์แล้วว่าเป็นอย่างไรบ้าง

เชื้อพระวงศ์คนแรกที่ข้าพเจ้าขอเล่าถึง คือเจ้าหญิงพระองค์หนึ่ง หากเทียบกับบรรดาศักดิ์ของไทยคงเทียบได้กับชั้นหม่อมเจ้าหญิง ทูลกระหม่อมปู่ของท่านนั้นเป็นพี่น้องกับพระเจ้าผู่ยี จักรพรรดิพระองค์สุดท้ายของราชวงศ์ชิง เจ้าหญิงพระองค์นี้ทรงพระนามว่า “อ้ายซินเจว่หลัว เหิงอี้” (爱新觉罗  恒懿: ai xin jue luo – heng yi) โดย “อ้ายซินเจว่หลัว”  คือ นามสกุลของเจ้านายในราชวงศ์ชิง ส่วนพระนามคือ “เหิงอี้” ท่านเป็นทายาทรุ่นที่ ๕ ที่สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าเต้ากวง (道光皇帝：dao guang huang di)

ภาพท่านหญิงว่า อ้ายซินเจว่หลัว เหิงอี้” (爱新觉罗  恒懿: ai xin jue luo – heng yi)

ชีวิตท่านอยู่อย่างสตรีในตระกูลสูงมาตลอดชีวิต จนกระทั่งเกิดการปฏิวัติวัฒนธรรม ในปี ๑๙๖๖ ครอบครัวของท่านได้รับผลกระทบอย่างร้ายแรง เนื่องจากเป็นคนในตระกูลสูง จึงถูกกลุ่มเรดการ์ด (องครักษ์พิทักษ์แดง) เข้ามาที่วังของท่านประจำ เพื่อทำการประณาม ท่านเล่าว่า บ้านท่านนั้นโดยมากจะโดนวันละสามครั้งเป็นประจำ สุดท้าย ท่านถูกส่งตัวไปใช้แรงงานในชนบทแถบตอนเหนือของจีนเป็นเวลาถึง ๑๐ ปี

ภาพท่านหญิงกับทูลกระหม่อมปู่ผู่เจี๋ย  (溥杰：fu chu)

ถึงชีวิตของท่านจะผจญความโหดร้ายมาอย่างยาวนาน แต่ว่าท่านหญิงก็อดทนได้อย่างยอดเยี่ยม โดยอาศัยศิลปะคอยผ่อนคลายจิตใจ หลายปีที่โหดร้ายกลับทำให้มีความเข้าใจในธรรมชาติและปรัชญาชีวิตมากขึ้น จนภายหลังสิ้นสุดการปฏิวัติวัฒนธรรม พระองค์ได้ผันตัวมาเป็นจิตรกรเขียนภาพแบบจีน และมีชื่อเสียงโด่งดัง

ภาพเขียนฝีพระหัตถ์ท่านหญิง
ที่มา http://elite.youth.cn/ysmj/201004/t20100407_1190898_2.htm

ท่านหญิงได้สมรสกับชายเชื้อสายแมนจู สามีของท่านเป็นนักดนตรี ทั้งสองได้พบกันในเทศกาล “ปันจิน” (颁金节：ban jin jie) ซึ่งเทศกาลดังกล่าวเป็นเทศการของชาวแมนจูรำลึกถึงวันที่ปฐมจักรพรรดิในราชวงศ์แมนจูได้เข้ามาปกครองจีน และได้สถาปนาราชวงศ์แมนจูขึ้นในปีจันทรคติของจีนวันที่ ๑๓ เดือน ๑๐ ค.ศ. ๑๖๓๕  ซึ่งปัจจุบันนี้ชาวแมนจูก็ยังคงฉลองกันอยู่

ภาพการฉลองเทศการปันจิน(颁金节：ban jin jie)ในปัจจุบันของชาวแมนจู

ที่มา

http://blog.clzg.cn/space.php?uid=192302&do=blog&id=54037

http://citylife.house.sina.com.cn/detail.php?gid=2322

http://tosheng.lee.blog.163.com/blog/static/205637820101136395652/

สามีของท่านชื่อว่าหลี่ว์ปิน (吕彬：lu bin) เป็นนักกิจกรรมชาวแมนจู จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยดนตรีแห่งเซี่ยงไฮ้ ครั้งนั้นท่านหญิงตามเสด็จทูลกระหม่อมปู่ผู่เจี๋ย  (溥杰：fu chu) ซึ่งเป็นอนุชาแท้ๆของพระเจ้าผู่ยี ไปร่วมงานเทศกาลปันจิน แล้วได้พบกัน สุดท้ายต่างฝ่ายก็ต่างตกหลุมรักกันและกัน

ภาพท่านหญิงกับสามีหลี่ว์ปิน (吕彬：lu bin)

ปัจุบันนี้ท่านหญิงและสามีได้ย้ายไปพำนักที่สหรัฐอเมริกา ในรัฐนิวเจอซี่ ครั้งท่านหญิงพำนักอยู่ในจีน ท่านหญิงร่วมงานประกวดการเขียนภาพวาดระดับประเทศหลายครั้งและได้รับรางวัลเหรียญทองและอื่นๆ แม้มาอยู่อเมริกาท่านหญิงก็ยังร่วมกิจกรรมเกี่ยวกับงานศิลปะอยู่เช่นเดิม โดยทำงานเผยแพร่วัฒนธรรมจีน ด้านดนตรีและภาพวาดในอเมริกา และทำกิจกรรมการกุศลอื่นๆเป็นประจำ

ภาพท่านหญิงกับนางฮิลลาลี คลินตัน

ที่มา http://elite.youth.cn/ysmj/201004/t20100407_1190898_3.htm

ยังมีท่านอื่นๆอีกมาก หากมีผู้สนใจจะเล่าต่อ

 ;D

คุณ han_bing สนใจองค์หญิงองค์นึงคะที่ถูกเสด็จพ่อยกให้ไปเป็นลูกบุญธรรมของญี่ปุ่นแล้วตอนสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็ได้ไปเป็นสายลับให้ญี่ปุ่นอ่ะคะตอนหลังไปเป็นคณิกาชั้นสูงที่ญี่ปุ่นอ่ะคะอยากทราบเรื่องราวของท่านมากๆเลยคะ ขอบคุณมากคะ ;D

