เรือนไทย

เรียนสมาชิกทุกท่าน

เนื่องด้วยกระผมได้รับภาพจากศิลปินท่านหนึ่ง ซึ่งดูโดยองค์รวมเป็นการกล่าวถึงเรื่อง "วันทอง" แห่งวรรณกรรมขุนช้าง-ขุนแผน ภาพดังกล่าวมีลีลาสวยงาม เค้าโครงภาพสมยุคสมัย

ซึ่งภาพพวกนี้ได้เข้าร่วมงานนิทรรศการ และเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินได้ร่วมเสด็จในงานดังกล่าวด้วย เห็นว่าภาพมีความงาม ได้อารมณ์แห่งภาพทั้งปวง


จึงขอเชิญชวนเพื่อนสมาชิก ร่ายเสภา ร่ายกลอนทั้งหลาย ไม่จำกัดประเภทคำกลอน เพื่อเป็นการประลองฝีมือแห่งตนเอง แต่ละภาพก็ร่ายกลอนซ้ำกันได้โดยไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด

ภาพจะลงทุกๆต้นสัปดาห์ จำนวน ๑๕ ภาพจนครบครับ

 ขอต้อนรับด้วยความยินดีค่ะ

ภาพที่ ๑ ระหว่างวันที่ ๓๐ พฤษภาคม - ๕ มิถุนายน ๒๕๕๔

"ดูซิเจ้าน้องพิมพิลาไลย  เหตุไฉนต้องมาร้องเพราะสองศรี
กำลังเล่นสนุกอยู่ดีดี       แก้มเต็มปรี่นองไปด้วยน้ำตา"

๑.๑

๑.๒

๑.๓

๑.๔

๑.๕

๑.๖

อ้ายขุนช้างไว้แกละตั้งแต่เด็ก   ขี้มูกเล็ดหัวโนปูดแดงใส
ถูกพลายแก้วกระชากเปียหงายหัวไป  ทั้งเจ็บใจทั้งอายระคนกัน
มือหนึ่งนั้นจิกลงจนตองปริ         มือหนึ่งรั้งพสุธากันหงายหลัง
แต่ด้วยโซ่สุวรรณหลายบาทอัน   ค้ำคอนั้นให้อกตกแผ่นดิน         

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูที่เคารพยิ่งครับ และเรียนคุณ siamese ด้วยครับ

   ผมเป็นอีกคนที่รักวรรณคดีขุนช้างขุนแผนมาก อยากร่วมสนุกกับกระทู้นี้ แต่มองไม่เห็นภาพครับ (ฮือ ฮือ) ฉะนั้น เมื่อปรารถนาเล่นแล้วอดใจไม่อยู่ ก็ขอเสนอทัศนะบางประการเกี่ยวกับ “วันทอง” สักหนึ่งชิ้นงานครับ ขอตั้งสัจจะว่า จะเข้าร่วมแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่เหลือซึ่งเป็นภาพ ผมคงได้แค่อ่านครับ

   ถ้อย “วันทองสองใจ” จำได้แน่
นางเพียงแต่ลังเลใช่เฉไฉ
รักขุนแผนแน่นหนักเกินรักใด
แต่ก็ไม่เลือนขุนช้างเคยสร้างคุณ

   วันทองจึงถึงวันถูกบั่นเกล้า
เหตุจากเขาแย่งครองทั้งสองขุน
โอ้ไยคำพร่ำด่าไร้การุณย์
โปรดอย่าขุ่นเคืองขวางค่อนนางเลย

   ทุกวันนี้มีนักชอบยักเยื้อง
”นักการเมือง” หลายใจพิษภัยเผย
คอยโอกาสพาดตะกายปีนป่ายเกย
มิอยู่เฉย ก้าวก่ายมุ่งหมายโกง

   ข้างไหนดีที่ตนรับผลประโยชน์
ก็ปรี่ลิ่วปลิวโลดกระโดดโผง
ชาติถูกพาลผลาญฉะนี้อัคคีโพลง
ก็เพราะโหงหืนกระด้างในร่างคน

   ถ้อย “วันทองสองใจ” โปรดได้เปลื้อง
”นักการเมืองหลายใจ” ฝักใฝ่ปล้น
เล่ห์สลับซับซ้อน กลซ่อนกล
มันน่าก่นคอสะบั้นกว่าวันทอง

ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔

ขอบคุณคุณชูพงษ์ ที่นับถือ เมื่อข้าพเจ้าจะนำกระทู้นี้ลงยังเรือนไทย ก็ยังนึกถึงคุณชูพงษ์เช่นกัน ดังนั้นคุณชูพงษ์สามารถเข้ามาต่อคำกลอนได้ โดยผมจะบรรยายลักษณะภาพให้ทุกๆภาพที่ลงไปเพื่อให้คุณชูพงษ์จะได้จินตนาการเป็นกลอนออกมาครับ

ในภาพแรกนี้  มองภาพหลักแล้วเป็นกลุ่มเด็กสามคน คนหนึ่งนั่งร้องไห้ สวมสไบ ผมสั้นเกรียนไว้จุกเป็นเด็กหญิง ยกมือเช็ดน้ำตา ด้านข้างเป็นเด็กชายสองคน คนหนี่งคะมำกับพื้น หัวล้านไว้ผมแกละ สวมสร้อยทองเส้นโต หน้าผากปูดบวมแดง กำลังร้องไห้อยู่ ส่วนเด็กชายอีกคนกำลังเหยียบหลังคว้าเปีย เหยียบหลังพร้อมมือซ้ายเงื้อง่ากำปั้น หมายจะชกลงด้านล่าง

ด้านหลังเป็นแบล็กกราวน์มีเด็กน้อยกำลังวิ่งเข้า ส่วนอีกกลุ่มสามสีคนกำลังมองดูเหตุการณ์ ขณะเล่นม้าก้านกล้วยครับ

๑.๑
๐นิ่งเถิดน้องนั่งร้องไห้เดี๋ยวไม่งาม
แก้วจะปรามชกไอ้ช้างนอนถ่างขา
กระชากเปียเสียจนหัวเนื้อตัวชา
ช้างร้องว่าข้าเจ็บจังทั้งนอกใน
๐พลายแก้วกำหมัดแน่นแค้นไอ้ช้าง
ให้รู้บ้างทำพิมน้องต้องร้องไห้
ต้องสั่งสอนก่อนมึงจึงเข้าใจ
ว่าน้องพิมพิลาไลยคือใจกู

๑.๖
วิ่งเข้าปรามห้ามเพื่อนอย่างแข็งขัน     พลายแก้วมันเงื้อง่ามิถอยหนี
ใจเย็นก่อนคลายหมัดก่อนชกที        ขุนช้างหนีดิ้นไม่หลุดทรุดติดดิน
มันบังอาจมาแกล้งแม่น้องพิม         ต้องวางมวยให้สิ้นมิสงสัย
เพื่อนวิ่งห้ามมาปรามแต่โดยไว      แต่ช้าไปโดนต่อยหลายดอกเอย

๑.๒
๐พลายแก้วกำหมัดแน่นแค้นไอ้ช้าง
ให้รู้บ้างทำพิมน้องต้องร้องไห้
ต้องสั่งสอนก่อนมึงจึงเข้าใจ
ว่าน้องพิมพิลาไลยคือใจกู
๐ ช้างทั้งเจ็บทั้งอายแสนขายหน้า
พิมเจ้าขาไยมายังนั่งร้องอยู่
นิ่งเสียนาอย่าถือโทษโปรดเอ็นดู
เจ้าก็รู้ว่าข้าหยอกบอกแก้วที

๑.๓ ช้างทั้งเจ็บทั้งอายแสนขายหน้า
พิมเจ้าขาไยมายังนั่งร้องอยู่
นิ่งเสียนาอย่าถือโทษโปรดเอ็นดู
เจ้าก็รู้ว่าข้าหยอกบอกแก้วที
      โอ้พิมจ๋าถ้าไม่ช่วยพี่ม้วยแน่
แก้วรังแกดึงเปียไว้ไม่ให้หนี
ลูกสมุนขุนช้างต่างรอรี
เกรงฤทธีหมัดพลายแก้วเจ็บแล้วจำ

กลอนคุณบางปลาม้า กล่าวได้ไพเราะมากครับ

น่าจะมือเก่า เขียนกลอนมาแยะแล้ว

๐ มือหรือใจใหม่หรือเก่าเดาไม่ยาก
ไม่เคยฝากผลงานการอักษร
แต่เขียนไปด้วยใจรักเป็นนักกลอน
จะนั่งนอนอยู่เปล่าก็เศร้าใจ
๐ บทกวีจะแล้งจากแหล่งหล้า
กลอนเสภาถึงคราสิ้นกาลสมัย
ทั้งโคลงฉันท์กาพย์ร่ายจะหายไป
ถ้าคนไทยไม่ ซึ้งรสบทกวี
๐ แม้นท่าน like Iขอบคุณอบอุ่นจิต
Siamese ชมชูไม่รู้หนี
เทาชมพู comment มาด้วยปรานี
Bangplama ยินดี มีเรี่ยวแรง
๐ คำฝรั่งอังกฤษตะขิดตะขวง
ไม่ต้องห่วงเหมือนจับต้องของแสลง
อังกฤษคำไทยคำที่สำแดง
เพียงแค่แต่งไว้อ่านเล่นโปรดเห็นใจ :)

กลอนขอบคุณไพเราะเสนาะหู    ต้องตามดูมากภาพอันหลากหลาย
ประสมคำกับวิลาศแปลกมากมาย  จึงกลับกลายมีคุณค่าอเนกอนันต์

ไม่ค่อยเก่งเรื่องกาพย์กลอนยังอ่อนหัด
ไม่สันทัดเสภาขุนช้างขุนแผน
จะแต่งบ้างเกรงคนรู้จะดูแคลน
ขอรอดูอยู่นอกแดนดีกว่านะ

เอ...หรือว่าลองสักหน่อยค่อยค่อยแต่ง
ไม่คิดแข่งกับใครใครให้เกะกะ
ถ้าเผลอแต่งไม่เข้าทีมีเงอะงะ
เมตตาผมหน่อยน่ะขออภัย

^
เชิญคุณหลวงร่ายกลอนตามถนัด     อารมณ์พัดอารมณ์พาตามใจหมาย
ด้วยเบื้องหน้ามีภาพอันมากมาย       ออกมาฉายให้กับผู้รักกลอน

เรื่องนี้เป็นเรื่องของวันทอง        ควรมีกลอนมีภาพพร้อมคำสอน
ให้เห็นซึ่งสิ่งใดเข้าทางกลอน     ขอให้สั่งสอนได้มิอายเอย

ตะวันฉายบ่ายแล้วพลายแก้วคึก
อุตรินึกการละเล่นเป็นของใหม่
ชวนขุนช้างนางพิมยิ้มละไม
เล่นผัวเมียดีไหมน่าสนุกดี

ขุนช้างฟังชอบใจยุให้เล่น
นางพิมเต้นไม่เอานะน่าบัดสี
สองเสียงชายชนะหนึ่งเสียงสตรี
เจ้าพิมเลยต้องตามทีพวกผู้ชาย

ขุนช้างใช้บ่าวไพร่ที่มาด้วย
เออ เอ็งช่วยเกณฑ์กันรีบผันผาย
ตัดใบตองเอารองที่พื้นทราย
วางเรียงรายต่างพื้นเรือนกันเปื้อนตัว

ฝ่ายนางพิมกอบทรายเหมาะเป็นเบาะหมอน
พอหนุนนอนอย่างอยู่เรือนเหมือนเมียผัว
บ่าวขุนช้างเอาตองวางอย่างกลัวกลัว
พอวางทั่วก็หลีกหายไปโดยพลัน

นางพิมน้อยค่อยนอนลงตรงหมอนทราย
ขุนช้างมันยิ้มยิ้มพรายรีบถลัน
ลงนอนแนบแอบพิมชิดสนิทกัน
นางพิมดันพลางดุด่า "อย่าเบียดกู"

(เอาเท่านี้ก่อน)

ไม่รู้ว่าเก่าหรือใหม่   แต่ฝีมือคุณบางปลาม้านับว่าระดับครู    น่าจะผ่านมาหลายเวทีแล้ว
ขอเชิญบรรเลงเพลงกวีเรื่องขุนช้างขุนแผนต่อไปค่ะ  

๑.๔ โอ้พิมจ๋าถ้าไม่ช่วยพี่ม้วยแน่
แก้วรังแกดึงเปียไว้ไม่ให้หนี
ลูกสมุนขุนช้างต่างรอรี
เกรงฤทธีหมัดพลายแก้วเจ็บแล้วจำ
      พิมตกใจเรื่องใหญ่แล้วพลายแก้วจ๋า
สมน้ำหน้าแม้อยากปล่อยต่อยให้หนำ
โปรดอภัยให้ขุนช้างอย่าสร้างกรรม
พิมไม่ช้ำเลยสักนิดอย่าคิดชัง

๑.๕ พิมตกใจเรื่องใหญ่แล้วพลายแก้วจ๋า
สมน้ำหน้าแม้อยากปล่อยต่อยให้หนำ
โปรดอภัยให้ขุนช้างอย่าสร้างกรรม
พิมไม่ช้ำเลยสักนิดอย่าคิดชัง
     จะกล่าวฝ่ายพลายแก้วไม่แล้วจิต
เพราะหงุดหงิดคิดโมโหไอ้โอหัง
ช่างทำตัวน่าเบื่อเหลือกำลัง
พูดไม่ฟังยังจองหองอยากลองดี

๑.๖ จะกล่าวฝ่ายพลายแก้วไม่แล้วจิต
เพราะหงุดหงิดคิดโมโหไอ้โอหัง
ช่างทำตัวน่าเบื่อเหลือกำลัง
พูดไม่ฟังยังจองหองอยากลองดี

     ลูกสมุนขุนช้างมาข้างหลัง     
ตะโกนดังหวังช่วยช้างหาทางหนี
เรียกลุงป้าน้าอามาช่วยที             
โปรดปรานีขุนช้างบ้างเถิดเอย

ภาพที่ ๒ ระหว่างวันที่ ๖ มิถุนายน - ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๔

ดึงดันขึงขังฉุดกระชาก   ใช้อำนาจข่มเหงกระชากไหว
ถ้าอยู่กับพี่จะไม่ให้ลำบากใจ   ฉุดพรากครากไปด้วยทั้งตัว

๒.๒

๒.๓

๒.๔ ภาพเต็ม

๒.๕

ขุนช้างฉุดนางวันทองตอนไหนหนอ   นึกออกตอนเดียวคือขุนแผนต้องโทษ   แต่ตอนนั้นวันทองตั้งครรภ์แล้วนี่นา  ในรูปมองไม่เห็นเค้าเลย

มาเถิดน้องพิมพิลาไลย  วันทองไซร้สองนามประจักษ์ศรี
มาเถิดคนดีพี่ปราณี        หัวอกนี้พี่มีแต่น้องยา

บรรจงฉุดรุดเหนี่ยวฉุดยื้อ    กำลังฤามากล้นกำลังหมาย
เร็วเข้าพวกบ่าวไพร่อย่าเปล่าดาย   ผลักดันกายดันทึ้งยกขึ้นมา

นางวันทองน้องต้องป้องลูกรัก    เท้ายืนหยัดเหยียบช้างพลังมา
มือรัดยืนหยัดสิ้นแรงลา         นางเสียท่าขุนข้างแล้วเจ้าเอ๋ย

๒.๒ นางวันทองร้องร่ำคร่ำครวญหา
ขุนแผนจ๋ารู้ไหมหนอพ่อทูลหัว
ขุนช้างทำหยามหยาบมิหลาบกลัว
ยามเมื่อผัวถูกจำจองต้องโทษทัณฑ์
        กายถูกดึงขึงไว้ไหล่แทบหลุด
ถูกฉวยฉุดยุดยื้อมือไม้สั่น
ทิ้งกายทรุดสุดกำลังหลังถูกดัน
เอาขายันสีข้างช้างอย่างอ่อนแรง

เพิ่งเข้ามาอ่าน  พอมีเวลาอีกสองวัน  ขอร่วมสนุกด้วยครับ  ขอเริ่มด้วยภาพล่าสุดนี้เลยครับ

     บ่าวไพร่กลุ้มรุมล้อมอยู่พร้อมหน้า     หน้าและตาพิมตระหนกอกขวัญหาย
หายใจถี่ถีบยันดันเจ้าพลาย                 พลายตัวร้ายนอนนิ่งไม่ติงตน
ตนของตนช่วยตนไม่พ้นได้                 ได้แต่ใส่เสียงร้องก้องถนน
ถนนว่างห่างไกลไร้ผู้คน                    คนหนอคนทำไมจึงไม่มา
"รักของช้างต้องมาก่อนไม่ผ่อนรัก          ข้านี้จักจับจองเป็นของข้า
มาเถิดพิมอย่าหมองเจ้าต้องมา             ใจของข้าแทบหลุดรักสุดใจ"
ช้างรีบดึงขึงขังขึ้นหลังช้าง                  ไพร่ก็ต่างฉุดดันสันดานไพร่
ไปเถิดหวาอย่าช้ารีบพาไป                  พิมจะไห้โหยบ้างก็ช่างพิม  ฯ

ขออภัยในการพิมพ์ที่ผิดพลาด  กรุณาแก้เป็น "ถนนว่างห่างไกลไร้ผู้คน" ด้วยครับ

เท่าที่อ่านมา

การฉุดหญิงนั้น   ชู้ชายจะเป็นคนฉุด  คนอื่น ๆ จะห้อมล้อมไว้เป็นกลุ่มเท่านั้น
บางครั้งเป็นการนัดหมาย  แต่รักษาหน้าฝ่ายหญิงว่ามิได้วิ่งตาม หรือหนีตาม

ขืนฉุดกันคนละไม้คนละมือ  นางวันทอง ปัถไหมคงไม่หมองมัวไปนิดเดียวแน่
ในเวลานั้นนางท้องแก่  จะเดินก็ลำบาก

ปัถไหม(น.​๒)    น่าจะแผลงมาจากคำว่า "ปัทม" ว่า ดอกบัว  ในทีนี้คือ หน้าอก"
(รัตนมาลา   พจนานุกรมแสดงความหมาย สมัย และที่มาของโบราณิกศัพท์  หน้า ๕๔๖)

ปัดไถม ของคุณ wandee กับดิฉันคนละตำรากัน

เท่าที่เคยอ่านมา  คำว่า ปัดไถม  บางแห่งสะกดว่า ปัตไถม (อ่านว่าปัด-ถะ-ไหม) แปลว่าฝ้าบางๆสีดำที่เกิดขึ้นบนใบหน้า ทำให้หน้าตาดูหมองมัว   ไม่ผ่องใส
สมัยนี้อาจจะเป็นเพราะถูกความร้อนมากเกินไป   หรือแพ้ยาบางอย่าง หรือแม้แต่ความเครียด  
แต่โบราณเชื่อกันว่าเป็นราคี   อาจเกิดจากถูกทำเสน่ห์ หรือคุณไสย  หรือแม้แต่เป็นราคีเฉยๆ หาที่มาไม่ได้  เพราะบทมันจะเป็น มันก็เป็นขึ้นมาเอง
ก็ต้องมีการ "ถอน" ปัดไถมกันด้วยคาถาอาคม  หรือรักษาตัวให้ดี   ไม่ให้ปัดไถมมาแผ้วพานได้

ในสวัสดิรักษา มีตอนหนึ่งว่า

อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า         อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัตไถม
ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร       เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ

ปัดไถม [-ถะไหฺม] (โบ) น. ฝ้าบาง ๆ ที่เกิดขึ้นทําให้เป็นมลทินหรือคลํ้ามัว.


เคยผ่านตามาแล้วใน

พิมผู้นิ่มนวลสูญเสียอะไรไปบ้างในไร่ฝ้าย

และพบในสวัสดิรักษา(ตู้หนังสือเรือนไทย)
๏ อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า  อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัดไถม 
ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร  เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ 

สะกดเหมือนกัน
ถ้าจะให้แปลคำนี้ว่า หน้าอก(ฉันทิชย์  กระแสสินธุ์ เขียนเรื่อง "ปัดไถม"  ไว่ใน กวีโวหารโบราณคดี 

พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ ก้าวหน้า ๒๕๐๓    หน้า ๔๐ - ๔๓  ว่า


"ยังมีอีกคำหนึ่ง  ที่แปลความหมายของคำไปไกลจากความเป็นจริง
ปัดไถม  ในพจนานุกรมราชบัณฑิตยสถานให้คำแปลว่า   "ฝ้าบาง ๆที่เกิดขึ้นทำให้เป็นมลทินหรือคล้ำมัว"

แต่ความเข้าใจของชาวถิ่นหาได้เป็นไป เช่นพจนานุกรมให้นิยามไว่ไม่

ชาวถิ่นอธิบาย ปัดไถม  ว่าดอกบัวที่บริสุทธิ์   เช่นในเสภาเรื่อง ขุนช้าง - ขุนผนตอนเณรแก้วปลุกปล้ำนางพิมที่ไร่ฝ้ายใต้ต้นกระทุ่ม 
นางไม่ได้เสียตัวเพราะบ่าวไพร่พากันเดินเข้ามาก่อน

พิมพ้นการเสียตัวกับเณรแก้วหวุดหวิด"

)ก็คงไม่ได้เนื้อความ
 

ปัถไหม ของคุณวันดีผมก็ยังไม่เคยพบในหนังสือมาก่อนเช่นเดียวกันครับ  แต่ ปัดไถม ของ อ. เทาชมพู ผมรู้จัก ผู้ใหญ่บางท่านถือว่าถูกกระทำมา
คล้ายกับรอย "พรายย้ำ" ที่เกิดขึ้นในร่มผ้าของคุณสุภาพสตรี  ผู้ใหญ่บอกว่า เวลานอนขาดความระมัดระวัง (หมายถึงนอนอยู่ในท่าที่ไม่เหมาะสม)
เมื่อเกิดขึ้นแล้วผู้เฒ่าผู้แก่ก็จะเสกน้ำมนต์ปัดเป่าให้  ความเชื่อแบบนี้ของคนโบราณผมไม่ค่อยได้เห็นแล้ว

ขอบพระคุณคุณเทา และขอบคุณคุณ willyquiz และคุณบางปลาม้า ค่ะ

รัตนมาลา  แสดง สมัย และที่มาของศัพท์ค่ะ
เป็นงานของ ศาสตรจารย์ ดร. นิยะดา  เหล่าสุนทร   ราชบัณฑิต สาขาวรรณกรรมร้อยแก้ว
รับพระราชทานเหรียญดุษฎีมาลา  เข็มศิลปวิทยา สาขามนุษยศาสตร์(ภาษาและวรรณคดีไทย)​๒๕๕๐
ท่านเป็นเมธีวิจัยอาวุโส  สกว. สาขามนุษยศาสตร์ ๒๕๔๐

มีหลายความหมายที่มาจากขุนช้างขุนแผน และพระอภัยมณี  ที่ดิฉัน นักอ่านธรรมดา ไม่ทราบ
และอ่านข้ามไปด้วยความรู้สามัญ


ได้ความรู้เก่า ๆ มากมาย  ที่เป็นข้อมูลใหม่ค่ะ

หนังสือเล่มนี้ หนา ๙๘๗ หน้า


ถ้ามีโอกาสต่อไป  พวกเรามาคุยกันเรื่องขุนช้างขุนแผนคงสนุกเพิ่มขึ้นค่ะ

นางพิมตอบนางสายทอง ว่า
อย่าพักว่าเลยข้าไม่เป็นไร               ปัดไถมหมองมัวไปนิดเดียว

คุณฉันทิชย์อธิบายว่า ตามความหมายของชาวบ้าน ปัดไถม แปลว่าดอกบัวที่บริสุทธิ์    แต่ดิฉันอ่านกลอนตอนนี้ เข้าใจว่านางวันทองไม่ได้หมายถึงสรีระส่วนบนของนางหมองมัว    แต่หมายความว่า นางมีราคีหมองมัวไปนิดเดียว   เพราะผู้ชายเข้าถึงเนื้อถึงตัว แต่ยังไม่ถึงขั้นเสียตัว
การถูกละเมิดเนื้อตัวส่วนที่หวงห้ามของผู้หญิง กวีมักจะมองไปในแง่ช้ำชอกทางกายภาพ  เช่นนายนรินทร์ธิเบศร์รำพันว่า "ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน"

ทั้งนี้ แล้วแต่จะตีความค่ะ  

ย้อนกลับไปเรื่องฉุดนางวันทอง   กลับไปเปิดหนังสือดูข้อเท็จจริง  ได้ความว่าการฉุดคร่านั้น วางแผนทำกัน 2 ขั้นตอน   ไม่ใช่จู่โจมเข้าฉุดพรืดเดียวขึ้นช้างพาหายไปเลย  
ตอนนั้นวันทองอาศัยอยู่ที่บ้านของจมื่นศรี  ส่วนขุนแผนติดคุกอยู่    ขุนช้างสั่งบ่าว 7 คนไปดักคอยอยู่แถวหน้าบ้าน   พอนางวันทองเดินออกมา จะไปเยี่ยมขุนแผน   พวกนี้ก็เข้าล้อมหน้าล้อมหลัง ตะโกนว่านางกับสามีไปกู้เงินเจ้าคุณมา 5 ชั่งแล้วหลบหนีไป  จะต้องจับกุมตัวเอาไปส่งนาย  
วันทองร้องเท่าไรก็ไม่มีชาวบ้านช่วย เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเงินหลวง  เข้าไปขัดขวางจะโดนผิดไปด้วย
ในกลอน บอกว่า "อ้ายพวกนั้นมันก็หน่วงเอาตัวไป"

