สมัยก่อนatticจะไม่มีคนอยากไปพักอาศัย เพราะหนาวมาก โดยเฉพาะในฤดูที่หิมะปกคลุมหลังคา ฝรั่งจึงใช้เป็นห้องเก็บของ หรือเอาคนที่น่าสงสารขึ้นไปอยู่ เช่นพระเอกหรือนางเอกสมัยเด็กๆของนิยายประเภทต้นร้ายปลายดี หรือพวกยิวซึ่งหนีการตามล่าของเยอรมันในช่วงสงคราม ที่รอดมาได้เพราะมีคนใจบุญซุกซ่อนให้อยู่แต่ในatticนี้ เป็นต้น
ห้องใต้หลังคาที่ขึ้นชื่ออยู่ในประวัติศาสตร์ ทำเป็นพิพิธภัณฑ์ให้คนเข้าชมคือบ้านของสาวน้อยชาวยิว แอนน์ แฟร้งค์ เจ้าของบันทึกที่รู้จักกันแพร่หลายทั่วโลก เธอเล่าถึงชีวิตสองปีในห้องใต้หลังคา ที่ครอบครัวชาวยิวสองครอบครัวต้องหลบซ่อนหนีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของพวกนาซีเยอรมัน
เพื่อนใจดีคนหนึ่งซ่อนครอบครัวยิวไว้ในห้องใต้หลังคา ซึ่งไม่มีใครขึ้นไปดู ห้องชั้นล่างเป็นสำนักงาน ตลอดวันพวกยิวในห้องใต้หลังคาต้องนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว เพราะจะมีเสียงกุกกักให้คนข้างล่างสงสัยขึ้นมาได้ จนหมดเวลาทำงาน คนกลับกันหมดพวกนี้จึงค่อยลุกเดินทำอะไรต่อมิอะไรได้ในตอนกลางคืน
ภาพนี้คือห้องนอนใต้หลังคาของแอนน์
เป็นภาวะที่ทรมานมากในห้องใต้หลังคา