โอ้ ผมนึกออกแล้วว่าเป็นใคร ถูกลงโทษประหารนะครับ แต่ว่าภายหลังในปี ๒๐๐๘ มีข่าวลือว่าไม่ได้ถูกประหารแต่หนีออกไปได้ เรื่องของท่านผู้นี้ยาวมาก เอามาเล่าแยกอีกเรื่องยังได้เลย

ท่านใดอยากฟังร่วมลงนามละกัน  ;D

 :-*ลงชื่อรอฟังครับ จะต่อในกระทู้นี้หรือแยกกระทู้ใหม่ก็จะติดตามครับ

รออ่านครับ ;D

รออ่านอีกคนครับ ;D

เฝ้าหน้าจอ รอด้วยคนครับ  ;D

รออ่านด้วยคนคร้า. .

แม่ก็รออ่านนะครับ   แบ่งเวลาให้ถูกต้องด้วยครับ

เยี่ยมครับ น่าสนใจมากๆ  ;D

มาลงชื่อรออ่านด้วยคนค่ะ

ลงชื่อรอฟังด้วยคนคะ

รออ่านด้วยคนค่ะ

ร่วมลงชื่อด้วยคน

 ;D

สงสัยว่า HAN BING  ลืมคอลัมน์นี้ไปแล้ว  รออ่านนะจ๊ะ  :'(

ต่อไปนี้ข้าพเจ้าขอเล่าเรื่องของเจ้าหญิงในราชวงศ์ชิงพระองค์หนึ่ง ซึ่งมีชีวิตโลดโผนมาก เจ้าหญิงพระองค์นี้ ชื่อเดิมในภาษาจีนว่าอ้ายซินเจว่หลัว เซียนหยู่ (爱新觉罗 显玗) มีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า “Yoshiko Kawashima” เป็นพระธิดาองค์ที่ ๑๔ ของเจ้าชายซู (肃亲王)ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ชั้นชินหวางอันนับว่าเป็นบรรดาศักดิ์สูงที่สุด เทียบเท่ายศเจ้าฟ้าของไทย  ต่อมาเจ้าชายได้ประทานพระองค์หญิงให้เป็นบุตรบุญธรรมของ Naniwa Kawashima ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพระองค์ ชายผู้นี้มีบทบาทในกองทัพญี่ปุ่น ที่เจ้าชายซูประทานพระธิดาให้เพราะว่าหวังว่าจะเป็นสะพานใช้ในการหาความช่วยเหลือเพื่อฟื้นฟูราชวงศ์ชิง

ภาพพระบิดา เจ้าชายซู

และภาพบิดาบุญธรรม Naniwa Kawashima

พระองค์หญิงได้เดินทางไปญี่ปุ่นในปี ๑๙๑๒ ตอนนั้นพระองค์มีพระชนม์เพียง ๗ ชันษาเท่านั้น เมื่อไปอยู่ญี่ปุ่นบิดาบุญธรรมของพระองค์หญิงได้ตั้งชื่อใหม่ให้เป็นภาษาญี่ปุ่นว่า Yoshiko Kawashima ตลอดเวลาที่เติบโตในญี่ปุ่น พระองค์ได้รับการอบรมแบบญี่ปุ่น เรียนหนังสือในโรงเรียนสตรีชั้นนำของญี่ปุ่น พระองค์ไม่ได้ถูกอบรมเพียงคุณสมบัติกุลสตรีเท่านั้นแต่ยังได้รับการศึกษาเกี่ยวกับการเมือง การปกครองและการทหารจากบิดาบุญธรรม บิดาบุญธรรมผู้นี้ภายหลังได้ข่มขืนพระองค์เมื่อพระองค์หญิงมีพระชนม์เพียง ๑๗ ชันษา ซึ่งเรื่องที่เลวร้ายนี้พระองค์ได้กล่าวเองในภายหลัง

ในวัยสาว พระองค์หญิงเซียนหยู่ได้พบรักกับผู้หมวดชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง แต่ต่อมาได้พลาดรักไป พระองค์หญิงได้พยายามปลงพระชนม์ตนเองแต่ไม่สำเร็จ ภายหลังจะเพื่อแก้แค้นเพศของตนหรือต้องการจะต่อต้านเพศชายที่ทำร้ายระองค์ สุดท้าย พระองค์หญิงเซียนหยู่ได้ทำการปลงเกษาให้สั้น แต่ตัวเหมือนบุรุษ และทำทุกอย่างที่ผู้ชายทำ พร้อมประกาศก้องว่าพระองค์ได้ “หลุดพ้นจากความเป็นหญิงแล้ว”

ภาพพระองค์หญิงตั้งแต่วัยเยาว์จนถึงวัยรุ่น และหลังจากที่ปลงพระเกษาทิ้ง

ในปีค.ศ. ๑๙๓๗ พระองค์ได้ทรงสมรสกับเจ้านายชาวมองโกลนามว่ากันจูเออร์จาปู้ ซึ่งเป็นบุตรของนายพลปาปู้จาปู้ ท่านนายพลผู้นี้เป็นผู้นำในขบวนการแยกดินแดนมองโกลเป็นอิสระ พระบิดาแท้ๆของพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่สนิทสนมกับครอบครัวนี้มาก และเป็นผู้ส่งจูเออร์จาปู้ไปเรียนต่อด้านวิชาทหารที่ญี่ปุ่น เมื่อจบการศึกษาในปี ๑๙๒๗ จึงให้สมรสกับพระธิดาของพระองค์เอง

ภาพของพระองค์หญิงและพระสวามี โดยพระองค์ประทับอยู่ทางด้านซ้ายของรูป ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางคือพระสวามี

อย่างไรก็ตามในปี ๑๙๓๑ ทั้งสองได้เลิกร้างกันไป ในปีเดียวพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ได้กันก็ได้ไปอยู่อาศัยร่วมกับนายทหารญี่ปุ่นชื่อว่าริวคิชิ ทานากะ (Ryukichi Tanaka) ตอนนี้เองที่เธอเริ่มต้นการทำงานกับญี่ปุ่นใกล้ชิดมากขึ้น โดยอาศัยเส้นสายของบิดาเลี้ยง ในเวลาเดียวกัน ทางญี่ปุ่นได้อาศัยความสัมพันธ์ของเธอกับเหล่าเชื่อพระวงศ์แมนจูและเจ้านายชาวมองโกลในการสร้างรัฐแมนจูกัว  พระเจ้าปูยีอดีตพระจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ชิงเมตตากับพระองค์หญิงมาก เพราะเห็นเป็นเชื้อพระวงศ์ที่สนิทกัน การที่พระเจ้าปูยียอมไปเป็นจักพรรดิของรัฐแมนจูกัวที่ญี่ปุ่นสร้างขึ้นส่วหนึ่งก็เพราะการเกลี้ยกล่อมของพระองค์หญิง

ภาพพระเจ้าปูยี

ภาพริวคิชิ ทานากะ (Ryukichi Tanaka)

ภายหลังในปี ๑๙๓๒ เมื่อญี่ปุ่นได้สร้างรัฐแมนจูกัวขึ้น พระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ได้รับตำแหน่งนายพลหญิงแห่งแมนจูกัว มีบทบาทด้านกรมโฆษณาการของแมนจูกัว ออกวิทยุและถึงขั้นร้องเพลงและบันทึกแผ่นเสียง แต่พระองค์ไม่ได้มีความสามารถแค่นั้น พระองค์มีความสามรถถึงขนาดร่วมรบไปกับกองทัพของแมนจูกัวคราวสงครามแม่น้ำเร่อ โดยมีความสามารถโดดเด่นถึงขนานทางญี่ปุ่นได้ประกาศว่าทหารอาสาของกองทัพได้เดินทัพไปโดยมีเจ้าหญิงชาวแมนจูเป็นผู้นำ

ภาพของพระองค์หญิงขณะเป็นนายพลหญิงแห่งแมนจูเรีย และภาพบ้านพัก

แม้พระองค์หญิงได้เข้าร่วมกับกองทัพญี่ปุ่นอย่างใกล้ชิด แต่ในใจของพระองค์ยังยึดถือว่าตัวเองเป็นชาวแมนจู และทุกสิ่งที่ทำเพื่อกอบกู้ราชวงศ์ เมื่อค้นพบว่าแมนจูกัวไม่ใช่ประเทศของกษัตริย์ชิง แต่เป็นดินแดนของญี่ปุ่นพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ จึงเริ่มทำการต่อต้านญี่ปุ่นและกล่าวประณามการกระทำของรัฐบาลญี่ปุ่นต่อประเทศจีน รวมถึงพยายามใช้อำนาจที่มีช่วยให้คนจีนที่ญี่ปุ่นจับตัวได้หลบหนีออกไป ทำให้รัฐบาลญี่ปุ่นรู้สึกว่าพระองค์เริ่มเป็นอันตรายต่อกองทัพญี่ปุ่น สุดท้ายจึงถูกส่งตัวไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ในปี ๑๙๓๔ แต่ในปี ๑๙๓๖ ได้กลับเข้ามายังจีนอีก โดยอาศัยอยู่ในเทียนจิน และทำงานเป็นสายลับให้แก่ญี่ปุ่น

ภาพพระองค์ขณะอยู่ที่เทียนจิน

อย่างไรก็ตามหนังสือประวัติศาสตร์ไม่น้อยกล่าวว่าพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่เป็นนางมารขายชาติ เมื่ออยู่ในแมนจูกัวได้ปฏิบัติต่อคนจีนอย่างโหดร้าย พร้อมมีเรื่องเล่าอีกมากมาย สุดท้ายเป็นอย่างไรคงต้องตัดสินใจเองว่าจะเลือกเชื่อแบบใด

ภาพพระองค์หญิงกับกลุ่มสายลับญี่ปุ่น

ในปีค.ศ. ๑๙๔๕ เมื่อญี่ปุ่นได้แพ้สงคราม พระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ได้เป็นหนึ่งในกลุ่มชาวจีนที่ถูกลงโทษฐานเป็นขายชาติในวันที่ ๒๒ ตุลาคม ปี ๑๙๔๗ ได้ถูกพิพากษาลงโทษประหารชีวิต ในที่สุดในวันที่ ๒๕ มีนาคม ปี ๑๙๔๘หลังจากที่ทรงเขียนพินัยกรรมเสร็จสิ้น พระองค์ได้ถูกสำเร็จโทษด้วยการยิงปืนเข้าที่ศรีษะ โดยยิงเข้าที่ด้านหน้า ต่อมาทางการได้ถวายพระเพลิง และส่งพระอัฐิกลับไปยังที่ฝังที่ประเทศญี่ปุ่นในสุสานของตระกูลคาวาซึมะ

ภาพระหว่างต้องโทษ พระศพหลังการสำเร็จโทษ และภาพหลุมฝังพระอัฐิของพระองค์

หลังการตายของพระองค์หญิงได้มีข่าวแจ้งว่าพบพระองค์หญิงในช่วงปี ๑๙๕๐ แต่ก็ไม่มีการติดตาม ตำนานนี้สุดท้ายในปี ๒๐๐๖ ได้มีจิตรกรชาวมลฑลจี่หลินเมืองฉางชุน(吉林省长春市)ชื่อว่าจางยู่ (张钰) ได้นำมรดกข้าวของเครื่องใช้ และรูปถ่ายของหญิงชราคนหนึ่งที่คนที่นั้นเรียกว่าคุณยายฝาง (方姥)ซึ่งเสียชีวิตในปี ๑๙๗๘ และกล่าวว่าสตรีชราคือคือพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ในวัยปั้นปลาย โดยพระองค์อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆของมณฑลจี่หลิน จิตรกรผู้นี้กล่าวว่าหญิงชราเป็นผู้เลี้ยงดูตนจนเติบใหญ่ ที่เขารู้ความลับนี้เพราะว่าคุณปู่เขาก่อนตายได้บอกความจริงแก่เขา