หน่วง    พจนานุกรมให้ความหมายว่า  ดึงไว้แต่น้อย ๆ, เหนี่ยวไว้, ทําให้ช้า, เช่น หน่วงเรื่องไว้ หน่วงเวลาไว้ หน่วงตัวไว้.
แปลว่าดึงรั้งตัวไป แต่ไม่ถึงกับฉุดกระชากลากถู   เพราะบ่าวรู้ว่านี่คือคุณนายของขุนช้าง  เคยเป็นนายหญิงมาก่อน จะทำหยาบหยามไม่ได้

เมื่อวันทองถูกหน่วง เอาตัวลงเรือไปจนข้ามไปอีกฝั่ง  ขุนช้างรออยู่ก็อุ้มนางขึ้นหลังช้าง    ไม่มีฉากฉุดกระชากลากถู   ส่วนวันทองด่าทอ ผลักไสทึ้งผมถ่มน้ำลาย แต่ก็ไม่หลุด   คงเป็นเพราะขุนช้างตัวใหญ่กว่ามากละมัง
ขุนช้างก็พานางกลับบ้านไปได้ในที่สุด

แต่ในภาพนี้ให้อารมณ์อีกแบบหนึ่ง คือขุนช้างกับบ่าวช่วยกันฉุดชนิดไม่กลัวนางจะเคล็ดขัดยอก หรือแม้แต่ไหล่เคลื่อน    จะบรรยายกลอนตามภาพ ก็ไม่ผิดกติกาอันใด

รู้จักดีค่ะ   เพื่อนรุ่นเดียวกัน

แล้วเราจะเดินหน้าหรือหยุดดีเล่าครับ

ภาพงาม ๆ ยังมีอีกหลายภาพ

สังเกตุภาพนางวันทอง มีผ้าพันทองอยู่ ดูให้ดีๆนะครับ แม้ว่าจะท้องไม่ใหญ่ ก็ให้ติงได้ว่า ท้องสาว ไม่โตมากไงครับ  ;)

เดินหน้าซิคะ  จะหยุดทำไมล่ะ  
คุณบางปลาม้าและท่านอื่นๆ  คงจะมีไฟพอเขียนกลอนต่อได้อีกหลายบท

หนังสือขุนช้างขุนแผน นำมาประกอบกระทู้ ปั่นเรตติ้งไม่ให้ตกจอเท่านั้น

     ตั้งกระทู้ดูดีกว่าที่คิด                    Siamese ออกท่าเชิญมาเขียน
เอาภาพสีชี้นำตำราเรียน                     ให้พากเพียรเขียนเล่นเป็นกลอนกานตฺ์
เรื่อง "ขุนช้างขุนแผน" แสนสนุก             เหมือนดังปลุกวิญญาณทหารหาญ
อีกบ่าวไพร่นายพลทั้งคนพาล                มาเป็นข้อขับขานบ้านเรือนไทย
เมื่อแรกเริ่มเดิมทีมีคึกคัก                    ตอนนี้ชักเงียบหงอยพลอยหวั่นไหว
เชิญมาร่ายกันหน่อยเถิดกลอยใจ            อย่าปล่อยให้ Siamese คิดคนเดียว ฯ

     แต่ยังมีข้อแหนงคลางแคลงบ้าง         เห็นบางอย่างข้องจิตคิดเฉลียว
ไม่อยากอัดอกลันเพียงคนเดียว              ภาพบิดเบี้ยวจากเรื่องเคืองพิกล
"เทาชมพู" กล่าวไว้ให้ความเห็น              เรื่องมิเป็นดังว่าน่าฉงน
ภาพบอกอย่างเรื่องอีกอย่างสร้างกังวล       จะมีผลอย่างไรให้คลางแคลง
เขียนตามภาพหรือเรื่องอย่าเคืองขุ่น          ช่วยการุณย์บอกหน่อยถ้อยแถลง
ยึดเนื้อเรื่องหรือภาพดีที่แสดง                ขอช่วยแจ้งจูงใจให้เห็นทาง
ถ้ายึดเรื่องขอถาม Siamese                บอกสักนิดได้ไหมใช่ถากถาง
ภาพตอนต้นก่อนหน้านำมาวาง                เรื่องเป็นอย่างไรกันไม่มั่นใจ
อธิบายใต้ภาพขอทราบด้วย                  คงจะช่วยให้แจ้งแถลงไข
ภาพนั้นอยู่ในบทกลอนของตอนใด           เราจะได้แต่งกันให้มันมือ  ฯ

ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม    หนุ่มสยามจัดภาพงามตามวิสัย
ล้วนทุกภาพลึกซึ้งน่าตรึงใจ       อย่าเลยไซร้นั่งเฉยชวนร่ายกลอน
อันภาพศิลป์ทั้งมวลล้วนไม่ผิด      จิตนึกคิดปรุงแต่งล้วนสรรหา
ภาพบางภาพปรุงแต่งล้วนแปลกตา   อันนำพาสู่เรื่องบุราณไทย
แม้นบางภาพมิตรงโบราณเรื่อง          อย่าขุ่นเคืองพลอยให้จิตหมองไป
ท่านสามารถแก้ต่างหากสงสัย         ช่วยนำให้เกิดปัญญาพางอกงาม

๒.๒
       ขุนช้างชั่วหัวล้านคิดการร้าย
ใจมุ่งหมายเรื่องระยำทำกำแหง
ลูกในท้องของนางยังคลางแคลง
เหมือนถูกลิ่มทิ่มแทงทนทุกข์ใจ
       มือคว้าแน่นแขนวันทองปากร้องว่า
วันทองจ๋าขึ้นมาหน่อยค่อยปราศรัย
พี่มารับกลับเคหาอย่าดิ้นไป
จะกระเทือนลูกข้างในไม่เข้าที

     อ้ายช้างชั่วตัวร้ายอย่าหมายหยาม                     กูไม่ตามมึงดอกออกบัดสี
อ้ายช้างปล่อยมือช้ำทำอัปรีย์                               กูไม่มีใจตอบมอบให้มึง
อ้ายช้างเอ๋ยอย่าหวังดังมึงคิด                               กูไม่ผิดผัวแผนเขาแสนหึง
อ้ายช้างพาลล้านหัวตัวอ้วนกลึง                             กูไม่ซึ้งซาบมาลย์กบาลแดง
โอ๋โอ๋พิมอย่าด่าว่าเจ็บเจ็บ                                  เบาเบาเล็บหน่อยซีพี่แหยงแหยง
มามาตอกชอกช้ำคำแรงแรง                                หัวหัวแดงพี่ก็ด้านล้านจริงจริง
อ้ายช้างด้านถูกด่ายังมาขำ                                 กูไม่ทำตำบอนคำสอนหญิง
อ้ายช้างร้ายหมายคร่ามาประวิง                             กูไม่ทิ้งผัวกูอยู่เรือนจำ  ฯ

เอ่อ  ลืมขออภัยคุณบางปลาม้า  ผมขออนุญาตต่อกลอนของคุณบางปลาม้านะครับ   กระทู้นี้จะได้เพิ่มรสชาติขึ้นอีกนิด  อย่าโกรธกันนะครับ

ขออภัยขอแก้จาก๒.๒ เป็น

๒.๓   
      ขุนช้างชั่วหัวล้านคิดการร้าย
ใจมุ่งหมายเรื่องระยำทำกำแหง
ลูกในท้องของนางยังคลางแคลง
เหมือนถูกลิ่มทิ่มแทงทนทุกข์ใจ
       มือคว้าแน่นแขนวันทองปากร้องว่า
วันทองจ๋าขึ้นมาหน่อยค่อยปราศรัย
พี่มารับกลับเคหาอย่าดิ้นไป
จะกระเทือนลูกข้างในไม่เข้าที
 
 
 

ภาพประจำสัปดาห์ที่ ๓ ระหว่างวันที่ ๑๓ มิถุนายน - ๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๔

เชิญผู้มีหัวใจด้านคำกลอน ประลองฝีมือร่ายกลอนตามแต่ใจจินตนาการ

ภาพ ๓.๑

ภาพ ๓.๒

๓.๓

๓.๔

๓.๑
ศรีศรีศุภวารกาลสมัย  มาอวยชัยให้สัมฤทธิ์จิตประสงค์
เพื่อนฝูงหมู่มิตรครบองค์  มาจนอุ่นหนาฝาคั่ง
วันนี้วันดีปรีดา     หมู่ญาติถ้วนหน้าพร้อมพรั่ง
รีบจัดหมากจัดพลูเร็วพลัน   ถือขันได้ฤกษ์อวยชัย
บ่าวสาวเปรมปรียิ้มรื่น       แช่มชื่นผ่องใจทั้งหทัย
มีเพียงขุนช้างคับข้องหมองใจ  เสียดายอาลัยน้องวันทอง
จัดแจงบรรจงสวมมงคล   คู่หูเคียงตนข้างน้อง
ญาติมิตรรุมเร้าให้พร  ผูกกรทั้งสองโดยพลัน     
ญาติมิตรเต็มบ้านพร้อมหน้า  ข้าวปลาอาหารครบครัน
คืนนี้ขุนแผนได้มันส์     เรือนสั่นเอียงแน่วันทอง..

๓.๒
วันนี้สุดแสนปรีดาเปรมปรี  ญาติมิตรมั่งมีถ้วนหน้า
เจ้าภาพจัดส่งเชี่ยนหมากมา  น้ำท่าอุดมสมบูรณ์
จัดแจงคว้าพลูมาฉีก           ป้ายปูนรีบคีบยาฉุน
พลางหยิบพิมเสนเย็นละมุน  อ่อนนุ่มเย็นซาบนาสา
เคี้ยวหมากด้วยความปรีดา    ผ้าแดงซับหนาหมากไหล
วันนี้แสนสุดดีใจ           ได้เห็นเขาสมคู่กัน

ครับผม มิได้มีข้อขัดข้องแต่ประการใดครับ

ส่งงานไม่ทันเลยครับ ของใหม่มาอีกแล้ว

๒.๔
            นางวันทองร้องด่าน้ำตาหลั่ง
คิดคราวครั้งต้องมลทินสิ้นศักดิ์ศรี
วอนขุนช้างปล่อยนางด้วยช่วยปรานี
ใช่อยากมีสองผัวกลัวคำคน
            ฝ่ายขุนช้างผู้อ้างสิทธิคิดแต่ได้
เร่งบ่าวไพร่ที่ฉุดนางอยู่กลางหน
ช้างขี่ช้างดึงนางขึ้นข้างบน
เท้ายันแหย่งออกแรงจนจะคะมำ

ได้ใจเสียจริง ต่อให้นิด

ทึกทักฝ่ายเดียวเข้าอ้างสิทธิ์   ขุนช้างคิดยื้อแย่งเข้าข่มเหง
ด้วยผีสางนางไม้มิกลัวเกรง  เข้าข่มเหงวันทองเยี่ยงคนพาล

พรากลูกพรากผัวมิยั้งคิด  ด้วยดวงจิตหมายมั่นปั่นสันดาน
ทั้งโมหะโทสะกำลังพาล   เร่งให้ควาญรีบไปฉุดนุชวันทอง

๒.๕
       วันทองดิ้นด่าทอเฝ้าต่อว่า
ชังขี้หน้าขุนช้างนางร้องร่ำ
ไอ้ผีเปรตกิเลสหนาบ้าระยำ
ขุนแผนต้องถูกจองจำยังซ้ำเติม
        ขุนช้างขึ้งดึงมือเฝ้ายื้อยุด
บ่าวช่วยฉุดอยู่ข้างหลังพลังเสริม
ควาญคว้าแขนของนางอย่างเหิมเกริม
นางสั่นเทิ้มระทดระทวยด้วยอ่อนแรง

     เสียดายยิ่งจริงหนาเวลาน้อย                  แสนละห้อยหดหู่อดสูยิ่ง
งานรัดตัวพัวพันฉันจริงจริง                         ใช่จะชิงฉีกหลบไปกบดาน
เพราะเบี้ยนิดหอยน้อยเลยถอยฉาก                หาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของลูกหลาน
อยากจะแต่งเติมต่อข้อกลอนกานท์                แต่ว่างานรอท่าน่าเสียใจ
คงจะจากกันไปไม่กี่วัน                             เมื่องานฉันเสร็จลงคงมาใหม่
แม้จะห่วงโหยหาแสนอาลัย                        จำคลาไคลไปก่อนอ่อนฤดี  ฯ

๓.๓
       ฝ่ายแม่พิมยิ้มย่องจ้องดูแขน
แม่ขุนแผนผูกข้อมือมัดสายสิญจน์
ปากอวยชัยให้พรสอนอยู่กิน
เปรียบเหมือนลิ้นกับฟันรู้บรรเทา
      ขุนแผนนั่งตั่งเคียงเมียงมองญาติ
ดูองอาจมาดสำอางช่างหล่อเหลา
ยิ้มทั้งตาทั้งปากยากจะเดา
ว่าใจเขาคิดอะไรในตอนนี้

                                  -:  ขอตัดพ้อนิด  :-

     เห็นภาพโจทย์โอดกาเหว่าเศร้าใจนัก          งานสมรักยิ้มร่าแค่หน้าแผน
แขกอื่นต่างออกท่ามาแกนแกน                    ราวดั่งแค้นใครอยู่ดูพิกล
นั่งดื่มเหล้าเคล้าหมากไม่อยากเชื่อ                 บ้างหน้าเบื่อบ้างม่อยพลอยฉงน
บ้างก็ทำง้ำงอท้อทุกข์ทน                          เหมือนหุ่นยนต์ตั้งเรียงเคียงไหล่กัน
จะแต่งเขียนให้เพราะก็ลำบาก                     แสนยุ่งยากลากดึงไม่ถึงฝัน
งานวิวาห์แต่หน้าเศร้าเขาทำกัน                    สุดจะคั้นเค้นปัญญามาแต้มเติม  ฯ

ลงภาพให้เห็นกันอีกครั้งค่ะ

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=4425.0;attach=21551;image)

คุณ willyquiz ก็ช่างสังเกต  :)
ฝีมือคุณก็ระดับครู   คงจะผ่านมาหลายเวทีแล้วเช่นกัน

ขอสงสัยนอกเรื่องกลอนหน่อยนะคะ 
ดูไม่ออกว่าภาชนะใส่เหล้าที่ผู้ชายสองคนนี้ยกขึ้นดื่มคืออะไร     เห็นจากท่าจับแล้ว ไม่ใช่ขัน  จะว่าเป็นจอกก็ไม่น่าจะกำได้มิด  จอกมันป่องตรงโคนไม่ใช่หรือ

     งานครึกงานครื้นงานรื่นงานรัก                    มาพร้อมมาพรักมานักมาหนา
ชวนเพ่งชวนพิศชวนติดชวนตา                        มองเห็นมองหามองหน้ามองนาง
ช้างโกรธช้างเกลียดช้างเคียดช้างขึ้ง                  ยืนบูดยืนบึ้งยืนถมึงยืนถ่าง
ออกฉุนออกชาออกท่าออกทาง                       แทบเมินแทบหมางแทบวางแทบวาย
แผนยิ้มย่องต้องใจให้แผนยิ้ม                        เพราะหมายพิมมาขอก็เพราะหมาย
เดียวดายอยู่นานนมซมเดียวดาย                     คืนนี้หมายพลอดน้องต้องคืนนี้
หลงรักนางนานปีที่หลงรัก                            สุขีนักสมรอขอสุขี
ยิ่งมีญาติเป็นพยานหวานยิ่งมี                         ดวงมาลย์นี้สบหวังทั้งดวงมาลย์  ฯ

ดูจากองค์ประกอบด้านล่างเป็นกระบอกไม้ไผ่ ดังนั้นสองท่านนี้ก็คงถือจอกที่ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่ครับ

ภาชนะใส่เป็นกระบอกอย่างที่เขาไว้ใส่น้ำตาลสดจากต้นตาลโตนด มีเชือกควั่นมัดหัว ท้าย

ขอบคุณค่ะ
งั้นเหล้าในกระบอก เป็นเหล้าประเภทไหนคะ

คุณ willyquiz คงเคยอ่านงานของหลวงศรีปรีชาเสียขึ้นใจกระมัง   :)

คุณ willyquiz แต่งกลอนได้ไพเราะมาก

คุณบางปลาม้าหายไปไหนเอ่ย  ;)

มิได้เลยครับอาจารย์  อันที่จริงผมก็เคยหาชิ้นงานของท่านอยู่เพราะประสบปัญหากับการแยกแยะงานตันบัญญัติว่าเป็นงานของท่านใด  แต่ว่าหาไม่ได้เลย
อาจารย์พอจะแนะนำได้ไหมครับ  ส่วนใหญ่ผมเก็บตกเอามาตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนอยู่ครับ
ในตู้หนังสือของเรือนไทยก็มีอยู่บ้าง  แต่มีอยู่เพียง ๒๙ ชนิด  (อ่านไม่ทันจุใจก็หมดเสียแล้ว) ที่ผมนำมาลง ใน คคห. ที่ 69 มีชื่อว่า "กลบทจตุรงคนายก"
กับ "กลบทสารถีชักรถ" ซึ่งไม่มีตัวอย่างอยู่ในตู้หนังสือครับ

................................
ดวงมาลย์นี้สบหวังทั้งดวงมาลย์  ฯ
     ช้างขัดช้างข้อง หมองจิต ยิ่งคิดยิ่งแค้น
หน้าพิมหน้าแผน แสนอิ่ม ยิ้มวาบยิ้มหวาน
สะท้านสะทก อกแตก แทบแหลกแทบลาญ
เขาขับเขาขาน เพลงวิวาห์ พะว้าพะวง
เห็นคนเห็นแขก แปลกหน้า พาขึ้งพาเคียด
ทั้งโกรธทั้งเกลียด กลัดกลุ้ม ยิ่งลุ่มยิ่งหลง
ตัดจิตตัดใจ ไม่ได้ ให้งวยให้งง
จะปลดจะปลง คงละเหี่ย เสียดมเสียดาย  ฯ

     มาละเหวย เขยกล้าเขามาแล้ว
มาละเหวย เขยแก้วไม่แคล้วหมาย
มาละเหวย เขยหล่อขอเคีบงกาย
มาละเหวย เขยพริ้มพรายสายสุวรรณ
มาละเหวย เอาสาวเข้ามาแลก
มาละเหวย มาแจกแลกเขยขวัญ
มาละเหวย มาละวา มาแลกกัน
มาละเหวย เขยฉันพิมฝันรอ  ฯ

     เพลงวิวาห์พาหวั่นหวาดบาดจิตช้าง
เสียงข้างล่างสร้างคิดลึกอึกอักหนอ
ช่างเจ็บปวดชวดเจ้าไปใครพะนอ
เพลงนั้นล้อพอนึกหลังยังเคลือบแคลง
แผนนั้นยิ้มพิมนั่งแย้มแก้มเปล่งปลั่ง
เขาสมหวังครั้งสูงวัยใจยังแหนง
ยามยังเยาว์เย้าหยอกอยู่ดูมาแรง
กูเล่นแผลงแกล้งเล่นผัวนัวเนียพิม  ฯ

                                   -: โปรดทราบ :-

     เจ้าบ่าวชื่อพลายแก้วตามแนวเรื่อง              ขออย่าเคืองคำพลาดอาจสงสัย
แต่งหละหลวมหลงผิดคิดไปไกล                     เพราะยังไม่มีขุนแผนเป็นแกนนำ
กราบขอโทษโปรดด้วยช่วยแก้นิด                   อย่าหลงผิดข้อพลาดอาจถลำ
เปลี่ยนจาก "แผน" เป็น "แก้ว" ตามแนวคำ         ตามที่ย้ำบอกมาอย่าโกรธเคือง  ฯ

     พี่จ๋า น้องจ๋า มาช่วยหน่อย                      ไยจึงปล่อยกระแสลดน่าหดหู่
Siamese คิดชวนควรเอ็นดู                         ตั้งกระทู้เช่นนี้หาที่ใด
หรือกวีแผ่นดินจะสิ้นสุด                              จึงได้หยุดยั้งลงน่าสงสัย
เชิญมาเถิดอย่าพลาดนักปราชญ์ไทย                 มาร่วมใจฟื้นคิดประดิษฐ์งาน
อย่าเก็บถ้อยร้อยคำควรนำเสนอ                     อย่าพลั้งเผลอปล่อยจิตคิดฝันหวาน
อย่ามัวงำคำซ่อนจนหย่อนยาน                       มาร่วมขานขับเล่นเป็นเพลงกลอน  ฯ

     โอ้พี่จ๋าน้องกลับมาแล้วจ้าพี่                          ใช่หลบลี้หนีไปไหนใจสังหรณ์
ว่าคุณพี่Willyquizจิตสุนทร                                ต้องร้าวรอนนอนดูกระทู้งัน
กลอนกวีศรีแผ่นดินไม่สิ้นสุด                               ถ้าไม่หยุดเขียนกานท์งานสร้างสรรค์
เขียนไว้เกียรติศักดิ์ศรีกวีวรรณ                             ร่วมใจกันบันดาลได้ใช่เลื่อนลอย
จะเรียงร้อยถ้อยคำนำสนอง                                 ปลุกสมองน้องพี่ที่เหงาหงอย 
อย่ามัวนอนถ่างขาทำตาปรอย                              คนเขาคอยอ่านกลอนกาพย์โปรดทราบเอย

     ฮั่นนั่นแน่ Bangplama กลับมาแล้ว                  กลับมาส่งเสียงแจ้วอีกแล้วหรือ
ม๊ะมาร่ายกลอนใหม่ให้ระบือ                                ช่วยกันยื้อกระทู้กันปั่นให้ลอย
Siamese ลืมเราเข้าหลังโรง                               เราก็โยงกันเองเป็นเพลงกร่อย
ไม่มีภาพก็ช่างไม่หวังคอย                                  เรามาฝอยเป็นกลอนผ่อนอารมณ์  ฯ

ภาพประจำสัปดาห์ที่ ๔

๔.๑

๔.๒

๔.๓

๔.๔

๔.๕

รีบรุดมาบาลลางตามสังหรณ์    ด้วยโพธิ์อ่อนปลูกไว้ร่วมราศี
รีบขึ้นฝั่งชลาลัยฝั่งนที          สิ้นสติสมฤดีรวดเร็วพลัน

ด้วยโพธิ์นี้ยึดถือดังดวงแก้ว        ถ้าม้วยแล้วแคล้วไปดังความฝัน
ด้วยมาจากแห้งตายปรายวาณอัน   ชีวิตฉันสิ้นแล้วร่มโพธิ์ทอง

หารู้ไม่นี่เป็นแผนอุบาทว์ชั่ว          ขุนช้างมัวตัดรากให้มัวหมอง
เพื่อให้นางตัดใจจำจากจร            จึงต้องซ้อนแผนการอันแยบคาย

ฟื้นสติคืนมาอีกคราหนึ่ง             ล้มหงายตึงไม่เป็นท่าหาได้อาย
บ่าวติดตามรีบช้อนประคองกาย     สติกายทรุดหยุดอีกหนึ่งครา

แสนสงสารวันทองนุชน้องแก้ว       แผนสิ้นแล้วกรำศึกครั้งนี้หนา
ซ้ำยังต้องเล่ห์กลคนพาลา             น้องนุชยาอยากพรากไปตายตามกัน

๔.๔

ทองประศรีชีวีแทบสิ้นสุด      กายอ่อนทรุดฤทัยใจสลาย
บุตรสุดรักต้องพรากจากมลาย  ชีวิตวายขาดสิ้นทั้งอินทรีย์

รีบยกกรขึ้นป้องประคองแนบ      ดวงมาลย์แหลกสิ้นไปแน่คราวนี้
ซ้ำยังเห็นสะใภ้สิ้นสมฤดี          ด้วยแม่นี้เจ็บกว่าหลายแสนเอย

อันหัวใจแม่นี้เจ็บปวดนัก   จริงหรือลูกรักสิ้นแม่มิเฉย
ด้วยหญิงแกร่งอย่างแม่ก็มิเคย  เทียบเปรียบเปรยหัวใจสลายพลัน

๔.๒     ภาพวันทองนอนแสดงท่าPlanking
          ริมตลิ่งมีสายทองประคองหลัง
๔.๓     ศรีประจันเชิดใส่สะใจจัง
          ใกล้สมหวังได้ช้างเขยมาเชยชม

ระทวยระทดสลดฤดีมิเชื่อจะเห็น
เสมือนจะเป็นเพราะเวรและกรรมจะนำสนอง
ฤๅบาปกระทำขยำกระชากมิอยากจะมอง
สายทองประคองตระกองพะเน้าประเล้าประโลม

แก้วเอ๋ย แก้วแววไวหัวใจน้อง
แก้วเอ๋ย ต้องไปทัพคงหักโหม
แก้วเอ๋ย ต้องเหนื่อยยากลำบากโซม
แก้วเอ๋ย โถมแรงร่างจึงวางวาย
แก้วเอ๋ย โพธิ์เหี่ยวเฉาน้องเศร้านัก
แก้วเอ๋ย รักของน้องต้องสลาย
แก้วเอ๋ย อยากด่าวดิ้นเพียงโพธิ์เสี่ยงทาย
แก้วเอ๋ย ตายตามได้จะตายพลัน

ช้างเอ๋ย ช้างหัวใสใกล้สำเร็จ
ช้างเอ๋ย มีไม้เด็ดด้วยเงื่อนไข
ช้างเอ๋ย มิต้องยากลำบากใด
ช้างเอ๋ย แผนที่ใช้ช่างแยบคาย
พิมเอ๋ย โพธิ์เหี่ยวเฉาน่าเศร้านัก
พิมเอ๋ย แก้วผัวรักชีพสลาย
พิมเอ๋ย เห็นโทนโท่โพเสี่ยงทาย
พิมเอ๋ย โพแก้วตายเจ้าหม้ายพลัน

