ของขวัญคริสต์มาสในวรรณกรรมชุด"บ้านเล็ก"

[เทาชมพู]

      นอกจากผ้ากันเปื้อน   ลอร่าไปพบเศษผ้าแพรสี่เหลี่ยมในถุงเศษผ้าของแม่ ก็ตัดออกทำผ้าเช็ดหน้าให้แม่    เป็นผ้าเช็ดหน้าแบบเรียบๆ   แมรี่เย็บริมให้เรียบร้อย     ในสมัยที่ยังไม่มีกระดาษทิชชู  ผู้หญิงก็ต้องมีผ้าเช็ดหน้าพกติดตัวเอาไว้เช็ดหน้าเช็ดมือ    ส่วนในวันพระเมื่อไปโบสถ์ก็ต้องมีผ้าเช็ดหน้าสวยกว่าธรรมดาหน่อย   แม่ก็ถักลูกไม้ติดขอบผ้าเช็ดหน้า
      เมื่อมีแขกมาร่วมงานคริสต์มาสโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว  ต้องหาของขวัญให้เขา  แม่ก็สละผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในสภาพดีเพราะไม่ค่อยจะได้ใช้ ให้เป็นของขวัญคริสต์มาสแก่แขกผู้หญิงไป

      เรื่องนี้บอกให้รู้ว่า ครอบครัวของลอร่า ตลอดจนเพื่อนฝูงที่สมาคมกันอยู่ ล้วนเป็นคนจนที่รู้ค่าของเงิน     พวกนี้ไม่รังเกียจของบริจาค  และไม่รังเกียจของขวัญมือสองด้วย

[เทาชมพู]

มาถึงตอนที่แสดงชีวิตลำเค็ญที่สุดของครอบครัวอิงกัลส์ คือตอน The Long Winter     ลอร่าเคยตั้งชื่อเดิมไว้ว่า The Hard Winter    แต่สำนักพิมพ์เห็นว่าเป็นชื่อที่หนักเกินไปสำหรับหนังสือเด็ก  จึงขอเปลี่ยนเป็น The Long Winter  แทน  เพราะตอนนี้เป็นช่วงฤดูหนาวที่โหดที่สุดในประวัติศาสตร์ของรัฐดาโกต้าใต้เมื่อปลายศตวรรษที่ 19     มีพายุหิมะอยู่ยาวนานถึง 7 เดือน  ตั้งแต่ตุลาคมจนถึงเมษายน

พ่ออพยพเข้ามาอยู่ในเมือง  โดยไม่มีงานให้ทำเพราะอากาศเลวร้ายเกินกว่าจะออกไปทำงานกลางแจ้งได้   คริสต์มาสในปีนี้จึงค่อนข้างกร่อย    เพราะเสบียงอาหารร่อยหรอไปจนเกือบหมดร้านของชำในเมือง  ซ้ำพ่อก็ไม่มีเงิน     แต่แม่กับลูกๆก็ช่วยกันหาของขวัญทำเองให้กันและกันจนได้   ลอร่าสละของสวยๆงามๆที่เธอประดิษฐ์ขึ้นมาเองให้พี่น้องไปจนหมด   เธอเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ของขวัญอะไรเลยนอกจากลูกกวาดที่พ่อซื้อจากร้านในเมืองมาให้ลูกๆทุกคน

เธอยกลูกไม้ถักสำหรับติดชายกระโปรงที่เธอถักเองให้แมรี่    ยกกรอบรูปทำจากกระดาษแข็งสีเงินปักไหมพรมเป็นลายดอกไม้ให้แครี่   ยกถาดกระดาษแข็งสีเงินสำหรับใส่เข็มปักผม  ที่เธอปักคู่กับกรอบรูปให้แม่     ส่วนพ่อได้สายดึงกางเกงคู่ใหม่ราคา 25  เซนต์แทนคู่เก่าที่คร่ำคร่าเต็มที   และเกรซได้ตุ๊กตาหุ่นชักตัวเล็กๆที่แม่ทำขึ้นมาให้

[เทาชมพู]

ของเล่นสำหรับเด็กวัย 13 อย่างลอร่า คือกระดาษแข็งเจาะรู  (perforated paper) สำหรับงานฝีมือ ทำเป็นงานปักรูปแบบต่างๆ  ประดิษฐ์เป็นของใช้เช่นภาพประดับผนัง      จะปักด้วยไหม หรือไหมพรมก็ได้  เธอปักเป็นกรอบรูป

[เทาชมพู]