ชื่อฝาง (方) เป็นการอ่านออกเสียงอักษรญี่ปุ่นที่ออกเสียงเป็นภาษาจีนในชื่อภาษาญี่ปุ่นของพระองค์ ชื่อญี่ปุ่นที่ออกเสียงแบบจีนคือ ชวน เต่า ฝาง จึ (川岛芳子)
หลักฐานต่างๆนี้ พระขนิษฐาที่ใกล้ชิดกันมาชื่อว่าพระองค์หญิงลี่เซียงหลาน (李香兰) บอกว่าของเหล่านี้และรูปเหล่านี้คือรูปพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ภคินีแท้ๆของพระองค์

ภาพของคุณยายฝาง และข้าวของเครื่องใช้บางอย่าง ดังภาพพิมพ์ และลายประทับเป็นอักษรภาษาอังกฤษตัว HK

เนื่องจากระยะเวลาผ่านไปนานแล้ตามการที่จะค้นหาจาก DNA ที่ตกค้างบนวัตถุหรือรอยนิ้วมือที่หลงเหลือไม่สามารถทำได้แล้ว กระดูกก็ถูกเผาทำลายจนไม่อาจจะตรวจสอบได้เช่นกัน ดังนั้นจึงยากที่จะยืนยันว่าจริงหรือไม่ แต่ว่า ทางการจีนและญี่ปุ่นได้ทำการตรวจสอบภายหลังมีการรับแจ้ง ทางการจีนแจ้งว่าจากภาพของศพที่ตายและภาพของพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่ตรวจสอบแล้วมิใช่ภาพของคนๆเดียวกัน และทางการญี่ปุ่นได้ศึกษาโครงร่างของศพ เพื่อดูสภาพของกระดูกมีลักษณะเป็นอย่างไร ทางการญี่ปุ่นแถลงว่า เป็นของสตรีใช้แรงงานหนัก และเคยมีบุตรมาแล้ว ไม่น่าจะใช่ของพระองค์หญิงเซี่ยนหยู่เพราะตลอดชีวิตพระองค์ใช้ชีวิตอย่างชนชั้นสูง ไม่เคยใช้แรงงานใดๆ ทั้งไม่เคยมีบุตร แต่ก็ยากที่จะตรวจสอบว่าหญิงชราที่ตายไปใช่พระองค์หญิงจริงหรือเปล่า เพราะว่าศพของหญิงผู้นี้ถูกเผาไปแล้ว และยากที่จะตรวจสอบDNA จากเถ้ากระดูกที่เหลือ

เรื่องราวของพระองค์คงเป็นหนึ่งในสตรีที่มีชีวิตโลดโผนที่สุดคนหนึ่งของประวัติศาสตร์จีน

นี้คือเรื่องของพระองค์ เซียนหยู่ เจ้าหญิงสายลับ


ภาพของพระองค์หญิง

เนื่องจากข้าพเจ้าออกจะยุ่ง และเขียนหัวข้อวิทยานิพนธ์อยู่เลยไม่มีเวลามาเขียนลง พึ่งมีเวลาว่างเลยมาเขียน

ทั้งนี้ มีท่านใดอยากทราบประวัติของเชื้อพระวงศ์ฝ่ายชายบ้างไหม

มีการนำชีวิตของพระองค์สร้างเป็นภาพยนต์หลายเรื่อง กระทั่งปรากฎอยู่ในเกมต่างๆ ข้าพเจ้าลงเนื้อหาจากวิกีพีเดียให้ทุกท่านอ่านดู เผื่อท่านใดจะตามค้นดู

Kawashima has been depicted in numerous movies from 1932 until the present day by many actresses. She was also featured in the movie The Last Emperor, where she appeared as "Eastern Jewel", played by Maggie Han.

Anita Mui played Kawashima Yoshiko in a 1990 Hong Kong-produced film, The Last Princess of Manchuria.

She is a prominent character in the 2007 drama Ri Kouran, which tells the story of the life of Yoshiko Yamaguchi, also known as Li Xianglan (李香蘭). She was portrayed by Japanese idol Rei Kikukawa.

An eight-year-old Kawashima Yoshiko makes a cameo appearance in the PlayStation 2 game Shadow Hearts: Covenant, as Yoshiko Kawashima. A character in the previous game was also named Yoshiko Kawashima, though she was another person altogether and, in the second game, was portrayed as the namesake for the historical figure.

The Private Papers of Eastern Jewel, by Maureen Lindley, is a 2008 novel about the life of Yoshiko Kawashima (a.k.a. “Eastern Jewel”).

Meisa Kuroki portrays Kawashima in the 2008 Japanese drama "Dansō no Reijin ~Kawashima Yoshiko no Shōgai~".

Kawashima was featured as a character in Ian Buruma's novel The China Lover, released in 2008.


More scholarly and peer-reviewed research exists on Kawashima Yoshiko in English in Dan Shao's "Princess, Traitor, Soldier, Spy: Aisin Gioro Xianyu and the Dilemma of Manchu Idnentity" in Mariko Asano Tamanoi, ed. ''Crossed Histories: Manchuria in the Age of Empire. Honolulu: University of Hawai'i Press, 2005.