โพธิ์เอ๋ย เคยยืนเคียงเรียงต้น 
โพธิ์เอ๋ย ดำรงตนตั้งอยู่ได้
โพธิ์เอ๋ย ถูกกระทำช้ำดวงใจ   
โพธิ์เอ๋ย จึงต้องตายวายชีวัน

ละลิงละโลดกระโดดกระดิกระริกระรี้
จะดังจะดีจะมีเขยใหม่ให้ใหลให้หลง
ประศรีโศกศัลย์ประจันสดใสสมใจจำนง
ประเสริฐประสงค์จะกอบจะกำจะร่ำจะรวย

หมู่เมฆหลังมัวมาสลัวจิต  ฟ้ามืดมิดอำไพบังพาหม่อนหมอง
หมู่เมฆหลังบังเบื้องทินกร  ฟ้ามัวหมองมืดมัวด้วยอาลัย

ขุนแผนแผนใครผูกแผนจัด   ขุนแผนพลัดพลาดท่าพาพลั้งสิ้น
ขุนแผนแผนนี้ต้องราคิน       ขุนแผนสิ้นสิ้นสูญสุดสิ้นกัน

ว้าว! ยอดเยี่ยมครับคุณบางปลาม้า  ตอบโต้ "กลบทกวางเดินดง" ด้วยกลบทเดียวกัน  โดยเฉพาะ "พิมเอ๋ย" สนองตอบ "แก้วเอ๋ย" ด้วยปฏิภาณเฉพาะตัว
ราบรื่นงดงามครับ  ยกนิ้วให้   แต่ "กลบทตะเข็บไต่ขอน" ยังไม่ค่อยถูกต้องดีครับ  ถ้าผมจะบอกคงไม่ว่าผมเหิมเกริมนะครับ  คิดเสียว่าเรามาแลกเปลี่ยน
ความรู้กัน
กลบทตะเข็บไต่ขอน จะมีวิธีการเขียนโดยใช้คำ "ลหุ" และ "ครุ" สลับกันไปทั้งบท  อนุโลมให้เฉพาะคำที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เท่านั้น  การที่ผมใช้คำว่า "สายทอง"
ไม่ใช่ผมเลี่ยงไม่ได้  ถ้าก่อนหน้านี้ผมเคยเขียนหรือเอ่ยถึงชื่อสายทองมาก่อน  ผมก็คงจะใช้คำว่า สาย หรือ ทอง แทนไปแล้วเป็นเอาเข้าใจ  แต่ผมเกรงผู้อ่าน
อาจจะไม่ทราบว่าผมกำลังเอ่ยถึงใคร  จึงใช้ชื่อเต็มครับ
อีกกรณีหนึ่งคือ ไม่ควรใช้ ลหุ คำเดียวกันติดกันเป็นพืดอย่างนั้น  คุณบางปลาม้าใช้คำว่า จะ มากไป  ควรใช้แค่สองคำแล้วเว้นไปใช้คำอื่นสลับก่อนแล้วจึงค่อย
กลับมาใช้ใหม่อีกที (ถ้าจำเป็น)  สระ -ำ นี่เป็นคำพิเศษ  แทนได้ทั้ง ลหุ และ ครุ นะครับ
งานนี้มีคุณ Siamese กลับมาร่วมอีกด้วย  น่าสนุกครับ  ผมขอเวลาสักครึ่งชั่วโมงไปแต่งกลอนก่อน เดี๋ยวกลับมาใหม่นะครับ

ขออภัยทีผมไม่เคยศึกษาการแต่งกลบทเลยเคยแต่อ่านผ่านตา
ในใจไม่ค่อยชอบเพราะเห็นว่าจะเป็นประเภทกลอนพาไปมากกว่าจะตรงความหมาย
ที่ผมเขียนก็อาศัยเสียงคลอตามไปเวลาแต่ง
กราบขออภัยมานะที่นี้

ผมก็ไม่ค่อยชอบหรอกครับ  ค่อนข้างเปลืองสมองไปหน่อย  แต่กระทู้นี้มีเยาวชนกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งติดตามอ่านอยู่  และอยากเห็นกลบทต่างๆ เป็นตัวอย่างของ
การใช้ถ้อยคำประกอบภาพ   ผมก็เลยจำใจแต่งให้ดูครับ
คราวนี้ผมจะใช้ "กลบทนาคบริพันธ์" ต่อกลอน กลบทตะเข็บไต่ขอน ของคุณบางปลาม้านะครับ

    -ศรีประจันหันหน้า มาหยามเหยียด-
มาหยามหยาบ คร่ำเครียด อย่างเดียดฉันท์
อย่างเดียดชาย หมายให้ แก้วตายพลัน
แก้วตายพ้น ทางนั้น วันสบาย
วันเสบย เขยใหม่ รวยใช่น้อย
รวยใช่นิด ใช่ย่อย ดังข้าหมาย
ดังข้ามุ่ง แก้วมั่น ให้มันตาย
ให้มันต้อง วอดวาย มิหมายคืน
มิหมายคบ เขยจน สุดทนแล้ว
สุดทนลูก เขยแก้ว เห็นแล้วหืน
เห็นแล้วให้ ชังหน้า ข้าเก็บกลืน
ข้าเก็บกด ขมขื่น เดิน-ยืนอาย

อ้าว ตายจริง  ต่อกลอนผิดท่อนเสียแล้ว  ดูผิดบทไปครับ  ไปดูกลบทกวางเดินดงเสียนี่  งานกร่อยเลยครับ
ขออภัยจริงๆ

ลองดูครับ จะกวางเดินดงหรือเก้งเดินดงก็ไม่รู้
๐ เดิน-ยืนออก นอกเรือน เหมือนถูกหยาม
เหมือนถูกเยาะ หัวเราะถาม ซ่อนความหมาย
ซ่อนความหมาง อย่างยลแยบ แอบอุบาย
แอบอุบาทว์ พูดมาดร้าย ว่าเขยจน
๐ว่าเขยจาก พรากไปรบ คงจบแล้ว
คงจบลง ตรงไอ้แก้ว ไม่คืนหล
ไม่คืนหา มาใหม่ ให้ร้อนลน
ให้ร้อนเลย ล่วงพ้น  พัดผ่านไป

      -:ภุมรินเชยทราบเกสร:-

สายทอง เตือนติงน้องอย่าหมองหมาง
สายทอง เตือนปลอบพลางอย่างผู้ใหญ่
โพธิ์เหี่ยวเฉา ใช่จะแท้แน่แก่ใจ
โพธิ์เหี่ยวเฉา พาสงสัยมีใครทำ
ควรปล่อยวาง ทางใจให้เหมือนพระ
ควรปล่อยวาง เสียนะอย่าถลำ
ค่อยค่อยคิด มองเหตุเลศเงื่อนงำ
ค่อยค่อยคิด ควรทำคลำเงื่อนปม
ไยโพธิ์แก้ว จึงมาเฉาเอาตอนนี้
ไยโพธิ์แก้ว สลดสีดูมิสม
ไยโพธิ์พิม สูงสง่าลู่ท้าลม
ไยโพธิ์พิม เฉิดฉมสมโพธิ์งาม

       -:กระแตไต่ไม้:-

พี่สายหนอ ขอตาย หนอสายพี่
หวามอก นี้กระไรให้ อกหวาม
ความ ระทมตรมจิตคิดตาม ความ
วายชีพตาม อยากรีบ ตามชีพวาย
แก้วจากมา พาพราก มาจากแก้ว
สายไป แล้วโพธิ์เฉาเรา ไปสาย
ตาย จากพิมปิ่มว่าขอลา ตาย
ครวญครางหมาย วายวาง หมายครางครวญ.

แม้ ฟ้า ยังครวญคร่ำคล้ำเมฆ ฟ้า
เหมือน หวน หาลาแก้วแล้วไห้ หวน
รัญ จวน จิตโหยหาพารัญ จวน
บาง ลาง ล้วนร้องร่ำเป็นคำ ลาง
กระ ไร หนอพี่สายไม่ร่ำ ไร
หรือ ห่าง ไกลใจแป้วเพราะแก้ว ห่าง
ปล่อย วาง จิตไม่ได้แก้ววาย วาง
ให้ ฟัง อ้างอย่างไรน้องไม่ ฟัง  ฯ

     -:บวรโตฎก:-

กระทบ ใจสายทองพลันหมองเศร้า
กระแทก เอากลางจิตแสนผิดหวัง
กระเทือน อกฟกฟอนอ่อนกำลัง
กระท้อน ดังมาลย์แยกแตกทำลาย
กระทำ ใดไว้หนอทดท้อจิต
กระทืบ มิดคิดหวังมิดังหมาย
กระทุ้ง พิมบ่มิสมคำคมคาย
กระทู้ กลายกลับมาเข้าหาตัว
กระแส คำพร่ำบอกเหมือนออกเปล่า
กระสัน เศร้าโสตแว่วแก้วก็ผัว
กระสั่น เสียงออกขลาดนึกหวาดกลัว
กระเสียน เฉียดชิดตัวหัวใจคลอน  ฯ

      -:เสือซ่อนเล็บ:-

ริม ฝั่ง คลองบางลางเป็น ฝั่ง เศร้า
ทั้ง สอง เข้าเกยทบซบ สอง สมร
โศก อา ลัยโศกหาโศก อา วรณ์
ดู โหย อ่อนดั่งถูกโบยระ โหย แรง
ท้อง ฟ้า มืดหม่นมัวทั่ว ฟ้า หม่น
ทั้ง ส กลเงียบเหงาเศร้าแ ส ลง
ส งบ เงียบพระพายซบส งบ แรง
พื้น น้ำ แห่งบางลางสร้าง น้ำ ตา

จากหอสุพรรณ/ฝากคุณบางปลาม้า

     โพธิ์งามเพียงหนึ่งต้น     เดียวดาย
อีกหนึ่งยืนต้นตาย             เหี่ยวแห้ง
หนึ่งงามหนึ่งรอสลาย          เคียงคู่ กันเฮย
พิศเพ่งภาพพาแย้ง            อกโอ้อาดูร  ฯ

     โพธิ์พิมเคียงคู่คล้อง      โพธิ์เฉา
โพธิ์เสี่ยงทายทำเอา          อกข้อน
โพธิ์เพียงร่างลางเงา           แทนพี่
โพธิ์ห่อนคืนฟื้นย้อน           ชอกช้ำใจสลาย  ฯ 

     ฟ้ามืดมัว ฟ้าหม่น         หมองหมาง
ฟ้าร่ำร้อง ฟ้าคราง             ครั่นครื้น
ฟ้าครอบคว่ำ ฟ้าบาง-         ลางนี่ แลเฮย
ฟ้าส่งโศก ฟ้าสะอื้น           ส่งแก้วสบสวรรค์  ฯ

ขอบคุณ คุณpuyum(อ่านอย่างไรครับ)เป็นอย่างมาก ที่ทำให้คิดถึงบ้านอีกแล้ว

"เจ้าลืมนอนซ่อนพุ่มกระทุ่มต่ำ
เด็ดใบบอนช้อนน้ำที่ไร่ฝ้าย
พี่เคี้ยวหมากเจ้าอยากพี่ยังคาย
แขนซ้ายคอดแล้วเพราะหนุนนอน"

ขอบขอบคุณนักกลอน ประลองมือทุกท่าน ล้วนกวีพจน์ ได้อรรถรสมากครับ

ภาพประจำสัปดาที่ ๕ ครับ

๕.๑

๕.๒

     ยืนพินิจ พิศดู อ้ายชู้ช้าง
กูถีบผาง กลางอก มันตกหงาย
อยากจะบั่น ฟันคอ พอล้างอาย
ให้มันตาย คลายแค้น ที่แน่นฤดี
มันใช้เล่ห์ เฉไฉ ใจเคืองนัก
ชิงเมียรัก หักหาญ พาลบัดสี
เหมือนเหยียบหน้า ท้าทาย อ้ายกาลี
ถ้ากูบี้ มึงก็แบน คาแผ่นดิน
มาบีบคั้น วันทอง ให้ครองคู่
ลอบเป็นชู้ เชยชม ภิรมย์ถวิล
ทั้งลวงหลอก บอกกูลับ ดับชีวิน
หลวงจะริบ ทรัพย์สิน จนสิ้นตัว
มึงมันชั่ว ตัวร้าย หลายเหลี่ยมนัก
ถ้ากูจัก บั่นคอ ก็เสียหัว
เกรงแต่เสีย เชิงชาย ใช่ว่ากลัว
ขอฟันหัว สักแผล แก้แค้นมึง  ฯ

     ลอบเฝ้ามอง จ้องแน่ว แก้วกิริยา
คอยเยี่ยมหน้า นางดู อยู่ไม่ห่าง
หวั่นเกิดเหตุ เภทภัย ถึงวายวาง
เรื่องจะกว้าง สู่องค์ พระทรงฤทธิ์
ศึกชิงนาง กลางบ้าน เป็นการลับ
หากกลายกลับ โกลาหล ไม่พ้นผิด
สุดจะหลีก หลบเงา เจ้าชีวิต
นางครุ่นคิด เข้าปราม ห้ามแผนฟัน  ฯ

ครั้นเท้าย่างขึ้นเรือนอารมณ์มั่น   ใจบีบคั้นเร่งเร้าถึงเป้าหมาย
เอ็งมาพรากน้องนุชสุดแสนอาย   ซ้ำยังพรายมากระซิบถึงเรือนกู

บรรจงจัดร่ายมนต์สะเดาะกลอน   พบวันทองนอนเคียงเตียงสี่หู
ม่านพริ้วไหวสายลมช่างชวนดู   เอ็งเป็นชู้อยู่ขุนช้างได้อย่างไร

ยิ่งพิศภาพยิ่งพาอนาจจิต   นี่ยิ่งคิดยิ่งพาลไปกันใหญ่
ยังความแค้นแสนโกรธขึ้นในใจ   หยิบดาบไปเงื้อง่าฟันให้บรรลัย

เมื่อขุนช้างงัวเงียลืมตาตื่น      เจอหมัดยื่นเต็มหน้าหงายหัวไป
ครั้นรู้ตัวเจอหมัดสวนเข้าคางไว   กายนั้นไซร้ล้มหงายแผ่พังพาน

ช้างล้มหงายหลังสิ้นท่า      เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเห็นปาน
หม้อไหแตกแยกแหลกราญ      พื้นกระดานสั่นคลอนโครมคราม

จึ่งรีบฉุดนุจแก้วเมียขวัญ      ให้ผาลผันหลีกเร้นคนทราม
ขุนแผนประคองอยู่มิวู่วาม      ทรามสงวนสุดรักสุดหัวใจ

อยู่อ้อมอกแผนแล้วบรรจงกอด   จะรีบไปให้รอดจากเรือนไว
วันทองเห็นชู้รักแน่นิ่งไป      ลมจับให้หน้ามืดเวียนหัวเอย      

แอบตั้งนาน มาดู เพิ่งจะคิด
จะเอาผิด กับใคร กันเล่านี่

 ;D ;D ;D

ฟันไปแล้ว หลายแผล แย่เต็มที
อย่ามาชี้ ชวนทะลึ่ง ตึงตังนะ

๐แผนฟันใครไม่เห็นแผลแหลจริงจริง
ช้างนอนนิ่งระเนนของกองเกะกะ
หรือว่าฟันความหมายใหม่ใช่ไหมจ๊ะ
แผลแหวะหวะเลือดจะไหลก็ไม่กลัว

เห็นจะจริงดังว่าคุณบางปลาม้า   มิเห็นว่าโดนฟันสักรอยแผล
หรือคว้าดาบเกิดสลบมิผันแปร   ที่แน่แน่สงสารน้องวันทอง

     สงสารใคร ไหนกัน ฝันหรือเปล่า
เห็นไหมเล่า นารี มีเจ้าของ
แอบเป็นชู้ ทางใจ ไปใฝ่ปอง
คงอยากต้อง แตะเต้า เข้าแล้วซี

 

  bangplama จะสับช้าง กลางบ้านแล้ว
จึงส่งแก้ว กิริยา มาห้ามศึก
ขุนสยาม ทำท่า มาคักคึก
ชวนคิดลึก ลงราก ชักอยากตาย
แล้วจะพร่ำ รำพัน กันไงนี่
ดีไม่ดี ถูกลบ ก็จบหาย
โอ้ขุนแผน แสนละเหี่ย น่าเสียดาย
จะวางวาย เพราะขุนสยาม ตามรังแก
ชักใบให้ เรือเสีย เพลียหัวอก
ให้แผนชก ต้ำพลั่ก สักหนึ่งแผล
ขุนสยาม คงเลิกตาม มาตอแย
แล้วมาแก้ กลอนใหม่ ให้งดงาม  ฯ

     วันทองฟื้น จากมนต์ ที่ดลจิต
เข้าแนบชิด ชายข้าง อย่างเพ้อผัน
ด้วยอำนาจ มนตรา มาผูกพัน
ยังงงงัน เงอะงะ กระแซะตัว
ปากบ่นพึม งึมงำ คำละเมอ
พูดเพ้อเจ้อ เผลออ้าง ว่าช้างผัว
ไยไม่กอด ให้แน่น เมียแสนกลัว
อกระรัว ใจสั่น ฝันไม่ดี  ฯ

เพ้อแบบนี้แผนได้ฟัง He คงช้ำ              ด้วย she ทำงามหน้าไว้หลายแผล
He ไม่น่าขึ้นเรือนฟันม่านแกล           ที่แน่แน่ She มาเพ้อทำไม  ;)

เพ้อแบบนี้แผนได้ฟัง He คงช้ำ              ด้วย she ทำงามหน้าไว้หลายแผล
He ไม่น่าขึ้นเรือนฟันม่านแกล               ที่แน่แน่ She มาเพ้อทำไม  

เอ๊ะ นี่who  you ใคร  hand ก่ายกอด      มา say ตอด  said ติง  สวิงสวาย
where เฮียซ้าง  go ไส  I อึ่มจาย          แล้วลื้อ why  come ซี่  อั๊ว ชีช้ำ

Cause ขุนช้าง He เอาแต่ Sleep    เลยโดนถีบ แน่นิ่ง ซี๊เลี้ยวแน่
ก่อนหน้านั้นมัวแต่นั่งบีบแตร              ขุนแผนแน่มาแย่ง Drift ตัวไป

ไอ๊หยาลื๊อ  เฮ็ดหยัง  ทังลายนี่                  มาถือลี  ถีกผัว  อั๊วอะหยัง
เค้าเป๋เลี้ยว  เซี้ยวลึเป่า  เอาไงกัง               ลื้อมาทัง  ยังงี้ล่าย  อั๊วม่ายยอม
หมาต๋าโอ้ย  หมาต๋า  มาลี่หน่อย                อาคงถ่อย  มาถีกผัว  อั๊วจนผอม
ซ่วยเลี๊ยะมัง  แลงๆ หน่อย  ต่อยให้งอม        อั๊วให้หอม  สองที   มีรางวัล

นาร้าย นารายณ์อารายก๋าน   นายเดินผ่านเขตยามได้ไงนี่
ฉานเฝ้ายามได้มาร้อยรูปี      เกิดเหตุนี่ ฉันแย่จริงนะน๋าย

(พูดไปส่ายหัวไป พร้อมกับนิ้วโป้งนิ้วชี้ขยี้หนวดแหลม ๆ  ;))

     อาบังโอ้ย  อาบัง  ฟังลึเป่า                    อั๊วให้เอา  หมาต๋า  มาที่ลี่
ลื้อเฝ้ายาม   ยังงาย  ทังม่ายลี                     อั๊วจะตื  ลื้อให้เดี้ยง  ไปเลี้ยงวัว

หมาต๋า หรือนาย ฉานไม่รู้       ฉานเฝ้าดูโมงยามทุกเช้าค่ำ
พักหนึ่งเสียงเปรี้ยงดังเรือนพัง  ฉานนิ่งงัน มิรู้ มิเห็น จริง จริงนาย

อย่ามาตีฉาน นะนายจ๋า        เลี้ยงวัวมาก็มาก ลำบากหลาย
ไม่เอาแล้วรีดนมเบื่อจะตาย    นั่งหลับกาย สบายกว่าอย่าว่าเอย     

"ความลับแตกแล้วนายจ๋า"

(ว่าพลางส่ายหัวซ้ายที ขวาที)           

     ยอมม่ายล่าย  อ้ายบัง  ลื้อนั่งหลับ           ผัวอั๊วกลับ  ถูกถีก  จงซีกหัว
ล้างไม่แลง  แสงไม่มัง  อั๊วคังตัว                  อั๊วซอบผัว  หัวล้าง  มังน่าลู

     แผนตะลึง อึ้งอั้น พลันคิดได้
แกล้งถามไป ปลอบโลม นางโฉมศรี
ฝันอย่างไร หรือเจ้า ลองเล่าที
อันตัวพี่ พอทาย ทำนายความ
ตาก็จ้อง มองอ้ายช้าง ที่ข้างเตียง
หูฟังเสียง วันทอง สนองถาม
มือซ้ายโอบ เอวองค์ ของนงราม
ขวากระชับ จับด้าม ดาบงามเงา

มือหนึ่งหนักแน่นขึงขัง     ดาบฟันว่องไวใจกล้า
เอ็นหวายกำแน่นขึ้นมา    หน้าตาบ่งบอกอารมณ์

มือหนึ่งประคองอ่อนไหว   เอวองค์อรทัยอ่อนหวาน
แนบเนื้อเอวองค์อ่อนบาง  อ่อนไหวจับต้องเหมาะมือ

มือสองต่างทำหน้าที่     ดังมีพลังเคลื่อนไหว
สองมือสองต่างจิตใจ     หน้าที่ว่องไวพอกัน

     ผมผูกคอตายดีกว่า  หมด  หมดแน่ๆ  สมาธิไม่เหลือหลอแล้ว  กระเจิดกระเจิงเข้ารกเข้าพงหายจ้อย 

สติคือที่ตั้ง   หมายเหนี่ยวรั้งยังความคิด
สมาธิไว้ผูกจิต  นำความคิดให้มั่นคง

อย่าด่วนผูกคอจาก   ไม้หายากกิ่งไม้ใหญ่
ขื่อคาเสาเรือนไหว    อย่าจากไปอย่างง่ายดาย

จงตั้งน้อมนำจิต    รั้งความคิดไว้ให้มั่น
พักผ่อนหย่อนกายพลัน   กำลังมั่นมาต่อเอย

มันก็อยากจะตั้งสติให้ได้อยู่หรอก  แต่ไปเจอมือยุ่มย่ามอย่างกะหนวดปลาหมึกของขุนแผน  สติมันก็แตก  มือขุนแผนว่องไวขนาดนั้นจริงๆ หรือ?
เริ่มต้นก็เป็นลำไม้ไผ่ดีอยู่หรอก  พอเหลาไปกลับกลายเป็นบ้องกัญชาเสียนี่  อ่านอะไรต่อมิอะไรของคุณ Siamese ทีไร ผมไม่ค่อยไว้ใจตัวเอง
ต้องคอยเอามือกุมลูกกระเดือกเอาไว้  กลัวมันกระเด็นออกจากปากหลุดหายไป  วันนั้นน้ำลายก็ยืดหกลงไปบนแป้นคีย์บอร์ดทีหนึ่งแล้วเพราะลืมตัว
อ้าปากหัวเราะนี่แหละ  ถ้าลูกกระเดือกผมหายไปอีก คุณ Siamese จะขาดแฟนพันธุ์เทียมอย่างผมไปนะ

นี่คุณ bangplama ก็ตัดช่องน้อยแต่พอตัว แอบไปผลุบๆ โผล่ๆ อยู่กระทู้โน้นบ้าง กระทู้นี้บ้าง แต่ไม่ยอมเยี่ยมหน้ามาที่กระทู้นี้ ผมก็เลยหง่าว  ว่า
จะโป้งด้วยแล้ว  แต่เสียดายฝีมือ  ก็เลยเอานิ้วโป้งอมไว้ในปากก่อน  แต่เอานิ้วก้อยยื่นแกว่งให้เห็นแทน  แต่ถ้าไม่กลับมาเร็วๆ นี้ ผมโป้งแน่ๆ

ตอนนี้ผมเอาภาพโจทย์ออกมาบรรยายไปเยอะจนไม่รู้จะบรรยายอะไร  จึงต้องนึกถึงโครงท้องเรื่องในหนังสือเพื่อเอามาบรรยายประกอบกับภาพซึ่ง
ต้องให้สอดคล้องกัน  วันทองกำลังจะเล่าความฝันแบบสลึมสลือเพราะถูกมนต์สะกดไว้ให้ขุนแผนฟัง  แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นหายงัวเงียทันทีทันใดเพราะ
ไปเจอมืออันว่องไวยุ่มย่ามราวกับหนวดปลาหมึกของขุนสยาม เอ๊ย ของขุนแผนเข้า  ทีนี้วันทองก็รู้ตัวแล้วสิว่ามือที่ยุ่มย่ามอยู่นั่นไม่ใช่มือของขุนช้าง
แล้วจะให้ผมพลิกตำราฉบับไหนออกมาบรรยายกันล่ะ  นอกจากตำราเซี้ยว หรือตำราเสียว ฉบับของคุณ Siamese เอง   หรือจะเอาอย่างนั้น  ผม
บอกก่อนว่า ตำราเซี้ยว หรือตำราเสียว ผมก็พอรับมือได้พอสมควรนะ  มาเป็นกองทัพผมก็ไม่กลัว  ขอให้บอกเหอะว่าจะเอาอย่างนั้น

