เรือนไทย

สวัสดีครับอาจารย์
ตอนนี้ผมกำลังลงมือเขียนนวนิยายครับ ยังไม่เจอปัญหาที่คิดว่าฉกาจฉกรรจ์เท่าไหร่ แต่มีเรื่องสัยอยากเรียนถามอาจารย์ดังนี้ครับ

๑. ถ้าเกิดว่ามีบทสนทนาติดต่อกันโดยขาดบทบรรยายไป (ต้องการความรวดเร็วฉับไวของการโต้ตอบและเหตุการณ์ตื่นเต้น) เลยไม่ได้พูดถึงความรู้สึกของตัวละคร จะถือว่าเป็นข้อบกพร่องของงานเขียนไหมครับ
๒. ปัญหาของผมมีอยู่ว่าผมชอบอ่านบทวิจารณ์หนังสือ - แล้วบทบรรยายจะมีอิทธิพลต่อผมมากเลยครับ อย่างเช่น อ่านบทวิจารณ์ของ ศ.รืนฤทัย ท่านวิจารณ์หนังสือเล่มหนึ่งว่าโครงเรื่องอ่อน การกระทำของตัวะลครไม่มีน้ำหนัก ขาดเหตุผลที่สมจริง ข้อมูลบางอย่างไม่จำเป็นต้องใส่เลย ผมก็จะมานั่งคิดนอนคิดว่าที่เราเขียนไปเนี่ย ตัวละครตัวไหนไม่มีเหตุผลอะไรยังไงบ้าง คือจะเกร็งน่ะครับ จะถามอาจารย์ว่า เรื่องเรื่องนึงที่เราเขียนขึ้นมาเนี่ยจำเป็นต้องเนี้ยบทุกรายละเอียดหรือเปล่า การกระทำของตัวละครทุกตัวต้องสมเหตุสมผลหรืออะไรยังงั้นหรือเปล่าครับ

ขอบคุณมากครับ

ขอโทษทีนะครับที่ตั้งกระทู้ใหม่ เข้าใจผิดน่ะครับ ตอนแรกจะตั้งในห้องเขียนวนิยาย

๑   มีแต่บทสนทนา ไม่มีการบรรยายสั้นๆ ประกอบ  อาจทำให้ภาพเบลอไปได้  เพราะคนอ่านต้องมาคิดเอาเองว่าตัวละครอยู่ในอารมณ์ไหน
เช่น
" นั่นเธอจะไปไหน"
" ไม่บอกได้ไหม"
" ทำไมเรื่องแค่นี้บอกไม่ได้"
" ก็ฉันไม่อยากบอก"
คนอ่านต้องมาเดาเอาเอง ว่าสองคนนี้ตอบโต้กันอย่างโกรธเคือง  หรือรำคาญ  หรือว่าพูดกันทีเล่นทีจริง    หรือว่าถามตอบกันไปยังงั้น ไม่ได้ซีเรียสอะไร
อรรถรสของการอ่านก็จืดชืดลง เพราะคนอ่านไม่รู้

๒   จำไว้สั้นๆว่าเหตุการณ์  พฤติกรรมตัวละคร   ฯลฯ ในนิยาย ควรชี้ให้เห็นที่มาที่ไป      ที่ตัวละครทำอย่างนั้นคิดอย่างนี้  มีที่มาของความคิดและการกระทำอย่างใดบ้าง     ไม่ใช่ผู้เขียนอยากตั้งให้เขาทำอะไรก็ทำ
ถ้าพระเอกคุณเป็นคนดี ธรรมะธัมโมหาตัวจับยาก   คุณชี้ให้เห็นได้ไหมว่าทำไมเขาถึงเป็นคนเช่นนั้น  มีสาเหตุมาจากอะไร   ใครหรืออะไรหล่อหลอมให้เขาเป็น   หรือว่า ผมตั้งให้เขาเป็นยังงั้น  ก็เลยเป็น   ถ้าตอบอย่างหลังก็ถือว่าไร้เหตุผล
เมื่อมีที่มาที่ไป  ความสมเหตุสมผลก็จะตามมาเอง