ครั้นสิ้นโฮ้ปในทางราชการแล้ว เห็นความจริงว่าสู้บวชไม่ได้ ก็คิดที่จะหาอุบายใช้หนี้แล้ว กราบถวายบังคมลาบวช หามิได้ว่าจะใช่แต่เป็นความประสงค์ที่จะหนีภัยพาล แต่ท่านทรงเห็นว่าเป็นความสุขสบายแท้จริง ก็คิดที่จะหากำลังทำมาหากินตามประเพณีโลก คือทางหาภริยาที่มีทุนรอนบริบูรณ์ พอได้อาศัยกำลังทำมาหากินให้มีผลประโยชน์พอใช้หนี้แล้ว ก็จะกราบถวายบังคมลาบวช จึงคิดกับพี่ศรี ไปเกี้ยวลูกสาวพระยาแม่กลอง ที่เป็นแก้วตาของพระยาอิศรานุภาพ ก็สมคิดว่าจะตามกันมา ตามบุญตามกรรม ได้มีหนังสือถึงกัน
เห็นท่านเอ่ยถึง'ออเนอร์'บ่อยๆ เจอแทบทุกหน้าก็ว่าได้ แต่พอมาถึงตรงนี้ดิฉันก็ชักรู้สึกทะแมงๆ หรือท่านไม่คิดว่าการกระทำเช่นนี้มันเสียเกียรติ