เรือนไทย

คุณ han_bing เล่าถึงอาหารฝรั่งบนโต๊ะจีนไว้แล้ว   ทำให้นึกได้ว่าน่าจะเล่าถึงอาหารจีนบนโต๊ะฝรั่งที่เคยกินมาบ้าง    อาจจะมีบางส่วนซ้ำกับกระทู้เก่าอยู่บ้างก็กรุณาอย่าถือสานะคะ   แต่ส่วนใหญ่จะพยายามไม่ให้ซ้ำ   
ไม่งั้นซายาเพ็ญก็จะปรากฏกายพร้อมกับข้อความในกรอบสีฟ้า  เพื่อบอกว่าเคยเขียนไว้ในกระทู้ไหนวันเดือนปีเท่าไหร่

ในอเมริกาก่อนที่ร้านอาหารไทยจะไปตีตลาดเป็นร้านอาหารชั้นดี รู้จักกันทั่วประเทศอย่างปัจจุบัน   ร้านอาหารจีนเคยนำหน้ามาก่อน     จนเดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่   ในเมืองใหญ่ๆของอเมริกาไม่ใช่เฉพาะซานฟรานซิสโก มีคนจีนไปตั้งถิ่นฐานอยู่เยอะพอสมควร     เขาก็จะมีซูเปอร์มาเก็ตจีนของเขา     ร้านอาหารจีนของเขา   คนไทยเราเมื่อไปอยู่ที่นั่นนานสักพักไม่ว่าจะไปทำงานหรือไปเรียน ก็จะเริ่มแวะเวียนไปซื้อของสดของแห้งจีน และกินอาหารจีนกันในโอกาสพิเศษ

ในเมื่อปัจจุบันร้านอาหารไทยหาง่าย  ไปรัฐไหนก็เจอ    ดิฉันก็เลยไม่ค่อยต้องไปพึ่งอาหารจีน   แต่นานๆครั้งเพื่อนฝูงชวนไปก็ไปเหมือนกัน     ร้านอาหารที่ไปบ่อยก็คือร้านอาหารจีนในเดนเวอร์ รัฐโคโลราโด

บรรยากาศในร้านไม่หรูหรา    ก็คล้ายๆภัตตาคารจีนรุ่นเก่าในกรุงเทพ    มีกลิ่นอายของจีนอยู่บ้างนิดหน่อยตรงโต๊ะเก้าอี้และเครื่องประกอบ   โต๊ะจีนชนิดตรงกลางหมุนได้มีให้เห็นเป็นธรรมดา แต่ยังหารูปไม่เจอเลยไม่ได้เอามาลงให้ดู

ระหว่างซายาเพ็ญฯยังไม่แวะมา ก็มาขอดันกระทู้ซะหน่อยเพื่อความครึกครื้น เรื่องร้านอาหารจีนในเมืองฝรั่งนี่ผมเชี่ยว เพราะกินบ่อย เที่ยวทีไรก็กินแต่ร้านจีนเพราะมันถูกกว่าร้านไทย ร้านไทยนี่เข้านับครั้งได้เลย
ขนาดเป็ดสี่ฤดูที่โด่งดังที่อังกฤษ กินในอังกฤษกลางเมืองลันดั้นนี่ยังราคาถูกกว่ากินที่ร้านสาขาในเมืองไทยซะอีก


ตามเมืองต่างๆ ในอังกฤษ ไม่ว่าจะเมืองเล็กเมืองใหญ่ เรียกได้ว่าไม่มีเมืองไหนไม่มีร้านอาหารจีน คนจีนไปอยู่ทุกหนทุกแห่งจริงๆ  ร้านอาหาร 2 ประเภทที่ต้องเจอทุกเมืองคือร้านอาหารอินเดียกับร้านจีน หลายๆ ร้านจะเปิดแบบ take away เท่านั้นคือซื้อกลับบ้าน ร้าน take away ส่วนใหญ่จะเปิดแต่ช่วงเย็น เช่นห้าโมงเย็นถึงห้าทุ่ม