 ;Dขอบคุณมากคะที่มาเขียนประวัติของพระองค์มาให้ได้อ่านกันชีวิตของพระองค์โลดโผนมาก สนุกมากคะ :D

เรื่องของยายฝางนี่ฟังดูแปลกๆ นะครับ

หลี่เซียงหลานเป็นคนยุคเดียวกับเจ้าหญิงเสี่ยนอวี๋ อยู่ในสังคมแมนจู-ญี่ปุ่นด้วยกัน อาจจะรู้จักคุ้นเคยกันในช่วงเวลาหนึ่ง หลังสงครามโดนคดีคล้ายกัน แต่พื้นเพครอบครัวและจุดจบแตกต่างกันอย่างมากมาย และไม่ได้เป็นพี่น้องกันแต่อย่างใดครับ

ขอบพระคุณที่ทักมา ข้าพเจ้าเขียนชื่อผิด ตอนเขียนเรียงออกจะมึนๆ อันนั้นชื่อดารา แต่ว่ารู้จักกับพระองค์หญิงเป็นการส่วนตัว เมื่อเป็นผู้เข้าร่วมตรวจสอบเรื่องราวของคุณยายฝางเธอถึงกับออกปากนี้นี้แหละ "พี่ชายของเธอ" ด้วยเธอนั้นเรียนพระองค์หญิงว่าพี่ชาย

แต่ว่าคนที่เป็นพระขนิษฐาแท้ๆที่ข้าพเจ้าเขียนผิดนั้น พระนามว่า จินโม่ยู่ (金默玉) ทุกวันนี้ยังมีพระชนม์อยู่

ภาพของพระองค์หญิงจินโม่ยู่

ไว้คราวหน้าจะเล่าเรื่องพระขนิษฐาพระองค์นี้บ้างละกัน  :)

  ขอลงชื่อรอฟังด้วยคนครับ  ;D ;D ;D

รอฟังด้วยคนค่ะ  ;D

ขอบคุณมากค่ะ เรื่องราวของเจ้าหญิงสายลับมีรวมเล่มเป็นหนังสือแต่ก็ออกแนวนวนิยายมากเกินไปหน่อยค่ะ

อันนี้เป็นพระประวัติแสนเศร้าของพระองค์เจ้าหญิง (ชั้นพระธิดาท่านอ๋อง) หวาง หมิน ท่ง (王敏彤) ภาษาจีนเรียกว่า เก่อเก๋อ (格格) ภาษาไทยคงเทียบฉันพระองค์หญิง เป็นสตรีโฉมงาม พระบิดาคือเจ้าคุณทหารผู้ใหญ่แห่งราชวงศ์ชิง (完颜立贤)  พระมารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงอ้ายซินเจี่ยหวัว เฮิงฮุย (爱新觉罗·恒慧) เป็นพระธิดาองค์โตของครอบครัว ประสูติตอนปี ๑๙๑๓

ภาพนี้ถ่ายประมาณ ปี ๑๙๒๐ ปลายๆ

พระชะตาน่าสงสารมาก ข้าพเจ้าอ่านแล้วใจหาย เป็นดี น่ารัก ใจเย็น และไม่ชอบหักหาญน้ำใจใคร รักพระเจ้าปูยีอย่างลึกล้ำ แต่ว่าบังเอิญพระญาติได้รับเลือกเป็นฮ่องเฮา พระองค์หญิงเลยสงบและไม่แสดงออก ตลอดเวลาช่วงที่จีนประสบเหตุการณ์ พระองค์ดูแลทุกคน รักพระเจ้าปูยีจนวันตาย ไม่ยอมแต่งงาน รู้ว่าพระเจ้าปูยีแต่งงานกับคนอื่นก็ได้แต่กรรแสง

ภาพสมัยวัยเยาว์

อย่างไรก็ตาม ตอนปฏิวัติวัฒนธรรมพระองค์ถูกไล่ออกจากวังที่ประทับ ต้องย้ายไปอยู่ในบ้าน...ขออภัย...บ้านแบบในสลัม กับพระมารดา อดอยากแร้งแค้น แถมถูกประณามทุกวันเป็นเวลา ๑๐ ปีในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม จนในที่สุดพระมารดาก็ประชวรสิ้นพระชนม์ไป เหลือพระองค์ไว้องค์เดียว

อย่างไรก็ตามพระญาติที่พอจะมีฐานะเกื้อกูลได้ก็ไม่ทอดทิ้งพยายามชวนให้พระองค์ไปประทับด้วยกันในหมู่พระญาติ แต่พระองค์ก็ไม่ยอมไป ไปเยี่ยมบ้าง แล้วก็ขอรีบกลับบ้านน้อยของตน ด้วยกลัวคนทำร้าย - เป็นผลจากการปฏิวัติวัฒนธรรม

พระองค์สิ้นพระชนม์ในปี ๒๐๐๓ นี้เอง หลังจากพระญาติขอร้องให้ไปอยู่ในบ้านพักคนชรา เพราะจะได้ดูแลได้ง่ายขึ้น - ดีกว่าชุมชนแออัดและห้องเล็กๆที่พระองค์ประทับอยู่ พระองค์หญิงเสวยเกี้ยวแล้วสำลัก และสิ้นพระชนม์ลง

ทั้งนี้ สมบัติโบราณที่พระองค์เก็บไว้อาทิ แจกันพระเจ้าเฉียนหลงและอื่นๆ ที่คนขอซื้อมูลค่าเป็นล้านๆหยวน พระองค์ประทานให้พระญาติที่อยู่ และพระญาติที่หนีไปไต้หวัน

เป็นกระทู้ที่ทำให้เสียน้ำตาอีกแล้ว :'(

อันนี้เป็นเรื่องของน้องสาวเจ้าหญิงสายลับ แต่คนนี้ต้องเรียกว่า เจ้าหญิงนักสู้

จิน โม้ หยู่ (金默玉)เจ้าหญิงนักสู้

จินโม้หยู่ หรือพระนามแมนจูคือ อ้ายซินเจว่หัว เซียนชี เป็นเป็นพระธิดาองค์ที่ ๑๗ ของเจ้าชายซู (肃亲王)ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ชั้นชินหวางอันนับว่าเป็นบรรดาศักดิ์สูงที่สุด เทียบเท่ายศเจ้าฟ้าของไทย เป็นขนิษฐาแท้ๆของเจ้าหญิงสายลับญี่ปุ่นอ้ายซินเจว่หลัว เซียนหยู่ (爱新觉罗 显玗) มีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า “Yoshiko Kawashima”