ส่วนถาดปักผมของแม่น่าจะเป็นแบบนี้ แต่ไม่มีหูกระเช้า

[เทาชมพู]

ลูกไม้ถักสำหรับติดกระโปรงชั้นใน  ที่ลอร่าให้แมรี่เป็นของขวัญคริสต์มาส  หน้าตาเป็นแบบนี้ค่ะ

[เทาชมพู]

   มาถึงของขวัญคริสต์มาสของพ่อ    ลอร่ารวมรวมเงินจากแม่และน้องได้ 25 เซนต์   ไปซื้อสายดึงกางเกงให้พ่อ     ในยุคนั้นผู้ชายนุ่งกางเกงโดยไม่มีเข็มขัดคาดเอว  แต่ใช้สายคล้องไหล่ ปลายติดกระดุมโยงไว้กับขอบกางเกงไม่ให้หลุดลงมา   
   สายนี้เรียกว่า suspenders หรือสายดึงกางเกง

[เทาชมพู]

สายดึงกางเกงออกแบบหลากหลายสีสัน  เป็นสีเรียบๆอย่างน้ำตาลและดำก็มี   หรือจะปักลวดลายดอกไม้ สีสันสดสวยก็มีอีกเช่นกัน

[เทาชมพู]

     หลังจากฤดูหนาวแสนทารุณจบสิ้นลง   ครอบครัวอิงกัลส์ก็ได้รับของขวัญคริสต์มาสที่สาธุคุณแอลแดนผู้เป็นมิตรดีส่งมาให้ในถังคริสต์มาส     ได้แก่เสื้อผ้าบริจาคที่ท่านคัดเลือกมาให้แล้ว ว่าเหมาะกับครอบครัวนี้     มีเสื้อกระโปรงชุดของแม่    ของประดับหมวกของแมรี่ ถุงเท้าและรองเท้าให้ลอร่า   เสื้อโค้ตของแครี่และเกรซ  กับหนังสือสำหรับเด็ก   
    ลอร่าได้กระดาษแข็งและไหมพรมสำหรับเย็บปักถักร้อย     แม่ยกให้เธอทั้งสองหีบเพื่อทำงานประดิษฐ์ชดเชยกับของสวยงามที่เธอยกให้พี่น้องไปตอนคริสต์มาส
    ของบริจาคที่สวยที่สุดคือผ้าห่มคลุมไหล่ทำด้วยไหม    ฟังจากคำบรรยายน่าจะเป็นของราคาแพง เพราะทำด้วยไหมแท้    เจ้าของเดิมอาจถึงแก่กรรม หรือไม่ก็รวยมากจนบริจาคของเก่าให้โบสถ์ได้อย่างไม่เสียดมเสียดาย

[เทาชมพู]

     อย่างที่บอกมาก่อนละค่ะ    ของขวัญคริสต์มาสที่มาจากถังบริจาคมักไม่มีตัวเลือกให้ได้มากนัก    ท่านสาธุคุณแอลแดนก็คงพยายามคัดของที่เหมาะสมให้ครอบครัวนี้ไว้ชั้นหนึ่งแล้ว   แต่ก็มีบางอย่างที่ไม่ลงตัวเท่าไหร่   อย่างเช่นของขวัญสำหรับแมรี่คือ a fluffy, light-blue fascinator  
     คำนี้หมายถึงช่อดอกไม้หรือโบ หรืออะไรเก๋ๆ ที่ใช้ติดบนหมวกอีกทีหนึ่ง   หรือไม่ก็ใช้ทั้งอันนั่นแหละแทนหมวก  แต่ไม่ใช่หมวกที่สวมเพื่อกันแดดหรือกันหนาว   ส่วนใหญ่ แขกที่ไปร่วมงานแต่งงาน หรืองานฉลองอะไรโก้ๆ จะใช้ fascinator แทนหมวก  
    ที่่ว่าไม่ลงตัวก็คือ  แมรี่คงไม่ค่อยมีโอกาสออกไปไหนมาไหน  เพราะสายตาเป็นอุปสรรค    ในเมืองเล็กๆชายแดนก็ไม่มีงานโก้ๆที่เธอจะติด fascinator ไปโชว์ได้    ต่อให้ไปเรียนที่วิทยาลัยผู้มีปัญหาทางสายตาในไอโอว่าก็คงไม่มีงานสังสรรค์ให้แต่งได้เช่นกัน     ก็คงจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้น
    ในหนังสือบรรยายว่าเป็นเครื่องประดับศีรษะที่ฟูๆ หรือ fluffy   ก็น่าจะออกมาคล้ายๆอย่างนี้
    