ร้านไทยตอนนี้เริ่มตามมาแบบห่างๆ แล้วคือเจอในทุกเมืองเหมือนกันแต่ถ้าเมืองเล็กหน่อยอาจจะไม่เจอ  ที่ยังไม่ทุกหัวระแหงเท่าร้านจีนไม่ใช่เพราะความนิยมที่ด้อยกว่า แต่น่าจะเนื่องจากคนไทยที่มีโอกาสมาอยู่เมืองนอกเช่นในอังกฤษมีน้อยกว่าคนจีนเยอะ ตอนนี้ร้านไทยในอังกฤษหลายๆ ร้านประสบปัญหาหาพ่อครัวไทยไม่ได้เพราะคนจะมาทำงานขอวีซ่ายากขึ้น  ที่มีอยู่เลยโดนแย่งตัวกันพอสมควร


ตะกี๊คุยกับลุงกอร์ดอนซุปฯผม แกรับเชิญไปบรรยายที่คาซักสถานมา เนื่องจากเป็นมังสาวิรัตแกเลยกินอาหารคาซักฯไม่ได้ แกบอกว่าเจอทั้งร้านจีนร้านไทยในคาซักสถานด้วย

เอาภาพเป็ดสี่ฤดูมาให้ดูเล่นๆ แก้หิวครับ

เป็ดสี่ฤดูมีขายในกรุงเทพ   แต่เห็นราคาแล้วไปซื้อเป็ดย่างแถวนางเลิ้งกินดีกว่าค่ะ

เมื่อเข้าไปกินอาหารจีนในเมืองฝรั่ง    ที่เห็นเป็นประจำคือ บางร้านคนเสิฟเดินมาแจกขนมให้ลูกค้ากินคนละอัน   ไม่คิดเงิน แต่ไม่รู้ว่าบวกเข้าไปในค่าอะไรสักอย่างของอาหารมื้อนั้นหรือเปล่า    แต่บางร้านก็ใส่กระจาดหรือชามเล็กๆวางไว้ให้บนโต๊ะ ให้หยิบกินได้ตามสบาย
ขนมที่ว่านี้เป็นแป้งกรอบๆคล้ายข้าวเกรียบของเรา แต่หนากว่า  ชื่อว่า fortune cookie  รูปร่างเหมือนหมวกกุยเล้ยของจีนที่พับบิดตรงกลางเข้าไป     สัญลักษณ์ของมันคือมีแผ่นกระดาษเล็กๆยาวๆ สอดเอาไว้ในรอยพับ   ให้ดึงออกมาอ่านได้
กระดาษนั้นมีข้อความพิมพ์อยู่    บางอันก็เป็นคำทำนายโชคชะตา(ซึ่งเป็นไปในทางดี)  บางอันก็เป็นคำคม  หรือข้อเตือนใจ    แต่เป็นอะไรก็ตาม   เขาหวังว่าลูกค้าอ่านแล้วจะสบายใจ   หรืออย่างน้อยก็ไม่หัวเสียลุกขึ้นทะเลาะกับเจ้าของร้าน

ได้โอกาสเรื่อง "fortune cookie"



(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

จับ fortune cookie มาให้ซายาเพ็ญได้อันหนึ่ง

อาแปะเขียนได้ถูกใจจริง ๆ

ขอบพระคุณซายาเทาที่กรุณาจับมาให้   ;)

ถ้าแม่นจริงๆ อย่าลืมเลี้ยงโต๊ะจีนชาวเรือนไทยด้วยนะคะ

เอามาฝากคุณประกอบอีกอันหนึ่งค่ะ

ต่อไปคืออาหารจีนเรียกน้ำย่อยที่ฝรั่งชอบกินกันมาก   หยิบง่ายไม่เลอะเทอะ   ทำง่าย ส่วนประกอบก็ไม่ยุ่งยาก  แค่แผ่นแป้งซื้อจากซูเปอร์มาเก็ตของจีน   มีไส้หมูบด หรือบางแห่งอาจจะเติมผักลงไปด้วย    รสอร่อยกินง่าย  มีน้ำจิ้มเปรี้ยวๆหวานๆ ให้กินด้วยแก้เลี่ยน   
เรารู้จักกันในนามของเกี๊ยวทอด     ฝรั่งเรียกว่า fried wonton