พระองค์เกิดเมื่อปี ๑๙๑๘ พระองค์ในวัยเยาว์มีชีวิตที่สุขสบายเป็นที่สุด ถูกส่งไปเรียนที่ญี่ปุ่น เมื่อกลับมาจีนในยุคสงครามจีนญี่ปุ่นเริ่มต้น พระองค์มาเป็นที่ปรึกษาให้บริษัทญี่ปุ่น ได้รับเงินเดือนสูงมาก และไม่ต้องนั่งประจำในบริษัท ถือว่าเป็นหญิงทำงานยุคแรกๆของจีน

ในวัยสาวพระองค์ฐานะดี โปรดขี่ม้า ตีเทนนิส รักการช๊อปปิ้งเป็นชีวิตจิตใจ แต่ชุดพระราชพิธีชั้นพระองค์เจ้าเต็มยศไปฉายพระรูปที่ร้าน ทางร้านตั้งโชว์ไปหน้าร้าน บังเอิญพระเชษฐาเห็นก็กริ้วบอกว่าเราไม่ใช่นางแบบต่ำๆที่จะได้เอารูปไปอวดชาวบ้าน ให้เอากลับวังด่วน แต่ว่าพระองค์หญิงแค่ยักไหล่ ไม่สนใจ แถมชอบใจ เพราะพระองค์มั่น - มั่นว่าฉันสวย

แต่ความสุขในชีวิตของพระองค์จบลงเมื่อปี ๑๙๔๙ เกิดการปฏิวัติ พระญาติโดยมากหนีออกจากประเทศ แต่พระองค์ไม่หนี เพราะคิดว่าพระญาติฝ่ายชายไร้สาระพึ่งพิงมิได้ เลยอยู่เมืองจีนต่อไป แต่ต่อมาหลังจากถูกยึดทรัพย์พระองค์จำเป็นต้องนำของเก่าในบ้านออกขาย โดยไม่รู้ราคา ภายหลังเห็นทีท่าว่าขายไปก็ไม่น่าจะทำให้อิ่ม เลยเปิดร้านซักผ้า คราวนี้ยิ่งขาดทุนเพราะปรกติพระองค์ใช้แต่ของดีๆ จึงเอาเงินไปซื้อสบู่ขาดทุนเป็นอันมาก ภายหลังจึงเปลี่ยนมาเปิดร้านอาหารแบบตะวันตก ก็ไม่มีคนเข้า

พระองค์นั่งคิดไปคิดมาว่าจะทำอย่างไรดี จู่ๆนึกขึ้นได้ตอนนี้คนเสฉวนเข้าทำงานในปักกิ่งเยอะแยะนับหมื่น เปิดร้านอาหารเสฉวนดีกว่า ปรากฎว่าเกิดรุ่ง ขายดี แม้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แต่ก็มีเงินเลี้ยงชีพสบายๆ ต่อมาร้านอาหารถูกยึดเป็นของรัฐ แต่ว่าทางรัฐก็จ่ายเงินเดือนให้ในฐานะทำงานให้รัฐเดือนละ ๖๐ หยวน (เมื่อ ๕๐ ปีก่อนในจีนสูงมาก สมัยปี ๑๙๘๐ เงินเดือนครูยังแค่ ๒๐ หยวนเท่านั้น) พระองค์แต่งงานกับจิตรกรชื่อดังหมาหวานหลี (马万里) ในปี ๑๙๕๔ การแต่งงานตอนอายุ ๓๙ ถือว่าแก่มากสำหรับผู้หญิงจีน และเป็นที่ตกใจของคนรอบตัวเพราะพระองค์ไม่สนใจชายใด แถมแต่งก็แต่งอย่างง่ายๆ ท่านบอกว่า เรื่องของคนรักกัน "งานแต่งจะเรียบๆอะไรก็ช่างหัวมันเถิด ฉันเลือกของฉันเอง" พระองค์ก็ใช้ชีวิตสบายๆเรื่อยมาจนกระทั่งปฏิวัติวัฒนธรรม

ถ่ายรวมกับพระสามีและพระญาติก่อนการปฏิวัติวัฒนธรรม

ในปี ๑๙๗๖ ด้วยสุขภาพไม่ดีเนื่องจากติดคุกและใช้แรงงานอย่างหนัก แต่สติปัญญายังดีอยู่ พระองค์จึงตัดสินใจเขียนจดหมายถึงเติ้งเสี้ยวผิง หลายคนเขียนจดหมายเพื่อขอคืนสถานเดิมก่อนปฏิวัติวัฒนธรรม (และก็ได้รับคืนกันทั่วหน้า เพราะเติ้งเองก็โดนส่งไปอยู่โรงงานทำจักรยาน มีประสบการณ์เช่นเดียวกัน) แต่ว่าพระองค์ไม่ขอ ขอแค่งานทำเป็นพอ ภายหลังพระองค์ให้สัมภาษณ์ว่า นี้เป็นการขอความช่วยเหลือครั้งแรกในชีวิตของพระองค์ ก่อนมาไม่เคยขอให้ใครช่วย

จดหมายถึงเติ้งได้รับการตอบกลับอย่างรวดเร็ว ได้รับอนุญาติให้ทำงานได้ตามปรกติโดยเป็นนักวิจัย ภายหลังพระองค์กับสามีได้ขายสมบัติทุกอย่างเปิดโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นในปี ๑๙๙๒ ต่อมาในปี ๑๙๙๖ ได้เปิดโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นเต็มรูปแบบ ถือว่าเป็นโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นของจีนที่ครบวงจรที่สุดที่ก่อตั้งโดยเอกชน

