เรือนไทย

 ในประเทศพม่ามีเพลงไทยเดิมที่สืบมาตั้งแต่เชลยไทยครั้งเสียกรุง เพลงเหล่านี้ได้รับการบอกกล่าวว่าเป็นภาษาไทย แต่เอาเข้าจริง คนไทยก็ฟังไม่ออกมีเพียงแค่เนื้อหาไม่กี่คำเท่านั้นที่จะพอจับใจความได้

เรื่องภาษาที่เปลี่ยนผ่านไปจากบรรพบุรุษจนถึงลูกหลาน ที่มีการเปลี่ยนผ่านไปมาจนลางเลือนดูจะเป็นเรื่องปรกติในชุมชนของผู้อพยพ ที่มักจะกลืนไปกับวัฒนธรรมท้องถิ่น

แต่ถึงจะกลืนอย่างไรโดยมากก็จะยังคงคำบางอย่างไว้ เหมือนที่ครอบครัวชาวจีนจำนวนมากในไทยพูดจีนมิได้ แต่ก็ยังมีศัพท์จีนเหลืออยู่

ชุมชนฝรั่งกุฎีจีนนี้ เป็นกลุ่มลูกหลานชาวโปรตุเกสที่ได้แต่งงานผสมผสานกับคนไทย มีลูกหลานสืบเชื้อสายจนถึงปัจจุบัน เช่นตระกูลทรรทรานนท์(สืบเชื้อสายมาจากสกุล Da Cruz ) จันทรัคคะ ดากรู้ด สิงหทัต จาค๊อป สงวนยวง เดฮอตา สงวนแก้ว ทองหล่อ สกุลทอง มรดกที่ตกทอดจากตระกูลวงศ์นั้นมีหลากหลาย หนึ่งในนั้นคืออาหาร และภาษาโปรตุเกสที่ตกทอดมา อาทิ ผู้สูงอายุที่อยู่อาศัยบริเวณข้างโบสถ์ซางตาครู้สบางคนได้ให้ข้อมูลว่าแต่ก่อนมีการใช้คำว่า “อาโว” เป็นสรรพนามเรียกแม่เฒ่า และ “จง” เป็นสรรพนามเรียกพ่อเฒ่า ส่วนในบ้านโบสถ์คอนเซ็ปชัญยังมีตระกูล ดาครุส โรดิเกส ลิเบโรย และใช้ภาษาโปรตุเกสบ้างอย่างคำว่า “ป๋าย” แปลว่าพ่อ ติว แปลว่า อาผู้ชาย เต แปลว่า อาผู้หญิง

 อาหารที่ตกทอดมาจากต้นตระกูลชาวโปรตุเกสนั้นมีหลายอย่าง แต่ที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นเนื้อแซนโม หรือซัลโม เพราะเป็นอาหารหนึ่งเดียวที่คงชื่อต่างชาติไว้

อาหารชนิดนี้ข้าพเจ้าพึ่งไปกินมาที่ร้านอาหารบ้านสกุลทอง เรียกว่าเหมาคนเดียวหมด เพราะคนที่ไปด้วยกินแกงต้มมะฝาดซึ่งเป็นแกงเฉพาะถิ่นของชุมชนกุฎีจีนจนกินอาหารจานนี้ไม่ไหว

ถือเป็นบุญปากของข้าพเจ้า

เนื้อแซนโม เป็นอาหารพิเศษกินกันในครอบครัวช่วงเทศกาลสำคัญต่างๆ วิธีทำเริ่มจากการหาเนื้อสะโพกมาตัดแบ่งเป็นชิ้นๆ ให้หนาราว 2 นิ้ว กว้างราว 16 นิ้ว แล้วนำมันหมูแข็งที่หั่นเป็นชิ้นยาวมาคลุกเคล้ากับพริกไทย เกลือ และหอมแดงที่บุบผสมเข้าไป บางสูตรใส่แครอทผสมไปก็มีพร้อมกับนำเนื้อชิ้นดังกล่าวไปคลุกกับพริกไทย เกลือ และหอมแดงบุบ

หลังจากนั้นนำไปทอดในน้ำมันพอเหลืองหอมไม่ต้องถึงสุก จึงนำไปต้มอีกทีในน้ำแกงที่ผสมหัวหอม เกลือ ซอสแม็กกี้ และซีอิ้วดำ ซึ่งเหยาะเพียงแค่นิดหน่อยเพื่อให้สีสวย พร้อมกับห่อผ้าขาวที่ใส่เครื่องเทศมีลูกกระวาน กานพลู พริกไทย และอบเชย เวลากินเสิร์ฟเหมือเนื้อตุ๋น แต่ต้องนำชิ้นเนื้อมาหั่นเป็นแว่นๆ จะเห็นมันหมูเป็นไส้ข้างใน กินกับข้าว หรือขนมปังก็ได้ ปัจจุบันในชุมชนเหลือคนทำเนื้อแซนโมได้น้อยคน เนื่องจากหลายขั้นตอน และเสียเวลามาก