แห่ะๆ ของคุณครับ ไม่กี่วันก่อนพี่สาวไปมาหมอพระแล้วถามว่าน้องชายจะเรียนจบไหม หลวงพ่อตอบสวนทันควัน น้องชายขี้เกียจแบบนี้จะไหวเหรอ นี่ขนาดท่านไม่เห็นไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับผมเลยนะ  ผมหละเชื่อทันทีเลยว่าท่านวิเศษจริง แม่นยังกะตาเห็น  ;D  ;D  ;D

เกี๊ยวกรอบเป็นอาหารเรียกน้ำย่อย เรียกว่าเป็นออเดิฟแบบจีน    แต่เมื่อจะเริ่มอาหารชุดใหญ่   เกี๊ยวตัวเดียวกันนี้ก็แปลงโฉมจากออเดิฟเป็นซุป เมื่อเอาเกี๊ยวใส่หม้อเติมน้ำซุปลงไป    แทนการทอดกรอบ    เป็น wonton soup  หรือเกี๊ยวน้ำ   อร่อยถูกปากฝรั่งไปอีกแบบค่ะ

ของเรียกน้ำย่อยอีกอย่างที่รู้จักกันดีไม่แพ้เกี็ยวกรอบ คือปอเปี๊ยะทอด   เรียกว่า spring rolls หรือ egg rolls   ไส้ของปอเปี๊ยะถูกดัดแปลงไปให้ถูกลิ้นฝรั่ง เป็นหมูสับก็ได้ เป็นผักต่างๆที่หาได้ง่ายในท้องถิ่นก็ได้  

ซุปอีกอย่างหนึ่งที่เห็นกันแพร่หลายในเมืองฝรั่ง คือ egg drop soup  เข้าใจว่าตรงกับ "ไข่น้ำ" ซึ่งเป็นอาหารจีนในไทย    ไปถามคุณวิกี้มา  ได้ชื่อภาษาจีนมาฝากคุณม้า ว่า 蛋花湯; pinyin: dàn huā tāng; แปลตามตัวว่า "egg flower soup" หรือซุปดอกไม้ไข้
 
โดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบซุปชนิดนี้ค่ะ  เพราะรู้สึกว่าไข่กับน้ำซุปไก่มันรวมกันแล้วจืดชืด     โรยต้นหอมและปรุงรสด้วยพริกไทย ก็ยังจืดอยู่ดี       แต่ฝรั่งชอบ  คนจีนในเมืองฝรั่งก็ชอบ  จึงมีรายการอาหารนี้ขึ้นโต๊ะฝรั่งให้กินกันเสมอเวลาไปทัวร์แล้วได้กินอาหารจีนค่ะ  อาจเป็นด้วยอีกอย่างคือทำง่าย และต้นทุนถูกด้วย 

 http://www.youtube.com/watch?v=rNw4sF2jRQA

อาหารจีนอีกอย่างหนึ่งที่แพร่หลายทั่วไป แม้แต่ในร้านจานด่วนอย่าง Panda Express ที่มีสาขาอยู่ในหลายรัฐ คือผัดเปรี้ยวหวาน  เรียกว่า sweet and sour pork

http://www.youtube.com/watch?v=n5_PEkylBxI

อาหารจีนที่ขาดไม่ได้ในร้านจานด่วนของจีน และตามภัตตาคาร ก็เป็นของหาง่ายอีกจานหนึ่งบนโต๊ะฝรั่ง คือข้าวผัด fried rice 