มาคราวหน้าเก็บมือเก็บไม้ให้มันอยู่ในที่ที่มือควรจะอยู่เสียนะ  เอาซุกกระเป๋าไว้ก่อนก็ได้  มันจะได้มีระเบียบเกิดความเรียบร้อยและถูกต้องตาม
จริยธรรม จรรยาบรรณ สัจธรรม ศีลธรรม ธรรมาภิบาล ของนักการเมือง

๐willyquiz อย่าคิดโกรธได้โปรดเถิด
เห็นเตลิดเพลิดเพลินแถวเนินถัน
อังกฤษจีนบังกะหล่าสารพัน
ตามไม่ทันอย่าangryนะพี่ยา
๐ด้วยว่าตัวอั๊วะนี้มีงานมาก
บางครั้งอยากจะตาย นะนายจ๋า
ต้องfollow going to อยู่ทุกครา
จงเมตตาอมนิ้วต่อเถิดพ่อคุณ

มีเด็กๆ โทรศัพท์มาบอกว่าไม่เข้าใจในภาษาจีน และคำที่เหมือนคนจีนพูดไม่ชัด ที่ผมโต้ตอบกับคุณ Siamese  อย่างเช่น  อึ่มจาย (= ไม่รู้) แปลว่าอะไร
และอีกหลายคำ  เด็กไม่เคยเห็นกลอนในลักษณะนี้มาก่อน  แต่อยากดัดแปลงเอาไปใช้บ้าง  จึงขอให้ผมแปลคำต่างๆ ไว้ด้วย  ผมเห็นว่ายุ่งยากเกินไป
จึงขออนุญาตคุณ Siamese ด้วย เพื่อนำเอากลอนทั้งหมดนั่นมาเรียบเรียงเสียใหม่เพื่อให้เด็กเข้าใจ โดยพยายามจะรักษาเนื้อความเดิมไว้ให้มากที่สุด

ไอ๊หยาลื๊อ  เฮ็ดหยัง  ทังลายนี่                  มาถือลี  ถีกผัว  อั๊วอะหยัง
เค้าเป๋เลี้ยว  เซี้ยวลึเป่า  เอาไงกัง               ลื้อมาทัง  ยังงี้ล่าย  อั๊วม่ายยอม
หมาต๋าโอ้ย  หมาต๋า  มาลี่หน่อย                อาคงถ่อย  มาถีกผัว  อั๊วจนผอม
ซ่วยเลี๊ยะมัง  แลงๆ หน่อย  ต่อยให้งอม        อั๊วให้หอม  สองที   มีรางวัล

อุ๊ยตายคุณ คือใคร ทำไมนี่                      มาถือดี ถีบผัว ฉันตัวหัน
โอ้ พ่อจ๋า บ้าหรือเปล่า เอาไงกัน                คุณมาตั๊น อย่างนี้ได้ ฉันไม่ยอม
ตำรวจจ๋า ตำรวจจ๊ะ มานี่หน่อย                  คุณคนถ่อย มาถีบผัว จนตัวผอม
ช่วยชกเขา แรงแรงหน่อย ต่อยให้งอม           ฉันให้หอม สองที มีรางวัล


  อาบังโอ้ย  อาบัง  ฟังลึเป่า                    อั๊วให้เอา  หมาต๋า  มาที่ลี่
ลื้อเฝ้ายาม   ยังงาย  ทังม่ายลี                  อั๊วจะตื  ลื้อให้เดี้ยง  ไปเลี้ยงวัว

     อาบังจ๋า อาบัง ฟังหรือเปล่า                ฉันให้เอา ตำรวจกล้า มาที่นี่
แกเฝ้ายาม อย่างไร ทำไม่ดี                    ฉันจะตี แกให้เดี้ยง ไปเลี้ยงวัว

     ยอมม่ายล่าย  อ้ายบัง  ลื้อนั่งหลับ        ผัวอั๊วกลับ  ถูกถีก  จงซีกหัว
ล้างไม่แลง  แสงไม่มัง  อั๊วคังตัว               อั๊วซอบผัว  หัวล้าง  มังน่าลู


     ยอมไม่ได้ อ้ายบัง แกนั่งหลับ             ผัวฉันกลับ ถูกถีบ จนซีดหัว
ล้านไม่แดง แสงไม่มัน ฉันคันตัว               ฉันชอบผัว หัวล้าน มันน่าดู

ขอบคุณ คุณ Siamese ที่ให้ใช้เนื้อที่ตรงนี้ครับ   

ไอ๊หยาลื๊อ  เฮ็ดหยัง  ทังลายนี่                  มาถือลี  ถีกผัว  อั๊วอะหยัง
เค้าเป๋เลี้ยว  เซี้ยวลึเป่า  เอาไงกัง               ลื้อมาทัง  ยังงี้ล่าย  อั๊วม่ายยอม
หมาต๋าโอ้ย  หมาต๋า  มาลี่หน่อย                อาคงถ่อย  มาถีกผัว  อั๊วจนผอม
ซ่วยเลี๊ยะมัง  แลงๆ หน่อย  ต่อยให้งอม        อั๊วให้หอม  สองที   มีรางวัล

เอ็งเป็นใคร ถือดี มาที่นี่         มาเท้าดีถีบผัว ตัวฉันหัน
ทำเยี่ยงนี้ไม่ต้อง มาพูดกัน    ถีบเท้ายัน บัดนี้มิมียอม

เจรจาคดีความด้วยตำรวจ     มาสำรวจผัวถีบถึงกับผอม
ช่วยชกกลับทำทีจะสมยอม   มิยอกย้อนสองทีให้รางวัล

อาบังโอ้ย  อาบัง  ฟังลึเป่า                    อั๊วให้เอา  หมาต๋า  มาที่ลี่
ลื้อเฝ้ายาม   ยังงาย  ทังม่ายลี                  อั๊วจะตื  ลื้อให้เดี้ยง  ไปเลี้ยงวัว

ที่เล่ามาอาบังฟังหรือไม่     จงรีบไปนำตำรวจบัดเดี๋ยวนี้
ให้เฝ้ายามทำหน้าที่ไม่เคยดี   เห็นต้องตีให้ตายไล่เลี้ยงวัว

ยอมม่ายล่าย  อ้ายบัง  ลื้อนั่งหลับ        ผัวอั๊วกลับ  ถูกถีก  จงซีกหัว
ล้างไม่แลง  แสงไม่มัง  อั๊วคังตัว               อั๊วซอบผัว  หัวล้าง  มังน่าลู

เฝ้ายามหลับเยี่ยงนี้ทนไม่ได้            ผัวฉันไซร้โดนถีบซีดทั้งหัว
ล้านไม่มันดันไม่แดงชอบทั้งตัว        ฉันชอบผัวหัวล้านเบิกบานเอย

สถิติการใช้งานฟอรั่ม
    
จำนวนกระทู้ทั้งหมด: 3370จำนวนความคิดเห็นทั้งหมด: 88036
ดูความคิดเห็นล่าสุดบนฟอรั่ม    จำนวนสมาชิกทั้งหมด: 2254
สมาชิกล่าสุด: papika
ข้อความส่วนตัวของคุณ: 6 ข้อความใหม่: 0
ผู้ใช้งานขณะนี้
   111 บุคคลทั่วไป, 1 สมาชิก
ผู้ใช้เมื่อ 15 นาทีที่ผ่านมา:
bangplama
วันนี้ออนไลน์มากที่สุด: 157. ออนไลน์มากที่สุด: 573 ( 16 ม.ค. 11, 14:27)
Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006, Simple Machines LLC


เงียบเหงาวันเสาร์ก่อนเลือกตั้ง

คุณ bangplama เข้ามาก็ดีแล้วละ  อย่าไปมัวสำรวจสมาชิกอยู่เลย  เรามาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะจัดการกับขุนสยามอย่างไรดี  สองรุมหนึ่งดีม๊ะ

ดูเอาเถอะ  ขุนสยามร่ายมาด้ายยยว่า  ล้านไม่มันดันไม่แดงชอบทั้งตัว        ฉันชอบผัวหัวล้านเบิกบานเอย ถ้าให้ผมต่อ  หัวขุนช้าง
คงขึ้นขน เอ๊ย ผมแน่ แล้วขุนช้าง ก็จะสูญเสียสัญญลักษณ์ไป  คุณ bangplama ช่วยต่อแทนผมทีเหอะ

พี่ช้างขา มาพลอด กอดพิมด้วย
พี่ช้างช่วย ยิ้มหน่อย พิมหงอยเหงา
พี่ช้างจ๋า พิมคัน ช่วยบรรเทา
พี่ช้างเอ๋ย พิมกระเส่า เกาหลังที
พี่ช้างผอม ผิดองค์ ไยทรงซูบ
พี่ช้างลูบ โลมนัก พิมจักจี้
พี่ช้างอย่า มือไว ใจไม่ดี
พี่ช้างมา พัดที พิมนี้ร้อน

ผลวันที่๓ ยังไม่ออกเลย จะให้น้องไหลเลือกข้างแล้วหรือ
พรุ่งนี้ค่อยตัดสินใจได้ไหม

"เฝ้ายามหลับเยี่ยงนี้ทนไม่ได้            ผัวฉันไซร้โดนถีบซีดทั้งหัว
ล้านไม่มันดันไม่แดงชอบทั้งตัว        ฉันชอบผัวหัวล้านเบิกบานเอย"


ยังไม่ได้รุมนะท่านsiamese แต่อยู่ระหว่างทดสอบหา อังฑมิก


๐ถ้า"ล้างลัง มังแน่" แม่วังทอง          ชอบหัวพอง บางแล้วใย ไม่เฉลย
เจ้กอักซี่ ชีช้ำ กรรมจังเลย              แผงไม่เคย คิกว่าน้อง ชอบของมัง       

เด็กโทรศัพท์มาบอกว่าคุณ bangplama เข้ามาโพสท์ข้อความเป็นกลอนเอาไว้  แต่อ่านไม่รู้เรื่องเลย  อยากให้ผมเฉลยให้หน่อย  ผมจึงลองเข้ามาดู
แต่เห็นแล้วก็รู้ว่าไม่อาจละเมิดลิขสิทธิ์เขียนใหม่ได้  แต่จะขออนุญาตคุณ bangplama บอกใบ้ให้เด็กหน่อย  เพราะเด็กอยากจะสนุกด้วย

          ๐ถ้า"ล้างลัง มังแน่" แม่วังทอง          ชอบหัวพอง บางแล้วใย ไม่เฉลย
          เจ้กอักซี่ ชีช้ำ กรรมจังเลย              แผงไม่เคย คิกว่าน้อง ชอบของมัง 

1. ลองเปลี่ยน ล. ลิง บางตัวเป็น ด. เด็ก
2. ลองเปลี่ยน ง. งู บางตัวเป็น น. หนู
3. ลองเปลี่ยน ก. ไก่ บางตัวเป็น ด. เด็ก
4. เจ้กอักซี่ หมายถึง เป็นเวรเป็นกรรม (ไม่แน่ใจ)
5. ชีช้ำ หมายถึง ลำบาก (ใจ)

     ผมหวังว่าคุณ bangplama คงไม่ว่าอะไรนะครับ ผมอยากให้เด็กอ่านแล้วรู้สึกสนุกไปด้วยเท่านั้น

     ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของ ขุนสยาม ที่จะแก้เผ็ดคุณ bangplama บ้างละ (เรื่อง "เสี้ยม" นี่ผมถนัดนัก)

นางพิมรู้ล้านไม่มันมีเสน่ห์            ลูบโพล้เพล้ขึ้นมันได้ตามใจหมาย
แผนควรรู้ลูบมันมันส์จะตาย             ลูบทั้งกายดีกว่าวาบหวิวเอย

     ในช่วงที่ท่านอื่นๆ ไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งกัน  ผมขอใช้เนื้อที่ตรงนี้เล่าบางสิ่งบางอย่างให้คุณ Siamese อ่านเล่นก่อนนะครับ
     มีเยาวชนกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งเป็นแฟนของคุณ Siamese ในกระทู้นี้  คอยติดตามอ่านอยู่  เมื่อกระทู้หยุดชะงักลง  ก็จะโทรศัพท์มาหาผมให้เขียนกลอน
ต่อไป  เพื่อกระทู้จะได้เดินต่อไปได้  ถ้ามีเวลาพอผมก็จะเขียนกลอนหรือโคลง 2-3 บทให้ เพื่อยกกระทู้ขึ้นมาอีก
     เมื่อราวปีเศษมาแล้ว เด็กคนหนึ่งในกลุ่มนี้จดชื่อเว็บเรือนไทยมาให้ผม  ผมก็เข้ามาอ่าน แล้วก็อ่านมาตลอดแต่ไม่ได้เป็นสมาชิก  จนกระทั่งเด็กรู้จากแม่
ของแกว่าผมเคยแต่งร้อยกรองเอาไว้มากมายในอดีต  แกจึงมาขอผมเพื่อจะเอาไปอ่าน  แต่บทร้อยกรองเหล่านั้นจมน้ำไปหมดแล้วเมื่อคราวน้ำท่วมใหญ่เมื่อ
ปี พ.ศ. 2526 พร้อมกับหนังสือต่างๆ นับพันเล่มของผม  ผมจึงไม่มีให้ดู  แต่เด็กก็มาตะแง้วๆ จะให้ผมแต่งให้ดูให้ได้  ผมก็บอกว่าถึงแต่งได้ผมจะส่งให้
อ่านได้อย่างไร  บ้านอยู่ไกลกันคนละมุมเมือง  แกจึงมาที่บ้านผม  จัดแจงสมัครเป็นสมาชิกของเว็บเรือนไทยให้ โดยใช้ E-mail ที่แกขอให้ผมเมื่อคราว
วันปีใหม่ ตั้งชื่อให้ผม (willyquiz) ตั้ง password ทำให้ทุกอย่าง  ผมทำเพียงอย่างเดียว คือเมื่อเปิดหน้าเว็บขึ้นมา เลื่อนหน้าเว็บลงมาด้านล่าง แล้วคลิ๊ก
"เข้าสู่ระบบ" แค่นั้นจริงๆ
     เด็กๆ รู้ดีว่าความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ของผมมีอยู่จำกัด (อย่างมากๆ เสียด้วย) จึงพยายามอำนวยความสะดวกให้ผมทุกอย่าง  ผมเพียงแค่พิมพ์ข้อความลงไป
แล้วคลิ๊ก "ส่งข้อความ" เท่านั้น  แกขอให้ผมตั้งกระทู้ "โคลง กลอน กาพย์ ฉันท์ ร่าย" ขึ้นมา เพื่อจะติดตามอ่านร้อยกรองของผมทางกระทู้นี้  แต่เมื่อผมไปทำ
ธุระที่อื่นราว 2 เดือน กลับมากระทู้ก็หายไปอยู่ในกล่องแล้ว และผมยังไม่ได้ดึงกลับขึ้นมาเลย
     ผมค่อนข้างบอดทึบกับเรื่องคอมพิวเตอร์จริงๆ  คุณ Siamese คงสังเกตเห็นได้ว่า  ทุกข้อความของผมจะไม่มีสัญรูปใดๆ เลย เพราะผมดึงมาใช้ไม่เป็น  เมื่อ
ผมอยากจะใช้ผมก็จะพิมพ์ลงไปทื่อๆ เลย เช่น ฮือ ฮือ ฮือ (ร้องไ้ห้)  ฮิ ฮิ (หัวเราะ)  ถ้าหากพบที่ใดนั่นแสดงว่าขณะที่ผมโพสท์ข้อความจะต้องมีหลานของผม
อยู่ใกล้ๆ  หรือมิฉะนั้นก็เกิดขึ้นเองโดยผมไม่ได้ตั้งใจอย่างเช่นรูปที่มีเครื่องหมาย ? ที่หัว เป็นต้น
     เยาวชนกลุ่มนี้อ่านกระทู้ "วันทอง" ของคุณ Siamese ก่อนหน้าผมเสียอีก (ขณะนั้นผมไม่อยู่) รู้จักคุณ bangplama ก่อนผมแถมยังคุยให้ผมฟังทางโทรศัพท์
เสียด้วยว่าผมมีคู่แข่งคนใหม่แล้ว  ผมก็ยังหัวเราะเลยบอกว่า ยิ่งมีคู่แข่งมากเท่าใด ผลประโยชน์ที่พวกแกจะได้รับก็จะมากขึ้นด้วย  แล้วแกก็กังวลล่วงหน้าไปแล้วว่า
กระทู้นี้จะสะดุดลงเพราะไม่ค่อยมีใครเขียนกลอนลงมาร่วมด้วยเลย  ฝากบอกผมผ่านไปหาคุณ bangplama ว่าช่วยเขียนกลอนให้มากกว่านี้หน่อย  แกอยากอ่าน
กลอนของคุณ bangplama ต่อกลอนกับผม  เมื่อผมบอกให้แกเขียนมาลงบ้าง  แกก็ว่าผมมันคนโบราณไปแล้วเขาใช้ facebook กับอะไรก็ไม่รู้กันหมดแล้ว  เขามี
กลุ่มของเขาเอง  ผมก็ไม่รู้เรื่องหรอก  ขอเข้าไปดูบ้างก็ถูกปฏิเสธ  จะเข้าไปดูเองก็ทำไม่เป็น
     เด็กขอร้องผมว่า ขอให้บอกคุณ Siamese ด้วยว่า  อย่าเลิกกระทู้นี้  ขอให้นำภาพมาลงเรื่อยๆ  พวกแกไม่ค่อยได้เห็นการเขียนร้อยกรองประกอบภาพมากนัก
โดยเฉพาะภาพในวรรณคดีเช่นนี้  ส่วนใหญ่เป็นภาพธรรมชาติเสียมากกว่า  ผมก็รับปากว่าจะโพสท์ข้อความฝากให้คุณ Siamese แต่กระทู้จะอยู่หรือจะเลิกนั่นก็แล้วแต่
เจ้าของกระทู้  ดังนั้นผมจึงต้องมานั่งพิมพ์ก๊อกๆ แก๊กๆ ฝากข้อความถึงคุณ Siamese เพื่อบอกว่า เยาวชนกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นแฟนเขาขอร้องมาครับ

ขอขอบคุณ คุณบางปลาม้า และคุณ willyquiz และเด็ก ๆ เยาวชน ที่ได้เข้าร่วมติดตามกระทู้ครับ

สำหรับภาพก็มีอยู่จำนวนหนึ่งเท่านั้น ก็ดังที่กล่าวไว้จะลงภาพราว ๆ ต้นสัปดาห์จนกว่าจะหมด โดยภาพหนึ่งภาพ ล้านความหมาย แล้วแต่มุมมอง อารมณ์ที่ต่างกันไป

วันนี้นึกครึ้มทางกลอนก็อ่อนละมัย วันไหนไม่สบายใจทางกลอนก็เปลี่ยน เป็นเช่นนี้ผันแปรตามสายลมครับ

ยังมีหนังสือกลอนกลบท อยากนำมาลงให้ได้ศึกษาถึงทางกลอนเมื่อต้นกรุงรัตนโกสินทร์ หากแต่ขอเวลาสักหน่อย

     ขุนแผนเรียก วันทอง ว่าน้องจ๋า            รีบลืมตา มามอง ท้องฟ้าใส
นภาแดง แสงทอง ผ่องอำไพ                   น่าแปลกใจ จริงเจ้า ดูเข้าที
เสียงแจ๋วแจ้ว แว่วก้อง จากท้องทุ่ง             ข้ามปลายคุ้ง ขอบนา มาที่นี่
ว่าฟ้าเขียว ซีดเซียวลง ด้วยผงคลี              จากมวลเหล่า ประชาชี ที่ก้าวนำ
เสียงโห่ฮา หาเพื่อน เหมือนเตือนจิต            กูหวนคิด ครั้งเก่า เราถูกย่ำ
ว่าประชา ธิปไตย ใครกระทำ                   จนชอกช้ำ ชานเรือนแยก แทบแหลกลาญ
อย่าเงียบเหงา เซาซึม งึมงำอยู่                 ตื่นมาดู มวลชน คนกล้าหาญ
เขาชักชวน ชี้นำ กระทำการ                    เข้าร่วมงาน ปรองดอง พี่น้องไทย
เถอะ อ้ายช้าง กูอภัย ให้มึงแล้ว                อย่าแอ้วแซ่ว นอนซมอยู่ กูสงสัย
ถีบทีเดียว ไม่เห็น จะเป็นไร                     ม๊ะเราไป ร่วมสร้าง ทางสัมพันธ์
กูแว่วมา ว่าหญิง ชื่อ "ยิ่งลักษณ์"              เธอนี้จัก นำงาน สมานฉันท์
ให้ผองเพื่อน พี่น้อง ปรองดองกัน              คงถึงวัน สดสวย ด้วยนารี
กูกะมึง ถึงวัน ต้องพันผูก                       ก็เพื่อลูก หลานเรา ที่เข้าสี
ทั้งเหลือง-แดง-เขียว-ดำ-น้ำเงินมี            พอกันที เถิดหวา มันน่าอาย  ฯ

ใยคุณพี่ปลุกน้องแต่เช้ามืด                 ดูไม่จืดเลยนะพี่แผนขา
ฟ้าไม่เหลืองดอกหรือพ่องามตา            รีบปลุกน้องดูฟ้าแต่เช้าเชียว

๐เสื้อหลากสีดีกว่าเสื้อห้าสี        แต่จะต้องไม่ชี้ที่ความหมาย
ไม่เช่นนั้นก็พากันสวมเสื้อลาย    แผนทำขายใครจะซื้อส่งชื่อมา
ตัวละห้าร้อยล้านประจานช้าง     เป็นเสื้อห้างจากดูไบใส่หรูหรา
ผ่อนเดือนละห้าร้อยคอยได้นา   พรรคไหนหว่าจำได้บ้างเกือบลางเลือน

     

อ้าว วันทอง น้องแก้ว ตื่นแล้วหรือ          พี่ยืนยื้อ ยุดเจ้า จนเข่าเสียว
ฟ้าเหลืองได้ ไงกันแน่ แปลกแท้เทียว      ก็เคยเขียว อยู่ก่อน จะผ่อนคลาย
พี่เห็นแต่ ฟ้าแดง แสงออกจ้า               เจ้ามาว่า ฟ้าเหลือง เรื่องเกินหมาย
แดงหรือเหลือง เรื่องนั้น มันน่าอาย         เดี๋ยวนี้กลาย กลับสู่ฟ้า นภาพราว
เจ้างัวเงีย งงอยู่ ดูไม่ชัด                    เหลืองก็จัด แดงกระจ่าง อยู่กลางหาว
ทั้งเหลือง-แดง แสงจ้า มายืนยาว          ชมพู-เทา เขาก็อยู่ คู่เคียงกัน
ไม่เอาแล้ว แดงกับเหลือง มันเรื่องเก่า      เดี๋ยวนี้เขา ก้าวหน้า สู่ฟ้าฝัน
วันทองจ๋า อย่าช้า มาด้วยกัน               แก้วพาไป สมานฉันท์ กันสองคน  ฯ

เสื้อหลากสี สวยใส พิมไม่สน           พิมคนจน ไร้เลือด อย่าเชือดเฉือน
เพียงห้าบาท ก็แย่ แหมมาเตือน        ห้าร้อยล้าน นั้นเหมือน สอยเดือนดาว
จะดูไบ ดูโบ๋ ไม่โก้หรอก               พิมขอบอก พี่แผนว่า อย่าสามหาว
คอกระเช้า พิมก็ใส่ ได้ยืนยาว          เป็นเสื้อขาว สะอาดพอ ขอแค่นั้น

เบื้องนภาดารดาษหลากหลายสี    มิใช่มีแต่แดงเหลืองเบื้องฟ้านั่น
ทั้งดาวเดือนเคลื่อนคล้อยโพยมอัน  หลากสีสันเบื้องหน้าเวหาสูง

เมื่อเดือนดับฟ้าลับนกยูงร้อง   เสียงโห่ก้องทั่วป่าพนาสูง
แสงดาวงามเบื้องฟ้านภาดูร  แจ่มจำรูญจรัสหล้าหลากหลายตา

พี่ขุนแผนชวนน้องเข้าสมานฉันท์  เข้าร่วมหอเคียงกันหลายครั้งหนา
พี่ไม่กลัวเห็นฟ้าเหลืองจริงหรือนา วันทองว่าฟ้าจะเหลืองไปหลายวัน

เบื้องนภาดารดาษหลากหลายสี                       มิใช่มีแต่แดงเหลืองเบื้องฟ้านั่น
ทั้งดาวเดือนเคลื่อนคล้อยโพยมอัน                   หลากสีสันเบื้องหน้าเวหาสูง

เมื่อเดือนดับฟ้าลับนกยูงร้อง                          เสียงโห่ก้องทั่วป่าพนาสูง
แสงดาวงามเบื้องฟ้านภาดูร                           แจ่มจำรูญจรัสหล้าหลากหลายตา

พี่ขุนแผนชวนน้องเข้าสมานฉันท์                     เข้าร่วมหอเคียงกันหลายครั้งหนา
พี่ไม่กลัวเห็นฟ้าเหลืองจริงหรือนา                    วันทองว่าฟ้าจะเหลืองไปหลายวัน


มัวหวั่นเกรง ไปไย สายใจเอ๋ย                       เจ้าหรือเคย กลัวแสง ร้อนแรงนั่น
ฟ้าอยู่ส่วน ฟ้าไป ไม่เกี่ยวกัน                        เจ้าบ่ยั่น พี่รู้ แกล้งดูกลัว
นี่เป็นยาม ราตรี ที่มิดมืด                            นภาชืด จืดสนิท แทบมิดหัว
มองสีใด ก็ไม่เห็น ทำเล่นตัว                         แกล้งมากลัว สมานฉันท์ กันทำไม
ถึงฟ้าเหลือง พี่ก็ พอรับอยู่                          หากน้องสู้ บอกนะ จะไปไหน
พี่ขอตาม สายสวาท จนขาดใจ                      จะเอาไง เอากัน ไม่หวั่นเลย

