เรือนไทย

ใครชอบเพลงนี้บ้าง
...บุญของแผ่นดินไทย พ่อหลวงบันดาลให้ ที่ในยุ้งฉางมีข้าว ...
ฯลฯ
อ้าองค์สุริย์ศรีมีธรรมส่อง
ปกครองอย่างทรง พระเมตตา
ดุจบิดรปวงประชา ทุกข์ร้อน ใดใดกรายมา โอ้ฟ้าเป็นดั่งฝนดับไฟ...
ฯลฯ
เทิดไท้ นบน้อมเทิดทูน ธ เหนือเกล้า
สราญนานเนาหทัยสุขล้ำสมจินต์
เพริศแพร้วพิพัฒน์ เภทภัยพ่ายแพ้สิ้น
นวมินทร์มหาราชาภูมิพล....

ใครมีเนื้อร้องเต็มๆ ที่ถูกต้อง ขอหน่อยครับ ขอบคุณ
ผมเข้าใจว่าเพลงนี้เป็นเพลงรวมดาว คือคนแต่งเพลงหลายๆ คนมือชั้นครูทั้งนั้น มารวมกันแต่งถวาย และนักร้องหลายๆ คนร่วมใจกันร้องถวายเหมือนกัน

เคยมีโอกาสยกร่างคำถวายราชสดุดีให้ผู้ใหญ่นายผมสมัยหนึ่งอ่านในพิธีที่สถานทูตไทยของเราแห่งหนึ่ง แต่ไม่ได้เก็บต้นฉบับไว้ จำได้แต่แนวความคิดอันหนึ่งในคำถวายราชสดุดีฉบับนั้นว่า พวกเราคนไทยทุกคนได้มีเกียรติได้เป็นประชาชนของพระมหากษัตริย์ที่ได้ชื่อว่า ทรงงานหนักที่สุดในโลก (เราไม่ได้ตั้งของเรากันเอง คนอื่นเขาก็เห็นและยกย่องท่านไว้) เป็นเกียรติที่น่าภาคภูมิใจ เป็นอะไรที่มีความหมาย (และน่าจะทำให้คิดต่อไปด้วยว่า แล้วเราได้ทำงานหนักเท่าท่าน หรือคล้ายๆ ท่าน หรือตามท่าน แล้วหรือยัง)

ขอจงทรงพระเจริญ

ขอพระองค์ทรงมีพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง
และทรงมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยครับ

รออ่านเนื้อเพลงเหมือนกันครับผม

มาโพสเนื้อเพลงตามคำขอค่ะ อาจจะแปร่งเล็กน้อยเพราะรื้อมาจากสมองส่วนที่ไม่ค่อยได้เปิดใช้เท่าไหร่ สนิมเลยจับ

ภูมิแผ่นดิน นวมินทร์ มหาราชา

บุญของแผ่นดินไทย พ่อหลวงบันดาลให้ที่ในยุ้งฉางมีข้าว
น้ำรินดินดีใครเล่า ทุกข์ใดเหิรไปบรรเทา...ด้วยพระบาท
เกือบศตวรรษ ธ นำไทยทั้งชาติพ้นภัย

แผ่นดินถิ่นเมืองทอง ผ่านพ้นโพยภัยเนืองนอง พระทรงคุ้มครองไทยไว้
ธ เป็นพลังแผ่นดิน สมานพลังชีวินของชนชาวไทย
อุ่นใจไพร่ฟ้า พระบุญญาเกริกไกร ภูมิพลฯ มหาราชา

(*)อ้าองค์สุรีย์ศรีมีธรรมส่อง
ปกครองอย่างทรงพระเมตตา
ดุจบิดรเหล่าประชา ทุกข์ร้อนใดใดกรายมา โอ้ฟ้าเป็นดั่งฝนดับไฟ

ภูมิใจไทย ร่วมร้อยหัวใจร่วมใฝ่ร่วมหวัง
ภูมิพลัง แผ่นดินถิ่นนี้ยิ่งใหญ่
ภูมิประวัติ ประชาชาติภูมิไผท ภาคภูมิประชาไชย ภูมิพลังแผ่นดิน

เทิดไท้ นบน้อมเทิดทูน ธ เหนือเกล้าฯ
สราญนานเนาหทัยสุขล้ำสมจินต์
เพริศแพร้ว พิพัฒน์เภทภัยพ่ายแพ้สิ้น
นวมินทร์ มหาราชา ภูมิพลฯ