ภัตตาคารดังๆมักระบุว่าเป็นจีน  Cantonese หมายถึงกวางตุ้ง   แสดงว่าอาหารกวางตุ้งเป็นที่นิยมกันมากกว่าจีนแบบอื่น
ข้างล่างคือวิธีทำข้าวผัดแบบกวางตุ้ง

http://www.youtube.com/watch?v=I9i0t6lNTP0

wonton เป็นการเขียนอย่างการออกเสียงสำเนียงกวางตุ้งว่า หวั่นทั้น จีนกลางจะออกเสียงว่า หุนตุ้น (馄饨) ที่ผมยังไม่เข้าใจคือ ทำไมคนไทยถึงเรียกว่าเกี๊ยวครับ

เกี๊ยว แน่นอนว่ามาจากภาษาแต้จิ๋วว่า เกี้ยว (饺) ออกเสียงอย่างจีนกลางว่า เจี่ยว อาหารชนิดนี้ทางจีนกลางจะเรียกว่า เจี่ยวจึ (饺子) ชื่อเดียวกันนี้ญี่ปุ่นจะออกเสียงว่าเกียวซะ หรือที่คนไทยเรียกว่า เกี๊ยวซ่า นั่นแหละครับ

เห็นได้ชัดว่าหวั่นทั้นกับเกี๊ยวนั้นเป็นคนละอย่างกันแน่ๆ ถึงมีความคล้ายกันอยู่บ้างก็ตาม ที่น่าสังเกตคือเจี่ยวจึเป็นอาหารที่แพร่หลายทางตอนเหนือของจีนครับ ไม่ใช่อาหารของคนทางใต้อย่างพวกกวางตุ้ง แต้จิ๋ว ฯลฯ ครับ

เคล็ดลับของการกินเจี่ยวจึ (ที่ทราบมาจากคนจีนทางเหนือ) ก็คือ น้ำจิ้มต้องผสมจิ๊กโฉ่ว(ซอสเปรี้ยว)กับซีอิ๊วขาวครับ ถ้าจิ้มจิ๊กโฉ่วเปล่าๆ จะขาดความกลมกล่อมไปครับ

เพิ่งรู้จากคุณม้าว่าเกี๊ยวไทยไม่ใช่เกี๊ยวจีน
อยากเห็นว่าเจี่ยวจึ (饺子)หน้าตาเป็นยังไง เลยเอาคำนี้ไปถามคุณกู๊ก  ก็ได้รูปมาตามนี้ค่ะ

นี่คือเจี่ยวจีอย่างน้ำ     หน้าตาก็พอจะเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องกับซุปวันทันได้   เป็นได้ไหมว่าคนไทยเข้าใจผิดเลยเรียกหวั่นทันน้ำ กันมาว่าเกี๊ยวน้ำ

น่าสังเกตอย่างหนึ่งว่า หวั่นทั้นนั้นทางแต้จิ๋วไม่เรียกกันครับ คนแต้จิ๋วก็เรียกว่า เกี้ยว กันทั้งนั้น และเมื่อคนแต้จิ๋ว (อย่างแม่ผม) เจอเจี่ยวจึเข้าก็เลยเรียกว่าเจี่ยวจึ (ซึ่งเป็นสำเนียงจีนกลาง) เพื่อให้แตกต่างกับเกี้ยว ไม่อย่างนั้นคงงงแย่ครับ

ถ้าให้บรรยายลักษณะของเจี่ยวจึ กับหวั่นทั้น เกรงว่าจะได้คำตอบที่ใกล้เคียงกันมากๆ แต่ถ้ามาเปรียบเทียบกันตรงๆ แป้งห่อเจี่ยวจึจะหนากว่า ส่วนผสมของแป้งไม่ทราบว่าต่างกันอย่างไร แต่โดยทั่วไปแป้งเจี่ยวจึจะสีขาว ในขณะที่แป้งหวั่นทั้นโดยมากออกเหลือง จะใส่ไข่ด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ นอกจากนี้ โดยทั่วไปเจี่ยวจึจะขนาดใหญ่กว่า ไส้เยอะกว่า บ่อยครั้งที่ในไส้จะใส่คึ่นช่ายผสมลงไปด้วยครับ