ยินเสียงแว่ว แผ่วมา ที่หน้าบ้าน          พิมบอกผ่าน ถ้อยคำ นำเฉลย
เกษียณแล้ว พ่อคุณ อุ่นอกเอย          ข้อภิเปรย คงรู้ อยู่นัยนัย
พิมทำนี่ ทำนู่น พอพูนเพิ่ม               เพื่อช่วยเสริม พี่ช้าง อย่างห่อไหล่
งานเรือนหลัก พี่ห้าม ไม่ตามใจ          บอกไม่ไหว ค่าหมอ พ่อรีดจัง
สุขภาพ ย่ำแย่ แก้ไม่ตก                 ในหัวอก พิมท้อ ไม่ขอหวัง
สมานฉันท์ กับพี่ พอมีพลัง               ได้ยิ้มมั่ง นั่งหัวร่อ ต่อชีวี

ภาพประจำสัปดาห์

๖.๑

๖.๒

๖.๓

๖.๔

พนาไพรป่าชัฏกำบังมิด        เคียงแนบชิดชุ่มชื่นชมสมร
โอบเอวองค์สองเนื้อแลสองกร   ต้องทินกรรู้เห็นเป็นสำคัญ

เป็นเมียข้าเหมือนม้าข้าเคยขี่     วิ่งเร็วรี่ขันแข็งดั่งแรงฝัน
เข้าอิงแอบแนบชิดต้องกายพลัน  ม้าขยันขยับย่างมิวางมือ

บ้างควบหน้าโยกมาไปข้างหลัง  เยื้องย่างพลันลีลาน่านับถือ
บังเหนียนรัดกวัดซ้ายจับกุมมือ  อย่างเบามือมิให้น้องต้องเจ็บตัว

ด้วยเอวองค์อรชรตัวอ้อนแอ้น  กายโยกแอ่นรั้งไว้ด้วยตัวผัว
อยู่ป่าลึกคู่กันมิเกรงกลัว   ทั้งผีชั่วผีโขมงทั่วโพรงดิน

มาด้วยกันคราวนี้คงลำบาก  รักยามยากห่างกันห่วงถวิล
แผนมิใช่พวกเจ้าชู้ประตูดิน   ขอให้สิ้นสงสัยคลายกังวล

กว่าจะแย่งชิงนางจากขุนช้าง  ต้องอ้างว้างอยู่พวกพรายแลผีผง
แผนจึ่งรัดจัดต้องแนบแอบชิดองค์  ต่อนี้คงมีแต่น้องชื่อวันทอง

๖.๔

สีหมอกกำยำล่ำสัน   ผิวพรรณดั่งน้ำซาวข้าว
หางใหญ่เป็นพวงสยายยาว   ****ยาวแนบข้างลำตัว

กล้ามเนื้อกำยำล่ำสัน     ตาดำลูกโตตรงหัว
เทาแซมประปรายทั่วตัว   งามทั่วสมองค์อาชา

๖.๑ ทั้งสองนั่งหลังอาชาม้าสีหมอก          ปากร่ำบอกบำเรอกันสุดหรรษา
แสะย่างเหยาะเลาะไปในพนา                 ปานสวรรค์ชั้นฟ้าหลั่นมาดิน
ขุนแผนโอบเอววันทองประคองกอด         พาพร่ำพลอดเพลินใจใฝ่ถวิล
ทางข้างหน้ายังไม่รู้เรื่องอยู่กิน                ขอมีน้องแนบชีวินสิ้นกังวล

ชิงตัวพา มาไกล จากอ้ายช้าง                      มันสมอ้าง เอาเจ้า เหมือนเข้าของ
พี่ก็พา เจ้ากลับ ประคับประคอง                    จะพาท่อง เที่ยวไป ในเมืองแมน

กุบกับก้อง กลางไพร ในอ้อมกอด                 วันทองสอด กรกระหวัด รัดขุนแผน
สีหมอกย่าง เหยาะย่อง ท่องทั่วแดน               ไปรอบแคว้น ขอบขัณฑ์ พนันดร
สองพักตร์ยิ้ม พริ้มพราย อย่างหมายมั่น           วาดหวังวัน สุโข สโมสร
ต่างเกาะเกี่ยว เกี้ยวพา ไร้อาทร                   คล้ายครั้งก่อน เก่ากาล ที่ผ่านมา
สอดตระกอง เอวองค์ ของนงลักษณ์              นางแหงนพักตร์ ชิดแนบ แอบใบหน้า
ให้เพียงปรางค์ จุมพิต ติดพักตรา                  เป็นดังค่า รางวัล พอมั่นใจ

โลกทั้งใบชุ่มชื่นดังสวรรค์     ป่าเขียวพลันพลิกฟื้นสลบไสล
ดุจน้ำทิพย์ประพรมชโลมใจ  ทั้งสองไซร้คู่เคียงประเคียงกัน

มองทางไหนหนทางดูชุ่มชื่น   รักดูดดื่มร่มรื่นพากระสัน
เป็นคู่อยู่ดังนกกระสาอัน   มิจากกันแยกทางเมื่อวันตาย

ไม้ร่มป่าปรกดูร่มครึ้ม   ยาต้มซึ่งว่าขมยังพาลหาย
หวานชื่นรื่นรมย์น้ำตาลอาย  ปานละลายอ่อนช้อยกว่าหยดเทียน

 


ไม้ร่มป่าปรกดูร่มครึ้ม   ยาต้มซึ่งว่าขมยังพาลหาย
หวานชื่นรื่นรมย์น้ำตาลอาย  ปานละลายอ่อนช้อยกว่าหยดเทียน


อุ๊ย โน่นแน่ะ ดูซี ต้อยตีวิด           เจ้าตัวนิด ปีกกวัด ฉวัดเฉวียน
ไยจึงอยู่ ในป่า มาบินเวียน           ผกหันเหียน วนอยู่ ดูแปลกดี
นั่นไก่ฟ้า พญาลอ ข้างกอไผ่         สวยจับใจ พรายพร่าง หางหลากสี
จับลงหม้อ ต้มข่า ท่าจะดี             โถ ล้อเล่น หรอกพี่ ทำดีใจ

ว่าพลางกอดให้แน่นหนักกว่าเก่า   เข้าคลอเคล้าเยาวมาลย์แกมแยบยล
พักตร์ซบไหล่ใจต้องอกใช่ชอบกล   อยู่สองคนมิต้องกังวลใคร

เอ๊เยี่ยงไรคุณพี่หิวหรือนี่      กอดน้องทีแล้วยังหิวหรือไฉน
ถ้าถึงบ้านจะต้มไข่สักสิบใบ     แกงข่าไก่ไม่ทำขาดตะไคร้

ว่าพลางแล้วชมไก่ฟ้าพญาลอ  ผงกหัวล่อต่อเล่นอีกตัวไก่
หัวผันผกปัดปีกป้องร้องออกไป     ลีลาไวพริ้วไหวน่าชวนดู

ไก่แก้วเสียงร้องก้องดังเจื้อยแจ้ว   ไก่ร้องแล้วไพเราะเสนาะหู
แผนจึงเรียกให้วันทองหันมองดู   จะได้รู้ว่ากูอยากกินแกง


วันทองว่าอย่าเลยพี่ขุนแผน  อย่ากินแกงจับไก่ให้เหนื่อยแรง
จงระวังศึกสองจากเมืองแมน    เขาแก้แค้นไปจับไก่จากพระลอ
 ;D ;D

เอ๊เยี่ยงไรคุณพี่หิวหรือนี่      กอดน้องทีแล้วยังหิวหรือไฉน
ถ้าถึงบ้านจะต้มไข่สักสิบใบ     แกงข่าไก่ไม่ทำขาดตะไคร้

ว่าพลางแล้วชมไก่ฟ้าพญาลอ  ผงกหัวล่อต่อเล่นอีกตัวไก่
หัวผันผกปัดปีกป้องร้องออกไป     ลีลาไวพริ้วไหวน่าชวนดู

ไก่แก้วเสียงร้องก้องดังเจื้อยแจ้ว   ไก่ร้องแล้วไพเราะเสนาะหู
แผนจึงเรียกให้วันทองหันมองดู   จะได้รู้ว่ากูอยากกินแกง

โอ้ย ไม่เอา แล้วพี่ มีแต่ไข่               อยากกินไก่ ต้มข่า ก็มาแผลง
ตะไคร้ไม่ จำเป็น เห็นต้องแปลง          แค่พริกแห้ง แทนได้ ไม่ว่ากัน
ก็เพราะกิน อย่างนี้ ซิพี่แผน              น้องจึงแค้น เคืองขุก ต้องปลุกขัน
จะเฉือนทิ้ง ก็เสียดาย คิดหลายวัน        ชักอยากหัน หาพี่ช้าง ไก่ครางดี
ไก่พี่ช้าง น่าเชือด เลือดมันข้น           ทั้งหางปีก หงอนขน เหมือนพ่นสี
ไข่พี่แผน แสนเค็ม เบื่อเต็มที            แล้วก็มี แค่ไข่ ไม่เปลี่ยนลย

ไก่พี่ช้าง น่าเชือด เลือดมันข้น           ทั้งหางปีก หงอนขน เหมือนพ่นสี
ไข่พี่แผน แสนเค็ม เบื่อเต็มที            แล้วก็มี แค่ไข่ ไม่เปลี่ยนเลย

พี่ทราบไหมว่าไก่มันเป็นโรค           ขุนช้างโกรธโกรธาอย่าเฉลย
น้องสับไก่ทุกวันจับต้องเคย   เป็นผดเอยผื่นแดงน่าแสบคัน

น้องจึงต้องจัดไข่ให้ด้วยพี่     กินแรงดีทุกวันแถมปึ๋งปั๋ง
มิชอบหรือพี่แผนควรคิดพลัน  เรื่องเค็มนั้นน้องไม่สนคงหมดเกลือ

น้องไม่รู้ว่าพี่แผนอยากจับไก่   วันทองไล่ไปให้ไกลอย่าให้เหลือ
ถ้าจับได้แม่จะเชือดให้ลิงเบือ   ถ้าไม่เชื่อเจอแน่แน่...เหลือแต่ตอ

เอ๋ เป็นพิม หรือแผน ดูแสนมั่ว           เลือกสักตัว หนึ่งไว้ ในใจหนอ
หากเป็นแผน ขอเป็นพิม จะยิ้มรอ        อย่าเพิ่งท้อ ขอมา ว่าเอาไง
ถ้าเป็นพิม ขอเป็นแผน แทนก็ดี          จะชวนชี้ พิมชม น้ำนมไก่
อย่ามาหลอก แผนรู้ งูตีนไว              งูวิ่งได้ ไก่ก็เลื้อย ด้วยเดือยคม

๖.๒ เพ่งแผนพิมยิ้มในหน้าทั้งตาปาก     เหมือนขอฝากรอยพิมพ์ยิ้มสยาม
ให้โลกรู้กูขุนแผนผู้เรืองนาม                ใครมาหยามย่อมไม่มีประนีประนอม
วันทองเคียงเอียงแก้มปากแย้มยิ้ม        ในหน้าอิ่มกรุ่นกลิ่นไอละไมหอม
เนื้อแนบเนื้อเชื้อเชิญชมดื่มดมดอม       พิมเหนี่ยวน้อมขุนแผนด้วยแขนนาง

ได้เลย
 เชิญเอ่ยรสพจนา ว่าทางก่อน     เข้าทำนองผู้น้อยเดินตามหลัง
เป็นใครนั้นผิวว่าไม่สำคัญ  ทางกลอนนั้นแก้กันมันส์กว่าเอย

ได้เลย
 เชิญเอ่ยรสพจนา ว่าทางก่อน     เข้าทำนองผู้น้อยเดินตามหลัง
เป็นใครนั้นผิวว่าไม่สำคัญ  ทางกลอนนั้นแก้กันมันส์กว่าเอย


เอย.......พิมประจ๋อ ประแจ๋ เซ็งแซ่เสียง     ส่งสำเนียง สุขล้ำ กับคำเฉลย
พี่แผนจ๊ะ พี่แผนจ๋า อย่าละเลย                คำที่เคย พูดล้อ ขอจงจำ
พิมกระซิบ ผ่านสีหมอก บอกกับพี่            ว่าพิมนี้ เกลียดไข่ ใช่เรื่องขำ
จะไข่ดาว เจียวต้ม ผสมยำ                    หรือว่าทำ ตุ๋นแกง แหยงเกินพอ
อยู่กับพี่ มีแต่ไข่ ให้กินบ่อย                  จนหน้าม่อย อย่าเพิ่งยิ้ม พิมอยากขอ
นั่นหมูป่า วิ่งไป อย่าได้รอ                    พี่แผนก็ จับมาหัน เสียทันที

นั่นหมูป่า วิ่งไป อย่าได้รอ                    พี่แผนก็ จับมาหัน เสียทันที

นึกอย่างไรอยากชิมลิ้มหมูป่า   ทำแกงพร่าเข้าเนื้อถึงพริกขิง
ไข่คนนั้นจัดให้ถ้าอยากกิน   ตอนนี้วิ่งจับหมูดีกว่าเอย

เร็วเข้าพี่ พิมหิว เดี๋ยวฉิวนะ            นี่พี่จะ  พูดทำไม รีบไปเสีย
ท้องแสนหิว กิ่วข้อน จนอ่อนเพลีย     รีบไปเลี๊ยะ หมูป่า มาไวไว

ถึงเป็นม้าข้าก็หิวจนกิ่วท้อง             เดินฟังท่านทั้งสองจนเอียนไข่
อยากพิซซ่าหน้ากะเพราโปรดเข้าใจ ใช่มัวไปเลียะหมูป่ามาพร่าแกง

โอ๊ะโยะโหย บางปลาม้า โผล่มานี่         เอาไงดี จะเป็นใคร ก็ไม่แจ้ง
เป็นปลาม้า เอาไหม ทอดไฟแดง         ให้เนื้อแห้ง กระเทียมโรย โชยกลิ่นชวน

จะขอเป็นม้าสีหมอกออกตามบท   ฟังท่านซดกลอนความตามกระสวน
จะให้เป็นปลาม้าว่าไม่ควร          เก็บไว้กวนเป็นม้าแกลบแอบฟังความ

สีหมอกเอ๋ยมิเคยบ่นว่าเหนื่อย    เจ้าคงเมื่อยกายาแสนหนักหนา
เจ้าเข้าฝันยกถาดพิซซ่ามา         ข้านี้หนาเกิดมาไม่เคยยิน

พิซซ่าหน้ากระเพราเดาไม่ออก   ถามลูกกรอกมิตอบไม่ยอมสิง
นำหญ้าให้ยื่นหน้าก็ไม่กิน           ข้าคงสิ้นหวังนี้อาหารใด

ด้วยกรุงศรีเมืองนี้ธานีใหญ่          แขกมัวร์ไซร้ล่องมาใบเรือใหญ่
ข้าจักถามนามอาหารต่อท่านให้     นามนั่นใช่พิซซ่าแน่แท้จริงหรือ


แล้วร้องเรียกเพรียกหากุมารทอง   ไปสอดส่องพริกซ่าคำนี้หรือ
น้องกุมารฟังแล้วทำตาปรือ    ว่ามันคือสิ่งไรคล้ายพุทรา

ว่าพลางแล้วร่ายมนต์สะกดผี  ทั่วธานีผีป่าเข้าเพรียกหา
ทั้งผีบ้านผีเรือนปู่ยามา    สั่งให้หาพุทราทั่วธานี

ชั่วหมากแหลกแน่แท้สำแดงชัด    กุมารจัดพริกซ่ามิได้หนี
กระซิบซาบให้แผนฟังแต่โดยดี    อาหารนี้ทั้งแปลกแลพิศดาร

แผนฟังแล้วอ้าปากหัวเราะร่า   ไอ้พริกซ่านี้หรือคืออาหาร
สั่งวันทองจัดหากระเบื้องจาน   เตรียมสั่งการปรุงฝีมือให้อาชา

แป้งรองจานหาไม่ได้ใช้ข้าวเกรียบ   ปิ้งให้เนี๊ยบแผ่นใหญ่เท่าต้นขา
มะเขือเทศนั้นใช้บักสีดา            หยิบเตรียมมาให้พร้อมวางลงจาน

แล้วหอมแดงก็ใช้แทนออนเนี่ยน   คงไม่เลี่ยนแน่แท้ผสมผสาน
แล้วตามด้วยกระเพราใส่โรยลงจาน  ขนานนามพริกซ่าบ้าน่าดู

แล้วบรรจงมอบให้ม้าสีหมอก           คงต้องชอบพริกซ่าหน้าตาหรู
ข้าจะจำอาหารนี้ไว้เป็นครู           กุมารดูนี่ไงพุทซาเอ็ง

แผนฟังแล้วอ้าปากหัวเราะร่า   ไอ้พริกซ่านี้หรือคืออาหาร
สั่งวันทองจัดหากระเบื้องจาน   เตรียมสั่งการปรุงฝีมือให้อาชา

แป้งรองจานหาไม่ได้ใช้ข้าวเกรียบ   ปิ้งให้เนี๊ยบแผ่นใหญ่เท่าต้นขา
มะเขือเทศนั้นใช้บักสีดา            หยิบเตรียมมาให้พร้อมวางลงจาน

แล้วหอมแดงก็ใช้แทนออนเนี่ยน   คงไม่เลี่ยนแน่แท้ผสมผสาน
แล้วตามด้วยกระเพราใส่โรยลงจาน  ขนานนามพริกซ่าบ้าน่าดู

แล้วบรรจงมอบให้ม้าสีหมอก           คงต้องชอบพริกซ่าหน้าตาหรู
ข้าจะจำอาหารนี้ไว้เป็นครู           กุมารดูนี่ไงพุทซาเอ็ง

เอ๊ะ ใข้พิม ได้ไง ไม่ใช่เรื่อง              แหม ชักเคือง ก็ไปบ้าน ร้านเจ๊กเส็ง
มันเห็นสูตร ก็คงกลัว จนตัวเกร็ง          มันคงเร่ง ลงลึก ไปฝึกปรือ
แล้วหมูป่า ว่าไง ได้หรือเปล่า             เห็นหลบเข้า ในดง คงวิ่งตื๋อ
ทำกล้ากล้า กลัวกลัว มัวอออือ           ห่วงแต่ซื้อ พริกซ่า ให้ม้ากิน
พิมชักเกลียด สีหมอก มันหลอกพี่       ก็เห็นมี แต่ผักปอด กับยอดกระถิน
แทนกะเพรา คงได้ ให้มันกิน            พิมชักสิ้น ความอดทน หิวจนอาน

เอ๊ะ ใข้พิม ได้ไง ไม่ใช่เรื่อง              แหม ชักเคือง ก็ไปบ้าน ร้านเจ๊กเส็ง
มันเห็นสูตร ก็คงกลัว จนตัวเกร็ง          มันคงเร่ง ลงลึก ไปฝึกปรือ
แล้วหมูป่า ว่าไง ได้หรือเปล่า             เห็นหลบเข้า ในดง คงวิ่งตื๋อ
ทำกล้ากล้า กลัวกลัว มัวอออือ           ห่วงแต่ซื้อ พริกซ่า ให้ม้ากิน

โอ้ดวงมาลย์น้องนุชสุดที่รัก    อย่าด่วนหักหาญน้ำใจแม่ยอดหญิง
วางบ่วงบาศ์กพร้อมแล้วไว้ติดดิน   เหลือเพียงสิ้นหมูป่ามาติดคา

น้องจะทำสิ่งไรจงบอกแจ้ง       แล้วหม้อแกงเชิงกรานต้องจัดหา
ด้วยรีบฉุดน้องนุชจากเรือนมา   มิได้คว้าสิ่งไรติดมือเลย

น้องแปลกมากที่อยากกินหมูป่า    ได้ที่มาสูตรอาหารจากใครเอ๋ย
อยู่กับพี่มิเห็นอยากเจ้าทราบเชย       จงเฉลยว่าความจริงเป็นเยี่ยงไร

อยู่กับพี่กินแกงส้มปลากระบอก    จืดลูกรอกแกงคั่วไข่น้ำใส
บ้างปลาแห้งแกงไก่เสร็จสรรพไว   สลิดไซร้กินคู่สัมดอกแค

บ้างวางจัดลาบคั่วตัวไก่ย่าง       น้ำตกอย่างลาบก้อยพริกแดงแจ๋
คั่วหอยขมต้มยำกุ้งมิเชือนแช    นอนนิ่งแน่แผ่กว้างแช่น้ำปลา

อีกน้ำพริกหลายหลากน้องตำคล่อง   พี่ลิ้มลองรสมือซาบนาสา
พี่ขุ่นเคืองน้องวันทองอย่างหนึ่งนา    ชอบหมูป่าพลิกลิ้นได้อย่างไร

อีกน้ำพริกหลายหลากน้องตำคล่อง                 พี่ลิ้มลองรสมือซาบนาสา
พี่ขุ่นเคืองน้องวันทองอย่างหนึ่งนา                  ชอบหมูป่าพลิกลิ้นได้อย่างไร


อย่าว่าขู่ รู้บ้างไหม พิมไม่ชอบ                     พี่แอบลอบ เปิดกระทู้ เมนูไข่
พิมเกลียดนัก ชักแค้น แสนเสียใจ                 เห็นแต่ไข่ ไข่ไข่ ไข่คนรวย
ยามเดินผ่าน บ้านนั้น มันกลุ้มจิต                   ช่างประดิษฐ์ ประดอย เลิศลอยสวย
ลายหินอ่อน รูปหัวใจ เหมือนใส่กรวย              พิมเห็นด้วย ดวงตา อย่าแก้ตัว
พิมได้กิน บ้างไหม ไข่อย่างนั้น                    ไข่สวรรค์ ไข่เทวา น่าเวียนหัว
ต้องหน้าดำ กรำกร้าน งานก้นครัว                  พี่ปลีกตัว ไปตีไข่ ใส่สีงาม
เรื่องหมูป่า ว่าแดก เดี๋ยวแจกหมาก                 พูดเลี่ยงลาก หลบคำ ทำมาถาม
กินข้าวไข่ ใส่น้ำปลา มาทุกยาม                    พอมองชาม ก็เห็นไข่ ไม่อยากดู
เจ้าสีหมอก บอกสะกิด อยากปิ๊ดซ่า                พี่ก็มา ขึ้นเสียง เลี่ยงเรื่องหมู
เดี๋ยวเถอะน่า เวลา จะขันคู                         จู้ฮุกกรู โก่งคอ พิมขอลา

เจ้าสีหมอก บอกสะกิด อยากปิ๊ดซ่า                พี่ก็มา ขึ้นเสียง เลี่ยงเรื่องหมู
เดี๋ยวเถอะน่า เวลา จะขันคู                         จู้ฮุกกรู โก่งคอ พิมขอลา


เอาเถิดน้องวันทองของพี่แผน   ช่วยจัดแจงเชือดหมูขันอาสา
มิต้องเคืองเรื่องไข่มินำพา        จับหมูป่าได้มาสองสามตัว

เอาเถิดน้องวันทองของพี่แผน               ช่วยจัดแจงเชือดหมูขันอาสา
มิต้องเคืองเรื่องไข่มินำพา                     จับหมูป่าได้มาสองสามตัว


อ๋อย ตายแล้ว แจวก่อน ขย้อนท้อง           ให้วันทอง เชือดหมู ดูยอดผัว
นั่นหมูป่า นะจ๊ะ มันน่ากลัว                     ตั้งสองตัว เชียวพี่แผน แสนใจดำ

"...พิมชักเกลียด สีหมอก มันหลอกพี่       ก็เห็นมี แต่ผักปอด กับยอดกระถิน
แทนกะเพรา คงได้ ให้มันกิน            พิมชักสิ้น ความอดทน หิวจนอาน..."
๐ถึงเป็นม้าข้าก็รู้ดูก็เห็น                   เลือกกินเป็นทั้งข้าวปลากระยาหาร
ยอดกระถินกินไม่เป็นเหม็นปากนาน   จะรอทานหมูกระทะนะแม่พิม

อ๋อย ตายแล้ว แจวก่อน ขย้อนท้อง           ให้วันทอง เชือดหมู ดูยอดผัว
นั่นหมูป่า นะจ๊ะ มันน่ากลัว                     ตั้งสองตัว เชียวพี่แผน แสนใจดำ
พิมสงสาร เสียจัง เลยนั่งคิด                   หากเราปลิด ชีวี ขยี้ขยำ
คงจะก่อ บาปเห็น เป็นเวรกรรม                พิมไม่ทำ หมูแล้ว แก้วปล่อยไป
เรามาแกล้ง เจ้าอาชา ม้าสีหมอก              ที่มันหลอก ยักเยื้อง เรื่องเกลียดไข่
มาควบขับ มันให้บ้า สาแก่ใจ                  นี่ไปไหน ก็ไม่รู้ ดูมันซี
เดี๋ยวก็ผลุบ เดี๋ยวโผล่ มาโชว์ก้าง              สะบัดหาง ให้เห็นหน่อย คล้ายปล่อยผี
แล้วหลีกหลบ หายเงา เข้าพงพี                พี่ต้องตี สั่งสอน เป็นกลอนเพลง
จะปล่อยไว้ อย่างนี้ ไม่ดีแน่                    ถ้ามัวแต่ สงสาร พาลข่มเหง
เจ้าสีหมอก มันหลอกมั่ว ไม่กลัวเกรง          พี่ต้องเฉ่ง- ปี๋มัน ให้ทันการ