แล้วก็ซ้ำตั้งแต่ * จนจบ

ขอโทษทีไม่ได้อ่านกระทู้นี้  เลยโพสต์ข้างบน เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาอีกกระทู้หนึ่งค่ะ

ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ เมื่อปีที่แล้วร้องกับน้องๆที่บ้านชอบกันมากเลย

ขอบคุณครับ

เพลงนี้ฟังแล้วขนลุกและน้ำตาซึมด้วยความปลาบปลื้มไปซะทุกทีเลยค่ะ

คุณ นกข.ไม่ได้ขอเพลงนี้  แต่แม่หญิงเอามาฝาก  เพราะชอบ  อยากให้ฟังด้วยกันค่ะ

"ต้นไม้ของพ่อ"

นานมาแล้ว
พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา เพื่อวันหนึ่งจะบัง ลมหนาว  และคอยเป็นร่มเงา ปลูกไว้เพื่อพวกเรา ทุกๆคน
พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไป เพื่อจะผลิดอกใบ ออกผล  ให้เราทุกๆคน เติบโตอย่างร่มเย็น ในบ้านเรา
...ผ่านมาแล้วห้าสิบปี ต้นไม้นั้นสูงใหญ่
ลมแรงเท่าไร ก็บรรเทา ออกผลให้เก็บกิน
แตกใบเพื่อให้ร่ม เงา คอยดูแลเรา
ให้เรายังมีวัน อยู่ต่อไป ...
จนวันนี้ ใต้เงาแห่งต้นไม้ ต้นใหญ่ ลูกได้อยู่ได้คอย อาศัย  แผ่นดินยังกว้างไกล แต่เหมือนว่าหัวใจพ่อกว้างกว่า
.ลูกที่เกิดตรงนี้นั้นยังอยู่  และยังอยู่เพื่อคอย รักษา จะรวมใจเข้ามา
จะมีที่สัญญา ในหัวใจ ...
จากวันนี้สักหมื่นปี
ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้นสวยทั้งงดงาม และยิ่งใหญ่
สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ
เหงื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ ของพ่อ ยังงดงาม...

ขอบคุณครับ รู้สึกป๋าเบิร์ดจะร้องไว้ใช่ไหมครับ

มีเพลงมาฝากอีกเพลงค่ะ พี่เบิร์ดร้องไว้เช่นกัน

ของขวัญจากก้อนดิน
เราทุกคนก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนนึง เปราะบางไร้ค่าไร้ความหมาย อ่อนแอเหมือนโคลน ไหลไปตามทางเรื่อยไป เมื่อน้ำแห้งไปก็แตกระแหง

มีพลังเพียงแค่แรงเดียวที่ยึดเรา เหนี่ยวรั้งเราไว้ให้กล้าแข็ง ร่วมผู้คนมากมายให้ทรงพลังแข็งแรง รวมเม็ดดินทุกเม็ดให้เป็นแผ่นดิน

(*) เราก็รู้พ่อต้องเหนื่อยสักเพียงไหน ต้องลำบากใจกายไม่เคยสิ้น เพราะพ่อรู้พ่อคือพลังแห่งแผ่นดิน ให้เราพออยู่พอกินกันต่อไป

(**) หากจะหาของขวัญให้พ่อสักกล่อง เราทั้งผองจะพร้อมกันได้ไหม บวกกันเป็นดินเดียวให้พ่อได้สุขใจ ไม่ต้องเหนื่อยเกินไปอย่างที่เป็นมา

(*), (**)

ช่วยกันทำความดีให้พ่อได้สุขใจ ไม่ต้องเหนื่อยเกินไปอย่างที่แล้วมา…

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

ใช่แล้ว..ป๋าเบิร์ด เป็นคนร้องเพลง ต้นไม้ของพ่อ  
(แต่แม่หญิงแอบเรียกว่า ป้าเบิร์ด)

ตอนที่เพลงนี้ออกมาใหม่ ๆ  มีสื่อมวลชนชื่นชมกันมากว่า บริษัทแกรมมี่ทำเพลงนี้ได้ดี  เนื้อหาไพเราะ  ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ    แต่สุดท้ายก็แอบ จิก เล็ก ๆ ว่า  อะไรก็ตามที่ทำด้วยใจ ไร้ซึ่งผลประโยชน์ ก็มักจะมีคุณค่าเสมอ  
คือ ประมาณว่า บริษัทแกรมมี่มักจะมุ่งทำแต่ธุรกิจมากกว่าอย่างอื่น  นาน ๆ ถึงจะทำเพื่อชาติเพื่อมวลชนออกมาซะทีนึง