เจี่ยวจึมักจะถูกเอาไปนึ่ง หรือจี่ในกะทะ บางทีอาจใส่ในซุป ไม่เคยเห็นใครเอาไปทอดแบบ deep fry อย่างที่มีคนทำกับหวั่นทั้นครับ

ถ้าพยายามเดาโดยเหตุผลทางภาษาศาสตร์+ประวัติศาสตร์ ผมสงสัยว่าหวั่นทั้นจะเป็นชื่ออาหารท้องถิ่นของกวางตุ้งเอง เมื่อชาวฮั่นจากทางเหนือลงมาปนกับคนท้องถิ่นทางใต้เกิดเป็นชาวแต้จิ๋วขึ้นมา ก็เอาชื่อเจี่ยวหรือเกี้ยวซึ่งเป็นอาหารของทางเหนือมาเรียกอาหารของกวางตุ้งที่หน้าตาคล้ายกัน พอพวกแต้จิ๋วอพยพมาเมืองไทยก็เอาชื่อนี้ติดมาด้วย คนไทยก็เลยเรียกหวั่นทั้นว่าเกี๊ยวครับ

อาหารจานหลักหนึ่งในสองอย่างของจีน  คือเป็ดย่าง     ร้านอาหารจีนร้านไหนในเมืองฝรั่งไม่มีเป็ดย่างก็เหมือนจะไม่ใช่ร้านอาหารจีน    เหมือนร้านอาหารไทยไม่มีเมนูต้มยำกุ้ง  
เป็ดย่างในเมืองจีนเป็นเป็ดตัวโตกว่าเป็ดไทย   เนื้อหนาอ้วนอวบ   ใต้หนังอุดมไปด้วยไขมัน สมกับอยู่เมืองหนาว    กินแล้วไขมันน่าจะเข้าไปจุกอกคนกิน   รวมทั้งเป็ดสี่ฤดูของคุณประกอบด้วย   แม้ว่าเนื้อนุ่มแทบละลายในปาก   แต่ไขมันขาวหนาเป็นก้อนมันเยิ้ม  น่าสยองมากสำหรับผู้ต้องควบคุมน้ำหนักตัว

เป็ดย่างมีขายในซูเปอร์มาเก็ตจีน   แต่ในร้านอาหารจีนเขาคัดเลือกเป็ดอย่างพิถีพิถันกว่าเราจะไปเดาสุ่มซื้อเอาเอง   กินเป็นชิ้น สับมาในจานเปล   หรือสั่งเป็นข้าวหน้าเป็ดอย่างง่ายๆ     แคลอรี่สูงนักเชียว

วิธีอบ(ย่าง) เป็ดแบบกวางตุ้ง

http://www.youtube.com/watch?v=XLmANMTAgTI

เอารูปเป็ดอังกฤษก่อนถูกย่างมากฝากครับ  ใครเห็นกระทู้แล้วกะจะไปหาเป็ดย่างกินจะได้ตัดใจไปก่อน  สองตัวนี้นักเลงมาก ไปจอดรถริมน้ำแป๊บเดียววิ่งรี่เข้ามาเรียกค่าคุ้มครองทีเดียว หัวเขียวตัวผู้ หัวน้ำตาลตัวเมีย

เพิ่มเติมเรื่องเป็ดย่างที่เมืองฝรั่งอังกฤษนิดนึง เมืองมะกันเหมือนกันหรือไม่ไม่ทราบเพราะยังไม่มีใครพาไปซะที  ;D