จะปล่อยไว้ อย่างนี้ ไม่ดีแน่                    ถ้ามัวแต่ สงสาร พาลข่มเหง
เจ้าสีหมอก มันหลอกมั่ว ไม่กลัวเกรง          พี่ต้องเฉ่ง- ปี๋มัน ให้ทันการ

จะจัดการอย่างไรแจ้งให้ทราบ                หมอกคู่ยากคู่มิตรคิดสงสาร
เคยรับใช้รับส่งข้ามาช้านาน                 อย่าแผ้วพาลอันตรายให้บีฑา

ถ้าวันทองน้องต้องขึงขังนัก             มาลูบจับตัวหัวทั้งสี่ขา
เจ้าจะรักเกิดความกรุณา               อีกเมตตาสีหมอกม้าของข้าเอย

"จะปล่อยไว้ อย่างนี้ ไม่ดีแน่                    ถ้ามัวแต่ สงสาร พาลข่มเหง
เจ้าสีหมอก มันหลอกมั่ว ไม่กลัวเกรง          พี่ต้องเฉ่ง- ปี๋มัน ให้ทันการ"

"จะจัดการอย่างไรแจ้งให้ทราบ                หมอกคู่ยากคู่มิตรคิดสงสาร
เคยรับใช้รับส่งข้ามาช้านาน                 อย่าแผ้วพาลอันตรายให้บีฑา

ถ้าวันทองน้องต้องขึงขังนัก             มาลูบจับตัวหัวทั้งสี่ขา
เจ้าจะรักเกิดความกรุณา               อีกเมตตาสีหมอกม้าของข้าเอย"

๐พ่ออย่าให้แม่วันทองลูบท้องข้า    เดี๋ยวจะเอาความลับม้ามาเปิดเผย
ที่ผลุบโผล่อย่าโกรธาตัวข้าเลย      งานของฉันมันไม่เคยให้ว่างนาน

ถ้าวันทองน้องต้องขึงขังนัก             มาลูบจับตัวหัวทั้งสี่ขา
เจ้าจะรักเกิดความกรุณา               อีกเมตตาสีหมอกม้าของข้าเอย

ทำไมพี่ ชอบปิด ประตูใส่                เหมือนจะไล่ พิมด้วย ช่วยเฉลย
พิมโมโห แล้วนะ ชะเอิง 'เอย'           หากจะเผย กลอนต่อ ก็ยากครัน
โน่นสีหมอก โผล่มา หาแล้วพี่           จงช่วยตี กานท์กลอน อ้กษรฝัน
ใส่ให้ลาย ทั้งตัว อย่ากลัวมัน            พิมนี้มั่น ใจพี่ มีดีพอ
เจ้าสีหมอก มันแกล้ง มาแยงแหย่       เดี๋ยวก็แถ มาที มีแต่ขอ
จะกินหมู กะทะ กะสะตอ                ให้กะลอ- จี๊ เก่าเก่า เอาไปกิน

๐น้ำเงินดำจำได้ว่าใครพากย์ จับสลากเพื่อจะได้ไม่สับสน
ว่าใครจะอยู่ล่างหรือข้างบน   สีหมอกหม่นไม่สนเกือกเลือกสีแดง

เมื่อหมอกท้าลูบท้องก็เข้าลูบ          สำเนียงผูกอ่อนหวานดั่งลูกหลาน
เข้าเล่นลูบโลมไล้มิช้านาน            เกิดอาการนึกคึกมิรู้ตัว

สีหมอกน้อยขู่ฟ่อหันแผงบิด   พาลหงุดหงิดบิดมาสั่นทั้งหัว
ด้วยไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตัว   โลหิตทั่วฉีดร่างสรรพรางกาย

เอาใหม่ครับคุณ Willyquiz ขอโทษด้วย ที่ตอยยอดได้ยากจริง ๆ
++++

จะจัดการอย่างไรแจ้งให้ทราบ                หมอกคู่ยากคู่มิตรคิดสงสาร
เคยรับใช้รับส่งข้ามาช้านาน                 อย่าแผ้วพาลอันตรายให้บีฑา

ถ้าวันทองน้องต้องขึงขังนัก             มาลูบจับตัวหัวทั้งสี่ขา
เจ้าจะรักเกิดความกรุณา               อีกเมตตาสีหมอกม้าอีกมากมาย

"...เจ้าสีหมอก มันแกล้ง มาแยงแหย่       เดี๋ยวก็แถ มาที มีแต่ขอ
จะกินหมู กะทะ กะสะตอ                ให้กะลอ- จี๊ เก่าเก่า เอาไปกิน"
๐กะลอ-จี๊ที่จะให้ไม่ต้องตัด             หมอกชอบอมแล้วกัดนะฮูหยิน
กะล่อ-ม้าสักครั้งไหมในชีวิน            รับรองปลื้มลืมถวิลขุนแผนเอย
   
 

กะล่อ-ม้าสักครั้งไหมในชีวิน            รับรองปลื้มลืมถวิลขุนแผนเอย

แผนได้ฟังแจ่มแจ้งกระอ่วนอัก       ดังถูกหมัดชกมั่นตรงเขนย
น้องพิมจ๋าอย่าเชื่อมันนะทรามเชย  โอ้อกเอ๋ยเชยเจ้าขวัญมาไว

เกิดคึกไรไปบ้ากะล่อ-จี้      กะล่อ-เมียกูนี่เสียนิสัย
จ้องจับเฆี่ยนให้ตัวลายไสหัวไป   อย่ามิให้ใกล้ต้องน้องวันทอง

น้องต้องฟังให้ดีมีสติ   อย่าหลงผิดคิดไกลตอบสนอง
ม้าไม่ดีม้าไม่ใช่อย่าริลอง   แผนประคองตัวตนเป็นลมไป  


 ;D ;D ;D

ชิชะเจ้า สีหมอก หลอกกินเปล่า             ตีหัวเข้า บ้านแล้ว แจวไปเฉย
มาพูดจา บัดสี ไม่ดีเลย                     พี่แผนเอ๋ย ช่วยหน่อย อย่าปล่อยไป
กะลอจี๊ มีไม่ขอ กะล่อ-ม้า                  พิมนี้อ้า แขนจับ รับไม่ไหว
พี่แผนต้อง มาแยก แบกเอาไป             เดี๋ยวไส้ไหล กันพอดี ตรงนี้เอง

๐หมอกขอโทษอย่าโกรธเคืองเรื่องล้อเล่น   โปรดได้เห็นน้ำใจม้าอย่าข่มเหง
ยามเป็นสัดกลัดมันตัวฉันเอง                     ต้องบรรเลงกับลมเปล่าน่าเศร้าจริง

ดูพี่แผน พูดเข้า เศร้าชะมัด               ให้พิมกัด กะล่อ-ม้า ท่าไม่ไหว
ไม่เป็นแผ่น แต่เป็นลำ จะทำไง           มันชิ้นใหญ่ เกินคำ อ้ำไม่ลง
ไม่อยากลอง หรอกพี่ ขอหนีห่าง         เดี๋ยวขาถ่าง ถ่ายคล่อง จะฟ้องก๋ง
พี่ให้ลอง กะล่อ-ม้า พาพิมงง             หนีเข้าดง ดีกว่า แหะ..แหะ แอบตามอง

หมอกขอโทษอย่าโกรธเคืองเรื่องล้อเล่น   โปรดได้เห็นน้ำใจม้าอย่าข่มเหง
ยามเป็นสัดกลัดมันตัวฉันเอง                     ต้องบรรเลงกับลมเปล่าน่าเศร้าจริง

พอลุกคืนฟื้นหายได้สติ     อุตริลูบม้ากลัวผีสิง
คงเป็นเพราะพริกซ่าที่ให้กิน   เป็นสัดสิ้นเสียเจ้าหมอกอาชางาม

แล้วตรงเข้าดึงสายบังคับเหียน  ให้หันเอียงเลียบข้างตามสนาม
ลัดเลาะไปไพรกว้างโขดหินงาม   แมกไม้งามร่มรื่นสดชื่นพลัน

พิมอยู่นี่ พี่แผน แสนสะเทือน              ทำดูเหมือน ลืมไป ไม่เหลียวหัน
ปล่อยเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย ได้ไงกัน     เดี๋ยวแม่ฟัน หัวแบะ เลือดแฉะโทรม

พิมอยู่นี่ พี่แผน แสนสะเทือน              ทำดูเหมือน ลืมไป ไม่เหลียวหัน
ปล่อยเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย ได้ไงกัน     เดี๋ยวแม่ฟัน หัวแบะ เลือดแฉะโทรม

ตายห่าละ ละทิ้งน้องสุดรัก     ชักม้ากลับอ้างว่ามาขุดโสม
แล้วรีบกลับเข้ากอดหอมฟอดโครม  จับยึดโยงโย่งท่าขึ้นม้าพลัน

ค่อยยังชั่ว พ่อตัวดี อย่างนี้สิ               อย่ามาริ ทิ้งขว้าง  อย่างผกผัน
นึกจะไป ก็แจวอ้าว ก้าวไม่ทัน             เดี๋ยวแม่หั่น ให้เป็ดกิน จนสิ้นตอ

นึกจะไป ก็แจวอ้าว ก้าวไม่ทัน             เดี๋ยวแม่หั่น ให้เป็ดกิน จนสิ้นตอ

ขู่ไปเถิดน้องนุชสุดที่รัก     พี่จะจัดให้มากเมื่อถึงหอ
มิต้องให้น้องเหนื่อยยากลำบากรอ   อุทานหวอโอ้วมายก๊อดสุดยอดจริง

ตายห่าละ ละทิ้งน้องสุดรัก     ชักม้ากลับอ้างว่ามาขุดโสม
แล้วรีบกลับเข้ากอดหอมฟอดโครม  จับยึดโยงโย่งท่าขึ้นม้าพลัน
๐กำลังเพลินเดินคลอกับพ่อแผน    เสียงแม่แจ๋นพ่อดึงข้าจนหน้าหัน
แม่วันทองร้องเรียกไปทำไมกัน      นี่กลางวันจะฟันพ่อขอเถิดนา
ซดข้าวต้มกลางวันมันไม่ดี             หมอกขอร้องเสียทีนะพ่อจ๋า
เดี๋ยวผมหงอกหมอกเตือนความตามตำรา  คนเล่ามาม้าก็เลยไม่เคยทำ

เอย...ขนาบข้าง หว่างทาง กลางไพรพฤกษ์           พี่แผนคึก คล้องจูง กระหนุงกระหนิง
พิมก็สอด แขนแนบ เข้าแอบอิง                        เป็นสุขยิ่ง สำราญ เบิกบานใจ
นั่นกระรอก วิ่งวน บนกิ่งขาม                           คลิ้งโคลงตาม ติดล้อ ใกล้กอไผ่
เจ้าเอี้ยงเถียง เสียงโก่ง นี่โพรงใคร                     ข้างต้นไกร ไงพี่ ชี้ให้ดู
ตัวอะไร ใกล้พง ริมดงนั่น                              พิมเห็นมัน มุดลับ คล้ายกับหนู
เสียงไกลไกล ใครนะ กระตู้วู                           นั่นกระซู่ ใช่ไหม ตัวใหญ่จัง

ม้าไม่อยู่ ส่วนม้า กล้ามาสอด               เดี๋ยวเถอะหนา จะจอด ไม่ต้องจ้ำ
มายุแยง ตะแคงรั่ว เป็นตัวนำ               จะแกล้งตำ ด้วยก้น ให้ขนพรู
พี่แผนอย่า ไปสน เจ้าขนขาว                มันแกล้งสาว ใส่ความ ปล่อยข้ามหู
ถึงผมหงอก ผมงา ก็น่าดู                    มันสู่รู้ ไปเอง อย่าเกรงกลัว
มาเถิดนะ ชมดง คงดีกว่า                   เจ้าม้าบ้า มันปูด พูดมั่วมั่ว
ดงของพิม พริ้มพราย ท้ารายตัว            แม้เจ้าสัว ยัง "หอฮ่อ อ๋อ ของลี"

"ม้าไม่อยู่ ส่วนม้า กล้ามาสอด               เดี๋ยวเถอะหนา จะจอด ไม่ต้องจ้ำ
มายุแยง ตะแคงรั่ว เป็นตัวนำ               จะแกล้งตำ ด้วยก้น ให้ขนพรู
พี่แผนอย่า ไปสน เจ้าขนขาว                มันแกล้งสาว ใส่ความ ปล่อยข้ามหู
ถึงผมหงอก ผมงา ก็น่าดู                    มันสู่รู้ ไปเอง อย่าเกรงกลัว
มาเถิดนะ ชมดง คงดีกว่า                   เจ้าม้าบ้า มันปูด พูดมั่วมั่ว
ดงของพิม พริ้มพราย ท้ารายตัว           แม้เจ้าสัว ยัง "หอฮ่อ อ๋อ ของลี" "

๐ดงแม่พิมแค่หยิมหยอยปอยเล็กเล็ก      เหมือนของเด็กเจ็กมองร้อง อึ่มสี
อั๊วะม่ายเคยเห็งปอยน้อยเต็งที             จั๊กจี้เห็นสีออกเหมือนดอกเลา
  

๐ดงแม่พิมแค่หยิมหยอยปอยเล็กเล็ก         เหมือนของเด็กเจ็กมองร้อง อึ่มสี
อั๊วะม่ายเคยเห็งปอยน้อยเต็งที                จั๊กจี้เห็นสีออกเหมือนดอกเลา
 

ว้ายตายแล้ว เจ้าหมอกม้า บ้าแล้วหรือ        คนเขาถือ กันนะ มาว่าเขา
ตัวเป็นม้า ตาบอดสี มีแต่เดา                  ของเขาเงา งามออก บอกเสียเลย

"ว้ายตายแล้ว เจ้าหมอกม้า บ้าแล้วหรือ        คนเขาถือ กันนะ มาว่าเขา
ตัวเป็นม้า ตาบอดสี มีแต่เดา                  ของเขาเงา งามออก บอกเสียเลย"

๐แม่ค่อนว่าข้าเป็นม้าตาบอดสี               แต่ว่าหูข้ายังดีอยู่นะเหวย
ยินพ่อล่มปากอ่าวกล่าวภิเปรย               ว่าไม่เคยย้อมบ้างหรืออย่างไร
ปล่อยหงอกจนขนขาวหมดน่าหดหู่           มิน่าดูหมดอารมณ์ข่มไม่ไหว
ขนหมอกยาวขาวฟูดูชื่นใจ                   ขนวันทองมองไปไม่เห็นงาม

เจ้าหมอกชั่ว ตัวร้าย วอดวายหมด           ไส้กี่ขด ลากมา พาไหลหลาม
ไม่ได้ศัพท์ จับกระเดียด พูดเฉียดความ      ไยไม่ถาม เสียก่อน ปากบอนจริง
เขาคุยกัน เรื่องว่า เสื้อผ้าเก่า                 น่าจะเอา ย้อมใหม่ ให้สีหนิง
สำเภาจีน ล่มที่ท่า มาอ้างอิง                  พูดกลอกกลิ้ง ล่มปากอ่าว ไม่เข้าที

เขาว่าคน ปากม้า ข้าเคยเห็น                 แต่เอ็งเป็น หมอกปากม้า น่าบัดสี
ว่าข้าแล้ว หลบไป ไม่พาที                   นี่เอ็งหนี ไปทางไหน ไม่เห็นตัว
หมูกะทะ กะพริกซ่า อย่ามาฝัน              แค่ขี้ฟัน ข้าก็ร้อง จะฟ้องผัว
ให้กินแกลบ ไปก่อน สอนให้กลัว            คงรู้ตัว แล้วนะ ข้าเอาจริง

ให้กินแกลบ ไปก่อน สอนให้กลัว            คงรู้ตัว แล้วนะ ข้าเอาจริง

เจ้าทั้งสองคุยกันมิยอมเหนื่อย         ควบม้าเหนื่อยนะจ๊ะแม่ยอดหญิง
น้องพิมนั่งหน้าข้าสบายอิง                  ปากไม่นิ่งคุยกับหมอกตลอดทาง

คุยอะไรกันหนอข้ารู้หมด                     พูดตลกวกเข้าใต้ขนหาง
ม้าก็หยอกน้องวันทองตลอดทาง         มิสงสารตัวข้านั่งเกร็งเครือ

ควรจะช่วยดูทางระวังหลง                    เข้าป่าพงรกชัฎระวังเสือ
หมอกก็ย่างนำทางอย่างเรือเกลือ           กล้วยสักเครืออยากลิ้มชิมไหมพิม

หรืออยากกินกล้วยน้ำว้าลูกผลใหญ่        แผนมีให้ชื่นใจแม่จุ๋มจิ๋ม
ส่วนกล้วยป่ารสปร่าอย่าไปกิน               ระคายลิ้นพิมแน่เป็นขื่นคาว

หรืออยากกินกล้วยน้ำว้าลูกผลใหญ่                แผนมีให้ชื่นใจแม่จุ๋มจิ๋ม
ส่วนกล้วยป่ารสปร่าอย่าไปกิน                      ระคายลิ้นพิมแน่เป็นขื่นคาว


พี่แผนย่อง แอบหนี ไปที่ไหน                       พี่รู้ไหม สีหมอกนั่น มันสามหาว
ทั้งหลอกด่า ว่าเอา เหมือนเมากาว                  แล้วยังสาว ไส้ไป ให้กากิน
มันว่าพี่ ล่มปากอ่าว พูดยาวเหยียด                 พิมชักเกลียด จับจิต คิดถวิล
นำเรื่องจริง มาล้อ พอได้ยิน                        พิมแทบดิ้น แดดับ เพราะอับอาย
บอกว่าพี่ บ่มิไก๊ ใครก็รู้                             ดู ดู๊ ดู พูดหยาม ซ่อนความหมาย
ต้องฟาดพระ โดดกำแพง เสริมแรงกาย             เพราะตอนปลาย พี่เหี่ยว เซี้ยวเหลือทน
พี่มุดมุ้ง แม่ยาย ใช่หรือเปล่า                        สีหมอกเล่า เรื่องมา อย่าฉงน
ห้องน้ำพี่ ก็เจาะรู แอบดูคน                         ทำพิกล อย่างนั้น มันไม่ดี
ส่วนเรื่องกล้วย ปล่อยก่อน พูดตอนหลัง            เงี่ยหูฟัง พิมไว้ ใช่ใส่สี
ต้องจัดการ สีหมอก ตอกสักที                      อย่าให้มี ซากเหลือ พิมเบื่อฟัง

มันว่าพี่ ล่มปากอ่าว พูดยาวเหยียด                 พิมชักเกลียด จับจิต คิดถวิล
นำเรื่องจริง มาล้อ พอได้ยิน                        พิมแทบดิ้น แดดับ เพราะอับอาย

น้องไปเชื่อลมปากจตุบาท        จะได้ยากลำบากหากความหมาย
คงอดข้าวสีหมอกคงไม่วาย      ปราณมลายดับดิ้นสิ้นพลัง

ด้วยเป็นม้าคู่กายของตัวข้า      กรำศึกมาด้วยกันแต่หนหลัง
รู้ผิดถูกรู้ชั่วพึงควรฟัง      อย่าให้มันมาทำลายชีวิตเรา

แล้วจึ่งผูกสีหมอกไว้กับหลัก       ให้ที่พักร่มเงาระหว่างเขา
ให้กายพักเมื่อยล้าสายลมเบา   แผนพาเจ้าเยาวมาลย์มาดูกา

นกโผบินเป็นคู่อยู่เต็มฟ้า      โผบินมาป่ายปัดน่าค้นหา
นกยูงใหญ่ร่ายหางรำแพนมา      ช่างงามตาหายิ่งนี่กระไร

จึ่งเดินลัดตัดป่าเข้าทางรก      พุ่มไม้ปกใบใหญ่ฟ้าสดใส
ลมปากอ่าวเปิดกว้างในทันใด   ชุ่มชื่นใจเภตราล่องนำนาวา

พระสมุทรตีฟองนองระรอก      น้ำกระฉอกฉ่ำเย็นทั่วทิศา
เห็นปลาแหวกว่ายวนอยู่ไปมา   ต่างเล่นท่าเวียนวนบทอัศจรรย์

โลมาวกหกท่าล้อเกลียวคลื่น             ฉลามตื่นตามไปชวนผกผัน
ลิ้นหมารุดมุดกายเข้าทรายพลัน       ปะการังต้องคลื่นกิ่งไหวโอน

พลันไอหมอกต้องสนบนยอดเขา     น้ำค้างเบาลอยตัวเข้าถาโถม
กลั่นเป็นเม็ดฝอยฝนเข้าจู่โจม   ต้องลมโหมโพยพัดเย็นฉ่ำกาย

ฝูงชะนีลิงลมร้องเสียงหลง      โผโจนลงแมกไม้เป็นพริ้วสาย
ไม้ก็รับเอนอ่อนตามแรงกาย      จับต้องได้คว้าจับมิหลุดมือ

น้ำก็หยดกัดเซาะชะง่อนหิน      รวมไหลรินล้นเอ่ออย่าได้ถือ
เร่งโลมเล้าชโลมดินให้ชุ่มมือ      ประสานมือกายกอดต่อยอดพลัน

แมลงปอบินเล่นล้อยอดเกลียวคลื่น       ปทุมชื่นผลิใบยามคิมหันต์
หมู่เมฆน้อยคล้อยจากสุริยัน      ดอกไม้พลันงดงามกระจ่างตา

ครั้นเสร็จสรรพเวลาเลิกดูนก     จึ่งเดินวกออกมาหาอาชา
บรรจงพูดกับหมอกตลอดเวลา   ลมพัดพาเข้าอ่าวสะดวกดี

"ครั้นเสร็จสรรพเวลาเลิกดูนก     จึ่งเดินวกออกมาหาอาชา
บรรจงพูดกับหมอกตลอดเวลา   ลมพัดพาเข้าอ่าวสะดวกดี "
 
๐เป็นเพราะอ่าวกว้างใหญ่ไปหรือเปล่า       เรือสำเภาจึงเข้าง่ายเข้าดายนี่
พ่ออย่าเอ็ดดังไปไม่เข้าที                       เดี๋ยวแม่ตีแกมหยอกให้หมอกอาย
 

๖.๓วันทองเหนี่ยวเอี้ยวกายแนบชายรัก             ที่พึ่งจักลักพาตัวจากผัวเขา
ขุนแผนพริ้มกระหยิ่มใจกูไม่เบา                      มาดเหมือนเต๋าโหดเลวดีมีครบครัน
ฝ่ายแม่พิมยิ้มหูตาหน้าระรื่น                          ชั่วเมื่อคืนพอตื่นเธอเจอสวรรค์
เมื่อผัวใหม่ถูกผัวเก่าเกือบเข้าฟัน                     อยากได้ฉันเป็นเมียกันเสียจริง    

"ครั้นเสร็จสรรพเวลาเลิกดูนก     จึ่งเดินวกออกมาหาอาชา
บรรจงพูดกับหมอกตลอดเวลา   ลมพัดพาเข้าอ่าวสะดวกดี "

๐เป็นเพราะอ่าวกว้างใหญ่ไปหรือเปล่า       เรือสำเภาจึงเข้าง่ายเข้าดายนี่
พ่ออย่าเอ็ดดังไปไม่เข้าที                       เดี๋ยวแม่ตีแกมหยอกให้หมอกอาย

หมอกสงสัยต้องถามตรงตัวนาง      เธอคงจามหลายหนยังมิหาย
ถามตรงตรงคงหน้าแดงด้วยความอาย      คงความหมายเพี้ยนไปแต่โดยดี

แต่ตัวแผนล่องเรือสำเภาใหญ่      เข้าออกไวลมช่วยประสมศรี
วูบพัดออกวูบพัดเข้าต้องฤดี         ด้วยมิมีสันดอนติดให้คิดนาน

กระดานใหญ่ไม้หนาเป็นมันเลื่อม      แปดหุนเลื่อนเล่นลมสมสนาน
หัวเรือใหญ่ชักใบไม่เสียงาน         เข้าต้านทานฝ่าลมสมฤดี

พังงาเรือหมุนซ้ายแล้วไปขวา         เข้าตั้งท้าดิ่งตรงมิถอยหนี
หินโสโครกน้อยใหญ่ระวังดี         นำเรือดีเข้าท่าสะดวกเร็ว

"กระดานใหญ่ไม้หนาเป็นมันเลื่อม      กางใบเลื่อนเล่นลมสมสนาน
หัวเรือใหญ่ชักใบไม่เสียงาน         เข้าต้านทานฝ่าลมสมฤดี

พังงาเรือหมุนซ้ายแล้วไปขวา         เข้าตั้งท้าดิ่งตรงมิถอยหนี
หินโสโครกน้อยใหญ่ระวังดี         นำเรือดีเข้าท่าสะดวกเร็ว"


๐แม่ไปไหนไม่หืออือหรือไปทุ่ง    ถกผ้านุ่งเก็บดอกไม้ใกล้ปากเหว
อ่าวพึ่งนำสำเภากลางค่อนข้างเลว  รู้สึกหน่วงแค่บั้นเอวถูกหัวเรือ
ยังไม่ทันมันเผาใต้เตาสุก             เปิดสมุกหาหมากเปรี้ยวปากเหลือ
หมากฝรั่งยังไม่หมดรสหวานเจือ    น้องแสนเบื่อเรือชอบอ่อนก่อนทุกที

^
ไม่อ่อน..... >:( >:( >:( นะ จะบอกให้

หมอกสงสัยต้องถามตรงตัวนาง      เธอคงจามหลายหนยังมิหาย
ถามตรงตรงคงหน้าแดงด้วยความอาย      คงความหมายเพี้ยนไปแต่โดยดี