 อาหารชนิดนี้พบได้ในอาณานิคมโปรตุเกสที่อื่นเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือมาเก๊า เรียกว่า Lombo Alentejano แปลว่าเนื้อสันแบบเมือง Alentejo ซึ่งภาษาจีนเขียนไว้ว่า ai lun shi zhu ji rou(爱伦式猪脊肉)แปลออกจะเจาะจงคือ หมูเนื้อสันแบบAlentejo

เมือง Alentejo เป็นเมืองทางตอนใต้ของโปรตุเกส อาหารที่นี้จะมีลักษณะเด่นคือนิยมใช้เนื้อหมูหรือเนื้อแกะปรุงอาหาร และยังมีการใช้เครื่องเทศจำพวกอบเชย กระวานมาผสมผสาน

ในมาเก๊าอาหารชนิดนี้ทำไม่ได้ต่างอะไรจากที่ไทยเท่าไรนัก กล่าวคือ นำหมูเนื้อสันมาหมัก กระเทียม พริกไทย ผงอบเชย และน้ำมะนาวจนนุ่ม หมักข้ามคืนได้จะยิ่งดี ก่อนนำมาปรุงอาหารให้เอามีดกรีดเนื้อเป็นช่อง แล้วใส่แครอทลงไป เมื่อจะนำมาปรุงก็นำหมูมาทอดก่อนให้เหลือง แล้วเติมน้ำลงไป เคี่ยวจนสุก เวลารับประทานให้กินกับถั่วแขกผัดกระเทียม และแครอทต้ม

เนื้ออบแบบมาเก๊า

 สำหรับในโปรตุเกสชื่อเต็มๆของอาหารชนิดนี้คือ Lombo de Porco à Alentejana แปลตรงๆเลยว่าหมูเนื้อสันแบบAlentejo กรรมวิธีในการทำคือ เอาหมูเนื้อสันมาคลุกกับกระเทียม เกลือ น้ำส้ม น้ำมะนาว และน้ำส้มสายชูนิดหน่อย ไวท์และทาด้วยซอสมะเขือเทศกับน้ำมันอีกที บางสูตรจะโรยใบดิล กับอบเชยลงไปให้หอม และอบเชยที่ว่าคือใส่หนักพอดูจนเกือบจะกลายเป็นหมูพะโล้ หลังจากนั้นให้หมักไว้ข้ามคืน เวลารับประทานให้นำหมูมาทอดในน้ำมันเล็กน้อยพอเหลือง แล้วจึงเติมน้ำ และ น้ำเครื่องปรุงที่หมักลงไป หลังจากนั้นเคี่ยวต่อจนสุก บางสูตรเพิ่มความเข้มข้นขึ้นโดยการผัดกระเทียมและเบคอนลงไปผสมในน้ำซุปที่เคี่ยว การรับประทานจะรับประทานกับขนมปังของท้องถิ่น

อาหารที่มีรสเปรี้ยวผสมหวาน แกมกลิ่นเครื่องเทศขนาดหนักนี้ถือเป็นลักษณะเด่นของอาหารยุคกลาง และยุคฟื้นฟูศิลปะวัฒนธรรมของยุโรป ซึ่งหลังจากนั้นแล้วจะค่อยๆเสื่อมความนิยมลง แต่ก็ยังเหลือตกค้างในบางพื้นที่เท่านั้น

 สันนิษฐานว่าเนื้อแซมโม หรือซัลโม อาจจะเพี้ยนมาจากคำว่า Lombo ที่แปลว่าเนื้อสัน แต่ที่น่าสนใจคือในดินแดนตะวันออกที่แสนห่างไกล อาหารจากหัวเมืองในโปรตุเกสสามารถเดินทางข้ามมาได้โดยทิ้งไว้ทั้งวัฒนธรรมด้านการปรุงรส และด้านภาษา คืออาหารหนักเครื่องเทศ และซากศัพท์ของชาวโปรตุเกสที่มาตั้งสามสี่ร้อยปีก่อนโน้น

ใครจะเชื่อว่าอาหาร 1 คำจะมีเรื่องราวมากถึงเพียงนี้

         จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องราว เปิดสำรับโปรตุเกส-ไทย บ้านสกุลทอง จากนสพ.กรุงเทพธุรกิจ,
กลับไปค้นกูเกิ้ลดูมีให้เรื่องและรูปให้อ่าน,ดูที่

http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/738059

คุณหาญปิงจะพอให้คำตอบคุณ Abilio ได้ไหม  ;D

ตอบ

ิวิธีทำดังนี้

๑. เนื้อนั้นหันเป็นชิ้นโตๆ ความกว้างสองนิ้ว ความยาว ๑๖ นิ้ว ประหนึ่งดุ้นฟืนย่อมๆ น้งจากนั้นเอาไปทอด แำเนื้อหมูมาคลุกเคล้ากับเครื่องปรุงรสต่างๆ

๒. หลังจากเอามีดแทงเนื้อเป็นรูๆ ตามความกว้าง ให้พอเป็นช่องว่างเล็กๆ สำหรับยัดของลงไปแล้วแน่นๆ ไม่หลุดออกมา

๓. เอามันหมูที่ปรุงรสแล้ว รวมทั้งส่วนผสมต่างๆ ยัดไส้เข้าไปข้างใน

๔. หลังจากนั้นเอาไปทอด แล้วตุ๋นต่อ

เอวังด้วยประการฉะนี้แล