ร้านจีนทั่วๆ ไปในอังกฤษที่มีเมนูเป็ดย่าง หมูแดงหมูกรอบ  เวลาสั่งมาเช่นสั่งเป็นข้าวราด เค้าจะสับเป็ดมาให้พร้อมกระดูก น้อยร้านที่จะเสียเวลาเลาะกระดูกให้ แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือร้านส่วนใหญ่มักจะไม่มีน้ำราดเป็ด ราดหมูกรอบหรือราดหมูแดงให้ด้วย สับเป็ดสับหมูแดงหมูกรอบก็วางโปะบนข้าวสวยดื้อๆ แบบนั้นเลย น้ำราดอะไรไม่มี กินแห้งๆ ฝืดคอไปแบบนั้นแหละ  อย่างดีก็ขอซีอิ๊วมาราดได้อีกนิดหน่อย นับว่าไม่ได้เรื่องมาก  ต้องสั่งวันตันซุปมาแก้คอแห้งอีกหนึ่งถ้วยให้เปลืองเงินเล่น  ที่ยกเว้นก็มีแต่ร้านสี่ฤดูนี่แหละที่เวลาสั่งเป็ดแล้วมีน้ำเป็ดหวานๆ ไว้ราดเป็ดมาให้ด้วย

ผมเองเดี๋ยวนี้กินเป็ดไม่ได้แล้ว ยูริคในเลือดสูง กินแล้วเท้าบวม ยังเด็กเพิ่งอายุครบบวชมาไม่นานแท้ๆ เป็นโรคคนแก่ซะแล้ว เลยได้แต่ดูรูปให้ช้ำใจ หนังเป็ดย่างนี่ขอบชอบอันดับต้นๆ เลย

เป็ดนักเลงเจ้าถิ่นของคุณประกอบ คือเป็ดป่าหรือเปล่าคะ  ฝากถามซายาเพ็ญ    เพราะเป็ดที่เห็นในร้านอาหารจีน จะเห็นเมื่อมันย่างเรียบร้อยแล้ว นึกหน้าตาตอนเป็นๆไม่ออก
  
น่าสงสารคุณชายรุศฑ์ษมาศร์      :'(
เป็ดไม่ว่าประเทศไหนชอบมอบกรดยูริคเป็นของแถมอันดับหนึ่งสำหรับลูกค้าประจำ      แสดงว่าพี่เลี้ยงในวังประคบประหงมคุณชายให้กินดีอยู่ดีมาตั้งแต่เกิด      เลยรีบเป็นเก๊าท์เสียก่อนเกษียณอายุตั้งสี่สิบปี
หนังเป็ดย่าง- คุณชายชอบเป็ดปักกิ่งละซีคะ       ดิฉันไม่เคยเจอเป็ดปักกิ่งที่อเมริกาเลย แต่คิดว่าในแอล.เอ. มีให้กิน

เป็ดของคุณประกอบเป็นเป็ดป่า Mallard (http://en.wikipedia.org/wiki/Mallard)

ในเมืองไทยรู้สึกเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองด้วย อยู่ในรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครองจำพวกนกลำดับที่ ๙๐๑ ในบัญชีแนบท้าย กฎกระทรวง กำหนดให้เป็นสัตว์ป่าบางชนิดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง พ.ศ. ๒๕๔๖ ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. ๒๕๓๕ (http://www.verdantplanet.org/protect/protectedanimal.php)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

งั้นเป็ดพวกนี้มันเป็ดอะไรคะ

นี่คือเป็ดปักกิ่งบนโต๊ะฝรั่ง

เป็ดปักกิ่งไม่นิยมครับ มันแห้งไป น้ำราดก็หวานๆ อย่างเดียวสู้เป็ดย่างไม่ได้ หนังมันๆ ชุ่มฉ่ำๆ   สมัยอยู่ในรั้วในวังเป็ดนี่ไม่ค่อยได้เจี๊ยะหรอกครับ ต้องแอบๆ หนีไปกินกับบ่าวไพร่เอา พอออกจากวังมาตามหารักแท้เลยกินเป็ดซะอย่างเยอะ ผลเลยตกค้างในเลือดมากไปหน่อย เล่นเอาขาเป๋กันเลยทีเดียว