แต่ตัวแผนล่องเรือสำเภาใหญ่      เข้าออกไวลมช่วยประสมศรี
วูบพัดออกวูบพัดเข้าต้องฤดี         ด้วยมิมีสันดอนติดให้คิดนาน

กระดานใหญ่ไม้หนาเป็นมันเลื่อม      แปดหุนเลื่อนเล่นลมสมสนาน
หัวเรือใหญ่ชักใบไม่เสียงาน         เข้าต้านทานฝ่าลมสมฤดี

พังงาเรือหมุนซ้ายแล้วไปขวา         เข้าตั้งท้าดิ่งตรงมิถอยหนี
หินโสโครกน้อยใหญ่ระวังดี         นำเรือดีเข้าท่าสะดวกเร็ว


พิมไม่อยาก พูดด้วย ช่วยไปบอก         เจ้าสีหมอก พาวิ่ง ดิ่งลงเหว
เชิงกรีฑา ย่ำแย่ แค่ชั้นเลว                ยังมิทัน ขยับเอว ก็เหลวเชิง
เจ้าพาชี ตัวนี้ฝัน มันหล่อโก้               ขี่โลโต ดีกว่า พาร่อนเหลิง
ไม่ต้องกลัว อ่าวเปรอะ กระเซอะกระเซิง  กระเจิดกระเจิง จ้องหา ตาม้าตาเรือ

(โลโต  =  อูฐ)

เจ้าพาชี ตัวนี้ฝัน มันหล่อโก้               ขี่โลโต ดีกว่า พาร่อนเหลิง

น้องอย่าเพลินโลโตตัวใหญ่โก้     เดินโยกโย้ไปมาสำราญเริง
ด้วยมีหนอกงอกยื่นน่าเกลียดเกิน   อย่ามัวเพลินหนอกหน้าแลหนอกหลัง

๐นิสัยหญิงชอบชิงเด่นเป็นที่รู้             ม้าตัวผู้ยังสู้กันฉันใช่เสือ
เชิญเจ้าอ่าวไปป่าวร้องเจ้าของเรือ       ระวังเนื้อเป็นเสือไบว่าไม่เตือน  

โลโตนี้ มีหนอก ดอกใหญ่ใหญ่           น่าไว้ใจ เหลือล้น มีมนต์ขล้ง
ทั้งแข็งเนียน เลี่ยนดี มีพลัง              ไม่อยากนั่ง หลังม้าบ้า ปากพาซวย

ชิเจ้าหมอก หลอกแล้ว ก็หลอกเล่า           ชอบพูดเดา ด่าเหน็บ เจ็บใจเหลือ
พอด่าเล่น เผ่นโผน โจนลงเรือ                แม้แต่เงา ก็ไม่เหลือ น่าเบื่อนัก             

ขอโทษที ต่อกลอน ตรงท่อนผิด       ตาทำพิษ มองเห็น เป็นเลื่อนเปื้อน
มิตั้งใจ ใช่จะแกล้ง แปลงบิดเบือน      มันลางเลือน นิดหน่อย ปล่อยตามเลย

"ชิเจ้าหมอก หลอกแล้ว ก็หลอกเล่า           ชอบพูดเดา ด่าเหน็บ เจ็บใจเหลือ
พอด่าเล่น เผ่นโผน โจนลงเรือ                แม้แต่เงา ก็ไม่เหลือ น่าเบื่อนัก  "          
๐อยากบดหนอกหมอกไม่ว่าอย่าพึ่งเบือ    โอ้แม่พิมผู้นิ่มเนื้ออย่าหาญหัก
ม้าสุพรรณบรรหารรู้อยู่ว่ารัก                   อย่าพึ่งชักดาบฟันให้บรรลัย
แม่รักม้าม้าก็รู้อยู่ว่ารัก                         คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นได้
ยามหลับนอนม้าก็ซ่อนดูไม่ไกล             อย่าผลักไสให้ม้าหมอกออกไปเลย

ฟังม้าพูด สิพี่แผน แค้นในอก                 ปากซกมก กระไร ไยทำเฉย
พูดลามลวน กวนพุง เหมือนลุงเชย            ปล่อยละเลย อย่างนี้ มีแต่อาย
กินบนเรือน ขี้รด บนหลังคา                   น่าขายหน้า ของเมีย เรื่องเสียหาย
ประจานว่า ด่าเปิง เสียเชิงชาย                พี่ให้ท้าย จนเคยตัว หมดกลัวเกรง
มันแอบดู แมงมุม ขยุ้มหลัง                   แล้วก็นั่ง หัวเราะ ซะเหมาะเหม็ง
ยังมาบอก หลอกหลอน เป็นกลอนเพลง     แกว่งโทงเทง ทอกแทก แปลกแมงมุม

๖.๔ เน้นภาพเด็ดเจ็ดขารวมม้าหมอก              เลขก็ออกไปแล้วนี่ผีหวยสิง
หรือเขาเน้นให้เห็นม้าว่างามจริง                       ใช่เน้นล่างลุ้นโอบอิงหญิงกับชาย
ม้าสีหมอกออกกระเหยาะเลาะเลียบป่า              วิ่งเรียบมาไกลโขโมโหไม่หาย
ข้าควบมาฝ่าฟันอันตราย                                ดูซินายนังยั่วเย้ากระเซ้ากัน

ข้างบนพากอดกันกระหวัดเหวี่ยง                ข้างล่างเพียงนำพาให้ถึงฝัน
หมอกอย่าบ่นให้มากจะยากพลัน                    จับทำหมันเสียให้เสร็จเด็ดคาตา  ;D ;D ;D

เห็นไหมพี่ ด่าเสร็จ เช็ดก้นหนี                      ยกเรื่องฉาว มาตี แล้วลี้หน้า
พิมเองก็ ขัดสน จนปัญญา                         พี่รักม้า กว่าน้อง ไม่ต้องการ
พอเราเผลอ สีหมอกโผล่ มาโม้ใหญ่               ทั้งตอกไข่ ใส่สีพราว ให้ร้าวฉาน
ขัดเคืองนัก ประพฤติตน เป็นคนพาล               ต้องประจาน ให้ทั่ว ม้าตัวเลว

พิมเองก็ ขัดสน จนปัญญา                         พี่รักม้า กว่าน้อง ไม่ต้องการ

โถน้องพิมแม่ยอดสมองอิ่ม                    แก้มจิ้มลิ้มปากแดงดังพริกหวาน
พี่รักเจ้ากว่าม้าแน่ยอดเยาวมาลย์              อย่าคิดนานพาลพาจะเสียใจ

น้องก็รู้เห็นอยู่ว่าพี่รัก                         ได้นำชักพาเจ้าจนเรือนไหว
บุกฝาเรือนขุนช้างอันห่างไกล                   เยี่ยนนี้ไซร้รักน้องแต่วันทอง                 

พี่มาเลี่ยง เบี่ยงเบน เห็นชัดชัด                   พูดป้องปัด เจ้าขาวขน จนจองหอง
นับวันยิ่ง เหลิงคำ ทำลำพอง                     พิมนี้ต้อง ง้อม้า หรือว่าไร
ชักคำนึง ถึงพี่ช้าง ขึ้นบ้างแล้ว                   ม้าพี่แก้ว มีแต่พ่น ทนไม่ไหว
เรือนพี่ช้าง มีแต่หมู ดูเพลินใจ                   จมูกใหญ่ เกลียวงาม น่าขำดี
วันทั้งวัน มันบ่นท่อง ร้องอู้ดอู้ด                  ไม่พร่ำพูด คำเฉียด ว่าเสียดสี
ม้ากับหมู ดูดูไป ม้าไม่ดี                         พิมไปขี่ หมูดีกว่า ขาถึงดิน
จมูกหมู ดูสวย เป็นกรวยปล่อง                  เคยจับลอง บีบแรง แข็งเหมือนหิน
พี่เอา 'โด่ ไม่รู้ล้ม' มาต้มกิน                     ยังไม่สิ้น ขอบหม้อ ก็อ่อนปลาย                 

ขอความกรุณาอย่าให้หยาบโลนมากไปเลยครับ เรือนไทยเชื่อมโยงกับเว็บวิชาการ ลูกหลานผ่านเข้ามาอ่านกันบ่อยๆ ขอให้ตระหนักถึงเรื่องนี้ด้วยครับ

ถือว่า เตือนอย่างเป็นทางการ นะครับ

     willyquiz ร่ายด้น       กลอนนำ   หยาบนา

ชนอ่านอาจจดจำ              เสื่อมสร้อย

หลงผิดพลาดกระทำ          เกินกล่าว

หยุดก่อนเรือนไทยด้อย      ค่าน้อยมาตรฐาน ฯ

     สำนึกตนเมื่อช้า         เกินควร

เขียนร่ายกลอนผันผวน       ซ่อนเร้น

เสียใจสุดประมวล            มาร่าง    ได้แฮ

ยามแต่งมิเลือกเฟ้น          พลาดแล้วอดสู ฯ

     ขุนสยามนำกระทู้       "วันทอง"

มีค่าควรเมืองมอง            อย่าล้า

หลากชนมุ่งหมายปอง        เอาเยี่ยง

เคียงคู่บางปลาม้า            ร่วมด้วยนำเสนอ ฯ

ขอรับ  :-[ :-[

    น้องวันทองเธอยั่ว               เลยเผลอตัวไปหน่อย

"Admin" ไม่รอคอย               ปล่อย "ใบเหลือง" เตือนฉับพลัน

อุเหม่ ...willyquiz ดูทีท่า         กลัว "ใบแดง" มา ตั้งท่ารีบขมีขมัน

ว่า เฮ้ย บ่าวไพร่รีบเร่งกัน          ข้าจะแต่งวันทองในวันนี้

เรือนหอรอรักก็พร้อมแล้ว           ถึงพลายแก้วจะรู้ กูไม่หนี

โอ้อกเอ๋ย ข้าเฝ้ารอถึงวันดี         ยอดยาหยีวันทองของช้างเอง

^
^
^

ดังนั้นการต่อคำกลอนประจำสัปดาห์นี้ ใช้ภาพการแต่งงานของขุนช้างเลยละกันครับ ภาพสวยงาม ทางกลอนคงไพเราะมิน้อย

ศรีศรีศุภวารกาลสมัย    อำนวยชัยขุนช้างแต่งงานสาว
ที่ผ่านมาทุกเรื่องล้วนเรื่องราว   ผูกความยาวสืบเรื่องบุราณมา

แล้วเกณฑ์คนลงจัดสถานที่   ให้งามดีเข้าท่างามพฤกษา
ที่เรือนเหย้าขุนช้างอันโอฬา             ทั้งนำพาญาติมิตรสนิทเครือ

จึ่งวางจัดกล้วยอ้อยผูกต้นเสา        แดงขาวเฝ้าผูกพันเสาที่เหลือ
ผลหมากรากไม้กล้วยทั้งเครือ       วางเป็นเบือเต็มพื้นไม้กระดาน

แล้วจึงจัดปูลาดที่นั่งสงฆ์            ให้ครบองค์จัดวางม่านแดงฉาน
ตั้งโต๊ะหมู่เชิงชั้นวางพุ่มพาน         ดอกไม้บานหอมกรุ่นกำจรจาย

กลางหอนั่งตั้งตั่งปูเสื่อสาด             ผ้าหุ้มดาดแดงชาดเมืองเหนือขาย
หมอนขาวพาดจัดวางอย่างสบาย      คิ้วระบายขอบทองหุ้มรอบใบ

หน้าที่นั่งจัดพุ่มชั้นบายศรี      ชั้นฉัตรดีงามชั้นเคียงผ้าไหม
กล้วยทั้งเครือวางจัดบอกความนัย   ยังสืบให้มีลูกสืบสกุล

วางใกล้กันกำปั่นสินสอดหลัก   เครื่องทองจัดสายสร้อยหนาเป็นหุน
เต็มหีบเหล็กแสงทองดั่งแสงอรุณ     ช้างลงพุงมอบให้น้องวันทอง

เครื่องขันหมากจัดมาอย่างครบถ้วน   ผูกผ้าล้วนโปร่งแสงมิเป็นสอง
ผลหมากรากไม้นำมากอง   บนใบตองเต็มแน่นวางเคียงกัน

ถึงเพลาอาราธนาพระมาสวด   ขุนช้างอวดพิธีดีขมีขมัน
เชิญน้องพิมออกมาจากห้องพลัน   มาร่วมกันรดน้ำเคียงคู่กัน

น้องวันทองมิยอมออกจากหอ           เฒ่าแก่รอฉุดรั้งพรากความฝัน
น้องเหนี่ยวกายมือรั้งประตูอัน   มือหมายมั่นฉุดรั้งพรากกายไป

วันทองขึ้นม้า

    กวักมือเรียก ร่ำร้อง วันทองจ๋า                  จะหลบหน้า หนีช้าง ไปทางไหน
มาเถิดหนา มานี่ สิยาใจ                             จวนจะได้ ฤกษ์ยาม ตามพิธี
พี่อุตส่าห์ มาขอ ก็เพราะเจ้า                         หวังนงเยาว์ เชิดพักตร์ ด้วยศักดิ์ศรี
ทรัพย์สินล้น ขนมา ประดามี                        ให้เป็นที่ ล้ำหน้า ข้าราชการ
ทั้งแขกเหรื่อ ล้อมดู อยู่เต็มเรือน                    หากแชเชือน ช้าไป ไม่สงสาร
พี่ก็คง ย่อยยับ อัประมาณ                           ต้องซมซาน ซุกหน้า คาแผ่นดิน
เรื่องที่แล้ว แล้วมา น้องอย่าคิด                      หากพี่ผิด ขออภัย อย่าใจหิน
จะให้ยอม น้อมราบ กราบยุพิน                      พี่ก็ยิน ยอมกราบ จงทราบความ
แต่ตอนนี้ พี่ขอ อย่าล้อเล่น                          แขกเหรื่อเป็น สักขีอยู่ ดูล้นหลาม
หากชิงชัง ตั้งแง่ แม่นงราม                          พี่วาบหวาม ใจฝ่อ ขอเถิดนวล
ทั้งสินสอด ทองหมั้น อีกขันหมาก                   พี่ก็กราก กรำหา มาครบถ้วน
แล้วไยหนา ยาจิต กระบิดกระบวน                   เวลาจวน แจถึง อย่าดึงดัน

ทั้งสินสอด ทองหมั้น อีกขันหมาก                   พี่ก็กราก กรำหา มาครบถ้วน
แล้วไยหนา ยาจิต กระบิดกระบวน                   เวลาจวน แจถึง อย่าดึงดัน


     ศรีประจัน พลันฉุด เข้ายุดลาก                  ให้พ้นจาก ประตู อยู่หุนหัน
อีลูกชั่ว ตัวร้าย ขายหน้าครัน                         มาทำรั้น ดันแรง หรือแกล้งกู
ถึงเวลา นาที ที่ฤกษ์หา                               ก็จะพา กันป่น จนอดสู
พ่อช้างรอ บนตั่ง นั่งแลดู                             มึงไม่รู้ หรือไร หันไปมอง
มัวพิรี้ พิไร ให้แค้นนัก                                กูก็ชัก เหนื่อยแย่ เดี๋ยวแม่ถอง
มาทำเป็น เทพอุ้ม ตัวหุ้มทอง                         แกล้งผยอง ยักท่า อีฟ้าลง
กูเลี้ยงมา มุ่งไว้ ได้ที่พึ่ง                              ทำไมมึง มาละ จุดประสงค์
หวังให้กู อดตาย หมายใจจง                         แล้วมึงคง สมหวัง อีจังไร
พ่อช้างนี้ ดีชั่ว ตัวไม่หล่อ                            แต่ทรัพย์ก็ มากลัน ขนไม่ไหว
ลองเบิกจ้อง มองดู อยู่โน่นไง                        ควรจะไป ได้หรือยัง เข้านั่งเคียง
ทั้งเจ้าคุณ เจ้าขรัว นั่งหัวโด่                          พอมึงโผล่ จะได้สวด ประสานเสียง
แขกก็รอ สดับ ขับสำเนียง                           มึงอย่าเถียง อีกต่อไป กูไม่ฟัง

ทั้งเจ้าคุณ เจ้าขรัว นั่งหัวโด่                          พอมึงโผล่ จะได้สวด ประสานเสียง
แขกก็รอ สดับ ขับสำเนียง                           มึงอย่าเถียง อีกต่อไป กูไม่ฟัง


     โอ้แม่จ๋า อย่ายุด ฉุดแรงนัก                     ประเดี๋ยวจัก จับพลาด อาจหงายหลัง
ทำท่าจวน ซวนเซ อยู่เก้กัง                           จะพลาดพลั้ง แพลงพลัด วัดพื้นเรือน
ลูกมีแผน ผัวแก้ว อยู่แนวหน้า                        จะให้มา แต่งงาน พาลเลื่อนเปื้อน
หัวใจรัก แน่วแน่ ไม่แชเชือน                          แม่บิดเบือน ไปไย ให้ป่วยการ
แผนยังอยู่ หรือตาย หมายได้หรือ                    เพียงคำลือ คำเล่า คำกล่าวขาน
เหมือนชักแช่ง แช่งชัก ชักรำคาญ                    ชาติทหาร อย่างพี่แผน แสนปรีชา
อ้ายช้างมัน หมายมุ มายุแยง                         อวดแสดง เศรษฐี ที่ตรงหน้า
ไม่ได้ขอ ให้เลือก มันเสือกมา                        แม่ก็อย่า หลงลม คำคมมัน
จะมั่งมี เท่าใด เพียงภายนอก                         มิอาจบอก ภายใน ใจแปรผัน
อาจสุมหัว ชั่วช้า สารพัน                              เพียงดูกัน ผิวเผิน มันเกินไป
อ้ายหัวล้าน พาลโก้ โอ่ฉลาด                         หัวใจขลาด ผิดคน ทนไม่ไหว
ตีท้ายครัว ผัวแผน แสนจัญไร                        ลูกนี้ให้ เคืองแค้น อัดแน่นทรวง

อ้ายหัวล้าน พาลโก้ โอ่ฉลาด                         หัวใจขลาด ผิดคน ทนไม่ไหว
ตีท้ายครัว ผัวแผน แสนจัญไร                        ลูกนี้ให้ เคืองแค้น อัดแน่นทรวง


     มาพูดเลี่ยง เถียงอยู่ มิรู้จบ                      เดี๋ยวแม่ตบ หน้าหงาย ถวายหลวง
กูจะถูก ถอนหงอก ว่าหลอกลวง                      อย่ามัวถ่วง เวลา ให้ช้าการ
แขกรวมหมู่ ห้อมล้อม กันพร้อมหน้า                  สินสอดมา ตั้งคู่ ดูถมถาน
พระนั่งเคียง เรียงหน้า อยู่ช้านาน                      อีกข้าวปลา อาหาร ก็บานเบียง
เวลาฤกษ์ เบิกงาน จะผ่านพ้น                         เหลือทานทน วาที ที่ถกเถียง
ถึงจะพูด อย่างไร ไม่โอนเอียง                        อย่าบ่ายเบี่ยง เลี่ยงหลบ จะตบเอา
หือไม่ขึ้น หรอกนะ จะบอกให้                         กูอุตส่าห์ เอาใจ ไม่ปล่อยเหงา
เห็นอยู่เพียง คนเดียว เปลี่ยวซมเซา                  จึงได้เอา พ่อช้าง วางพานทูน
ถึงรูปชั่ว หัวล้าน หลักฐานแน่น                        เป็นปึกแผ่น เพิ่มยศ มิหมดสูญ
ใช่สบาย แต่ตัว ผัวเกื้อกูล                            แม่พลอยพูน เพิ่มหน้า ราศีดี
ครองคู่กับ อ้ายแผน แร้นแค้นเหลือ                   กัดก้อนเกลือ กินมา อย่างทาสี
วงหน้าหมอง มองเห็น เป็นราคี                        มัวทู่ซี้ ครองหม้าย แม่อายคน
เมื่อผัวตาย ไปแล้ว ก็แล้วกัน                         ถึงคิดฝัน อย่างไร คงไร้ผล
แต่งผัวใหม่ ให้รื่น ชื่นกมล                            หยุดความจน พ้นทุกข์ สุขสบาย
แม่ขอร้อง เถิดหนา อย่าช้าอยู่                        ไปนั่งคู่ พ่อช้าง อย่างว่าง่าย
พระท่านพร้อม เพรียงหน้า สาธยาย                   มนตราหมาย มงคลของ ผู้ครองเรือน

แม่ขอร้อง เถิดหนา อย่าช้าอยู่                        ไปนั่งคู่ พ่อช้าง อย่างว่าง่าย
พระท่านพร้อม เพรียงหน้า สาธยาย                   มนตราหมาย มงคลของ ผู้ครองเรือน

     วันทองจ๋า วันทอง แม่น้องรัก                     อย่าช้าชัก นักซี พี่หน้าเจื่อน
แน่ะคนมอง จ้องขัน กันทั้งเรือน                       น้องแชเชือน เบือนหนี พาพี่อาย
แม่ก็อย่า ด่านัก ชักใจเสีย                             ว่าที่เมีย หมองเศร้า เดี๋ยวเขาหน่าย
มาเถิดน้อง มานั่ง เคียงข้างกาย                        ขอจงคลาย ขุ่นเคิอง เรื่องผ่านมา
น้องต้องการ สิ่งใด ขอให้เอ่ย                          หากมิเผย เฉลยพจน์ พี่หมดท่า
โปรดมีจิต คิดสงสาร เถิดกานดา                       ช่วยเมตตา บอกหน่อย จะคอยฟัง

น้องต้องการ สิ่งใด ขอให้เอ่ย                          หากมิเผย เฉลยพจน์ พี่หมดท่า
โปรดมีจิต คิดสงสาร เถิดกานดา                       ช่วยเมตตา บอกหน่อย จะคอยฟัง

น้องรู้ดีพี่นี้มีแต่ให้             ทรัพย์สินใหญ่บ้านช่องเงินเป็นถัง
ล้วนข้าทาสบริวารมากมายจัง         น้องคงนั่งคอยท่าอยู่สบาย

แต่ดวงใจน้องช้ำระกำจิต           มิได้ผิว์ผ่องใสดังใจหมาย
โอ้ว่าเจ้าพรากข้ามาแต่กาย        แต่มิได้หมายหัวใจของข้าไป

บังคับข้าให้แต่งงานตามฤกษ์   ข้าจะเลิกการณ์นี้ได้ไฉน
จึ่งต้องเหนี่ยวเกี่ยวรั้งประวิงไว้            จะมิให้ข้านี้ต้องเปลืองตัว

ข้ามิอยากต้องคำสบประมาท             หญิงประหลาดผิดแผกมีสองผัว
จงเลือกเอาข้างใดข้างหนึ่งเลือกสักตัว   เลยโทษชั่วโจษจันเต็มคำเมือง                 

น้องต้องการ สิ่งใด ขอให้เอ่ย                          หากมิเผย เฉลยพจน์ พี่หมดท่า
โปรดมีจิต คิดสงสาร เถิดกานดา                       ช่วยเมตตา บอกหน่อย จะคอยฟัง


     งั้นจงฟัง ให้ดี นะพี่ช้าง                            อย่ามาวาง ท่าขู่ ให้ดูขลัง
เที่ยวร่ายมนต์ สะกดดะ นะจังงัง                        ไม่ต้องหวัง ได้ผล กลชั้นเลว
อันโซ่ทอง คล้องคอ มาล่อตา                          คงมีผล หรอกน่ะ หึ! พาเหลวเป๋ว
มองที่พุง ไม่ไหว ไหนล่ะเอว                           เอามันเปลว ทาหัวล้าน กบาลมัน
มองเห็นแขน แต่ละข้าง อย่างขาหมู                    แล้วมองดู ก้นตัว เอาหัวหัน  นะจ๊ะ
เหมือนโอ่งยักษ์ ชักท้อ อกก็ตัน                        พอเห็นฟัน เหมือนจอบ ชอบได้ไง
ส่งพ่อสื่อ ชื่อก้อง มาลองล่อ                            ก็ยังพอ ได้ลุ้น คุณลุงไก่
แต่ที่พิม ยอมมา ใช่ว่าไร                               รำคาญใจ เด็กน้อย มันคอยกวน
พิมถูกด่า มาครั้ง ยังเสียวอก                            สะท้านสะทก สะเทือนใจ ไม่คิดหวน
แต่พี่ช้าง ออกท่า มาลามลวน                          ยกขบวน มาท้า หน้าไม่อาย
เอาทรัพย์สิน เงินทอง มากองล่อ                       เชอะ! นี่ขอ หรือขู่ ดูใจหาย
ถึงจะจน แต่ก็ พอเจียมกาย                             ไม่มุ่งหมาย เป็นเศรษฐี ดังพี่คิด

     แล้วจะเอา กันอย่างไร ใช่ว่าแส่                   อาตมา หิวแย่ แค่สะกิด
จะดำเนิน งานต่อ ก็บอกนิด                            เฮ้ย! อ้ายทิด เอา น้ำชา มาให้กู

ข้ามิอยากต้องคำสบประมาท             หญิงประหลาดผิดแผกมีสองผัว
จงเลือกเอาข้างใดข้างหนึ่งเลือกสักตัว   เลยโทษชั่วโจษจันเต็มคำเมือง                 


โถ โถ โถ กานดา แก้วตาพี่                ตัวช้างนี้ เศรษฐีใหญ่ ให้ลือเลื่อง
ใช่อวดโอ่ โม้ไป ให้น้องเคือง               พูดถึงเรื่อง มั่งมี พี่ดีจริง
เจ้าวิตก เกินแล้ว นะแก้วจิต                ใช่พี่คิด ผิดทำนอง ของน้องหญิง
ให้เจ้ามี ชายสอง ต้องถูกติง                น้องเป็นมิ่ง ขวัญตา ไม่กล้าทำ
เจ้าพลายแก้ว แคล้วบุญ สิ้นสุดชีพ         พี่จึงรีบ มาขอ เพราะใจป้ำ
ไม่หวั่นเกรง ข้อถือ หรือน้ำคำ              ใครมาย้ำ ตอกว่า คงน่าดู
พี่รักน้อง แต่เล็ก ครั้งเด็กเล่น              น่าจะเห็น ใจตรง คงรู้อยู่
อย่าอิดออด เลยหนา นะพธู                มานั่งคู่ เคียงข้าง ช้างเถิดนวล

     แล้วจะเอา กันอย่างไร ใช่ว่าแส่                   อาตมา หิวแย่ แค่สะกิด
จะดำเนิน งานต่อ ก็บอกนิด                            เฮ้ย! อ้ายทิด เอา น้ำชา มาให้กู


     ใจเย็นเย็น หลวงพ่อ ขอทีเถิด                    เพลงก็เชิด อยู่หนา อย่าหน้ายู่
โยมอายแขก ยืนมอง คอยจ้องดู                      ชักอดสู อยู่บ้าง ขนางใจ
ฉันน้ำชา ไปก่อน ผ่อนอารมณ์                        เฮ้ย! อ้ายสม อ้ายมี อยู่ที่ไหน
ยกเชี่ยนหมาก น้ำชา มาไวไว                         จะต้องให้ ใช้กัน อยู่ยันเต
อ้ายขี้ข้า พวกนี้ ได้ทีนะ                               แทนที่จะ ช่วยกัน เสือกหันเห
แอบไปแดก ดื่มเหล้า เมาฮาเฮ                        เดินโซเซ เป๋ปัด คงซัดอาน
กะลังกลุ้ม คลุ้มคลั่ง ช่างไม่รู้                          กะเดี๋ยวกู ถีบปัง ทั้งทิดหนาน
เดินไม่ไหว ก็เอา หัวเข่าคลาน                         กูชักพาล ทั้งคนพระ เดี๋ยวเถอะน่ามึง!