ภาพตอนเริ่มก่อตั้งโรงเรียน

แต่ความยิ่งใหญ่ของพระองค์ไม่ได้อยู่ที่พระองค์ตั้งโรงเรียน แต่อยู่ที่เป็นผู้ร่วมก่อตั้งนิคมมหาวิทยาลัย และถือเป็นผู้ร่วมก่อตั้งหลักด้วย กล่าวคือ เปิดเป็นวิทยาลัยต่างๆรวมอยู่ในนิคมเดียวกัน และมีการศูนย์การค้า โรงพยาบาล ร้านอาหาร ฯลฯ ถือเป็นเมืองมหาวิทยาลัยที่ใหญ่ที่สุดของจีน เรียกว่า หลางฟางตงฟางต้าเฉว่เฉิง (廊坊东方大学城) ปัจจุบันมีนักเรียนมากกว่า ๑ แสนคน และรวมคนทั้งงานในนิคมมหาวิทยาลัยมากกว่า ๒ แสนคน
ในวัยชราพระองค์ดำรงตำแหน่งดังนี้

๑. ผู้ก่อตั้งโรงโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นสำหรับเด็ก
๒. คณะกรรมการบริหารนิคมมหาวิทยาลัยหลางฟางตงฟาง
๓. ประธานสมาคมการวิจันแมนจูศึกษาแห่งโตเกียว
๔.สมาชิกสถาบันวิจัยวัฒนธรรมปักกิ่ง
๕. ผู้ก่อตั้งวิทยาลัยตะวันออกศึกษาแห่งปักกิ่ง

นี้ยังไม่นับหนังสือที่ทรงแปลอีกมากมาย

พระองค์ในวัยชราได้ซื้อห้องชุดของตัวเองห้องชุดหนึ่ง (เป็นที่ทราบกันดีในจีนว่า ปลายยุคเก้าสิบเป็นต้นมา ห้องที่เมืองจีนห้องเล็กๆก็ ๒๐ - ๓๐ ล้านบาทแล้ว) พักผ่อนอย่างมีความสุขกับสุนัข เคยมีคนไปสัมภาษณ์ พระองค์บอกว่าชีวิตนี้มีเรื่องร้ายๆหลายอย่าง แต่มีเรื่องยินดีข้อหนึ่ง

๑. ไม่ได้หนีไปฮ่องกงกับพระญาติ

๒. ตอนที่ตกทุกข์ได้ยากไม่เคยทำร้ายใคร

นี้แหละ คือความสุขใจของพระองค์

พระองค์สิ้นพระชนม์ วันที่ ๒๖ เดือน พฤษภาคม ค.ศ. ๒๐๑๔

จินโม่หยู่ เจ้าหญิงนักสู้แห่งราชวงษ์ชิง

เจ้าหญิงจิน โม้ หยู่ มีความเกี่ยวดองทางสายเลือดกับพระนางซูสีไทเฮาหรือเปล่าคะ ดูจากพระรูปในค.ห.44 พระพักตร์ท่านมีส่วนละม้ายคล้ายคลึงกับพระนางซูสีไทเฮา

เปล่าครับ คนละราชสกุลกัน

เจ้าฟ้าชายองค์สุดท้ายแห่งจีน -  อ้ายซินเจว่หลัว ยู้จาน (爱新觉罗·毓嶦) เจ้าฟ้าศิลปิน

เจ้าฟ้าชายพระองค์นี้มีพระกำเนิดพระโอรสของเจ้าฟ้าชายอีกทอดหนึ่ง โดยสมเด็จทวดของท่านคือเจ้าชายกง หรือที่เรียกว่า กงชินหวาง (恭亲王) ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในประวัติศาสตร์ยุคใกล้ของจีน ตำแหน่งชินหวางนี้ถือเป็นตำแหน่งเจ้าชายชั้นสูงสุด ถ้าให้เทียบคงเทียบได้กับเจ้าฟ้าของไทย เนื่องจากสายราชสกุลของท่านทำความดีความชอบตลอด จึงได้เป็นเจ้าฟ้าสืบบรรดาศักดิ์มาสี่ชั่วรุ่น จนถึงตัวสมเด็จชาย โดยพระบิดาท่านคือเจ้าชายโปเวย (博伟) ซึ่งในประวัติศาสตร์จีนยุคใกล้มีบทบาทสำคัญมากด้านการปกครอง และเป็นที่ไว้วางพระทัยของพระนางซูสีไทยเฮา

ภาพพระบิดา

พระองค์ประสูติเมื่อปี ค.ศ. ๒๐๑๓ เดือน ๑๐ วันที่ ๑๐ เมื่อมีปี ๑๙๓๗ ถูกส่งเข้าไปเรียนหนังสือในวังต้องห้ามของรัฐแมนจูกัว และถวายตัวเป็นมหาดเล็กรับใช้พระเจ้าปูยี โดยถวายการรับใช้เป็นเวลา ๒๐ ปี ในปี ๑๙๔๕ หลังจากญี่ปุ่นแพ้สงครามพระองค์ถูกนำตัวไปโซเวียตพร้อมพระเจ้าปูยี หลังจากถูกส่งกลับจีนก็ถูกส่งเข้าคุกปรับทัศนคติสำหรับอาชยากรสงคราม หลังจากออกมาเมื่อปี ๑๙๕๗ ถูกส่งไปทำงานเป็นเกษตกร และตอนปฏิวัติวัฒนธรรมเริ่มต้นถูกส่งไปคุกแรงงานแถวภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนจนสิ้นสุดการปฏิวัติวัฒนธรรม

พระองค์เป็นโอรสองค์โตของพระบิดา จึงได้รับสืบทอดบรรดาศักดิ์ และสืบทอดสมบัติจำนวนมหาศาล พระองค์ได้รับการศึกษาอย่างดีเยี่ยมจากราชสำนักจีนยุคนั้น และได้รับการเชิญครูตะวันตกมาสอนภาษาอังกฤษ