มาเป็นนักเรียนนอกสุดหล่อเท่ห์แถวๆ อั๊กซฟั่ร์ดแล้ว เห็นเมนูเป็ดปักกิ่งนี่มีขายนะครับ กินแต่หนังกับแป้งบางๆ รู้สึกจะชื่ออโรเมติคดั๊คนี่แหละแต่ไม่เคยสั่งซะที กลัวเดี๋ยวขาบวม

aromatic duck   
ห่อแป้ง มีไส้ผัก ราดน้ำจิ้มแบบเป็ดปักกิ่ง แต่แทนที่จะใช้หนังเป็ดกลับเป็นเนื้อเป็ด ฉีกเป็นชิ้นฝอยๆ

เป็ดปักกิ่ง รับอิทธิพลจากนานกิง

เป็ดนานกิงอร่อยสุด จริงๆ เป็ดสี่ฤดูก็สี่ฤดูเถิด แพ้เลย

เป็ดย่างนานกิง 金陵叉烤鸭

ไปถามกูเกิ้ลเรื่องอาหารมีชื่อของนานกิง(หนานจิง)  พบว่า
เป็ดนครหนานจิงมีประวัติการนำเนื้อเป็ดมาทำอาหารแล้ว 1,400 กว่าปี  และมีชื่อเสียงในประเทศจีน    อาทิ  เป็ดอบจินหลิง   เป็ดตากแห้ง  เป็ดน้ำเกลือหนานจิง   เป็ดย่าง   เป็ดซีอิ๊วจินหลิง   เป็ดทอดกรอบกึ๋น   

กลับไปหาบนโต๊ะฝรั่ง  พบเป็ดน้ำเกลือนานกิง  หรือNanking Salt Duck  ขายอยู่ในร้านอาหารจีนในรัฐมิชิแกน
ไม่ทราบว่าหน้าตาเหมือนเป็ดนานกิงที่คุณหาญบิงเคยกินหรือเปล่า

จานนี้เสิฟเป็นอาหารเรียกน้ำย่อย ไม่ใช่จานหลัก   เป็ดน้ำเกลือของนานกิง  ร้านอาหารจีนที่แวนคูเวอร์ แคนาดา

พูดถึงอาหารจานหลักอย่างแรกของอาหารจีนบนโต๊ะฝรั่งไปแล้ว ต่อจากนี้ก็คือจานหลักที่สอง คือหมู    หมูเป็นจานหลักที่ขาดจากโต๊ะจีนไม่ได้    ทำนองเดียวกับแฮมเบอร์เกอร์ขาดเนื้อวัวไม่ได้นั่นเอง
หมูย่างมีขายตามซูเปอร์มาเก็ตจีน  แขวนคู่กับเป็ดย่าง     

หมูย่างในเมืองฝรั่ง มาในแบบที่คุณประกอบอาจจะไม่ชอบ คือมาแห้งๆ แบบเดียวกับเป็ดเมืองนอก     อย่างดีก็มีซีอิ๊วให้จิ้มในถ้วยเล็กๆ       แต่ไม่มีน้ำราดอย่างข้าวหมูกรอบนครปฐมของไทย

อาหารยอดนิยมจานอื่นๆนอกจากเป็ดกับหมูที่เล่ามา   ก็คือ เฉาหมิ่น หรือChow Mein  หมี่ผัดราดหน้าด้วยผักหลายชนิด และเนื้อสัตว์ แล้วแต่จะเลือก   
คนอเมริกันคนไหนชอบเนื้อวัวมากกว่าเนื้อหมู ก็สั่ง beef chow mein   เฉาหมิ่นใส่อาหารทะเลอย่างกุ้งแทนก็มี

อาหารจีนบนโต๊ะฝรั่งที่เคยกิน  รสชาติจะออกไปทางมันๆ จืดๆ  ถ้าหากว่ามีรสเพิ่มเข้ามาก็คือเค็ม   แม้แต่ซีอิ๊วที่จิ้มขนมจีบก็ออกเค็มอย่างเดียวไม่มีเปรี้ยวผสมอย่างจิ๊กโฉ่ของเรา     เวลากินจึงต้องมีน้ำชาร้อนๆไว้ซดแก้เลี่ยน   
อาหารจีนอีกจานหนึ่งที่เห็นเป็นประจำคือไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์