[เทาชมพู]

พยายามหาว่าแฟชั่นสมัยปลายศตวรรษที่ 19  หน้าตา fascinator ที่ฟูๆ เป็นยังไง  ได้ออกมาตามนี้ค่ะ

[เทาชมพู]

     Then were was an A-B-C book printed on cloth.
     หนังสือเด็กที่ท่านสาธุคุณแอลเดนส่งมาให้เด็กน้อยในครอบครัวอิงกัลส์ คือหนังสือ  A B C สำหรับเด็กเริ่มต้นหัดอ่าน   ท่านสนิทกับครอบครัวนี้พอจะรู้ว่า เป็นพ่อแม่ที่เอาใจใส่ลูกเรื่องหนังสือหนังหามาก
     หนังสือที่ว่ามีขายทั่วไปในปลายศตวรรษที่ 19  เป็นหนังสือประกอบภาพสวยๆ    พิเศษกว่าในปัจจุบันคือไม่ได้พิมพ์ลงกระดาษ แต่พิมพ์ลงบนผ้า (บางเล่มก็เป็นผ้าลินิน)   คงเป็นหนังสือของลูกๆชาวเมืองฐานะดี เมื่อลูกโตเกินกว่าจะอ่าน พ่อแม่ก็บริจาคมาสำหรับเด็กที่ยากไร้
    ไปค้นมาได้ 2 เล่มว่าหนังสือเอบีซี ที่พิมพ์บนผ้าในสมัยนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร

[เทาชมพู]

a small, shiny Mother Goose book of the smoothest paper.
หนังสืออีกเล่มที่เด็กๆได้คือหนังสือ "แม่ห่าน"    เป็นหนังสือรวบรวมบทร้อยกรองสำหรับเด็ก  สำหรับพ่อแม่จะสอนลูกๆให้หัดอ่านคำคล้องจอง เป็นเรื่องเป็นราว เหมือนในหนังสือบทเรียนสมัยเก่าของเรามีบทร้อยกรอง "นกเอี้ยงเอย มาเลี้ยงควายเฒ่า"
หนังสือเรื่องนี้   ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับห่าน    หน้าปกมักทำสัญลักษณ์เป็นรูปหญิงแก่กับห่าน  ยังมีข้อสันนิษฐานที่หลากหลายว่า "แม่ห่าน" มาจากชื่อจริงของใครหรืออะไรกันแน่ค่ะ

[เทาชมพู]

Two little dresses. One was blue flannel, one was green-and-rose plaid. They were too small for Carrie and too big for Grace, but Grace would grow to fit them.
เสื้อกระโปรงสำหรับเด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบ ลงไปถึง 3 ขวบเป็นเสื้อกระโปรงติดกัน    ชุดฤดูหนาวตัดด้วยผ้าสักหลาด และลายที่นิยมกันคือผ้าตาแบบที่เราเรียกว่าตาสก๊อต หรือไม่ก็ตาหมากรุกเล็กๆ

[เทาชมพู]

ผ้าตาสีกุหลาบสลับเขียว

[เทาชมพู]

ในเรื่อง Little Town on the Prairie   ลอร่าเติบโตเป็นสาววัย 15   แมรี่อายุ 17   ของขวัญคริสต์มาสของเธอไม่ใช่ตุ๊กตาเศษผ้า  เสื้อผ้าสำหรับเด็ก และลูกกวาด อีกต่อไปแล้ว     

ในเมื่อบ้านนี้เป็นบ้านที่เห็นความสำคัญของการศึกษา   แม่ยืนกรานว่าลูกผู้หญิงทุกคนจะต้องมีโอกาสได้เล่าเรียน    พ่อก็รับปากแม่   ดังนั้นเงินทุกสตางค์ที่ใช้จึงต้องระมัดระวัง ใช้สอยให้เกิดประโยชน์ที่สุด    ของขวัญมีราคาที่สุดเท่าที่พ่อแม่จะให้ลอร่าได้ คือหนังสือรวมบทกลอนของเทนนีสัน เล่มใหม่เอี่ยมที่พ่อแม่ไปซื้อมาจากไอโอวา  ไม่ใช่หนังสือบริจาคผ่านทางโบสถ์    ส่วนแครี่ได้หนังสืออีกเล่มหนึ่ง เป็นนิทานจากมัวร์แลนด์     พ่อแม่ไม่ซื้อเสื้อผ้าสวยๆหรือของใช้แพงๆให้ลูก