ถ้าเราบรรยายท่าทางของตัวละครที่มีจุดให้บรรยายอย่างผู้หญิงอ้วนคนนี้คงไม่ยาก แต่ถ้าเป็นกิจวัตรหรือท่าทางปกติ คนเราจะเคลื่อนไหวร่างกายอะไรกันนักหนา อย่างนั่งคุยกันบนที่โต๊ะทำงานอย่างมากก็เลื่อนตัว จับปากกกา บางทีเขียนเสร็จกลับไปอ่านยังคิดเลยว่าทำไมมันขยับโน้นขยับนี่เยอะจัง
เพิ่งเขียนต้นฉบับไปเมื่อชั่วโมงก่อนนี้เอง ใช้ท่าทางตัวละครบรรยายอารมณ์ ลองอ่านดูนะคะ
เขานิ่งอึ้ง มือกำโทรศัพท์เกร็งแน่น เงียบงัน หล่อนเองก็เงียบกริบ ราวกับหายตัวไปเสียแล้วเฉยๆ ในความเงียบนั้น วายุได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บลึก...ถ้าหากว่าหัวใจเป็นแก้วเปราะบาง แรงกระแทกจนมันแตกเป็นเสี่ยงก็คงมาจากคำพูดคำนี้
บทบรรยายนี้ไม่มีแอ๊คชั่น พระเอกนิ่งอึ้ง กำโทรศัพท์มือถือแน่น เงียบ เช่นเดียวกับนางเอก หัวใจเต้นแรง
แต่เรารู้ว่าใจเขาไม่ได้นิ่งเลย ตรงกันข้าม ความนิ่งทางกาย เป็นสิ่งตรงกันข้ามกับความรู้สึกปั่นป่วนยิ่งกว่าเจอพายุ ที่เขาประสบอยู่