ลังกาถ้าแทนอังกฤษจริง คงไม่น่าจะอ้างชาวสิงหล เพราะคนละเผ่ากัน ทำไมไม่เป็นฝรั่งทั้งหมด
ถ้าจะเปรียบกับอินเดียคงพอได้ เพราะเป็นเมืองขึ้นเขา แบบเดียวกับลังกา
สมัยต้นกรุง มีข้อสัญญากับอังกฤษ นายของแขกอินเดีย ซึ่งเอาเปรียบรัฐไทย
พ.ศ. 2329 พระยาไทรบุรี คือ อับดุลละ โทกุรัมซะ ตกลงเซ็นสัญญาให้อังกฤษเช่าเกาะหมาก (ปีนัง) และสมารังไพร
ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ตรงข้ามเกาะหมากปีละ 1,000 เหรียญ
พ.ศ. 2365 มาร์ควิส เฮสติงส์ (Marquis Hestings) ผู้สำเร็จราชการอังกฤษที่อินเดีย
ได้ส่งนายจอห์น ครอว์เฟิร์ด (John Craeford) หรือที่คนไทยเรียกว่า “การะฟัด”
โดยขอให้ไทยยกเลิกการผูกขาดและลดหย่อนภาษีบางอย่าง และให้ไทยยอมรับอธิปไตยของไทรบุรี โดยเฉพาะการที่อังกฤษเช่าเกาะหมาก (ปีนัง) และสมารังไพร
กับขอทำแผนที่ และศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับประเทศไทย เช่น เรื่องพันธุ์พืช พันธุ์สัตว์ และสภาพประชากรของไทย
เพื่อทำรายงานเสนอรัฐบาลอังกฤษ ปรากฎว่าการเจรจาคราวนี้ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากเหตุผลต่อไปนี้(บางส่วน)
1. ครอว์ฟอร์ดไม่พอใจที่ไทยไม่ยอมอ่อนน้อมต่อังกฤษเหมือนพวกชวาและมลายุ
ส่วนไทยก็ไม่พอใจที่อังกฤษแสดงท่าทางเย่อหยิ่งข่มขู่ดุหมิ่นข่มดุหมิ่นไทย ไม่เหมือนกับพวกจีนที่ปฏิบัติตนอ่อนน้อมยินยอม ทำตามระเบียบต่างๆ อย่างดี
2.ไทยไม่ยอมตกลงปัญหาดินแดนไทรบุรีที่อังกฤษขอร้อง
3. ครอว์ฟอร์ดทำการสำรวจระดับน้ำตามปากอ่าวไทยเพื่อทำแผนที่ ทำให้ไทยไม่พอใจ
พ.ศ. 2368 สนธิสัญญาเบอร์นี ผู้สำเร็จราชการอังกฤษประจำอินเดียได้ส่งร้อยเอกเฮนรี่ เบอร์นี่ (Henry Berney) ซึ่งคนไทยเรียกว่า บารนี
ในทางการเมือง อังกฤษต้องการให้ไทยช่วยรบกับพม่า และส่งยานพาหนะให้แก่อังกฤษ ตลอดจนต้องการให้สุลต่านไทรบุรีกลับไปครองเมืองดังเดิม
และให้ไทยเลิกแผ่อำนาจลงไปใต้เมืองปัตตานี ส่วนในทางการค้า อังกฤษต้องการให้ไทยผ่อนปรนการผูกขาดการค้าและเรียกเก็บภาษีอาการในการค้า
ให้เหมือนกับที่พ่อค้าไทยมีเสรีภาพทางการค้าเมื่อค้าขายกับอาณานิคมอังกฤษ
ไทยได้เปรียบจากการตกลงครั้งนี้
http://www.kwc.ac.th/0e-book%20ThaiKingdom/10RaTaNaGoSin6-1-3.htmเชื่อว่าสุนทรภู่ ต้องรับอิทธิพลจากการเจรจาความเมืองมาใส่ในพระอภัยแน่นอน จึงจำเพาะเลือกลังกา เพราะอาจไม่เป็นที่สังเกตุจนเกินไป ขายงานได้