เรือนไทย

อยากขอความอนุเคราะห์ท่านต่างๆ ในเรือนไทยครับ หากท่านใดมีประวัติและรูปในอดีตของบ้านวูตุงปั๊ก ปากซอยร่วมฤดี ถนนวิทยุ รบกวนลงให้เป็นความรู้ได้ไหมครับ ผมสืบค้นจากกูเกิลไม่พบประวัติและภาพมากนัก ถ้าผมจำไม่ผิด ท่านอาจารย์เทาชมพูเคยกล่าวไว้ในกระทู้หนึ่งหลายปีมาแล้ว ว่าท่านเป็นเพื่อนกับลูกหลานของท่านเจ้าของบ้านวูตุงปั๊ก จึงขอรบกวนท่านอาจารย์เทาชมพูด้วยเช่นกันครับ

พอจะนึกได้ว่าคุณหมายถึงบ้านหลังไหน   แต่หารูปไม่เจอ  เคยมีรูปเก่าลงในกระทู้เรือนไทยด้วยค่ะ
ดิฉันทราบแต่เพียงว่าเป็นบ้านของตระกูลล่ำซำ  สร้างมานานหลายสิบปีแล้ว  ตั้งแต่ดิฉันยังเด็กก็เห็นบ้านนี้อยู่ที่ถนนวิทยุแล้วค่ะ
ได้ยินจากเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกันว่าบ้านเป็นมรดกตกทอดมาถึงเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นหลานเจ้าของบ้าน  ทราบแค่นี้

หาเจอแล้ว

อยากทราบว่าสมัยนั้น ถนนวิทยุบ้านช่องหนาแน่นกว่าสุขุมวิท 1-39 มากไหมครับ
ผมเข้าใจถูกไหมครับว่า ความเจริญของกรุงเทพฯ แผ่จากสยามไล่มาราชดำริ ไปสุขมวิท
ที่ตั้งคำถามนี้เพราะสังเกตว่าโอรส ร 5 องค์โตๆ ได้รับพระราชทานที่ดินทางราชดำเนิน สามเสน
องค์รองลงไปไกลออกไปเรื่อยๆ

ถนนวิทยุในสมัยหลังสงครามโลกสัก 10 ปีเป็นถนนสวยที่สุดสายหนึ่งในกรุงเทพ    เพราะมีต้นไม้ใหญ่ปลูกตลอดเส้นทางจาก ร.ร.เตรียมทหารไปจนชนกับถนนเพลินจิต    
ถ้าขับรถมาจากสาทร   ตั้งแต่บริเวณร.ร.เตรียมทหาร  พ้นจากเขตร.ร.มีสถานีตำรวจลุมพินี  และมีซอยเข้าไปยังโปโลคลับ   ผ่านจากตรงนั้นริมถนนมีบ้านหรือควรเรียกว่าตึกหลังใหญ่อยู่ 2 หรือ 3 หลัง มีพื้นที่กว้างขวาง     แม่เคยบอกว่าเป็นของพวก ณ นคร
ฟากตรงข้ามคือประตูสวนลุมพินี และมีร.ร.ลุมพินีซึ่งเป็นร.ร.เล็กๆ มีอาคารสองชั้นเป็นไม้ทาสีดำปลูกอยู่หลังกำแพง   ถัดไปเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยและตึกสวยๆหลังหนึ่งตรงที่เป็นอาคารเคี่ยนหงวนหรือตลาดหลักทรัพย์   เป็นตึกสองชั้นที่แปลกมากคือทาสีลายพรางไว้ทั้งบ้าน  
กลับมาทางซอยร่วมฤดี   ที่มีบ้านของพวกล่ำซำอยู่ปากซอย    ดิฉันเรียกว่าบ้านอะลาดินเพราะเหมือนรูปวาดปราสาทของอะลาดินในหนังสือนิทาน     ถ้าไม่เลี้ยวเข้าซอยร่วมฤดี แต่ขับรถเลยไป  มีตึกใหญ่ๆอยู่ 2 หลังที่จำได้   หนึ่งในนั้นคือวังของราชสกุลรังสิต   พระองค์เจ้าวิภาวดีและม.จ.ปิยะรังสิต ประทับอยู่ในบ้านใหญ่หนึ่งในนั้น  
จากนั้นก็มีบ้านหลังใหญ่ๆไปจนตลอดสาย   แต่ละหลังเนื้อที่ไม่ต่ำกว่า 1 ไร่   มีต้นไม้ใหญ่ครึ้ม สวยงามมากค่ะ บรรยากาศก็ดูเป็นฝรั่งๆหน่อยเพราะมีสถานทูตอยู่หลายแห่ง
หลังสงครามโลก  เมืองขยายมาทางทิศตะวันออก   ถนนเพลินจิตกับวิทยุถือว่าเป็นสุดเขตความเจริญ  ข้ามทางรถไฟช่องนนทรีไปถึงสุขุมวิทตอนต้น  บ้านช่องก็มีแต่สองข้างถนน  ลึกเข้าไปเป็นที่ดินว่างๆ ค่อนข้างเปลี่ยว
คนไม่ค่อยไปอยู่สุขุมวิทยกเว้นซอยต้นๆ     เพราะขนาดซอย 30 ก็เดินทางมาทำงานในเมืองได้ลำบากแล้ว ถ้าไม่มีรถยนต์   ถือว่าไกล   ซอยทองหล่อและเอกมัยแทบจะถือได้ว่าเป็นปริมณฑล  ครึ่งซอยมีแต่ทุ่งนาและบ่อเลี้ยงปลากว้างขวางมาก