กะลังกลุ้ม คลุ้มคลั่ง ช่างไม่รู้                          กะเดี๋ยวกู ถีบปัง ทั้งทิดหนาน
เดินไม่ไหว ก็เอา หัวเข่าคลาน                         กูชักพาล ทั้งคนพระ เดี๋ยวเถอะน่ามึง!

     อ้าว! นี่พระ นะโยม อย่าโหมหัก                  ดูมึงชัก คึกจัง ทำขังขึง
เดี๋ยวพั่ดถีบ ถวาย ให้หงายตึง                          มาทะลึ่ง ตึงตัง อ้ายหนังควาย
หัวก็ล้าน บานเบิก เถิกแปดบ้าน                        เสือกมาพาล กูได้ อ้ายฉิบหาย
พ่อไม่สั่ง แม่ไม่สอน บ่อนทำลาย                      ถุย! อ้ายวาย ร้ายบ้า อย่านะเวย
     อ๋อย! หลวงพ่อ ขอที ช้างนี้ผิด                    บ่าวไพร่กระบิด กระบวน ชวนชาเฉย
ไม่มาทำ หน้าที่ อย่างที่เคย                            ช้างก็เลย ลืมตัว อย่ามัวแคลง
เดี๋ยวช้างนวด ให้นะ อย่าเพิ่งโกรธ                      ช่วยยกโทษ เถิดน่า อย่าเพิ่งแหนง
อ้าว! นั่นแน่ น้ำหมาก ไหลปากแดง                    ซับให้แห้ง ก่อนหนา ค่อยด่าไป

เดี๋ยวช้างนวด ให้นะ อย่าเพิ่งโกรธ                      ช่วยยกโทษ เถิดน่า อย่าเพิ่งแหนง
อ้าว! นั่นแน่ น้ำหมาก ไหลปากแดง                    ซับให้แห้ง ก่อนหนา ค่อยด่าไป

     โธ่! อ้ายล้าน กูจะเอา ยังไงดี                     แหม! มึงนี่ ก็ชัก ทะลึ่งใหญ่
แล้วเรื่องงาน จะสานต่อ ก็ว่าไป                        มาซี้ไซ้ ไม่ต้องนวด เดี๋ยวหวดกบาล
มึงดูฤกษ์ บ้างไหม อ้ายเขาเกก                        มัวโยกเยก ยักย้าย อายลูกหลาน
กูน่ะแทบ หัวมุด สุดรำคาญ                            ภัตตาหง ตาหาร กาลจะเพล
ยังไม่สวด สักแอะ มึงแนะถี                           ว่ากูนี้ ควรทำไง อ้ายหัวเถร
มัวยื้อยุด ฉุดโฉ่ โธ่! อ้ายเวร                           เดี๋ยวกูเผ่น กลับวัด ขัดใจกัน
     โธ่! เจ้าคุณ ฉุนเฉียว พูดเสียวอก                 เดี๋ยวช้างยก น้ำชา มาให้ฉัน
วัดไม่หนี ไปไหน พอไล่ทัน                            อย่าหุนหัน เกินการ พาลพาโล
เฮ้ย! นั่นใคร แอบอยู่ ดูลับล่อ                         นี่หลวงพ่อ กะลัง นั่งโมโห
รีบไปหา ของขบฉัน จานโตโต                         อย่ายืนโด่ รีบไป ในทันที

เฮ้ย! นั่นใคร แอบอยู่ ดูลับล่อ                         นี่หลวงพ่อ กะลัง นั่งโมโห
รีบไปหา ของขบฉัน จานโตโต                         อย่ายืนโด่ รีบไป ในทันที

แม่วันทอง น้องจ๋า อย่าช้าอยู่                           รีบมาดู เจ้าคุณ ท่านฉุนพี่
น้ำหมากเปรอะ เลอะหน้า มาดูซี                        กระโถนมี ไม่บ้วน ชวนหัวเราะ
โมโหหิว ฉิวพาล เลยขานด่า                            พี่เห็นว่า ปล่อยไป ท่าไม่เหมาะ
รีบมาเถิด แม่บุญปลูก ก่อนถูกเยาะ                     เดี๋ยวท่านเฉาะ หัวล้าน งานจะพัง
อย่ามัวยื้อ มัวยุด ฉุดดึงแม่                             ทำยักแย่ ยักยัน ดันผนัง
ท่านก็แก่ โกรธขึ้ง เลยตึงตัง                            น้องควรยั้ง ยอมหน่อย จงปล่อยมือ
ท่านเจ้าคุณ ตาขวาง อยู่ข้างหน้า                       พี่โดนด่า หลายหน จนหูอื้อ
คงจะโหย หิวหนัก ชักตาปรือ                           อย่ามัวดื้อ ดึงอยู่ ดูไม่ควร
     เอาอีกแล้ว อ้ายช้าง อ้ายหางแดง                 มึงมาแง่ง ใส่กู รู้กระสวน
กูทันมึง หรอกนะ ทุกกระบวน                           เสือกพูดสวน เสียดสี ไม่ดีพอ
ก็พ่อมึง สอนสั่ง ไว้บ้างไหม                            อ้ายจัญไร ถุยทุด! มาพูดจ้อ
จะแต่งเมีย เสียท่า เลยหน้างอ                          เสือกมาล้อ กูเล่น เดี๋ยวเข่นกบาล
นี่มันงาน วิวาห์ ประสาไหน                             กูนี้ไม่ เคยพบ จบทุกย่าน
ต้องมาง้อ สาวเจ้า เข้าเรือนชาน                        เลยงุ่นง่าน งมงาย เสียดายเมีย
กูนี้อาย แทนมึงจัง อ้ายถังสัด                          พอรู้ชัด ก็ต้อง ร้องละเหี่ย
สาวไม่ยอม เป็นคู่ กูแสนเพลีย                         มึงคงเสีย นางแน่ ช่างแม่มึง
     โธ่! เจ้าคุณ ฉุนช้าง อยู่อย่างนี้                     คงไม่มี เยี่ยงอย่าง ก็ช้างหึง
อย่าเอ็ดไป ให้ดัง อึงคนึง                               อยากรุมทึ้ง ด่าทอ ควรพองาม
ช้างพูดเล่น หรอกหลวงพ่อ พอปลอบจิต                กำลังคิด หาข้อ มาง้อถาม
ให้เจ้าสาว อ่อนคำ ยอมทำตาม                         หลวงพ่อก็ วางก้าม ไม่ตามเพลง
หลวงพ่อดู นั่นซี แม่ศรีประจัน                          ทำหุนหัน ด่าโขมง อยู่โฉงเฉง
ถึงแขกเหรื่อ เต็มแน่น แสนวังเวง                       หลวงพ่อเร่ง ให้หน่อย อย่าปล่อยเลย
     อ้าว! อ้ายช้าง ถ่างตาดู กูนี้พระ                    แล้วมึงจะ ให้กูเกี่ยว เดี๋ยวพั่ดเสย
มึงมันหมด น้ำยา ทั้งบ้าเชย                             กูน่ะเหวย ไม่อยากยุ่ง นุงนังใจ
     งั้นหลวงพ่อ ก็งด อดข้าวเพล                       ช้างไปเล่น ซ่อนหา ดีกว่าไหม
ไม่แต่งแล้ว กับแม่พิม พิลาไลย                         หลวงพ่อไป เล่นกับช้าง ข้างล่างที
     กูหนอกู อยากตาย ฉิบหายเอ๋ย                     มึงนี้เคย คิดไหม โธ่! อ้ายผี
มัวทะเล้น เล่นกล คนอัปรีย์                              เดี๋ยวกูหนี หน้าหาย มึงอายคน
มึงลองขอ ง้องอน อ้อนวอนใหม่                        ให้หวานใส เสียงดี คงมีผล
อธิบาย ให้รู้การณ์ งานมงคล                            อย่ามัวบ่น บ้าบอ รีบขอเธอ
กูรอฟัง ข่าวดี ตรงนี้แหละ                               เพียงคำแนะ แค่นี้ให้ ไปเสนอ
กิจของสงฆ์ ใช่ให้ใคร ไปปรนเปรอ                     กูก็เผลอ ไปมาก เสือกปากบอน

กูรอฟัง ข่าวดี ตรงนี้แหละ                               เพียงคำแนะ แค่นี้ให้ ไปเสนอ
กิจของสงฆ์ ใช่ให้ใคร ไปปรนเปรอ                     กูก็เผลอ ไปมาก เสือกปากบอน

     วันทองจ๋า วันทอง ลองยิ้มหน่อย                   น้องอย่าปล่อย พี่เศร้า เฝ้าทอดถอน
จิตวิตก อกครวญ หวนอาวรณ์                           แม่งามงอน วอนช่วย ด้วยเมตตา
แม้นวลน้อง มองหน้า มาแหนงหน่าย                    จางห่างหาย คลายรัก จักโหยหา
กลกามดื่ม ด่ำซ่าน แก้วกานดา                          มิสร่างซา ซึมเซา เมาซมซาน
มาหลงน้อง ปองนัก มักหลบหนี                         ได้พร้อมพลี ชีวัง ดังเพลิงผลาญ
ใจเลื่อนลอย คอยพ้น จนลนลาน                        อดเนิ่นนาน พาลห่าง โอ้นางนวล
มาเถิดน้อง ปองนุช สุดใจแล้ว                           แม่ดวงแก้ว โกมุท สุดสงวน
พี่รักเจ้า เท่าใด จงใคร่ครวญ                            จะให้ทวน กี่ครั้ง พี่ยังยอม
พี่สัญญา ต่อหน้า พระประธาน                          ว่าจะหวาน จะพลอด กอดถนอม
มิให้ยุง ริ้นไร ได้ไต่ตอม                                พี่จะอ้อม โอบไว้ ให้กัดแทน
มาเถิดมา หาพี่ ไปที่ตั่ง                                 จะจูงน้อง เคียงนั่ง ดั่งวางแผน
ให้เขาร่ำ ลือไกล ไปทั่วแดน                            ยูงรำแพน ไม่แม้นเท่า เจ้างามเกิน
สงฆ์ท่านรอ เจริญพระ พุทธมนต์                        เดี๋ยวจะพ้น ฤกษ์หนา อย่าขวยเขิน
พี่นี้จะ พาน้อง ประคองเดิน                              อย่าทำเมิน หน้าหนี ให้พี่อาย
ผูกข้อมือ ข้อไม้ ให้ถูกหลัก                             มงคลจัก สวมเห็น เป็นคู่หมาย
น้องเจ้าสาว พี่บ่าว เข้าเคียงกาย                        ขอจงคลาย กังวล เรื่องมลทิน

ผูกข้อมือ ข้อไม้ ให้ถูกหลัก                             มงคลจัก สวมเห็น เป็นคู่หมาย
น้องเจ้าสาว พี่บ่าว เข้าเคียงกาย                        ขอจงคลาย กังวล เรื่องมลทิน

     แน่ะพ่อช้าง เขาง้อ ขอดีด้วย                       ลูกก็ช่วย ดีตาม อย่าหยามหมิ่น
จะหาใคร มาแทน ทั่วแผ่นดิน                            หาให้สิ้น ใจตาย อย่าหมายเจอ
ยอมลดต้ว มัวศักดิ์ มารักลูก                            แม่จึงปลูก ฝังให้ ใช่เพ้อเจ้อ
เข้าตามตรอก ออกประตู สู้ปรนเปรอ                    ไม่เผยอ ผยอง มองเราจน
กิริยา มารยาท สะอาดเอี่ยม                            นั่งเอี้ยมเฟี้ยม ถูกที่ จึงมีผล
ไม่สับปลับ สัปดี้ สีปดน                                 อีกยังขน เงินทอง มากองพูน
ลูกก็ควร ผ่อนคลาย เรื่องอ้ายแก้ว                      มันตายแล้ว ล่วงลับ ชีพดับสูญ
ชาวบ้านรู้ กันดี เรื่องมีมูล                               เชื่อเถิดทูน หัวแม่ ใช่แก้ตัว
ลูกรักมัน แม่รู้ อยู่เต็มอก                               แต่อย่ายก มาแย้ง เรื่องแต่งผัว
ไม่ได้ผิด ระบอบ ของครอบครัว                        แม่ไม่กลัว ใครนินทา มาลองกัน
อย่าโอ้เอ้ เฉโก พาโลแม่                               ฟังคำแหย่ คำเย้า เขาจะขัน
ปากชาวบ้าน พาลว่า สารพัน                            ก็ช่างมัน เถิดหนา อย่าใส่ใจ
แม่เทพทอง พ่อขุนศรีฯ ก็ดีอยู่                          เขาเลี้ยงดู พ่อช้าง อย่างยิ่งใหญ่
อีกชื่อเสียง เลื่องลือ ระบือไกล                         จะหาใคร เทียมยาก ไม่อยากคุย
หากลูกได้ พ่อช้าง ไว้อย่างนี้                           เรื่องศักดิ์ศรี คงจะ วิ่งฉลุย
ขืนปล่อยมือ หลุดไป ก็อ้ายทุย                         คงถูกหุย ฮาโห่ โง่กว่าควาย
พ่อช้างนั้น หนุ่มแน่น แสนประเสริฐ                     นิสัยเลิศ ล้วนดี ไม่มีหน่าย
ลูกหลงผิด คิดบ้าบ้า มาฟูมฟาย                         ไปท้าทาย เถียงคำ ทำไมวา
เถอะ อย่าถ่วง ฤกษ์พา มาเถิดลูก                       ประเดี๋ยวถูก ถุยถ่ม สมน้ำหน้า
ขืนยังทำ ชาเฉย เลยเวลา                               พระจะว่า เอาได้ ไม่ควรการ

เถอะ อย่าถ่วง ฤกษ์พา มาเถิดลูก                       ประเดี๋ยวถูก ถุยถ่ม สมน้ำหน้า
ขืนยังทำ ชาเฉย เลยเวลา                               พระจะว่า เอาได้ ไม่ควรการ

จุดธูปเทียนบูชาพระพร้อมแล้ว                   พระเรียงแถวส่งเสียงบาลีขาน เสกน้ำมนต์ลงขันตั้งเชิงพาน                             สวดเอางานมงคลฤกษ์ผลดี กะจะวักน้ำมนต์เตรียมไว้สาด                       ไม่ให้พลาดต้องราดทั้งสองศรี ให้เปียกชุ่มอุดมมงคลดี                                       ต่างตั้งท่ารอทีแม่วันทอง

กะจะวักน้ำมนต์เตรียมไว้สาด                       ไม่ให้พลาดต้องราดทั้งสองศรี
ให้เปียกชุ่มอุดมมงคลดี                              ต่างตั้งท่ารอทีแม่วันทอง

     อยากจะสวด สวดไป ตามใจท่าน               ตัวดีฉัน ขอไกล ไม่สนอง
รดอ้ายช้าง ให้ฉ่ำ จนน้ำนอง                         ก็ไม่ปอง ข้องเกี่ยว ขอเดียวดาย
ตัวดีฉัน คนนี้ มีผัวแล้ว                               ชื่อพลายแก้ว แววไว ไม่ขอหน่าย
ยังรักมั่น กตัญญู ไม่รู้คลาย                          หากยังหมาย สวดมนต์ ไม่ทนฟัง

เถอะ อย่าถ่วง ฤกษ์พา มาเถิดลูก                       ประเดี๋ยวถูก ถุยถ่ม สมน้ำหน้า
ขืนยังทำ ชาเฉย เลยเวลา                               พระจะว่า เอาได้ ไม่ควรการ

     โธ่! แม่จ๋า อย่าบังคับ มาจับผูก                     หัวใจลูก งุนงง จงสงสาร
ลูกนี้แสน ทดท้อ ทรมาน                                จะให้ด้าน หน้าแต่ง เหมือนแสร้งเมิน
แม่ตกปาก รับคำ เขาทำไม                              เขาหลอกใส่ ป้อนย้ำ คำสรรเสริญ
แม่ก็หลง คำคน จนฟังเพลิน                             แล้วยังเดิน ดุ่มด้น ตามก้นมัน
อ้ายช้างชั่ว ตัวนี้ เหมือนผีห่า                             เดี๋ยวจะพา กันเลว ลงเหวนั่น
มันโกหก พกลม จมขี้ฟัน                                ลูกนี้หวั่น หวาดไหว คนใจทราม
แม่จงอย่า เชื่อคน จนขึ้งเคียด                           ลูกทั้งเกลียด ทั้งกลัว อ้ายหัวง่าม
มันล่อหลอก ลวงปลิ้น จนสิ้นความ                       สันดานห่าม หุนหัน อันตราย
     แม่วันทอง น้องจ๋า อย่าด่านัก                       พี่นี้รัก เหลือล้น จนยอมพ่าย
ถึงว่าเฉียด เสียดสี พี่ไม่อาย                             ขอเพียงชาย ตามอง ใจพองโต
พี่ยอมน้อง ทุกอย่าง ไม่อ้างเลี่ยง                        มิขอเถียง นงคราญ พาลโมโห
เอาพี่เทียบ เทียมไถ แทนควายโค                       ไม่ร้องโอ้ แอะคำ ให้รำคาญ
จะตีเฆี่ยน ขว้างขู่ อย่างหมูหมา                          หรือจะพา ผูกไว้ ใต้ถุนบ้าน
ทำอย่างไร ก็ได้ เอาให้อาน                             เพียงนงพาล แต่งกับพี่ ก็ดีใจ
พี่รักน้อง นงคราญ ปานฉะนี้                             ยังจะมี จิตตอบ ชอบบ้างไหม
ขอเพียงอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล                        เพราะรักใคร่ ดอกหนา อย่างวยงง
ใครจะรัก น้องนี้ เท่าพี่รัก                                 หัวใจปัก เททุ่ม สุดลุ่มหลง
น้องด่าว่า อย่างไร ไม่พะวง                              พี่ยังคง รักเจ้า เท่าชีวี
     อย่ามาพล่าม พูดพ่น ชักขนลุก                      ดูหัวสุก ใสแดง เหมือนแต่งสี
ไม่คิดอยาก มองหน้า หรือพาที                          ขืนจู้จี้ จะจ้ำ ด้วยด้ามเคียว
มันรู้ทัน กันทุกอย่าง พี่ช้างบ้า                            ช่วยหลบหน้า อย่าให้เห็น แสนเหม็นเขียว
สุดจะแค้น ขึ้งเคียด เกลียดนักเชียว                      พี่มันเลี้ยว ลดนัก ชักเหม็นคาว
     โธ่! อีนี่ พูดหวาน พาลออกลาย                     ต้องชักหวาย เกลือซ้ำ ทำสามหาว
เขาดีด้วย ไม่ใส่ใจ ลูกไม้พราว                           เหลือจะกล่าว สอนสั่ง ไม่ฟังเลย
พ่อช้างก็ พูดไป ทำไมหนา                               อย่าเสียหน้า งอนง้อ เลยพ่อเขย
หาวิธี กันใหม่ ให้ลงเอย                                  คงได้เชย ชิดนาง อย่างสมใจ

พ่อช้างก็ พูดไป ทำไมหนา                               อย่าเสียหน้า งอนง้อ เลยพ่อเขย
หาวิธี กันใหม่ ให้ลงเอย                                  คงได้เชย ชิดนาง อย่างสมใจ

     แล้ว 'หนู' ควร หาทาง อย่างไรดี                    เชิญแม่นี้ ช่วยแจ้ง แถลงไข
หนูทดท้อ ขอแม่ ช่วยแก้ไป                              ทนไม่ไหว ยอมแพ้ แม่วันทอง
     ทุด! อ้ายช้าง อ้ายบ้า อ้ายหมาหลง                  มาพูดหนง พูด 'หนู' กูสยอง
ช่างหน้าด้าน ไม่อาย น้ำลายนอง                         คอยแต่จ้อง ประจบ บัดซบคน
มึงปะเหลาะ อย่างไร กูไม่ว่า                              แต่มึงอย่า หวังเห็น จะเป็นผล
หนอยพูด 'หนู' กูอาย อ้ายสัปดน                         มันสุดทน ฟังแล้ว ขอแจวลา
     จะไปไหน ไม่ได้ อีวันทอง                           มึงลองมอง ดูบ้าง ที่ข้างหน้า
นั่นแขกเดิน ยืนนั่ง ประดังมา                             ขืนชักช้า เชือนแช แม่ฆ่ามึง
นี่เวลา เลยพ้น จนมากโข                                 ชักโมโห มัวมา ทำหน้าบึ้ง
ยังออกท่า ออกทาง อย่างกังกึง                          แกล้งมาดึง ถ่วงถู ให้กูอาย
ถ้าไม่รีบ ขึ้นตั่ง ไปนั่งข้าง                                เคียงพ่อช้าง กูจะมัด ซัดด้วยหวาย
แม่จะเถือ ถกหนัง ให้หลังลาย                            มึงอย่าหมาย ร้องหา ความปรานี
     ค่อยค่อยพูด ค่อยจา เถิดน่าแม่                     อย่าเอาแต่ อารมณ์ เข้าข่มขี่
น้องวันทอง หมองเศร้า ไม่เข้าที                          ขืนเซ้าซี้ มากนัก เดี๋ยวหักกลาง
ช้างจะพูด จากล่อม ให้ยอมเห็น                           ความจำเป็น ให้ลดวาง อางขนาง
ค่อยพูดปลอบ บางที พอมีทาง                           ฝีปากช้าง ดีแน่ แม่อย่ากลัว
    เฮ้ย! อ้ายช้าง ทางนี้ มานี่หน่อย                     อย่าเพิ่งอ่อย อ้อนอยู่ กูช้ำรั่ว
จงแหกตา ดูตะวัน มันตรงตัว                             มึงเอาหัว ล้านใส โผล่ไปดู
     อะไรอีก ล่ะเจ้าคุณ ทำฉุนเฉียว                     วุ่นนักเชียว ตาเข ปากเบ้บู้
ให้พูดได้ แค่ถาม ห้ามขันคู                              อย่าสอดรู้ อีกด้วย ช่วยใส่ใจ
     อ้ายห่าจิก! ทะลึ่งจัง กูชังหน้า                       มึงแหกตา มองตะวัน มันอยู่ไหน
เถียงกันจน ลืมพระ จะเป็นไง                            กูนั้นไส้ กลวงกิ่ว หิวตาลาย
พอกันที กูพอ ขอกลับวัด                                จะกำจัด ของเก่า เข้าเว็จถ่าย
มึงจะเถียง กูไม่ถาม เชิญ (มึง) ตามสบาย               ขอทิ้งท้าย กลับวัด สวัสดี ฯ


     "สนทนา" ร้อยแปดบท ก็หมดลง                   ดังประสงค์ คงไม่กวน มาชวนชี้
ต้องรักษา สัจจา ที่วาที                                  อย่าจ้ำจี้ จ้ำไช ให้รำคาญ
เพียงภาพเดียว เขียนกลอน อักษรศิลป์                 ไม่หมดสิ้น แต่ต้องฝึก ให้ฮึกหาญ
เขียนให้บ่อย ใช้ถ้อยคำ ให้ชำนาญ                      จินตน์การ ร่วมด้วย ช่วยแต่งเติม
อย่ามัวหลง ท้อถอย คอยหลบฉาก                      คิดว่ายาก มันเลยยาก ไม่อยากเสริม
คิดว่าง่าย ต้องรีบแข่ง แต่งประเดิม                      จะช่วยเพิ่ม พูนพจน์ ให้งดงาม ฯ                 

ว่างแล้ว บรรเลงทางกลอนกันต่อครับ คุณ Willyquiz

ภาพประจำสัปดาห์หน้าฝน

๑.

๒.

๓.