ประสบการณ์ถวายการรับใช้พระเจ้าปูยี ทำให้เห็นว่าพระเจ้าปูยีมีความแปลกและประหลาดหลายอย่าง อาทิ ช่วงหนึ่งโปรดพิมพ์ดีด แต่พิมพ์ไม่เป็นจึงเรียกให้ท่านมาสอน สอนได้ไม่กี่ครั้งก็เบื่อ และเลิกไป

นอกจากนี้ยังกลัวประชวรกลัวสวรรคตมาก ครั้งหนึ่งซื้อยามาเป็นก่ายเป็นกอง จนสมเด็จชายทักว่า โอ้โห ยังกะกองกระสุนปืน ปรากฎว่าพระเจ้าปูยีกริ้ว หาว่าแช่งให้ท่านกินกระสนปีน เลยถูกโบยไปทีหนึ่ง ท่านว่าเสร็จแล้วต้องขอบพระทัยที่ลงโทษ เดชะบุญที่ญี่ปุ่นไม่ได้ให้สิทธิสั่งประหารคนแก่พระเจ้าปูยี ไม่เช่นนั้นท่านอาจจะถูกประหารไปแล้ว เพราะพระเจ้าปูยีเวลาท่านกริ้วอะไรมักจะมาลงกับคนใกล้ตัว

พระราชวังแห่งแมนจูกัว

ท่านว่าตอนท่านไปอยู่ที่โซเวียตความคิดของท่านเริ่มเปลี่ยนแปลง เริ่มคิดว่าคนทุกคนเท่ากันตามแบบความคิดมาร์คซิส ภายหลังพระเจ้าปูยีเองก็เป็นเช่นกัน หลังจากออกจากคุกที่โซเวียต ท่านถูกยึดทรัพย์ และถูกส่งไปทำงานหนัก ท่านก็ปลง ถือว่า ช่างมัน อะไรเสียแล้วก็เสียไป ความหวังข้างหน้าในชีวิตยังมี ท่านตรัสว่า จากเจ้านายกลายเป็นคนธรรมดา ชีวิตผกผัน ถ้าระหว่างทางมันจะเจออะไรร้ายๆ แย่ๆ ก็ถือว่าช่างมัน คนเราชีวิตไม่แน่นอน ความหวังยังมี ท่านบอกว่า ตลอดเวลาที่ท่านเจอเรื่องร้ายๆ ท่านไม่เคยท้อใจยังเต็มไปด้วยความหวังเสมอ คิดเสมอว่า "ไม่มีอะไรน่าเสียดาย" เพราะ "ความเปลี่ยนแปลง คือการเริ่มใหม่"

ภาพขณะพระเจ้าปูยีถูกจับไปโซเวียต

หลังจากพ้นยุคปฏิวัติวัฒนธรรม ทางรัฐบาลรีบพื้นฟูสถานของท่าน ด้วยความท่านท่านเชี่ยวชาญด้านศิลปะ ดังนั้นจึงดำรงตำแหน่งเจ้าหน้าที่ในสำนักงาน "ศิลปจีน"(中国艺苑) ทำหน้าทีด้านการเขียนอักษรพู่กันจีนโดยเฉพาะ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งสมาชิสมาคมศิลปะจีน งานของสมเด็จชายนั้นมีชื่อเสียงโด่งดังมาก จัดแสดงไปที่ต่างๆ และเป็นที่นิยมในญี่ปุ่น

ภาพผลงานพู่กันจีนของพระองค์

ครั้งหนึ่งพระองค์เคยปรึกษากับพระญาติว่าตอนนี้มีคนแอบอ้างใช้ราชสกุลของราชวงศ์ชิงเยอะมาก เราควรจะแก้ไข ให้เรียบร้อยรวบรวมลำดับพระญาติ เพื่อแก้ไขปัญหา แต่พระญาติตอบว่า จะแก้อย่างไร คนแอบอ้างเยอะจนเราไม่รู้ แต่ว่าคนแอบอ้าง โดยมากจะสร้างชื่อเสียง ดังนั้นก็ช่างมันเถิด

พระองค์คิดไปคิดมาก็เห็นว่าจริง ถ้าคนแอบอ้างสร้างความดีให้ราชตระกูล ก็ถือว่าดีแล้ว

"ไม่รู้ฉันคิดอย่างนี้เห็นแก่ตัวหรือเปล่า" พระองค์ตรัสยิ้มๆ

นี้แหละ เรื่องของเจ้าชายพระองค์หนึ่ง ที่คิดเสมอว่าชีวิต คือ "การเริ่มใหม่"

ภาพพระองค์ในวัยชรา

พิมพ์ผิด ต้อง ๑๙๒๓

แมนจูมีภาษาพูดและตัวอักษรของตัวเองมั้ยคะ

แมนจูมีทั้งภาษาพูด และภาษาเขียนของตนเองค่ะ จำได้ว่าพระราชโองการฮ่องเต้สมัยก่อนจะเขียนทั้ง 2 ภาษาคู่กันคือฮั่นและแมนจู ข้อที่ว่าองค์ชาย 4 อิ่นเจิ้น ปลอมพระบรมราชโองการของคังซีฮ่องเต้ว่า จากให้สิบสี่ เป็น ยกให้สี่ เป็นอันตกไปเพราะเหตุนี้ เนื่องจากการออกพระราชพินัยกรรมมีสองภาษาและภาษาแมนจูนั้นเปลี่ยนแปลงยากมาก

ป.ล. ติดตามคุณหานบิงอยู่นะคะ

ป้ายในพระราชวังต้องห้ามมี ๒ ภาษา ซ้าย-จีน ขวา-แมนจู  

ภาพได้รับความอนุเคราะห์จาก คุณวิกกี้ (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Manchu_chinese.jpg)  ;D

ขอบคุณค่ะ
หน้าตาประมาณอักษรไทยกับอักษรลาวยังไงยังงั้นเลยนะคะ

ลองดูคร่าวๆก่อนละกันนะครับ
http://www.omniglot.com/writing/manchu.htm (http://www.omniglot.com/writing/manchu.htm)

ขอบพระคุณค่ะ

มันเป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าสงสารราชวงศ์ชิง