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5663.msg122294#msg122294

ฮาๆๆ ขอบคุณครับ
อาจารย์บรรยายได้ยังกับตาเห็น ผ่านบ่อยเหรอครับ
ดูจากรูปถ่าย มีก้ามปูทรงงาม ครึ้ม บรรยากาศดีมาก

เปล่าค่ะ  เดาเอา

อาจารย์ใหญ่เคยบรรยายไว้เลอเลิศ
ฟังแล้วเกิดจินตนาพาให้ฝัน
อาละดิน-วูตุงปั๊กพักร่วมกัน
ร่วมเสกสรรสร้างบ้านใหญ่ให้คนมอง

"เรียกปราสาทอาละดินของเด็กน้อย
พวก "ล่ำซำ" ใหญ่ใช่ย่อยเป็นเจ้าของ
อยู่ปากซอยร่วมฤดีไม่มีคลอง
หิ้วกระป๋องกลับกระทู้มาดูเอย"

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5921.msg71173#msg71173


บ้านหลังนี้  สมัยก่อนโน้นทาสีขาวกับฟ้าอ่อน ๆ  สวยสะอาดเหมือนในหนังสือภาพเทพนิยาย ดิฉันถึงเรียกว่าปราสาทอาละดิน เพราะตอนเด็ก ๆ มีหนังสือเทพนิยายเรื่องอาละดินกับตะเกียงวิเศษ มีรูปปราสาทสวยน่ารักมาก คล้าย ๆ อย่างนี้    

ขอให้สังเกตเสาหินอ่อนต้นสูงที่ค้ำชายคา เป็นหินอ่อนลายขาวกับเทา ตรงโคนใหญ่แล้วค่อย ๆ เรียวขึ้นไปตรงปลาย เท่เสียไม่มี  ยุคนั้น ไม่มีบ้านใครเขามีกันค่ะ เสาหินอ่อนแบบนี้ ราคาเสาต้นเดียวก็ปลูกบ้านได้ทั้งหลังแล้ว

อีกอย่างที่เหมือนปราสาทอาละดินมากคือลูกกรงระเบียงที่ป่องโค้งออกมา เหมือนปราสาทอาเรเบียนที่ฝรั่งเอาไปวาดในหนังสือเทพนิยาย

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5921.msg71176#msg71176

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5921.0;attach=14083;image)

ขอบพระคุณอาจารย์และผู้รู้ทุกท่านครับผม

ยืนยันคะ ซอยทองหล่อเมื่อ 40 ปีก่อน ฝั่งขวามือ (เป็นถนนขาออกจากซอยปัจจุบัน) เป็นคลองเล็กๆ ตั้งแต่หน้าปากซอยจนถึงท้ายซอย มีบึงใหญ่อยู่ช่วงซอยทองหล่อ 7 - 9

เข้าออกก็อาศัยรถเมล์แดงคันเล็กๆ