"โผผวาวิ่งหา คว้ามีดหมอของคุณพ่อ ตั้งจิตอธิษฐานมีทองคร่ำจำจารึกโบราณเสียชีพ อย่าเสียชื่ออ่าน กระจ่างตัวโอ้เครือฟ้า ครานี้ สิ้นที่หวังขอลาโลก โศกสั่ง ถึงหูผัวเมียอาภัพ คับชีวัน ประหวั่นรัวขอลาบัว บาทพี่ หนีไปคอยดู อยู่กับพ่อ รอพี่เพราะชาตินี้ วาสนา หาถึงไม่จวบลุพระ อมฤตย์ สุราลัยเกิดชาติไหน ขออยู่ เป็นคู่กันพอคอเหวอะ มีดเลอะ เลือดตกเปรี้ยงก็แว่วเสียง ผัวเรียก สำเนียกได้แค้นก็แค้น รักก็รัก สลักใจเหลืออาลัย แล้วคลาน ซานออกมาโลหิตไหล กายสั่น อยู่ริกริกเหงื่อซิกซิก ซมซวน กำสรวลหาหน้ามืดหวึง จวนจะถึง ทวาราสาวเครือฟ้า สิ้นชีวาตม์ ขาดใจเอย"